Hmm, amoy takbuhan ng anak pala e HAHAHAHA. Magsisipag na po ako ate nihan kasi para mas ganahan kayo magbasa mwehehe. Hello po sa inyo, Miss Zen Yang, Jonna Jee, Lhai Andit, at Miss Jenmiel! I'm happy to read comments from you po. Hihi.
"Cheska!" I screamed her name for the nth time.Sumasakit na ang lalamunan ko kakatawag sa kanyang pangalang ngunit para bang wala itong narinig. Patuloy lamang siyang naglalaro sa kanyang barbie at kumakanta pa. Nasapo ko ang aking noo at humugot ng malalim na hininga.Nilapitan ko ito at umupo sa kanyang tabi. Kita ko ang pasimple nitong pagnguso at umirap. Napailing ako. This girl is acting stubborn again. Kapag ganitong nagkukunwari siyang hindi ako naririnig o nakikita, it means she's upset at me for something that I forbid her to have.Tinignan ko ang aking relo sa 'king palapulsuhan at muling napahugot ng malalim na hininga. Our flight bound to Norway will be thirty minutes from now. At kagabi pa nagmamatigas si Cheska na ayaw umalis. Ayaw niya na raw bumalik sa Norway even if she's still studying there. Okay lang sana kung vacation days niya ngayon. Pero hindi, e. Kailangan na naming bumalik ng Norway para matapos niya ang school year na ito. Humirit lang nga ako sa pagdala sa
Inayos ko ang aking suot na damit. Alas otso na ng umaga ngunit wala pa ring Leon ang dumating. Nagsisimula nang mainip si Cheska kakaantay sa kanya. Malapit na rin ang meeting time ko with the Liason's head manager. Kanina pa tumatawag sa akin ang aking manager dahil malapit na ang akong ma-late.Muli kong tinignan ang aking phone at humugot ng malalim na hininga. I dialed his number again. Ang again, the operator keeps telling me he's out of coverage area. Anong oras ba siyang umalis ng Pinas at ang tagal niyang dumating? I might miss this another big project because of him.Pwede ko namang iwan si Cheska sa kanyang yaya, ngunit mas mapapanatag siguro ako kapag nandito si Leon at inaalagaan ang anak ko. Kung pwede ko lang sigurong dalhin si Chessy ay kanina ko pa ginawa. Pero hindi pwede, e. I'm keeping her away from my messy life, remember? Leon should be here any moment by now.I let out a huff and glance at myself in the mirror. Pregnancy didn't affect my body at all. Isang taon m
"It's a pleasure to meet you," aniya sa malamig na tinig habang ang kanyang kamay ay nakaabot sa aking harapan.I gulped. Pakiramdam ko ay nanlalamig ang aking sikmura habang nakatitig sa kulay berde niyang mga mata. Natutuliro ako. Hindi ko alam kung ano ang dapat kong gawin. Parang gusto kong tumakbo palabas ng coffee shop na ito at kalimutan ang lahat.My eyes traced his whole face. Pati na rin ang katawan niya. He looks more mature now. He grew some beards on his chin and jaw. Hindi makapal ngunit mas lalong nagbibigay sa kanya ng appeal. Makinis pa rin ang mukha nito at ang matangos nilang ilong na wala man lang akong makitang konting white heads."Excuse me, miss?"I blinked my eyes to wake myself from my reverie. Wala sa sarili akong napatingin sa aking manager na pinandidilatan ako ng mga mata at kay Miss Madelo na nakatitig sa akin na parang nagtataka na parang natatawa. Hindi ko alam. Maybe she thinks I looked like a fool who was whipped by her boss.I cleared my throat and s
“Here.”Napatingin ako sa USB drive na inilahad ni Leon. Tinitigan ko lang ito sa labis na pagtataka. Mugto ang aking mga mata matapos ng aming usapan ni Leon. He told me everything. Everything. Sa sobrang dami ay hindi na halos mag-process ang utak ko sa impormasyong nakalap.Nang mapansin ni Leon na hindi ako gumalaw ay umiling ito at nagtungo sa kung saan ang aking laptop. He unlocked my lappy and inserted the drive. Alam niya ang password ng laptop ko. Ganoon kalaki ang aking tiwala kay Leon. Mas may tiwala pa ako sa kanya kaysa kay Mommy at Daddy. Hindi ko alam kung bakit. Siguro dahil minsan na ring nasira ni Mommy at Daddy ang tiwala ko sa kanila.Confusion fills me in when he turned the laptop to me and clicked a video file. Kaagad itong nag-play.“I found this drive above his drawer inside your room. I was curious so I picked it up to see what's inside and here.” He gestured the screen of my laptop. “It was the CCTV footage six years ago in the library of my academy.”Wala sa
Chapter 68Kasalukuyan kong inaayos ang aking mga gamit. Hindi rin kami magtatagal dito sa Maynila. Bukas na bukas ay lilipad na kami papuntang Boracay para sa aking trabaho. My daughter, Cheska was so excited to roam around the Philippines and that little girl chose to be with her Papa than me!See? Kayang-kaya niyang piliin si Leon kaysa sa 'kin!“You know what, that Mr. Farris is so familiar,” biglang saad ni Eric at naupo sa kama. “What do you think? Is he a model or something before? Or he just looks like someone.”I bit my lower lip and shrugged. “He could be a model with his looks but no, he's not a model before or anything in showbiz industry. He's familiar 'cause he's Leon's brother.”Minsan na rin niyang nakakasalamuha si Leon lalo na kapag naiiwan ko si Cheska sa kanya. I can even remember he used to match me with Leon because he's a perfect fit to be Chessy's father. Which I think I don't agree.His lips parted in shock and then he blinked his eyes several times. “Are you f
Tahimik kami habang kumakain. He's busy sipping on his coffee while I'm busy eating my burgers. Hindi ko maiwasang panliitan siya ng mga mata habang kumakain at kapag napapansin niya 'yon ay kinukunutan niya ako ng noo. Konting kembot na lang talaga ay iisipin ko nang nagpapanggap lang siyang may amnesia, e.But it's impossible. Kung totoong mahal niya ako ay dapat pinuntahan na niya ako para magpaliwanag. And the way he looked at me, it's as if he's searching for something in my eyes that I'm clueless about. But well. Masaya na akong magkasama kami ngayon. Sana lang ay makakasama rin namin siya sa photoshoot sa Boracay."Uhm... Mr. Farris?" I called for his attention. Nilunok ko muna ang aking nginunguya bago muling nagsalita. "I hope you don't mind but, are you there too during my photoshoot?" I asked.Nangunot ang kanyang noo. Ano ba 'yan. Nagka-amnesia na't lahat lahat pero hindi pa rin naaalis sa kanyang pag-uugali ang pagiging masungit. "No," he replied firmly.Napatango ako. Oo
Inayos ko ang aking sarili at humugot ng malalim na hininga. I'm wearing a black lingerie dress na kitang-kita ang aking cleavage at lantaran ang aking likod. They styled my hair into a messy ponytail. Sanay na akong makasuot ng ganito lalo na sa harap ng maraming tao. But I suddenly feel so uncomfortable knowing my husband will be there and watching me. Damn it."You look tensed. Loosen up." Inayos ni Eric ang bahagya kong nagusot na damit. "Are you ready now? Your partner has arrived."Napaangat ang aking kanang kilay at humarap ako sa kanya. "What do you mean partner? I'm paired up with someone in this project?"I didn't know anything about it!Kumunot ang noo ni Eric. "They didn't tell you about that? You have a partner. Oh my goodness, my gem. I'm sorry I forgot to remind you."I bit the inside of my cheek and nodded my head. "It's fine. Just for this photoshoot, right?"He nodded his head and showed me his tight smiled. "Well, yeah. Your photoshoot tomorrow will be at nine in the
That was a big slap to me. Para akong natulos sa aking kinatatayuan habang nakatitig sa kanya na kasalukuyang nakatingin kay Mikee. Para iyong punyal na tumarak sa dibdib ko at parang pinipiga ang aking dibdib sa sakit.I wanted to explain. I wanted to tell him I didn't know about his accident either. I wanted to tell him God knows how I wanted to turn back the time and take care of him instead of running away. I wanted to tell him the truth. But how? Kung hindi niya ako maalala? Ayoko ring pwersahin siya para makaalala.Ibagok ko kaya ulo niya sa semento?"Kung ganon, bakit dala mo pa rin ang aso niya? B-bakit inaalagaan mo pa? You should've sent this dog to the pet foundation instead of taking care of him. Bakit mo pa siya inaalagaan?" buong tapang kong tanong.There's this part of me that is a little hopeful he still wanted to find me somehow."Because she trust me so much to the point she left her dog with me," he said. Nangunot ang noo nito na parang may napagtanto saka tumingin d
"You've been staring at him since we came. Let's go home."Naramdaman ko ang pagpatong ni Pierce ng jacket sa aking balikat. Pinikit ko ang aking mga mata at muling hinaplos ang kanyang lapida. My heart's aching so bad that even if a year had already passed, it's still here. Nandito pa rin 'yung sakit na hatid ng alaala ng pagkamatay ng aking unang anak.Mikee...I blamed myself for his death. Kung hindi ko nagmatigas nang sabihin nilang h'wag na akong sumama ay sigurong buhay pa si Mikee. Siguro hindi magiging ganoon kasakit ang pagkamatay niya. He choose to sacrifice his life for the sake of my daughter. Wala man lang akong magawa kundi ang umiyak nang umiyak.Isang taon na ang lumipas, e. Pero buwan-buwan akong bumibisia sa puntod niya para makita siya kahit na tanging lapida niya na lamang ang aking nahahawakan. I was so damn guilty. Konting panahon pa lang kaming nagkasama matapos ng anim na taon kong pagkawalay sa kanya tapos kukunin pa siya sa akin. If it weren't for my daughter
"Calm down, okay?"Pilit akong pinapakalma ni Pierce. But I can't stay calm. Kanina ko pa siya pinipilit na magtungo kami sa Police Station para i-report ang nangyari ngunit ayaw niya. He wants me to stay here. Hindi ko maintindihan kung bakit ganito siya ka kalmado."Pierce, what if may gawing masama 'yung kidnapper kay Cheska?! How can you be so calm while our daughter has been kidnapped?!"Napatingin ako sa yaya ni Cheska na umiiyak din sa tabi at may sugat sa noo. According to her, someone hit her with a bat from behind making her fall on the ground and her head was hit by something. Hindi ko alam. Panay ang hagugol nito.Pierce held my hand making me look at him. "Calm down, okay? Panics won't take us anywhere. So just calm down. I already made some calls."Humikbi ako at mabilis niya akong binalot ng yakap. Kinakabahan ako dahil baka kung ano na ang nangyari sa akin anak. I am blaming myself for this. Ako ang rason kung bakit na-kidnap ang aking anak. If it weren't for me exposin
"She's pretty as hell."Napatingin ako sa aking kapatid na busy sa kanyang phone. Nangunot ang aking noo at hindi ko maiwasang sumilip kung ano ang kanyang tinitignan. It was just a peck. But I saw the woman in his phone screen. And I hate to admit but she's really pretty."I want to marry her someday," he said.I shook my head. He's obsessed. Naglakad na lang ako palabas ng bahay at bumungad sa akin si Allys na nakangiti habang hawak ang susi ng aking sasakyan. Her smile instantly lighten my mood after the argument I had with my father.Nagulat ako nang hawakan nito bigla ang aking magkabilang pisngi. Tumingin ako sa kanya at napansing mas lalong lumawak ang ngiti nito."Ano ka ba. Nakasimangot ka na naman. Ngiti ka naman diyan minsan. Sige ka, papangit ka kapag lagi kang nakasimangot."I always treat my life as worthless. I'm a rebel yet favorite child of my father who was planning to let me have all his inheritance after knowing I'm a member of a Spanish Mafia Clan called Oumini Per
"Careful," I whispered.Maingat na nilapag ni Pierce ang bata sa kama na aming hihigaan. She settled Cheska between us so he can hug her if he wants to. I can't help but look at his eyes and notice how teary it was while looking at our daughter. Hindi ko maiwasang mapangiti ng mapait.Cheska and Pierce spent the whole afternoon talking and talking. Mukhang hindi naman napagod si Pierce kahit na puro barbie at modeling lang ang laging bukambibig ng aking anak. At dahil sa nasaksihan ay nakaramdam ako ng guilt. I feel so guilty to see how much he adored the kid right now after taking all his rights away to witness our child's growth.Kinumutan niya si Cheska at inayos ang buhok nito saka hinalikan ang noo at pisngi bago siya tuluyang tumayo. His eyes are still glued to his daugher. To the first born of the Farris' new legacy."She's so beautiful," he said.I nodded my head. Lumapit siya sa akin at nagulat ako nang bigla niya akong niyakap. His embrace were tight as if he's afraid to let
"How come you're here, manang?" tanong ni Pierce habang nakaupo kami sa salas.Kakatapos lang kasi naming mag-ayos sa bahay kasama ang ibang mga utusan ni Pierce. Inayos namin ang masters bedroom pati na rin ang magiging silid ni Cheska. It was tiring, but it keep me from opening my phone and seeing all the issues that has involved my name."Dito po ako nagpupunta, Sir, kapag day off ko. Na sa Davao ang mga anak ko at hindi madaling umuwi doon kaya dito na lang ako nagpupunta kasama si Mikee. Pasensya na, Sir, kung hindi ko sinabi agad. Natatakot kasi akong-""It's fine, manang." He cut her. Inakbay niya ang kanyang braso sa aking balikat at hinila akong palapit sa kanya para halikan sa noo. "Kunin na natin si Cheska."Napangiti ako at tumango. Hinaplos ko si Mikee na nakahiga sa aking kandungan at mahimbing ang tulog. Dahan-dahan at maingat kong inangat ang ulo ng aking pinakamamahal na anak at pinalitan ng unan ang aking kandungan nang sa gayon ay hindi ito magising."Ipagluluto ko k
Napasinghap ako nang hinilang bigla Ylena ang aking buhok. Akmang sisipain ko ito nang biglang napahiga si Ylena sa sahig. Hinila ako ng isang malakas na bisig at binalot ako sa isang mahigpit na yakap. I lifted my chin to look at the person who did that and found out it was my husband.“Cut it off, Ylena.” Dumagundong ang malamig nitong tinig. “Hurt my wife again or I'll tear you into pieces.”Everyone gasped at that. My eyes widened while looking at him. Tuluyan ko nang nakalimutan ang sakit mula sa pagkakahila ni Ylena sa aking buhok. My eyes remained on him. Ang mga mata nitong galit ay nakatitig kay Ylena. Hindi ko maiwasang makaramdam ng takot sa uri ng paninitig nito."A-ano?" rinig kong ani ni Ylena. "N-nakakaalala ka na?"His jaw clenched. And without any word, he turned around and walked away, dragging me together with him. Hindi ko na alam kung ano ang dapat kong isipin, kung ano ang dapat kong maramdaman. Nakakatitig lamang ako sa kamay niyang hawak ang aking kamay at nagla
Days past after that incident. Hindi ko alam kung anong gagawin ko kung palaging sunod nang sunod sa akin si Pierce. Nalilito na ako sa tunay niyang nararamdaman. He was mad at me over days ago because I had his first love's eyes and heart. But then now...I'm confused."Let's have lunch together, then?" aniya habang na sa loob kami ng bago niyang sasakyang Bentley."No," I firmly replied. "Ayokong madungisan na naman ang imahe ko."Nangunot ang noo nito. Alam kong may sasabihin pa siya pero pinilit niya na lang na itikom ang kanyang bibig at bumuntong hininga. Tumingin naman ako sa labas ng bintana at humikab. Kakatapos lang kasi naming ihatid si Cheska sa school at ngayon ay papunta na rin kami sa aming paaralan.Yes, I continued studying there. Ganito ako katanga pagdating kay Pierce. Hindi ko alam kung nakakaalala na ba siya o ano. After that day, palagi na naming hinahatid sa school si Cheska. Minsan ay nangungulit siyang mag-lunch kami ng magkasama. And Ylena? Hindi ko alam. Matap
Tahimik ko lang silang pinapanood. Cheska is smiling while watching her father making her some milk. Hindi pa rin ako makapaniwalang nandito si Pierce at pinagtitimpla ng gatas ng anak niya. Mariin kong kinagat ang aking ibabang labi upang pigilan ang pagsilay ng malungkot na ngiti.I feel bad for our daughter. Hindi niya alam na ama na niya pala ang nakakausap niya. She thought her father is in a faraway place that even I- her mom, can't find him. At ayoko ng ganito. Nahihirapan ako. Mas lalo akong nakakaramdam ng guilt sa bawat araw na nagdadaanan."Mommy, are you gonna take me to school today?" tanong sa akin ni Chessy.I nodded my head. "Yes, sweetie. Mommy's gonna take you to school."Mukhang natapos na si Pierce na magtimpla ng gatas at nilapitan si Chessy. "Here's your milk, princess."Ngumiwi ako. I'm not used to hear someone call my daughter princess. Lalo na't galing 'yon sa ama ng anak ko. At mas lalo akong napangiwi nang pumalakpak si Chessy na parang tuwang-tuwa."Thank yo
Hindi ko alam kung lasing lang ba ako o talagang si Pierce itong nakikita ko. Mahigpit ang kanyang pagkakahawak sa akin at malapit ko nang mapaniwalaang totoo siya. Na hindi lang ito produkto ng imahinasyon ko. Ang mga mata nitong alam mong galit na nakatitig kay Leon. Gustong gumalaw ng aking mga kamay para hawakan siya sa mukha at nang masigurong totoo itong nakikita ko. But then I realized...Why would he come here anyway? E kanina ay galit na galit siya sa 'kin na parang sobrang laki ng kasalanan ko sa kanya. The only mistake I can recall that I did is when I left him six years ago. Bukod doon ay wala na. Matapos niya akong mapaikot-ikot na parang tanga.Tears flooded my eyes. Pumiglas ako sa hawak nito at tumakbo patungo kay Leon. Leon spread his arm openly. Nang makayakap ako sa kanya ay kaagad kong binaon ang aking mukha sa kanyang leeg at kasabay na noon ang paghikbi ko."Get off her!""Shut up, Leo! Natutulog ang bata!" I heard Leon hissed. "How did you even get here?""Ibigay