*****RAIN***** A PIECE of goodnews came over Rain's way making her jump in happiness-- Art was found not guilty. The truth finally prevails and it sides on Art, making him innocent of the crime they were blaming on him. Rain knows his victory has nothing to do with her, but her heart just can't help from leaping so high. He's not guilty! He didn't commit the crime! He really got a pure heart and clean hands. Airish can't thank her enough for the help and support she has given them, sa sobrang tuwa nga nito ay nagyaya pa itong uminom para mag-celebrate. She said her brother wants to thank her personally too but since he's still has a lot of things to attend to first, si Airish na lang ang gumawa no'n. Actually, okay lang naman sa kaniya 'yun. Rain didn't mind if he won't thank her anyway, help is help. And she did that because he deserves it. People like him deserve justice, their country needs a man like him and it would be deep remorse if he just ended up in jail... Yet, it stuns
*****RAIN***** "I'M SO SORRY for all the pains I've inflicted in your heart, Rain. Pumunta ako sa America para personal na makapagpasalamat sa'yo at maka-hingi ng tawad, I badly wanna have a bit of time with you. I just miss you so much, I hope you won't mind... I'll wait outside again." Iyon na ang ika-limang card ni Art sa kaniya sa buong linggo at pare-pareho lang ang hinihingi ng binata at pare-pareho lang din ang ginagawa ni Rain. Kung hindi siya dumaraan sa fire exit para takasan ito ay isinasabay siya ni Thunder sa kotse nito at ang huli ang mas madalas kaya naman talagang naging ma-ugong ang mga tsismis tungkol sa kanilang dalawa sa sumunod na mga araw. Pero wala roon ang atensyon ni Rain, mas nag-aalala siya sa ginagawa niyang pag-iwas kay Art. Hindi naman sa na-aawa siya sa binata, pero parang gano'n na nga. Bukod kasi sa nasasayang ang oras nito ay nagmumukha na rin siyang tanga kakahintay sa labas ng hotel, alam niyang totoo ang paghihintay nito dahil madalas itong maki
*****RAIN***** NAGKAROON ng early assembly sa kitchen nang ipatawag ni Mrs. Adamakis at Sir Tan ang lahat dahil may importante raw itong announcement para sa lahat. Kakarating lang ni Rain nag magtama ang mga mata nila ng binata, tumango lang ito sa kaniya kaya naman ngumiti siya kahit paano. Kapagkuwan ay tumabi na si Rain kina Jessica para magtanong-tanong sa mga mangyayari. Nang ma-kompleto ang lahat ay tsaka pa lang nag-umpisa ang dalawang naka-tataas sa harap. Tahimik na nakikinig ang lahat lalo at tungkol sa implementation ng rules ang tungkol sa discussion, mabigat pa naman ang parusa sa oras na mayroong malabag doon. Nasa kalagitnaan ng pagsasalita sina Mrs. Adamakis nang tumunog ang intercom sa counter at si Rain ang hinahanap doon. At dahil kuryoso'y maski si Tan ay naki-alam na rin ito, tinanong nito si Scott na noo'y siyang nasa counter. But he just said that there's an emergency on the rooftop, sa fiftieth floor. May ideya na si Rain kung tungkol saan ito at wala siyan
*****RAIN***** ANG AKALA ni Rain ay nagbibiro lang si Art sa kaniya nang sabihan siya nitong sabay silang mag-aagahan kinabukasan, but he's not! Dahil napuyat si Rain kaka-isip sa mga nangyari sa kaniyang araw ay halos late na siyang naka-tulog at late rin siyang nagising kaya naman maski sa pagpasok ay late siya. Isama pang napagsabihan siya ni Mrs. Adamakis dahil doon, ilang minuto 'ata ang inabot kaya naman nang umakyat siya sa restaurant ay si Art at ang mahaba nitong nguso ang tumambad sa kaniya. "What again?" Iritado niyang inabot dito ang menu. Pero sa halip na snack ang i-order nito ay breakfast na ikina-lito ni Rain, tinitigan niya ito nang matagal hanggang sa ito na ang magsabi ng bagay na gumugulo sa kaniya. "I told you I want to have breakfast with you—" "So, hindi ka pa kumakain?" she hissed, pinanlakihan niya ito ng mata. "That means, hindi ka pa rin umiinom ng gamot?" Isang beses lang itong umiling at halos dumoble pa ang iritasyon ni Rain, gusto niyang pagalitan
"YOU LISTE to me, Rain, please! I will explain it to you... hindi ako magpapakasal kay Jane kung wala akong kapalit na makukuha—" "Same thing with me." Halos matawa siya nang sa kaniya mismo iyon manggaling. "Walang makukuhang kapalit ang pamilya mo sa akin kaya hindi mo'ko ipinaglaban." He screwed his eyes shut. "Ipinaglaban kita Rain—" "Sinungaling!" she thundered. "I did Rain, I did," he insisted with a furious voice. "Pinaglaban kita sa pinaka-komplikadong paraang binigay sa akin ng tadhana, I know you will never understand and it will never cross your mind— "Dahil itinaboy mo ako! Sinaktan mo ako nang sobra! I asked for your explanations for how many times but you just returned my letters without reading those!" Pumiyok na siya sa sunod-sunod na pagsigaw, bumibigat pang lalo ang dibdib niya't hindi matigil ang mga luha sa kaniyang mata. Meanwhile, Art looks shocked in her front. Para bang bigla itong nawalan ng pag-asa matapos ang mga binanggit ni Rain, nako-konsensiya ito m
*****RAIN***** THE TWO went back to the good old days after that night, 'yung mga araw na siya lang si "Rain, Rain go away" na hindi bati si Art kapag hindi nito nais tanggapin ang kape na bigay niya. Habang ang binata naman ang walang feelings, suplado at mukhang walang pakialam sa mundo lalo sa kaniyang si Art, subalit handang kumain ng street foods para lang masamahan siya. Dahil sa inabot na stress ni Art sa investigation ng kaso ay pinili muna nitong magbakasyon ng ilan pang araw para ibsan ang pagod at puyat na tinamo nito ng ilang buwan. Ang sabi ni Art ay para na rin ihanda ang sarili niya sa muling pagbabalik sa mga na-binbin nitong gawain. He used to eat his meals every day in their restaurant for his usual request, si Rain ang umaasikaso sa orders nito at naka-bantay sa gilid ng walang hiya. Hindi man lang naisip na ginugutom siya lalo kapag sumasagi rin sa ilong ni Rain ang amoy ng crispy bacon tuwing breakfast at ang brewed coffee nito. She was tempted to ask for one da
*****ART***** JUST A WEEK after Art went back to Philippines, his father has arrange a presscon for him to explain further about the issue happened, clear his name and thank all the people who helped him got through the case. Hindi na kasi iyon nangyari noon dahil masyado siyang sabik na sundan si Rain, but here he is now! Iba't ibang kilalang reporters at bloggers ang inimbitahan, naroon rin sina Brent, Kim at ang pamilya ni Art. Ilang mga kaibigan na natutuwang bumati at yumakap sa kaniya. Sa mahabang mesa ay ang ama ni Art na kausap si Attorney Jimenez, mukhang seryoso ang topic ng dalawa't hindi man lang nag-aangat ng tingin ang mga ito. Naroon din ang Tita Moira niyang maagang tinapos ang paper works para mabati siya, kasama nito ang boyfriend niyang isa ring lawyer. Pinasadahan niya nang tingin ang kabuuan ng lugar, it was wide and crowded by many people close to him; actually some are not but they really came to support him. Imagine that! Art can't believe that he's seeing
*****ART***** "NO..." Mariing na-pikit ng mama niya ang mga mata nito, si Andrew ay patuloy na nanood habang hinahaplos ang balikat ng ginang. Muling bumukas ang mga camera ng bawat isa, handa agad ang mga notebooks at kung ano pa. "Everything she said awhile ago was all true. Anak ako ni Dad sa ibang bababe... sa babaeng 'yun." Muli niyang tiningnan at inilahad sa lahat ang ina niyang ngayon ay humahagulgol na. Nilusob itong lalo ng mga mapanghusgang mata, ayaw ni Art na pag-fiestahan nila ang kaniyang ina kaya't mabilis din niyang kinuha ang atensyon ng mga ito. "Lahat ng sinabi ni mom, although she's wasted were all true. And I understand that despite her intoxication she's still could narrate everything properly. She hates me, she actually loathes us. Hindi biro ang sakit na nararamdaman niya dahil sa ginawa ni dad na pagtataksil at ang pagpilit nina lola sa kaniya na akuin ako bilang anak at linisin ang aking pangalan. She's hurt and that's why she's hurting us too... All my
"ANG PAG-IBIG kapag tunay handang magtiis, handang magsakripisyo, handang magbigay, handang humamak gaya ng nasa mga pelikula't nobela..." "Hindi lang ito tungkol sa ngiti kapag masaya, tungkol din ito sa ngiti kung mayroong pighati. Sa luha kapag na sa'yo siya tuwing mahirap ang sitwasyon at hawak ang kamay mo hanggang sa muling pagsikat ng umaga sa mundong ginagalawan ninyo." Ngumiting pareho sina Art at Rain habang nakikinig sa kay Wind na naroon sa stage at nagpe-perfom para sa spoken poetry nila sa paaralan for their school's annual event para sa celebration ng buwan ng wika. Nagpatuloy ito roon at bawat salitang binibitiwan nito ay walang ibang sumasagi sa isip ni Art kun'di ang babaeng nasa kaniyang tabi ngayon, naka-ngiti at tutok din ang mga mata sa stage. The love story they have might look the typical one that started with unexpected friendship at first, and as they go along the way many hindrances; pain and tears attacked them which causes their almost parting. But thank
JUST A few minutes after all the lights turned on. Nagliwanag sa paligid, kasabay ng malakas na palakpakan at mga confetti na sabay-sabay na nagputukan. She knew it, hindi lang sila ang naroroon! Hindi na muna umahon si Rain sa dibdib ni Art dahil akala niya ay mga employee lang ng building ang nasa paligid. Subalit nang marinig niya ang mga kantyaw ni Jan ay agad niya itong sinilip, tumagos ang mga mata ni Rain sa mga kakilalang nasa tabi nito. Ang papa niya, kapatid, maski si Tita Tin ay maluha-luhang pumapalakpak. Their eyes were bloodshot too but thei smiles says everything. Beside them is Art's mother and his brother, Andrew. Naka-yapos ang ginang sa katawan ng anak habang maligayang nanonood sa kanila Present din si Air kasama sina Jack at Nate. Tumakbo naman si Jean sa kanilang dalawa nang magliwanag na nang tuluyan, malambing itong yumakap sa kanilang pareho ni Art at humalik din. "Congrats po, ninang ganda at..." Sinipat nito ang mukha ni Art, she smiled to him and so Art
"ART! Will you please, smile?" Nang hindi ito sumunod ay binibat ni Rain ang labi nito at hinalikan, may munting ngiti namang sumilay roon pero sadyang masama talaga ang loob nito sa kaniyang gagawin. Natatawang inayos ni Rain ang collar ng suit nitong suot, pagkatapos ay panggigigil niyang pinisil ang pisngi nito bago humalakhak. "You should be proud, come on!" Pareho nilang tiningnan ang mga noo'y kalinya nito sa pila andd realized that she was right because Art is the youngest on the line. Well, kung hindi lang naman talaga mapagbiro si Kim ay hindi talaga dapat dooon si Art. Although, hindi rin naman angkop na ihelera ang binata sa mga teenager na pinsan ni Kim at ng asawa nito. "Ikaw ang pinaka-guwapo sa lahat nang naririto..." Ngumiti siya nang may sumulyap na gulat sa mata nito. As if hindi ito aware. "...para sa akin." Dahan-dahang pumatak ang ngisi sa labi nito. "Guwapo lang?" "Hot din, syempre." Pa-simple niyang hinaplos ang abs nito sa ilalim ng suit. "Proven and tes
*****RAIN***** PAGKATAPOS ng dinner ay lumabas na nga ang dalawa sa garden para doon mag-usap at maka-pagsarilinan. Dessert lang din ang tinapos nina Jack at maski sila ay nagpaalam na ring uuwi, pareho silang pagod galing trabaho at anito ay may mga orders pa na i-dedeliver bukas ng umaga. Iniwan niya sina Art at Wind sa sala para ihatid sandali sina Jack. Dumiretso sina Rain sa gate at bago maghiwalay ay humalik pang muli sa kaniya ang inaantok na si Jean. Even Jack gave her another warm hug before settling to her seat. Ibanaba pa nito ang bintana para silipin siya't makapagbilin bago umalis. "Manghingi ka ng singsing, Rain. Para mas kapani-paniwala." Ngumiti lang si Rain at umiling. Lumingon siya sa bahay nila, buti na lang din at inabala na agad ni Wind si Art sa mga katanungan nito sa bago nitong libro. Hindi na siya sumama sa paghatid, hindi niya alam kung dapat pa nitong marinig ang mga kantyaw ni Jack na ganito. "You have to update the world." "We wanted to be private, Ja
*****RAIN***** SA BAHAY, pagkatapos ma-discharge ni Rain sa hospital ay tsaka pa lang naka-dalaw sina Jack at Nate. Both of them have been really busy attending the cafe's different branches, wala si Rain kaya't si Jack ang namahala sa mga orders at ilang deliveries na na-iwan niya bago naganap ang insidente. Nagkaroon din nang kaunting imbestigasyon sa nangyaring pamamaril ni Jane sa cafe, they helped Art with that and that's why it explains their absence for the following days. Both of them were very sorry, yet bawing-bawi naman lalo't pagkarating ng mga ito ay kasama nila ang napaka-cute na si Jean. She's with a fresh bouquet of flowers and she immediately hand it to her before she showered her with sweet kisses. Ngumiti lang si Rain at mahigpit itong niyakap, humalakhak siya nang hindi iyon matapos-tapos. She started asking her a bit questions about her wounds, she also asked about the bad girl who caused it. "Nasa proper place na po ba siya, ninang?" Nilingon niya si Jack sa
*****RAIN***** "I WON'T LEAVE, unless you will promise me that you will go with me and not leave me again. Could that be? Art, could that be?" Gumapang ang isang kamay niya sa long sleeve ni Art dahilan para lingunin siya nito. Rain shook her head to stop him from doing it, she doesn't want him to make a bad decision... Jane with her mental illness is a really a bad thing, but Jane with a gun is a different story. "Jane, please open your eyes. Talo na tayong dalawa sa laro, our plans fell down." Si Ma'am Ja muli mula sa kaniyang puwesto. "Let Art have his freedom here and now. You should start accepting that he's not the one—" "No! Hindi pa'ko talo, tita. I still have my gun, I still have my power. Hawak ko nga ang mga buhay ninyo, can't you see?" Humalakhak ito, ang luhaan nitong mata ay paikot-ikot sa kanilang tatlo nina Art. "Nasa akin pa rin ang desisyon at kung gustuhin kong patayin kayo ay magagawa ko. Nasa akin ang desisyon!" "Yeah, but I know you won't hurt us. Hindi ka ga
*****RAIN***** "WHATEVER IT IS, aalis pa rin ako dahil 'yun ang makabubuti para sa lahat. You should support me on this, mas makakahinga kayo nang maluwag kapag wala na'ko," pagmamatigas nito. "Yeah, indeed. Pero hindi po ba't mas maiging maayos muna ninyo ang lahat bago kayo lumayo? More than ever, Airish needs you right now. She needs you to explain everything, cheer her up to get back her confidence to face the world again." Ma'am Ja just stared at her in disbelief, na-pipilan ito nang ilang minuto. "Why you're doing this? I've hurt you so much, I almost ruined your life. Pagkakataon mo na para gumanti—" Mabilis na umiling si Rain. "Not my thing, I'm sorry." Sadness glistened from her face. Bumuntong hininga ito at napa-tango. "I see..." "Loosing a mother has been the most painful thing I've ever experienced, at mahal ko si Airish para gustuhing maramdaman niya rin ang nararamdaman ko ngayon. Hindi ito tungkol sa akin, tungkol ito sa kaniya at sa nararamdaman niya... I don't
*****RAIN***** PINK ang theme ng party ni Airish kayait isang pink button down dress ang piniling suutin ni Rain, maganda ng pagkaka-yakap nito sa manipis niyang katawan hanggang sa itaas ng kaniyang tuhod. Rain chose to pair it with a simple t-strap dark sandals, sapat lang ang tatlo nitong pulgadang heels para bigyan siya ng kaunti pang height. She reserved her next ten minutes styling her face and her hair. Pinupulupot niya sa curling iron ang kaniyang buhok nang kumatok ang papa niya sa kaniya silid. Bumukas iyon at ang medyo ligalig nitong mukha ang sumungaw mula roon, binaklas niya ang kulot niyang buhok sa curling iron bago ito nilingon. "Party po ni Airish, pa. You remember?" paalala niya rito, pagbasag sa katahimikang dala ng ama niya. "Ngayon po kasi 'yun, sa cafe ang celebration." "Oh, tanda ko nga. Sayang at hindi kami makakapunta ni Wind dahil mukhang may sakit pa 'yun." "Uminom na po ba ng gamot, pa?" "Pinainom ko na rin..." anito't naroon pa rin ang kung ano sa kan
*****RAIN***** BUMALIK SI Art at ihinatid nito ang damit nilang masusuot ni Airish, anito ay na-tawagan na rin nito ang papa niya para sabihing hindi siya makaka-uwi. Malalim na ang gabi, actually pa-umaga na rin at alam ni Rain na pagod si Art sa mga trabaho nito. They don't have enough energy to discuss over the said matter, ayaw naman niyang pilitin pa itong ipag-drive pa siya para lang makauwi. Nang magka-unawaan sila roon ay nagpaalam na rin ito para sa mga kailangan niyang gawin habang si Rain nama'y sinimulan na rin ang pagpupunas kay Airish at pagpapalit sa dalaga. She struggled a bit changing Airish's clothes, it took her almost an hour because her dark lacey dress is too complicated to remove. Isama pa ang paulit-ulit na pagtataboy nito sa kaniyang kamay sa pag-aakalang siya ang ina nito. Pagkayari sa pagpupunas at pagpapalit ay si Rain naman ang sumuong sa shower at naghugas ng katawan. Masarap sa pakiramdam ang tubig, hindi mainit at hindi rin malamig. Tumingala siya h