Seek of Solace

 “Tay!” I shouted. I was thirteen years old at this moment and I already suffered a lot of dilemmas in life. I thought kids at this age will just roam around, play and enjoy their kids days. But, I guess the world is really too cruel, or maybe the living creatures who lives on it.Umiiyak ako habang tinitignan ang aking nanay na nagmamakaawa kay tatay na h’wag kaming iwan. Nanay is kneeling in front of tatay and she’s holding his legs tightly, kakauwi ko lang galing sa paaralan at ito kaagad ang nadatnan ko.“Anak iiwan na tayo ni tatay mo,” she said when she noticed my presence. She’s still kneeling while tears are dropping in her eyes,  my father keeps on struggling his legs just to shoo her. “Tay, iiwan muna kami?” I asked, and couldn’t stop thyself from crying too loud. I quickly ran into them and held tatay’s hands. “Iiwan niyo na po ba kami? Bakit p

“Uy, ang ganda naman ni Paige!” Someone shouted, napabaling ang tingin namin ni nanay sa sumigaw at nakitang ang mga kakilala namin ito, panandalian kaming tumigil. Halatang galing sila sa paglalaro sa basketball dahil medyo pawisan pa sila at may dalang bola. Hindi na nakakapagtaka kung kilala lang namin ang isa't-isa dito. Oo, may sarili na kaming bahay ni nanay at hindi na nangunguhapan pero medyo magkadikit kasi ang mga bahay dito kaya kahit sa ayaw at sa gusto mo, makikilala at makilala mo talaga ang lahat ng mga tao dito. “Syempre, baka Paige ito ‘no!” ang malakas kong hiyaw upang marinig nila, medyo may kalayuan kasi sila nakapwesto. Natawa naman sila sa sinabi ko at lakad takbong pumunta sa harapan namin.“Saan punta niyo?” Jero asked. Siya ang una kong naging kaibigan sa tropa nila, nagta-trabaho din kasi ito sa water market at  siya ang laging nagde-deliver sa amin. “Sa supermarket lang,

Ang malamig na simoy ng hangin ay humaplos sa aking balat, mas lalo akong ginanahan. Sandali kong dinama ang katahimikan bago lumoblob ulit sa tubig.Ang isa sa mga dahilan kung bakit gustong- gusto ko rin ang tubig dahil para sa akin, kapag tayo ay laging binibisita ng kalungkutan at kapag gustong gusto na nating sumuko sa buhay, isipin lang natin na nasa gitna tayo ng karagatan kung saan nakasakay sa isang maliit na bangka. I put myself in that scenario, I always kept telling thyself that how can I able to move forward and achive my goals in life if I wouldn't dare to use the paddles? If we really want to aim our dreams in life, in order for us to achive it, we must start sailing our own boat. We must not let ourselves drown in the ocean wherein maiihintulad natin ang paglubog ng sarili kapag hindi tayo uusad. Continue sailing in our own boat, nevermind the sharks or any sea creatures behind us, kumbaga ‘wag kang magpapaapekto sa mga taong sumisira sayo &

We are currently sitting while waiting for our one friend. Madami-dami narin ang tao sa gym kaya't nababagot na kami sa paghihintay kay Christine. Hindi talaga ako mahilig manuod sa kahit anong sports. Si Astrid at Tin, alam kong hindi nila first time manuod ng basketball game dahil sa mga pinsan ni Astrid, kadalasan kasi mga lalaki ito, inaaya pa nilang manuod kami pero tinatanggihan ko sila at tsaka marami pa akong trabaho sa buhay na dapat atupagin, wala akong panahon upang magsaya. Pero biro lang, kaya ko din naman kasing pagsabayin ito at hanggang sa alam ko na kaya kong gawin, gagawin ko."Tin just texted me, hindi daw siya makakapunta, something came up. Susunod nalang daw siya." Astrid whispered and I just nod as a response. The starting of the game irritates me, kaya ayaw kong manuod ng mga ganito kasi ang sasakit sa tenga. Nakakarindi lalo na ang mga babaeng nasa likod ko, parang kinikiliti ng dinosaur amputchi. Umirap ako at pasimpleng bumuga n

 Tumutulo na ang pawis sa noo ko habang nagmamadaling sumagot sa biglaang quiz namin. Ilang minuto na rin akong nakatulala kanina at hindi napansin ang oras kaya nagmamadali akong magsagot ngayon. Sabi ko na nga ba may surprise quiz ngayon. Hindi ako kabado dahil malapit na ang pasahan ngunit kabado ako dahil alam kong pagkatapos nito, PE class na namin. "Finish or not finish, pass all your papers!" Napabuga ako ng hangin nang matapos ko na ang isang sentence na sinasagutan ko. Nagsitayuan na kaming lahat pagkatapos lumabas ni Ms. Liah. Rinig ko ang pagtatawanan at pang-aasaran sa mga kaklase ko, lalo na ang mga babae. Excited kasi sila sa magaganap na basketball ngayon dahil binalitaan ko sila kahapon na maaaring ang mga basketball players sa school ang magtuturo sa'min, hindi nga nila napigilang humiyaw pagkatapos kong isambit ang announcement. Binalingan ko sila ng tingin at nakitang abala sila sa paglalagay ng kolorete sa mukha."Bih