Kabanata 348

Sa basurahan ay isang mamahalin na kahon ng likido na nasa tabi ng syringe.

Nang maisip ni Rose na magkakaroon siya ng kahiya-hiyang sakit na ito, siya ay napuno ng pighati.

Bumalik siya sa kaniyang nirentahang bahay sa dismaya.

Noong isara niya ang pinto, ang kaniyang mga emosyon ay sumabog na parang sirang dam.

Umupo siya sa sahig habang bumabagsak nang malaya ang kaniyang mga luha.

“Paano mo ‘to nagawa sa ‘kin?”

Ang kanyang telepono ay walang pigil na tumunog. Tinanggal ito ni Rose sa kaniyang bag at nakita ang mga salitang ‘Josephine Ares’. Pinunasan niya ang kaniyang mga luha at sinagot ang tawag.

“Hipag…”

“Huwag mo akong tawaging ganiyan.”

Ang kaniyang tono ay parang nagmamakaawa, at ang kaniyang paos na boses ay nagsanhi kay Josephine na matuliro.

“May ginawa ba ang kuya ko sa ‘yo?”

“Josephine, iiwan ko na ang tatlo kong mga anak sa ‘yo. Pakiusap ay alagaan mo silang mabuti para sa ‘kin.” Humikbi si Rose. “Saka, sabihin mo sa kuya mo na anak niya si Zetty. Sabihin mo sa kaniya n