Naglakad si Jay papasok ng kwarto habang si Rose ay nanatiling nakatago sa labas ng pintuan.Napagtantong hindi na nakasunod sa kaniya si Rose na parang isang anino, muling napakunot ang mga kilay ni Jay.“Pumasok ka.” Nainis si Jay.Pagkatapos no’n ay saka lamang pumasok nang marahan si Rose.Ang makita si Rose ay nagsanhi kay Sera na magulat.Gayunpaman, ang galit na tono ni Jay ay muling nagsanhi kay Sera na mabaliw sa pagmamahal sa lalaki.“Brother Jay, hindi ako makapaniwala na ang care worker na ‘to ay napagdesisyunan na patagong turukan ang lolo ko.”Nagsalita si Jay, “Kaya nireklamo mo siya?”Ang kaniyang tono ay nababalot ng lamig.Si Sera ay natuliro. Ang aura ni Jay ay bahagyang naiiba ngayong araw.Dati ay kinamumuhian ni Jay ang mga taong lumalabag sa kaniyang patakaran.“Siya ang care worker na itinalaga kong mag-alaga kay Old Master Severe. May problema ba?”Namutla nang bahagya ang mukha ni Sera noong sabihin niya, “Paano ako magkakaproblema, Brother Jay? Sadyang… bago
Gayunpaman, ang mga apoy ay muling naglaho noong tumingin siya sa mga nanlaking mga mata ni Rose.Sa huli, pinilit niyang sabihin ang mga salitang, “Mukhang may utang ako sa ‘yong gantimpala para sa paghihirap mo.”Hindi ‘yon ang ninais niyang sabihin!Tumitig si Rose kay Jay, hindi alam kung ano ang tinutukoy nitong ‘gantimpala’.“May gusto ka ba?” Tumingin si Jay sa masigasig na mga mata ni Rose.Nagsinungaling si Rose at sinabi, “Ginagawa ko lang ang trabaho ko, Ginoong President. Hindi na kailangan ng gantimpala.”Iniisip na gusto ni Rose ng pera, hindi na nagpaligoy-ligoy pa si Jay. “Gusto mo ba ng pera?”Ang ningning sa mga mata ni Rose ay agad na naglaho.Napakunot ang mga kilay ni Jay. Hindi ba siya kulang sa pera nitong nakaraang mga araw?“Hindi mo kailangan ng dagdag na pera?” Tanong ni Jay.Tumango si Rose.Dahil dito, nagulat si Jay, ‘Hindi ba’t sinabi niya kay Empire Without Sunset na kulang siya sa pera?‘Marahil ay nakakuha siya ng tulong sa iba.’Si Sera ay diretso sa
Nagsalita si Jay, “‘Wag kang mag-alala. Tinawag kita rito para tulungan ang pasyente sa pagpapayo.”Napabuntong-hininga sa ginhawa si Rose.Gayunpaman, tumitig siya nang nakanganga kay Jay pagkatapos ng isang sandali noong maintindihan na niya ang mga salita ni Jay. Nauutal niyang sinabi, “Pagpapayo?”Paano niya papayuhan ang pasyente kung hindi pa niya kailanman napag-aralan ang psychology?Tumango si Jay. “May problema ba?”Natatakot na ang paggalit sa diyos na ‘to ay nangangahulugan na mapapatalsik siya, walang ibang magawa si Rose kung ‘di ang maglakas-loob.“Pwede kong subukan.”Umuupo sa upuan sa uluhan ng kama, nagdekwatro si Jay at tumitig sa kaniya nang may nanlaking mga mata.Samantala, si Sera sa dulo ng kama ay handa nang matuwa sa paghihirap ni Rose.Naipit sa bawat gilid, si Rose ay nakaramdam ng matindinig bigat. Mayroon siyang milyong-milyong mga bagay na gustong sabihin sa kaniyang lolo ngunit walang ideya kung paano ‘yon sasabihin.“Old… Old Master Severe, ma-... maar
Tinapon ni Jay ang maskara ni Rose sa basurahan.Nanlaki ang mga mata ni Rose noong sundan niya ang paghulog ng maskara, ang kaniyang puso ay nagsisimulang mawalan ng laman.Hindi siya binibigyan ng oras na malunod sa awa sa sarili, nagsalita si Jay, “Sumama ka sa ‘kin.”“Saan tayo pupunta?” Sinundan niya si Jay palabas ng kwarto.Isang mga tao ang paminsan-minsang naglalakad mula sa kabilang direksyon sa mahabang patyo.Sa mga ganoong oras, napapansin ni Rose ang kaniyang sarili na humaharap sa pader, para maiwasan ang iba na makita ang pangit niyang mukha.Sa tuwing nangyayari ‘yon, ang mga sulok ng mga mata ni Jay ay humahapdi.Dinala niya si Rose sa opisina ng isang propesyonal na terapista.Tumitig si Rose sa plaka sa pinto na nagsasabing ‘Psychology’. Sa isang iglap, may matinding pagtanggi ang naramdaman niya at hindi niya ninais na pumasok sa kwarto.“Bakit mo ako dinala rito, Ginoong President? Ang… ang isipan ko naman ay malusog.”Tumatalikod, sumagot si Jay, “Si Old Master S
Iyon ang klase ng sakit na nakakasakal!Paglabas ng psychology ward, hinila ni Rose ang walang sigla niyang katawan pabalik sa kanilang hotel.Tumingin si Josephine kay Rose. “May mali ba, Ate Angeline?”Umuupo sa kama, niyakap ni Rose ang kaniyang mga binti sa kaniyang dibdib at binulong, “Hindi mo pwedeng sabihin sa kuya mo ang tungkol sa mukha ko, ah, Josie.”Ang saging sa bibig ni Josephine ay bumagsak sa lupa noong balutin siya ng kaniyang konsensya.Sinabi na niya sa kaniyang kuya ang nasirang itsura ng kaniyang Ate Angeline noong nakaraan pa.Hindi lamang ito nakita ng kuya niya, ngunit hinawakan pa niya ito.Nalulungkot na tanong ni Josephine, “Bakit hindi, Ate Angeline?”“Baka hindi siya masayahan.” Tumulo ang mga luha mula sa mga mata ni Rose.Napaupo nang mahina si Josephine sa upuan...Sa sandaling ‘yon, marahil ay naintindihan na niya kung bakit ang walang emosyon niyang kuya ay umiyak ng ginto pagkatapos makita ang mukha ng kaniyang hipag.Nananakit siguro ang puso niya p
Sinabi ni Empire Without Sunset sa chatbox, ‘Gusto mo bang makipagkita minsan?’Naalarmang tumitig si Rose sa screen.Hindi kailanman pumasok sa kaniyang isipan na makipagkita kay Empire Without Sunset.Pagkatapos no’n...Mabilis siyang nag-log off at binaon ang kaniyang ulo sa unan.Isang bakas ng pagkainis ang lumitaw sa mga mata ni Empire Without Sunset noong tumitig siya sa gray na profile icon ni Rose.‘Duwag.’...Si Rose ay may masamang nararamdaman.Bilang kaniyang ‘escort’, nagpakahirap si Josephine na maibalik ang ngiti sa mukha ni Rose.Dagdag sa pagsundo kay Rose mula sa trabaho, nagdala rin siya at nagpadala ng 999 na mga roses sa ibang mga pasyente.Kaakit-akit at maganda man si Josie sa pambabaeng damit, siya ay mukha ring kaakit-akit at gwapo sa panlalaking damit. Ang mga kababaihan ay nababaliw sa kaniya.Mayroong puting kasuotan, naglakad siya patungo at palabas ng medical department ayon sa pangangailangan ni Rose, nagsasanhi sa ibang mga manggagawa na siya ang manli
Ang kaakit-akit na mukha ni Jay ay mas nagdilim.“Gusto kong ipatapon ang mga bulaklak na ‘to.” Ang tono ni Jay ay katakot-takot.Biglang naririnig ang boses ni Jay, napatalon si Rose sa gulat.Ilang gwapong mga lalaki na may itim na kasuotan at may sunglasses ang pumasok sa kwarto at mabilis na tinanggal ang mga rosas, walang iniiwan na kahit isa.Natigilan sa kaniyang kinatatayuan, nagpipigil na tumulo ang mga luha sa mga mata ni Rose dahil sa pagkabalisang nararamdaman niya.Tumitig sa kaniya si Jay, nag-uusok sa galit. “Hindi mo ba alam na ang ibang pasyente ay maaaring allergic sa bulaklak?”Binuksan ni Rose ang kanyang bibig ngunit nanatiling tahimik.Gusto ba siya nitong awayin? Alam na alam naman ni Jay na ang lolo niya ay hindi allergic.“Opo, ginoo. Naintindihan ko. Hindi na ‘to mauulit,” sabi ni Rose, natatakot.Nang makita na muli na naman niyang napaiyak si Rose, naramdaman ni Jay ang apoy ng inis na nagwawala sa kaniyang dibdib.“Sino’ng nagpadala sa mga ‘to?” Malamig niy
Nang magising, napagtanto ni Rose ang mapait na katotohanan. Siya ay allergic.“Ah!”Ang tunog ng baboy na kinakatay ang maririnig mula sa banyo, nagsasanhi kay Josephine na bumagsak sa kama dahil sa gulat.“Ano’ng nangyari?”Tumakbo si Josie sa banyo upang makita ang makinis na kutis ni Rose na may pulang mga pantal sa ilalim ng maluwag niyang kwelyo.Natugma ito sa kulay ng kaniyang mukha.Napatitig si Josephine sa gulat. “Allergic ka sa pollen?”Napasampal si Rose sa noo niya. “Ang katawan ni Rose Loyle ay natural na mahina. Hindi ako makapaniwala na nakalimutan ko ang tungkol dito.”Agad na naglakad palabas si Josie upang padalahan ng mensahe ang kaniyang kuya gamit ang kaniyang phone. ‘Bilisan mo! Ngayon mismo! Tanggalin mo ‘tong mga rosas mo!’Ang makatanggap ng ganoong mensahe sa umaga ay nagsanhi sa mood ni Jay na lumala.Halatang nagustuhan ni Rose ang mga bulaklak na pinadala sa kaniya ng iba ngunit tatanggihan ang mahalaga niyang mga bulaklak sa labas ng pinto niya.Ano’ng i