Home / All / Seek of Solace / CHAPTER 05

Share

CHAPTER 05

Author: lostpen
last update Last Updated: 2021-10-04 13:11:23

Ang malamig na simoy ng hangin ay humaplos sa aking balat, mas lalo akong ginanahan. Sandali kong dinama ang katahimikan bago lumoblob ulit sa tubig.

Ang isa sa mga dahilan kung bakit gustong- gusto ko rin ang tubig dahil para sa akin, kapag tayo ay laging binibisita ng kalungkutan at kapag gustong gusto na nating sumuko sa buhay, isipin lang natin na nasa gitna tayo ng karagatan kung saan nakasakay sa isang maliit na bangka. I put myself in that scenario, I always kept telling thyself that how can I able to move forward and achive my goals in life if I wouldn't dare to use the paddles? 

If we really want to aim our dreams in life, in order for us to achive it, we must start sailing our own boat. We must not let ourselves drown in the ocean wherein maiihintulad natin ang paglubog ng sarili kapag hindi tayo uusad. Continue sailing in our own boat, nevermind the sharks or any sea creatures behind us, kumbaga ‘wag kang magpapaapekto sa mga taong sumisira sayo  dahil wala naman tayong mapapala sa kanila. We just need to keep sailing until we reach the land of our success.

Napabalik ako sa reyalidad, napatakip sa bibig ng may marinig na mga yapak, nagpa-panic na ako kung anong gagawin ko. Nilubog ko ang sarili sa tubig, humiling na sana’y di niya ako mapansin pero agad akong napasapak sa ulo ng maalalang nasa gilid pala ng pool ang damit ko. 

Dahan-dahan akong umahon, kinakabang  napatingin sa paligid at nang makitang walang katao-tao, dali-dali kong inakyat ang hagdan sa pool at kukunin na sana ang mga damit ngunit agad din napatigil ng may marinig na naman akong yapak ng paa. I hurriedly get my clothes and was about to run when the footsteps stop, I assume that it’s inches ahead from me. Napapikit ako nang maalalang naka underwear lang pala ako, amputchi nakakahiya. My heart is beating loudly and I can feel how nervous I am right now. 

Itinakip ko muna ang damit sa may dibdib ko at kinakabahang umikot patalikod. 

I couldn’t help but to swallow my own uliva when I finally face the owner of the footsteps. His mouth is widely opened and he’s only wearing a bath robe, hindi ito nakaayos kaya kitang kita ang makisig nitong dibdib. Sa isang kamay niya ay may hawak na baso. Akala ko nga si sir Trios pero kung titignang mabuti, magkamukha lang pala sila. Baka anak niya ‘to?

Napalunok siya ng makita ako, hindi nakaligtas sa’kin ang pagsuri nito sa kabuuhan ko.

“H-hoy!” nauutal kong sigaw dahil sa hiyang naramdaman. Ilang beses naman siyang napakurap at tumikhim pagkatapos. Ngayon, klarong klaro ang striktong kagwapohang taglay nito. Kumunot ang kan’yang noo at nagtatakang tinignan ako.

“Who are you?” he asked. 

“A-ano kasi.”

“Hmm?” he hummed. Hala tsngina, ang sarap sa ears omg.

“Sorry talaga, kasi naman the water is tempting me!” hindi ko mapigilang mapabulyaw dahil sa kaba. Mas lalong kumunot ang noo nito.

"Who are you?" Ulit nito sa malalim na boses kaya agad na akong kinabahan. 

“I-I'm E-Euryx, anak ako ni nanay Jessa, kilala mo ba?”  Gagi, bakit ba nauutal ako! 

“Ah, si nanay Jessa.” tumikhim siya at tumango.

Magsasalita na ulit sana ako ngunit sa pag-ihip ng hangin, mas lalo ‘kong napayakap sa sarili, tsngina nakalimutan kong nakahubad pa pala ako. Amen, nakakahiyang pangyayari.

“A-ano teka mauna nalang muna ako? Giniginaw na kasi talaga ako.” I asked. Sumulyap naman siya sa katawan ko pero agaran ring binalik sa mukha ko. Bahagya niyang pinagdikit ang kan’yang kilay.

“At pa’no ako makakasiguro na anak ka talaga ni 'nay Jessa?” I swallowed hard when he took a few step towards me. Hindi ko mapigilang mapakagat sa labi ng maaninag ko ng mabuti ang kanyang mukha. Napakalalim ng mata nito, kulay asul 'to. Ang matangos niyang ilong at mamamasa niyang labi. Agad kong pinilig ang ulo at pilit binalik ang diwa ko. Espirito ng kalandian, lubayan mo ako.

“G-grabe ka naman, hindi ba halata sa kagandang taglay namin?” I joked. Tumaas ang sulok ng labi nito, may munting ngisi sa labi pero agad rin namang nawala. 

“Giniginaw na talaga ako, kung ayaw mo talagang maniwala kausapin mo nalang ako bukas, nasa guest room kami tumuloy ni nanay dahil puno na ang maids quarter.” lintaya ko, tumango ito at tinalikuran ako. Sayang, napakagwapo na sana kaso mukhang saksakan ng sungit. 

Kaalukuyan akong nasa kwarto ngunit hindi parin ako makatulog, siguro namamahay lang ako. Mahimbing pa rin ang tulog ni nanay, kakaingit naman. 

Ilang beses ko nang sinubukan na pumikit ngunit ayaw talaga, kukunin ko na sana ang cellphone sa gilid ng table ngunit wala ito do’n. Dito ko lang 'yon nilagay kanina ah.

Napakurot ako sa sarili ng maalalang

dinala ko pala yun sa ibaba. Siguro wala na do’n ang masungit na lalaki ‘no? 

Binalikan ko ang pool area, nakabukas parin ang pintuan dito, siguro hindi talaga nila ‘to sinasara. Namataan ko agad ang cellphone sa ibabaw ng table na kung saad do’n ko nilagay, kinuha ko ito at napag-isipang uminom ulit ng tubig.

Nakatingin ako sa phone dahil hinahanap ko ang flashlight. I turned on the flaslight at itinutok 'yon sa harapan ko kaso agad akong napahiyaw nang bumungad sa’kin ang isang mukha.

“What the heck,” someone uttered shockingly. My eyes widen when I recognized the deep voice. Amputcha, kapag minamalas ka nga naman.

“Hala sorry!" ang nataranta at malakas kong sigaw. Hindi ako nag-atubiling patayan ang flashlight kaso no'ng wala akong naaninag dahil sa kadaliman, dali-dali ko naman itong binuhay ulit.

"Ayos ka lang ba?" I asked nervously at walang pagdadalawang-isip na itinutok sakanya ang ilaw. Napapikit naman agad ito at napamura.

"Ay hala bobo," I uttered and quickly adjust the flashlight into the different direction. Lupa, pwede mo na akong lamunin ngayon din.

"What the fuck are you doing here?" Shivers ran into my spine the way he spoke. His words are so bold, and let's add up his deep voice that every girl desires. The way he spoke, it's obvious that he's pissed. Of ocurse, he's pissed with me. Hyst, hindi naman talaga ako tatanga-tanga pero ewan ko ba, nakakakaba ang presensya niya. 

"A-ahh a-ano, kukuha lang ako ng tubig." I uttered but with a startled voice while pointing my hands into the kitchen.

Related chapters

  • Seek of Solace   CHAPTER 06

    "A-ahh a-ano, kukuha lang ako ng tubig." I uttered but with a startled voice while pointing my hands into the kitchen. Hindi ko alam kung ano ang reaksyon nito dahil nakatagilad lang ako."Hmm, suit yourself." he said. Tumango naman ako kahit hindi ko alam kung nakikita niya ba ako."I'm gonna wait for you here, I'll accompany you to the guest room after.""A-ay hala, 'wag nalang. I can do it myself." agap ko."I insist." ani nito kaya wala na akong magawa kundi tumango nalang. Binalingan ko siya ng tingin, nasa gilid parin nakakatutok ang flashlight na nagmumula sa telepono ko. Hindi man gaanong naaaninag ang mukha niya, pero may konting liwanag ito na nanggagaling sa ilaw. Suot parin nito ang roba. Naglakad ito at kahit hindi ko alam kung saan siya papatungo, nakita ko na lamang na binuhay niya ang mga ilaw. Panandalian akong napapikit dulot ng liwanag."Btw, why are you still awake? Couldn't sleep?" Tumango naman ako. "Namamahay siguro." n

    Last Updated : 2021-10-15
  • Seek of Solace   CHAPTER 07

    We are currently sitting while waiting for our one friend. Madami-dami narin ang tao sa gym kaya't nababagot na kami sa paghihintay kay Christine. Hindi talaga ako mahilig manuod sa kahit anong sports. Si Astrid at Tin, alam kong hindi nila first time manuod ng basketball game dahil sa mga pinsan ni Astrid, kadalasan kasi mga lalaki ito, inaaya pa nilang manuod kami pero tinatanggihan ko sila at tsaka marami pa akong trabaho sa buhay na dapat atupagin, wala akong panahon upang magsaya. Pero biro lang, kaya ko din naman kasing pagsabayin ito at hanggang sa alam ko na kaya kong gawin, gagawin ko."Tin just texted me, hindi daw siya makakapunta, something came up. Susunod nalang daw siya." Astrid whispered and I just nod as a response.The starting of the game irritates me, kaya ayaw kong manuod ng mga ganito kasi ang sasakit sa tenga. Nakakarindi lalo na ang mga babaeng nasa likod ko, parang kinikiliti ng dinosaur amputchi. Umirap ako at pasimpleng bumuga n

    Last Updated : 2021-10-15
  • Seek of Solace   CHAPTER 08

    "Magkakilala ba kayo, luv?" Astrid asked while munching her food. Tignan niyo itong babaitang 'to, kahit kailan hindi nauubusan ng pagkain. Hindi ko nga alam kung saan nito nilalagay ang mga pagkaing kinakain nito, ang payat ba naman. Hindi naman sa sobrang payat, ang ibig kong sabihin, sadyang mahubog lang talaga ang katawan niya at nakaka-kuryoso lang kung saan napapapadpad ang mga pinagkakain nito."H-hindi ah, hindi kami magkakilala." iling ko. Hindi naman talaga kami magkakilala diba? We don't even know each other's name, aksidente lamang kaming nagkaroon ng komunikasyon noon at hanggang doon lang 'yun."Weh? You don't know each other? Bakit kayo nagkatitigan earlier?" Ayan na naman tayo sa pagiging conyo niya."Nagkatitigan lang, kilala na agad ang isa't-isa? Hindi ba pwedeng nagkatitigan dahil may mata kami parehas?" Sinamaan ako nito ng tingin at binato ng chips na kinakain niya.Nandito parin kami sa gym at hinihintay si T

    Last Updated : 2021-10-15
  • Seek of Solace   CHAPTER 09

    Tumutulo na ang pawis sa noo ko habang nagmamadaling sumagot sa biglaang quiz namin. Ilang minuto na rin akong nakatulala kanina at hindi napansin ang oras kaya nagmamadali akong magsagot ngayon. Sabi ko na nga ba may surprise quiz ngayon. Hindi ako kabado dahil malapit na ang pasahan ngunit kabado ako dahil alam kong pagkatapos nito, PE class na namin."Finish or not finish, pass all your papers!" Napabuga ako ng hangin nang matapos ko na ang isang sentence na sinasagutan ko.Nagsitayuan na kaming lahat pagkatapos lumabas ni Ms. Liah. Rinig ko ang pagtatawanan at pang-aasaran sa mga kaklase ko, lalo na ang mga babae. Excited kasi sila sa magaganap na basketball ngayon dahil binalitaan ko sila kahapon na maaaring ang mga basketball players sa school ang magtuturo sa'min, hindi nga nila napigilang humiyaw pagkatapos kong isambit ang announcement. Binalingan ko sila ng tingin at nakitang abala sila sa paglalagay ng kolorete sa mukha."Bih

    Last Updated : 2021-10-15
  • Seek of Solace   CHAPTER 10

    Napapikit ako dulot sa kahihiyan. "Sir Gab, bakit kaya?" natatawang tanong ni Tin at may himig na panunukso. Pinandilatan ko siya ng mata ngunit ang bruha kinindatan lang ako. "Ok, you may sit down Paige." natatawang ani ni Sir Gab. Tinawag naman nito ang mga basketball players na magiging instructor namin. Ewan ko ba kay Sir, pwede namang pag-aralan nalang namin 'to at wala nang laro laro pa, dahil accept it or not, hindi talaga masyadong maalaman ang mga babae sa palaruang ito. Nakuyoko naman akong bumalik sa upuan, bahagya kong pinatid sa paa si Tin na bahagyang nagulat. Napangisi naman ako. May labing-dalawa na magtuturo sa'min ng mga iba't-ibang angulo ng paglalaro ng bola, ang tamang paggamit nito at ang mga posisyon. "We will just have a quick review, is it ok?" tanong ni Sir Gab sa mga basketball players ngunit hindi ko sila magawang lingunin. "I already told you yesterday that you must review the basketball lesson,

    Last Updated : 2021-10-15
  • Seek of Solace   CHAPTER 11

    I am currently sitting in the benches while watching my classmates doing their stuffs. From what I heard earlier, they have twenty minutes to learn the different kinds of dribble then they will show it to Sir Gab individually, their grades depends on how they perform. Buti nalang talaga at hindi ako kasali, siguradong palpak na kaagad ako."Ang hirap naman, ayaw ko na nga!" I heard Keisha shouted, gano'n rin ang iba, nagrereklamo dahil mahirap daw. Napangiti ako nang makitang hindi nagpapractice si Astrid at Tin ngunit nagpapaligsahan ang dalawa sa basketball. Hindi nga sila nagpaturo sa mga players at agad agad silang nagperform sa harapanan ni Sir Gab, napalakpak naman kaagad 'to. Hindi halata sa sa itsura nang dalawa na marunong pala 'tong maglaro ng basketball."Luv, sali ka dito!" I heard Astrid shouted, umiling naman ako. Umirap naman ang dalawa sa'kin.Kanina pa ako pamasid masid sa kanila, hindi rin mapigilan ng mga mata ko na tignan si Ferej

    Last Updated : 2021-10-16
  • Seek of Solace   CHAPTER 12

    Umiling lamang ito na may nakaukit na ngisi sa labi."Tara, turuan kita." aniya."Huh? Nang alin?" nalilito kong ani. Nakakahiya aminin ngunit nakakakaba talaga ang presinsya niya."Basketball, ayaw mo?" Mabilis naman akong umiling, ayaw ko talaga maglaro ng basketball, paniguradong palpak agad ako."H-huwag nalang, hindi talaga ako marunong." nahihiya kong ani. Ngumiti naman 'to sa'kin, gagi ang gwapo talaga!"Kaya nga tuturuan kita diba?" he chuckled."Ayaw ko talaga.""If that's what you want." ani nito at tumayo na papunta sa gitna ng gym kung saan lahat sila ay naglalaro na.Napanguso naman ako, akala ko talaga masungit siya, mabait naman pala at palakaibigan.I licked my lips when I suddenly felt craving for a milktea. Nakakapagod talaga 'pag nakaupo lang."Hindi pa kayo tapos?" ang bungad na tanong ko kay Astrid. Umiling ito at kinuha ang tumblr niya.

    Last Updated : 2021-10-17
  • Seek of Solace   CHAPTER 13

    "Exactly your favorite flavor, just like what you said." ani nito at sinenyasan akong kunin."B-bakit mo ako binibigyan?" tumikhim ako at pilit na tinatagan ang boses."Kasi gusto ko." simpleng sagot nito bago kinagat ang ibabang labi. Hindi rin nakaligtas sa'kin kung paano namula ang tenga nito."Ayaw mong kunin? Sge ka, magtatampo ako." nakanguso nitong sabi. Narinig ko naman ang hagikgikan likod ko. Damn, did he really pouted?!"T-Thankyou," ani ko at kinakabahang kinuha ang nakalahad na milktea."And.. Give this to your friends," ani nito at binigay ang plastic na dala niya. Kahit kinakabahan, walang masabi at hindi parin naproseso ang mga nangyayari, kinuha ko parin ito at lutang na ibinigay sa dalawa."Salamat po, kuya." ang mahinhin nilang ani. Kung hindi lang talaga ako wala sa sarili ngayon, kanina pa ako tumatawa, silang dalawa? Kailan pa naging mahinhin?"Hindi ko alam kung ano ang favorite flavor niyo kay

    Last Updated : 2021-10-18

Latest chapter

  • Seek of Solace   CHAPTER 13

    "Exactly your favorite flavor, just like what you said." ani nito at sinenyasan akong kunin."B-bakit mo ako binibigyan?" tumikhim ako at pilit na tinatagan ang boses."Kasi gusto ko." simpleng sagot nito bago kinagat ang ibabang labi. Hindi rin nakaligtas sa'kin kung paano namula ang tenga nito."Ayaw mong kunin? Sge ka, magtatampo ako." nakanguso nitong sabi. Narinig ko naman ang hagikgikan likod ko. Damn, did he really pouted?!"T-Thankyou," ani ko at kinakabahang kinuha ang nakalahad na milktea."And.. Give this to your friends," ani nito at binigay ang plastic na dala niya. Kahit kinakabahan, walang masabi at hindi parin naproseso ang mga nangyayari, kinuha ko parin ito at lutang na ibinigay sa dalawa."Salamat po, kuya." ang mahinhin nilang ani. Kung hindi lang talaga ako wala sa sarili ngayon, kanina pa ako tumatawa, silang dalawa? Kailan pa naging mahinhin?"Hindi ko alam kung ano ang favorite flavor niyo kay

  • Seek of Solace   CHAPTER 12

    Umiling lamang ito na may nakaukit na ngisi sa labi."Tara, turuan kita." aniya."Huh? Nang alin?" nalilito kong ani. Nakakahiya aminin ngunit nakakakaba talaga ang presinsya niya."Basketball, ayaw mo?" Mabilis naman akong umiling, ayaw ko talaga maglaro ng basketball, paniguradong palpak agad ako."H-huwag nalang, hindi talaga ako marunong." nahihiya kong ani. Ngumiti naman 'to sa'kin, gagi ang gwapo talaga!"Kaya nga tuturuan kita diba?" he chuckled."Ayaw ko talaga.""If that's what you want." ani nito at tumayo na papunta sa gitna ng gym kung saan lahat sila ay naglalaro na.Napanguso naman ako, akala ko talaga masungit siya, mabait naman pala at palakaibigan.I licked my lips when I suddenly felt craving for a milktea. Nakakapagod talaga 'pag nakaupo lang."Hindi pa kayo tapos?" ang bungad na tanong ko kay Astrid. Umiling ito at kinuha ang tumblr niya.

  • Seek of Solace   CHAPTER 11

    I am currently sitting in the benches while watching my classmates doing their stuffs. From what I heard earlier, they have twenty minutes to learn the different kinds of dribble then they will show it to Sir Gab individually, their grades depends on how they perform. Buti nalang talaga at hindi ako kasali, siguradong palpak na kaagad ako."Ang hirap naman, ayaw ko na nga!" I heard Keisha shouted, gano'n rin ang iba, nagrereklamo dahil mahirap daw. Napangiti ako nang makitang hindi nagpapractice si Astrid at Tin ngunit nagpapaligsahan ang dalawa sa basketball. Hindi nga sila nagpaturo sa mga players at agad agad silang nagperform sa harapanan ni Sir Gab, napalakpak naman kaagad 'to. Hindi halata sa sa itsura nang dalawa na marunong pala 'tong maglaro ng basketball."Luv, sali ka dito!" I heard Astrid shouted, umiling naman ako. Umirap naman ang dalawa sa'kin.Kanina pa ako pamasid masid sa kanila, hindi rin mapigilan ng mga mata ko na tignan si Ferej

  • Seek of Solace   CHAPTER 10

    Napapikit ako dulot sa kahihiyan. "Sir Gab, bakit kaya?" natatawang tanong ni Tin at may himig na panunukso. Pinandilatan ko siya ng mata ngunit ang bruha kinindatan lang ako. "Ok, you may sit down Paige." natatawang ani ni Sir Gab. Tinawag naman nito ang mga basketball players na magiging instructor namin. Ewan ko ba kay Sir, pwede namang pag-aralan nalang namin 'to at wala nang laro laro pa, dahil accept it or not, hindi talaga masyadong maalaman ang mga babae sa palaruang ito. Nakuyoko naman akong bumalik sa upuan, bahagya kong pinatid sa paa si Tin na bahagyang nagulat. Napangisi naman ako. May labing-dalawa na magtuturo sa'min ng mga iba't-ibang angulo ng paglalaro ng bola, ang tamang paggamit nito at ang mga posisyon. "We will just have a quick review, is it ok?" tanong ni Sir Gab sa mga basketball players ngunit hindi ko sila magawang lingunin. "I already told you yesterday that you must review the basketball lesson,

  • Seek of Solace   CHAPTER 09

    Tumutulo na ang pawis sa noo ko habang nagmamadaling sumagot sa biglaang quiz namin. Ilang minuto na rin akong nakatulala kanina at hindi napansin ang oras kaya nagmamadali akong magsagot ngayon. Sabi ko na nga ba may surprise quiz ngayon. Hindi ako kabado dahil malapit na ang pasahan ngunit kabado ako dahil alam kong pagkatapos nito, PE class na namin."Finish or not finish, pass all your papers!" Napabuga ako ng hangin nang matapos ko na ang isang sentence na sinasagutan ko.Nagsitayuan na kaming lahat pagkatapos lumabas ni Ms. Liah. Rinig ko ang pagtatawanan at pang-aasaran sa mga kaklase ko, lalo na ang mga babae. Excited kasi sila sa magaganap na basketball ngayon dahil binalitaan ko sila kahapon na maaaring ang mga basketball players sa school ang magtuturo sa'min, hindi nga nila napigilang humiyaw pagkatapos kong isambit ang announcement. Binalingan ko sila ng tingin at nakitang abala sila sa paglalagay ng kolorete sa mukha."Bih

  • Seek of Solace   CHAPTER 08

    "Magkakilala ba kayo, luv?" Astrid asked while munching her food. Tignan niyo itong babaitang 'to, kahit kailan hindi nauubusan ng pagkain. Hindi ko nga alam kung saan nito nilalagay ang mga pagkaing kinakain nito, ang payat ba naman. Hindi naman sa sobrang payat, ang ibig kong sabihin, sadyang mahubog lang talaga ang katawan niya at nakaka-kuryoso lang kung saan napapapadpad ang mga pinagkakain nito."H-hindi ah, hindi kami magkakilala." iling ko. Hindi naman talaga kami magkakilala diba? We don't even know each other's name, aksidente lamang kaming nagkaroon ng komunikasyon noon at hanggang doon lang 'yun."Weh? You don't know each other? Bakit kayo nagkatitigan earlier?" Ayan na naman tayo sa pagiging conyo niya."Nagkatitigan lang, kilala na agad ang isa't-isa? Hindi ba pwedeng nagkatitigan dahil may mata kami parehas?" Sinamaan ako nito ng tingin at binato ng chips na kinakain niya.Nandito parin kami sa gym at hinihintay si T

  • Seek of Solace   CHAPTER 07

    We are currently sitting while waiting for our one friend. Madami-dami narin ang tao sa gym kaya't nababagot na kami sa paghihintay kay Christine. Hindi talaga ako mahilig manuod sa kahit anong sports. Si Astrid at Tin, alam kong hindi nila first time manuod ng basketball game dahil sa mga pinsan ni Astrid, kadalasan kasi mga lalaki ito, inaaya pa nilang manuod kami pero tinatanggihan ko sila at tsaka marami pa akong trabaho sa buhay na dapat atupagin, wala akong panahon upang magsaya. Pero biro lang, kaya ko din naman kasing pagsabayin ito at hanggang sa alam ko na kaya kong gawin, gagawin ko."Tin just texted me, hindi daw siya makakapunta, something came up. Susunod nalang daw siya." Astrid whispered and I just nod as a response.The starting of the game irritates me, kaya ayaw kong manuod ng mga ganito kasi ang sasakit sa tenga. Nakakarindi lalo na ang mga babaeng nasa likod ko, parang kinikiliti ng dinosaur amputchi. Umirap ako at pasimpleng bumuga n

  • Seek of Solace   CHAPTER 06

    "A-ahh a-ano, kukuha lang ako ng tubig." I uttered but with a startled voice while pointing my hands into the kitchen. Hindi ko alam kung ano ang reaksyon nito dahil nakatagilad lang ako."Hmm, suit yourself." he said. Tumango naman ako kahit hindi ko alam kung nakikita niya ba ako."I'm gonna wait for you here, I'll accompany you to the guest room after.""A-ay hala, 'wag nalang. I can do it myself." agap ko."I insist." ani nito kaya wala na akong magawa kundi tumango nalang. Binalingan ko siya ng tingin, nasa gilid parin nakakatutok ang flashlight na nagmumula sa telepono ko. Hindi man gaanong naaaninag ang mukha niya, pero may konting liwanag ito na nanggagaling sa ilaw. Suot parin nito ang roba. Naglakad ito at kahit hindi ko alam kung saan siya papatungo, nakita ko na lamang na binuhay niya ang mga ilaw. Panandalian akong napapikit dulot ng liwanag."Btw, why are you still awake? Couldn't sleep?" Tumango naman ako. "Namamahay siguro." n

  • Seek of Solace   CHAPTER 05

    Ang malamig na simoy ng hangin ay humaplos sa aking balat, mas lalo akong ginanahan. Sandali kong dinama ang katahimikan bago lumoblob ulit sa tubig.Ang isa sa mga dahilan kung bakit gustong- gusto ko rin ang tubig dahil para sa akin, kapag tayo ay laging binibisita ng kalungkutan at kapag gustong gusto na nating sumuko sa buhay, isipin lang natin na nasa gitna tayo ng karagatan kung saan nakasakay sa isang maliit na bangka. I put myself in that scenario, I always kept telling thyself that how can I able to move forward and achive my goals in life if I wouldn't dare to use the paddles?If we really want to aim our dreams in life, in order for us to achive it, we must start sailing our own boat. We must not let ourselves drown in the ocean wherein maiihintulad natin ang paglubog ng sarili kapag hindi tayo uusad. Continue sailing in our own boat, nevermind the sharks or any sea creatures behind us, kumbaga ‘wag kang magpapaapekto sa mga taong sumisira sayo &

DMCA.com Protection Status