Samira POVHindi ko alam kung paano ko pakakalmahin ang sarili ko matapos kong mabalitaan ang masamang balita na ‘yon.“Answer the phone... please, answer the phone…” paulit-ulit kong bulong habang nanginginig ang kamay ko sa pagpindot ng number ni Manang Cora. Ilang beses ko nang sinubukan, pero puro voicemail lang ang bumabalik sa akin.Wala na sila roon. Wala na silang lahat sa hacienda.Nagngitngit sa galit si Miro. “What the fuck is happening?!” Napahawak siya sa buhok niya na halatang hindi alam kung paano tatanggapin ang balita. “How the hell did they disappear just like that?!”Wala akong masagot. Nangangatog ang katawan ko habang pilit kong iniisip ang posibleng nangyari. Hindi puwedeng natunton na sila ni Don Vito. Hindi puwedeng... nawala na sila ng tuluyan.Mabilis akong lumingon kay Miro na tahimik na lang bigla habang nakatitig sa akin. Kitang-kita ko ang tensyon sa mga mata niya. Alam kong iniisip niya ang parehong bagay na posibleng nangyari—saan dinala ang mga Manang?
Everett’s POVKabado at halos hindi ako mapakali. Narito na ako sa hotel room kung saan hinihintay ang hindi ko kakilalang babae na makaka-sëx ko ngayong gabi. Ayoko talaga sa mga ganitong gawain. Ayokong nakikipag-sëx kung kani-kanino. Pero dahil kailangan ko ang mana ko, kailangan kong gawin ito. Kailangan ko ng anak at asawa sa lalong madaling panahon.Sa totoo lang, malungkot pa rin ako sa pagkawala ni papa. Sa mga ganitong panahon pa talaga siya nawala. Kung kailan nag-e-enjoy palang ako sa pagiging binata, saka pa siya namatay. Kaya lang, wala, mukhang tadhana ang gustong mangyari ‘to. Gusto niyang maaga akong magkaroon ng asawa at anak. Hindi naman ako ‘yung klaseng lalaki na madalas manloloko ng babae. Ang totoo niyan, magalang ako sa mga babae, lalo na kapag mahal ko na.Kung sino man itong nakita ni Garil na aanakan at papakasalan ko, bahala na. Sabi niya ay mabait at maganda naman ito, tapos single at virgin pa kaya hindi na masama. Ang gusto ko lang naman din ay mabait ang
Misha’s POVUmuwi ako sa bahay na lugmok na lugmok si papa habang nakaupo sa sala. Ang saya-saya ko pa naman kasi kakatapos ko lang makipag-bonding sa mga kaibigan ko.Napatingin tuloy ako kay mama para magtanong kung anong nangyari sa kaniya. Sinabi niya na niloko si papa ng mga supplier sa mga farm namin. Halos milyon-milyon ang nalugi sa amin kaya naman ngayong araw lang din, lima sa mga malalaking farm namin ay nakasanla na. Hindi na raw alam ni papa ang gagawin para mabawi ang lahat ng ‘yon. Daig pa nito ang natalo sa sugal. Masyado siyang nagtiwala sa mga taong ‘yon na mga scammer pala.Lumapit ako sa kaniya. Ngayon ko lang kasi nakitang ganitong si papa. Siya kasi, madalas masaya lang, palangiti at maingay kapag masaya siya. Ngayon, tulala at parang sinukluban ng langit at lupa.“Papa, huwag ka nang malungkot diyan. Makakaisip din tayo ng paraan para mabawi ang mga nawala sa atin,” sabi ko sa kaniya nang tabihan ko siya sa sofa.Tumingin siya sa akin at saka ngumiti. “Mayroon n
Misha’s POVSabi ni Jake, mag-bar muna raw kami bago kami tumuloy sa hotel na pina-book niya. Natuwa ako kasi gusto niya raw sa hotel kami mag-check in ngayong gabi. Pumayag ako. Gusto ko ring makalimot din kaya nagpakalasing kaming dalawa. Ang saya-saya rin palang mag-bar.Nung malasing na ako, pinauna niya ako sa hotel na sinabi niya. Kahit lasing na lasing na ako, nakaya kong pumunta roon. Ang galante ni Jake kasi ang laki nung hotel na kinuha niya para sa amin. Pagdating ko rito sa hotel, hindi na need ng susi kasi bukas at hindi naka-lock ang pinto. Bedroom agad ‘yung hinanap ko. Gusto ko na muna kasing umidlip habang wala pa siya.Nung makita ko na ang kama, pinatay ko muna ang mga ilaw. Tiyak naman kasi na bubuksan niya ang ilaw pagdating niya rito. Binagsak ko agad ang katawan ko sa kama nung madilim na ang buong paligid. Kukuha muna ako ng lakas sa pagtulog, para pagkagising ko mamaya, ready na akong magpaangkin sa kaniya.Hindi ko alam kung ilang oras o minuto ang lumipas. N
Everett’s POVNapamura ako nang sabihin ni Garil na hindi pala natuloy ‘yung babaeng ipapadala niya sa akin. Late ko na nalaman, kasi late na rin niya sinabi. Tapos na akong makipag-sëx dun sa babaeng tinawag ako na ninong. Sino ba siya at bakit tinawag niya akong ninong? Inaanak ko ba talaga siya?The next day, my uncles and aunts said they would handle the company for now while I still haven’t fulfilled my father’s wishes. They told me that I could only take control of the company once I got married and had a child.Naisip ko tuloy agad ‘yung babaeng naka-sëx ko kagabi. Sa dami ng sëmilya na naiputok ko sa kaniya, imposibleng hindi ko siya mabuntis. Kung bakit naman kasi tumakbo pa siya. Hindi manlang siya nagpakilala sa akin. Pero alam kong magkikita pa rin kami. Sa akin pa rin ang takbo niya kapag may nabuo na sa tiyan niya.“Sorry talaga, bro. Hindi ko naman inaasahang ibang babae ang makaka-sëx mo sa hotel na ‘yon. Late ko na nasabi sa ‘yo na hindi makakapunta ang babaeng nakau
Misha’s POVPaglabas ko sa kuwarto ko, narinig kong umiiyak si Mama. Kagigising ko lang, mukhang problema na naman ang sasalubong sa akin. Tumakbo tuloy ako pababa ng hadan para tignan kung ano nang nangyayari sa ibaba. Baka kasi nag-aaway na sila ni mama. Nahinto ako sa pagbaba sa hagdan nang makita kong pumipirma na naman ng mga papel si papa. Tila isa sa mga natitirang farm namin ay naisanla na naman niya kung kani-kanino. Palala na nang palala ang nangyayari sa mga ari-arian namin.Pag-alis ng mga taong ‘yon, malungkot na napatingin sa akin ang mga magulang ko.“Wala na ‘yung mga baboy, kambing, manok, isda, baka at kalabaw sa isang farm natin na pinaka mabenta sa lahat. Nakasanla na rin,” sabi ni mama na parang nagsusumbong sa akin. Sa nangyayari, parang pakiramdam ko ay kasalanan ko ang kamalasang inaabot ng business namin.“Isa na lang sa mga farm ang hawak natin. At maaaring sa mga susunod na araw o linggo, maisanla na rin natin ‘yon,” sabi sa akin ni papa na tila nahihilam na
Misha’s POVNarito ako sa closet room ko. Kanina pa ako pumipili ng susuotin ko. Ka-videocall ko ngayon ang bestfriend kong si Jaye. Mas magaling kasi siyang pumorma kaysa sa akin. Kapag nagkikita kami o may bonding, palagi akong natutuwa sa mga outfit niya. Kung minsan tuloy, inspired sa kaniya ang mga outfit ko kaya sa kaniya ako ngayong humingi ng tulong.“Ano bang event ‘yang pupuntahan mo? May birthday ba, binyag, kasal o makikipag-date?” tanong niya.“Fine, date nga. May kailangan akong i-seduce na lalaki, e,” pag-aamin ko sa kaniya para hindi na siya magtanong pa ng marami.“Oh, nice! Okay, kapag mangse-seduce ka ng lalaki, dapat luwa ang kaluluwa mo,” sabi niya. Gets ko naman agad siya kaya naghanap agad ako ng damit na makikita talaga ang cleavage ng dibdib ko.Isang puting dress ang nakita ko. Dress na hindi ko pa pala nasusuot. Ito ‘yung binili ko nung nakaraang buwan. Naisip ko kasi na baka matuloy ang thailand trip namin, kaya lang wala, puro talkshit ang mga kausap ko ka
Misha’s POVUmuwi ako sa bahay nang nakaabang sa pinto sina mama at papa. Sinalubong nila agad ako ng tanong sa nangyaring pag-uusap namin ni Ninong Everett. Kung anong napag-usapan namin ay ‘yon din ang sinagot ko sa kanila. Wala akong tinago, lahat-lahat ay sinabi ko sa kanila. Tuwang-tuwa sila kasi sa wakas ay nag-umpisa nang matuloy ang planong naisip ni papa.Para sa akin, dapat ‘yung nakikita nila ay ‘yung hindi ko gusto ang pinapagawa nila sa akin. Pero sa loob-loob ko, gusto ko na rin talaga nang dahil sa nangyari sa amin ni Ninong Everett. Kung hindi siguro nangyari ang gabing ‘yon, patuloy pa rin akong hihindi sa gusto nilang mangyari.Masyado rin talagang mapaglaro ang tadhana. Siguro, sinadya ng tadhana na mangyari iyon para talaga paglapitin kami ng ninong kong yummy.Pagdating ko sa kuwarto ko, agad kong hinarap ang laptop ko para hanapin sa social media si Ninong Everett. Hinanap ko talaga ang buong pangalan niya at hindi naman ako nahirapang mahanap iyon. Everett Tani a
Samira POVHindi ko alam kung paano ko pakakalmahin ang sarili ko matapos kong mabalitaan ang masamang balita na ‘yon.“Answer the phone... please, answer the phone…” paulit-ulit kong bulong habang nanginginig ang kamay ko sa pagpindot ng number ni Manang Cora. Ilang beses ko nang sinubukan, pero puro voicemail lang ang bumabalik sa akin.Wala na sila roon. Wala na silang lahat sa hacienda.Nagngitngit sa galit si Miro. “What the fuck is happening?!” Napahawak siya sa buhok niya na halatang hindi alam kung paano tatanggapin ang balita. “How the hell did they disappear just like that?!”Wala akong masagot. Nangangatog ang katawan ko habang pilit kong iniisip ang posibleng nangyari. Hindi puwedeng natunton na sila ni Don Vito. Hindi puwedeng... nawala na sila ng tuluyan.Mabilis akong lumingon kay Miro na tahimik na lang bigla habang nakatitig sa akin. Kitang-kita ko ang tensyon sa mga mata niya. Alam kong iniisip niya ang parehong bagay na posibleng nangyari—saan dinala ang mga Manang?
Third Person POVSa loob ng malaki at magandang office, napabuntong-hininga si Don Vito habang nakatitig sa maliit na sobre sa ibabaw ng mesa. Isang simpleng bagay, pero ang laman nito ay mahalaga, isang gantimpala, isang tanda ng tiwala para sa kanyang bagong spy.“You did well,” seryoso niyang sabi habang nakahilig siya sa kaniyang upuan at magkadikit ang mga daliri sa harap ng mukha. “Dahil sa ’yo, buhay pa ako. At dahil sa ’yo, alam ko na kung sino talaga ang mga kalaban ko.”Sa harapan niya, naroon ang isang taong nakayuko. Hindi ito nagsasalita, hindi gumagalaw, tahimik pero maganda ang ngiti habang nakatingin kay Don Vito. Alam ni Don Vito na may bago siyang galamay. Bagong spy na malaki ang magiging ambag sa kaniya.Iniabot niya ang sobre habang nakangiti. “Kunin mo. Hindi matutumbasan ng pera ang katapatan mo, pero para sa ngayon, ito na muna ang pasasalamat ko sa iyo.”Dahan-dahang lumapit ang spy at kinuha ang sobre. Alam niyang may malaking halaga sa loob nito, pero higit
Samira POVPagdating namin sa mansiyon ni Miro, inalalayan namin sina Miro at Amira na sugatan. Nakakangilo silang makita, lalo na nang makita ko ang duguang balikat ni Amira. Si Miro naman ay may mga gasgas at sugat sa braso, ngunit mas matindi ang galit na bumabalot sa paligid kaysa sa sakit na nararamdaman nila.“What the hell were you thinking, Miro?!” Sigaw ni Tito Zuko habang ang boses niya ay umaalingawngaw sa buong manisyon.“You went ahead with this plan without telling us?” Dugtong ni Tito Sorin habang nanlilisik ang mga mata.“You could’ve gotten yourself killed! And Amira too!” Halos sumabog sa galit si Tito Eryx habang nakaturo kay Amira, na hindi na halos makatayo sa sakit.Walang imik si Miro. Tahimik niyang pinapanood ang mga doktor at nurse na nagmamadaling lumapit upang gamutin si Amira. Halos hindi na niya alintana ang sarili niyang mga sugat. Ako man ay hindi makapaniwala sa ginawa niya. Hindi siya nag-iisip. Walang planong ganito ang dapat niyang isinagawa nang hi
Miro POVKailanman ay hindi ako naging tagahanga ng kamalian. Sa mundong ginagalawan ko, isang maling hakbang lang ay maaaring magdala ng kamatayan. Ngunit ngayong gabi, sa kabila ng masinsinang paghahanda at matinding pag-iingat, ang planong dapat sana ay magwawakas sa buhay ni Don Vito ay nauwi sa isang trahedya ng maling pagkakakilanlan.Sa loob ng isang linggo, inihanda namin ang lahat. Nakuha ko na ang loob ng kanyang mga tauhan, pinaglalaruan ang kaniyang tiwala hanggang sa umabot sa puntong hindi na siya nagdududa sa akin. Ang aking pagkatao bilang isang negosyanteng may dalang malaking investment deal ay naging perpekto. Bawat detalye, mula sa mga pekeng dokumento hanggang sa kasaysayan ng aking kumpanya, ay wala siyang nakitang kahina-hinala.Sa isang private room ng sa isang luxury hotel ang napili naming mag-meet. Ang lahat ay naka-ready na—ang mga sniper ay nakaposisyon sa labas, ang mga backup team ay nasa paligid at si Samira ay nasa control room na habang binabantayan a
Miro POVBumalik na kami sa siyudad matapos ang ilang linggo ng pagpapalakas at pagpaplano sa private islang ko. Ngunit ngayong narito na kami sa city, wala nang oras para sa pahinga. Ang paghihiganti ay dapat magpatuloy na kasi tumatakbo ang oras.Ang unang hakbang ng bagong plano namin ay isang pekeng business deal para mahulog sa patibong si Don Vito.Nakaupo ako sa isang mamahaling restaurant, suot ang isang custom-made na navy blue suit na sapat na para magmukhang isang lehitimong negosyante ako. Sa harapan ko, naroon si Amara, nakasuot ng sleek na black dress na mukhang businesswoman na may matatag na koneksyon sa mga malalaking investors. Siya ang aking magiging business partner sa palabas na ito. Si Samira naman ay nasa kabilang dulo ng restaurant, nagpapanggap bilang isang tagapagmanman na handa sa anumang hindi inaasahang sitwasyon.Nang dumating na ang contact ni Don Vito, isa itong middleman na nagngangalang Ricardo, tumayo na ako at kinamayan siya nang mahigpit. “Mr. Rica
Samira POVMasyado pang maaga nang magising ako. Ang malamig na hangin sa dagat ay masarap sa pakiramdam, kaya hindi ko pinalampas ang pagkakataong makapag-jogging sa dalampasigan. Simula nang mag-stay kami sa private island na ito ni Miro, naging parte na ng umaga ko ang pagtakbo sa buhanginan. Masarap sa pakiramdam, parang lumalaya ang isip ko sa tuwing naririnig ko ang mahinahong alon na humahalik sa dalampasigan.Pansin ko, ilan din sa mga staff ni Miro na gumagawa ng baril, nagja-jogging din, ang ilan ay binabati pa ako at naggo-goodmorning kaya tumatango naman ako bilang sagot sa kanila.Pagkatapos ng ilang ikot, nagdesisyon akong bumalik na sa villa kasi tagaktak na ang pawis ko. Sa akin, ayos na ang isang oras na pagtakbo, ang mahalaga ay pinagpawisan na ako.Pagbalik ko sa villa, natigilan ako sa nakita. Nakita ko si Amara na abala sa dining area. Lumapit ako sa kaniya at nakita ko sa harapan niya ang isang buong set ng almusal na tila siya lang ang mag-isang gumawa. May sina
Samira POVMadilim na ang gabi at halos tahimik na ang buong villa maliban sa bahagyang ugong ng hangin mula sa dagat. Nakahiga na ako sa kama habang pilit na ipinipikit ang mga mata para makatulog na, ngunit hindi ko magawa. Pakiramdam ko ay may kung anong gumugulo sa isip ko, pero hindi ko matukoy kung ano. Napabuntong-hininga ako, itinagilid ang katawan saka kama at saka inabot ang lamp sa tabi ng kama upang patayin ang ilaw.Sa gitna ng katahimikan, isang mahina ngunit malinaw na tunog ang kumuha sa atensyon ko. Hindi ako puwedeng magkamali.May umiiyak.Agad akong napadilat tuloy. Natakot pa ako kasi baka may multo dito. Ang tunog ay hindi naman malakas, ngunit sapat na para mahuli ng pandinig ko. Parang may kausap ang taong umiiyak na iyon, pero pabulong lang. Mula sa kuwartong ito, hindi ko matukoy kung sino iyon kaya tumayo ako.Hindi ako karaniwang usisera talaga, pero may kung anong humihila sa akin upang alamin kung sino ang umiiyak. Tahimik akong lumabas ng kuwarto ko, sin
Miro POVMula sa kinatatayuan ko sa loob ng opisina ko, pinagmamasdan ko ang tatlong tito ko na kasama ko sa kwarto—sina Tito Zuko, Tito Sorin at Tito Eryx. Mga haligi ng aking imperyo, mga lalaking pinagkakatiwalaan ko sa buhay ko. Ang desisyong ito ay hindi madaling gawin, pero alam kong kinakailangan namin ito.“I’m making Amira my second personal bodyguard,” diretsong sabi ko ng wala ng paliguy-ligoy pa.Nagpalitan ng tingin ang mga tito ko, pero sa huli, walang umalma sa sinabi ko. Alam ko na ito rin ang iniisip nila. Matagal na nilang napapansin ang galing ni Amira at ngayon, gagamitin ko ito sa ikakalakas at ikakabuti lalo imperyo ko.“It’s a good decision, Miro,” sagot ni Tito Sorin habang nakasandal sa upuan niya. “She’s sharp, quick and fearless. We need someone like that.”“Besides,” dagdag ni Tito Eryx, “she proved herself in the last mission. It’s only right to give her this position.Tumango si Tito Zuko. “Samira won’t be too pleased, though.”Napatingin ako kay Tito Zuk
Samira POVMula nang dumating si Amara sa private island ni Miro, hindi ko na maiwasang mapansin kung paano siya tinutukan ng pansin nila Miro at ng mga tito namin. Hindi naman ako bulag. Alam kong maganda siya, may dugong Italiano, e, may matangkad at matipunong pangangatawan, at oo na, maganda rin ang postura niya kapag humawak ng baril. Pero kung sa pa-sexy-han lang din, hindi naman ako magpapatalo, ‘noh.Lalo akong naaasar kasi tuwing may meeting at may kinalaman sa laban, laging may suggestion si Amara. At ang nakakainis, palaging pinapakinggan nila Miro. Tipong lahat ng sinasabi niya ay parang ginto sa pandinig ng mga ito. Samantalang ako? Hindi naman sa nagmamayabang, pero ilang beses ko nang napatunayan ang sarili ko sa kanila. Ilang beses na akong nakipaglaban para kay Miro at sa organisasyon, pero parang biglang naging Amara show ang lahat.Kaya minsan, parang naaachupuwera na lang ako. Nawawala tuloy sa isip ko ang goal na dapat, focus lang kay Don Vito, sa paghihiganti, pe