Biglang nagalit si Angeline at padabog na lumapit kay Jay. Naglagay siya ng kamay sa bintana ng kotse. Sa pagtunog ng pinto, nagbago ang ekspresyon ni Jay.Sa sumunod na sandali, tinanggal ni Angeline ang pinto ng kaniyang kotse.Nanlaki ang mga mata ni Jay.Ang babaeng ‘to!Ang hangin ay umihip sa kotse, at naramdaman ni Jay ang paninigas ng kaniyang dugo dahil sa malamig na hangin.Tuliro, tumitig siya kay Angeline. “Ano’ng kailangan mo?” Naiinip niyang tanong.Ang mga mata ni Angeline ay puno ng galit. “Bakit hindi mo sinasagot ang mga tawag ko?”“Wala naman tayong dapat pag-usapan.”Ang walang emosyon niyang mukha ay agad na nagsanhi kay Angeline na mawalan ng hininga.Humihigop ng malamig na hangin, ang pulang mga mata ni Angeline ay tumitig sa mga mata ni Jay at nagsalita, “Sige. Ang kailangan mo lang naman gawin ay sagutin ang tatlo sa mga tanong ko. Kapag ayos na ako sa mga sagot, ang lahat ng namamagitan sa ‘tin ay magwawakas dito.”“Magtanong ka lang!”Nagtanong si Angeline,
Si Jay ay nag-elevator mula sa basement patungo sa ika-siyam na palapag.Nakatayo sa harap ng bintana, tumitig siya sa harap ng Grand Asia sa ibaba. Ang grupo ng mga tao ay naroon pa rin, nangangahulugan na pati si Angeline ay naroon pa rin.Napakunot ang mga kilay ni Jay. Ang kanilang mga salita ay mahirap marinig. Hinihiling niya na umalis na si Angeline bago pa man mawasak ang kaniyang kumpiyansa dahil sa panghuhusga ng mga tao.Tumayo si Angeline sa harap ng Grand Asia na parang isang abandonadong manika. Tumayo lamang siya roon, walang sigla at kalmado.Pagkatapos ng mahabang oras… Ang grupo ng mga tao sa wakas ay umalis na, at umalis si Angeline ng Grand Asia habang nalulungkot.Hinihila ang kurbata na nakatali sa kaniya na parang mga posas, sa wakas ay nagawa na ni Jay na humingi.Binuksan niya ang dokumento ngunit napagtanto na ang kaniyang isipan ay puno ng nagagalit na ekspresyon ni Angeline. Hindi magawang makapag-isip nang maayos, sinara niya ang papeles at sumandal sa kani
Tinitingnan ang mala-babaeng aura na pumapalibot kay Grayson, hindi mapigilan ni Finn na mabuga ang tsaa na kahihigop niya lamang.“Kailan mo pa napili ang ganyang istilo, Ginoong Gray?” Tanong ni Finn noong taasan siya ng balahibo.“Maganda ba ako, Finn?” Nang-aakit siyang tiningnan ni Grayson.Napalunok si Finn at tumango. “Napaka-ganda.”Nagtanong si Grayson, “Gusto mo ba akong ganito?”Iiling na sana si Finn ngunit sa huli ay napatango siya dahil ayaw niyang makaramdam ng pagkabigo si Grayson.Pumalakpak si Grayson. “Ang ganda, ‘di ba? Buti naman. Magsusuot ka na rin ng ganito sa trabaho mula bukas.”Napanganga si Finn.Si Grayson ay naliligaw sa sarili niyang mundo. “Nakikita kita sa ganitong kasuotan—malamya, ngunit may tinatagong lakas. Sa tingin ko ay kaya mong higitan si Angeline Severe. Pareho naman kayong hinalikan ng presidente noong bata pa kayo, nangangahulugan na hindi mandidiri sa ‘yo ang presidente. At saka, hinding-hindi ka mababaliw sa presidente. Ito ay isang pambih
Si Angeline ay tila naglaho sa hangin sa sumunod na ilang araw dahil hindi na niya kinukulit si Jay.Naramdaman ni Jay ang pagkabalisa niya na unti-unting tumitindi. Hindi niya mapigilang isipin na ang kaniyang kalupitan ay ganap na sinaktan ang puso ni Angeline at ang babae ay nawalan na ng pag-asa sa kaniya.Ang kayang phone ay nasa mesa, paminsan-minsan niya itong tinitingnan, ngunit walang kahit isang mensahe o tawag na dumarating.“Kumusta ka na, Angeline? Namimiss mo na ba ako tulad ng pagka-miss ko sa ‘yo ngayon?”Napabuntong-hininga nang malalim si Jay at sumandal sa wheelchair, ang kaniyang mga kilay ay bahagyang nakakunot.Sa nirentahang apartment.Nakahiga si Angeline sa kama. Hindi pa siya kumakain o umiinom ng kahit ano sa nakalipas na dalawang araw.Kumirot ang puso ni Josie noong tumitig siya kay Angeline na malapit nang mamatay sa gutom.“Kahit tubig lang, Ate Angeline. Hindi rin naman malalaman ng kuya ko na pinahihirapan mo ang sarili mo.” Nakaupo si Josephine sa gil
“‘Wag na pala.”Natigilan si Grayson at napatingin sa phone na nilagay ng presidente sa mesa.Hindi niya mapigilan na matawa sa naka-posing na larawan ni Angeline.Alam naman ng lahat na ang missus ay mahilig gumawa ng biro, pero masyado pa ring malupit para sa kaniya na balaan ang presidente gamit ang pagpapakagutom at pagpapakamatay.Kahit na alam niyang sinasadya siyang subukan ni Angeline, ang payat na itsura ni Angeline sa larawan ay tunay. Pati na rin ang katotohanan na hindi maayos ang kaniyang pamumuhay.Tunay na nag-aalala sa kondisyon ni Angeline, napagpasyahan ni Jay na tawagan si Zayne.“Bisitahin mo nga ang kapatid mo, Zayne. Nakatira siya sa kaliwang gilid ng ilog.”Tumanggi si Zayne. “Ba’t hindi na lang ikaw ang pumunta?”Nakita niya rin siguro ang Moments ni Josephine.Alam na kasama ni Angeline si Josephine, hindi magawa ni Zayne na bisitahin ang kaniyang kapatid dahil wala siyang lakas ng loob na harapin si Josephine.“Kapatid mo ‘yon,” naiinis na sagot ni Jay.“Asawa
Gayunpaman, kahit gaano pa niyang inaasam si Angeline, kailangan niya iyong itago kay Josephine. Kung hindi, ang lahat ng paghihirap na ginawa niya ay para lamang sa wala.“Narinig ko na pinatalsik ka ni Jack sa Tourmaline Estate. Ano’ng plano mo?” Tanong ni Jay.“Gusto kong umalis ng Imperial Capital.” Ang mga mata ni Josie ay nagningning dahil sa mga luha.“Ayaw sa ‘kin ng mga magulang ko, gayundin si Zayne. Para saan pa kung mananatili ako sa Imperial Capital?”“Paano naman ako?” Malamig na tanong ni Jay.Sumagot si Josephine, “Alam kong nag-aalala ka sa ‘kin, Jay, pero talagang hindi ko makumbinsi ang sarili ko na totoo iyon. Hindi tayo magka-dugo, kaya wala kang obligasyon na mag-alala sa mangyayari sa ‘kin. Sana ay naiintindihan mo ang ibig kong sabihin, at siguro ay iwan mo na rin ako ng kahit kaunting dignidad.”“Bale hindi na tayo magiging magkapatid?” Si Jay ay hindi natutuwa.Umiling si Josephine. “Ikaw pa rin ang kuya ko, Jay. Sadyang dahil malaki na ako ngayon, sa tingin k
Si Zayne ay unti-unting nahiya. “Umm, nagkita na kayo ni Josephine, ‘di ba? Kumusta naman siya?”Ang tono ni Jay ay may bakas ng inis. “Ano pa bang iba niyang mararamdaman? Eh, binasura mo siya.”Natigilan si Zayne at naramdaman ang pag-init ng kaniyang mga tainga sa hiya.Isang sandali ang lumipas at sumagot naman nang walang pigil si Zayne, “Paano ka naman? Binasura mo rin naman ang kapatid ko.”Napanganga si Jay. Ninais niyang sabihin na, ‘Iba ‘yon’, ngunit sa huli ay nilunok na lamang niya ang kaniyang mga salita.“Kumusta naman ang pinakamatandang anak na babae ng mga Severe?” Tanong niya.Naiinis na sumagot si Zayne, “Relax. Hindi siya magpapakamatay nang dahil sa ‘yo.”“Eh, paano naman nag tungkol sa pagpapakagutom at pagnanais magpakamatay?” Tanong ni Jay.“Ah, ayon ba. Eh, totoo ang pagpapakagutom niya, pero hindi naman niya gustong mamatay. Lumalamon siya ng sandamakmak na pagkain noong dumating ako. Binge eating ata ang ginagawa.” Pagkatapos no’n, inasar ni Zayne si Jay, “Na
“Pero, sa tuwing naiisip ko na ayaw niya sa ‘kin, mas nagkakaroon ako ng pagnanais na mabuhay. Gusto ko lang na malaman niya na masaya pa rin ako. Kahit wala siya, maayos pa rin ako,” bulong ni Josephine.Ang tugon ng dalawa sa isang breakup ay magkaibang-magkaiba. Si Josephine ang klase ng tao na kayang tiisin ang sakit nang mag-isa, tinatago ito sa likod ng masaya niyang pamumuhay.Pipiliin niya maghirap para lang mapanatili ang kaniyang dignidad.Si Angeline naman, marahil dahil pinagkatiwalaan niya ang relasyon nila kaya hindi siya naniniwala na hindi na siya mahal ni Jay. Siya ay handang gawin ang lahat para lang tumigil si Jay sa pagpapanggap.Gayunpaman, kapag nawasak ang malalim niyang tiwala sa kanilang relasyon, makakaranas siya ng sakit na mas matindi pa sa sakit ni Josephine.Si Angeline ang klase ng tao na nagmamahal nang walang pigil.“Hindi ako susuko sa kuya mo, Josephine. Hindi hanggang sa huli kong hininga,” determinado niyang sinabi pagkatapos niyang humiga sa sofa,