Page Twenty-Five.——————————"Do I look good? pretty? or what?""You're beautiful, Van! Good choice!"Humarap sakin si Vanessa."Tingin mo, Sunny?""You're beautiful, Van. As always."Nakangiti kong sabi sa kaniya at sinilip si Katty na nasa phone screen ni Vanessa. Magka-video chat sila. Kanina pa tinitignan ni Vanessa ang sarili niya sa salamin. She's wearing a nude dress that hugging her beautiful body. It's Kalvin's birthday kaya hindi magka-ugaga si Vanessa. We're just waiting for Storm dahil susunduin niya raw kami para sabay-sabay na kaming pumunta. James is not coming dahil may commitments siya sa isang brand. Yes. Pinatos niya na ang pag-momodelo and he's enjoying it."Parating na ba si Storm?""Can't wait?"I teased her. Inirapan niya lang ako. Kinuha niya ang phone niya at nakatingin na ngayon kay Katty na busy din sa pagsusulat. Lumabas ng kwarto si Vanessa para siguro mas makapag-usap sila ni Katty. Ako naman ay busy sa pagtitipa. Nakaayos naman na ako at hinihintay na la
Page Twenty-Six.——————————"Sunny, let's talk."Iwinaksi ko ang kamay niyang nakahawak sa braso ko para pigilan akong pumasok sa Condo. Vanessa's not witj us right now. Na-trapped ng family ni Kalvin. I asked Kalvin to take her home after. Umuo naman siya kaagad. Hindi pa dapat ako uuwi to wait for Vanessa pero dahil wala na ako sa mood dahil kay Storm at sa Kyrienne na yun, I decided to go home."Pagod na ako. Let's talk some other time, Storm.""Buds..""Please.. Storm. Ayaw kitang kausap ngayon.""Here you go again."Kunot noo ko siyang tinitigan. What did he mean by that?"What?"I asked him. He sighed."Ayaw mong ayusin kaagad yung hindi natin pagkakaintindihan, Sunny. Kung kailan mo lang ako gusto kausapin, doon lang tayo mag-uusap. Ayoko ng ganito. O don't want this night to end like this.""I don't want to talk to you when I am emotional or we are both emotional!""Bakit?"Napapikit ako. Ayoko talagang makipag-usapan sa kaniya kapag ganito ako. Ayokong makabitaw ng masasakit
Page Twenty-Seven.—————————–Kung may isang bagay man ako na ayaw kong maranasan, maramdaman, makita at mangyari? Ang makasama si Kyrienne sa isang sitwasyon. After what happened noong birthday ni Kalvin, kahit nagkaayos naman na kami ni Storm nandito pa rin ang nararamdaman kong iritasyon sa kaniya. Why?We met again at Kuya Storm and Ate Dakota's wedding. It was fine, I feel fine with her naman at first tapos nagsimula na naman siyang i-outcast ako habang kumakain kami with Storm's family. Hinayaan ko. I still talked to her with calm and understanding. Kay Vanessa na nga lang ako nag-vent out about what happened that day dahil kung kay Storm ko sasabihin? He will never understand and it adds up sa gigil ko sa babaeng 'yun!And now? Heto kasama ko na naman siya sa isang intimate dinner with Storm's Family. Grumaduate na si Storm kahapon as Suma Cumlaude at ngayon ang celebration. Mama is not with me dahil kasama niya si Tita Mommy and Vanessa. Storm wanted them to come with me pero
Page Twenty-eight.——————————Storm parked his car sa parking area ng Resort na pinili namin. He smiled at me. Lumabas siya ng kotse para pagbuksan ako. Kinuha niya rin ang dalawang bag kung saan namin nilagay ang mga gamit namin. We will stay here for two days. Two days and I'll leave him for good. Napailing ako. Ayaw ko munang isipin iyon sa ngayon. I want to spend my two days here full of happy memories with him.Hindi kalayuan ang Resort na ito sa bahay namin. Nagpaalam naman kami kay Mama at pumayag naman siya tho I know, the way she stared at me kanina may halong pangamba. Baka nga the moment na umalis kami, Nasabi na ni Vanessa ang narinig niyang pinag-usapan namin ni Kuya Eros. I'm still wondering kung paano niya kami narinig. Well, she's Vanessa. Kapag curious siya, curious siya at gagawin niya ang lahat para malaman iyon at masagot ang kuryusidad niya.Bitbit ni Storm ang dalawang bag sa isang kamay. He held for my hand at nagpatianod sa kaniyang paghila sakin. He booked for
Page Twenty-nine.——————————It's our last day here at the Resort. And we are going to try kayaking and their famous zipline! Mahaba ang zipline dahil dalawang island ang pagitan ng tali. And we are gonna do it bago mag-kayaking and snorkeling. Mabuti na lang talaga wala akong fear of heights kasi kung meron? Baka katulad na ako dun sa ibang sumubok na halos matanggalan ng kaluluwa sa panghihina at kasisigaw.Dalawa ang lubid ng zipline dito. Sinadya para sa mga couple na gustong sabay gawin ang zipline. Inaayos na ng dalawang lalaki ang harness namin para na rin sa safety. Storm smirked at me."You're okay, woman?"Tinaasan ko siya ng kilay."Why? Aren't you?"Tumawa siya kaya natawa na rin ako. Akala niya naman matatakot niya ako. This is my first time pero hindi naman ako nakaramdam ng takot, excitement lang.Storm hold my hand at nang magsimula na kami, Storm screamed kaya tumawa ako nang tumawa."Stop screaming! Open your eyes!"Sigaw ko sa kaniya para marinig niya ako. He did. A
Page Thirty.——————————"Thank you. Thank you so much for trying to be here in my first book signing. See you again in my next one. Thank you Sunny's Sunnies!"Muli ay kumaway ako sa mga taong nasa harap ko. Gusto kong maiyak sa sobrang overwhelmed and bliss because of this success. Naglakad na ako papasok ng back stage."Congratulations, Hija!""Thank you, Ma'am Agnes."Napapailing siya."No. Thank you for risking yourself to do this. I know how much you value your privacy.""Ma'am Agnes ikaw talaga dahilan kung bakit tinanggap ko 'to. Kasi nga sabi mo diba? It's my time to accept my fate. I was born for this."Tumango tango siya at muli akong niyakap."Yes. You were born for this. I'll expect so much calls after this. Marami na nga ang gustong kunin ka as their model but you declined. Baka ngayon, hindi na tayo makatanggi. You're beautiful, Sunny and famous! Mas sikat ka pa kesa sa mga desperadang artista diyan!"Natawa ako sa sinabi ni Ma'am Agnes."Ma'am Agnes talaga."Umismid siy
Page Thirty-one.——————————"A famous writing magazine wants to make an interview with you, Sunny. Kukunin ba natin?"Ngumuso ako. I knew about it. They sent me an email last week. They covered mostly about an independent woman who succeed and her passion. Maganda actually."What kind od interview Ma'am Agnes?""Well.. Usually written interview lang sila but to you, They want a sit-com interview. Mayroon na silang sariling talkshow but has the same segment. Independent woman who succeed in their chosen profession or passion."Kumunot ang noo ko. Well, sit-com interview naman is not bad since I've done it before nang magkaroon ng presscon ang EasyWrite para ipakilala ako as LovelyWrites. That's my pen name. LovelyWrites."Sure. Kailan ba?"I asked habang nagtitipa ako sa aking computer dito sa EasyWrite Office. Kapag wala naman akong ganap, nagtatrabaho pa rin ako bilang Writer. Eight Months ago simula noong presscon, marami na ang ni-offer sakin. Mostly, Modeling and endorsing a brand
Page Thirty-two.——————————"Stormi baby!""Mama Nesh!"She hugged Ma'am Agnes. Stormi used to call Ma'am Agnes, Mama Nesh. Agnesh. Medyo bulol pa kasi si Stormi magsalita but she's doing great now. Sadyang nasanay lang siya sa Nesh."Aahh.. I miss you, baby!"Stormi chuckled. Narinig ko ang pagbuntong hininga ni Randall na nasa gilid ko ngayon. I looked at him. Umiiling iling siya. Kay Stormi siya nakatingin."Grabe.. Kamukhang kamukha niya talaga.."Inirapan ko siya at siniko kaya napatingin siya sakin."Magtigil ka nga diyan!"Gigil na bulong ko sa kaniya. Tumawa lang siya."Hello Baby Stormi! Come to Daddy Nong!"Magiliw na sabi ni Randall. Agad naman na lumapit sa kaniya si Stormi at niyakap siya nito. Binuhat siya ni Randall."Mommy!"I chuckled. She spread her hands as if telling me to get her from his Daddy Nong. Pagkasundo ko pa lang sa kanila kanina sa parking area, panay yakap na siya sakin at ayaw na akong bitawan."Diyan ka na muna kay Daddy Nong, Baby. He misses you naa.
Epilogue.——————————His Point of View.She's running for SSC Internal Vice President. That sounds good. I knew she's always in an Organization. I've seen her many times. Of course, I'm one of her admirers. Pero mukhang hindi niya alam na ganoon karami ang nagkakagusto sa kaniya. The moment I saw her outside of the SSC Office, I was determined to take my luck. As a friend. She just wanted me to be her friend. I was taken aback. She keeps mentioning about the woman I love for a long time. Natatawa na naman ako kapag naaalala ko. She seems not to care to anyone around her. She's nit easy to dealt with but her heart is pure and she's very understanding. It's one of the few things I noticed about her eversince we became friends. We both love jollibee and as well as reading. She accepted my confession and asked me to take everything slow. Well, I can't blame her. Para lang naman kasi akong kabote na bigla na lang tumubo sa buhay niya and in just a short period of time ay nag-confess na ako
Page Seventy-five.——————————Third Person Point of View.Nagmamadaling isinugod nila sa Hospital ang wala nang malay na si Sunny. Si Katty ay tinawagan na si James para ipaalam ang nangyari. Halos paliparin ng Mama ni Sunny ang Van dahil sa sobrang pag-aalala sa kaniyang nag-iisang anak. She's driving while her heart is beating so fast. Nasa utak niyang maayos naman ang anak niya kanina at masigla pa pero ngayon kailangan na naman siyang isugod sa ospital dahil nawalan ito ng malay. Hindi na nai-park ng maayos ang Van pagkarating nila sa ospital at si Storm naman ay nagmamadaling humingi ng tulong pagkarating nila ng Emergency room. Nang makita inihiga na si Sunny sa wheel bed ay dali dali siyang nagpunta ng Information desk para ipatawag ang dalawang doctor ni Sunny. Bumalik ulit si Storm after i-confirm na pababa na ang dalawang doctor papuntang emergency room. Binigyan ng first aide treatment si Sunny at kita niyang nilagyan kaagad ito ng aparatos sa katawan dahil wala pa rin iton
Page Seventy-four.——————————"Ma diyan lang naman kami sa Mall.""I know. Pero sasama pa rin ako.""Me too, Sunny. Wala naman akong ginagawa. James is busy."Nilingon ko si Storm at kumakamot lang siya sa kaniyang batok. Mukhang wala na rin yata siyang magagawa sa kakulitan ng dalawa. I am now eight months pregnant at ito lang ang araw na nagising ako na maayos ang pakiramdam ko. Malakas ako at pakiramdam ko kakayanin ko ang maglibot sa mall para bumili ng mga kakailanganin sa panganganak. I asked Storm not to buy things for our baby without me. So we both waited for me to be okay. At ito na ang araw na iyon. Pero hindi kami makaalis alis dahil kay Mama at Katty. Gustong gusto nilang sumama."Storm.. aren't you gonna say something?"Irita kong tanong sa kaniya. Lumabi lang siya at ngumiti."The more the merrier, Love. Come on, sama na natin sila.""Oo nga naman, Anak. Gusto ko rin sumama sa pagbili ng mga gamit ni baby."I rolled my eyes and I sighed. May magagawa pa ba ako? Tumango
Page Seventy-three.——————————Bukas ay lalabas na ako ng ospital. Mag-stay si Mama sa bahay kasama si Tita Mommy na ngayon ay bumabyahe na papunta rito sa ospital. Katty and Vanessa is on their way here too."Buds.. umuwi ka na muna kaya? Para makapagpalit ka ng damit.""Oo nga Storm. Nandito naman na ako. Hindi na makakaangal ang asawa mo."Umiling si Storm at mataman lang na nakatingin sakin."May dalang damit si James for me. May CR naman dito, dito na ako maliligo at magbibihis."Napapailing na lang ako. I'm in a VIP Room dito sa Hospital. Of course, hahayaan ba ni Storm na doon lang ako sa regular room? Hindi na ako umangal dahil mahirap na. The last time na sinita ko siya, naging dahilan iyon kung bakit nandito ako ngayon sa ospital."James will also be here?""Yes."Tumango tango ako. Binalingan ko ng tingin si Mama at tahimik lang siyang nakatingin saming dalawa ni Storm."Ma.. pwede kang umuwi sa bahay kasama si Tita Mommy mamaya pagdating niya. You need to rest.""I surely
Page Seventy-two.——————————Kanina pa ako napapabuntong hininga. I'm bored. Sobrang bored. I got nothing to do. Kanina ko pa tinatawagan si Sabel thru video call para lang may makausap at makita na rin si Stormi na mukhang nagbubuhay prinsesa kasama ang mga magulang ni Storm. She's so happy tho namimiss niya kami she understand that we can't focus to her right now. She's so excited to meet her brother or sister soon and be with us. I felt guilty but there is nothing I can do. Nag-ring ang phone ko at nakitang tumatawag si Storm. Napabuntong hininga ako at sinagot na ang tawag niya. Pang anim na niyang tawag to simula kanina pero hindi ko sinasagot dahil alam kong nasa importanteng meeting siya ngayon. Ayaw niyang umalis at iwan ako pero hindi rin pwedeng basta niya na lang hindi siputin ang meeting na ito lalo na't isang malaking client iyon. Gusto niya akong isama pero ayaw ko naman sumama sa kaniya. Tinatamad ako and honestly, I feel weak. Nakikita ko ang unti-unting pagpayat ko at
Page Seventy-one.——————————"Grabe! Ang daming tao ngayon, Sunny!"Ma'am Agnes giggled kaya natawa ako. Kanina pa siya excited dahil sa dami ng tao na nais magpa-sign sakin. It really scares me. This kind of attention they are giving to me? Parang hindi pa rin ako makapaniwala. Pakiramdam ko panaginip lang ang lahat ng 'to. Naalala ko na naman kung paano ako nagsimula as a writer. Para pa ngang napilitan si Ma'am Agnes noon na aprobahan ang pinaka-una kong gawa dahil nakukulangan siya sa emosyon, sa mga batong linya but still she accepted it hoping that hindi siya nagkamali sa potential na nakita niya sa mga gawa ko. She trusted me kahit na madalas sa email lang kami nag-uusap. Hindi naman kasi ako nagpapakilala sa kaniya because I just want to write. Hindi ko naman gustong maging sikat ang gawin ang mga ganito. But later on, with the help of Ma'am Agnes gumanda ang mga libro ko at naging isa sa mga top books every book release. Nakaka-proud, of course. I started it just because for
Page Seventy.——————————Kunot noo akong nagmulat ng mata nang maramdaman kong parang may nakatitig sakin. And there I saw Storm looking at me. Ngumiti siya at agad na hinalikan ako sa aking noo."Good Morning, Love. I'm Storm Thompson, your husband."I chuckled. Simula nang malaman niya ang tungkol sa sakit ko, kada umaga ay ganito ang bungad niya sakin. Pinapakilala ang kaniyang sarili. I know it seems like a joke and silly to hear but for me it stings. Nasasaktan ako. It seems like he wants to prepare himself for that day that I will never recognize him even if we tried hard. Every morning I would woke up trying to remember everything that I could still remember. Luckily, wala pa naman akong nakakalimutan."Good Morning too, Love. I'm Sunny Daine Alcazar Thompson, uour wife."Ngumisi siya and kissed me again in my forehead."Breakfast is ready. Want me to take it here?"Umiling ako sa kaniya. Tinulungan niya akong makabangon at makatayo sa kama."Did you have breakfast na ba?"Umil
Page Sixty-nine.——————————My check-up with my OB is fine. Okay naman ang baby sa loob ng tiyan ko at binigyan ako ng mga vitamins for me and for the baby. Doc told me na malapit na matapos ang morning sickness ko pero magsisimula na ang cravings ko. So far napapadalas na gusto ko ang chocolate cake. Paglabas ko ng room ng OB ko ay nakita ko si Storm na nakaupo sa waiting area. He's here? Bakit hindi siya pumasok kung ganoon? Naglakad ako palapit sa kaniya at tila ba napakalalim ng iniisip niya at hindi niya maramdaman ang paglapit ko. Kumunot ang noo ko at tinapik siya sa balikat. Napalingon siya sakin at agad siyang ngumiti nang makita ako. Tumayo siya kaya napatingala ako sa kaniya. Ang tangkad talaga ni Storm. Sana mamana ng mga anak ko ang katangkaran niya."You're done?"Tumango ako at saka ngumuso."Kanina ka pa ba dito? Bakit di ka pumasok?"Ngumiti siya."Papasok sana pero narinig kong patapos ka na kaya dito na lang ako naghintay."I scanned his facial expression. There is
Page Sixty-eight.——————————Kung may bagay man sa mundo na pinagsisisihan ko ng sobra? Iyon ay ang mga nasayang na oras. Mga oras na mas pinili kong magtrabaho nang magtrabaho habang nag-aaral at hindi ko binigyan ang sarili ko ng oras para magsaya kasama ang mga kaibigan ko at mga kaklase ko. Mga oras na hindi ko piniling kasama ang Mama ko. Mga oras na hindi ko kaagad pinakilala kay Storm si Stormi. Limang taon. Limang taon na pinilit ko ang sarili ko na wag tumakbo papunta sa kaniya. Itinago ko ang tungkol sa anak namin. Halos apat na taon ang ipinagkait ko sa kanilang mag-ama. At ngayon, may isang buhay sa tiyan ko ang kailangan kong protektahan at itaguyod na mailabas ko sa mundong ito ng maayos."Sunny.. you can't be pregnant!""But I did, Doc."Hinilod niya ang kaniyang sintido."You are under medication, Sunny. At kapag buntis ka hindi ka maaaring magpatuloy sa medication mo because it will affect the baby in your womb. Umiinom ka pa ba ng gamot?"Umiling ako."Hindi ako umii