In year 2004
Sue Amara POV
"Sue, please. Wag mo naman akong iwan," pigul sa akin ni Gerald.
Tumigil ako sa paglalakad. Humarap ako sa kanya.
"Kung naging matapat ka lang sa akin. Hindi tayo maghihiwalay. I love you, Gerald. Nagpaka martyr ako sa iyo. Kahit ilang ulit mo akong niloko, tinanggap kita nang paulit-ulit. But this is enough. Tama na ang pagiging tanga ko sa iyo," lumuluha kong sambit.
Hindi ito nagsalita kaya tinalikuran ko ito at iniwan na lang siya doon. Nasa harapan na ng gate ng school namin ang dalawa kong kaibigan na babae.
Nakita nila ang hitsura ko. Kaya agad nila akong nilapitan at niyakap.
"Mabuti naman at nagising ka na sa katangahan mo sa kanya."
Hindi ako umimik. Patuloy lang ako sa pagluha. Nakarating ako sa hacienda na sawi. Kaya nang makita kong pababa ang kapatid ko ay agad akong tumakbo papunta sa kanya at niyakap ito nang mahigpit.
"I heard na naghiwalay na daw kayo ng gago mong boyfriend." Mas lalo akong humagolhol.
Hindi ko agad napansin ang isang pigura na nasa huling baitan ng hagdan. Tiningala ko siya at nagtama ang aming mga mata.
He had a cold eyes.
Humiwalay ako sa kapatid ko, "Who is he, Kuya?" tanong ko sa kapatid ko.
"Halika ka, Marcus. This is Marcus Sanchez, he is my dear friend. Gusto niyang mag-aral dito."
"Pero di ba sa Manila ka nag-aaral. Bakit niya gusto dito?"
"Para takasan pansamantala ang kanyang pamilya."
Nagulat ako. Dahil may ganun palang tao. Gusto niyang takasan ang kanyang pamilya.
"Kailan ka babalik, Kuya?"
"Bukas ay babalik na ako. Kaya ikaw na ang bahala kay Marcus. I counted on you, sister. Enroll na din siya sa school mo. Di mo nga lang siya ka klasse."
Tumango-tango ako, "Okay, bihis muna ako."
"And please, forget your asshole boyfriend. He is not good on you."
"I will, Kuya. Kita-kits mamaya."
Agad akong umakyat sa ikalawang palapag ng mansion namin. Pumasok ako sa kwarto ko, naghubad nag uniform at pumasok sa banyo upang maligo.
Nang nasa tapat na ako ng shower at biglang pumasok sa isipan ko ang imahe ni Marcus. He had an eyes na kung titigan mo ay para kang malulunod. His lips are in good ship. Tila ba kay sarap halikan. His muscle is in the right place. Kahit na nasa edad 16 pa lang siya. Sayang nasa nasa 2nd year high school pa lang ako. At parang nasa 3rd year na yata sila, kung magka edad lang sila ni Kuya Angelo. Hindi kami magka-klase. Nasa 2nd floor lang ang room nila. Nasa 1st floor naman ang amin.
Natapos na akong maligo, kaya agad akong lumabas. Di alintana na n*******d akong lumabas sa loob ng banyo. Dahil ako lang mag-isa sa kwarto ko. Tumutulo ang tubig sa akin.
Halos napasigaw ako nang makita ko siyang nakaupo sa kama ko. Hindi ko alam kong ano ang uunahin kong takpan. Dahil hawak nito ang panty ko ay agad akong tinakpan ang dibdib at pagkababae ko.
"Ano ang ginagawa mo dito?"
Nakatitig ito sa akin. I saw an amusement in his eyes. Para bang aliw na aliw itong nakikita na hubot hubad ako na nasa harapan nito. Tumayo ito. Napa atras ako.
"Pinapatawag ka ng kapatid ko. Dahil walang katulong na mautusan. I volunteer myself."
"Hindi ka man lang kumatok."
"I knock several times. Pero walang sumasagot. Kaya pumasok na ako."
Agad akong pumikit. Dahil sa kahihiyan na nararamdaman ko ngayon. Sino ba kasi ang mag-aakala na nasa loob ito ng kwarto ko ngayon.
"Sabihin mo kay Kuya Angelo na susunod na ako. Magbibihis lang ako."
"Sige."
Tumalikod na ito. Nakita kong hawak nito ang panty ko.
"Ang panty ko. Bakit hawak mo?"
"Akin na ito. Souvenir." Tuluyan na itong umalis sa kwarto ko. Hindi agad ako makagalaw sa kinatatayuan ko.
"What thats for?" Wala sa sarili kong saad.
Agad akong nagbihis. Lumabas sa kwarto at nagtungo sa Dining Area. Nandoon na si Kuya Angelo. Isang taon lang ang Agwat namin ni Kuya Angelo. Dalawa lang din kaming magkapatid. Wala na ang magulang namin. Maaga kaming naulila. Naiwan sa amin ang Hacienda na pag-aari ni papa.
Pero bago na aksidente ang magulang namin ay may nasabi sila sa akin na may nakatakda na daw akong pakasalan balang araw. Kaya sinagot ko si Gerald, kung sakaling maikasal ako ay may experience na ako. Hindi ko kilala ang lalaki. Pero sabi ni Papa, makikilala ko daw balang araw ang lalaking pakakasalan ko.
"Have a seat, Sue."
Nasa harapan na namin ang mga pagkain. Hindi ako makatingin kay Marcus. Dahil alam kong nasa kanya ang panty ko. Paano pala kung iyong suot ko na ang nakuha niya? Ang baho na no'n. Aanhin niya pala ang panty ko?
Nagsimula na kaming kumain. Walang ingay na maririnig sa hapag kainan. Nang matapos na kami ay tatayo na sana ako. Nang pigilan ako ni Kuya Angelo.
"Bakit, Kuya?"
"Have a seat may pag-uusapan tayo."
Bumalik ako sa upuan. Hindi ko pa rin tinitignan si Marcus. Ayaw kong magtama ang paningin naming dalawa.
"Aware ka naman, Sue na magpapakasal ka balang araw."
Napalingon ako kay Kuya Angelo.
"Oo, Kuya. Alam ko naman iyon. Bakit napag-usapan natin ito ngayon?"
"Wala lang. Gusto ko lang ipa-alala sa iyo."
"Okay. Sa kwarto lang ako, Kuya."
Kinabukasan ay agad akong naligo at nagbihis. Nagdala na ako ng tuwalya sa loob ng banyo. Dahil baka paglabas ko ay nasa labas na naman si Marcus.Pagkatapos kong magbihis ay agad akong bumaba. Naka uniform na ako. Nasa hapag na rin si Marcus. Nakasuot din ito ng uniform na katulad sa akin.
Kumain na kami. "Si Kuya Angelo, manang?"
"Maagang umalis, Sue."
Bigla akong nalungkot. Dahil umalis ang kapatid ko na walang paalam. Naiintindihan ko naman si Kuya Angelo.
Sa murang edad nito na 16 ay nasa balikat na nito ang pag-aasikaso ng mga business namin na naiwan nina mama at papa. Ayaw ni Kuya Angelo na makialam ako. Gusto nito na nasa Hacienda lang ako, nag-aaral.
Nang matapos akong kumain ay agad akong nag-paalam kina manang. Tumayo na ako at lalabas na sana ng dining nang maalala kong nandito pala si Marcus.
"Sasaby ka ba sa akin?"
"Oo."
Tumayo na rin ito. Dahil dito nakatira si Marcus ay responsibilidad ko siya. Kaya habang nandito siya ay ako ang guardian nito.
Sumakay na kami sa SUV. Ilang minuto lang ay nasa School na kami.
Lumabas na ako ng sasakyan. Naka abang na sa akin ang dalawa kong kaibigan. Nagulat sila nang makitang may kasama akong lalaki.
"Amara, sino siya?" tanong sa akin ni Katty.
"Si Marcus. Kaibigan ni Kuya. Marcus, sila ang mga kaibigan ko dito. Si Katty at Marian."
Hindi umiimik si Marcus.
"Ang dali mo namang makahanap ng kapalit ko, Sue Amara."
Marcus POVNapangiti ako nang maalala ang masayang mukha ni Amara. Alam kong nasa bahay siya ngayon, kakatapos lang ng kanyang klasse. Kahit na mahirap ang sitwasyon naming dalawa ay kinakaya namin.Huminto ang sinasakyan kong bus, at laking gulat ko ng makilala ko kung sino ang mga umakyat. Walang masyadong pasahero. Kaya malaya silang umupo. Tumingin sa akin ang kanilang leader. Umiwas ako ng tingin."Long time no see, Marcus," saad nito."Ano ang ginagawa ninyo sa patag?" tanong ko."Sinusundo ka.""Hindi ako sasama sa inyo." Madiin kong tangi."Wag ka nang magmatigas, Marcus. Alam mo na kailangan ka ng samahan.""Alam nyo ding matagal na akong tumiwalag."Ngumisi ang lalaki. "Dahil lang sa nag-asawa ka, kaya naisipan mo nang tumiwalag? Alam mo bang bawal iyon? Pero pinatawad ka ng samahan natin at tatanggapin kang muli.""Hindi ako babalik.""Pwes, sapilitan ka naming isasama.""Itigil mo sa tabi ang bus."Huminto ang bus. Tumayo na si Kael, alam ko na siya na ang bagong leader n
Amara POVNagpatuloy kami sa paglalakad. Kahit na malayo ang kuta nila. Dalawang gabi pa ang inilagi namin sa kagubatan. Bago namin narating ang kuta nila.Nagpupumiglas ako. Dahil sa higpit ng kapit nito sa akin."Nandito na sila, Marcus!" isang sigaw ang umalingawngaw mula sa kuta nila.Sumalubong sa amin ang isang may katandaan na, na lalaki."Mabuti naman ay dumating ka na anak." Nagulat ako sa sinabi ng lalaki.'Anak? Paanong naging anak nito si Marcus? Kilala ko ang ama nito.'Nilingon ko si Marcus. Wala sa akin ang paningin nito."Ito na ba si Amara?" tanong nito sa asawa ko."Oo, ama. Mabuti na lang at hindi ako masyadong nahirapan sa pagkuha sa kanya.""Sige, ilagay na iyan sa kulungan.""Hindi, ama. Bihag ko siya. Kaya sa akin siya."Natahimik ang ama nito. "Sige, since bihag mo siya. Ikaw na ang bahala sa kanya.""Sige, ama, aalis na kami. Malayo-layo pa ang kuta ko."Hinila ako ni Marcus. "Marcus," tawag sa kanya ng isang babae."Bakit, Jane?" tanong nito sa tumawag. Di ni
Marcus POV"Berting!" tawag ko sa tauhan ko."Bakit, Marcus?""Nasaan si Isay?" tanong ko sa anak nitong dalaga."Nasa bahay, bakit?""Papuntahin mo dito. May ipapagbibili ako sa kanya."Inutusan ko si Isay na bumili ng mga gamit pambabae. Sinabihan ko din si Isay na kung may magtatanong sabihin na bumili siya ng mga bagong damit.Bumalik ulit ako sa loob ng bahay. Nasa kusina na si Amara. Kumakain."Akala ko di ka na kakain.""Hindi pwede, kailangan ko ng lakas. Kailangan kong makatakas dito, Marcus.""Hindi pwedeng gawin iyon ngayon, Amara. Mapapahamak ka.""Anong gusto mo? Tumunga-nga lang ako dito? Kailangan kong umuwi, Marcus."Dumilim ang mukha ko. May lalaki ba ito?"Bakit atat na atat kang umuwi? May naghihintay ba sa iyo, doon? May lalaki ka?" galit na tanong ko sa kanya."Naririnig mo ba ang sarili mo? Paano ako magkakaroon ng lalaki kung sa apat na taon ay nagluluksa ako sa akala kong patay na ang asawa ko? Akala mo ba, wala lang sa akin? Hindi, Marcus. I felt betrayed, sob
Amara POVHawak ako ng isa sa mga tauhan ng babaeng nasa harapan namin."Jane, ano ba ang binabalak mo?""Patayin ang babaeng iyan. Mamatay din naman iyan. Unahan ko na si ama!""Jane, magagalit si ama.""Wala akong pakialam. Gusto kong mawala sa landas ko ang babaeng iyan. Dahil balakid siya sa pag-iisang dibdib namin ni Marcus."Napatawa ako."Kung gusto mo pa lang makasal sa asawa ko, bakit hindi siya ang kinuha mo," taas kilay kong sambit."Alam mo bang nang dumating ka ay nawala na ang atensyon ni Marcus sa akin. Dapat ay sa susunod na kabilugan ng buwan ay magpapakasal na kami. Ngunit alam ko, nagdadalawang-isip na si Marcus, dahil nandyan ka!" sigaw nito."Hehe, kahit na wala ako. Alam ko hindi ka papakasalan ni Marcus. He still love me."Galit niya akong tinignan. Itinutok niya sa akin ang baril na hawak niya."Go, kill me. Kung iyan ang makakapagpaligaya sa iyo.""Subukan mo, Jane! Magkakamatayan tayo dito."Sabay naming nilingon si Marcus. Kasama nito ang mga tauhan nito."T
Amara POVNaghihintay pa rin ako hanggang ngayon. Limang taon na ang nakakaraan, mula ng makabalik ako sa pamilya ko.Naghihintay pa rin ako sa pagbabalik ni Marcus. Kahit na sinabi na ng pinsan nitong si Devon na hindi niya nakita doon si Marcus, pagkadating nila doon."Mommy, are you crying again?" nilingon ko ang limang taong gulang na anak kong babae.Katabi nito ang kakambal nito. "I just miss your dad, Carlie Ann.""Mom, don't worry, daddy will be back to us," saad naman ng anak kong lalaki."I know, Jude, I know."Bumalik ako nang tanaw mula sa malayo. Isang buntong hininga ang ginawa ko.Kahit na may mga anak na ako at nanatili pa rin ako sa serbisyo. Hindi ako umalis. Pero hindi nila na ako inilagay sa field. Kahit na gusto ko sa field upang magkaroon ng pagkakataon na mahanap ko si Marcus ay hindi na pumayag ang superior ko.Mas lalong naging maliit ang chance ko na malagay sa field nang malaman kong buntis ako. Nabuo ang anak namin noong unang gabi naming magkasama. Sobrang
In year 2004Sue Amara POV"Sue, please. Wag mo naman akong iwan," pigul sa akin ni Gerald.Tumigil ako sa paglalakad. Humarap ako sa kanya."Kung naging matapat ka lang sa akin. Hindi tayo maghihiwalay. I love you, Gerald. Nagpaka martyr ako sa iyo. Kahit ilang ulit mo akong niloko, tinanggap kita nang paulit-ulit. But this is enough. Tama na ang pagiging tanga ko sa iyo," lumuluha kong sambit.Hindi ito nagsalita kaya tinalikuran ko ito at iniwan na lang siya doon. Nasa harapan na ng gate ng school namin ang dalawa kong kaibigan na babae.Nakita nila ang hitsura ko. Kaya agad nila akong nilapitan at niyakap."Mabuti naman at nagising ka na sa katangahan mo sa kanya."Hindi ako umimik. Patuloy lang ako sa pagluha. Nakarating ako sa hacienda na sawi. Kaya nang makita kong pababa ang kapatid ko ay agad akong tumakbo papunta sa kanya at niyakap ito nang mahigpit."I heard na naghiwalay na daw kayo ng gago mong boyfriend." Mas lalo akong humagolhol.Hindi ko agad napansin ang isang pigur
Amara POVNaghihintay pa rin ako hanggang ngayon. Limang taon na ang nakakaraan, mula ng makabalik ako sa pamilya ko.Naghihintay pa rin ako sa pagbabalik ni Marcus. Kahit na sinabi na ng pinsan nitong si Devon na hindi niya nakita doon si Marcus, pagkadating nila doon."Mommy, are you crying again?" nilingon ko ang limang taong gulang na anak kong babae.Katabi nito ang kakambal nito. "I just miss your dad, Carlie Ann.""Mom, don't worry, daddy will be back to us," saad naman ng anak kong lalaki."I know, Jude, I know."Bumalik ako nang tanaw mula sa malayo. Isang buntong hininga ang ginawa ko.Kahit na may mga anak na ako at nanatili pa rin ako sa serbisyo. Hindi ako umalis. Pero hindi nila na ako inilagay sa field. Kahit na gusto ko sa field upang magkaroon ng pagkakataon na mahanap ko si Marcus ay hindi na pumayag ang superior ko.Mas lalong naging maliit ang chance ko na malagay sa field nang malaman kong buntis ako. Nabuo ang anak namin noong unang gabi naming magkasama. Sobrang
Amara POVHawak ako ng isa sa mga tauhan ng babaeng nasa harapan namin."Jane, ano ba ang binabalak mo?""Patayin ang babaeng iyan. Mamatay din naman iyan. Unahan ko na si ama!""Jane, magagalit si ama.""Wala akong pakialam. Gusto kong mawala sa landas ko ang babaeng iyan. Dahil balakid siya sa pag-iisang dibdib namin ni Marcus."Napatawa ako."Kung gusto mo pa lang makasal sa asawa ko, bakit hindi siya ang kinuha mo," taas kilay kong sambit."Alam mo bang nang dumating ka ay nawala na ang atensyon ni Marcus sa akin. Dapat ay sa susunod na kabilugan ng buwan ay magpapakasal na kami. Ngunit alam ko, nagdadalawang-isip na si Marcus, dahil nandyan ka!" sigaw nito."Hehe, kahit na wala ako. Alam ko hindi ka papakasalan ni Marcus. He still love me."Galit niya akong tinignan. Itinutok niya sa akin ang baril na hawak niya."Go, kill me. Kung iyan ang makakapagpaligaya sa iyo.""Subukan mo, Jane! Magkakamatayan tayo dito."Sabay naming nilingon si Marcus. Kasama nito ang mga tauhan nito."T
Marcus POV"Berting!" tawag ko sa tauhan ko."Bakit, Marcus?""Nasaan si Isay?" tanong ko sa anak nitong dalaga."Nasa bahay, bakit?""Papuntahin mo dito. May ipapagbibili ako sa kanya."Inutusan ko si Isay na bumili ng mga gamit pambabae. Sinabihan ko din si Isay na kung may magtatanong sabihin na bumili siya ng mga bagong damit.Bumalik ulit ako sa loob ng bahay. Nasa kusina na si Amara. Kumakain."Akala ko di ka na kakain.""Hindi pwede, kailangan ko ng lakas. Kailangan kong makatakas dito, Marcus.""Hindi pwedeng gawin iyon ngayon, Amara. Mapapahamak ka.""Anong gusto mo? Tumunga-nga lang ako dito? Kailangan kong umuwi, Marcus."Dumilim ang mukha ko. May lalaki ba ito?"Bakit atat na atat kang umuwi? May naghihintay ba sa iyo, doon? May lalaki ka?" galit na tanong ko sa kanya."Naririnig mo ba ang sarili mo? Paano ako magkakaroon ng lalaki kung sa apat na taon ay nagluluksa ako sa akala kong patay na ang asawa ko? Akala mo ba, wala lang sa akin? Hindi, Marcus. I felt betrayed, sob
Amara POVNagpatuloy kami sa paglalakad. Kahit na malayo ang kuta nila. Dalawang gabi pa ang inilagi namin sa kagubatan. Bago namin narating ang kuta nila.Nagpupumiglas ako. Dahil sa higpit ng kapit nito sa akin."Nandito na sila, Marcus!" isang sigaw ang umalingawngaw mula sa kuta nila.Sumalubong sa amin ang isang may katandaan na, na lalaki."Mabuti naman ay dumating ka na anak." Nagulat ako sa sinabi ng lalaki.'Anak? Paanong naging anak nito si Marcus? Kilala ko ang ama nito.'Nilingon ko si Marcus. Wala sa akin ang paningin nito."Ito na ba si Amara?" tanong nito sa asawa ko."Oo, ama. Mabuti na lang at hindi ako masyadong nahirapan sa pagkuha sa kanya.""Sige, ilagay na iyan sa kulungan.""Hindi, ama. Bihag ko siya. Kaya sa akin siya."Natahimik ang ama nito. "Sige, since bihag mo siya. Ikaw na ang bahala sa kanya.""Sige, ama, aalis na kami. Malayo-layo pa ang kuta ko."Hinila ako ni Marcus. "Marcus," tawag sa kanya ng isang babae."Bakit, Jane?" tanong nito sa tumawag. Di ni
Marcus POVNapangiti ako nang maalala ang masayang mukha ni Amara. Alam kong nasa bahay siya ngayon, kakatapos lang ng kanyang klasse. Kahit na mahirap ang sitwasyon naming dalawa ay kinakaya namin.Huminto ang sinasakyan kong bus, at laking gulat ko ng makilala ko kung sino ang mga umakyat. Walang masyadong pasahero. Kaya malaya silang umupo. Tumingin sa akin ang kanilang leader. Umiwas ako ng tingin."Long time no see, Marcus," saad nito."Ano ang ginagawa ninyo sa patag?" tanong ko."Sinusundo ka.""Hindi ako sasama sa inyo." Madiin kong tangi."Wag ka nang magmatigas, Marcus. Alam mo na kailangan ka ng samahan.""Alam nyo ding matagal na akong tumiwalag."Ngumisi ang lalaki. "Dahil lang sa nag-asawa ka, kaya naisipan mo nang tumiwalag? Alam mo bang bawal iyon? Pero pinatawad ka ng samahan natin at tatanggapin kang muli.""Hindi ako babalik.""Pwes, sapilitan ka naming isasama.""Itigil mo sa tabi ang bus."Huminto ang bus. Tumayo na si Kael, alam ko na siya na ang bagong leader n