Kabanata 0004

Ipinulupot ni Amy ang kanyang dalawang paa sa kanyang kama at umiyak, nalungkot at nahihiya siya pagkatapos ng nangyari ngayon. Una nawalan siya ng trabaho at pangalawa, itinapon siya sa harapan ng lalaki. Hindi nagustuhan ni Amy ang lalaki, at alam niyang mayabang itong lalaki. Paano siya maglakas-loob na hamunin ang pinakamakapangyarihang tao sa NorthHill ? Lasing ba siya?

Saan siya makakakuha ng trabaho ngayon? Ang lahat ng mga kumpanyang pinadalhan niya ng alok ay hindi nakabalik sa kanya.

Biglang bumukas ang pinto at bumungad si Angel, "Mommy!" Tumakbo siya papunta kay Amy bago pa niya matapos ang paglilinis ng kanyang mga luha. Ayaw niyang makita siya ng mga bata na umiiyak.

She believed that it will make them trouble, she eventually cleaned all her tears and smiled. Nag-aalalang tanong ni Angel, "Mommy, sad ka ba?"

"Ay hindi, masaya nga ako kasi andito kayong lahat eh," pagsisinungaling ni Amy.

"Pero never naman kaming nawala sayo eh," sabi ni Angel.

Bago pa makapagsalita si Amy ay pumasok na sina Queen at Debby at umakyat sa kama. Tuwang-tuwa si Amy nang makita ang mga mukha nila.

"Mommy, maaga po kayong nakabalik galing sa trabaho ngayon," sabi ni Queen.

"Oo, maaga akong umalis sa trabaho kasi namiss ko kayong girls eh," sabi ni Amy at ngumiti ang mga babae.

"Ma, pasok na kami sa school next month di ba?" Tanong ni Angel habang pasimpleng nakasandal si Debby sa balikat ni Amy.

"Oo, tuloy pa rin yan," umaasang sabi ni Amy. Actually, naisip niya na gagamitin niya ang sahod niya bilang dentist assistant bilang pambayad ng mga bata sa school by the end of the month pero natanggal na pala siya pero kailangan pa rin niyang panatilihin ang pag-asa ng mga bata at mag-apply ng mas kabaliwan sa trabaho. .

"Nasaan ang mga kapatid niyo?" tanong ni Amy.

"Naglilinis po sila," sagot ni Queen at tumango si Amy. Ginulo ni Amy ang buhok ni Debby at tinanong, "Debby, kumusta ang bagongneighborhood? Gusto mo ba dito?"

"Gu...gusto ko lang makilala si daddy," sabi ni Debby sa mahinang boses at naging malungkot ang atmosphere ng usapan.

"Makikilala mo din siya, sisiguraduhin ko yun," sabi ni Amy at saka sinabi kay Angel, "bakit hindi kayong lahat makipaglaro sa mga kapatid mo? Gusto ko munang magpahinga. Pupunta ako at makipaglaro sa inyo pagkagising ko."

"Okay, mommy," naniniwala ang mga bata na karapat-dapat magpahinga ang kanilang ina pagkatapos ng trabaho.

Nang mawala ang mga babae sa kwarto, napabuntong-hininga si Amy. Wala siyang matatakbuhan para humingi ng tulong, kailangan niyang maging matatag para sa kanyang mga anak.

Tumunog ang kanyang telepono at bagama't hindi kilalang numero iyon, sinagot niya ito gayunpaman, "Si Amy Owen ba ito?"

"Opo ito nga," sagot ni Amy na umaasang magandang balita ito.

"Nagpadala kami sa iyo ng email theree days ago at wala kaming natanggap na sagot, pakicheck ng spam folder niyo at ipaalam sa amin kung ano ang tingin mo sa offer," sabi ng lalaki sa kabilang linya at ibinaba ang tawag.

Tinitingnan ni Amy ang kanyang mail araw-araw at kahit bawat oras para makita kung may nakabalik sa kanya sa kumpanya. Paano niya na-miss ito? Mabilis niyang pinuntahan ang kanyang folder ng spam at nakitang may ipinadala ngang mail sa kanya, ipinadala ito mula sa Alessandro’s Corporation.

Ang Alessandro’s Corporation? Pinakamataas ang kanilang offer na sweldo at siguradong mapalad ang sinumang makatrabaho sila. Napuno ng tuwa ang kanyang puso at hindi na siya makapaghintay na ipagpatuloy ang trabaho kinabukasan.

Nang gabi na, nakipaglaro siya sa kanyang anim na anak. Napakasaya nila bago matulog ang lahat. Pero alam niyang kahit gaano pa kasaya ang mga anak, hindi magiging kumpleto ang kanilang kaligayahan hangga't hindi nila nakikilala ang kanilang ama.

Kahit si Amy ay hindi masabi kung sino ang kanilang ama. Mayroong higit sa isang milyong lalaki sa NorthHill. Paano niya makikilala ang gigolo na kanyang naka-one night stand six years ago?

Agad siyang pumunta sa Alessandro’s Corporation ng sumunod na araw, at pagkatapos na ipakilala ang sarili sa receptionist, nainterbyu siya at nagtrabaho sa parehong araw. Sinamahan siya ng receptionist sa itaas at ipinakita sa kanya kung nasaan ang kanyang mesa at ipinakilala siya sa kanyang pinuno ng departamento.

"Welcome sa Alessandro’s Corporation, Miss Amy," sabi ng pinuno ng departamento, si Abe.

"My pleasure, sir," sagot ni Amy. Kumpiyansa siyang umupo sa harap ng lalaki.

“Eto yung orientation book natin, it contains the rules and regulations of the company,” inabot ni Abe ang isang dokumento sa kanya.

Tinanggap niya ito at sinabing, "Sige, sir. Babasahin ko po."

"At ito ang kasalukuyang trabaho ng taong nauna sa'yo, kailangan mong matapos ang project bago matapos ang buwan," aniya.

"Okay, sir, walang problema" sabi niya at naghintay ng ilang segundo, nang makita niyang abalang si Abe sa pagsusulat ng kung ano-ano, tinanong niya, "Pwede na po ba akong umalis, sir?"

"Kailangan kitang dalhin sa opisina ng CEO, tradisyon na dito para sa bawat empleyado na makipagkita sa kanya bago sila magsimulang magtrabaho," sabi niya.

"Alright, sir," tumayo si Amy hanggang matapos ni Abe ang sinusulat niya bago tumayo.

"Please follow me," aniya at sinundan siya nito. Lumabas sila ng kwarto at dire-diretsong naglakad pakanan, agad silang nakarating sa isang kwarto kung saan may planong kumatok si Abe.

"Come in," may narinig na boses sa loob at parehong pumasok sina Abe at Amy.

Nakita ni Amy ang isang slim na babae na nakatayo doon na may dalang tasa ng kape pero walang nakaupo sa opisina. Mukhang may gagawin ang CEO.

"Miss Bonnie," bati ni Abe.

"Hey Abe," sabi ni Bonnie at malumanay na inilapag ang kape, "May gagawin pa yata si boss, maya-maya lang ay babalik siya dahil sinabihan akong magtimpla ng kape para sa kanya."

"Sige," sabi ni Abe at pinanood si Bonnie na lumabas.

"Siya ang secretary ng CEO. Narinig mo ang pangalan niya di ba?" tanong ni Abe kay Amy.

"Opo," sagot ni Amy. Pareho silang naghintay sa katahimikan ng walong minuto pa pero walang bakas ng CEO.

"Amy, pakihintay na lang siya ha. Pagdating niya, magpakilala ka na lang sa kanya. As long as wala ka sa blacklist niya, wala kang problema," aniya at naglakad na paalis.

Hangga't wala siya sa kanyang blacklist? Ano ang ibig niyang sabihin doon? Ni hindi pa nga niya nakilala ang CEO, paano kaya siya nasa blacklist nito?

Naghintay pa siya ng dalawampung minuto, paulit-ulit niyang binago ang posisyon niya sa pagkakatayo at nang halos isang oras na siyang nakatayo ay napagdesisyunan niyang umalis na.

Anong uri ng isang CEO ang nagsasabi sa kanyang secretary na maghanda ng kape para sa kanya pero hindi magpapakita kahit makalipas ang isang oras? O baka nahuli dahil siya sa isang bagay?

Nang papaalis na si Amy, bigla niyang sinuri ang malaking opisina ng isang beses at biglang napatingin ang kanyang mga mata sa isang bracelet.

Parang pamilyar ang bracelet. Naglakad siya patungo sa bracelet at hinawakan iyon. Kumpirmadong iyon ang bracelet na ibinigay sa kanya ng kanyang ina.

Matapos umalis sa NorthHill anim na taon na ang nakalilipas, napansin niyang hindi na niya nakita ang kanyang bracelet at lagi niyang iniisip kung paano niya ito mawawala dahil laging nasa pulso niya ang bracelet.

Paanong napunta sa CEO ang kanyang bracelet Paano? Kinumpirma niya sa pamamagitan ng paghawak at pagsusuri muli sa bracelet at sa katunayan, kanya nga iyon.

Hindi tama na kunin lang ito, na tiyak na malalagay siya sa gulo. Pinakamabuting alamin muna kung sino ang CEO na ito.

Dahil sa curiosity na malaman kung sino ang CEO na may hawak ng kanyang bracelet, naghintay pa siya ng apatnapu't limang minuto pero wala pa rin siyang nakitang tao. Sumasakit na ngayon ang kanyang mga binti dahil sa matagal na pagkakatayo kaya lumabas na siya ng opisina.

Pagkatapos ng trabaho, nakatanggap siya ng panloob na tawag mula sa pinuno ng departamento na nagsasabi sa kanya na mag-ulat sa kanyang opisina at ginawa niya ito.

Pagkatapos niyang maupo sa harapan ni Abe, nagtanong siya, "Nameet mo na ba ang CEO?"

"Hindi po sir. Ilang oras akong naghintay pero hindi ko siya nakita, baka bukas pupunta na lang ako sa opisina niya," she said.

"Sige, kamusta ang unang araw mo sa trabaho?" tanong ni Abe.

"Okay na okay, sir. Very great po, thank you! Mukhang mababait din ang mga tao dito," sabi ni Amy at ngumiti.

"Pwede ba akong magtanong?" tanong ni Abe.

"Sure, sir," magalang na sagot ni Amy.

"Dahil wala akong nakitang singsing sa daliri mo, ibig sabihin hindi ka pa kasal? May boyfriend ka na ba?" tanong ni Abe.

Ito ang unang araw niya sa trabaho at ang lalaking ito ay nagtatanong na sa kanya ng ganoong personal na tanong.

"Hindi ko ho sana gustong pag-usapan ang personal matters, sir," sabi ni Amy.

"Oh!" Napabulalas si Abe, "Okay."

"Pwede na po ba akong umalis?" tanong ni Amy.

"Marami akong pera, pwede tayong magkarelasyon at magiging madali ang mga araw mo rito, sinisiguro ko sa iyo," sabi ni Abe, na labis na nagnanasa sa kanya.

Bakas sa mukha ni Amy, "Hindi ho ako cheap, excuse me, sir." Tumalikod si Amy sa pagtatangkang umalis pero nagsalita si Abe,

“O kaya ko ring gawing miserable ang buhay mo dito kung nagpapakahard to get ka,” nakangiting sabi ni Abe.

Nag walk out na lang si Amy ng hindi nagre-react o nag salita.