I had a great time talking with my mother. Magandang bungad iyon sa umaga. Kahit papano ay naibsan ang munting kirot sa aking dibdib at pangungulila sa kanila. Wala raw si Daddy dahil may ginagawa pa raw siya. I miss him too but it's fine. The last memory I can recall with him was our argument.Mahaba-haba ang naging usapan namin ni Mommy. Kinwento ko sa kanya lahat ng mga pangyayari sa buhay ko. Isa na roon ang pagpapatawad ko kay Gio at pagkakabuntis ni Andrea. She was shocked to hear that. Of course, who wouldn't? Andrea was so prim and proper whenever mom's around.“You done talking?”Napabaling ako sa hamba ng pinto at doon ko natagpuan si Pierce na nakasandal at matamang nakatitig sa 'kin. Tumango ako. “Yes!”He smiled and advanced toward me. Umupo siya sa kama kaya inabot ko ang kanyang phone. Maagap din naman niya itong tinanggap.“Thank you, Pierce. I'm happy that finally...after months, nakausap ko na rin si Mommy. Sayang lang at wala si Daddy.” I smiled.“Shall we go and eat
It was painful! Masakit! Hindi ko alam. Bawat tarak ng munting karayom sa balat ko ay sobrang sakit. Damn. Wala akong choice. Kahit na umayaw ako, nasimulan na ni Pierce. At tinupad niya ang sinabing sa legs ako lalagyan. Hindi ko alam anong meron sa utak niya at bakit niya rito nilagay.“Done.”Napahugot ako ng malalim na hininga matapos marinig 'yon. Kaagad niyang hinubad ang gloves at tinanggal ang facemask bago ako binuhat at naglakad patungo sa sofa. Umupo siya roon habang ako naman ay nasa kanyang kandungan.“Finally,” I breathed. That was torture!“It's not that painful,” he playfully said.Umirap ako sa hangin. “Para sa 'yo, hindi. Pero para sa 'kin, ang sakit na nu'n. Ni hindi nga ako makurot ni Mommy, e. Ang maturukan pa kaya ng karayom nang paulit-ulit.”“Tinurukan din naman kita ng karayom kagabi nang paulit-ulit, ah.”Huh?Nangunot ang noo ko at tumingin sa kanya. Totally ignoring the fact that I am sitting on his lap and he's hugging my waist. Nang masilayan ko ang pilyon
“What are you doing?” I asked.Sabado ngayon at nagtataka ako sa mga taong pabalik-balik sa loob ng silid kung saan ko natagpuan ang mga litrato ni Allysa. Kakagising ko pa lang at ito ang pinakaunang pagkakataong nagpapasok si Pierce ng ibang tao.Nilapitan niya ako at binalot ng yakap. Kaagad naman akong napahinga ng malalim nang maramdaman ko ang init ng kanyang katawan. For the past few days, palagi ko na lang siyang inaaburido sa aking mga gustong kainin. And thank goodness someone blessed him with a longer patience to understand me.“I'm removing her things inside that room,” he said.Just the mere mention of the word 'her', I already know who he meant. Nangunot ang aking noo at bahagyang humakbang palayo sa kanya. Kita ko rin ang pagtataka niya sa ginawa ko. His green eyes are observing me and my reaction.“Bakit? Sayang naman. You've been taking care of that things—her things for many years...tapos paaalisin mo lang?” Puno ng pagtataka kong wika.“I already have you.” He shrugg
Nakayuko ako habang naglalakad sa hallway ng school. Hindi ko alam kung ano ang dapat kong maramdaman. Lahat sila ay nakatingin sa akin at napupuno ng bulungan ang buong paligid. Hindi naman ako ganoon ka-tanga para hindi malamang ako ang pinag-uusapan nila.I held the strap of my bag tighter and I continue walking with my head held high. Criticisms are part of my life. But I never expect it to be this way. I am always the role model of this school. Ako ang palaging tinitingala. Tinitignan nila ako nang may paghanga sa kanilang mga mata. The admiration look upon their faces every time they see me walking by.But now... it's all gone. Ibang titig ang kanilang ginagawad sa akin.“Grabe, ang taas pa naman ng tingin ko sa kanya.”“Akala ko pa naman mabait. Inakala ko pa nga si Gio ang dahilan o 'di kaya ay nag-cheat sa kanila, e.”“True! Baka siya talaga ang cheater at reason bakit sila naghiwalay ni Gio. Nadamay pa tuloy si Andrea.”“Hay, napakasayang niya naman.”I bit my lips hard but I
Pinilit ko ang aking sariling tumayo. Inalalayan ako ni Mommy ngunit kaagad ko siyang tinulak. I don't need anyone's sympathy to me. Punong-puno ng galit at puot ang puso ko. I was fooled. I was manipulated. My whole life is a lie. Everyone around me is manipulating me. Fvck.“Izzy, anak—”“Anak?” Walang humpay ang pagpatak ng luha sa aking mga mata. “You still call me anak, Mommy? After selling me?!”“Izzy, makinig ka muna sa akin...”Katulad ko, puno na rin ng luha ang kanyang mga mata. Sumasakit ang tagiliran ko ngunit hindi ko ito binibigyang pansin. Nakatitig lamang ako sa kanila habang lumuluha. I lost all my composure. Hindi ko na alam kung ano ang dapat kong maramdaman para sa kanila. Kung dapat ba akong magalit. Ngunit parang mas nangingibabaw ang awa ko sa aking sarili. I feel so pity of myself. Niloloko na pala ako ng mga taong nakapaligid sa akin."So all this time...all this time hindi niyo talaga ako pinakasal sa kanya dahil nag-aalala kayo sa aking kinabukasan. It's beca
"Pierce.." I mumbled.Narinig iyon ni Leon kaya agad siyang lumayo sa akin. Nilingon niya'ng panandalian ang kanyang kapatid bago muling bumaling sa akin bago tipid na ngumiti. At nagulat ako sa sumunod niyang ginawa. He kissed my forehead in front of my husband!"I'll go check on something. Just call me if something happens. Kumain ka na rin. Don't hunger yourself," he said before he stood and face his brother.Pansin ko ang pagsusukatan nila ng tingin. Gusto kong sitahin si Leon ngunit wala akong sapat na lakas para magsalita nang may kalakasan. At isa pa, gutom ako. Ilang araw din akong nakaratay dito at walang kinakain. Hindi ko dapat hinahayaan ang sarili kong magutom. Lalo na ngayong alam kong...may munting buhay ang nasa sinapupunan ko.I still can't believe this. I am pregnant. May baby sa tiyan ko. The reason behind my weird behaviors these past few days. And heck.. I'm still nineteen. Masyado pa akong bata para magdalang-tao. Pero anong magagawa ko? It's my fault. I was so ca
Nangingig ang mga kamay kong sinara ang maleta na pinagsidlan ng aking mga damit. Muli kong nilibot ang aking paningin sa buong silid. This will surely be the last time I'll take a step inside this room. The room that witnessed the passed months- or should I say for almost a year. Today is the exact day of our wedding day. Our first anniversary as husband and wife. But how ironic it is for us to finally separate ways after a year.This is when I finally realized that sometimes, love isn't an enough reason for someone to stay. Love isn't an enough reason for you to keep living the dreams that wasn't even yours in the first place. Love can also be the reason for someone to leave to have your peace mind. That's the power of love.Mahigpit akong napahawak sa handle ng maleta at mariing kinagat ang aking ibabang labi. Kinumchaba ko si Manang Karen para hindi niya sabihin kay Peirce na umuwi ako rito at para rin masuyo niya ang mga security ni Pierce na umalis muna panandalian para makatakas
"Cheska!" I screamed her name for the nth time.Sumasakit na ang lalamunan ko kakatawag sa kanyang pangalang ngunit para bang wala itong narinig. Patuloy lamang siyang naglalaro sa kanyang barbie at kumakanta pa. Nasapo ko ang aking noo at humugot ng malalim na hininga.Nilapitan ko ito at umupo sa kanyang tabi. Kita ko ang pasimple nitong pagnguso at umirap. Napailing ako. This girl is acting stubborn again. Kapag ganitong nagkukunwari siyang hindi ako naririnig o nakikita, it means she's upset at me for something that I forbid her to have.Tinignan ko ang aking relo sa 'king palapulsuhan at muling napahugot ng malalim na hininga. Our flight bound to Norway will be thirty minutes from now. At kagabi pa nagmamatigas si Cheska na ayaw umalis. Ayaw niya na raw bumalik sa Norway even if she's still studying there. Okay lang sana kung vacation days niya ngayon. Pero hindi, e. Kailangan na naming bumalik ng Norway para matapos niya ang school year na ito. Humirit lang nga ako sa pagdala sa
"You've been staring at him since we came. Let's go home."Naramdaman ko ang pagpatong ni Pierce ng jacket sa aking balikat. Pinikit ko ang aking mga mata at muling hinaplos ang kanyang lapida. My heart's aching so bad that even if a year had already passed, it's still here. Nandito pa rin 'yung sakit na hatid ng alaala ng pagkamatay ng aking unang anak.Mikee...I blamed myself for his death. Kung hindi ko nagmatigas nang sabihin nilang h'wag na akong sumama ay sigurong buhay pa si Mikee. Siguro hindi magiging ganoon kasakit ang pagkamatay niya. He choose to sacrifice his life for the sake of my daughter. Wala man lang akong magawa kundi ang umiyak nang umiyak.Isang taon na ang lumipas, e. Pero buwan-buwan akong bumibisia sa puntod niya para makita siya kahit na tanging lapida niya na lamang ang aking nahahawakan. I was so damn guilty. Konting panahon pa lang kaming nagkasama matapos ng anim na taon kong pagkawalay sa kanya tapos kukunin pa siya sa akin. If it weren't for my daughter
"Calm down, okay?"Pilit akong pinapakalma ni Pierce. But I can't stay calm. Kanina ko pa siya pinipilit na magtungo kami sa Police Station para i-report ang nangyari ngunit ayaw niya. He wants me to stay here. Hindi ko maintindihan kung bakit ganito siya ka kalmado."Pierce, what if may gawing masama 'yung kidnapper kay Cheska?! How can you be so calm while our daughter has been kidnapped?!"Napatingin ako sa yaya ni Cheska na umiiyak din sa tabi at may sugat sa noo. According to her, someone hit her with a bat from behind making her fall on the ground and her head was hit by something. Hindi ko alam. Panay ang hagugol nito.Pierce held my hand making me look at him. "Calm down, okay? Panics won't take us anywhere. So just calm down. I already made some calls."Humikbi ako at mabilis niya akong binalot ng yakap. Kinakabahan ako dahil baka kung ano na ang nangyari sa akin anak. I am blaming myself for this. Ako ang rason kung bakit na-kidnap ang aking anak. If it weren't for me exposin
"She's pretty as hell."Napatingin ako sa aking kapatid na busy sa kanyang phone. Nangunot ang aking noo at hindi ko maiwasang sumilip kung ano ang kanyang tinitignan. It was just a peck. But I saw the woman in his phone screen. And I hate to admit but she's really pretty."I want to marry her someday," he said.I shook my head. He's obsessed. Naglakad na lang ako palabas ng bahay at bumungad sa akin si Allys na nakangiti habang hawak ang susi ng aking sasakyan. Her smile instantly lighten my mood after the argument I had with my father.Nagulat ako nang hawakan nito bigla ang aking magkabilang pisngi. Tumingin ako sa kanya at napansing mas lalong lumawak ang ngiti nito."Ano ka ba. Nakasimangot ka na naman. Ngiti ka naman diyan minsan. Sige ka, papangit ka kapag lagi kang nakasimangot."I always treat my life as worthless. I'm a rebel yet favorite child of my father who was planning to let me have all his inheritance after knowing I'm a member of a Spanish Mafia Clan called Oumini Per
"Careful," I whispered.Maingat na nilapag ni Pierce ang bata sa kama na aming hihigaan. She settled Cheska between us so he can hug her if he wants to. I can't help but look at his eyes and notice how teary it was while looking at our daughter. Hindi ko maiwasang mapangiti ng mapait.Cheska and Pierce spent the whole afternoon talking and talking. Mukhang hindi naman napagod si Pierce kahit na puro barbie at modeling lang ang laging bukambibig ng aking anak. At dahil sa nasaksihan ay nakaramdam ako ng guilt. I feel so guilty to see how much he adored the kid right now after taking all his rights away to witness our child's growth.Kinumutan niya si Cheska at inayos ang buhok nito saka hinalikan ang noo at pisngi bago siya tuluyang tumayo. His eyes are still glued to his daugher. To the first born of the Farris' new legacy."She's so beautiful," he said.I nodded my head. Lumapit siya sa akin at nagulat ako nang bigla niya akong niyakap. His embrace were tight as if he's afraid to let
"How come you're here, manang?" tanong ni Pierce habang nakaupo kami sa salas.Kakatapos lang kasi naming mag-ayos sa bahay kasama ang ibang mga utusan ni Pierce. Inayos namin ang masters bedroom pati na rin ang magiging silid ni Cheska. It was tiring, but it keep me from opening my phone and seeing all the issues that has involved my name."Dito po ako nagpupunta, Sir, kapag day off ko. Na sa Davao ang mga anak ko at hindi madaling umuwi doon kaya dito na lang ako nagpupunta kasama si Mikee. Pasensya na, Sir, kung hindi ko sinabi agad. Natatakot kasi akong-""It's fine, manang." He cut her. Inakbay niya ang kanyang braso sa aking balikat at hinila akong palapit sa kanya para halikan sa noo. "Kunin na natin si Cheska."Napangiti ako at tumango. Hinaplos ko si Mikee na nakahiga sa aking kandungan at mahimbing ang tulog. Dahan-dahan at maingat kong inangat ang ulo ng aking pinakamamahal na anak at pinalitan ng unan ang aking kandungan nang sa gayon ay hindi ito magising."Ipagluluto ko k
Napasinghap ako nang hinilang bigla Ylena ang aking buhok. Akmang sisipain ko ito nang biglang napahiga si Ylena sa sahig. Hinila ako ng isang malakas na bisig at binalot ako sa isang mahigpit na yakap. I lifted my chin to look at the person who did that and found out it was my husband.“Cut it off, Ylena.” Dumagundong ang malamig nitong tinig. “Hurt my wife again or I'll tear you into pieces.”Everyone gasped at that. My eyes widened while looking at him. Tuluyan ko nang nakalimutan ang sakit mula sa pagkakahila ni Ylena sa aking buhok. My eyes remained on him. Ang mga mata nitong galit ay nakatitig kay Ylena. Hindi ko maiwasang makaramdam ng takot sa uri ng paninitig nito."A-ano?" rinig kong ani ni Ylena. "N-nakakaalala ka na?"His jaw clenched. And without any word, he turned around and walked away, dragging me together with him. Hindi ko na alam kung ano ang dapat kong isipin, kung ano ang dapat kong maramdaman. Nakakatitig lamang ako sa kamay niyang hawak ang aking kamay at nagla
Days past after that incident. Hindi ko alam kung anong gagawin ko kung palaging sunod nang sunod sa akin si Pierce. Nalilito na ako sa tunay niyang nararamdaman. He was mad at me over days ago because I had his first love's eyes and heart. But then now...I'm confused."Let's have lunch together, then?" aniya habang na sa loob kami ng bago niyang sasakyang Bentley."No," I firmly replied. "Ayokong madungisan na naman ang imahe ko."Nangunot ang noo nito. Alam kong may sasabihin pa siya pero pinilit niya na lang na itikom ang kanyang bibig at bumuntong hininga. Tumingin naman ako sa labas ng bintana at humikab. Kakatapos lang kasi naming ihatid si Cheska sa school at ngayon ay papunta na rin kami sa aming paaralan.Yes, I continued studying there. Ganito ako katanga pagdating kay Pierce. Hindi ko alam kung nakakaalala na ba siya o ano. After that day, palagi na naming hinahatid sa school si Cheska. Minsan ay nangungulit siyang mag-lunch kami ng magkasama. And Ylena? Hindi ko alam. Matap
Tahimik ko lang silang pinapanood. Cheska is smiling while watching her father making her some milk. Hindi pa rin ako makapaniwalang nandito si Pierce at pinagtitimpla ng gatas ng anak niya. Mariin kong kinagat ang aking ibabang labi upang pigilan ang pagsilay ng malungkot na ngiti.I feel bad for our daughter. Hindi niya alam na ama na niya pala ang nakakausap niya. She thought her father is in a faraway place that even I- her mom, can't find him. At ayoko ng ganito. Nahihirapan ako. Mas lalo akong nakakaramdam ng guilt sa bawat araw na nagdadaanan."Mommy, are you gonna take me to school today?" tanong sa akin ni Chessy.I nodded my head. "Yes, sweetie. Mommy's gonna take you to school."Mukhang natapos na si Pierce na magtimpla ng gatas at nilapitan si Chessy. "Here's your milk, princess."Ngumiwi ako. I'm not used to hear someone call my daughter princess. Lalo na't galing 'yon sa ama ng anak ko. At mas lalo akong napangiwi nang pumalakpak si Chessy na parang tuwang-tuwa."Thank yo
Hindi ko alam kung lasing lang ba ako o talagang si Pierce itong nakikita ko. Mahigpit ang kanyang pagkakahawak sa akin at malapit ko nang mapaniwalaang totoo siya. Na hindi lang ito produkto ng imahinasyon ko. Ang mga mata nitong alam mong galit na nakatitig kay Leon. Gustong gumalaw ng aking mga kamay para hawakan siya sa mukha at nang masigurong totoo itong nakikita ko. But then I realized...Why would he come here anyway? E kanina ay galit na galit siya sa 'kin na parang sobrang laki ng kasalanan ko sa kanya. The only mistake I can recall that I did is when I left him six years ago. Bukod doon ay wala na. Matapos niya akong mapaikot-ikot na parang tanga.Tears flooded my eyes. Pumiglas ako sa hawak nito at tumakbo patungo kay Leon. Leon spread his arm openly. Nang makayakap ako sa kanya ay kaagad kong binaon ang aking mukha sa kanyang leeg at kasabay na noon ang paghikbi ko."Get off her!""Shut up, Leo! Natutulog ang bata!" I heard Leon hissed. "How did you even get here?""Ibigay