“It seems you are dressed for something. Where are you heading, Rain?” Agad akong napatingin sa living room kung saan nakita ko si kuya na nakaupo habang tutok ang mga mata sa television. I pause walking and face him.
“Magkikita kami ng friend ko today, Kuya.”
“I see. You want me to have you escorted with some bodyguards?” Mabilis akong napangiti sa sinabi niya. Kahit naman na madalas ay hindi kami magkasundo sa mga bagay-bagay ng twin brother ko ay ramdam ko naman ang love and care niya sa akin.
“I don’t need any, Kuya Rufius. Hindi rin naman ako magtatagal. I will just hang out with my girlfriend at the mall. I’ll be back in a few hours.”
“Alright. Mag-ingat ka, Rain. I can’t bear seeing you get hurt. Alam mo ang mundong ginagalawan ko, I will never forgive myself if you get entangled with it in any manner, twin.” I quickly headed towards him and gave him a quick hug from behind.
“Thank you for your concern, Kuya. Don’t worry, nothing will happen to me. I will be fine.” I kissed his cheek before walking straight towards the door.
From the moment I have discovered my brother’s wicked world, aaminin kong nagbago ang tingin ko sa kanya, nagkaroon ng pagbabago sa perception ko about him. I instantly saw him as a different person from the one I used to know. Hindi naman niya ako masisisi kung mag-iba ang tingin ko sa kanya dahil never in my wildest dream would I ever thought that he will be one of those villain that I just watched in action movies. Pero kahit na nagkaroon ng changes sa part ko, he didn’t. His treatment towards me was still the same. He was still my loving twin who always takes good care of me and always guides and protects me. Sinabi niya rin once sa akin na masama man siya sa ibang tao dahil isa siyang mafia lord, pero pagdating sa akin ay siya pa rin ang kuya ko na mahal na mahal ako.
My bad perception about him evaporated as time went by. Hinayaan ko na lang siya sa gusto niya dahil wala naman siyang pinakita na masama sa akin kahit pa magkaiba kami ng mundong ginagalawan. But I admit that there were times that I was deeply worried about him. Delikado ang mundong kinabibilangan niya at anumang oras ay pwede siyang mapahamak at mawala sa akin. Yun ang bagay na madalas kong ipagdasal sa Diyos. Na sana ay baguhin Niya ang pag-iisip ng kakambal ko at manumbalik ito sa tama at magbalik sa tuwid na landas. I lay everything in God’s hand. I know that nothing is impossible to him kahit pa imposible sa tao.
Although I am not a very religious person, I fear God to the fullest. Hindi ako perpektong tao pero sinisikap ko sa abot ng aking makakaya na maging mabuti hindi lang sa sarili ko, but also to others. My parents' teachings were carved deeply within me that I live with it daily. As much as possible, I want to live a simple and peaceful life. A life far from the world’s filth and unwanted decadence. I want a normal life and just be happy. Kaya nga kahit pa magulo at komplikado ang buhay ng kakambal ko, mas pinili ko pa rin na mamuhay ng normal.
Pagdating ko ng mall ay nakita ko agad ang friend ko. We hug and exchange pleasantries before heading to our first stop as planned. Masaya kaming pumasok sa mga boutiques and look for stuff na madalas namin gawin kapag magkasama kami. Afterwards, after hours of strolling ay nag-desisyon kami na kumain para magkwentuhan. As we are walking towards the restaurant ay bigla na lang out of the blue ay may isang lalaki na bigla na lang bumangga sa akin. I tripped off sa lakas ng pagkakabangga niya that I landed on the floor.
“Hey! Watch where you're heading, Mister!” Malakas na sabi ni Amelia sa lalaki bago ako tinulungan na makatayo. “Are you fine, Rain?”
“Yeah, I think so.”
Napatingin ako sa lalaking nakatayo lang at nakatutok ang mga mata sa akin. He wasn't moving and was just staring blankly at me. Parang wala siya sa sarili niya at parang lutang na lutang siya. Tinitigan ko rin siya at agad akong nakaramdam ng pagkabahala the minute our eyes met. There was something in his eyes that immediately troubled me. Bigla akong nakaramdam ng awa sa hindi ko malaman na dahilan. Something in his eyes tells me that he was deeply troubled and something was bothering him immensely. There was something in me that wishes to ease his suffering, but I castigated myself because he is a stranger. Pero nandoon ang urge sa akin to help him in whatever it is that was bothering him.
“Aren’t you going to apologize to my friend, Mister? Nabangga mo lang naman siya.” Amelia said mockingly. Imbis na magsalita ay inalis lang nito ng tingin sa akin saka nagsimulang maglakad palayo. “Aba! What manner you got there, Mister!” I quickly held her arm to stop her from following the distressed stranger.
“It’s alright, Amelia. Maayos naman ako. No need to make a scene.” I calmly said, trying to look alright kahit pa nababagabag ako sa nakita ng mga mata ko.
“You sure, Rain? We should teach that man a lesson. Napaka-bastos niya. Wala siyang manners. Siya na nga itong nakabangga, hindi pa marunong mag-apologize. What kind of a man is he?” She ranted irritatedly.
“It’s alright. Hindi naman ako nasaktan eh. I’m good, Amelia.” I said with a genuine smile before clinging to her arm. “Hayaan na natin siya. Mukhang may malaking problema yung tao. He looked unaware of his surroundings. He seems like floating in mid air. Let’s go. I’m starving.”
“Tara na nga. Let’s not spoil our day with that brute.”
Nakauwi na ako ay hindi pa rin mawala-wala sa isip ko ang lalaking nakabangga sa akin sa mall. I admit that he made an impact on me emotionally. Something inside of me got stirred and for the first time in my life, I felt pity for someone whom I didn’t know. A pity for a stranger who seemed doesn’t deserve it. Alam ko na may malaki siyang problema judging on the way he eyes looks. I may not know what it is, but I am sure that he is suffering badly. Ramdam ko ang pagkabahala niya. Ramdam ko ang sakit sa mga mata niya. I do not know why I am acting this way so suddenly, but there was a great urge in me to be of help to him.
“Ano ang problema mo, Mister Stranger? Bakit parang pasan-pasan mo ang bigat ng mundo? What happened to you that made you look lost and miserable? With all honesty, you bothered me as well. Hindi ko alam kung bakit ako naapektuhan ng ganito sa nakita ko sa mga mata mo. Alam ko, I can feel it, na may mabigat kang dala sa dibdib mo. Kung ano man yun, sana lang ay ma-survive mo ito. Sana lang you can get through it. Oddly, but I wish you well. I will pray for you, Mister Stranger. I will include you in my prayers. That God be with you and guide you as you go through this stage of your life.”
I am floating in mid air, floating with a heavy heart and a burdened soul. Hindi ko alam kung saan ako patungo, kung saan pupunta. Lakad lang ako ng lakad. Ni hindi ko matandaan ang mukha ng nabangga ko kanina sa sobrang depressed ko. Hindi ko malaman kung ano ang una kong iisipin. Gulong-gulo ang utak ko. Hanggang sa mga oras na ito ay uma-alingawngaw pa rin ang mga katagang sinabi sa akin kanina ni Leo. Hindi ko matanggap sa sarili ko na sa isang iglap ay wala na ang pinakamamahal kong kapatid, na wala na si Lightning. The pain inside my heart is excruciatingly unbearable. Para akong pinapatay ng paunti-unti. Para akong kandilang unti-unting nauupos. Everything around me seems darker than charcoal, everything is gloomy and seems untouched by any light. Ang sakit lang isipin na kahit kailan ay hindi ko na makakasama pa ang nag-iisang kapatid ko, na kahit kailan ay hindi ko na siya makakausap pa at hindi ko na kahit kailan maririnig ang boses niya. Kahit naman may mga bagay kami na
“Nasaan si Leo? I didn't see him yesterday! Mukhang may ibang pinagkakaabalahan ang kasamahan nyo lately that I seemed not to know!” Nasa bukana pa lang ako ng entrada ng mansion ni boss ay naririnig ko na ang boses niya. Halatang hindi maganda ang gising niya ngayon araw at mukha rin hindi maganda ang magiging takbo ng araw ko ngayon. Huminga muna ako ng malalim at inayos ang sarili ko bago tuluyan na pumasok sa loob, bracing myself to face the devil himself.“Nandito na ako Boss. Bakit nyo ako hinahanap?” I uttered boldly and he quickly gazed at me. His eyes are piercing at me like an eagle looking at his unfortunate prey, ready for any minute to attack and dominate. I willed myself to remain in my composure and not to act stupidly in front of him. Hindi ako pwedeng mabisto. Hindi pwedeng may makaalam sa ginawa kong pakikipagkita sa kapatid ni Lightning. I couldn’t act wrongly dahil mayayari ako kapag nagkataon. One wrong move or should I say, one wrong reaction from me, sigurado n
I am still mourning for the loss of my beloved sibling. Even if it was almost a week now from the time that he was buried, I could still feel the pain and the agony inside of me. Hindi pa rin ako nakabalik sa pagtuturo at hindi ko rin alam kung may balak pa ba akong bumalik sa mga nangyayari ngayon sa buhay ko. I felt a huge part of me was gone and I can’t somehow regain my old self back. Gustuhin ko man na ibalik ang dating ako, noong mga panahon na wala pang ganito na nangyari, hindi ko mapilit ang sarili ko ngayon na ibalik ang lahat sa akin. Pakiramdam ko ay namatay rin ako kasama ng kapatid ko. Feeling ko ay sumama ako sa kanya sa hukay kahit pa buhay na buhay ako ngayon. Pakiramdam ko ay nabubuhay ako ngayon na nakalutang lang sa kawalan. Na para bang ligaw na dahon na sumusunod lang sa ihip ng hangin at hinahayaan lang na dalhin sa kung saan. I felt so helpless and all alone. Dumating nga sa punto na ipinanalangin ko narin na sana ay sinama na lang ako ni Lightning dahil mas lal
When it came to my knowledge, what that snake Leo did and how he defied me by not executing what I ordered him to do, my anger surged up to the highest level. Hindi ko lubos maisip na mas pinili pa rin niya ang talunin ako sa kabila ng mga babala ko sa kanya at sa kabila ng ginawa ko sa matalik niyang kaibigan. Hindi ko inaasahang nagpakatanga siya ng ganun, just like Lightning, knowing how vicious I am and how cruel I can be to anyone who opposes me. Simple lang naman ang patakaran ko sa organization ko, simple lang ang gusto ko. That is to obey me at all times regardless of the odds and I will compensate them for their deeds and reward them luxuriously. Kaya hindi ko lubos maisip kung bakit may ilan pa rin na mas pipiliin na traydurin ako o hindi ako sundin sa kabila ng mga privileges na nakukuha at natatamasa nila. Although I already had doubts about Leo that day, the minute I looked at his facial reaction when he discovered what needs to be done, I still hoped that he would do wh
I do not need to be a genius to calculate that what my twin brother and Vincent will talk about was regarding his illegal businesses. Based on his expression and based on Vincent’s, obvious na obvious na tungkol sa illegal na business ang pag-uusapan nila. Hindi ako tanga at lalong hindi ako ignorante sa mga galawan ng kapatid ko. I know for a fact that he secured a high rank in one of the black market organizations, not to say, he owned an organization himself. Dapat ay hindi ko na ito binibigyan pa ng pansin dahil malaki na ang kapatid ko, but I can’t seem to will myself not to meddle in his affairs. Hindi ko magawang balewalain ang lahat dahil alam kong delikado ang ginagawa niya at maaari siyang mapahamak someday. Pero sa aming dalawa, siya ang higit na in control sa lahat. Siya ang higit na mas above sa akin at mas madalas na siya ang nasusunod sa lahat. But nonetheless, andun pa rin ang concern ko sa kanya dahil nag-iisa ko siyang kapatid. I am currently hiding behind the curt
“Tutuloy ka pa ba mamaya, Lightning? Kung ako sayo ay huwag ka ng magpunta sa club ni Boss at ipagpaliban mo muna ang pakikipag-usap sa kanya.” Mabilis akong tumingin kay Leo, ang tanging tao na pinagkakatiwalaan ko sa organization na pinasok ko bukod kay Rufius. Kita sa mga mata niya ang matinding pag-aalala na alam ko naman kung bakit. Si Rufius Gutierrez o mas kilala sa tawag na boss ay isa sa mga taong hindi mo nanaisin na makabangga o traydurin. Isa siya sa mga kilala at kinatatakutan na mafia leader na ginagalang dahil sa kapangyarihan at yaman niya, isama pa ay ang mga connections niya sa halos lahat ng mga mafias sa iba’t-ibang panig ng mundo, which made him even greater. Hindi basta-basta ang isang Rufius Gutierrez. Sa isang kumpas ng kamay niya ay pwede kang mawala sa mundong ibabaw lalo pa kung may atraso ka sa kanya. “Ano ba ang ikinakabahala mo, Leo? Everything will be alright. Gusto lang naman akong kausapin ni Boss, natural na yun sa amin dahil ako na halos ang kanang
The RG Club. A secluded and elite hangout place where only the chosen few could enter and enjoy its luxurious ambiance and amenities. But unknown to local patrons and party goers, there are hidden secrets that lie beneath the red door where only the owner and his approved guests could pass through. Inside, only the four corners of the grandiose room bore witness to what happened and what is yet to come. The owner’s men obliged themselves to be deaf and blind to their master’s cruel acts and remained faithful to him in every way possible to save their dear beloved lives. Like any other night, tonight is no different to the master of the club for another gruesome incident was about to take place in just hours from now. Waiting silently and patiently for one of his men to arrive as he sips his liquor and enjoys the live show in front of him. “Boss, nandito na si Lightning. Dumating na siya.” “Finally.” I quickly waved my hand for the entertainers to leave. Mabilis na lumabas ang mga ba
Kalalabas ko ng university kung saan ako nagtuturo bilang academic professor at naghihintay ng sasakyan pauwi ng maisipan kong kunin ang phone ko sa bag. Biglang kumunot ang noo ko ng makita ko ang screen. I have more than ten missed calls with only seconds intervals from my step brother whom I haven’t heard of for quite some time. Palagi ko kasi sina-silent ang phone ko everytime I am in class para hindi ako maistorbo habang nagtuturo. Sinubukan ko siyang kontakin pero ring lang ng ring ang phone niya. Hindi ako mapakali habang nasa daan pauwi ng apartment na hindi kalayuan sa university. Matagal na mula ng huling unang magparamdam si Lightning sa akin after he decided na bumukod, ilang taon na rin ang nakalipas. Noon ay nahingi pa siya ng pera sa akin para sa panggastos niya na naging madalang na dahil ayon sa kanya ay may trabaho na daw siya at bigtime ang boss niya. Kaya ganito na lang ang pag-aalala ko dahil hindi pa nangyari na tinawagan ako ni Lightning. Hindi niya nakasanayan
I do not need to be a genius to calculate that what my twin brother and Vincent will talk about was regarding his illegal businesses. Based on his expression and based on Vincent’s, obvious na obvious na tungkol sa illegal na business ang pag-uusapan nila. Hindi ako tanga at lalong hindi ako ignorante sa mga galawan ng kapatid ko. I know for a fact that he secured a high rank in one of the black market organizations, not to say, he owned an organization himself. Dapat ay hindi ko na ito binibigyan pa ng pansin dahil malaki na ang kapatid ko, but I can’t seem to will myself not to meddle in his affairs. Hindi ko magawang balewalain ang lahat dahil alam kong delikado ang ginagawa niya at maaari siyang mapahamak someday. Pero sa aming dalawa, siya ang higit na in control sa lahat. Siya ang higit na mas above sa akin at mas madalas na siya ang nasusunod sa lahat. But nonetheless, andun pa rin ang concern ko sa kanya dahil nag-iisa ko siyang kapatid. I am currently hiding behind the curt
When it came to my knowledge, what that snake Leo did and how he defied me by not executing what I ordered him to do, my anger surged up to the highest level. Hindi ko lubos maisip na mas pinili pa rin niya ang talunin ako sa kabila ng mga babala ko sa kanya at sa kabila ng ginawa ko sa matalik niyang kaibigan. Hindi ko inaasahang nagpakatanga siya ng ganun, just like Lightning, knowing how vicious I am and how cruel I can be to anyone who opposes me. Simple lang naman ang patakaran ko sa organization ko, simple lang ang gusto ko. That is to obey me at all times regardless of the odds and I will compensate them for their deeds and reward them luxuriously. Kaya hindi ko lubos maisip kung bakit may ilan pa rin na mas pipiliin na traydurin ako o hindi ako sundin sa kabila ng mga privileges na nakukuha at natatamasa nila. Although I already had doubts about Leo that day, the minute I looked at his facial reaction when he discovered what needs to be done, I still hoped that he would do wh
I am still mourning for the loss of my beloved sibling. Even if it was almost a week now from the time that he was buried, I could still feel the pain and the agony inside of me. Hindi pa rin ako nakabalik sa pagtuturo at hindi ko rin alam kung may balak pa ba akong bumalik sa mga nangyayari ngayon sa buhay ko. I felt a huge part of me was gone and I can’t somehow regain my old self back. Gustuhin ko man na ibalik ang dating ako, noong mga panahon na wala pang ganito na nangyari, hindi ko mapilit ang sarili ko ngayon na ibalik ang lahat sa akin. Pakiramdam ko ay namatay rin ako kasama ng kapatid ko. Feeling ko ay sumama ako sa kanya sa hukay kahit pa buhay na buhay ako ngayon. Pakiramdam ko ay nabubuhay ako ngayon na nakalutang lang sa kawalan. Na para bang ligaw na dahon na sumusunod lang sa ihip ng hangin at hinahayaan lang na dalhin sa kung saan. I felt so helpless and all alone. Dumating nga sa punto na ipinanalangin ko narin na sana ay sinama na lang ako ni Lightning dahil mas lal
“Nasaan si Leo? I didn't see him yesterday! Mukhang may ibang pinagkakaabalahan ang kasamahan nyo lately that I seemed not to know!” Nasa bukana pa lang ako ng entrada ng mansion ni boss ay naririnig ko na ang boses niya. Halatang hindi maganda ang gising niya ngayon araw at mukha rin hindi maganda ang magiging takbo ng araw ko ngayon. Huminga muna ako ng malalim at inayos ang sarili ko bago tuluyan na pumasok sa loob, bracing myself to face the devil himself.“Nandito na ako Boss. Bakit nyo ako hinahanap?” I uttered boldly and he quickly gazed at me. His eyes are piercing at me like an eagle looking at his unfortunate prey, ready for any minute to attack and dominate. I willed myself to remain in my composure and not to act stupidly in front of him. Hindi ako pwedeng mabisto. Hindi pwedeng may makaalam sa ginawa kong pakikipagkita sa kapatid ni Lightning. I couldn’t act wrongly dahil mayayari ako kapag nagkataon. One wrong move or should I say, one wrong reaction from me, sigurado n
I am floating in mid air, floating with a heavy heart and a burdened soul. Hindi ko alam kung saan ako patungo, kung saan pupunta. Lakad lang ako ng lakad. Ni hindi ko matandaan ang mukha ng nabangga ko kanina sa sobrang depressed ko. Hindi ko malaman kung ano ang una kong iisipin. Gulong-gulo ang utak ko. Hanggang sa mga oras na ito ay uma-alingawngaw pa rin ang mga katagang sinabi sa akin kanina ni Leo. Hindi ko matanggap sa sarili ko na sa isang iglap ay wala na ang pinakamamahal kong kapatid, na wala na si Lightning. The pain inside my heart is excruciatingly unbearable. Para akong pinapatay ng paunti-unti. Para akong kandilang unti-unting nauupos. Everything around me seems darker than charcoal, everything is gloomy and seems untouched by any light. Ang sakit lang isipin na kahit kailan ay hindi ko na makakasama pa ang nag-iisang kapatid ko, na kahit kailan ay hindi ko na siya makakausap pa at hindi ko na kahit kailan maririnig ang boses niya. Kahit naman may mga bagay kami na
“It seems you are dressed for something. Where are you heading, Rain?” Agad akong napatingin sa living room kung saan nakita ko si kuya na nakaupo habang tutok ang mga mata sa television. I pause walking and face him. “Magkikita kami ng friend ko today, Kuya.” “I see. You want me to have you escorted with some bodyguards?” Mabilis akong napangiti sa sinabi niya. Kahit naman na madalas ay hindi kami magkasundo sa mga bagay-bagay ng twin brother ko ay ramdam ko naman ang love and care niya sa akin. “I don’t need any, Kuya Rufius. Hindi rin naman ako magtatagal. I will just hang out with my girlfriend at the mall. I’ll be back in a few hours.” “Alright. Mag-ingat ka, Rain. I can’t bear seeing you get hurt. Alam mo ang mundong ginagalawan ko, I will never forgive myself if you get entangled with it in any manner, twin.” I quickly headed towards him and gave him a quick hug from behind. “Thank you for your concern, Kuya. Don’t worry, nothing will happen to me. I will be fine.” I kisse
Kalalabas ko ng university kung saan ako nagtuturo bilang academic professor at naghihintay ng sasakyan pauwi ng maisipan kong kunin ang phone ko sa bag. Biglang kumunot ang noo ko ng makita ko ang screen. I have more than ten missed calls with only seconds intervals from my step brother whom I haven’t heard of for quite some time. Palagi ko kasi sina-silent ang phone ko everytime I am in class para hindi ako maistorbo habang nagtuturo. Sinubukan ko siyang kontakin pero ring lang ng ring ang phone niya. Hindi ako mapakali habang nasa daan pauwi ng apartment na hindi kalayuan sa university. Matagal na mula ng huling unang magparamdam si Lightning sa akin after he decided na bumukod, ilang taon na rin ang nakalipas. Noon ay nahingi pa siya ng pera sa akin para sa panggastos niya na naging madalang na dahil ayon sa kanya ay may trabaho na daw siya at bigtime ang boss niya. Kaya ganito na lang ang pag-aalala ko dahil hindi pa nangyari na tinawagan ako ni Lightning. Hindi niya nakasanayan
The RG Club. A secluded and elite hangout place where only the chosen few could enter and enjoy its luxurious ambiance and amenities. But unknown to local patrons and party goers, there are hidden secrets that lie beneath the red door where only the owner and his approved guests could pass through. Inside, only the four corners of the grandiose room bore witness to what happened and what is yet to come. The owner’s men obliged themselves to be deaf and blind to their master’s cruel acts and remained faithful to him in every way possible to save their dear beloved lives. Like any other night, tonight is no different to the master of the club for another gruesome incident was about to take place in just hours from now. Waiting silently and patiently for one of his men to arrive as he sips his liquor and enjoys the live show in front of him. “Boss, nandito na si Lightning. Dumating na siya.” “Finally.” I quickly waved my hand for the entertainers to leave. Mabilis na lumabas ang mga ba
“Tutuloy ka pa ba mamaya, Lightning? Kung ako sayo ay huwag ka ng magpunta sa club ni Boss at ipagpaliban mo muna ang pakikipag-usap sa kanya.” Mabilis akong tumingin kay Leo, ang tanging tao na pinagkakatiwalaan ko sa organization na pinasok ko bukod kay Rufius. Kita sa mga mata niya ang matinding pag-aalala na alam ko naman kung bakit. Si Rufius Gutierrez o mas kilala sa tawag na boss ay isa sa mga taong hindi mo nanaisin na makabangga o traydurin. Isa siya sa mga kilala at kinatatakutan na mafia leader na ginagalang dahil sa kapangyarihan at yaman niya, isama pa ay ang mga connections niya sa halos lahat ng mga mafias sa iba’t-ibang panig ng mundo, which made him even greater. Hindi basta-basta ang isang Rufius Gutierrez. Sa isang kumpas ng kamay niya ay pwede kang mawala sa mundong ibabaw lalo pa kung may atraso ka sa kanya. “Ano ba ang ikinakabahala mo, Leo? Everything will be alright. Gusto lang naman akong kausapin ni Boss, natural na yun sa amin dahil ako na halos ang kanang