Everisha’s POVNang bumaba ang sasakyan namin ni Czedric sa isang pribadong paliparan, hindi ko mapigilang magtaka. Sa malayo, isang malaking private helicopter ang nakahanda, makintab at mukhang sobrang mamahalin. Para akong nasa eksena ng isang pelikula. Mas malaki ang helicopter na iyon kaysa sa mga helicopter ni Papa Everett.“Czedric… are we riding that?” tanong ko sa kanya habang nakatingin sa helicopter na tila kumikinang pa sa ilalim ng araw. Sobrang ganda, ngayon lang ako nakakita ng helicopter na ganito kalaki.“Yes,” sagot niya nang diretso, sabay ngiti. Napanganga na lang ako kasi mukhang malayo-layo ang mararating namin.“Ano ba talaga ang plano mo? Where are we going?” muli kong tanong, pero gaya ng dati, misteryoso pa rin ang mga mata niya.“You’ll find out soon,” tugon niya at inabot ang kamay ko para alalayan akong bumaba ng sasakyan.Habang naglalakad kami palapit sa helicopter, sinalubong kami ng piloto at isa pang staff. Maayos ang kanilang uniporme at halatang han
Everisha’s POVPagdilim ng paligid, napansin ko agad kung gaano kaganda ang lugar kahit sa gabi. Sa bawat poste ng solar lights na nakapalibot sa kubo at camping tent, nagmistulang liwanag ng mga bituin ang buong paligid. Ang mga LED lights na nakakabit sa gilid ng kubo at tent ay nagbibigay ng soft glow, para bang nasa isang fairytale ang eksena naming dalawa ni Czedric dito.Habang tinititigan ko ang buong paligid, hindi ko maiwasang ngumiti. Ito ang klase ng lugar na parang kailanman hindi mo gustong lisanin.“Do you like it?” tanong ni Czedric habang papalapit sa akin, bitbit ang ilang gamit para sa hapunan namin.“I love it,” sagot ko. “It’s magical, Czedric. Parang hindi totoo.”Hinawakan niya ang kamay ko at ngumiti. “Then let’s make tonight just as magical.”Nagpasya kaming magtulungan sa paghanda ng hapunan. Si Czedric ang naatasang magluto ng kanin, habang ako naman ang naghiwa ng mga sangkap para sa pork at chicken inihaw namin. Ang bango ng sariwang hangin na humahalo sa a
Everisha’s POVAng katahimikan ng gabi ay puno ng liwanag ng mga bituin at init mula sa bonfire. Matapos naming humiga sa banig at mag-usap sa ilalim ng kalangitan, napansin kong parang ayaw pa naming matapos ang gabing ito. Naroon pa rin ang sigla, tila ba ang bawat segundo ay mahalaga.Habang nakaupo malapit sa apoy, isang ideya ang pumasok sa isip ko. Napatingin ako kay Czedric na mukhang nag-iisip habang tinititigan ang mga baga ng bonfire.“Czedric,” tawag ko sa kaniya na halos pabulong.“Yes?” sagot niya na hindi inaalis ang tingin sa akin.“Let’s drink wine,” suhestiyon ko na may halong ngiti.Tumaas ang kilay niya, tila nagulat. “Wine? Akala ko ba napagod ka na sa star watching?”“Come on,” pakiusap ko. “It’s not every night we get to do this. Let’s make tonight special.”Tiningnan niya ako ng ilang segundo bago ngumiti. “Okay, fine. I can’t say no to you.”Tumayo siya at nagtungo sa tent para kunin ang bote ng wine na dala niya. Habang abala siya, ako naman ay nag-ayos ng ami
Everisha POV Hindi na ako nahiyang ilabas ang titë niya sa suot niyang briëf. Pero hindi ako makatingin kay Czedric kasi kahit may tama na ako ng ininom naming wine ay may kaunting hiya pa rin. Binaba ko na rin ang suot niyang underwear. Namilog ang mga mata ko kasi ito ang unang beses na nakakita ako ng pagkalalakë ng isang lalaki. Saka, grabe! Ang laki ng titë niya. “Sa totoo lang nahihiya ako na nakikita mo na ang buong katawan ko,” sabi niya habang nakikita kong namumula ang mukha at upper body niya. “Nahihiya rin naman ako, pero hindi ba’t kasali naman ito sa buhay. Saka, masyado na akong matanda para hindi maranasan ang bagay na ‘to,” matapang kong saad sa kaniya. “Don’t tell isusubo mo?” tanong niya na parang nagtataka. Sa totoo lang, naisip ko rin kanina ‘yun nung hinihimas ko na ang arï niya. Pero kasi sa lahat ata ng pörn video na napanuod ko, walang hindi gumawa nun. Saka, balita ko rin sa mga friend ko, normal lang ‘yun. Ginagawa na iyon ng mga magkasintahan
Czedric’s POV Ang mga unang sinag ng araw ay dahan-dahang pumasok sa camping tent, nililiwanagan ang loob nito sa kalmadong paraan. Sa pagbukas ng mga mata ko, ang unang bagay na nakita ko ay ang mukha ni Everisha, mahimbing pa rin ang tulog at mukhang napaka-payapa. Napangiti ako, hindi ako makapaniwala sa swerte ko na nandito siya sa tabi ko. Sa gitna ng malamig na simoy ng umaga, hindi ko maiwasang maalala ang nangyari kagabi—ang init, ang emosyon at ang pagmamahalan na pinagsaluhan namin. Parang isang panaginip ang lahat. Hanggang ngayon, hindi pa rin mawala ang pakiramdam na sarap na sarap ako sa mga ginawa namin kagabi, lalo na ‘yung isubo niya ang ari ko. Nakakahiya sa una pero nung mawala ang hiya ko, hindi ko na napigilang mapaungol. Sa una hindi pa siya sanay pero hinayaan ko lang kasi naiintidihan ko naman. Pero nung lumaon, puta, napaungol ako sa sarap nung gumaling na siya sa pagsusö sa akin. Lalo na nung bayuhïn ko na siya. Sa sikip niya, dumugo ang pagkababaë niya k
Everisha’s POVAng malamig na simoy ng hangin sa umaga ay sumalubong sa akin nang buksan ko ang camping tent. Amoy na amoy ko ang sariwang damo at naririnig ang huni ng mga ibon sa paligid. Nasa harap ng tent si Czedric, abala sa pag-aayos ng mga dala niyang punong prutas at mga buto ng bulaklak. Agad akong napangiti nang makita siya habanh punong-puno ng good vibes ang umagang iyon.“Good morning!” bati niya, nang makita akong lumabas ng tent. Napasarap ang tulog ko dahil nakaisa na naman ako kagabi sa kaniya. Nagpunta lang kami dito naging wild na kami pareho. Makailang beses ko nang natitikman kung gaano kasarap ka-sëx si Czedric. Sobrang galing niyang bumayo, sarap na sarap talaga ako.“Good morning,” sagot ko, sabay lapit sa kanya. “What are you up to?”“Naalala ko, I brought something special,” sabi niya habang tinuturo ang mga maliliit na punong may usbong na. “I thought we could plant these today. Look, we’ve got guyabano, santol, rambutan, mango, cherry, and more. I also brou
Everisha’s POVPagkatapos ng tatlong araw na bakasyon sa Abula-Bula Mountain kasama si Czedric, bumalik na ako sa realidad ng trabaho. Isa na namang malaking araw para sa M&E Makeup Company—ang grand launch ng aming bagong lipstick collection. Bilang may-ari, gusto kong siguruhing perfect ang lahat.At bilang girlfriend ng sikat na singer na si Czedric Borromeo, na guest performer pa sa event, siguradong magiging highlight ang araw na ito.Maaga akong dumating sa venue, isang itong eleganteng ballroom na napuno ng mga dekorasyong tugma sa tema ng aming bagong koleksyon, Timeless Elegance. May mga bulaklak na pastel pink at gold sa bawat sulok, mga chandelier na nagbibigay ng romantikong ilaw, at isang malaking LED screen na nagpapakita ng teaser ng aming bagong produkto.“Ma’am Everisha, everything is ready,” sabi ni Jasmine, ang aking bagong event coordinator, habang ina-update ako sa mga detalye.“Great. Let’s do one final walkthrough,” sagot ko.Naglibot kami sa venue, sinuri ko an
Everisha’s POVMalapit na umalis si Czedric papunta sa Paris kaya nag-aya siya na magpunta sa Tagaytay para makapag-date ulit kami. Hindi ko alam kung bakit biglang naisipan ni Czedric na mag-aya ng dinner dito, pero hindi ko na masyadong inusisa. Alam kong mahilig siyang magplano ng mga biglaan, lalo na kung gusto niyang gawing espesyal ang mga oras namin.Habang nasa biyahe, may kinakain kaming pizza at milktea, parehong cheat day namin ngayon kasi ilang araw na kaming naglalagi sa gym. At deserve naman namin ang mag-cheat day kahit isang beses lang.“You’re quiet. Thinking about work?” tanong niya habang hawak ang manibela. Sinusubuan ko siya ng pizza paminsan-minsan kasi hindi siya makakain dahil nagda-drive. Pati milktea ay ako ang nagpapa-inom sa kaniya.“Not really. I’m just enjoying the view,” sagot ko habang nakatanaw sa malawak na tanawin ng kabundukan.Isa ito sa maganda kapag nagro-roadtrip, lalo na’t magaganda ang nakikitang tanawin. Nakaka-relax tapos kasama mo pa ang pi
Miro POVNasa loob ako ng kuwarto ko at nakaupo sa harap ng computer habang nakatitig sa profile picture ni Samira Gomez. Hanggang ngayon ay hangang-hanga ako sa dalagang babae na ito na alaga ng mga tito-tito-an ko. Ayon sa kanila, magaling daw itong assassin. Gusto kong makita kung gaano siya kagaling.Hindi ko alam kung paano ko siya kakausapin para makipagtulungan siya sa akin. Hindi ko gusto ang ideyang wala pa akong ginagawa, habang siya ay tila nag-uumpisa nang lumalim ang kaalaman sa buhay ng Mafia boss na si Vito Monteverde. Nakakainggit na nakakasama na niya ito sa bahay na iyon. Sa totoo lang, tanga rin si Don Vito. Wala siyang ingat. Talagang sa bahay pa niya nakapasok si Samira Gomez na hindi niya alam na papatay sa kanila. Ano kayang pinaplano ni Samira? Nakakainggit talaga. Gusto ko na ring may magawa. Gusto kong tumulong sa kaniya.Kaya nang dumating ang hapon, nagpaalam ako kay Mama Ada at Papa Mishon na may project kaming dapat gawin sa bahay ng kaklase ko. Pero ang
Samira POVUmagang-umaga pa lang, abala na sa kusina ang mga kasambahay ng pamilya Monteverde. Kanya-kanya sila ng gawain at sa akin napunta ang pagkuha ng order na karne sa farm na matagal nang supplier ng pamilyang ito. Nakasalansan na ang mga kahon sa gilid, at tila ba alam na ng lahat kung anong mangyayari.“Samira, ikaw na ang kumuha ng order. Wala pang isang oras, dapat nakabalik ka na,” seryosong utos ni Manang Luz. Ramdam ko sa boses niya ang babala. “Kapag lumagpas ka sa oras na ‘yan, baka may tumagos na lang na bala ng baril sa ‘yo.”Hindi biro ang sinabi niya. Kaya mukhang totoo na wala na akong kawala rito. Alam kong seryoso siya. Ganoon din si Manang Cora na kanina lang ay sinabihan akong mag-ingat bago ako lumabas ng mansiyon. Sabi nila, ako lang talaga ang maaaring makalabas dahil mas bata ako kaya lang ay may oras lang talaga at hindi puwedeng magtagal, kundi ay talagang papatayin ako ng mga tauhan ni Don Vito. Ang dating batang kasambahay ay kaya lang nakakauwi ay dah
Samira POVNung buhay pa ang mga magulang ko at ang kapatid kong babae, masaya na kami kapag may isang buong manok sa hapagkainan, pero dito sa manisyon ng mga demonyo, tangina, halos lagpas sampu ang putahe sa lamesa. Nagtataka tuloy ako, bakit parang mas masarap pa ang buhay ng mga taong makasalanan? Tapos, kung sino pa ang mga mababait, sila ang hirap na hirap sa buhay? Ang gara lang.Lalo tuloy akong naiinis, gusto kong lagyan ng lason itong mga pagkain nila, gusto ko lagyan ng pako, lagyan ng blade para magkautasan na silang lahat. Nakakagigil, lalo na’t alam kong makikita ko na ngayong gabi ang hayop na Vito na ‘yon.Sa gabing iyon, isa-isa na naming inilagay sa dining area ang mga pagkain para sa hapunan ng pamilyang demonyo este, pamilyang Salvatore. Kabilang ako sa mga naatasang mag-serve ngayong gabi at hindi ko maitanggi ang excitement sa dibdib ko. Sa wakas, makikita ko na siya. Ang taong pumatay sa kapatid at ama ko. Ang demonyong naging dahilan ng pagkamatay sa atake sa
Miro POVPagkatapos ng klase ko, dumiretso ako sa hacienda ng mga tito-titoan kong sina Tito Zuko, Tito Sorin at Tito Eryx. Isang malaking selebrasyon ang mayroon doon dahil birthday ngayon ni Tito Zuko. Sa likod ng sasakyan ko, maingat kong kinuha ang regalong inihanda ko para sa kanya, isa itong mamahaling samurai na in-order ko pa mula sa Japan, last month. Hindi lang ito basta-basta espada, handcrafted ito ng isang sikat na gumagawa talaga ng mga samurai at may halagang aabot sa daang libo. Alam kong magugulat si Tito Zuko, pero deserve naman niya ito kasi malaki ang naitulong nila sa akin para maging magaling ako sa pakikipaglaban.Pagpasok ko sa malawak na courtyard ng hacienda, sinalubong ako ng ingay ng mga bisitang naroroon na. Puro mga assassin at mga taong bihasa sa pakikipaglaban ang naroon, mga kalalakihan at kababaihang sanay sa patayan, ngunit sa ngayon, ang mga kamay nilang madalas may hawak na armas ay puno ng alak at pagkain.Walang gulo.Walang tensyon.Pero alam ko
Samira POVPumasok sa kuwarto ko si Manang Percy, sinabi niro sa akin na pinapatawag ako ni Manang Luz sa kaniyang kuwarto para kausapin. Hindi ko na kailangang hulaan kung bakit.Tumayo ako mula sa pagkakahiga ko sa kama ko, matutulog at magpapahinga pa naman ako pero istorbo ang gurang na iyon.Pagdating ko sa kuwarto nito, sumalubong sa akin ang magkasalubong na kilay niya, galit na labi at halos nakayukom na mga kamao niya.“Samira, you have to learn how to behave,” bungad niya sa akin habang malamig ang tono ng boses niya. “Next time Ma’am Via bullies you, just take it. Don’t fight back, or you’ll be the one in trouble.”Tumango ako, hindi dahil sang-ayon ako, kundi dahil wala akong balak makipagtalo ngayon. Kung alam lang niya na sa loob-loob ko ay natatawa ako. Lihim akong napatingin sa mga paa niyang parehong may benda. Satisfying talaga sa akin ang pagsadyang kong pagbuhos ng mainit na kape sa mga paa niya.Sa tingin ko, ako palang ang nakakagawa nun sa kaniya. Well, deserve n
Samira POVTangina ni Manang Luz, hinila ba naman ako sa tenga habang palabas sa kuwarto ni Via. Sa inis ko, sinadya kong bitawan ang tasa ng kape sa paanan niya. Kaya pagkatapos magsisigaw ni Via, siya ang sunod na sumigaw kasi napaso ng mainit na kape ang paa niya. Akala niya, maiisahan niya rin ako. Iyon nga lang, pinarusahan niya ako. Sinabi niya na pumunta ako sa garden at magbilad sa araw ng isang oras.Ang araw pa naman ay tirik na tirik, nagbabaga ang sikat nito sa balat ko. Nandoon ako sa part na kung saan ay walang masisilungan. Parusa raw sa kasalanang hindi ko naman sadya. For me, okay lang ang parusa. Mas nakakatawa kasi ang nangyari kay Via at pati na rin kay Manang Luz.Sa totoo lang, ayos nga ito. Makakapahinga pa ako ng isang oras sa trabaho ko. Kung ganito naman pala ang parusa, masarap gumawa ng maraming pagkakamali para marami akong pahinga pala. Hindi nila kasi alam, easy lang ito para sa akin. Noong nagte-training ako sa pakikipaglaban, tatlo o hanggang limang or
Miro POVAng hangin ng dagat ay malamig habang nakasandal ako sa railings ng private yatch ni Zaven. Nasa tabi ko ang mismong may-ari ng yate na si Zaven Montenegro, naka-suot ng designer sunglasses at nakahawak sa baso ng whiskey. Sa kabilang dulo ng deck, si Dristan at Lysander ay abala naman sa pag-aasaran habang nagbibiruan tungkol sa kung sino ang may pinakamaraming babaeng naiuwi sa kanilang mga party nung nakaraang magpunta sila sa La union.Kami ang mga itinuturing na hari ng campus, mga anak-mayaman, mga hinahangaan, mga hinahangad na masungit ng mga babaeng student sa school namin. Ngunit sa kanilang lahat, ako lang ang may lihim na plano, isang planong hindi ko kailanman ipapaalam sa pamilya ko. Hindi nila kailangang malaman na ang tahimik at mapagkumbabang si Miro Tani ay may mas matinding mission sa buhay at ito ay ang paghihiganti ko sa pagpatay sa Mama Raya ko.“Are you serious about this, Miro?” tanong ni Dristan nang inilapag ang kanyang baso sa mesa. “You’re talking
Samira POVHabang hinihiwa ko ang mga gulay sa lamesa, nakilala ko na rin doon ang iba pang matagal ng kasambahay dito sa manisyon ni Don Vito.Sina Manang Josie, Manang Cora, Manang Percy, Manang Luciana at Manang Rowena. Halos lahat sila ay may edad na pala kaya nagulat din ako. Parang dito na sila nagtandaan. Napansin ko kasi na ako lang ang nag-iisang dalaga sa grupo, naalala ko tuloy ang kasambahay na sinagasaan ko. Siya lang pala ang natitirang dalaga dito noon. Ngayon, ako na ang pumalit sa puwesto niya.Napansin kong nakatingin sa akin si Manang Cora. “Hija, you should not have come here. Wala ka nang kawala. Habang buhay ka nang magiging kasambahay dito,” aniya habang patuloy sa paghihiwa ng sibuyas. Nagtaka ako, bakit kaya nasabi niya ‘yon?“She’s right,” sabat ni Manang Luciana. “You might end up just like the others... as one of Don Vito’s toys.”Manang Rowena smirked. “Or worse, you’ll be Via’s new plaything. That brat will make your life a living hell.”Tumawa si Manang
Samira POVSa wakas, sa isang taon kong paghihintay, sa dami ng beses na halos mawalan na ako ng pag-asa, natanggap rin ako bilang kasambahay sa mansiyon ni Don Vito Monteverde. Hindi ko mapigilan ang ngiti ko nang matanggap ko ang message ng mayordoma doon na si Manang Luz.Ang dami kong pinagdaanan para lang makapasok dito, at ngayon, heto na ako sa mismong gate ng engrandeng bahay ng lalaking may kasalanan sa pagkamatay ng pamilya ko. Pero hindi ko rin maiwasang mapabuntong-hininga.Dahil para makuha ko ang trabahong ito, may isang taong nadamay. Isang linggo na ang nakalipas, ngunit ramdam ko pa rin ang malamig na simoy ng hangin nang gabing iyon, ang tunog ng makina ng motor ko, ang malakas na sigaw ng babaeng kasambahay na sinadya kong sagasaan. Hindi ko siya pinatay, pero sinigurado kong hindi siya makakabalik agad sa trabaho rito. Isang pilay lang ang kailangan para mapuwersa siyang magpahinga at isang linggo lang ang lumipas bago ko natanggap ang balitang may bakanteng puwest