“Tutuloy ka pa ba mamaya, Lightning? Kung ako sayo ay huwag ka ng magpunta sa club ni Boss at ipagpaliban mo muna ang pakikipag-usap sa kanya.” Mabilis akong tumingin kay Leo, ang tanging tao na pinagkakatiwalaan ko sa organization na pinasok ko bukod kay Rufius. Kita sa mga mata niya ang matinding pag-aalala na alam ko naman kung bakit.
Si Rufius Gutierrez o mas kilala sa tawag na boss ay isa sa mga taong hindi mo nanaisin na makabangga o traydurin. Isa siya sa mga kilala at kinatatakutan na mafia leader na ginagalang dahil sa kapangyarihan at yaman niya, isama pa ay ang mga connections niya sa halos lahat ng mga mafias sa iba’t-ibang panig ng mundo, which made him even greater. Hindi basta-basta ang isang Rufius Gutierrez. Sa isang kumpas ng kamay niya ay pwede kang mawala sa mundong ibabaw lalo pa kung may atraso ka sa kanya.
“Ano ba ang ikinakabahala mo, Leo? Everything will be alright. Gusto lang naman akong kausapin ni Boss, natural na yun sa amin dahil ako na halos ang kanang kamay niya.” Mabilis kong sinuot ang polo saka lumapit sa kanya at naupo sa tabi niya. “Look, pare. Walang mangyayari na masama ngayong gabi. Magtiwala ka sa akin, Leo. Tonight will be just another normal night.” Tinapik ko ang balikat niya habang hindi pa rin niya inaalis ang tingin sa akin. Nandoon pa rin ang mga mata niyang puno ng alinlangan at pangamba bagay na pinagtataka ko.
“Huwag ka ng tumuloy, Lightning. Ako na ang nagsasabi sayo. Makinig ka sa akin bilang best friend mo. Huwag ka ng tumuloy ngayong gabi. Ipagpaliban mo na muna ng mga ilang araw.” Agad nag-creased ang noo ko at mariin siyang tinitigan.
“Sandali nga, Leo. May kailangan ba akong malaman na hindi ko pa alam?” Mabilis siyang nagbaba ng tingin at umiling-iling. “Ano? Meron ba?” Napabuntong hininga siya ng malalim bago muling tumingin sa akin. Ang kanina na pag-aalala na nakita ko sa mga mata niya ay napalitan ng takot, takot na hindi ko pa nakita sa kanya mula ng makasama ko siya sa organization ni Rufius.
“Pare, makinig ka sa akin.” Hinawakan niya ang balikat ko at nagulat ako sa panlalamig nito at panginginig na mas lalo lang nagpatindi ng curiosity ko.
“Kung ano man ang dapat kong malaman ay sabihin mo na, Leo. Kung may nalalaman ka na sa tingin mo ay dapat kong malaman ay sabihin mo na sa akin bago pa ako umalis. Kilala mo naman si Boss, strikto sa oras yun. Hindi ako pwedeng ma-late sa oras na pinag-usapan namin.” Ilang beses siyang napalunok at mas hinigpitan pa ang hawak sa balikat ko.
Something is wrong. Sa tagal ko ng kilala si Leo, never siyang kumilos ng ganito sa harap ko. Sa tagal na namin na naging magkasangga sa halos lahat ng mga lakad namin sa organization ay hindi kailanman siya naging ganito ka-bagabag. Bukod tanging ngayon lang at aaminin kong naaapektuhan ako sa kakaibang ikinikilos niya.
“Pinaghihinalaan ka kasi ni Boss, Lightning. Yung transaction nakaraan na na-bulilyaso, yung sa foreign investor niya sa Middle East. Ikaw ang pinaghihinalaan niya na sumabotahe nito na alam natin pareho na hindi mo magagawa.”
“Ano! Bakit ako?”
“Yan ang narinig ko kagabi sa ilang mga kasamahan natin sa compound. Maging ako ay hindi makapaniwala sa narinig ko.”
“Kalokohan yan, Leo! Bakit niya ako pinaghihinalaan kung kasama niya ako ng araw na nagkaproblema ang transaction na yun? Isa pa ay malinaw naman kay Boss ang nangyari. Ang kabilang panig ang may kasalanan kung bakit nawala ang bilyon na makukuha niya dapat.” Tumingin ako ng kasagutan sa mga mata niya pero wala akong nakuha. Makulimlim ang tingin niya sa akin na halatang maging siya ay wala rin alam.
“Kaya nga habang hindi pa malinaw ang lahat ay huwag ka na munang makipagkita kay Boss, Lightning. Palipasin mo na muna ang ilang araw saka mo siya harapin. Pwede naman yun, magdahilan ka na lang sa kanya ngayon na rason kung bakit hindi ka tutuloy.”
“Magdahilan? Para ano? Para mas lalo lang siyang maghinala na ginawa ko talaga yun? Na ako talaga ang nasa likod ng failed transaction na yun? No way, Leo! Kung hindi ako pupunta mamaya ay mas lalo akong madidiin sa kasalanan na alam naman natin pareho na hindi ako ang may gawa at hindi ko kayang gawin. Kung sino man ang nagsabi kay Boss ng kasinungalingan na yan ay gusto lang nila akong ibagsak. Dahil alam nila na malapit ako kay Boss at isa ako sa mga pinagkakatiwalaan niya. Inggit lang ang mga yan kaya gagawan nila ako ng mali sa paningin niya.”
“Kaya nga para makaiwas ka sa gulo ay huwag ka ng tumuloy ngayon. Palipasin muna natin ang galit ni Boss, Lightning. Kilala naman natin si Boss Rufius kapag nagalit. Walang itong sinisino maging ang nag-iisang kapatid niya.” Mabilis akong tumayo at hindi makapaniwala na sinabunutan ang sarili habang iniisip ang mga nalaman ko.
“Imposible ang sinasabi mo, Leo. Naka-oo na ako kay Boss na magpupunta ako mamaya sa club.” Huminga ako ng malalim bago siya binalikan ng tingin. “Isa pa, kung ako nga ang pinaghihinalaan niya, mas kailangan ko siyang harapin ngayon para ipagtanggol ko ang sarili ko. Dapat niyang marinig ang side ko. Dapat siyang mapalinawan na wala akong kinalaman sa mga nangyari. Hindi ko ito pwedeng palampasin, Leo. Hindi ko ito pwedeng ipagwalang bahala. Because the more I am quiet about this, the more I will be pinned on something that I didn’t do.” Ilang ulit siyang umiling na halatang hindi siya sang-ayon sa mga sinabi ko.
“Paano kung ipaligpit ka ni Boss? Kagaya ng ginawa niya sa iba na lumalaban sa kanya?” Bahagya akong natawa sa sinabi niya. “Seryoso ako, Lightning. Paano kung ipapatay ka ni Boss dahil mas pinaniniwalaan niya na iba kesa sayo?”
“That’s impossible, Leo. Para na akong kapatid ni Boss Rufius, saksi ka sa bagay na yan. Alam natin kung gaano siya kabagsik, pero pati ba naman sa akin? Maniniwala siya sa akin, Leo, believe me. Hindi niya ako pinagkatiwalaan sa mga mas malaking transaction noon kung wala siyang tiwala sa akin.”
“Ewan ko lang, Lightning, pero iba ang kutob ko tungkol dito.” Muli akong bumalik ng upo sa tabi niya at tinitigan siya.
“Kulang ka lang sa pahinga kaya kung anu-ano ang naiisip mo. Walang mangyayari na masama sa akin mamaya, makakabalik pa ako dito ng buhay. I will be fine, huwag kang mag-alala. This is just an ordinary day. Pero salamat sa pag-aalala mo, pinatunayan mo lang sa akin na kaibigan ka talaga.” Nginitian ko siya ng malapad habang tinatapik-tapik ang balikat niya.
Habang nasa daan patungo sa club ay hindi mawala-wala sa isip ko ang mga pinag-usapan namin ni Leo sa apartment namin. Part of my mind wanted to believe him and his warnings, na tama siya, but another part of me wanted to secure my ground in Rufius Gutierrez’s sight. Kailangan kong paliwanan si boss na wala akong kinalaman sa mga nangyari. Kailangan marinig niya ang side ko at maniwala siya sa akin kagaya ng dati. Hindi ko pwedeng ipagpabukas ang bagay na ito.
You have to defend yourself, Lightning, dahil walang ibang gagawa ng bagay na yan sayo kung hindi ang sarili mo. Patunayan mo na malinis ka, na tapat ka sa sinumpaan mo sa organization. Patunayan mo sa lahat na hindi ka nag-traydor at hindi mo kailanman kayang gawin ang bagay na yun, hindi sa isang makapangyarihan na Rufius Gutierrez. Remain your cool, Lightning, this is just an ordinary day for you.
The RG Club. A secluded and elite hangout place where only the chosen few could enter and enjoy its luxurious ambiance and amenities. But unknown to local patrons and party goers, there are hidden secrets that lie beneath the red door where only the owner and his approved guests could pass through. Inside, only the four corners of the grandiose room bore witness to what happened and what is yet to come. The owner’s men obliged themselves to be deaf and blind to their master’s cruel acts and remained faithful to him in every way possible to save their dear beloved lives. Like any other night, tonight is no different to the master of the club for another gruesome incident was about to take place in just hours from now. Waiting silently and patiently for one of his men to arrive as he sips his liquor and enjoys the live show in front of him. “Boss, nandito na si Lightning. Dumating na siya.” “Finally.” I quickly waved my hand for the entertainers to leave. Mabilis na lumabas ang mga ba
Kalalabas ko ng university kung saan ako nagtuturo bilang academic professor at naghihintay ng sasakyan pauwi ng maisipan kong kunin ang phone ko sa bag. Biglang kumunot ang noo ko ng makita ko ang screen. I have more than ten missed calls with only seconds intervals from my step brother whom I haven’t heard of for quite some time. Palagi ko kasi sina-silent ang phone ko everytime I am in class para hindi ako maistorbo habang nagtuturo. Sinubukan ko siyang kontakin pero ring lang ng ring ang phone niya. Hindi ako mapakali habang nasa daan pauwi ng apartment na hindi kalayuan sa university. Matagal na mula ng huling unang magparamdam si Lightning sa akin after he decided na bumukod, ilang taon na rin ang nakalipas. Noon ay nahingi pa siya ng pera sa akin para sa panggastos niya na naging madalang na dahil ayon sa kanya ay may trabaho na daw siya at bigtime ang boss niya. Kaya ganito na lang ang pag-aalala ko dahil hindi pa nangyari na tinawagan ako ni Lightning. Hindi niya nakasanayan
“It seems you are dressed for something. Where are you heading, Rain?” Agad akong napatingin sa living room kung saan nakita ko si kuya na nakaupo habang tutok ang mga mata sa television. I pause walking and face him. “Magkikita kami ng friend ko today, Kuya.” “I see. You want me to have you escorted with some bodyguards?” Mabilis akong napangiti sa sinabi niya. Kahit naman na madalas ay hindi kami magkasundo sa mga bagay-bagay ng twin brother ko ay ramdam ko naman ang love and care niya sa akin. “I don’t need any, Kuya Rufius. Hindi rin naman ako magtatagal. I will just hang out with my girlfriend at the mall. I’ll be back in a few hours.” “Alright. Mag-ingat ka, Rain. I can’t bear seeing you get hurt. Alam mo ang mundong ginagalawan ko, I will never forgive myself if you get entangled with it in any manner, twin.” I quickly headed towards him and gave him a quick hug from behind. “Thank you for your concern, Kuya. Don’t worry, nothing will happen to me. I will be fine.” I kisse
I am floating in mid air, floating with a heavy heart and a burdened soul. Hindi ko alam kung saan ako patungo, kung saan pupunta. Lakad lang ako ng lakad. Ni hindi ko matandaan ang mukha ng nabangga ko kanina sa sobrang depressed ko. Hindi ko malaman kung ano ang una kong iisipin. Gulong-gulo ang utak ko. Hanggang sa mga oras na ito ay uma-alingawngaw pa rin ang mga katagang sinabi sa akin kanina ni Leo. Hindi ko matanggap sa sarili ko na sa isang iglap ay wala na ang pinakamamahal kong kapatid, na wala na si Lightning. The pain inside my heart is excruciatingly unbearable. Para akong pinapatay ng paunti-unti. Para akong kandilang unti-unting nauupos. Everything around me seems darker than charcoal, everything is gloomy and seems untouched by any light. Ang sakit lang isipin na kahit kailan ay hindi ko na makakasama pa ang nag-iisang kapatid ko, na kahit kailan ay hindi ko na siya makakausap pa at hindi ko na kahit kailan maririnig ang boses niya. Kahit naman may mga bagay kami na
“Nasaan si Leo? I didn't see him yesterday! Mukhang may ibang pinagkakaabalahan ang kasamahan nyo lately that I seemed not to know!” Nasa bukana pa lang ako ng entrada ng mansion ni boss ay naririnig ko na ang boses niya. Halatang hindi maganda ang gising niya ngayon araw at mukha rin hindi maganda ang magiging takbo ng araw ko ngayon. Huminga muna ako ng malalim at inayos ang sarili ko bago tuluyan na pumasok sa loob, bracing myself to face the devil himself.“Nandito na ako Boss. Bakit nyo ako hinahanap?” I uttered boldly and he quickly gazed at me. His eyes are piercing at me like an eagle looking at his unfortunate prey, ready for any minute to attack and dominate. I willed myself to remain in my composure and not to act stupidly in front of him. Hindi ako pwedeng mabisto. Hindi pwedeng may makaalam sa ginawa kong pakikipagkita sa kapatid ni Lightning. I couldn’t act wrongly dahil mayayari ako kapag nagkataon. One wrong move or should I say, one wrong reaction from me, sigurado n
I am still mourning for the loss of my beloved sibling. Even if it was almost a week now from the time that he was buried, I could still feel the pain and the agony inside of me. Hindi pa rin ako nakabalik sa pagtuturo at hindi ko rin alam kung may balak pa ba akong bumalik sa mga nangyayari ngayon sa buhay ko. I felt a huge part of me was gone and I can’t somehow regain my old self back. Gustuhin ko man na ibalik ang dating ako, noong mga panahon na wala pang ganito na nangyari, hindi ko mapilit ang sarili ko ngayon na ibalik ang lahat sa akin. Pakiramdam ko ay namatay rin ako kasama ng kapatid ko. Feeling ko ay sumama ako sa kanya sa hukay kahit pa buhay na buhay ako ngayon. Pakiramdam ko ay nabubuhay ako ngayon na nakalutang lang sa kawalan. Na para bang ligaw na dahon na sumusunod lang sa ihip ng hangin at hinahayaan lang na dalhin sa kung saan. I felt so helpless and all alone. Dumating nga sa punto na ipinanalangin ko narin na sana ay sinama na lang ako ni Lightning dahil mas lal
When it came to my knowledge, what that snake Leo did and how he defied me by not executing what I ordered him to do, my anger surged up to the highest level. Hindi ko lubos maisip na mas pinili pa rin niya ang talunin ako sa kabila ng mga babala ko sa kanya at sa kabila ng ginawa ko sa matalik niyang kaibigan. Hindi ko inaasahang nagpakatanga siya ng ganun, just like Lightning, knowing how vicious I am and how cruel I can be to anyone who opposes me. Simple lang naman ang patakaran ko sa organization ko, simple lang ang gusto ko. That is to obey me at all times regardless of the odds and I will compensate them for their deeds and reward them luxuriously. Kaya hindi ko lubos maisip kung bakit may ilan pa rin na mas pipiliin na traydurin ako o hindi ako sundin sa kabila ng mga privileges na nakukuha at natatamasa nila. Although I already had doubts about Leo that day, the minute I looked at his facial reaction when he discovered what needs to be done, I still hoped that he would do wh
I do not need to be a genius to calculate that what my twin brother and Vincent will talk about was regarding his illegal businesses. Based on his expression and based on Vincent’s, obvious na obvious na tungkol sa illegal na business ang pag-uusapan nila. Hindi ako tanga at lalong hindi ako ignorante sa mga galawan ng kapatid ko. I know for a fact that he secured a high rank in one of the black market organizations, not to say, he owned an organization himself. Dapat ay hindi ko na ito binibigyan pa ng pansin dahil malaki na ang kapatid ko, but I can’t seem to will myself not to meddle in his affairs. Hindi ko magawang balewalain ang lahat dahil alam kong delikado ang ginagawa niya at maaari siyang mapahamak someday. Pero sa aming dalawa, siya ang higit na in control sa lahat. Siya ang higit na mas above sa akin at mas madalas na siya ang nasusunod sa lahat. But nonetheless, andun pa rin ang concern ko sa kanya dahil nag-iisa ko siyang kapatid. I am currently hiding behind the curt
I do not need to be a genius to calculate that what my twin brother and Vincent will talk about was regarding his illegal businesses. Based on his expression and based on Vincent’s, obvious na obvious na tungkol sa illegal na business ang pag-uusapan nila. Hindi ako tanga at lalong hindi ako ignorante sa mga galawan ng kapatid ko. I know for a fact that he secured a high rank in one of the black market organizations, not to say, he owned an organization himself. Dapat ay hindi ko na ito binibigyan pa ng pansin dahil malaki na ang kapatid ko, but I can’t seem to will myself not to meddle in his affairs. Hindi ko magawang balewalain ang lahat dahil alam kong delikado ang ginagawa niya at maaari siyang mapahamak someday. Pero sa aming dalawa, siya ang higit na in control sa lahat. Siya ang higit na mas above sa akin at mas madalas na siya ang nasusunod sa lahat. But nonetheless, andun pa rin ang concern ko sa kanya dahil nag-iisa ko siyang kapatid. I am currently hiding behind the curt
When it came to my knowledge, what that snake Leo did and how he defied me by not executing what I ordered him to do, my anger surged up to the highest level. Hindi ko lubos maisip na mas pinili pa rin niya ang talunin ako sa kabila ng mga babala ko sa kanya at sa kabila ng ginawa ko sa matalik niyang kaibigan. Hindi ko inaasahang nagpakatanga siya ng ganun, just like Lightning, knowing how vicious I am and how cruel I can be to anyone who opposes me. Simple lang naman ang patakaran ko sa organization ko, simple lang ang gusto ko. That is to obey me at all times regardless of the odds and I will compensate them for their deeds and reward them luxuriously. Kaya hindi ko lubos maisip kung bakit may ilan pa rin na mas pipiliin na traydurin ako o hindi ako sundin sa kabila ng mga privileges na nakukuha at natatamasa nila. Although I already had doubts about Leo that day, the minute I looked at his facial reaction when he discovered what needs to be done, I still hoped that he would do wh
I am still mourning for the loss of my beloved sibling. Even if it was almost a week now from the time that he was buried, I could still feel the pain and the agony inside of me. Hindi pa rin ako nakabalik sa pagtuturo at hindi ko rin alam kung may balak pa ba akong bumalik sa mga nangyayari ngayon sa buhay ko. I felt a huge part of me was gone and I can’t somehow regain my old self back. Gustuhin ko man na ibalik ang dating ako, noong mga panahon na wala pang ganito na nangyari, hindi ko mapilit ang sarili ko ngayon na ibalik ang lahat sa akin. Pakiramdam ko ay namatay rin ako kasama ng kapatid ko. Feeling ko ay sumama ako sa kanya sa hukay kahit pa buhay na buhay ako ngayon. Pakiramdam ko ay nabubuhay ako ngayon na nakalutang lang sa kawalan. Na para bang ligaw na dahon na sumusunod lang sa ihip ng hangin at hinahayaan lang na dalhin sa kung saan. I felt so helpless and all alone. Dumating nga sa punto na ipinanalangin ko narin na sana ay sinama na lang ako ni Lightning dahil mas lal
“Nasaan si Leo? I didn't see him yesterday! Mukhang may ibang pinagkakaabalahan ang kasamahan nyo lately that I seemed not to know!” Nasa bukana pa lang ako ng entrada ng mansion ni boss ay naririnig ko na ang boses niya. Halatang hindi maganda ang gising niya ngayon araw at mukha rin hindi maganda ang magiging takbo ng araw ko ngayon. Huminga muna ako ng malalim at inayos ang sarili ko bago tuluyan na pumasok sa loob, bracing myself to face the devil himself.“Nandito na ako Boss. Bakit nyo ako hinahanap?” I uttered boldly and he quickly gazed at me. His eyes are piercing at me like an eagle looking at his unfortunate prey, ready for any minute to attack and dominate. I willed myself to remain in my composure and not to act stupidly in front of him. Hindi ako pwedeng mabisto. Hindi pwedeng may makaalam sa ginawa kong pakikipagkita sa kapatid ni Lightning. I couldn’t act wrongly dahil mayayari ako kapag nagkataon. One wrong move or should I say, one wrong reaction from me, sigurado n
I am floating in mid air, floating with a heavy heart and a burdened soul. Hindi ko alam kung saan ako patungo, kung saan pupunta. Lakad lang ako ng lakad. Ni hindi ko matandaan ang mukha ng nabangga ko kanina sa sobrang depressed ko. Hindi ko malaman kung ano ang una kong iisipin. Gulong-gulo ang utak ko. Hanggang sa mga oras na ito ay uma-alingawngaw pa rin ang mga katagang sinabi sa akin kanina ni Leo. Hindi ko matanggap sa sarili ko na sa isang iglap ay wala na ang pinakamamahal kong kapatid, na wala na si Lightning. The pain inside my heart is excruciatingly unbearable. Para akong pinapatay ng paunti-unti. Para akong kandilang unti-unting nauupos. Everything around me seems darker than charcoal, everything is gloomy and seems untouched by any light. Ang sakit lang isipin na kahit kailan ay hindi ko na makakasama pa ang nag-iisang kapatid ko, na kahit kailan ay hindi ko na siya makakausap pa at hindi ko na kahit kailan maririnig ang boses niya. Kahit naman may mga bagay kami na
“It seems you are dressed for something. Where are you heading, Rain?” Agad akong napatingin sa living room kung saan nakita ko si kuya na nakaupo habang tutok ang mga mata sa television. I pause walking and face him. “Magkikita kami ng friend ko today, Kuya.” “I see. You want me to have you escorted with some bodyguards?” Mabilis akong napangiti sa sinabi niya. Kahit naman na madalas ay hindi kami magkasundo sa mga bagay-bagay ng twin brother ko ay ramdam ko naman ang love and care niya sa akin. “I don’t need any, Kuya Rufius. Hindi rin naman ako magtatagal. I will just hang out with my girlfriend at the mall. I’ll be back in a few hours.” “Alright. Mag-ingat ka, Rain. I can’t bear seeing you get hurt. Alam mo ang mundong ginagalawan ko, I will never forgive myself if you get entangled with it in any manner, twin.” I quickly headed towards him and gave him a quick hug from behind. “Thank you for your concern, Kuya. Don’t worry, nothing will happen to me. I will be fine.” I kisse
Kalalabas ko ng university kung saan ako nagtuturo bilang academic professor at naghihintay ng sasakyan pauwi ng maisipan kong kunin ang phone ko sa bag. Biglang kumunot ang noo ko ng makita ko ang screen. I have more than ten missed calls with only seconds intervals from my step brother whom I haven’t heard of for quite some time. Palagi ko kasi sina-silent ang phone ko everytime I am in class para hindi ako maistorbo habang nagtuturo. Sinubukan ko siyang kontakin pero ring lang ng ring ang phone niya. Hindi ako mapakali habang nasa daan pauwi ng apartment na hindi kalayuan sa university. Matagal na mula ng huling unang magparamdam si Lightning sa akin after he decided na bumukod, ilang taon na rin ang nakalipas. Noon ay nahingi pa siya ng pera sa akin para sa panggastos niya na naging madalang na dahil ayon sa kanya ay may trabaho na daw siya at bigtime ang boss niya. Kaya ganito na lang ang pag-aalala ko dahil hindi pa nangyari na tinawagan ako ni Lightning. Hindi niya nakasanayan
The RG Club. A secluded and elite hangout place where only the chosen few could enter and enjoy its luxurious ambiance and amenities. But unknown to local patrons and party goers, there are hidden secrets that lie beneath the red door where only the owner and his approved guests could pass through. Inside, only the four corners of the grandiose room bore witness to what happened and what is yet to come. The owner’s men obliged themselves to be deaf and blind to their master’s cruel acts and remained faithful to him in every way possible to save their dear beloved lives. Like any other night, tonight is no different to the master of the club for another gruesome incident was about to take place in just hours from now. Waiting silently and patiently for one of his men to arrive as he sips his liquor and enjoys the live show in front of him. “Boss, nandito na si Lightning. Dumating na siya.” “Finally.” I quickly waved my hand for the entertainers to leave. Mabilis na lumabas ang mga ba
“Tutuloy ka pa ba mamaya, Lightning? Kung ako sayo ay huwag ka ng magpunta sa club ni Boss at ipagpaliban mo muna ang pakikipag-usap sa kanya.” Mabilis akong tumingin kay Leo, ang tanging tao na pinagkakatiwalaan ko sa organization na pinasok ko bukod kay Rufius. Kita sa mga mata niya ang matinding pag-aalala na alam ko naman kung bakit. Si Rufius Gutierrez o mas kilala sa tawag na boss ay isa sa mga taong hindi mo nanaisin na makabangga o traydurin. Isa siya sa mga kilala at kinatatakutan na mafia leader na ginagalang dahil sa kapangyarihan at yaman niya, isama pa ay ang mga connections niya sa halos lahat ng mga mafias sa iba’t-ibang panig ng mundo, which made him even greater. Hindi basta-basta ang isang Rufius Gutierrez. Sa isang kumpas ng kamay niya ay pwede kang mawala sa mundong ibabaw lalo pa kung may atraso ka sa kanya. “Ano ba ang ikinakabahala mo, Leo? Everything will be alright. Gusto lang naman akong kausapin ni Boss, natural na yun sa amin dahil ako na halos ang kanang