"Cai, 'yong project ko. I badly need it in 20 minutes!"
Dali-dali namang kumilos si Cailiegh para maibigay ito sa kaniyang kaklase.
"Ito na tapos ko na." Binigay niya agad ito sa napagawa sa kaniya.
Pagtanggap nito sa binigay niyang project. Binigyan naman siya ng pera para sa bayad nito.
"Thank you!" Ganito siya ka-busy kapag nasa paaralan niya. Gumagawa ng project ng iba para may allowance. She use her skill and knowledge para mairaos ang sarili. Mahirap man maging mag-isa sa buhay pero kailangan niya gumawa nang paraan para mairaos niya ang kaniyang sarili. Ayaw niyang iaasa lahat sa sweldo niya sa fast-food. May mga kailangan pa siyang bayaran na bills.
After niyang matapos maibigay sa mga kaklase ang mga assignment, project at iba pa ay inayos niya ang kaniyang sarili. Malapit na rin kasi ang next teacher na magtuturo sa kanila.
KAKAPASOK pa lang ni Sky sa classroom niya ay sinalubong siya ng mga kaibigan niya. Aside kina Lewis, Fred, Lyndon at Darby may mga kaibigan pa siya. Hindi naman gaano ka close kagaya nang samahan nilang lima. Sa kanilang lima siya lang ang hindi pa naka graduate. Ahead kasi sa kaniya ang apat. First year college pa lang siya at nasa second year naman ang apat kaya huli siya.
Hindi naman iyon hadlang sa pagkakaibigan nila. Umupo agad siya sa kaniyang upuan. Mahilis naman niyang kinuha ang cellphone at pumunta sa F******k. Nakita naman niya na may bago na ang ex-girlfriend. Agad naman niyang binalik sa home ang cellphone niya then he saw a message. Pinindot agad niya ito at nakita ang message ni Cailiegh ang naka-sagasa ng kotse niya.
"Sorry kung hindi ko nasagot ang tawag mo may trabaho pa ako." 'Yon ang laman ng message niya. Sky tsked bago binalik ang cellphone sa bulsa niya. Ipinikit na lang niya ang kaniyang mga mata. Pumasok naman sa isip niya ang dare ni Lewis sa kaniya.
"Saan kaya ako hahanap ng babae?" Ang nasa isip niya. Napa-ayos naman siya sa sarili dahil sa naisip. Isa rin ito sa problema niya.
As soon as possible ay dapat na na siyang makahanap before the month end. May isang buwan lang siya itong matapos kung hindi ay matatalo siya.
Nang mag-dismiss na sa klase si Cailiegh ay nagmamadali siyang lumabas. May three hours siyang free time bago ang next class. Kaya naisip niyang pumasok sa fast kung saan siya nagtatrabaho. Sayang naman kasi ang oras niya na wala siyang ginagawa.
Nagbihis agad siya ng uniporme sa kanilang trabaho. Nakasalubong naman niya ang kanilang manager - naka-suot nang isang white long sleeve at naka black pants. Hindi niya magawang hindi purihin ang kaguwapuhan ng manager niya.
"Pormang-porma natin, manager. May lakad?" tanong niya rito.
Napako naman ang tingin ni Kerielle sa kaniya. Ngumiti ito sa kaniya. Lumabas ang pantay na pantay nitong maputing ngipin. Mas lalo itong gumuwapo sa kaniyang paningin.
"Ikaw pala, Cai," sambit nito. "Wala naman akong lakad. Dito lang sa business ko."
Nag kumustahan muna sila bago sabay pumunta sa kani-kanilang trabaho. Humarap naman si Cai sa mga customer nila ngayon. Naging maayos naman ang kaniyang trabaho hanggang matapos.
Nalaman naman niyang may meeting na magaganap sa kanilang paaralan. Laking pasasalamat naman niya dahil hanggang 7 p.m pa siya makaka-uwi. Mabuti na lang at tinext siya ni Ashleigh - one of her classmate. Kaya sinabihan niya si Kerielle na seven na siya mag-out.
Sobrang inaantok si Sky habang kaharap ang kaniyang professor na nagtuturo sa kanila ngayon. Wala namang araw na hindi siya inaantok sa subject na ito. Boring na nga magsalita ito, hindi pa maayos magturo. Sino nga ba ang hindi aantukin. Gusto niya matapos ang klase para makapagbar siya. Matagal na rin kasi no'ng huli siyang makapasok ng bar. Gusto niya mag-enjoy sa sarili. Habang nag-di-discuss ang kanilang guro biglang may pumasok at pina-alam na may emergency meeting na magaganap. Ang kaniyang inaantok na itsura ay nagpalitan. Sa wakas ay makakalabas na siya.
Matapos umalis ng kanilang guro ay nagkaniya-kaniya naman silang alis.
Tinawag naman siya ng isa sa mga kaklase niya, "Basketball tayo sa court?"
Mahilis naman niyang hinindian ito dahil gusto niya mag bar at mag relax.
"Next na lang." Hindi na siya pinilit nito at iniwan siya. Siguro ay tumungo na ito sa basketball court.
Hindi na rin siya nag-aksaya ng oras. Pumunta na siya sa kotse niya para lumabas. Naramdam naman siya ng gutom kaya naisipan niyang kumain muna. Humanap si Sky nang malapit na makakainan. He's lucky naman at nakakita agad siya.
"Combinian's Cuisine," basa niya sa pangalan ng establishment. Mukhang maganda naman ang building dahil sa labas pa lang ay naka organized na lahat. Halata ring maraming customer dahil marami itong tao sa loob. Hindi na siya nagdalawang isip na pumasok sa loob.
Mas lalo pa siyang namangha sa pagpasok niya. Sobra nitong relaxing. Ang ambiance nito ay nakapagaan ng loob. Humanap agad siya nang ma-uupuan. Tiningnan agad niya ang menu. Hindi naman gaano ka-mahal ang presyo. Sky already give his order to the staff.
Nilibot niya ang kaniyang paningin sa loob. Hanggang sa nahinto ang kaniyang tingin sa isang pamilyar na tao. Tumatawa ito habang kaharap ang isang lalaki. Tinitigan niya ito nang maayos kung kilala na ba niya. He's not mistaken. Kilala niya ito. The girl who bumped to his car. "So dito siya nagtatrabaho?" He said.
Medyo naiinis siya sa kaniyang nakikita. Kaya mabilis siyang tumayo sa kaniyang inupuan at pumunta sa gawi nila. Hindi niya alam kung bakit siya naiinis at nagrereact ng ganito. Napagtanto na lang niya na nasa harap na siya ng dalawa.
"So you're here."
MASAYANG nag-uusap si Kerielle at Cailiegh. Wala naman itong kaso sa iba dahil hindi lang naman kay Cailiegh ganito si Kerielle. Sadyang si Cailiegh lang ang may time na naka-usap ang manager nila. Hindi na iba kay Kerielle ang mga employees niya. Tinuring na niya itong kaibigan or pamilya. Dahil kung wala sila ay hindi maging successful ang business niya.
"Manager naman." Tumatawang sabi ni Cailiegh sa kaharap. Ang corny kasi ng jokes. Hindi niya mapigilang hindi matawa sa pinaggagawa sa kaniyang manager.
"So you're here?" Nagulat na lamang siya dahil nasa harap niya ang lalaking may-ari ng kotse.
"You know him, Cai?" tanong naman ni Kerielle kay Cailiegh. Sumama naman ang ayos ng mukha ni Sky sa turan ni Kerielle.
"Manager, ano kasi," hindi makapagsalita nang maayos si Cailiegh. Hindi niya alam paano simulan ang lahat.
Bago pa siya makapagsalita muli ay inilayo na siya ni Sky at inilabas. Walang paki-alam si Sky kung ano ang isipin ng ibang tao sa loob.
Gulat na gulat naman si Cailiegh sa ginawa ni Sky sa kaniya. Huminto na lang sila nang nasa harap ng kotse na sila.
"Ano ba! May trabaho pa ako!" Agaw ni Cailiegh sa kamay niya hawak ni Sky hanggang ngayon. Mas lalo pa itong hinigpitan ni Sky sa pagkakahawak.
"Starting this day. You'll work for me to pay your debt." Nagulat naman si Cailiegh sa sinabi ni Sky.
"No way!" Mabilis siyang komuntra dahil hindi niya pwedeng iwan ang trabaho niya.
"That's final. Let's talk the contract about to your and the payment." Hindi na naka-react si Cailiegh.
Mukhang mababago na ang takbo ng buhay niya.
A/n: Grammatical error and typos ahead.
Vote, comment and be fan!
- KievanCastro101
NANG MAKAPASOK si Cai sa bahay na kaniyang inuupahan ay humiga siya. Hindi pa rin maproseso sa kaniyang utak ang nangyari sa kaniyang pinagtatrabahuhan."That's final. Let's talk the contract about your work and the payment." Hindi agad siya naka-galaw o makapagsalita man dahil sa gulat."How dare you to do that to my employee?" sabat naman ni Kerielle sa kaharap na binata.Maski siya ay nagulat sa pagsulpot nito at ginulo ang masaya nilang usapan ni Cai. Hindi niya kilala ang lalaking ito kaya hindi niya hayaang ganunin na lang si Cailiegh sa harap niya. As the manager of this fast-food. Responsibility niya na gawing ligtas ang employees niya."Huwag kang sumabat sa amin ok?" saad naman ni Sky."Ikaw nga itong unang sumabat!"Bigla namang nataranta si Cailiegh sa hahanap na sagutan ng dalawang guwapong nilalang sa harap niya. Tinitigan na rin sila ng ibang customer.
Napabangon agad ako dahil sa nakita. Nasa sofa lang ako natulog kagabi pero ngayon nasa kama na. Paano nangyari 'yon? At kasama ko pa si Sky. Naka topless ito. Kitang-kita ko ang hulma nitong abs. Napatakip ako sa aking mukha dahil sa mga bagay na pumasok sa isip ko."Good morning." Napatingin ako sa kaniya. Kinukusot pa nito ang kaniyang mukha. Medyo humihikab pa siya habang sinasabi niya ito.Medyo nahiya ako sa sitwasyon. "Good morning rin," medyo awkward kong sabi.Dali-dali na akong bumaba sa kama para umalis pero isang kamay ang humigit sa akin at sa isang iglap. Napatulala ako sa nangyari.We kissed? Dahil sa paghila niya sa akin ay natumba ako at nagkahalikan kami.Medyo matagal ang nangyari bago ako naka kilos."Your lips is good, huh." Nang-init ang aking mukha dahil sa sinabi niya."You're cute when blushing," dagdag pa niya.Mas lalo akong namula dahil sa sinabi niya. Mabilis akong umalis sa kama at luma
WALA SA SARILI si Cailiegh habang nagseserve ng order. Ikaw ba naman, umagang-umaga, sira na ang araw mo. Bakit kasi ako pumayag na maging yaya ng lalaking ‘yon. Kung hindi lang sana pinapabayad sa akin ang gasgas ng kotse niya na hindi lang naman ako ang may kasalanan. Hayop talaga! Inis na inis si Cailiegh habang kaharap ang customer niya.“Cai, table number five. Paki-hatid,” sabi sa kaniya ng kasamaha niya. Labag man sa loob ni Cailiegh, wala siyang magawa. Mas gustuhin niyang nagtatrabaho kahit inis na inis siya lalaking ‘yon basta hindi siya uuwing walang kakainin. Mas mahirap ‘yon, kagaya niyang walang-wala talaga.Bakit kasi maagang namatay ang magulang niya. Ang nanay at ang step-father nito. Yes, step-father lang niya ang kinikilang ama habang lumalaki siya. Naghiwalay kasi ang totoog papa niya at mama niya dahil sa hindi kagustuhan ng pamilya ng papa niya kaniyang mama at siya. Kaya, mama niya ang nag-alaga sa kaniya at
Akala ko talaga matatanggal ako sa trabaho kahapon hindi pala. Ang nega ko kasi mag-isip. Mabuti na lang ay nakalabas ako sa hospital. Alam niyo ba ang feeling na bago ka nakalabas pinagalitan ka muna? Parang tatay ko lang si boss kahapon.F L A S H B A C KIpipikit ko na sana ang mga mata ko. Biglang bumakas ang pinto at pumasok si boss na sobrang galit. Lumapit agad ito sa aking tabi."Next time, make sure you eat your breakfast before you go to your work," saad nito sa akin."Sorry na. Naubusan kasi ako ng bigas at hindi ako nakabili," nakayuko kong sagot. Nahihiya kasi ako sa aking sinabi. Naubos na kasi ang pera ko noong last sweldo ko sa huling trabaho. Pinadala ko kasi ang sahod ko kay mama para may gamot na mabili.Hindi sumagot si boss at tahimik lang ito. Kaya nagsalita ako."Boss, tatanggalin mo na ba ako sa trabaho?" sabi ko ng mahina.Ihahanda ko na talaga ang sarili ko dahil ito na siguro ang huli kong araw na
Hindi ko akalain na sasama talaga sa akin si Jonathan. At nagtataka ako bakit kabisado niya ang daan patungo sa probinsya namin. Sa shortcut road pa siya dumaan. Pero nagpapasalamat pa rin ako sa kaniya dahil sa pag-alala niya sa akin. Kahit papano ay nabawasan ang sakit sa aking puso dulot ng pagkawala ni mama. Hindi ko akalain na sasamahan niya ako. Pagdating namin sa bahay ng tiya ay marami itong tao at naka burol na 'to. Sinalubong agad ako ni Wendy."Ate Khei." Yumakap agad ito sa akin at umiiyak. Kaya tumulo na rin ang mga luha ko."W-endy," sabi ko sa kaniya. Ayaw kong ihakbang ang mga paa ko patungo sa kabaong ni mama."Ray, be brave. Nandito kami para sa'yo," wika naman ni Jonathan sa likuran ko. Tama siya! Dapat maging matapang ako para kay mama. Pinahiran ko ang mga luha ko, unti-unti ako lumapit sa kinaroroonan ng kabaong ni mama. Hindi ko masikmura ang kalagayan ni mama. Parang 'di pa ako ready na iwan niya ako. Humakbang ako ng dahan-dahan ha
Dinama ko ang lambot ng kama at tigas ng unan. Inamoy-amoy ko pa ito. Ang bango, ang masculine ng amoy. Sarap sa ilong, ginalaw ko ang aking isang kamay. Bakit may balahibo? Tapos ang tigas? Agad akong napatayo mula sa paghiga ngunit may kamay na nakayakap sa akin. Napasigaw ako sa gulat."Kyahhhh!"Bigla namang napabalikwas ng bangon si Jonathan. Yes si Jonathan ang katabi ko at nakayakap sa akin. Lalo akong nataranta dahil sa nakaboxer short lang ito."Rapeeeee!" sigaw ko ulit. Hindi ko alam kung ano ang gagawin ko. Wala ring pumapasok sa isip ko kun'di ang machong katawan ni Jonathan. Ano ba 'tong isip ko napakaharot."Shit! Stop screaming," saad ni Jonathan."Wahh! Rapee! Tulo-" sigaw ko ulit pero hindi ko natapos kasi biglang may dumapmi sa akin. Gulat na gulat ako sa nangyari. Hinalakan ako ni Jonathan."Tatahimik ka rin pala," sabi nito sa akin matapos ang ilang segundong hinalikan ako. Napatayo agad ako."Bastos! B
HULING araw na ni mama ngayon, nandito kami ngayon sa sementeryo. Talagang ngayon na ang huling araw na masisilayan ko si mama. Nagsi-uwian na ang mga taong sumama sa paghatid kay mama. Tanging mga kapamilya na lang namin ang natira. 'Di nagtagal ay umalis na rin sila at ako na lang ang natira. "Ate Khei, dito ka pa ba?" tanong sa akin ni Wendy. "Oo, Wendy. Iwan mo muna ako rito," sagot ko naman sa kaniya. "Sige, Ate Khie." Umalis agad ito kasama ang iba ko pang mga pinsan. Ako na lang ang natira sa puntod ni mama. Umalis kasi si Jonathan dahil may inasikaso. Nahihiya na nga rin ako sa kaniya dahil sobra na ang pagtulong sa akin. Hindi ko naman siya mahihindian dahil sa sobrang kulit nito. Kaya sobra akong nagpapasalamat sa kaniya, hindi ko alam kung paano ko siya mababayaran sa mga tulong niya sa akin. "Ma, salamat! Sana masaya ka ngayon sa piling ni God. Alam kong sobrang hirap ang inabot mo sa pagpapalaki sa akin. Sorry din, ma dahil hindi ko kayo
BALIK ulit ako ngayon sa aking trabaho, pagkatapos kasi sa nangyari sa akin kahapon ay bumalik na kami sa Manila ni Jonathan. Kinakabahan ako dahil isang linggo akong hindi pumasok, hindi rin ako nakapagpa-alam sa boss ko. Pati rin si Jonathan nadamay ko. Tiyak ako siguro na tanggal na ako. Pero 'yong sa sementeryo, sure talaga ako na si boss ang nagsabi no'n pero hindi ko alam bakit ako nahihilo. Sabi sa akin ni Jonathan nawalan ako ng malay.F L A S H B A C KInunat ko ang aking kamay, nagulat ako dahil parang nasa kama ako. Bumangon agad ako at tumambad sa akin ang kwarto ko na nakasama ko si Jonathan."Thanks, God. You're awake," sabi ni Jonathan sa gilid ko."Huh? Bakit matagal ba akong natutulog?" tanong ko naman sa kaniya."Five hours lang naman," sagot niya sa akin. F-five hours?! The f! Ganoon ako katagal natulog? Agad kong naalala ang lalaki kanina sa sementeryo."May nakita ka bang lalaki sa sementeryo?" tanong ko sa kaniya. Kumun
Alas-dose ng hapon nang magising si Khei sa mga bisig ni Lewis. After sa nangyari sa madaling araw ay para lang wala. Dahan-dahan siyang tumayo dahil ayaw niya na magising ang natutulog niyang boss. May benda na ang kanang kamay nito, 'yong ginamit niya sa pagsuntok ng salamin at pader. Mabuti na lang ay pumunta si Fred--- 'yong doctor na kasama ni boss sa hospital no'ng nawalan ako ng malay. Magkaibigan pala ang dalawa kaya sila close. Ang gwapo rin ng doctor na 'yon. Tapos ang bait pa. Swerte talaga ng babae sa kaniya. Tiningnan ni Khei ang buong ayos ni Lewis habang natutulog. Bigla tuloy siyang natakam. Parang may pagkain na nakahain sa mesa.. Sobrang yummy. Ano ba 'tong isip ko ang dumi! Bago pa siya magawa ng kasalan sa boss niya. Nilagyan niya ito ng kumot at tumungo sa kusina para magluto. Naghanda agad siya nang lulutuin. Pagkatapos na mahanda ang gamit ay nagsimula na siyang maghiwa ng karne ng baboy.NASA KWARTO NGAYON si Jonathan. Ilang araw ang lumipa
SA ISANG SULOK ng kwarto. Kaharap niya isang full-body mirror habang tinititigan niya ang buong katawan. Naka-suot lamang siya ng isang Climalite Boxer Briefs. Kitang-kita ang maskuladong niyang katawan sa buong salamin. Para itong isang Greek God dahil sa kakisigan, dagdag pa ang gwapo nitong mukha. Mula sa makapal na kilay, nagpupugay nitong mga mata na kulay abo. Mahabang pilik mata, matangos nitong ilong, perfect jawline na bumagay sa mukha niya. Manipis na labi na namumula at kaysarap nitong halikan. Habang nakatutok siya sa salamin bigla na lamang nag-iba ang eksprisyon niya. Para itong may ibang katauhan na lumabas sa kaniya."Please, stop! I'm now happy with her," anang ng lalaki."Hahaha, don't worry.. I won't ruin your happiness but don't forget about your position and responsibility." Isang malamig na boses ang binitawan nito."I know. I didn't forget my responsibility to my assassination," sagot naman muli."Really? Are you sure? Parang
"BATA, BAKIT KA UMIIYAK?" tanong ng isang batang babae ss isang batang lalaki na umiiyak.Nakita niya kasi ito na umiiyak kaya nilapitan niya ito."My pet is dying. I can't accept na mawawala na siya sa akin. Huhuhu," paiyak na sagot ng batang lalaki."Here, tanggapin mo." Binigay agad nang batang babae ang panyo niya. Pagkatanggap ng batang lalaki sa panyo ay agad siyang hinalikan sa pisngi ng batang babae at saka tumakbo papalayo."Teka!" tawag ng batang lalaki pero nakalayo na ito sa park kung nasaan siya ngayon kaya hindi na ito narinig. Agad niya itong tiningnan ang panyo na binigay. Napansin kaagad niya ang naka-ukit na pangalan sa panyo. Shara. Tinago agad niya ang panyo at umalis sa park. Dahil alam niyang hinahanap na siya sa bahay nila.MAPAKLANG NGUMITI si Lewis nang maalala niya ang unang pagkikita nila ni Shara sa park na 'yon kaya mas lalo siyang tumatambay roon palagi hanggang nakita niya muli si Shara.B
KAHARAP NGAYON ni Jonathan ang pamilya niya including Liane. Masaya silang kumakain nang agahan. Isang linggo na rin ang lumipas but it's still fresh to his mind what he saw last week night. Hindi niya pa rin lubusang maisip kung bakit nagawa nila 'yon. Nag-iiwan pa rin ito sa kaniya nang isang palaisipan."Are you ok, son? Why you are so quite? Anything bothered on you?" anang ama ni Jonathan na kaharap niya ngayon. Hindi niya tinitigan ang mga mata nito. Tinuon na lang niya sa kaniyang pagkain ang atensyon niya."Nothing, dad," sagot niya at kumuha ng ulam."Ok," tanging sabi ng ama niya. Katahimikan ang bumalot sa dining area. Tanging tunog ng kutsara at tinidor na tumatama sa pinggan at mangkok na siyang bumasag sa katahimikan.Jonathan cough therefore all eyes focused in his. He clean his throat before he speak."I'm gonna marry, Liane." Lahat ay nagulat sa sinabi niya."Really?" Liane said in amusement. Tumango lamang
KAHARAP NGAYON ni Jonathan ang pamilya niya including Liane. Masaya silang kumakain nang agahan. Isang linggo na rin ang lumipas but it's still fresh to his mind what he saw last week night. Hindi niya pa rin lubusang maisip kung bakit nagawa nila 'yon. Nag-iiwan pa rin ito sa kaniya nang isang palaisipan."Are you ok, son? Why you are so quite? Anything bothered on you?" anang ama ni Jonathan na kaharap niya ngayon. Hindi niya tinitigan ang mga mata nito. Tinuon na lang niya sa kaniyang pagkain ang atensyon niya."Nothing, dad," sagot niya at kumuha ng ulam."Ok," tanging sabi ng ama niya. Katahimikan ang bumalot sa dining area. Tanging tunog ng kutsara at tinidor na tumatama sa pinggan at mangkok na siyang bumasag sa katahimikan.Jonathan cough therefore all eyes focused in his. He clean his throat before he speak."I'm gonna marry, Liane." Lahat ay nagulat sa sinabi niya."Really?" Liane said in amusement. Tumango lamang
NAKASIMANGOT SI KHEI habang sakay sa kotse ng boss niya. Wala siyang nagawa kun'di sumama sa lalaki. Ikaw ba naman na buhatin na parang sako at inilagay sa kotse. Kahit anong pagpupumiglas niya ay hindi magawa. Habang nagmamaneho an lalaki tahimik lang ito. Gano'n din si Khei. Dahil sa hindi sanay si Khei na tahimik. 'Di nagtagal ay nagsalita."Ano ba talaga ang gusto mo?" inis niyang saad sa boss niya na nakatutok sa daan. Tinaas lang nito ang dalawang balikat niya."Stop this car!"" sigaw ni Khei pero walang narinig si Lewis. Lalo pa niyang binilisan ang pagtakbo ng kotse."Oh my ghad!" gulat na sabi ni Khei. Mas lalong binilisan ni Lewis ang pagmamaneho. Samantalang halos hihimatayin si Khei sa kaniyang nararamdaman dahil sa sobrang takot. Biglang nakahinga ng maluwag si Khei nang mapansin niyang unti-unting binagalan ni Lewis ang kaniyang pagmamaneho."Papatayin mo ba ako sa nerbiyos?!" inis na sigaw nito sa lalaki ngunit hindi pa rin siya pinap
It's nine o'clock in the morning when Khei wake up. Wala na sa tabi niya ang kaniyang boss. Inunat niya agad ang kaniyang katawan at tumayo. Wala pa rin siyang damit, mabuti na lamang ay siya lang ang tao sa kwarto.Nagtataka rin siya kung bakit hindi siya nahihiya sa itsura niya at hindi man lang siya natakot na baka kung ano ang gawin ng boss niya. Pagkatapos ay naghanap siyang damit na masusuot. Mabuti na lang ay may iniwan na damit si Lewis sa kaniya. Kinuha niya agad ito at pumasok sa banyo para maligo. Manghang-mangha siya sa ganda ng banyo. Naligo agad si Khei dahil gusto na niyang umalis sa bahay ng kaniyang boss. Nagmamadali siyang maligo at mabilis pa sa alas-tres ang kaniyang pagbihis. Pagkatapos ay lumabas na siya sa kwarto at bumaba patungo sa pinto. Binuksan agad ni Khei at lumabas. Nakalanghap agad siya nang sariwang hangin. Nilibot niya ang buong bahay, napaka-ganda nito. Pero wala na siyang panahon magtagal baka maaubutan pa siya ng boss niya. Binuksan ag
MARAHANG GINALAW ni Khei ang katawan niya. She notice that she's lying on the bed. Nang makita niya ang kaniyang ayos ay agad siyang sumigaw. Tanging undergarments lang ang suot niya. Hindi niya alam kung bakit gano'n ang ayos niya. Mabuti na lang ay siya lang ang tao sa kwartong 'yon at medyo madilim din dahil tanging lamp shade sa kaliwa ang nagbibigay nang konting liwanang sa buong kwarto. Pero ang akala niyang siya lang ang taong nasa kwarto na 'yon pero nagkakamali siya."I'm glad that you're already awake." Halos ibalot na niya sa kaniyang katawan ang comforter sa kama dahil sa pagka-gulat."Sino ka? Bakit ganito ang ayos ko? Nasaan ang mga damit ko?" sunod-sunod na tanong ni Khei sa kausap niya. Wala siyang nakuha na sagot mula sa kausap niya. Hindi rin niya ito maaninag dahil nasa madilim na parte ito ng kwarto. Nagtataka siya kung paano siya napunta sa kwartong 'to ang huling natandaan niya ay kasama niya si Jonathan no'ng pina-alis sila ng boss ni
PADABOG NA PUMASOK si Jonathan sa bahay nila. Sinalubog siya ng kaniyang ina."Welcome home, anak," anito."Hellcome home baka mo," bulong naman ni Jonathan sa sarili. Pilit siyang ngumiti sa harap ng ina. Napagkuwan niya na madali itong malulungkot kapag nakikita siyang malungkot din. Pumasok na rin ang ama nito kasama ang fiancé niyang si Liane."Oh my ghad, darling! What happened to your face?" napatakip sa baba ang ginang sa nakita niya. Hindi 'to pinansin ni Jonathan at tuloy-tuloy na lumakad papuntang kwarto niya."Jonathan, take care your wife, soon," ani ng ama nito sa kaniya."She can handle herself, dad. She's not PWD." Tumuloy ito sa paglalakad. Parang gustong sumabog ni Liane sa sinabi ni Jonathan. Hindi siya makapaniwala na pagsalitaan siya nang ganoon. Pasalamat talaga siya kaya niyang magtimpi hanggang hindi pa sila tuluyang nagpakasal. Wala sanang sagabal sa kasal nila kung wala ang babaeng kasama niya sa restaurant kan