Bianca's POV
Inaasikaso ko si Sam pagkatapos niya na masalinan ng dugo.
“Where’s daddy, mommy?” tanong ni Sam.
Hindi ako kaagad nakasagot dahil hindi ko alam kung sino ang daddy na tinatanong niya. Pareho kasi na lumabas ang dalawa, at parehong trabaho rin ang kanilang idinahilan.
“Darating din siya maya-maya.” sagot ko na in a general way.
“Sino po?” tanong ulit ni Sam.
Ngayon ay ramdam ko na ang pressure. Mabuti na lang at may tumawag sa akin upang maiba ang usapan namin ng anak ko.
“Look, daddy Bernard is calling.”
A rush of fluid slowly gets into my veins. Ilang saglit lamang ay naramdaman ko na siya rin ay naabot na niya ang rurok.Nang marinig ko na may kumatok sa pintuan ay kaagad ko na tinulak si Bernard upang umalis siya sa pagkakadagan sa akin.“Mommy, are you there?”Si Sam pala ang nasa labas. For a moment, kinabahan ako ng sobra dahil akala ko ay bumalik si AJ.“Answer him,” utos naman ni Bernard habang nakatingin din siya sa pintuan.“Y-yes, anak, nandito si mommy. May nililinis lang ako, wait lang ha!” sagot ko kay Sam at saka ko sinubukan na abuntin ang aking damit.Pinigilan naman ako ni Bernard at marahas niya na hinatak ang aking mga hita u
Tulad nang napag usapan, maaga kami na nagising at nag attend ng sunday mass. Ngayon pa lang din kasi kami nakapag simba na kasama si Sam dito sa Pilipinas, kaya mas maigi na maiumulat namin siya sa ganitong kasanayan.Ngunit mula nang umuwi kami galing sa simbahan ay hindi ko pa rin maalis sa isipan ko ang naging sermon ng pari kanina, kaya hanggang ngayon ay tulala pa rin ako at malalim kong iniisip iyon.It's about a married couple that betrays each other. And I am the one who is really affected by the priest's lecture – perhaps because I am doing something immoral behind my partner's back at kabaliktaran naman iyon kay AJ – that he is not having an affair with Francesca.Pakiramdam ko tuloy ngayon ay pinapaikot lamang ako ni Bernard para makuha niya ang gusto niya sa akin.
“Stop saying that! Where is my son?!” sigaw ko sa kanya at saka ko iwinawaksi ang aking kamay mula sa kanyang pagkakahawak. “Enough already, Bianca. Nandito na kami ng anak natin, we should accept the fact.” sabi ni Bernard at hinigpitan nito ang kanyang pagkakahawak sa aking kamay. Napailing ako at tumakbo palayo sa kanya, ngunit imbis na maka alis ako sa aking kinatatayuan ay mas lalo akong nahihirapan gumalaw. Para bang ito ang tinatawag talaga nila na nilalamon ka ng lupa. My feet are sinking, as if the floor is turning liquid. “What is happening?” tanong ko kay Bernard at pilit na kumakapit sa kung saan at kung ano ang pwedeng kapitan upang hindi ako tuluyan na lumubog. “What are you doing?! Help me!” singhal ko kay
AJ's POVInaayusan pa ni Bianca ang aming anak nang umalis na ako sa bahay.Hindi ko alam kung ano ang problema kay Bianca dahil ilang araw na siyang hindi kumikibo; kung hindi ko pa siya kakausapin ay hindi ito magsasalita. Para bang napaka lalim ng iniisip niya palagi.Hindi ko na nakuha pa na magpaalam sa kanya dahil masyado pang maaga para pumasok. Sinadya ko na rin na hindi magpaalam upang maiwasan ko ang pagtatanong ni Bianca kung bakit napaka agad kong umalis ngayon.Sa gitna ng aking pagmamaneho ay tumawag sa akin si Francesca.“What?” bungad ko sa kanya nang masagot ko na ito.“Nasaan ka na? 30 minutes ka nang late.” halata sa kanyang boses na naiirita na ito.
“Walang hiya ka, AJ.” bulong ko sa aking sarili habang papalapit ako sa kanyang.Akmang hihigitin ko na ang kanyang braso nang biglang ang braso ko ang higitin ni Bernard palayo sa lugar na iyon.“What are you doing?” tanong ko sa kanya; gigil na gigil na ako at gustong-gusto ko nang sugurin si AJ.“Bitawan mo ako, Bernard.” utos ko sa kanya. Imbis na sundin niya ang gusto ko ay mas lalo niya na hinigpitan ang pagkakahawak niya sa akin.“Huwag ka munang mag padalo-dalos, Bianca.” sabi niya at sunod niyang inilabas ang kanyang cellphone. “First, we need proof.” sabay click niya ng capture button sa camera ng cellphone niya.“Hindi na kailangan iyan, Bernard. I&r
Buong gabi na nasa isip ko iyong sinabi ni mama. Hindi ko alam kung ano ang gagawin ko ngayon. I love Bernard, it's a fact. But I can't just tell AJ I'm leaving him and want to have a divorce.“Hon,” salubong sa akin ni AJ sa sala nang makauwi na siya.Nag stay kasi ako sa sala pagkatapos namin mag usap ni mama. Halo-halo na ang nararamdaman ko ngayon.Hindi ako makapasok sa kwarto nang hindi na g-guilty dahil naaalala ko ang mga kasalanan ni Bernard na nagawa doon at ang kabastusan ko sa pagsasama namin ni AJ. Hindi ko rin maatim na makatabi ko na matulog si AJ dahil alam ko rin na may iba siyang tinatabihan sa kama ng iba.Hindi ako nakakibo dahil biglang pumasok sa isip ko ang tungkol sa kanilang dalawa ni Cesca. Tinititigan ko siya ngayon at hindi ko na m
“T*rant*do ka!” sigaw ni AJ kay Bernard at sinugod niya ito. “Napaka epal mo talaga kahit kailan e no?!”Sinubukan niyang suntukin si Bernard ngunit nakailag ito sa kanya.“Ano ba ang inaasahan mo sa asawa ko ha?! Na mapupunta siya sa’yo kapag nakuha mo kaming paghiwalayin?!” sigaw muli ni AJ at saka tinulak-tulak ang dibdib ni Bernard.“Hindi ko na kailangang gawin ‘yun, tanga!” si Bernard naman ngayon ang tumulak kay AJ. “Dahil mismong ikaw na ang gumawa ng paraan para bumalik siya sa akin!” dagdag niya.Muli silang nag bunuan kaya naman kinuha ko na ang pagkakataon ko upang makatakas sa kanilang dalawa.Madaling-madali ako sa pagsakay ng aking ko
Mag usap tayo, hon, please. Paulit-ulit at ilang beses ako na nakatanggap ng ganitong mensahe mula kay AJ nang sumapit ang gabi hanggang sa matapos na ang gabi. Hindi ko pa madesisyunan ang hiling niya na makausap ako dahil hanggang ngayon ay hindi pa ako handa na makinig sa mga palusot niya. "Hey," Napaayos ako ng upo nang bigla akong hawakan ni Bernard sa balikat. "Nakatulala ka na naman." aniya at umupo sa aking tabi. "Ako ba ang iniisip mo o si Anton?" Napasimangot naman ako sa tanong niya sa akin. Kung makatanong siya ng ganun ay parang nasa high school pa rin. "Si Sam ang iniisip ko." sagot ko at tumayo na upang makalayo ako kaag
A year has passed. Time flies very fast and I can’t even imagine that today is my little Erica’s birthday. Yes, hindi po siya baby boy.Actually, noong una kong ultra sound ang sabi ng doctor ko ay lalake ang baby ko.Kaya naman si Bernard ay umasa ng bongga, but it happens na it was just a false alarm. Nang manganak ako ay babae ang iniharap sa akin.“Love, hindi kaya napalitan ang anak natin?” tanong nitong asawa ko na paranoid.Hindi ko siya sinagot dahil busy ako sa panonood ng Scarlet Heart. Na K-Drama na rin kasi ako.“Sa palagay mo hon? Paano kung may sumabotahe sa atin dahil gwapo ‘yung anak natin kaya pinagpalit? Pero hindi ko naman sinasabing pangit ang baby Erica natin.”I did not answer him nor look at him. I’m busy watching Baekhyun and Joon Gi.“LOVE!” he shouted.Marahas kong sinarado ang laptop at sinamaan siya ng tingin.“Ano ba! Dun na ako sa nakaka iyak na part e! Alam mo ba ‘yung feeling na tutulo na ‘yung luha ko pero napaka epal mo?” sermon ko rito at muling binu
Months have passed since Bernard recovered from the accident. Halata na rin ang baby bump ko na ikinatutuwa naman ng aking asawa sa tuwing uuwi siya.Araw-araw pag uwi niya ng aming bahay ay agad tiyan ko ang kanyang hahalikan imbis na pisngi ko.“Hi baby. Daddy’s home!” kaagad siya na dumapa sa kama."Time to recharge!" Sabi pa niya at saka hinalikan ang aking tiyan.“Gusto ko paglabas mo baby boy ka ha.” aniya at ngayon ay hinihimas-himas niya ito.Napaisding naman ako sa kanyang sinabi. Magkaiba kasi kami ng gusto; ng gusto ko ay babae, siya naman ay lalake.“Look, Sammy, mukhang nagagalit si mommy kasi hindi natin siya pinapansin. She’s jealous.” Tuwang-tuwa pa nitong saad. Sinimulan pa niya itong tawagin na Sammy dahil gusto daw niya ay Samuel ulit ang pangalan ng bata kapag nagkataon na lalake ito ulit.Mariin ko naman siyang tinutulan sa gusto niya dahil ramdam ko na buhay pa rin ng anak namin na si Sam.Ikinagulat ko naman nang maramdaman ko ang paggalaw nito sa aking tiyan.
Mula sa hospital hanggang sa iuwi na sa bahay si Bernard, magdamag ko pa rin na binabantayan ang aking asawa. Normal lang daw na hindi pa magising si Bernard sa ngayon. Ang mahalaga ay nagpakita na ng response si Bernard na conscious na siya.“Ate, ako muna magbabantay diyan kay Bernard.” Presinta ng aking kapatid. "Kailangan mo nang mag pahinga dahil hindi maganda sa buntis ang laging pagod at puyat." dagdag pa niya."How about Bella?" tanong ko at saka pa nag unat ng katawan.Pinatayo na niya ako at umupo na siya sa aking pwesto."Adri is a doting father, ate. Kahit isang segundo lang yata ay ayaw niyang malayo sa anak namin. Inispoil na nga siya na laging naka karga." sagot ni Jasmin sa akin.Tumango na lang din ako at saka na lumipat ng kwarto. Pero bgo ko pa lisanin ang kwarto kung nasaan si Bernard ay binigyan ko ito ng halik sa pisngi.Pagpasok ko sa kwarto ay nakita ko na nakabukas ang cabinet kung saan ko nilagay ang mga gamit pambata.Sa sobrang excited ko na makahawak ng
Pagkabasa ko sa text ni Adri kung nasaan ang aking asawa ay pinaharurot ko na kaagad ang sasakyan ko."Pare? Nasaan na ang asawa ko?" tanong ko sa taong kausap ko sa kabilang linya.Kanina ko pa iniikot ang aking paningin dito sa address na sinend niya ngunit hindi mahagilap ng aking mga mata si Bianca."Aish! Nasa loob siya ng apartment na iyan." sagot naman niya sa akin.Binaba ko na kaagad ang tawag at saka na inalis ang aking seatbelt.Hindi pa ako nakakababa ng sasakyan ko nang makita ko si Bianca na palabas ng apartment na iyon at kasama niya si Anton.Nag yelo ako sa kinauupuan ko at nakramdam ng kirot sa puso. "Fvck." Pabulong na mura ko. "Sa lahat ng tao na pupuntahan niya, bakit si Anton pa?"Kita ko mula sa kanilang tinatayuan hanggang sa aking pwesto ang pagtango ni Bianca, ang mga ngiti nito, at maging ang yakapan nila.I heard from Anton last time we met that he and Fran are not on good terms. So there is a possibility that Bianca could grow feelings towards Anton again
Naramdaman ko lang na nananakit na ang paa ko nang mapadpad ako sa hindi pamilyar na lugar.Umupo ako sa may plant box at hinilot ang aking paa.“Bianca?”Pag-angat ng aking ulo ay bumungad sa aking harapan si AJ na kasama si Francesca. May tulak tulak si Cesca na stroller kung saan lulan doon ang bata, samantalang si AJ ay may dalang paper bags.“Uh, hi Bianca.” Bati sa akin ni Cesca.Ngumiti ako ng matipid. “K-kumusta kayo?” tanong ko sa kanila na hindi man lang makatingin sa kanilang mga mata."Why are you here?" tanong ni AJ sa akin."I… I was just roaming around – unwinding." pagdadahilan ko at umiwas ng tingin."Sakto, our apartment is nearby. Gusto mo bang tumuloy muna?" tanong ni AJ sa akin at ngayin ay nakatingin naman siya kay Cesca."Y-yah, come on. Let's catch up." sang ayon naman ni Cesca.Tumuloy kami sa apartment na tinutuluyan nina AJ at Cesca. Dumiretso sa kusina si AJ at kaagad niya nang inayos ang laman ng dala niya na paper bags. Meanwhile, Cesca did the baby work.
184Bianca’s POVI kept on asking my husband why we had to leave the house so early in the morning. Pinilit ko si Bernard na pumunta sa opisina upang makapag paalam man lang ako sa kapatid ko dahil ang sabi niya ay matatagalan ang pagbalik namin sa Manila.That moment when I heard my sister screaming, I felt my knees become numb. I can't hear anything and the only people I see moving were Yngrid and Jasmin.Para bang literal na tumigil ang ikot ng mundo ko pati narin ang mga taong nakapaligid sa amin.Inilipat ko ang tingin ko kaya Bernard pero naka yuko lang ito.That is why, the moment I got the chance to escape that building, ginawa ko na. Imagine, narinig ng mga empleyado ni Bernard ang katarantaduhan na ginawa niya.Hindi na ako nahihiya sa sarili ko, para kay Bernard o kahit kanino man sa kanila ni Yngrid at Jasmin.Tanging galit na lang ang nararamdaman ko ngayon sa dibdib ko.I thought tapos na ako sa ganitong sitwasyon pagkatapos din akong lokohin ni AJ – hindi pa pala tapos
Yngrid’s POV“Isinusumpa ko ang lalaking iyon kapag hindi ka niya pinanagutan! Hahanapin ko iyon kahit saan mang lupalop siya ng mundo magtago!”Iyan ang huli kong narinig kay daddy bago siya magdesisyon na lumuwas ng Maynila. Hindi naman ako nagdalawang isip na sundan sila ni mommy na ngayon ay nag aayos sa kanilang kwarto."Dad! Stop! We… we can't do anything anymore. May asawa 'yung tao!" sigaw ko habang kinakatok ko ang pintuan ng kanilang kwarto.Ilang sandali lang ay bumukas ito at humarap sa akin si mommy."Hindi magkakaganito ang daddy mo kung hindi ka pabaya." sabi niya sa akin; walang emosyon at puno pa rin ng galit ang mga mata niya sa akin."Ano pa ba ang aasahan ko? Matagal ka nang pabaya, noon pa man nang mawala si Yvonne…–""Mom, stop! Okay? Puro ka Yvonne! She's dead! Mas lalong wala ka nang magagawa doon! She chose that path, mom. She chose to be brave, kaya huwag niyong isisi sa akin ang katangahan ng kapatid ko!" sigaw ko.Wala pang ilang segundo ang nakakalipas nan
Matutulog na lang kami nang biglang tumayo si Bianca at nag umpisa na naman siya na kalkalin ang mga bag na ginamit namin noong pumunta kami sa resort."What are you looking for?" tanong ko at umupo sa kama.Hindi niya ako pinansin, at ang kasunod niyang kinakal ay ang mga drawers namin."Hindi mo ba ako kakausapin?" tanong ko at nag simula na akong sumimangot.Huminto siya at sa aking palagay ay nahanap na ni Bianca ang hinahanap niya.“Actually...—”Naputol naman ang sasabihin niya nang biglang nag ring ang aking cellphone. Ngayon, siya naman ang sumimangot at umupo sa kama. Samantalang ako ay tumayo upang sagutin ang tawag.“Bilisan mo diyan at bumalik ka kaagad.” Sabi nito at umirap pa.Lumabas ako ng kwarto at pumunta sa veranda. Pagkakita ko pa lamang kasi sa pangalan ng tumatawag ay kailangan ko na talagang lumabas upang hindi marinig ni Bianca ang usapan namin.“Yngrid?” sabi ko nang sagutin ko ang tawag.“B-bernard… I'm sorry, I shouldn't brought you in this situation." sabi
Nasa biyahe na ako at tanging nasa isip ko lamang ay si Bianca. Wala na akong pakialam sa iisipin ng mga magulang ni Yngrid. Hindi sila kasama sa buhay ko kaya gagawin ko ang lahat para lang makauwi. Gusto kong bumawi at lambingin ang asawa ko. Konting oras ko lang siyang hindi makita ay punong-puno na ng pag aalala ang isip ko. I can't let them be in danger again, lalo na si Miley. Dahil medyo malayo-layo sa Zambales ang tinitirhan nina Yngrid, at naging totoo ang pag over heat ng sasakyan ay inabutan na ako ng haring araw nang nakarating ako sa bahay. “Love, Bianca?” Walang sumasagot kaya hinalughog ko ang unang palapag ng aming bahay. “LOVE! BIANCA! WHERE THE FUCK ARE YOU?!” halos mapaos na ako sa sobrang lakas ng boses ko. Pumanhik ako sa aming kwarto at walang Bianca akong nadatnan. Sinabunutan ko ang aking sarili. Hindi ko alam kung ano ang titingnan ko sa kwarto namin. Ang daming naglalaro sa aking isip ngayon. Na baka... Umalis siya ng bahay at naglalakad-lakad lamang s