Kabanata 20
Full moon
Noong nasa Manila pa lamang kami ni Kiel ay paulit-ulit ko nang ipinagdarasal na sana maging masaya ang magiging bakasyon namin. It should be really perfect. Iyong hindi talaga madaling kalimutan lalo pa't it's a two weeks vacation. I was expecting something good dahil matagal ko nang gusto ng peace of mind. Thanks to Kiel because he was the one who suggested this 'cause I really need it so bad, pero hindi ko naman aakalain na hanggang dito ay may asungot pa rin.
"Bakit ka ba nandito? Akala ko ay nasa Manila ka?" tanong ko kay Avery na hindi na itinago ang iritasyon sa boses ko.
Hindi ko na nagalaw ulit ang pagkain ko dahil hindi ko maiiwas ang tingin ko sa kaniy
Kabanata21Feelings“Anong nangyari kagabi? Hinahanap namin kayo pero wala kayo kahit sa kuwarto niyo? Saan kayo natulog?” sunod-sunod na tanong sa akin ni Lynne nang makaupo siya sa tabi ko dala ang dalawang plato na may lamang pagkain para sa aming dalawa.Hindi ko siya tinapunan ng tingin dahil ayokong malaman niya sa mga mata ko ang sagot. Nanatili lamang akong nakatingin sa mga turistang dumadaan sa harap ng cottage kung nasaan kaming dalawa. Hindi maiwasang maalala ang nangyari kagabi at ang mga sinabi ng Kiel na iyon.“Hoy, may kausap ba ako?” dinig ko pang dagdag ni Lynne kaya natawa ako.
Kabanata22MissedWarning:SPG“Anong nangyari? Dalawang araw na kayong hindi nagkikibuan, a,” Asher approached me one afternoon while I was sitting on one of the umbrella chair inside the resort. Sa harap ko ay isang malawak na pool na tanaw ang kabuuan ng resort at ang malawak na asul na dagat. Nasa bandang itaas iyon kaya naman nakaka-relax ang tanawin.Saglit na tiningnan ko lang siya bago muling bumaling sa palubog na araw sa harapan naming dalawa.“Wala ‘yon,” tamad na tamad na sagot ko sa kaniya bago ko sinimsim ang mainit pang
Kabanata 23ReturnLynneWhere are you? Bumaba ka na nga!Umikot ang mga mata ko sa ere at hindi na pinansin ang text message na iyon ni Lynne. Bumaling ako ng tingin sa right side ko at mariing napapikit nang maramdaman ko na naman ang sakit na iyon sa ulo ko maging sa parteng iyon. Dalawang araw na ang lumipas ngunit matindi pa rin ang kirot na nararamdaman ko roon lalo na sa t‘wing uupo ako.“Acel?”Napatingin ako sa pintuan ng kuwarto ng hotel kung saan kami tumutuloy ni Kiel. Sigurado akong si Kiel iyong tumatawag sa akin mula sa labas dahil kabisadong-kabisado ko na ang boses niya.“Are you awake?” tawag niyang muli, ngunit hindi ko magawang sumagot dahil sobrang sakit ng lalamunan ko at wala akong lakas.Putangina! Ngayon pa yata ako ma
Kabanata24TogetherThe last time na natulog ako sa ibang kuwarto nang wala sa wisyo ay noong high school pa ‘ko. Lasing na lasing ako that night dahil debut noon ni Jenine at hindi na ako nakauwi pa dahil sa sobrang kalasingan. It was the same day noong ipinangako ko sa sarili kong hinding-hindi na ako matutulog sa ibang kuwarto ng kung sino dahil may times na hindi ko na maalala ang mga nangyari noong lasing ako. Ngayon ay hindi ko na alam kung bakit ako mismo ang nagpako ng pangakong iyon dahil sa nabungaran ko kinaumagahan nang magising ako.Ramdam ko pa ang panunuot ng sakit sa ulo ko nang imulat ko ang mga mata ko. I tried to examine the room kung saan ako magdamag natulog at
Kabanata25Dead“Ihahatid na kita.”“Huwag na, Kiel. Kaya ko. Hindi na ako bata,” natatawa kong sinabi sa kaniya habang tinitingnan ko kung may nakalimutan pa ba akong gamit.Tinawagan na ako ni Lex kahapon para pumasok dahil nakailang balik na raw roon si Leandra dahil gusto akong kausapin tungkol sa kaso niya. Sumalubong din sa ‘kin ang sunod-sunod na texts ni Calix nang ini-off ko ang airplane mode ng cellphone ko, asking why I am absent pero hindi ko na nagawang replyan pa iyon dahil na rin kay Kiel.Nang masiguro kong wala na akong nakalimutan ay isinukbit ko na ang sling bag ko at bahagya pang inayos ang corporate attire ko. Ramdam ko ang paninitig sa akin ni Kiel kanina pa, ngunit pinipilit kong huwag pansinin
Kabanata26More Time“How are you? Ayos ka na?” tanong ko kay Lynne nang makaupo ako sa tabi niya.Base sa itsura niya ngayon ay mukhang unti-unti na siyang umaayos. Tatlong araw na rin simula nang magkasakit siya at sa tatlong araw na ‘yon ay nasa bahay siya ni Caleb dahil hindi raw siya pinapayagan ng huli na umuwi sa condo niya, lalo na’t mag-isa lang siya ro’n.“I think, I’m pregnant.”Nanlaki ang mga mata ko dahil sa sunod na narinig ko. Mabilis ang naging lingon ko sa kaniya at napatitig na lang sa kaniya. Maya-maya pa, bago pa ako m
Kabanata27LeftHindi ko alam kung anong pumasok sa isip ko nang hindi na ako dalawin ng antok at hindi na talaga ako natulog. Alas sais na ng umaga nang madatnan ako ni Levi sa lanai na kaharap ang laptop ko at tinatapos pa rin aralin hanggang ngayon ang bagong kaso na hawak ko.“Did you sleep?” I heard Levi ask, nakatingin pa rin ako sa screen ng laptop ko.“I want to,” maikli kong sagot sa kaniya nang hindi siya tinitingnan.Hindi na ako nakakuha ng sagot sa kaniya dahil bigla siyang nawala sa gilid ko, pero mayâ-mayâ pa ay bumalik din siya kaagad na may dalang tasa ng kape, and then handed it to me. Tiningnan ko lang siya sa likod ng salamin ko at nagpasalamat.“How was your work with Narvaza‘s fi
Kabanata28Distance“Why didn’t you tell me? Kailan ang uwi mo? Ilang linggo ka riyan? Kuya!” naiinis na sinabi ko sa kaniya sa kabilang linya habang kagat-kagat ko ang ibabang labi ko.“Tatlong buwan—”“What? Three months pa? Kuya naman!” I hissed out of frustration. Narinig ko ang pagtawa niya kaya mas lalo akong nainis.“Stop laughing nor smirking, Kuya. I told you, kahit saan ayos lang basta huwag diyan sa Davao. Kontrolado mo naman ang mga lugar kung saan ka nadedestino, ‘di ba?” dagdag ko pa, saglit na natahimik siy
Staring at Sound.All rights reserved. This story or any portion thereof may not be reproduced or used in any manner whatsoever without the express written permission of the author except for the use of brief quotations in a book review.Disclaimer. This is a work of fiction. Names, characters, businesses, places, events and incidents are either the products of the author's imagination or used in a fictitious manner. Any resemblance to actual persons, living or dead, or actual events is purely coincidental.-I don't want to end Staring at Sound like this so bear with me. Please, continue supporting the sequel "Listens to Memories". Update is everyday at exactly 11PM.See you at the next chapter of their lives!
Kabanata45Last I finally realized how important my family to me. Araw-araw ko pa ring pinagsisisihan na hindi ko sila pinakinggan noon. Na kung nakinig labg ako sa kanila noon, hindi kami hahantong sa ganitong sitwasyon. Hindi madaling kalimutan ang nagawa ng pamilya ko sa pamilya De Ocampo at mas lalong hindi rin madaling kalimutan ang ginawa nila…niya sa amin. But I’m sure, there’s a perfect time for forgiveness. For everyone’s peace.“Is it your final decision? You can stay here and just live a normal life, instead,” Mom approached me after handed me a glass of water.Umayos ako ng upo habang hawak-hawak ko ang tiyan ko na palaki na nang palaki. Pagkatapos kong uminom ay saka ako bumaling sa kaniya.“After everything that happened here, Mom, I don’t think I can still live here a normal life,” naiiling na sin
Kabanata 44SurrenderThe vocalist of the famous rock band Fourgotten Souls’ Kiel De Ocampo surrendered himself to the police after claiming that he was the mastermind of the murder case of Jefferson Acuzar—the Founder and the CEO of A&S Incorporated.Kiel volunteered. Noong isang araw ko pa napanood ang balitang iyon pero hanggang ngayon ay hindi pa rin magawang tanggapin ng utak ko ang mga impormasyong natanggap ko. I’ve been in my room for the past two days. Ni hindi nila ako makausap. Dinadalhan lang ako ni Mom o ni Kuya ng pagkain dahil hindi ko naman talaga kaya ang hindi kumain.I never thought he would really do that. I just said those things out of my anger but I never thought he would fucking do that. Paano na ang career niya? Paano na ang banda niya? Paano na ‘yong tatlo mostly si Celina? Paano na si Tita Liza? Ni hindi ako nagka-idea na maaaring totohanin niya lahat
Kabanata 43Am IAfter we celebrate Christmas ay bumalik din kaagad sina Tita sa farm kasama sina Levi. Nire-renovate kasi ang Tierra Fima para sa darating na summer kaya tinututukan nila iyon ngayon. Sinama na nila sina Lolo at Lola at sa New Year naman ang balik ulit nila rito sa bahay.Nakaramdam ako ng kaunting ginhawa after what happened between me and Avery. Kahit na hindi ko pa siya mapapatawad sa ngayon ay pakiramdam ko, nabunutan ako ng tinik sa lalamunan, not until Asher went to our house that morning to tell me that Kiel is in the hospital at nag-aagaw buhay raw ito.I was in shocked kaya hindi ako nakakilos agad. Even Asher, kitang-kita ko sa mukha niya ang pagkagulat when he saw me dahil malaki na ang tiyan ko. Bakas sa mukha niya na gusto niya akong kausapin tungkol sa bagay na ito, ngunit hindi niya magawang magsalita.&ldq
Kabanata 42CousinsAs I’m staring at how everyone is enjoying the cold wind, the food, the music and the presence of each other, I suddenly wanted to cry because of the fact that after everything that happened, we are still complete but not as happy as before. Masyadong mataas ang pride ko para amining masaya ako dahil kumpleto kami ngayon, but not as complete as before. Wala na si Dad at hindi na siya babalik pa.“Calix is here with Lynne. Cheer up!” Kuya approached me as he handed me a glass of milk at bahagya pang hinaplos ang tiyan ko. “Baby…” Kuya whispered kaya napangiti ako.“I’m sleepy, Kuya,” natatawa kong sinabi sa kaniya, humalakhak din siya. “You can sleep later after the countdown, come on,” he mockingly said to me kaya inirapan ko na siya.Lahat sila ay narito. Sina Lolo Samuel and Lola Imelda, mga
Kabanata41NeedThe past few days up to now was so hard for me. The smell of perfumes and the all the food I am eating always making me puke. Everything can fucking irritates me! Oras-oras din akong umiiyak dahil may isang tao akong gustong-gusto kong makita, pero hindi puwede. Hindi ko naman masabi sa kanila dahil sigurado akong maiinis lang sila sa ’kin lalo na si Mommy at Kuya.“I can’t fucking take this! I want to see him, Lynne! Hindi ko na kaya,” sigaw ko sa kaniya sa kabilang linya habang humahagulhol ako na parang tanga.Ewan ko ba! Hindi ko mapigilan! Naiinis na rin ako pati sa sarili ko. Bakit kasi ganito? Sa lahat ng puwedeng paglihian ko, iyong lalaking ‘yon pa!“My god, Acel stop crying! What do you want me to do? Gusto mo bang malaman niya na buntis ka talaga at siya ang pinaglilihian mo ngayon?” naiirita na rin niyang sinabi sa ’kin kaya napapady
Kabanata 40ArrestFlashback"So, it's true. It was all Kiel's plan? I can't believe this," agad na sinabi ni Lex nang makaupo siya sa swivel chair niya at bahagyang hinilot pa ang ulo nito."How can that bastard do that!" he hissed at paulit-ulit na nagpakawala ng mura.Hindi na lang ako nagsalita. They are close friend kaya siguro ganito ang reaksyon niya ngayon. Maybe, Kiel isn't really Kiel anymore. Malaki na nga talaga ang nagbago sa kaniya. Lahat ng kakilala niya noon ay hindi na siya kilala ngayon. I know his reason why but still, that wasn't enough. Never.
Kabanata39AgonyIt was still all in my mind. It was all in my head and I couldn’t get off it. Kahit anong pilit kong gustuhing kalimutan ang mga katotohanang nalaman ko for the past few weeks and months ay hindi sila maalis sa utak, lalo na ang bagay na iyon na bago ko lang nalaman. And now that I’m here in this room again, lalo akong nakaramdam ng takot tungkol sa kondisyong mayroon ako na hanggang ngayon ay hinihintay ko pa ring sabihin nila sa akin.Kuya Roy was sitting beside my bed while Mom is still talking to that Doctor, kanina pa sila roon nag-uusap at hanggang ngayon yata ay wala pang balak sabihin sa ’kin ang dapat kong malaman. Am I dying?Nanghihina kong hinila ang laylayan ng manggas ni Kuya kaya agad siyang bumaling sa ’kin.“What is it? May masaki
Kabanata 38AngerIt was three in the morning when I decided to go home. Nagpasundo ako kay Lynne, mabuti na lang ay gising pa siya nang tawagan ko siya. Kiel is still sleeping nang iwan ko siya kaya mas madali para sa ’kin ang umalis. Pagkarating namin ni Lynne sa pad ay magkatabi kaming natulog sa kuwarto niya. Isang oras ko pang hinayaan ang sarili kong umiyak sa kaniya hanggang sa makatulugan ko ito.Kinabukasan, I decided to go to the law firm to extend my leave dahil hindi ko pa talaga kayang pumasok. Mabuti ay pumayag si Lex dahil kung hindi ay mapipilitan akong um-absent na lang. Palabas na ako ng office niya nang makasalubong ko si Calix. Nagulat pa siya nang makita niya ako, samantalang ako ay nagulat dahil may pasa siya sa kanang mata at putok ang labi niya.“What are you doing here?”“What happene