Kabanata 29
SuspectBenjamin De Ocampo. Kiel‘s youngest brother. The one who looks like Kiel and the one who shot me and Dad, and now I‘m wondering if he is also the suspect on Kuya‘s case. Kanina ko pa gustong tawagan si Lex para ibalita sa kaniya ang nangyari kay Kuya dahil baka makatulong din iyon sa kaso ni Dad ngayon, but Lolo Samuel won‘t let me. He wants us to focus on Kuya. No phone calls or texts while we ‘re here in the hospital, except him dahil siya lang ang kausap ng mga pulis pati na sina Tito Raul at Tito Saldy.Kanina ko pa rin gustong tawagan si Kiel pero hanggang ngayon ay nakapatay pa rin ang cellphone ko. He wants to see me base on his last text message. Bago kami sumampa sa eroplano ay saglit pa kaming nag-video call and I bursted out crying infront of the camera, infrontKabanata30HearsaysTulala pa rin akong nakatingin kay Kuya. Ilang oras na akong narito habang ramdam ko ang paninitig sa ‘kin ni Lynne sa likuran ko, ngunit hindi ko mahanap ang mga salitang dapat kong sabihin. She‘s crazy. Ang kapal ng mukha niyang gamitin ang kaso ni Dad para lang makausap niya ako tungkol kay Kiel. Baliw na talaga ang isang ‘yon.“Dapat ay pinakinggan mo muna. Mukha namang nagsasabi ng totoo,” I heard Lynne said kaya napairap ako.Hindi ko siya pinansin at umupo na lamang sa gilid ni Kuya. Unti-unti na siyang nakaka-recover pero hanggang ngayon ay hindi pa rin siya gumigising. His condition is fine ayon sa huling sinabi ng doktor kaya naman nakahinga na ako nang maluwag. Wala na rin siya sa ICU at inilipat na sa private room pero naroon pa rin ang mga pamilyar na tubong iyon. Sabi ng doktor ay baka a
Kabanata31TruthI look at Calix. And look back inside the coffee shop. I don’t know what will I say kaya tumingin muli ako kay Calix.“Ano…bakit…teka lang,” putol-putol na sambit ko at hindi na mahanap ang tamang sasabihin.Pumikit ako nang mariin, ngunit napadilat din kaagad ako nang makita ko sa isip ko ang senaryong nakita ko kanina lamang. I’m not sure if it’s really him and her dahil wala akong suot na salamin! Puwede akong magkamali dahil malabo na ang mga mata ko. Posible iyon. Tama, posible iyon kaya nagdesisyon akong tumingin muli sa loob.“Oh…” I whispered when I realized that my eyes aren’t wrong.Halos mabaliw ako sa nakikita ko ngayon. They look like a real couple na bagong kasal lang sa sobrang sweet
Kabanata32ChaseI’m broke. As fuck. ‘Yong wasak na hindi na alam kung paano pa gigising sa mga susunod na araw. ‘Yong tipong gusto nang tumigil na lang lahat nang mga oras na ‘yon para wala nang poproblemahin kinabukasan. ‘Yong puntong hihilingin mo na lang bigla sa Kaniya na hilumin ka na, na hilumin na ‘yong malaking sugat sa puso mo dahil hindi mo na kaya pa, o kung hindi mo pa oras ay ikaw na lang mismo ang papatay sa sarili mo para lang tumigil na lahat.I don’t have an idea what is going on around me, anymore. Walang-wala ako sa sarili ko and I can’t even function properly. Wala. Hindi ko na alam ang nangyayari. Tanging ang nararamdaman ko lang sa ngayon ay sakit, pagkalito at galit. Ni hindi ko alam kung kanino ako magagalit; kung sa sarili ko ba o sa kanilang lahat
Kabanata33Reason“Malapit na birthday ko, Kuya. Dapat ay nakalabas ka na sa araw na ‘yon,” I told him as I sat beside him.Ngayon lang ako nagkaroon ng pagkakataon bisitahin siya dahil sa hindi ko magawang i-focus nang maayos ang sarili ko. Sa sobrang pagod ko siguro sa pag-iyak ay kusa ko na ring tinigilan ito, ngunit ang kagustuhan kong ipaglaban pa siya at alamin ang dapat alamin ay hindi ko pa kayang tigilan.Mabuti na lang ay unti-unti na ring nagiging maayos ang kalagayan ni Kuya Roy. Kahit papaano ay gumaan na ang pakiramdam ko, pero hindi pa rin sapat iyon lalo na’t hindi pa rin nahuhuli ang may gawa nito sa kaniya. Nakahanda na ang warrant of arrest para sa Bnejamin De Ocampo na iyon at mga ilang araw lang ay puwede na siyang arestuhin. Nakapagtataka lang dahil parang walang balak tumakas ang huli at hinihintay lang
Kabanata34BlameWala sa sarili akong umuwi sa bahay. Lumilipad ang utak at tanging naaalala na lang ay ang mga sinabi sa ’kin ni Tita Liza kanina lamang. I’m drowning listening to that and staring at her in a situation like that earlier. Bigla akong napaisip kung ano pa ang nararamdaman ni Dad towards her—if he’s still inlove with her at nananatili lang sa tabi ni Mom noon dahil gusto niya ng buong pamilya. He wants that for us.She even told me how much she was sorry for Dad’s loss. Lalong gumulo ang mga nasa isip ko sa ideyang iyon. Bakit siya nagso-sorry kung pakana niya itong lahat? Benjamin did all of these at siya ang nasa likod nito. Bakit siya huming
Kabanata35FixNagkasakit ako. Limang araw akong nakahiga lang sa kuwartong para sa ’kin sa pad ni Lynne. Ni hindi pa ako umuuwi, but Kuya is visiting me everyday, even Calix. Halos doon na nga rin siya tumira para lang alagaan ako dahil may pasok si Lynne. Ayoko namang tanungin siya kung bakit dahil alam ko naman na ang sagot. But, thanks to him, tho. Marami na akong utang sa taong ‘yon at hindi ko alam kung paano ako magpapasalamat sa kaniya.“How are you?” tanong niya sa ’kin nang makapasok siya sa kuwarto ko, bago sinalat ang noo at leeg ko. “Still sick,” dagdag pa niya kaya nangiwi ako.“Sinat na lang,” I said to him at umupo na. “You can go. Pauwi na rin naman si Lynne,” dagdag ko pa nang mailapag niya ang food tray sa side table. May gata
Kabanata36Apology“Bakit kasi pinasama mo pa? Sana hindi mo na lang pinilit na sumama roon!”Sa pangatlong pagkakataon ay umikot na naman ang mga mata ko dahil sa narinig ko mula kay Calix. Kagabi pa nangyari iyon pero heto’t paulit-ulit pa rin siya sa panenermon kay Lynne, na hindi naman siya pinapansin dahil naiirita na rin.“Will you stop? Kagabi pa ‘yon. Bakit parang ikaw pa ang apektadong-apektado, e hindi naman ikaw ‘yong sinaktan no’ng tao?” I heard Lynne said kaya natuon ang tingin ko sa kanilang dalawa.I saw Calix clenched his jaw. “Bakit kasi hindi mo sinabing nandoon ang gagong ‘yon?” muling sigaw niya kay Lynne.“Because I want her to get hurt again nang sa gano’n ay mamanhid na siya at
Kabanata37HoldNapasinghap ako nang maamoy ko ang pamilyar na amoy na iyon. I slowly opened my eyes at tumambad kaagad sa ’kin ang nag-iisang ilaw na nanggagaling sa lamp na nasa side table sa ulunan ko. Inilibot ko ang paningin ko. This room seems so familiar to me. Kanino nga ba ito?I suddenly realized where I am right now when I saw a guitar beside the cabinet, malapit sa pintuan patungo sa terrace. I’m in Kiel’s room. What am I doing here?Mayâ-mayâ pa, dahan-dahang bumukas ang pintuan kaya napalingon kaagad ako roon. There, I saw Kiel, may hawak siyang food tray at may laman iyong soup at isang baso ng gatas. I smiled but only a half smile dahil bigla akong nakaramdam ng kirot sa puson ko, ngunit hindi ko iyon pinahalata sa kaniya.Dire-diretso siyang tumun
Staring at Sound.All rights reserved. This story or any portion thereof may not be reproduced or used in any manner whatsoever without the express written permission of the author except for the use of brief quotations in a book review.Disclaimer. This is a work of fiction. Names, characters, businesses, places, events and incidents are either the products of the author's imagination or used in a fictitious manner. Any resemblance to actual persons, living or dead, or actual events is purely coincidental.-I don't want to end Staring at Sound like this so bear with me. Please, continue supporting the sequel "Listens to Memories". Update is everyday at exactly 11PM.See you at the next chapter of their lives!
Kabanata45Last I finally realized how important my family to me. Araw-araw ko pa ring pinagsisisihan na hindi ko sila pinakinggan noon. Na kung nakinig labg ako sa kanila noon, hindi kami hahantong sa ganitong sitwasyon. Hindi madaling kalimutan ang nagawa ng pamilya ko sa pamilya De Ocampo at mas lalong hindi rin madaling kalimutan ang ginawa nila…niya sa amin. But I’m sure, there’s a perfect time for forgiveness. For everyone’s peace.“Is it your final decision? You can stay here and just live a normal life, instead,” Mom approached me after handed me a glass of water.Umayos ako ng upo habang hawak-hawak ko ang tiyan ko na palaki na nang palaki. Pagkatapos kong uminom ay saka ako bumaling sa kaniya.“After everything that happened here, Mom, I don’t think I can still live here a normal life,” naiiling na sin
Kabanata 44SurrenderThe vocalist of the famous rock band Fourgotten Souls’ Kiel De Ocampo surrendered himself to the police after claiming that he was the mastermind of the murder case of Jefferson Acuzar—the Founder and the CEO of A&S Incorporated.Kiel volunteered. Noong isang araw ko pa napanood ang balitang iyon pero hanggang ngayon ay hindi pa rin magawang tanggapin ng utak ko ang mga impormasyong natanggap ko. I’ve been in my room for the past two days. Ni hindi nila ako makausap. Dinadalhan lang ako ni Mom o ni Kuya ng pagkain dahil hindi ko naman talaga kaya ang hindi kumain.I never thought he would really do that. I just said those things out of my anger but I never thought he would fucking do that. Paano na ang career niya? Paano na ang banda niya? Paano na ‘yong tatlo mostly si Celina? Paano na si Tita Liza? Ni hindi ako nagka-idea na maaaring totohanin niya lahat
Kabanata 43Am IAfter we celebrate Christmas ay bumalik din kaagad sina Tita sa farm kasama sina Levi. Nire-renovate kasi ang Tierra Fima para sa darating na summer kaya tinututukan nila iyon ngayon. Sinama na nila sina Lolo at Lola at sa New Year naman ang balik ulit nila rito sa bahay.Nakaramdam ako ng kaunting ginhawa after what happened between me and Avery. Kahit na hindi ko pa siya mapapatawad sa ngayon ay pakiramdam ko, nabunutan ako ng tinik sa lalamunan, not until Asher went to our house that morning to tell me that Kiel is in the hospital at nag-aagaw buhay raw ito.I was in shocked kaya hindi ako nakakilos agad. Even Asher, kitang-kita ko sa mukha niya ang pagkagulat when he saw me dahil malaki na ang tiyan ko. Bakas sa mukha niya na gusto niya akong kausapin tungkol sa bagay na ito, ngunit hindi niya magawang magsalita.&ldq
Kabanata 42CousinsAs I’m staring at how everyone is enjoying the cold wind, the food, the music and the presence of each other, I suddenly wanted to cry because of the fact that after everything that happened, we are still complete but not as happy as before. Masyadong mataas ang pride ko para amining masaya ako dahil kumpleto kami ngayon, but not as complete as before. Wala na si Dad at hindi na siya babalik pa.“Calix is here with Lynne. Cheer up!” Kuya approached me as he handed me a glass of milk at bahagya pang hinaplos ang tiyan ko. “Baby…” Kuya whispered kaya napangiti ako.“I’m sleepy, Kuya,” natatawa kong sinabi sa kaniya, humalakhak din siya. “You can sleep later after the countdown, come on,” he mockingly said to me kaya inirapan ko na siya.Lahat sila ay narito. Sina Lolo Samuel and Lola Imelda, mga
Kabanata41NeedThe past few days up to now was so hard for me. The smell of perfumes and the all the food I am eating always making me puke. Everything can fucking irritates me! Oras-oras din akong umiiyak dahil may isang tao akong gustong-gusto kong makita, pero hindi puwede. Hindi ko naman masabi sa kanila dahil sigurado akong maiinis lang sila sa ’kin lalo na si Mommy at Kuya.“I can’t fucking take this! I want to see him, Lynne! Hindi ko na kaya,” sigaw ko sa kaniya sa kabilang linya habang humahagulhol ako na parang tanga.Ewan ko ba! Hindi ko mapigilan! Naiinis na rin ako pati sa sarili ko. Bakit kasi ganito? Sa lahat ng puwedeng paglihian ko, iyong lalaking ‘yon pa!“My god, Acel stop crying! What do you want me to do? Gusto mo bang malaman niya na buntis ka talaga at siya ang pinaglilihian mo ngayon?” naiirita na rin niyang sinabi sa ’kin kaya napapady
Kabanata 40ArrestFlashback"So, it's true. It was all Kiel's plan? I can't believe this," agad na sinabi ni Lex nang makaupo siya sa swivel chair niya at bahagyang hinilot pa ang ulo nito."How can that bastard do that!" he hissed at paulit-ulit na nagpakawala ng mura.Hindi na lang ako nagsalita. They are close friend kaya siguro ganito ang reaksyon niya ngayon. Maybe, Kiel isn't really Kiel anymore. Malaki na nga talaga ang nagbago sa kaniya. Lahat ng kakilala niya noon ay hindi na siya kilala ngayon. I know his reason why but still, that wasn't enough. Never.
Kabanata39AgonyIt was still all in my mind. It was all in my head and I couldn’t get off it. Kahit anong pilit kong gustuhing kalimutan ang mga katotohanang nalaman ko for the past few weeks and months ay hindi sila maalis sa utak, lalo na ang bagay na iyon na bago ko lang nalaman. And now that I’m here in this room again, lalo akong nakaramdam ng takot tungkol sa kondisyong mayroon ako na hanggang ngayon ay hinihintay ko pa ring sabihin nila sa akin.Kuya Roy was sitting beside my bed while Mom is still talking to that Doctor, kanina pa sila roon nag-uusap at hanggang ngayon yata ay wala pang balak sabihin sa ’kin ang dapat kong malaman. Am I dying?Nanghihina kong hinila ang laylayan ng manggas ni Kuya kaya agad siyang bumaling sa ’kin.“What is it? May masaki
Kabanata 38AngerIt was three in the morning when I decided to go home. Nagpasundo ako kay Lynne, mabuti na lang ay gising pa siya nang tawagan ko siya. Kiel is still sleeping nang iwan ko siya kaya mas madali para sa ’kin ang umalis. Pagkarating namin ni Lynne sa pad ay magkatabi kaming natulog sa kuwarto niya. Isang oras ko pang hinayaan ang sarili kong umiyak sa kaniya hanggang sa makatulugan ko ito.Kinabukasan, I decided to go to the law firm to extend my leave dahil hindi ko pa talaga kayang pumasok. Mabuti ay pumayag si Lex dahil kung hindi ay mapipilitan akong um-absent na lang. Palabas na ako ng office niya nang makasalubong ko si Calix. Nagulat pa siya nang makita niya ako, samantalang ako ay nagulat dahil may pasa siya sa kanang mata at putok ang labi niya.“What are you doing here?”“What happene