Hi! This chapter is unedited. More errors, spellings and grammatical errors. Please bear with me for a while and will fix it as soon as possible. Happy reading!
“So? Why do you care?” Tanong ko sa kanya. Natahimik siya tila hindi alam ang sasabihin niya. I scoffed and grabbed my things before leaving his car.“Mag praktis ka mag-isa mo!” sigaw ko muli sa kanya bago ako tuluyang bumaba sa sasakyan niya.Mas lalo akong nainis nang pinaharurot ni Ethan ang sasakyan niya at iniwan akong mag-isa dito sa daan.Nakakainis siya! Ano bang problema niya at hindi maayos-ayos ang pakikitungo niya sa’kin? Isang araw magiging mabait, sa susunod na araw magiging masungit. Gets ko naman e! Kasi gano’n si Ethan! Pero paano naman ‘yong paghalik niya sa’kin? Mga panahong kailangan ko ng makakaramay bakit siya ang nauunang dumating? Why he’s being possessive kung wala naman siyang pake?! Minsan mabait! Minsan masungit! Argh! I don’t get him anymore!Inis na inis kong sinipa ang bato at nagpara ng taxi para makauwi na kaagad. Saktong nakapasok na ako sa taxi bago pa tuluyang bumuhos ang ulan. Nakng! Nakikisama pa talaga sa nararamdaman ko!Pagkadating ko sa baha
Minsan nakakaasar kasama si Darius dahil sa mga pick-up lines niyang mga baduy, but never once I felt lonely. He’s fun to talked to at wala talagang problemang aalalahanin kapag siya ang kausap ko. Napahikab ako nang makaramdam ng antok, na siyang napansin naman ni Darius dahil napatanong ito. “Ihatid na kita sa inyo?” “Ayokong umuwi,” pabalang na saad ko tsaka ako tamad na s******p sa apple juice ko. “Ako rin,” tugon niya dahilan para mapatingin ako sa kanya, pero maging ito ay tamad na ring s********p ang juice niya. “Oh, edi saan tayo?” kunot-noong tanong ko sa kanya. “Palaboy-laboy na lang tayo? O ‘di kaya manglimos?” inosenteng tanong niya dahilan para kaunti na lang ay maniwala na ako sa kanya. Natawa ako sa sinabi niya. “Gaga, sa gwapo mong ‘yan may magbibigay sa’yo? Eh mukha ka ngang mayaman oh! May maniniwala ba sa’yo?” Napanguso naman siya, pero kaagad ding sumilay ang pilyong ngisi. “Oo, kapag naglagay tayo ng uling! Tara! Hindi ko pa nasusubukan iyon! Tsaka may ma
So, I turned off my phone when mama keeps calling me. Ayokong sagutin. Ayoko. Ayokong umuwi kung hindi lang din naman kami nagkakaayos. Pero gusto ko ding malaman kung bakit sila nagsiuwian. Ngayon pa talaga kung kailan sanay na akong wala sila sa tabi ko.Darius left me alone as soon as I settled down. Naglinis din siya kanina ng mga kalat, kahit na sobrang linis naman ng unit niya. Pinalitan din ang mga sheets ng kama at unan niya. He even cleaned the bathroom for me kahit na sabi ko ako na Ang maglilinis. But he insisted. He did all the chores kahit na pareho kaming walang mga tulog.He’ll visit me later at lunch kung magigising daw siya ng maaga. Sabi ko dito na lang din magpahinga, pero ayaw niya, dahil nandito daw ako. Ano naman kung nandito ako? E kanya naman ito. Siya pa itong nahiya.Nagpahinga ako at nagising na lamang ako nang may naamoy akong mabangong luto. Luto? Nandito na si Darius?Napabalikwas ako pero kaagad ding napapikit dahil kumirot ang ulo ko, siguro dahil sa wal
“What the heck is wrong with you, Liam?” singhal ko sa lalaki nang makarating kami ng parking lot ng condo ni Darius.“What is wrong with me? Oo nga naman, Sera. What is wrong with me?” sigaw nito sa’kin kaya napaatras ako.Nanginginig ang katawan ko sa galit, inis at kung ano pa na hindi ko maintindihan. At nang makita iyon ni Liam, ay kaagad itong humingi ng tawad, pero napaatras lang ako palayo sa kanya.“Fvk.” mura niya tsaka ginulo ang buhok niya.“I’m sorry, Sera, I didn’t mean to scare you,” mahinahon pero basag ang kanyang boses, na may pagsisisi sa kanyang mga mata.“I am not, Liam. Ano bang nangyayari sa’yo? Nagmamagandang loob lang si Darius! Kung hindi siguro dahil sa kanya, baka nga may mangyari nang masama sa’kin,” nanginginig ang boses kong saad sa kanya.Huminga ng malalim si Liam. “I am your suitor, Sera. Why you didn’t call—”“I did. Several times, Liam.” My voice remained calm, but inside, I was trembling.Natigilan si Liam sa sinabi ko. “I… I’m sorry, Sera. Nakita k
Nakaupo ako ngayon sa gitna, kung saan pareho silang nasa magkabilang gilid ko at magkaharap. Liam sits comfortably while Ethan sits the way he used to be—looking proud and confident.I cleared my throat and spoke. Mukhang wala naman silang planong mag-usap, isa pa inaantok na ako. Kailangan ko nang magpahinga. “Anong ginagawa ko rito? Kung wala kayong sasabihin, pwede magpahinga na?”Ethan turn his head to look at me. Halos tumalon ang puso ko nang makita kung paano niya ako titigan. His expression’s mad, but suddenly turned softened as soon as he stared at me, like scanning and studying me—as if I am good and fine kaya naging malambot ang ekspresyon niya sa mukha.Mabilis akong umiwas ng tingin sa kanya. Gusto ko nang umalis. Pero may part sa’kin na gusto ko siyang makasama.“I need to talk to Sera alone, Liam,” his voice cold as usual. Liam didn’t falter nor shaken by the tone of his voice—sanay na siya kay Ethan. Pero ako na kahit best friend ni Ethan na laging magkasama ay natata
Ilang beses akong nagpagulong-gulong sa kama dahil hindi ko maintindihan ang sarili ko. Pagkatapos kong sabihin kay Ethan iyon, bakas sa kanyang mga mata ang sakit. Why? Was he jealous? Is he mad na sasagutin ko na si Liam? Why? Hindi ko siya maintindihan!Para akong zombie kinabukasan nang magising ako. Sobrang itim ng ilalim ng mga mata ko at sobrang gulo rin ng buhok ko.Napahiga ako muli at nagtago sa kumot nang may kumatok sa pintuan ng kwarto.“P-pasok,” nanginginig kong saad sa taong nasa pintuan.Narinig ko ang pagbukas noon at mga yabag na papalapit sa’kin.“Good morning, Sera,” bati ni Liam. Sobrang lalim at namamaos ang kanyang boses at hindi ko mapigilang aminin na ang gwapo ng boses ni Liam.“I brought some milk,” aniya tsaka narinig ko ang pagpatong ng baso sa side table. Ilang sandali lang ay bumaon ang kama, hudyat na napaupo na ngayon si Liam sa kamang hinihigaan ko.“Gising ka na? Do you want to come with us? Magsisimba kami,” sobrang rahan ng boses ni Liam kaya hindi
Tulad ng sabi ni Liam ay nag-simba kami kasama sila Tita Violet, Tito Lance, Kuya Luke at ang bunsong kapatid nila Liam na si Levi. Pagkatapos no’n ay namasyal kami sa mall, at nag-shopping na rin sina Tita. Groceries at mga gamit para sa’kin.“Nako, Tita, hindi na rin naman po kailangan…”“No, I insist Sera, pagbigyan mo na ako,” natawa si Tita at Inakbayan naman siya ni Tito Lance. “Gustong-gusto niya talaga magkaroon ng babaeng anak, Sera. Hayaan mo na,” tumawa si Tito Lance. “Wala pa kasing pinapakilalang girlfriend itong si Luke, at baka gumaduate na lang ng college e, wala pa ring girlfriend.”“Dad, wala pa sa isip ko ‘yan,” natatawang saad ni Kuya Luke. “Si Liam, baka masagot na ni Sera.”Napangiti na lang ako sa kanila. I never felt like I was an outsider to their family. Sobrang saya nilang kasama. Tinuri nila akong anak, at kapatid—na para bang kabilang ako sa pamilya nila, and somehow, I miss my own family too.We played arcade, bowling, archery, we watched cine and did ice
“It’s for your future, anak. All of this—everything I’m doing—is for you,” she said, her eyes filled with regret. “So to save my future, you let me drown in all this pain and sadness? All alone?” I said, my voice trembling. “That’s so selfish of you, Ma.” “I’m sorry kung gano’n ang tingin mo sa’kin, Sera. Pero magiging selfish ako habambuhay kung tungkol lang din sa’yo,” Mama’s voice was firm and stern and I can see in her eyes that she’s determined.“Nag-usap kami ng papa mo, Sera,” Mama paused. May pag-aalinglangan sa kanyang mga mata, pero huminga ito ng malalim at sinabi ang katagang hindi ko inaasahang marinig.“We chose to separate, Sera. Pagkatapos ng school year mo, aalis na tayo ng Cebu.”Napatayo ako sa sinabi niya at napakuyom ng kamao. “No. I will never leave, Cebu mama! Dito lang ako! Ayokong sumama sa’yo. Sa inyo! I’m fine living alone, kasi sinanay niyo na rin naman ako! Umalis kayo kung gusto niyo, but I will never leave Cebu! No!” I yelled, being hysterical.I ran
ETHAN SIERRA“Ethan! Why are you doing this to me? Ako ang girlfriend mo! Bakit ba puro si Sera na lang ang kasama mo! Bakit siya na lang palagi?!” Kendra's voice was sharp, filled with frustration and jealousy.“Pwede ba, Kendra? I don’t have time for your bullshit!” I snapped, my patience wearing thin.Nanlaki ang bilugang mga mata ni Kendra, at siyang pamumula naman ng kanyang tenga at pisngi sa galit at inis.I hadn’t meant to yell at her, but she had been pushing me for days, testing my patience when I had nothing left to give. I was exhausted—mentally and emotionally. Everything had happened so suddenly.Tita Sarah was gone.Sera hadn't spoken since. The shock had stolen her voice, leaving her trapped in a silence none of us could break.Sometimes, she would just sit there, staring at her mother’s coffin, tears falling quietly down her cheeks. Liam had tried to comfort her at first, but when she didn’t respond when she didn’t even acknowledge his presence, he eventually stopped
ETHAN SIERRADays have passed and our school year has ended. I immediately went to Manila for the training. Pagkarating ko sa mansyon ni Lolo ay isang malakas na sampal ang natanggap ko.“You’re helping the Valencias?!” Sigaw nito na halos pumutok na ang ugat nito sa leeg dahil sa galit. Hinila ako ni Yael palayo kay Lolo. “It doesn’t mean he’s helping Gabriel Valencia, Lo. You know how close he is to his child. At walang kasalanan si Sera sa nangyayari sa mga magulang niya. She’s innocent!” “Yes, she’s innocent. But that doesn’t mean you have to help them. Baka nakakalimutan mo kung magkano ninakaw ng lalaking iyon sa’tin, Ethan. And now you’re investing in their company. Are you fucking insane? Sa papaluging kompanyang iyon?!”Nagtangis ang panga ko sa sinabi ni Lolo. He has the right to get mad. I invested his money in Sera’s Furnitures Company—but that money is from working hard as a trainee. Hindi naman ako basta-basta nag-iinvest ng gano’ng kalaking halaga kung alam kong hindi
ETHAN SIERRAI felt uneasy when Sera didn’t show up at school for days. The longer she was gone, the more restless I became.So I went to her house.Manang was the one who greeted me at the door, her expression heavy with concern. “Nasa ospital sila Ethan,” she said. “Nakunan si Sarah. Pwede mo namang puntahan, pero uuwi na rin sila bukas.”Something inside me tightened.I didn’t waste time—I went straight to the hospital. But when I got there, I found myself unable to move forward.Sera sat in the hallway, her hands folded neatly on her lap, her posture still. Too still.She looked lost.Her mother wouldn’t even speak to her, and she didn’t push. She just sat there, her face void of emotion. Then, as if sensing someone watching her, she let out a deep sigh and forced a smile—one that didn’t reach her eyes. As if nothing had happened.But I knew better.And this—this was exactly why I didn’t want to lose her smiles.Because I knew how quickly her world could fall apart. And if I could
ETHAN SIERRAI was sitting under a coconut palm tree, flipping through the pages of my book while the waves crashed against the shore. The birds were humming, and the wind made the trees sway, their leaves rustling softly. It was calm, peaceful—one of those moments where everything just felt right—or just I thought so.“Ayoko pa kasing umuwi, Mama! Ayoko!” Sigaw ng batang babae at mabilis na tumatakbo palayo sa tinatawag niyang mama.She’s small, but runs like a cheetah. Hingal na hingal ang Mama niyang napahinto habang ang kamay ay nakasenyas sa bata na lumapit sa kanya.Pero inilabas niya lang ang dila niya sa Mama niya at nakwembot pa. Hindi ko mapigilang matawa dahil ang cute niyang tignan.“Seraphina, please. I still have a lot of work to do, hmm? Listen to Mama, okay?” Hinihingal pa rin ang ginang habang tuwang-tuwa naman ang babae at hindi pa rin natigil sa pagkembot.“Mama naman kasi! Ayoko nga. Hindi na sana tayo nagpunta dito kung magtatrabaho ka lang. You didn’t bring me he
Ilang araw nang nagdaan simula nang ayaw nila akong papuntahin sa ospital kung saan naka-confine si Darius. They want me to stay away from him as much as possible. Ilang araw ko na ding hindi pinapansin sila Ethan dahil sa masama pa rin ang loob ko sa kanila. Darius almost died! Mamamatay siya kung hindi lang siya naagapan agad. But I heard critical siya kaya hindi ko alam kung he’s still in unconscious state or what.Narinig ko ang pagbukas ng pintuan ng silid ko maging ang mga yabag na papalapit nito sa’kin.“You should eat, Sera… Dalawang araw ka nang hindi kumakain,” bakas ang pag-aalala sa boses ni Ethan, pero hindi ko siya pinansin. I was busy planning on how to take Mara down. I was now on the verge of revenge and no one could stop me. Not even Ethan.“Gusto kong lumabas. If you care for me, hahayaan mo ako, Ethan.” “And then what? To watch you gone again, Sera? What do you want? Ang tuluyan kang mapatay ng kung sino mang gusto kang patayin? Do you think I will let that happe
DARIUS CAELUM BERNARDOWARNING: Chapter 76 delves into sensitive and potentially disturbing themes related to mental health, including depression, anxiety, psychological manipulation, and existential crises. It also addresses topics such as abuse and trauma experienced by the protagonist. Additionally, the chapter contains discussions of self-harm that may be triggering to some readers. Also includes explicit sexual content and discussions of intimacy between characters. Reader discretion is strongly advised.I thought that would be the last time I would see her. Mama brought us to Manila for years until Tita Mara brought me back to Cebu with Kendra, my cousin.Masyadong malagim ang buhay ko habang kasama ko lang si Ate Cae sa bahay. Wala lagi si Mama dahil kailangan niyang asikasuhin ang business ni daddy nang makulong ito dahil sa pagsumbong ko sa kanya sa pulis.Akala ko ay magiging okay na kami ni Ate Cae, but it got worse almost everyday. Rinig na rinig ko ang malalakas niyang iya
DARIUS CAELUM BERNARDOWARNING: Chapter 76 delves into sensitive and potentially disturbing themes related to mental health, including depression, anxiety, psychological manipulation, and existential crises. It also addresses topics such as abuse and trauma experienced by the protagonist. Additionally, the chapter contains discussions of self-harm that may be triggering to some readers. Also includes explicit sexual content and discussions of intimacy between characters. Reader discretion is strongly advised.[Seven Years old]“Papa! Papa! Tama na!” Sigaw ni Ate Caelyn mula sa loob ng kanyang kwarto. Mabilis akong nakatakbo papunta sa kanyang kwarto nang makarinig ako ng sigawan at labis na lang ang gulat ko nang makitang nakababa ang pantalon ni Papa at sapilitang hinuhubad si Ate Cae.“Bilisan mo, Cae! Saglit lang ito,” parang demondyo ang boses ni Papa nang marinig ko ang boses nito. Nanginig ako. Gusto kong tumakbo dahil sa nasaksihan ko. But Ate Cae is suffering. Our dad wants t
“Ah,” aniya saka ako muling tinignan. Napatawa siya saglit bago magsalita. “I realize that you didn’t have too, Sera! There’s someone who’s willing to spill blood on his hand for your sake!” Palakas ng palakas ang tawa niya. Nakakairita. Nakakabingi. Pero hindi ko magawang magalaw ang buo kong katawan. Maging takpan ang mga tenga ko para hindi ko marinig ang tawa niya. No… Ethan won’t do that… He won’t risk everything just for me. Muling lumapit si Darius sa’kin. Napaupo siya at nagulat na lamang ako nang iangat niya ang suot kong gown at hinaplos ang balat ko. “Hindi naman masama kung tikman kita, right, Sera? Hindi pwedeng si Darius lang. Total, kasal naman kayo, right?” Nakangisi niyang tanong at idinampi ang kanyang labi sa hita ko. Napasinghap ako at pilit kong manlaban pero parang tinakasan ako ng lakas ko dahil sa mga nalaman ko. Tahimik na lamang akong umiiyak habang nakahiga sa kama at patuloy lang siya sa paghahaplos ng hita ko at paghahalik roon hanggang umabot iyon s
Nanghihina ang mga tuhod ko na siyang mabilis namang naalalayan ni Ethan dahil sa mga nangyayari ngayon. He seems desperate. Gusto ni Ethan na gawin ang lahat. For what? To claim me again? Umiling ako sa sinabi niya pero mabilis akong natigilan nang ilapat ni Ethan ang kanyang labi sa labi ko at mapupusok akong hinalikan. Mas lalong nanghina ang tuhod ko at kung hindi ako yakap ni Ethan at nakakapit sa mga braso niya ay malamang nasa sahig na ako. Ilang beses ko siyang tinutulak pero lumalalim lang ang kanyang halik at pilit binubuka ang bibig ko. Lasap na lasap ko ang alak sa kanyang bibig. I knew it. He was drunk. Pero kahit na alam kong wala sa katinuan si Ethan ay nagawa ko pa ring tugunan ang halik niya. It was hot and felt surreal. I badly miss him. I badly miss my Ethan. Tila natauhan ako nang maramdaman ko ang kamay niyang gumapang sa bewang ko hanggang sa hinaharap ko. This time, I pushed him harder than I could. Natumba si Ethan at napadaing siya nang tumama ang lik