*****RAIN*****GULAT ANG unang nakita ni Rain sa mukha ni Aling Nikka nang buksan nito ang kanilang pinto sa gilid ng grocery store nito at si Rain dala ang tupperware na pinaglagyan ng sinigang nito ang bumungad sa ginang. Kabado man siya sa kaniyang pakay ay pinilit niyang ngumiti rito."Magandang tanghali po, tita. Isasauli ko lang po sana 'yung tupperware dahil baka kailanganin ninyo, pero nilagyan ko muna ng lasagna na ni-bake ko kahapon.""Nag-abala ka pa, Rain. Pero salamat, parte kasi ito ng koleksyon ko, e." Natutuwa nitong tinanggap ang dala niya, kapagkuwan ay inilahad nito ang kanilang bahay. "Halika sa loob at tikman natin ito. Amoy pa lang mukhang masarap na, ah."To be invited by her at their living room is part of her plan... Wala si Andrew sa bahay nila ngayon, ang sabi ng pinsan nitong si Marco'y may nilakad sa kabilang bayan. Kaya naman naglakas-loob si Rain na dumalaw sa bahay nila para sumilip sa silid nito.Hindi lingid sa kaalaman niyang masama ang balak niya, pe
PINILING UMUPO ni Rain sa table na malapit lang sa counter, walang gaanong tao sa loob kaya naman hindi busy ang dalawa. Si Donald ang officer-in-charge kaya't naka-tambay lang ang binata sa counter, nakikipagkuwentuhan sa kaniya tuwing walang order at gano'n din si Billy. "Siya nga pala, may mga dinagdag ulit sa menu si Ms. Melyza," imporma ni Donald. "Kapag balik mo si Nate na ang bahalang magturo sa'yo.""Marami bang binago?" Sumimsim si Rain sa kaniyang strawberry shake."Wala naman gaano, maliban sa mga dekorasyong akala mo gawa ni kupido," Donald pointed it out. Pareho silang napa-tingin sa nagkalat na mga puso sa ere, pansin din ni Rain ang mga iyon. Ang akala niya'y si Ms. Mel ang may gawa, ngunit ngayong kinokontra iyon ni Donald ay duda na siya.Ngumiwi ito. "Sa dami ng hearts sa paligid ay kulang nalang maski na pati mga staff ay magsuot ng puso, ang layo pa naman ng Valentine's!""Sus! Pagka-bitter talaga nito," singit muli ni Billy. Mapang-asar nitong ipinasa ang tickler
*****ART***** "Matagal pa ito, Jane. You might get bored while waiting." "I will be fine here, never mind me." Iwinagayway nito ang kaniyang phone. "I remember, I have to shop some jewelries on my favorite store. I can do it through my phone, so ayos lang ako rito."Breath growing thin and ragged, even his fist were clenching hard... Goodness this girl!Hindi man komportable si Art sa presensiya nito ay pinabayaan na lang niya ang dalaga. Bumalik siya sa kaniyang pasyente, kasabay no'n ay ang pagpawi ni Art ng inis sa kaniyang mukha. He tried to master his emotion so bad"Ano nga po ulit ang problema? May masama ba sa pakiramdam ninyo?" "Doc. Art, maayos naman ako," maagap nitong sagot. Huminto siya sa pagsusulat para tingnan ang ginang, that released a bit of heaviness in his chest. Thank God, she is fine."You are not sick, really?!" Jane interjected which surprises the both of them. "Pero narito siya? Ano 'yun bumibisi—""Let her finish first," saway niya rito, muling bumaling s
"If that's the case, that man is insane, then. Wala sa matinong pag-iisip at ikaw ang napagdiskitahan. It's not safe outside anymore, sa dami ng tao roon ay ikaw pa ang tinira." Humalakhak ito kapagkuwan. "Try to check your fair butt sometimes, baka may malaking balat.""How dare you," he slowly pronounced each of the words, pinanliitan niya ng mata ang repleksyon niya sa kaharap na salamin. "You better be alert, baka ikaw naman bukas.""Hey! Power of the mouth, dude. Be careful.""Better check your ass too, baka hindi lang balat ang nandoon." Mabilis na na-pawi ang ngisi niya pagka-tapon sa kaniyang telepono, bumalik kay Art ang mga nasa isip niya kanina tungkol sa gumawa no'n sa kaniya. Hindi talaga siya kumbinsido na gagawin sa kaniya ni Jane iyon, she might be acting bratty and crazy at times, but never a chance did she try hurting him.Pero kung hindi si Jane, sino?Nasa malalim siyang pagninilaynilay habang naka-tanaw sa malaking bintana kung saan kita ang mga tala sa kalangitan
*****RAIN***** "Hindi pa rin... Mukhang hindi pa ready na magkuwento."Ngumiwi itong muli. "Mukhang traumatized talaga sa mga nangyayari... Subukan mong kay Nate magtanong. Simula kasi noong nawala ka'y si Nate na ang naging kasangga no'n. Sila ang madalas na magkausap kapag hindi siya okay. Alam mo naman kung anong uri ng kaibigan si Nate," makahulugan nitong sabi. "Handang magsangla ng cellphone para may i-pambayad sa renta ang kaibigan.""Sangla ng cellphone para pambayad ng renta?" gagad ni Rain sa naguguluhang tono. "What do you mean?"Hindi niya na-itago ang biglang pagsulpot ng kaba sa kaniyang dibdib. Parang alam na niya ang sagot sa sariling tanong subalit hindi nais tanggapin ng kaniyang isip."Hindi ba nasabi ni Nate sa'yo? Isinangla niya ang phone niya para mabigyan ng tulong si Jack para sa renta ng apartment nila," he confirmed her assumption. Pakiwari ni Rain ay dinaanan nang mabigat na truck ang kaniyang puso. "Ewan ko ba riyan kay Nate, akala ko sa'yo lang nagpapaka-h
NAGKIBIT-BALIKAT lang si Art tsaka pumulot ng piraso ng gulay mula sa bowl. Inangat niya rin ang baso ng pineapple juice roon para uminom, nang mapa-lingon siya roon sa living room ay mabilis niyang na-pansing naka-bukas pala ang pinto roon. "She left and didn't care to close the door," bulong-bulong niya. Naglakad siya patungo roon, hinawakan ni Art ang doorknob para sana isara ngunit mabilis na kinalabit ng boses ni Jane ang tainga niya. Hindi pa ito tuluyang umalis? Dinig niya kaagad ang tinig nitong tila nakiki-pagdiskusyon, maybe she's talking with her parents. Madalas ito lang naman ang nakaka-sagutan nito sa telepono. He is not planning to eavesdrop but after he heard her talking about him and the misfortune happened to him at the car park-- the doubt in his chest ignited once again. "He's fine now. You really don't have to worry," she paused from hissing on the speaker. "Kaya nga ako pumunta rito, Josh. I wanna check him if he's alright. Huwag ka nang mag-alala." She pause
*****RAIN***** MAINIT NA yakap ni Nay Lerma ang pumawi sa nanlalamig pa ring puso ni Rain nang araw na magkasama silang dumalaw muli sa matanda pagkatapos ng duty nila sa kani-kanilang mga trabaho. Nagkaroon ng oras ang dalawa na magkasarilinan sa likod-bahay ng mag-asawa kaya't na-ikuwento ni Rain dito ang lahat, kasama na ang mga nangyari sa kanila ng kaniyang mama at ang layo ng na-abot niya para lang ayusin ang kanilang pamilya. Rain had never cried again after her mother's burial, she spent her lonely hours doing household chores and dealing with Art's sudden existence in her life. But that does not mean she is already fine, kaya nang balikan ni Rain ang mga nangyari ay nagdagsaang muli ang kaniyang mga luha at sa lahat no'n ay hindi siya naka-rinig ng panghuhusga sa matanda. "Hindi ko gustong makitang umiiyak ka, hija," ani Nay Lerma habang hinahaplos ang kaniyang braso. "Pero kung dito gagaan ang loob mo'y sige lang, iiyak mo lang iyan. Nandito lang ang nanay." Bumangon siya
*****RAIN***** NAHIHIYANG UMUPO si Rain sa kaharap na upuan ni Mr. Sevilla matapos niyang i-lapag ang order nitong black coffee, kasabay no'n ay ang pagbaba niya rin sa tray na hawak. Tumindi pang lalo ang pangangatog ng kaniyang tuhod, lalo sa mga mata nitong kung tumingin ay para bang wala itong magandang nakikita. Mr. Sevilla's deep set hazel's eyes resembles Art's eyes, both dark and scary at times. "That man," anito habang itinuturo si Nate na naroon na sa counter at nanonood sa kanilang table. Hindi ito halos pumayag sa hiling ni Mr. Sevilla kanina, pero mapilit kasi ang huli kaya naman kalaunan ay pinagbigyan nalang ni Rain habang si Nate ay hindi ma-ipinta ang mukha habang nakahalukipki at matang-lawin sa kaniyang puwesto."Is he your suitor?" "Si Nate po?" Nahihiya ma'y mabilis siyang umiling. "Naku! Kaibigan ko lang po siya.""That's good to hear." He sighed in relief. Ibiniba nito ang tasa at platitong hawak para tingnan si Rain nang may paghanga at kahalong tuwa. "Akala
"ANG PAG-IBIG kapag tunay handang magtiis, handang magsakripisyo, handang magbigay, handang humamak gaya ng nasa mga pelikula't nobela..." "Hindi lang ito tungkol sa ngiti kapag masaya, tungkol din ito sa ngiti kung mayroong pighati. Sa luha kapag na sa'yo siya tuwing mahirap ang sitwasyon at hawak ang kamay mo hanggang sa muling pagsikat ng umaga sa mundong ginagalawan ninyo." Ngumiting pareho sina Art at Rain habang nakikinig sa kay Wind na naroon sa stage at nagpe-perfom para sa spoken poetry nila sa paaralan for their school's annual event para sa celebration ng buwan ng wika. Nagpatuloy ito roon at bawat salitang binibitiwan nito ay walang ibang sumasagi sa isip ni Art kun'di ang babaeng nasa kaniyang tabi ngayon, naka-ngiti at tutok din ang mga mata sa stage. The love story they have might look the typical one that started with unexpected friendship at first, and as they go along the way many hindrances; pain and tears attacked them which causes their almost parting. But thank
JUST A few minutes after all the lights turned on. Nagliwanag sa paligid, kasabay ng malakas na palakpakan at mga confetti na sabay-sabay na nagputukan. She knew it, hindi lang sila ang naroroon! Hindi na muna umahon si Rain sa dibdib ni Art dahil akala niya ay mga employee lang ng building ang nasa paligid. Subalit nang marinig niya ang mga kantyaw ni Jan ay agad niya itong sinilip, tumagos ang mga mata ni Rain sa mga kakilalang nasa tabi nito. Ang papa niya, kapatid, maski si Tita Tin ay maluha-luhang pumapalakpak. Their eyes were bloodshot too but thei smiles says everything. Beside them is Art's mother and his brother, Andrew. Naka-yapos ang ginang sa katawan ng anak habang maligayang nanonood sa kanila Present din si Air kasama sina Jack at Nate. Tumakbo naman si Jean sa kanilang dalawa nang magliwanag na nang tuluyan, malambing itong yumakap sa kanilang pareho ni Art at humalik din. "Congrats po, ninang ganda at..." Sinipat nito ang mukha ni Art, she smiled to him and so Art
"ART! Will you please, smile?" Nang hindi ito sumunod ay binibat ni Rain ang labi nito at hinalikan, may munting ngiti namang sumilay roon pero sadyang masama talaga ang loob nito sa kaniyang gagawin. Natatawang inayos ni Rain ang collar ng suit nitong suot, pagkatapos ay panggigigil niyang pinisil ang pisngi nito bago humalakhak. "You should be proud, come on!" Pareho nilang tiningnan ang mga noo'y kalinya nito sa pila andd realized that she was right because Art is the youngest on the line. Well, kung hindi lang naman talaga mapagbiro si Kim ay hindi talaga dapat dooon si Art. Although, hindi rin naman angkop na ihelera ang binata sa mga teenager na pinsan ni Kim at ng asawa nito. "Ikaw ang pinaka-guwapo sa lahat nang naririto..." Ngumiti siya nang may sumulyap na gulat sa mata nito. As if hindi ito aware. "...para sa akin." Dahan-dahang pumatak ang ngisi sa labi nito. "Guwapo lang?" "Hot din, syempre." Pa-simple niyang hinaplos ang abs nito sa ilalim ng suit. "Proven and tes
*****RAIN***** PAGKATAPOS ng dinner ay lumabas na nga ang dalawa sa garden para doon mag-usap at maka-pagsarilinan. Dessert lang din ang tinapos nina Jack at maski sila ay nagpaalam na ring uuwi, pareho silang pagod galing trabaho at anito ay may mga orders pa na i-dedeliver bukas ng umaga. Iniwan niya sina Art at Wind sa sala para ihatid sandali sina Jack. Dumiretso sina Rain sa gate at bago maghiwalay ay humalik pang muli sa kaniya ang inaantok na si Jean. Even Jack gave her another warm hug before settling to her seat. Ibanaba pa nito ang bintana para silipin siya't makapagbilin bago umalis. "Manghingi ka ng singsing, Rain. Para mas kapani-paniwala." Ngumiti lang si Rain at umiling. Lumingon siya sa bahay nila, buti na lang din at inabala na agad ni Wind si Art sa mga katanungan nito sa bago nitong libro. Hindi na siya sumama sa paghatid, hindi niya alam kung dapat pa nitong marinig ang mga kantyaw ni Jack na ganito. "You have to update the world." "We wanted to be private, Ja
*****RAIN***** SA BAHAY, pagkatapos ma-discharge ni Rain sa hospital ay tsaka pa lang naka-dalaw sina Jack at Nate. Both of them have been really busy attending the cafe's different branches, wala si Rain kaya't si Jack ang namahala sa mga orders at ilang deliveries na na-iwan niya bago naganap ang insidente. Nagkaroon din nang kaunting imbestigasyon sa nangyaring pamamaril ni Jane sa cafe, they helped Art with that and that's why it explains their absence for the following days. Both of them were very sorry, yet bawing-bawi naman lalo't pagkarating ng mga ito ay kasama nila ang napaka-cute na si Jean. She's with a fresh bouquet of flowers and she immediately hand it to her before she showered her with sweet kisses. Ngumiti lang si Rain at mahigpit itong niyakap, humalakhak siya nang hindi iyon matapos-tapos. She started asking her a bit questions about her wounds, she also asked about the bad girl who caused it. "Nasa proper place na po ba siya, ninang?" Nilingon niya si Jack sa
*****RAIN***** "I WON'T LEAVE, unless you will promise me that you will go with me and not leave me again. Could that be? Art, could that be?" Gumapang ang isang kamay niya sa long sleeve ni Art dahilan para lingunin siya nito. Rain shook her head to stop him from doing it, she doesn't want him to make a bad decision... Jane with her mental illness is a really a bad thing, but Jane with a gun is a different story. "Jane, please open your eyes. Talo na tayong dalawa sa laro, our plans fell down." Si Ma'am Ja muli mula sa kaniyang puwesto. "Let Art have his freedom here and now. You should start accepting that he's not the one—" "No! Hindi pa'ko talo, tita. I still have my gun, I still have my power. Hawak ko nga ang mga buhay ninyo, can't you see?" Humalakhak ito, ang luhaan nitong mata ay paikot-ikot sa kanilang tatlo nina Art. "Nasa akin pa rin ang desisyon at kung gustuhin kong patayin kayo ay magagawa ko. Nasa akin ang desisyon!" "Yeah, but I know you won't hurt us. Hindi ka ga
*****RAIN***** "WHATEVER IT IS, aalis pa rin ako dahil 'yun ang makabubuti para sa lahat. You should support me on this, mas makakahinga kayo nang maluwag kapag wala na'ko," pagmamatigas nito. "Yeah, indeed. Pero hindi po ba't mas maiging maayos muna ninyo ang lahat bago kayo lumayo? More than ever, Airish needs you right now. She needs you to explain everything, cheer her up to get back her confidence to face the world again." Ma'am Ja just stared at her in disbelief, na-pipilan ito nang ilang minuto. "Why you're doing this? I've hurt you so much, I almost ruined your life. Pagkakataon mo na para gumanti—" Mabilis na umiling si Rain. "Not my thing, I'm sorry." Sadness glistened from her face. Bumuntong hininga ito at napa-tango. "I see..." "Loosing a mother has been the most painful thing I've ever experienced, at mahal ko si Airish para gustuhing maramdaman niya rin ang nararamdaman ko ngayon. Hindi ito tungkol sa akin, tungkol ito sa kaniya at sa nararamdaman niya... I don't
*****RAIN***** PINK ang theme ng party ni Airish kayait isang pink button down dress ang piniling suutin ni Rain, maganda ng pagkaka-yakap nito sa manipis niyang katawan hanggang sa itaas ng kaniyang tuhod. Rain chose to pair it with a simple t-strap dark sandals, sapat lang ang tatlo nitong pulgadang heels para bigyan siya ng kaunti pang height. She reserved her next ten minutes styling her face and her hair. Pinupulupot niya sa curling iron ang kaniyang buhok nang kumatok ang papa niya sa kaniya silid. Bumukas iyon at ang medyo ligalig nitong mukha ang sumungaw mula roon, binaklas niya ang kulot niyang buhok sa curling iron bago ito nilingon. "Party po ni Airish, pa. You remember?" paalala niya rito, pagbasag sa katahimikang dala ng ama niya. "Ngayon po kasi 'yun, sa cafe ang celebration." "Oh, tanda ko nga. Sayang at hindi kami makakapunta ni Wind dahil mukhang may sakit pa 'yun." "Uminom na po ba ng gamot, pa?" "Pinainom ko na rin..." anito't naroon pa rin ang kung ano sa kan
*****RAIN***** BUMALIK SI Art at ihinatid nito ang damit nilang masusuot ni Airish, anito ay na-tawagan na rin nito ang papa niya para sabihing hindi siya makaka-uwi. Malalim na ang gabi, actually pa-umaga na rin at alam ni Rain na pagod si Art sa mga trabaho nito. They don't have enough energy to discuss over the said matter, ayaw naman niyang pilitin pa itong ipag-drive pa siya para lang makauwi. Nang magka-unawaan sila roon ay nagpaalam na rin ito para sa mga kailangan niyang gawin habang si Rain nama'y sinimulan na rin ang pagpupunas kay Airish at pagpapalit sa dalaga. She struggled a bit changing Airish's clothes, it took her almost an hour because her dark lacey dress is too complicated to remove. Isama pa ang paulit-ulit na pagtataboy nito sa kaniyang kamay sa pag-aakalang siya ang ina nito. Pagkayari sa pagpupunas at pagpapalit ay si Rain naman ang sumuong sa shower at naghugas ng katawan. Masarap sa pakiramdam ang tubig, hindi mainit at hindi rin malamig. Tumingala siya h