*****ART***** RAIN LOOKS agitated, I'm kinda worrying. Galing lang siya rito at hinahanap ka." —BrentReading the messages from his message box, Art can't help his brows from snapping together. Especially when he read the first part of his sentence, why is he worrying on Rain? Close ba sila?"Art, puwede ba tayong mag-usap? Importante lang, hihintayin kita sa labas ng office mo." —RainAnd why the hell she was looking for him now? To make lies again? To hurt him more? But what if his mother has talked to her again or hurt her this time?Great! Just great!Dahil sa takot na biglang dumantay sa kaniyang dibdib ay hindi na nag-abala pang mag-dinner si Art, he just changed his outfit to a more decent one before leaving his room, he even forgot to bring a jacket because his mind was filled with nothing but Rain!Mabilis siyang nagtungo sa bahay nito para kausapin ang dalaga, ngunit ang pinsan lang nito ang naroon at nag-aabang. Maski si Jan ay pareho ang sinasabi gaya ng kay Brent— mayroon
*****RAIN*****NAGUGULUHANG bumangon si Rain mula sa kamang kinahihigaan niya nang bumungad sa kaniya ang isang estarangherong silid pagkadilat na pagkadilat ng kaniyanga mga mata. Inatake ng samo't saring mga katanungan ang kaniyang sumasakit na ulo nang makita niya ang paligid, ang magarang kisame, aircon at ang balkonahe sa likod ng glass door. Padarag siyang natumba sa malambot na unan kung saan siya naka-higa kanina, ipinikit niya ang kaniyang mga mata sa pag-aakalang mawawala ang kirot at pagka-hilo sa gano'ng paraan. But the excruciating pain didn't subside, in fact it only worsen. Most probably, dahil ininda na niya kaya't mas nagpapansin pa.Mas tumindi pa ang kirot sa ulo niya nang magpatuloy sa pag-iingay ang kung ano sa labas, ang dala nitong ingay ay tila torture sa utak ni Rain. Mas pinapalala nito ang hangover ng dalaga, kaya naman kahit na pagapang ay sinubukan niyang lumabas ng kwarto para tingnan kung ano nga ba 'yun?Pagka-labas ng kwarto ay halos lumuwa sa gulat an
*****ART***** PREPARING FOR his words of apology for this early-bird-client sent by his mom on his condo, Art can still feel a bit of doubt in his chest. There are a lot of questions running inside his head as he walks out of the lift, but it all melted down the moment somebody throws a punch straight into his stomach. Bahagyang nawalan ng lakas si Art, hindi siya makahinga kaya't kaagad siyang napa-luhod sa sahig. Damn! Is that the client that his mom was talking about? Masyado naman yatang na-inip sa paghihintay nito ng tatlumpong minuto? Apat na lalaking naka-all black ng uniform na parang mga kidnapper or riding in tandem ang sumalubong sa paningin niya nang maka-bawi sa gulat at sakit. They are not that tall but their strong-bulky type of physique screams trouble for him. Their muscle-bound arms reminds him of the wrestlers he used to watch on television before. "What do you need from me?" aniya na halos hindi kumurap para maging alerto sa susuno na atake ng mga ito. "Your
*****RAIN*****"WALA PO kaming ginagawang masama," tanging na-isagot ni Rain sa ginang habang sinisikap niyang humulagpos mula rito. Subalit kulang ang lakas niya, wari ay kakaiba ang kapangyarihan ng mommy ni Art at hindi iyon matapatan ni Rain."Ikaw ang masama para sa kaniya!" she exclaimed. The look in her smoky eyes seem prtty scary as she opened it wider, parang mala-laglag any moment ang eye balls nito. "Nauunawaan mo ba? I don't like you for my son because you're bad for him! You are a disgusting stain who might ruin his name eventually. Para kang nanay mo, dahil sa kaniya ay nasira ang pamilya namin!""Wala pong kasalanan si mama," matapang na sabat ni Rain sa kabila ng sakit na tinatamasa niya mula sa mapanakit na kamay at matutulis na kuko ng ginang. "May mali po siya pero hindi iyon sapat para gumanti kayo nang ganito."Hinawakan ni Rain ang braso ni Ma'am Janella para ilayo mula sa kaniyang mukha, sinubukan niyang muling kumawala mula sa mariin nitong pagkaka-hawak. But it
*****ART***** FRAGMENTS of his broken vase and a lot of cash scattered around the floor of his unit welcomed him together with his mom and Jane inside, enjoying a glass of wine with a triumphant smile. Bahagyang namilog ang mata ng mga ito nang maka-pasok si Art, hinihingal niyang tiningnan ang dalawa. Mabilis niyang na-pansin ang kabang namuo sa kanilang mga mukha, halatang hindi nila ina-asahan ang pagbalik niya nang mabilis.Their stares screames guilt. Doon pa lang ay may ideya na siya, subalit hindi niya pinakialaman ang mga ito, may mas importanteng bagay siyang nais na unahin. At nang lumipas ang ilang minutong hindi niya naramdaman ang presensiya ng dalaga ay tsaka siya bumalik sa sala para komprontahin ang mga ito."What did you do this time?!" halos umalingaw-ngaw hanggang sa lobby ang boses niya sa lakas. "Nasaan si Rain?"Lumapit si Jane para alukin siya ng wine, subalit tinampal iyon ni Art na naging dahilan ng pagtapon nito sa nagkalat na mga pera sa sahig. At nang subu
*****RAIN***** THE WHOLE night passed and Rain had never rested from the tears she's crying, hindi naki-sama ang utak niya't sa bawat segundong lumilipas ay bumabalik sa kaniyang isip ang lahat ng mga naganap sa condo ni Art. Ang lahat ng sakit na tinamo niya sa ina nito at kay Jane, ang kanilang bawat insulto, at mga babala. Hindi iyon mawala sa isip ni Rain kaya naman buong gabi siyang gising at umiiyak sa kaniyang kama habang yakap ang kaniyang katawan.Bumangon siya kinabukasan na wala sa sarili, dama niya ang bigat ng kaniyang katawan but she managed to prepare herself from going to work. It took her a couple of hour of bathing to eliminate all the marks of yesterday in her body and even in the depths of her mind. Naglagay siya ng mas makapal na layer ng make up sa kaniyang mukha, partikular sa kaniyang mga mata para hindi mahalata ang pamumugto roon. Balak niyang huwag ng sumabay sa agahan, subalit mapilit ang papa niya dahil marami raw itong ni-order para sa kanila. Kaya nama
*****RAIN***** BUT RAIN was not done with her yet, so she didn't stop chasing Jackie wherever she was going. Hinila niya ang braso nito nang subukan nitong tumawid sa high-way, bahagya iyong naging marahas na halos sumubasob sa kaniya ang dalaga."Ano ba, Rain! Hindi kana nakaka-tuwa." Umirap itong muli nang ubod-talim habang marahas nitong iwinawaksi ang kaniyang mga kamay, ngunit hinigpitan ni Rain ang hawak doon na lalong ikina-init ng ulo nito. "Bitiwan mo ako kung ayaw mong masaktan."Rain stared at her in disbelief. "Sasaktan mo talaga ako?" It seems that Jackie got dumbfounded of that too, pero hindi ito humingi ng tawad. Nag-ilag lang ito ng tingin at muling sinubukang bawiin ang kaniyang braso, nagiging marahas na nga iyon gaya ng banta nito. "At tingin mo ba natutuwa rin ako sa mga ginagawa mo? Hindi, Jack. Bukod sa napa-pagod na akong umunawa at maghabol sa'yo ay na-iirita na rin ako sa mga nangyayari--" "Mas na-iirita ako, Rain!" she fired again, the storm lit up in her
HIS BLOOD immediately boiled and his hand clenched tightly as if he can't really feel victory tonight without having this traitor punished from his dirty work. In New York minute, he ran with seething anger towards him. Nanlaki ang mata nito nang maaninag niya ang nanggagalaiting si Art, binalak pa nitong umiwas sa kaniya at lumayo. Ngunit nang mahagip ng kamay niya ang collar ng polo nito'y hindi na niya pinawalan pa iyon. Fury overflowed in him that he saw blood in an instant. The moment he grasped the chance, hindi na niya hinayaan pang hindi nito pagdusahan ang ginawa nito sa kanila ni Rain. Enough of thinking about being good, and think about being right this time. It may not be the right way, but the hell he cares! "Art, stop it. Please," hiyaw nito habang sinasalag ang mga suntok niya. Josh is now lying on the cold and dirty ground of the parking lot, habang siya naman ay naka-upo sa tiyan nito at gigil na naka-sakal sa leeg nito. "Art— shit! Help! Help me!" Binuhos niya sa b
"ANG PAG-IBIG kapag tunay handang magtiis, handang magsakripisyo, handang magbigay, handang humamak gaya ng nasa mga pelikula't nobela..." "Hindi lang ito tungkol sa ngiti kapag masaya, tungkol din ito sa ngiti kung mayroong pighati. Sa luha kapag na sa'yo siya tuwing mahirap ang sitwasyon at hawak ang kamay mo hanggang sa muling pagsikat ng umaga sa mundong ginagalawan ninyo." Ngumiting pareho sina Art at Rain habang nakikinig sa kay Wind na naroon sa stage at nagpe-perfom para sa spoken poetry nila sa paaralan for their school's annual event para sa celebration ng buwan ng wika. Nagpatuloy ito roon at bawat salitang binibitiwan nito ay walang ibang sumasagi sa isip ni Art kun'di ang babaeng nasa kaniyang tabi ngayon, naka-ngiti at tutok din ang mga mata sa stage. The love story they have might look the typical one that started with unexpected friendship at first, and as they go along the way many hindrances; pain and tears attacked them which causes their almost parting. But thank
JUST A few minutes after all the lights turned on. Nagliwanag sa paligid, kasabay ng malakas na palakpakan at mga confetti na sabay-sabay na nagputukan. She knew it, hindi lang sila ang naroroon! Hindi na muna umahon si Rain sa dibdib ni Art dahil akala niya ay mga employee lang ng building ang nasa paligid. Subalit nang marinig niya ang mga kantyaw ni Jan ay agad niya itong sinilip, tumagos ang mga mata ni Rain sa mga kakilalang nasa tabi nito. Ang papa niya, kapatid, maski si Tita Tin ay maluha-luhang pumapalakpak. Their eyes were bloodshot too but thei smiles says everything. Beside them is Art's mother and his brother, Andrew. Naka-yapos ang ginang sa katawan ng anak habang maligayang nanonood sa kanila Present din si Air kasama sina Jack at Nate. Tumakbo naman si Jean sa kanilang dalawa nang magliwanag na nang tuluyan, malambing itong yumakap sa kanilang pareho ni Art at humalik din. "Congrats po, ninang ganda at..." Sinipat nito ang mukha ni Art, she smiled to him and so Art
"ART! Will you please, smile?" Nang hindi ito sumunod ay binibat ni Rain ang labi nito at hinalikan, may munting ngiti namang sumilay roon pero sadyang masama talaga ang loob nito sa kaniyang gagawin. Natatawang inayos ni Rain ang collar ng suit nitong suot, pagkatapos ay panggigigil niyang pinisil ang pisngi nito bago humalakhak. "You should be proud, come on!" Pareho nilang tiningnan ang mga noo'y kalinya nito sa pila andd realized that she was right because Art is the youngest on the line. Well, kung hindi lang naman talaga mapagbiro si Kim ay hindi talaga dapat dooon si Art. Although, hindi rin naman angkop na ihelera ang binata sa mga teenager na pinsan ni Kim at ng asawa nito. "Ikaw ang pinaka-guwapo sa lahat nang naririto..." Ngumiti siya nang may sumulyap na gulat sa mata nito. As if hindi ito aware. "...para sa akin." Dahan-dahang pumatak ang ngisi sa labi nito. "Guwapo lang?" "Hot din, syempre." Pa-simple niyang hinaplos ang abs nito sa ilalim ng suit. "Proven and tes
*****RAIN***** PAGKATAPOS ng dinner ay lumabas na nga ang dalawa sa garden para doon mag-usap at maka-pagsarilinan. Dessert lang din ang tinapos nina Jack at maski sila ay nagpaalam na ring uuwi, pareho silang pagod galing trabaho at anito ay may mga orders pa na i-dedeliver bukas ng umaga. Iniwan niya sina Art at Wind sa sala para ihatid sandali sina Jack. Dumiretso sina Rain sa gate at bago maghiwalay ay humalik pang muli sa kaniya ang inaantok na si Jean. Even Jack gave her another warm hug before settling to her seat. Ibanaba pa nito ang bintana para silipin siya't makapagbilin bago umalis. "Manghingi ka ng singsing, Rain. Para mas kapani-paniwala." Ngumiti lang si Rain at umiling. Lumingon siya sa bahay nila, buti na lang din at inabala na agad ni Wind si Art sa mga katanungan nito sa bago nitong libro. Hindi na siya sumama sa paghatid, hindi niya alam kung dapat pa nitong marinig ang mga kantyaw ni Jack na ganito. "You have to update the world." "We wanted to be private, Ja
*****RAIN***** SA BAHAY, pagkatapos ma-discharge ni Rain sa hospital ay tsaka pa lang naka-dalaw sina Jack at Nate. Both of them have been really busy attending the cafe's different branches, wala si Rain kaya't si Jack ang namahala sa mga orders at ilang deliveries na na-iwan niya bago naganap ang insidente. Nagkaroon din nang kaunting imbestigasyon sa nangyaring pamamaril ni Jane sa cafe, they helped Art with that and that's why it explains their absence for the following days. Both of them were very sorry, yet bawing-bawi naman lalo't pagkarating ng mga ito ay kasama nila ang napaka-cute na si Jean. She's with a fresh bouquet of flowers and she immediately hand it to her before she showered her with sweet kisses. Ngumiti lang si Rain at mahigpit itong niyakap, humalakhak siya nang hindi iyon matapos-tapos. She started asking her a bit questions about her wounds, she also asked about the bad girl who caused it. "Nasa proper place na po ba siya, ninang?" Nilingon niya si Jack sa
*****RAIN***** "I WON'T LEAVE, unless you will promise me that you will go with me and not leave me again. Could that be? Art, could that be?" Gumapang ang isang kamay niya sa long sleeve ni Art dahilan para lingunin siya nito. Rain shook her head to stop him from doing it, she doesn't want him to make a bad decision... Jane with her mental illness is a really a bad thing, but Jane with a gun is a different story. "Jane, please open your eyes. Talo na tayong dalawa sa laro, our plans fell down." Si Ma'am Ja muli mula sa kaniyang puwesto. "Let Art have his freedom here and now. You should start accepting that he's not the one—" "No! Hindi pa'ko talo, tita. I still have my gun, I still have my power. Hawak ko nga ang mga buhay ninyo, can't you see?" Humalakhak ito, ang luhaan nitong mata ay paikot-ikot sa kanilang tatlo nina Art. "Nasa akin pa rin ang desisyon at kung gustuhin kong patayin kayo ay magagawa ko. Nasa akin ang desisyon!" "Yeah, but I know you won't hurt us. Hindi ka ga
*****RAIN***** "WHATEVER IT IS, aalis pa rin ako dahil 'yun ang makabubuti para sa lahat. You should support me on this, mas makakahinga kayo nang maluwag kapag wala na'ko," pagmamatigas nito. "Yeah, indeed. Pero hindi po ba't mas maiging maayos muna ninyo ang lahat bago kayo lumayo? More than ever, Airish needs you right now. She needs you to explain everything, cheer her up to get back her confidence to face the world again." Ma'am Ja just stared at her in disbelief, na-pipilan ito nang ilang minuto. "Why you're doing this? I've hurt you so much, I almost ruined your life. Pagkakataon mo na para gumanti—" Mabilis na umiling si Rain. "Not my thing, I'm sorry." Sadness glistened from her face. Bumuntong hininga ito at napa-tango. "I see..." "Loosing a mother has been the most painful thing I've ever experienced, at mahal ko si Airish para gustuhing maramdaman niya rin ang nararamdaman ko ngayon. Hindi ito tungkol sa akin, tungkol ito sa kaniya at sa nararamdaman niya... I don't
*****RAIN***** PINK ang theme ng party ni Airish kayait isang pink button down dress ang piniling suutin ni Rain, maganda ng pagkaka-yakap nito sa manipis niyang katawan hanggang sa itaas ng kaniyang tuhod. Rain chose to pair it with a simple t-strap dark sandals, sapat lang ang tatlo nitong pulgadang heels para bigyan siya ng kaunti pang height. She reserved her next ten minutes styling her face and her hair. Pinupulupot niya sa curling iron ang kaniyang buhok nang kumatok ang papa niya sa kaniya silid. Bumukas iyon at ang medyo ligalig nitong mukha ang sumungaw mula roon, binaklas niya ang kulot niyang buhok sa curling iron bago ito nilingon. "Party po ni Airish, pa. You remember?" paalala niya rito, pagbasag sa katahimikang dala ng ama niya. "Ngayon po kasi 'yun, sa cafe ang celebration." "Oh, tanda ko nga. Sayang at hindi kami makakapunta ni Wind dahil mukhang may sakit pa 'yun." "Uminom na po ba ng gamot, pa?" "Pinainom ko na rin..." anito't naroon pa rin ang kung ano sa kan
*****RAIN***** BUMALIK SI Art at ihinatid nito ang damit nilang masusuot ni Airish, anito ay na-tawagan na rin nito ang papa niya para sabihing hindi siya makaka-uwi. Malalim na ang gabi, actually pa-umaga na rin at alam ni Rain na pagod si Art sa mga trabaho nito. They don't have enough energy to discuss over the said matter, ayaw naman niyang pilitin pa itong ipag-drive pa siya para lang makauwi. Nang magka-unawaan sila roon ay nagpaalam na rin ito para sa mga kailangan niyang gawin habang si Rain nama'y sinimulan na rin ang pagpupunas kay Airish at pagpapalit sa dalaga. She struggled a bit changing Airish's clothes, it took her almost an hour because her dark lacey dress is too complicated to remove. Isama pa ang paulit-ulit na pagtataboy nito sa kaniyang kamay sa pag-aakalang siya ang ina nito. Pagkayari sa pagpupunas at pagpapalit ay si Rain naman ang sumuong sa shower at naghugas ng katawan. Masarap sa pakiramdam ang tubig, hindi mainit at hindi rin malamig. Tumingala siya h