Chapter 1

Amara POV

Nagpatuloy kami sa paglalakad. Kahit na malayo ang kuta nila. Dalawang gabi pa ang inilagi namin sa kagubatan. Bago namin narating ang kuta nila.

Nagpupumiglas ako. Dahil sa higpit ng kapit nito sa akin.

"Nandito na sila, Marcus!" isang sigaw ang umalingawngaw mula sa kuta nila.

Sumalubong sa amin ang isang may katandaan na, na lalaki.

"Mabuti naman ay dumating ka na anak." Nagulat ako sa sinabi ng lalaki.

'Anak? Paanong naging anak nito si Marcus? Kilala ko ang ama nito.'

Nilingon ko si Marcus. Wala sa akin ang paningin nito.

"Ito na ba si Amara?" tanong nito sa asawa ko.

"Oo, ama. Mabuti na lang at hindi ako masyadong nahirapan sa pagkuha sa kanya."

"Sige, ilagay na iyan sa kulungan."

"Hindi, ama. Bihag ko siya. Kaya sa akin siya."

Natahimik ang ama nito. "Sige, since bihag mo siya. Ikaw na ang bahala sa kanya."

"Sige, ama, aalis na kami. Malayo-layo pa ang kuta ko."

Hinila ako ni Marcus. "Marcus," tawag sa kanya ng isang babae.

"Bakit, Jane?" tanong nito sa tumawag. Di nito nilingon ang babae.

"Sasama ako sa iyo. Gusto kitang makatabi mamaya."

Galit kong tinignan si Marcus. Pero hindi nakikita ng babae. Napatingin sa akin si Marcus. Umawang ang labi nito. Nasa akin ang paningin nito.

"Hindi pwede, magiging abala ako mamaya," sabi nito. Sabay lakad. Hawak niya ako.

Nang makalayo na kami ay nagpumiglas ako. "Bitawan mo ako!" madiin kong sambit.

Binitawan naman niya ako. "Hindi ko kailangan ang kamay mo na madumi. May babae ka pala dito."

"Hindi ko siya babae."

"Hindi? Ano iyong sinasabi niya? Ha?!" sigaw ko.

Wala akong pakialam kung marinig kami ng mga kasamahan niya.

"Doon tayo sa bahay mag-uusap. Hindi dito, nasa malapit pa tayo."

Hinawakan nitong muli ang braso ko at hinila ako. Nakarating kami sa sinasabi nitong bahay nito. Gawa sa purong kahoy ang bahay.

"Magsi-uwi na kayo, bukas na tayo mag-uusap!" sigaw nito sa mga kasamahan nito.

Umakyat kami sa bahay nito. Dahil may hagdan ito. Nagpupumiglas pa rin ako. Hanggang sa inihagis niya ako sa upuang gawa sa kawayan. Tapos ay isinara ang pinto ng bahay nito.

"Hayop ka!" sigaw ko dito.

Ngumisi ito. "Hayop pala ako. Pwes makikita mo ngayon ang bangis ko, ngayon."

Inisang hakbanh nito ang pangitan naming dalawa. Hinawakan nito ang braso ko at walang sabi-sabing hinalikan ako. Naging mapusok ang bawat halik nito sa akin. Hindi ako gumanti. Kaya lumayo ito sa akin.

"How I miss you, Amara. Alam mo bang gusto kitang puntahan. Pero natatakot ako na madamay ka. Walang alam sila ama na ikaw ang asawa ko. Dahil ang may mga alam na ikaw ang asawa ko ay matagal ng nasa ilalim ng lupa."

Nangilabot ako sa sinabi nito. Dahil hindi ko pa talaga kilala ang naging asawa ko.

Inalis nito ang tali sa aking kamay at unti-unting bumaba ang labi nito sa aking mga labi. Ipinikit ko ang aking mga mata at ninanamnam ang halik ng aking asawa. Ikinawit ko ang dalawang braso ko sa leeg nito. Upang mapalapit ito sa akin.

He groaned. Napangungol ako dahil sinipsip nito ang ibabang labi ko. Napaliyad ako dahil sa ginagawa nito sa akin.

Nagising ako kinabukasan na wala nang katabi. Bumangon na ako at naghanap ng masusuot. Dahil wala akong saplot. Halos nanakit din ang buo kong katawan. Dahil hindi ako tinigilan ni Marcus kagabi.

Nakahanap ako ng damit nito. Hanggang tuhod lang iyon. Kaya iyon na lang ang isinuot ko. Lumabas ako mula sa kwarto. Curtina lamang ang tanging tabil ng kwarto ng bahay ito. Nakita ko si Marcus na abala sa pagluluto.

Simple lang ang buhay nito. Dito sa bundok. Kung gusto nitong tumakas ay makakatakas ito. Kung gusto nitong bumalik sa akin ay makakabalik ito. Pero mukhang niyakap na nito ang pagiging rebelde. Nalungkot ako ng malaman ko na ang lalaking mahal ko ay isang pa lang rebelde.

"Kumain ka na."

"Wala akong gana. Masakit lahat ng sa akin."

Ngumisi ito. "Namiss kita, eh. Kaya bumabawi lang ako." Ngumiwi ako sa itinuran nito. Nag-init ang mukha ko. Dahil sa sinabi nito.

"Paano kung mahuli ka nila na wala ako sa kulungan?" tanong ko dito.

"May tauhan ako sa kampo ng ama ko, Amara. Kaya nalalaman ko ang bawat galaw nila doon."

Lumapit ito sa akin. Hinapit niya ako sa baywang.

"Paano iyong babae mo?" taas kila kong tanong dito.

"Hindi ko babae si Jane. Wala akong ibang babae sa buhay ko, kundi ikaw lang, Amara."

"Hindi ako naniniwala sa iyo."

Nagtagpo ang kilay nito. "Ilang beses ko bang papatunayan sa iyo na wala akong babae?"

"Ewan ko sa iyo."

Inalis ko ang kamay nito sa baywang ko at tinalikuran ito. Pero bago pa ako makalayo ng tuluyan dito ay hinapit na nito ang baywang ko at yakapin ako ng mahigpit. Ibinaba nito ang mukha sa gitna ng aking leeg. Ramdam ko ang hininga nito.

Kilabot ang nararamdaman ko. Dahil sa ginagawa nito sa akin.

"Trust me, baby, I don't have other woman in here."

"Bakit ang sweet niya sa iyo."

"Actually, noong hindi pa tayo nagkakilala ay ipinagkasundo kami ng ama ko."

"So, she had a feelings for you? Martyr lang?"

"Wag ka ng magselos, ikaw naman ang mahal ko."

Hinalik-halikan nito ang leeg ko. Napalunok ako, dahil ramdam ko init na nagmula sa katawan nito.

"Wala kang panty. It is easy to enter."

"Alam mo naman na wala akong damit dito. . .ohh!"

"Pabibilhan kita. . .hmm."

"Oohh, Marcus. . . Ahh!" Napaungol ako. Dahil sa paglabas-masok ng dalir nito sa aking lagusan. "Kailangan kong maka-alis dito, Marcus. . .hmmm!"

"Hindi pwede, mapapahamak ka."

Marcus POV

Napatingin ako sa babae nasa kama ko ngayon. Ilang beses ko bang inangkin ito kagabi at ngayon? Hindi ko napigilan ang sarili ko, at ilang ulit ko itong inangkin ngayon.

Tumunog ang cellphone ko. Alam ko kung sino ang tumawag.

"Shit, Marcus. Amara is missing," tarantang sambit nito.

"Kailangan mong hanapin si Amara, Marcus. Baka mapahamak iyon."

"No need, she's with me. Mabuti na lang at ang grupo ko ang nakatambang sa kanila," sabi ko sa kanya. "Kumusta ang mga kasamahan niya?"

"Okay na silang lahat. Mabuti na lang at kayo ang nakasalubong sa kanila."

"Bakit hindi mo sinabi sa akin na susugod si Amara?" tanong ko sa kanya.

"Late ko ng nalaman. Wala na akong oras para sabihan ka."

Napabuntong hininga na lang ako. "Next time, bantayan mo siyang maagi. Ayaw kong mapahamak ang asawa ko. Hindi mo na nga pinigilan na maging sundalo. Pati ba naman ito."

"I am sorry, Marcus. Pakawalan mo na si Amara. Susunduin ko siya."

"Hindi pwede. Nakita siya ng ama ko dito. Baka mapahamak pa siya."

Ibinaba ko na ang cellphone ko at itinago ito ng mabuti. Upang hindi makita ng kung sino man. Hindi pwedeng mabunyag ang totoo kong pagkatao.