Chapter 2

Dumating na ang araw nang pag-alis ko. Nandito kami ngayon sa terminal ng bus pa Manila.

Hindi maipinta ang mukha ni Nanay habang nagpapaalam kami sa isa't-isa.

"Nay... Manila lang po 'yon, hindi abroad. Gusot na gusot 'yang mukha mo."

"Eh kasi naman, pwede naman na rito ka na lamang maghanap ng trabaho, bakit sa malayo pa?" malungkot nitong tanong.

"Nay... Walang mangyayari sa buhay natin kung hindi po ako susugal. Matanda na po ako. Kaya h'wag n'yo po ako masyado isipin."

"Mag didisiotso ka pa lang sa isang buwan anak. Paanong hindi ako mag-aalala?"

Bumuntong hininga ako at lumapit kay Nanay. Hinawakan ko ito sa dalawa niyang kamay.

"Kaya ko na po Nay, at kakayanin pa. Kina Tiya Merly naman po ako manunuluyan hindi ba? Sabi n'yo naman mabait 'yon."

"Oo nga." Nagbuntong hininga rin ito bago nagsalita muli. "O s'ya sige. Basta mag-iingat ka ha? Iba ang Manila anak. Ang cellphone mo lagi mong ilagay sa bulsa mo."

"Nay naman. Sino pa mag-iinteres nito sa Maynila? Eh sinaunang cellphone na itong may keypad. Puro touch screen na po ang gamit ngayon Nay. Baka ibato lamang pabalik sa'kin ng magnanakaw itong cellphone ko." Natatawa kong paliwanag kay Nanay.

Natigil kami sa paguusap at napalingon sa kaibigan ko na humahangos na sa pagtakbo palapit sa gawi namin.

"Ivory..." Hinihingal niyang tawag sa pangalan ko habang nakahawak sa mga tuhod niya.

"Bakit ka ga natakbo ha Rustom?" tanong ko.

Huminga ito nang malalim at tumayo nang maayos sa harapan namin ni Nanay.

"Hi Tita!" nakangiti nitong bati kay Nanay. Bago bumaling ulit sa'kin matapos s'ya ngitian pabalik ni Nanay.

"Ivory... Hindi mo manlang ako isinama na ihatid ka rito. Kainaman ka talagang babaita ka! Lalayas ka ng hindi nagpapaalam sa'kin?! Ha?!"

Nagtataka ko s'yang tinignan dahil sa pag-iinarte nito. Binatukan ko rin naman agad ang lalaki.

"Lintik ka! E dalawang araw bago ako umalis nagsimula na akong magpaalam sa'yo. Ano ga inaarte mo?!"

Tumawa naman ang sira ulo kong kaibigan, pati Nanay ko ay nadala sa tawa niya.

"Alam mo Ivory, hindi ka talaga bagay sa Manila. Batangueñong batangueño 'yang salita mo. Paltan mo ang 'Ga' ng 'Ba' ha kapag nandoon ka na," habilin nito.

"Hindi mo na kailangan ipaalala. Kaya kong makipag-usap ng walang halong Batangueño accent. Sige na. Baka ako'y maiwan ng bus. Sasakalin kita!"

"S'ya sige! Ingat ka.." biglang sumeryoso ang pananalita nito.

"Okay. Salamat pre. Mabait ka na sana pagbalik ko," natatawa kong saad. Humarap naman ako kay Nanay.

"Oh Nay. Alis na po ako. Pasabi na lang din po sa Tatay pagbalik niya galing laot. Babalitaan ko po agad kayo kapag nakarating na ako kina Tiya Merly," niyakap ko si Nanay nang mahigpit.

"Mag-iingat ka anak ha. H'wag na lalabas ng gabi. Delikado do'n. Maraming loko do'n." Pagbibilin niya habang yakap-yakap ako.

Nakatingin lamang sa'kin ang kaibigan ko habang nakayakap ako kay Nanay. Walang mababakas na emosyon dito. Kumalas na ako nang yakap kay Nanay.

"Pre, sabay mo na si Nanay pauwi ha? Ikaw na bahala."

"Oo, ingat ka ha. Magte-text ka lagi." May lungkot na sabi nito. Ngumiti lamang ako at kumaway na sa kanila bago ako pumasok na sa bus.

Alam kong mahihirapan ako sa kung ano man ang bagong mundo na tatahakin ko. Mahihirapan makisama sa mga bagong tao na makakasalamuha ko. Pero lahat 'yon ay kakayanin ko para sa pamilya ko. Kung ito lamang ang paraan upang mai-ahon ko sila sa hirap ng buhay na mayroon kami, ay gagawin ko.

Tumawag na sa'kin si Tiya Merly habang nasa byahe ako. Sinabi ang mga dapat kong sakyan at ang bahay nila. Si Tiya Merly ay nakapag-asawa ng matandang mayaman kaya napadpad sa Manila. Pero hindi sila pinagpala na magkaanak bago pa mamatay ito. Kaya ngayon ay mag-isa na lamang ito sa bahay nila.

Pagkarating ko sa labas ng subdivision nina Tiya Merly ay nag text na ako sa kan'ya. Kaya naman tumawag ito para kausapin ang guard para papasukin ako.

Limang bahay pa ang dinaanan ko bago nakarating sa bahay ni Tiya Merly. Pagod na pagod ang pakiramdam ko dahil din sa tagal ng b'yahe ko.

Ang laki ng mga bahay sa subdivision na ito. Mukhang lahat talaga ay mayayaman. Kakaiba ang mga istilo ng bahay kumpara sa Batangas.

Ang bahay ni Tiya Merly ay malawak at may padalawang palapag. Nakatayo lamang ako sa tapat ng gate nito. Namamangha sa ganda ng mga bahay sa paligid, gano'n rin sa bahay ni Tiya. Kulay puti ito na may halong black.

Naputol ang pagkamangha ko at nagulat sa pagbukas ng gate.

"Ivory?"

Napanganga ako sa bumungad sa'kin. Matagal na kami hindi nagkikita ni Tiya Merly, at ang sa isip ko ay matanda na ito. Pero nagkamali ako.

"T-Tiya Merly?"

"Ako nga! Ano ka ba? Bakit hindi ka nag-doorbell kanina ka pa ata d'yan?!" Tanong nito at hinila na ako papasok sa loob ng kan'yang bahay.

Lalo pa akong namangha dahil sa laki nito sa loob. May malaking ilaw sa gitna na mataas. May mala sinehan na t.v at may mga malalambot na upuan.

"Halika. Upo ka muna. Tamang tama ang dating mo. Nakaluto na ng lunch ang mga maid." Pinaupo ako nito sa malambot na upuan. Pinatalbog ko pa ang sarili dahil sa lambot nito. Natawa naman si Tiya Merly sa inasta ko.

"Pasensya na po. Ngayon lang po kasi ako nakaupo sa ganito. Bago rin po sa mata ko ang lahat ng nandito sa mansyon n'yo," sabi ko habang iginagala ang aking paningin.

"Mansion? No! This is just a house here Ivory. Masanay kana na ganito kalalaki ang bahay na makikita mo rito lalo na ang mga building."

"B-Bahay lang po ito rito?! Nagbibiro po ba kayo?"

"No! I'm not kidding. Alam mo Ivory masasanay ka rin. Just feel at home. Okay?"

"S-Sige po. Aalis din po ako kapag may trabaho na po ako."

"Ha? Bakit?"

"Nakakahiya po e. Mangungupahan na lamang po ako kapag po may trabaho na ko."

"Fine," bumuntong hininga pa ito. "Alam ko naman na hindi ka papapigil. But, habang wala pa just stay here. At kung gusto mo rin na rito ka habang nag tatrabaho, no problem. Okay?"

"Opo Tiya Merly."

"And please.. It's Tita not Tiya. Get it?"

"Sige po. T-Tita Merly."

"Better!" masayang saad nito.

Tumawag din ako kina Nanay na nakarating ako ng matiwasay. Pinagpahinga lamang muna ako ni Tita Merly pagkatapos namin kumain. Hinatid ako sa sarili kong kwarto na kasing laki na ng bahay namin.

Bukas na magsisimula ang pagsubok ko rito sa Manila. Bukas ay haharap na ako sa realidad ng buhay Manila. Malalaman ko na ang sinasabi nilang hirap sa pag-aapply. At ang pakikipag sapalaran.