Chapter 5

Mahigit isang oras na pero hindi pa rin bumabalik si Astin. Naiinip na siya. Naglaro na siya lahat ng games sa cellphone ay wala pa rin ito. Hinatiran lang siya ni Romel ng miryenda. Nakailang sulyap siya sa pintuan pero walang Astin na pumasok. Hinigit niya ang bag at inayos ang sarili. Kailangan na niyang umuwi ng bahay. Akmang tatayo siya nang bumukas ang pinto. Ang buong akala niya ay si Astin, si Romel lang pala. Nalungkot siya bigla.

“Male-late lang daw po ng balik si Sir, Ma’am,” imporma nito sa kanya. Tumango lang siya dito. Lumabas din ito agad pagkasabi.

Kasama pa kaya nito si Elisa? tanong niya sa sarili. Nakaramdam siya ng lungkot sa isiping iyon. Sino kaya si Elisa sa buhay ni Astin?

Sumandal siya sa upuan dahil nakaramdam siya ng pangangalay ng ulo. Hindi niya namalayang nakatulog na pala siya. Napamulat siya ng mata ng maramdaman ang paghaplos ng isang kamay sa mukha niya. Nakangiting mukha ni Astin ang nabungaran niya.

“Did I wake you up?” tanong nito habang hindi inaalis ang kamay sa mukha niya.

Umiling siya sa binata. Tumango-tango naman ito sa kaniya.

Napaawang siya ng labi ng laruin ng daliri nito ang ibabang labi niya. Napasinghap pa siya ng gawaran siya nito ng mabining halik. Wala sa sariling tumugon siya sa halik nito kaya tumagal ang tagpong iyon. Napangiti ang binata nang bumitiw ito.

Bigla siyang nahiya dahil sa pagtugon dito. Ano na lang ang iisipin nito. Na gusto niya ang ginawa nitong paghalik? 

“Come, let's have our lunch,” masuyong sabi nito sa kaniya.

Naging sunud-sunuran siya sa binata ng mga sumunod na sandali. Sa isang Italian restaurant sila kumain. Para silang real couple nang kumain. Pinagsilbihan siya nito. Likas na talaga sa binata ang sweet noon pa man pero wala lang sa kanya iyon. Lalo pa’t may Gael na siya. Na mahal niya.

Pagkatapos nila kumain ay nagpaalam na siya sa binata na mauna ng umuwi. Alam niyang may trabaho pa ito pero hindi ito pumayag na hindi siya maihatid ng bahay. Hinatid pa siya nito hanggang silid niya. Pero bago ito lumabas ng silid ay kinausap niya ito.

“Astin,” 

“Yes?” 

“T-totoo bang minamadali mo ang kasalang magaganap?” 

Natigilan naman ito sa tanong niya. Matagal bago ito sumagot.

“Oo, bakit?”

“K-kelan?”

“End of the month. Kaya dapat hiwalayan mo na si Gael, Laura. Huwag mong hintayin na ako ang magsabi sa kaniya,” malamig na sabi nito.

Napahilamos siya sa mukha sa mukha niya. Sa susunod na linggo na iyon. Paano na sila ni Gael?

“Sigurado ka na ba sa papasukin natin, Astin? Hindi biro ang pagpapakasal. Sa tingin mo ba sasaya tayo kung isa lang ang nagmamahal? Sa tingin mo ba magwo-work ang marriage natin, gayong ikaw lang ang may gusto?” sunod-sunod na tanong niya na ikinatigil nito paghakbang palabas.

Nilingon siya nito na walang emosyon pagkuway ngumiti ito ng mapakla. “Alam kong matututunan mo din akong mahalin, Laura. Kaya bakit hindi natin subukan?” anito at lumapit pa sa kaniya. “Hindi ba ako kamahal-mahal para sayo?” dugtong pa nito.

Napakagat-labi siya sa tanong nito. “S-si Gael ang mahal ko, Astin. Siya ang pinangarap kong makasama habang buhay. Kapatid lang talaga turing ko sayo. Kaya please, itigil mo na ito habang maaga pa,” aniya at tiningnan ang reaksyon nito. Wala siyang mabasang emosyon dito. “Ayokong matali sa isang kasal na hindi ko gusto. Pakiusap, pag-isipan mo ito, Astin. Please?” naluluhang pakiusap niya at hinawakan niya ang kamay nito.

Pinalis nito ang kamay niya at umatras. “No, itutuloy natin ang kasal, sa ayaw at gusto mo. May puwang na ako sa puso mo, and  I can feel it, laura. Susubukan natin. Kung hindi mo talaga ako kayang mahalin, eh di ako mismo ang mag-aayos ng lahat para lang mapawalang bisa ang ating kasal. Subukan lang natin,” anitong nakikiusap din.

Umiling-iling siya. Hindi siya sumasang-ayon sa gusto nito. Hindi pagkain ang kasal na isusubo nila at kung hindi magustuhan ay basta-basta na lang iluluwa. Hindi iyon ganoon kadali. Kasal ang pinag-uusapan dito. Nakataya din dito ang kalayaan nila. “Hindi… hindi ko kayang iwan si Gael, Astin. Mahal na mahal ko siya,” pagdidiin niya sa saalitang mahal baka sakaling magbago ang isip nito. Pero lalo yatang napasama dahil dumilim ang mukha nito at walang sabi-sabing lumabas ng kuwarto niya at pabalya nitong isinara ang pinto kaya napapitlag siya.

Hindi rin naman niya masabing si Gael na nga ang lalaking para sa kanya. Napaka-aga pa para sabihin iyon. Ayaw niya lang kasi matali sa kasal na labag sa kalooban niya.

Wala siyang ginawa maghapon kundi ang matulog. Hindi pa nagre-reply si Asia tungkol sa lecture nila ngayong araw. Alas-sais na siya nagising. Naglinis lang siya ng katawan at pumunta ng kusina para tumulong sa ibang gawain na nakaugalian na niya. Pagdating niya ay nadatnan niya ang ginang na naghihiwa ng mga rekados.

“Magandang gabi po, Tita,” bati niya dito.

Kumunot ang noo nito sa paraan ng pagtawag niya dito.

“Call me, Mama, anak,” anito sa kanya.

“Mama,” ulit niya. Pagkarinig ay ngumiti ito sa kanya ng matamis.

Calderetang baka ang niluluto ng ginang at ni Manang Ida. Nagprisinta na lang siyang maghugas ng mga pinaggamitan ng mga ito dahil hindi siya hinayaan ng Mama Kendra niya na tumulong sa pag-gayat. Dahil baka masugatan pa daw siya.

Hindi nila kasabay si Astin kumain dahil hindi pa ito umuuwi. Natanong siya ng Papa Kent niya kung may hindi ba sila napagkasunduan, wala naman ang sagot niya. Alam na din ng mag-asawa na sa katapusan na gaganapin ang kasal. Sa Hotel De Astin ang venue at sa Saint Michael the Archangel parish church sila ikakasal. Yun ang pagkakasabi ng ginang sa kanya. Pabor naman sana sa kanya kung gusto niya ang ideyang pagpapakasal ngayon. Sino bang babae ang hindi nangarap na ikasal sa simbahan? Pero siyempre, gusto niya sa tamang lalaki at sa tamang panahon. Hindi nga lang ngayon.

Kakatapos niya lang gumawa ng assignment at report para sa lunes. Wala naman siyang gagawin kaya nag-advance na siya. Tumingin pa siya sa bintana kung nandiyan na ba ang sasakyan ni Astin. Wala pa ito. 

Naalimpungatan siya ng makarinig ng tunog ng sasakyan. Sa tingin niya hindi lang iyon isa. Sumilip siya sa bintana. Dalawang sasakyan ang huminto. Napakunot-noo siya ng makita si Ezi na bumaba. Akay nito si Astin. Bumukas din ang driver seat ng isang sasakyan at iniluwa si Elisa. Hindi siya pamilyar sa mukha ng isa na bumaba mula sa shotgun seat. Napahawak siya sa dibdib niya ng biglang kumirot.

Namalayan na lang niya ang sariling sinalubong ang mga ito. Pagdating niya sa baba ay siya ring labas ng Mama Kendra niya.

Lasing na lasing si Astin. Naririnig niya ang kanyang pangalan kaya napapatingin ang naroon sa kanya.

“Oh my God, anak! Ano bang nangyari sayo?” nag-aalalang sabi ng ginang at nilapitan ang anak nito. “What happened, Ezi?” tanong nito at bumaling sa matalik na kaibigan ng binata.

Nagkibit-balikat lang ito sabay sabing, “Pagdating po namin nakailang bote na ng alak. Pasensya na po Tita. Pinagalitan na nga po yan ni Tito Dane pero hindi nakinig,” ani ni Ezi at pinaupo ang binata sa sofa.

Tumingin sa kanya si Ezi at ngumiti. Napalingon silang lahat sa dalawang babaeng pumasok. Nakakunot-noo ang ginang pagkakita sa dalawa.

“Elisa, anong ginagawa mo dito? Does your mother know you’re here? Late na, ah!” pagalit na sabi nito kay Elisa.

“No, Tita. Please, don’t tell mom,” pakiusap nito habang nakipag-beso sa ginang.

“Okay. Basta ba diretso uwi, huh?”

“Yes po. Tara na, Ez,” yaya nito sa kaibigan ni Astin kapagkuwan.

Hindi man lang ito nag-abalang tingnan siya. Pakiramdam niya ilap si Elisa sa kanya. Hindi niya maintindihan kung bakit.

Inakay nila ng ginang ang binata hanggang sa kuwarto nito. Siya na ang nag prisinta na punasan ang binata. Panay ang daing nito habang pinupunasan ito. 

“Laura,” anas nito at pabaling baling sa higaan.

Napatingin siya sa mukha nito. Mukhang nanaginip.

“No. No...” pasigaw na sabi nito kaya naman ginising niya ito. Nagmulat lang ito saglit at pumikit ulit. Marahil ay sa kalasingan. Naramdaman niya ang paghawak nito sa kamay niya. Napahigpit iyon kaya napadaing siya. Mayamaya ay lumuwag din iyon. Napatingin siya sa mukha nito. Payapa na itong natutulog. Pagkatapos niyang punasan ang binata ay kinumutan niya ito saka lumabas ng silid nito.

Bago siya nahiga sa kama niya ay nag-tipa pa siya ng mensahe para kay Gael. Sinabi niya dito kung saan sila magkikita bukas at kung anong-oras.