Chapter 3

"Ano namang gagawin mo sa isang mansyon na malapit na mabulok, Rico?" iretableng tanong ni Belle sa asawang si Rico habang nagsusuklay ng buhok. "Nagsayang ka lang ng napakalaking pera!"

Kagigising lang nito at si Rico naman ay nakahanda na sa pagpapasok sa opisina.

"Kunting renovation lang non magiging mukhang bago na ulit," sagot naman ni Rico. "The mansion is actually good. Maraming magkaka-interest, lalo pa't Italian style iyon. Pag-aagawan ng buyer."

"Eh bakit sa dinami-dami ng may mansyon na Italian style ay iyon pa ang napili mo?!"

"Will you stop shouting? Magkalapit lang tayo. Ang aga-aga sumisigaw ka."

"Ang sabihin mo, binili mo ang mansyon dahil naaalala mo si Adelaine! Dahil hanggang ngayon hindi pa rin siya nawawala sa isip mo!"

Napapikit na lamang si Rico para pigilan ang sarili na hindi sabayan ang tantrums ng asawa. Parati na lang ito ganito sa tuwing nag-uusap sila. Kahit hindi naman kasali doon ang dating asawa na si Adelaine ay pilit pa rin isinisingit ni Belle.

"Si Adelaine na matagal nang patay," malamig niyang sabi. "Pinakasalan na kita, Belle. Ano pa ba ang ikagagalit mo sa taong wala na?"

Galit na tumayo ito mula sa kama at marahas na hinila ang suit ni Rico paharap. "Pero hanggang ngayon nakikipagkompetensya pa rin ako sa kanya! Hanggang ngayon nakatayo pa rin ako sa anino niya!"

Hindi na alam ni Rico ang gagawin sa asawa. Walang araw na hindi nito sinisi si Adelaine sa lahat. Naiintindihan niya ito dahil malaki ang kasalanan ni Adelaine—pinatay nito ang anak nila ni Belle, pero may anak na sila ulit ngayon. Ito na ang pamilya niya.

"Please, don't start," pakiusap niya. For once, gusto niya pumasok sa trabaho na maaagan ang pakiramdam. "Huwag ka magsimula ng away na alam mo naman walang dapat igalit."

Hindi niya tuloy maiwasan na hindi maipagkompara sina Adelaine at Belle. Adelaine never treated him like this. Gumigising ito sa umaga bago siya pumasok sa opisina para ipagluto siya ng almusal at ipaghanda ng isusuot niya. Pero ni minsan ay hindi iyon nagawa ni Belle sa kanya. Mga kasambahay ang naghahanda ng kakainin at isusuot niya.

"Hindi tayo magiging ganito kung hindi ka gumagawa ng mga bagay na ikagagalit ko! Itong mansyon kung nasaan tayo, this is for Adelaine! Pero ano, dito mo pa rin pinili na ibahay ako!" Kinuha nito ang wine glass na nasa bed side at ibinato iyon sa sahig. "Hindi mo man lang ako nabigyan ng magandang kasal, pero nang ikasal ka kay Adelaine ay halos buong Mundo ang nakaalam!"

"Here we go again, Belle." Pagod na nagbuntong-hininga si Rico. "This mansion is from my parents. Binigay nila ito sa akin, hindi kay Adelaine. And our wedding? Alam mong kakamatay lang ni Adelaine non, kukuyugin ka ng media kung engrandeng kasal ang gagawin natin. Sinabi ko naman sayo na kaya ko ibigay ang kasal na gusto mo, pero hindi sa taong iyon. Pero nagpumilit ka na maikasal tayo."

Hindi nakasagot si Belle. Alam nitong tama si Rico at walang mangyayari sa galit nito.

"Can... I come with you? I missed staying at your office, love." Hinaplos ni Belle ang leeg ni Rico at nagsimulang halikan iyon. Pinagapang naman nito ang isang kamay papunta sa belt ng pants na suot nito. "I'm so bored in this mansion. Ayaw naman pumunta rito ng mga friends ko dahil natatakot sila multuhun ni Adelaine. Please, isama mo na ako."

"You're a mother now, Belle. Hindi sa lahat ng oras ay dapat nakabantay ka sa akin. Our child needs you. Kailangan mo siya alagaan. Pumunta kayo sa park, o kahit saan. Tingnan mo nga, may kilala pa niyang Nanay ang yaya niya kaysa sayo na ina."

Dinampot na ni Rico ang susi ng sasakyan at naglakad palabas ng kwarto. Naabutan niya na umiiyak sa sala ang anak, habang buhat ito ng yaya.

"Good morning, little boy," unti-unting sumilay ang ngiti sa mga labi ni Rico. Ang anak na lang niya ang nakakapagpaganda ng araw niya. Hinalikan niya ang anak sa noo. "I'll see you later. Daddy's need to work."

Galit na ipinandak ni Belle ang paa sa sahig habang pinanonood magdrive si Rico palabas ng gate. Binigyan niya ito ng anak katulad ng gusto nito, pero pati ba naman ang pag-aalaga ng bata?

--

"Adelaine, hindi ka ba natatakot? Kung nagawa ka niyang ipapatay noon, hindi malabo na magawa ulit iyon ng dati mong asawa!"

Nailayo ni Adelaine ang cellphone sa tainga niya. Pinapagalitan ngayon ni Mary, ang anak ng nagligtas sa kanya noon. Sinabi niya rito na pupuntahan niya si Rico at agad namang tumutol si Mary sa nais niyang mangyari.

"Hindi na ako natakot sa kanya, Mary. Kung sasaktan niya ako ay uunahan ko siya," gigil niyang sagot mula sa kabilang linya.

"At paano mo siya kakausapin na ibenta sayo ang mansyon? Paano kung hindi siya pumapayag?"

"I'll make him."

"Adelaine, alam kong importante ang mansyon sayo. Pero nag-aalala lang ako. May mga anak ka."

Sa pagbalik pa lang nila ng Pilipinas ay tutol na si Mary sa gusto ni Adelaine. Pero hindi naman pwede na mawala sa kanya ang mansyon.

Ibinaba na niya ang tawag at nagdrive paalis. Hindi niya alam kung nasaan si Rico ngayon, pero sa kompanya niya ito pinuntahan.

Sa loob ng apat na taon ay maraming nagbago. Ni wala man lang nakakilala sa kanya pagpasok siya sa dating kompanya na madalas niyang bisitahin. Marahil ay mga bagong mukha rin ang mga empleyado na naroon.

"Hi, I'm looking for Mr. Rico Salvador, nandito ba siya ngayon?"

Ngumiti sa kanya ang receptionist. "Hello, do you have any appointment with Mr. Salvador, Ma'am?"

Adelaine confidently shook her head. "No, pero kilala niya ako."

"Ma'am, hindi po pwede. Kailangan po may appointment ka."

"Call him," ubos pasensya niyang sabi at itinuro ang telephone. "Tell him his ex wife is here. I need to talk to him or I'll sue him."

Nanlaki ang mga mata ng receptionist at mabilis na nag-dial. Nakarinig din siya ng ilang bulungan sa paligid. At talaga palang ang alam ng lahat ay patay na siya. Well, they're wrong. She's alive and kicking.

Wala pang limang minuto ang lumipas ay narinig na ni Adelaine ang humahangos na mga yabag. She slowly turned her heels to face her the man who brought so much pain to her—her ex-husband.

"Mr. Salvador, " she greeted him with a sweet smile on her face.

"A-Adelaine..." mahinang, parang bulong na bulalas ni Rico. Nakatitig ito sa kanya at para bang nakakita ng isang multo. Sino ba naman ang hindi magugulat kung ipinapatay na siya nito, pero heto siya sa harapan nito at nakangiti.

"You're alive...?"

"You're disappointed?" Mahina siyang natawa. "Yes, I am. Bumangon ako mula sa hukay."