Hindi ako babaero. Masasabi kong loyal ako sa aking trabaho at pamilya. Hindi perpekto pero hindi din masamang tao. Naging kami ni JZ dahil siya lang ang nakikita kong perfect candidate sa mga nakahilerang babae na pina-pa-date sa akin ng aking mga magulang. Twenty five na ako, hindi pa matanda pero pine-pressure na nila para mag-asawa. Dapat daw sa edad kong twenty five ay bumuo na ako ng pamilya. Habang malakas pa daw sila at kayang mag-alaga ng apo. Ganoon din naman ang sinasabi ni Lolo, pero hindi naman siya gaya ng mga magulang ko na masyado ng nanghihimasok sa buhay ko. Though I didn't thought that it's a bad thing. Wala naman akong karelasyon at wala din akong natitipuhan. Hindi ko alam kung darating ba ako sa point ng buhay ko na ma-i-inlove ako. O baka pang-fixed marriage talaga ako. "Marriage is a lifetime commitment kaya piliin mong mabuti kung sino ang makakasama mo." Lolo is a believer of love, kaya lagi niya itong sinasabi sa akin. Wala pa naman akong balak magpak
RAIDENHindi na ako makapag-isip ng tama kaya nagpasundo na lang ako sa aking driver. Kanina pa ako nakatulala dito sa loob ng sasakyan. Gusto kong hanapin ang aking asawa pero hindi ko alam kung saan ako magsisimula. Bukod kay Pepper, wala na siyang ibang kaibigan. Wala din siyang pamilya at kahit isang kamag-anak ay hindi ko din kilala. I feel so lost. Takot na takot ako na mag-isa dahil iniwan na niya ako. Matagal akong naging single at na-enjoy ko iyon. Ang pagdating ni Rosario sa buhay ko ay biglaan... but her company have given me comfort. Ngayon na umalis na siya, paano na lang ako? Hindi na ako sanay. Kailangan ko siya. Siya lang ang kailangan ko. This is my fault. Wala akong ibang puwedeng sisihin kung hindi ang sarili ko. Labis ko siyang sinaktan. Inapi-api siya ni Mommy pero para sa akin, hindi siya kailanman gumanti. She stayed. Tapos nasaktan din siya dahil nagkaanak ako kay JZ. And damn it! Hanggang ngayon hindi ko pa din maalala kung ano ang nangyari ng gabing iyo
Ang aking sling bag na may laman ng wallet at celphone ko lang ang aking dala, para makaalis ako agad. Maaga pa kaya wala pang gaanong sasakyan na dumadaan. Kapag naghintay ako ng taxi, baka aabutan lang ako ng liwanag. Sumasabay sa pagbuhos ng aking luha ang aking pawis. Para akong magkakasakit. Baka nabinat ako dahil sa nangyari at sa naipon na din na stress. Ngayon na umalis na ako sa mansyon na iyon at sa buhay ng aking asawa, dapat mawala na din ang stress na dulot nila sa akin. Mamaya-maya puwede na din siyang mag-file kaagad ng annulment. Hindi naman kailangan ang pirma ko. Hindi ko din kailangang um-attend ng hearing, dahil kayang-kaya niyang magbayad ng malaki para ma-process agad ang annulment case namin. Ilang blocks pa ang nilakad ko, bago may dumaan na taxi. Mabagal ang patakbo nito kaya napara ko agad. "Sa airport po, Kuya," sabi ko sa driver. Kumuha ako ng tissue sa aking bag upang matuyo ang basa kong mukha dahil sa pawis at luha. Isang oras din mahigit ang trav
Pagkatapos kong ikuwento ang bawat detalye ng nangyari, umalis na ang mga tauhan na inutusan nina Kuya. Gabi na din at inutusan na akong matulog. Kaso hindi ako makaramdam ng antok. Alas-nuebe nang gabi nang maramdaman ko ang panginginig ng aking katawan."Bring some ice here!" utos ni Kuya sa mga tauhan niya. Nagmamadali namang umakyat ang tauhan na mayroong dalang mga tube ice. Pinahawak ito ni Kuya sa akin. At maya-maya pa ay naramdaman ko na nababawasan na ang panginginig ng aking katawan. Pinilit ko ding umiyak, para kumalma ang aking pakiramdam. And that's when Kuya decided to give me some sleeping pills. "Matulog ka na..." sabi nila pagkatapos kong inumin ang pills. "Babantayan ka namin."Sinasabi ko sa sarili na kailangan kong maging malakas pero may certain point or time everyday na inaatake ako ng lungkot. Kuya decided na bumalik na kami ng Manila. Kailangan daw ang consent ko para sa paghukay sa libingan ng aking anak para sa maternity test na isasagawa.I was so nerv
RAIDENHindi ako makatulog. Ayaw ko ding matulog, sa kagustuhang mahanap ko na ang aking asawa at ng anak namin. Kanina pa ako tawag nang tawag sa mga connections ko, pero wala pa din silang maibigay na resulta sa pinapagawa ko sa kanila. Walang kahit ano'ng kuha ng cctv sa sementeryo o kahit ilang blocks mula dito. Kahit sa ospital kung saan pinalitan ang baby namin, wala ding footage. Sino kaya ang may gawa nito? Oras na malaman ko kung sino siya... Baka mapatay ko siya. Hinilot ko ang aking ulo. Pagod na pagod na ang aking isip. Sana maisip ng bumalik ni Rosario dahil kailangan naming hanapin ang aming anak. Mas maganda kung magkasama namin siyang hanapin. Nahiga ako sa kama naming mag-asawa. Habang nakatulala, bumabalik ang mga alaala ng huling gabi naming magkasama. Kakalimutan niya ako para maging masaya siya. Tumulo ang aking luha. Hindi ko matanggap. Sobrang sakit. Sana hindi mo ako makalimutan. I'm sorry if I'm gonna wish that you won't find your happiness, while you'r
RAIDEN Hinehele ko si Junior nang marinig ko ang tatlong katok mula sa pintuan. Pagbukas ko ay bumungad sa akin ang babaeng mayroong bitbit na dalawang unan at comforter. "Ano'ng ginagawa mo dito, JZ?" seryosong tanong ko sa babae. Napagsabihan ko na siya na bawal siya dito, dahil kuwarto namin ito ng asawa ko. Galit na galit siya noon, pero wala din siyang nagawa kundi lumabas, dahil kakaladkarin ko talaga siya palabas. Maganda na din iyong alam niya na hindi ako nagbibiro. "Nami-miss ko na si Junior," sagot naman niya na alam kong walang katotohanan. Kung si Rosario ang magsabi ng ganitong bagay, maniniwala pa ako. Kahit hindi niya alam na anak niya si Junior, ramdam ko na wala siyang hinanakit sa bata. At kaya niyang palakihin ito na parang sariling anak kung sinabi ko lang sana noon sa kaniya. Wala pa din akong balita sa kaniya, kaya gulong-gulo na ang utak ko. Kaya para ma-distract ako, ako na lang ang nag-aalaga sa anak namin. Tintanong ni Mommy kung bakit halos ayaw ko
RAIDEN "Huwag na huwag kayong magbubukas ng pintuan," bilin ko sa dalawang yaya ni Junior bago ako umalis. Nag-iwan din ako ng ilang tauhan upang magbantay dito sa mansyon, just in case na may hindi magandang mangyari. Binilinan ko din ng maigi ang mga nanny, na huwag papapasukin sina Mommy at JZ sa loob ng kuwarto. Huwag magbubukas ng pintuan, kahit si Mommy pa iyon. Pagod na pagod na ang isip at katawan ko. Pagod na akong mag-overthink pero heto na naman. Sana hindi ang asawa ko ang nakita nila.Halos hindi ko maihakbang ang mga paa ko nang makarating kami sa crime lab kung saan dinala ang bangkay na nakita nila. Hindi na ito makilala kaya hindi na din nila pinasilip pa sa akin. Pinakita nila sa akin ang gamit na na-recover sa bangkay. Wallet at kuwintas nga ito ng aking asawa."Y-Yeah, this is hers..." garalgal ang boses na sagot ko sa mga awtoridad. "Pero hindi siya iyan. Buhay pa ang asawa ko. Buhay pa ang asawa ko at kailangan niyo siyang hanapin! Hanapin niyo siya! Kaya ng
THIRD POVNapangiti ang lalake nang mapanood ang news sa malaking tv sa kanilang secret room. Laman ng balita ang kaniyang kapatid na hinahanap ng asawa nito. What a jerk. Hindi nila ito puwedeng galawin dahil na din ayaw nilang magalit ang kapatid nila. Baka magrebelde na naman ito at maisipan na namang umalis. Kailangan nilang magsama-sama at magkaisa. Ayaw niyang magkagulo silang magkakapatid. "Nagawa mo na ang inuutos ko sa'yo?" tanong niya nang tumawag ang isa sa tauhan niya na nasa Manila. "Good." Sa ganitong paraan man lang ay maiganti niya ang kaniyang kapatid sa asawa nito. Kung hindi lang sila binalaan ni Penelope, baka pinabagsak na niya ang negosyo ng lalake. Kayang-kaya niyang gawin iyon, pero inaalala lang niya ang kaniyang kapatid. Hindi din naman niya puwedeng hayaan na maghirap ang pamangkin niya. Si Raiden Junior. Lahat ng nangyayari ay alam niya. Alam din niya na ayaw maniwala ni Raiden na asawa nito ang naaagnas na bangkay na natagpuan sa sementeryo, kahit na n
Isang linggong preparasyon lang ang ginawa para sa kasal namin dito sa Spain. Pero kahit ilang araw lang iyon, hindi siya simpleng kasal lang. It was a grand wedding.Lahat ng kakilala na sikat na wedding supplier ay kinuha nina Daddy at Lolo. Sila lahat ang gumastos. Hindi nila hinayaang maglabas ng pera si Raiden kahit na may badget naman siya para rito. Syempre, sina Daddy at Lolo pa ba? Sobrang excited na ako. Masaya naman ako nang unang beses kaming kinasal ni Raiden pero iba ang level ng kasiyahan namin ngayon. Lahat ng malalapit sa amin ay kasama namin ngayon. Hindi gaya nang una naming kasal na si Pepper lang ang present. Looking back, I was getting emotional. Iyong masaya ka na pero may mas isasaya ka pa pala. Kahit hindi ko personal choice ang aking gown ay nagustuhan ko naman 'to. I love the design, it fit perfectly to me. Para bang ginawa talaga ito para sa akin kahit na ready made na ito. Tapos na akong ayusan ng hair and make up team. Kumukuha na lang kami ng ilang
Hindi pa kami bumalik ng work. Siguro naman ay maiintindihan ni Lolo, kung hindi muna namin magampanan ang mga tungkulin namin sa pinamana niyang kompanya. Mag-t-travel kami abroad. Hindi ko alam kung ano ang pumasok sa isip ng asawa ko, dahil bigla na lang siyang nag-aya na mag-abroad. Akala ko babalik na muna kami sa work dahil tiyak na tambak na ngayon ang trabaho sa aming working table. Tapos na akong mag-empake. Binababa na ng mga tauhan ang aming mga maleta. Ang mga bata ay tumatalon-talon naman sa kama dahil sa excitement. Nakabihis na pero kailangan ulit palitan ng damit dahil pawisan na sila. Napatingin ako sa kanilang ama na isa-isa silang pinupunasan. "Gusto niyo ba'ng maiwan dito? Kami na lang ni Mommy niyo ang pupunta ng abroad? Parang ayaw niyong umalis, e..." Mahinahon pa din naman ang boses niya. "We don't want to stay here, daddy. We want to travel too.""Okay. I want you to sit there and wait.""Okay, Daddy," sabay-sabay na sagot ng mga bata. Napatingin ako sa
"Ba't ka galit?" Binibiro ko si Raiden. Hindi maganda ang timpla ng mukha niya ngayong umaga. Nakatulog kasi ako kagabi, kaya walang ganap. Puwede naman niya akong gisingin sana, kung talagang gusto niya pero hindi niya ginawa. Tapos ngayon nakasimangot. "Hindi, ah," tanggi naman niya. Pinilit pa nga niyang ngumiti upang ipakita na ayos lang siya. Nauna ng mag-breakfast ang mga kasama namin sa bahay. Late kaming nagising na dalawa kaya kami na lang dalawa ang nagsalo ng breakfast. "Ano ang gusto mong ulam mamaya, hija?" tanong ng aking byenan. "Kahit ano po, ayos lang," sagot ko naman. Hindi naman ako mapili sa ulam na ihahain sa akin. "Mga paborito mong ulam ang ipapaluto ko." Napangiti ako. Totoo ba 'to? Mukhang bumabawi ang byenan ko sa akin, ah. Magpapamisa talaga ako kapag nagtuloy-tuloy siyang mabait sa akin. "Gusto ko po ng beef steak at saka kare-kare."Tumango-tango siya. Hindi mabura-bura ang ngiti sa kaniyang mga labi. Wala din akong nakikitang iba rito. Hindi siya na
Todo asikaso ang lolo at lola ng mga bata sa kanila. Napapailing na lang ako dahil halos hindi na makakain ang dalawa. Nagpapasubo kasi sina Dos at Tres sa mga ito. "Mga anak, alam niyo namang kumain mag-isa, e..." sabi ko sa mga ito. "It's okay, hija. Sabik sila sa lolo at lola kaya ganito," sabi naman ng aking mother in law. Mukhang wiling-wili naman ang mga ito kaya hinayaan ko na lang. Kumain na lang ako habang pinapanood ang mga inlaws ko at mga bata. "Sinusulit nila ang lolo at lola nila kasi ilang taon din nilang hindi nakasama." Napangiti na lang ako. Tingin ko ay bumait na ng kaunti ang byenan ko. Mabuti naman kung nagbago na sila. Mahirap kapag kinalakihan ng mga bata ang magulong pamilya lalo na at hindi magkasundo ang ina nila at kanilang lola. Pagkatapos kumain ng lunch ay sila na din ang nagpatulog sa mga ito. Ang mga nanny ng mga bata ay pinag-siesta na muna. Mamayang hapon pa naman kami mag-s-swimming. Kapag hindi na mainit sa labas. Kami ng asawa ko ay nagduyan
Sumunod sa akin si Raiden. Mukhang hindi niya napansin ang tatlong lalake na nagduduyan, dahil niyakap niya ako mula sa aking likuran. Nagsipag-tikhim naman ang tatlo kaya mabilis siyang lumayo sa akin. Dinig ko ang mahinang pag-usal niya ng mura. "Ano? Parang hindi kayo masaya na nandito kami, ah." Umirap ako. Akala ko talaga hindi sila sasama dito. Nagpahuli pa talaga sila ng alis. Hindi na lang sila sumabay sa amin kanina. "Baka kasi buntisin mo na naman ang kapatid namin. Hindi mo alam kung gaano siya nahirapan noon sa pagbubuntis niya sa kambal." At mukhang nandito lang sila para manira ng bakasyon. Sumimangot ako. "Nakahiga lang siya noon sa kama. Nakaratay. Sumabay pa iyong deppression niya. Can you imagine that?"Naging seryoso ang mukha ni Raiden. Hanggang sa nabahiran na ng pag-aalala at pagsisisi ang kaniyang ekspresyon. Padabog akong pumasok sa loob. Pasaway talaga ang mga kapatid ko. Sumunod naman agad sa akin si Raiden. Kung kanina ay masayang-masaya siya. Ngayon
"Lindol!" Naalimpungatan ako dahil sa natatarantang boses ni Raiden. Pagtingin ko sa kaniya, nakahiga pa din pala siya dito sa kama. Mukhang naalimpungatan siya sa pag-alog ng kama, dahil sa mga batang maaga pa lang ay tumatalon na. Nagtalukbong ako at pinilit bumalik sa pagtulog. Masakit ang ulo ko at nakaramdam din ako ng pagkahilo dahil sa pag-alog ng kama. "Good moyning, Daddy!" "Good morning, Tres. Stop jumping, please," pakiusap ng kaniyang ama. Antok na antok pa ang boses nito. Tumigil naman ang mga ito, pero pinipilit na siyang bumangon, dahil mamamasyal daw kami. "Mommy, it's already morning. You promised us that we're going on a vacation today.""Inaantok pa ako," sabi ko naman. "Nahihilo ako. Ang likot-likot niyo kasi.""What is she shaying?" "Lumabas na muna kayo. Gising na ang yaya niyo," utos ko sa mga ito. Hindi ko pa kayang bumangon. "Okay!""Come on, Dos! Let's go play outside.""I wanna play hide and sheek!""Okay, Uno and I will hide and you'll gonna find us
Naliligo na sa pawis ang mga bata. Kanina pa sila talon nang talon at tila wala silang kapaguran. Sanay na kami sa kanila, pero si Raiden ay manghang-mangha pa din. Inaawat niya ang mga ito pero wala namang pinakikinggan ang mga ito. "Daddy, look at me!" Nagyayabang pa sila. Aakyat sila sa tuktok ng sofa tapos tatalon. "Tingin ko hindi sila dapat nanonood ng spider man at mga anime?" tanong niya habang nakangiwi. "Hindi sila nanonood ng ganoon. Sadyang malikot lang talaga sila." Ngumiwi siya. "Ganito talaga sila?"Tumango-tango ako. "Masasanay ka din." "Yeah." Maya-maya ay nakangiti na siya. Umiling at mahinang tumawa. "Thank you for raising a two healthy babies." Natawa din ako. "I did it better!""No! I did it betey!" Heto na naman 'tong dalawa. Nagtatalo na naman. "Dos, Tres," tawag ko sa dalawa habang nakatingin ng mariin sa dalawa. "Time for bed.""Okay, Mommy.""Daddy, it's time for bed! Let's go!" aya ni Dos sa kaniyang ama. Nag-iwas ako ng tingin nang tumingin sa a
Nakaupo na sa sahig si Raiden, habang ang kambal naman ay nakaupo sa kaniyang magkabilang hita. Si Uno naman ay nakayakap sa kaniya mula sa likuran. Sobrang sarap nilang pagmasdan. Kanina pa ako umiiyak, dahil masaya ako na makitang masaya ang mga anak ko. Na-meet na nila ang kanilang ama. Hindi na sila mag-iisip ng kung ano-ano na kesyo hindi sila mahal. Kinuwento ni Dos sa kaniya kung saan sila pinanganak at lumaki. Pati address namin sa America ay detalyado niyang kinuwento. "And then Lolo found us...your lolo, Daddy. And then we moved to another house." Napangiwi ako nang mapatingin sa akin si Raiden. "And then we went here in the Philippines because mommy needs to do business.""Lolo passed away, that's why Mommy decided to go back in the Philippines," pagtatama ni Raiden. "Oh, ish that sho, Daddy?"Tumango si Raiden. "Yes, sweetheart." Ngumiti siya at pagkatapos ay bumuntong hininga. Tumikhim ako. "Hindi ka tumuloy sa lakad mo?""No. Dalawang beses kang tumawag, e. Hindi
Nang makarating ako sa bahay, nadatnan kong naglalaro ang dalawang bata sa living room. Mukhang masaya naman sila maghapon. Pawisan sila sa paglilikot. "Mommy!" Nag-unahan silang tumakbo palapit sa akin. "Hello, my babies!" Niyakap ko sila at hinalikan. Tumingin sila sa may pintuan. May hinahanap. Hinahanap nila si Uno! "Whey's Uno?" tanong ni Tres. "Where is he, Mommy?""Ahm..." Napatingin ako sa mga kapatid kong nakataas ang mga kilay sa akin."Whey is Uno, Mommy?" Ngumuso ako. Hindi makasagot. "Mommy, whey ish Uno?!" pasigaw na ang pagtatanong ni Tres. "He went home to his daddy?" tanong ni Dos. Nagsimula nang mamula ang kaniyang mga pisngi. Kumibot-kibot ang kaniyang labi at gumalaw-galaw din ang butas ng kaniyang ilong. Nagsimula nang umiyak si Tres. "Why? Why?!" Nahiga pa siya sa sahig at doon na nagwala. Si Dos naman ay nagpapadyak na ng paa. "We want to see our daddy!" "I want to have a daddy!" "We want Uno's Daddy!" Pumikit ako at bumuntong hininga. I tried to t