PINASADAHAN ko ng tingin ang sarili sa harap ng salamin. Pagkatapos kong maligo ay nagbihis ako ng white maxi dress and sandals.
Hinayaan ko lang nakalugay ang kulot na buhok. Sabi ni Andrew ay may reservation na kami sa restaurant ng hotel kahit pinili kong mag-ayos kahit papaano.
Sumulyap ako sa hawak na cellphone. Ang sabi ni Andrew ay alas sais kami lalabas pero hindi pa rin siya nag-te-text sa akin. Ayaw ko namang katukin siya sa kwarto niya dahil baka natutulog pa siya. He must have been tired from the five hour drive.
Oo, pinuyat mo pa siya kagabi.
Kinagat ko ang ibabang labi. Hindi ko rin alam kung anong oras siyang nakatulog kagabi, at mukhang maaga rin siyang nagising dahil siya pa ang nagluto ng breakfast.
<
"THIS is so much better than all the documentaries I've watched on TV," narinig kong wika ni Andrew sa tabi ko.Nakatingala kami sa langit habang nakaupo sa dalampasigan paharap sa dagat.Mula sa kinauupuan ay tanaw na tanaw namin ang laksa-laksang bituin sa kalangitan. The view was breathtaking."Ang ganda, Andrew…" namamanghang sambit ko habang nakatingin sa tila isang linya ng liwanag sa langit. Sabi ni Andrew, iyon daw ang Milky Way galaxy.Pagkatapos kong punuin ang mga mata ng mga nakamamanghang view sa langit ay tumingin ako kay Andrew."Thank you, Andrew."Bumaling siya sa akin. "For what?" nakangiting tanong niya.
NAGISING ako na mag-isa na ako sa kama. Iginala ko ang mga mata subalit hindi ko nakita si Andrew. Ibinaba ko ang tingin sa sarili. I was wearing his white shirt and my panties.Nag-init ang pisngi ko nang maalala ang nangyari sa amin kagabi ni Andrew. He made me feel special last night. He was so gentle with me I felt like it was my first time. In fact, I could still feel his lips on my body. I could still feel him all over me.Bumangon ako sa kama at dumiretso sa banyo para maligo. Habang nakaharap ako sa salamin ay hindi ko maikaila ang kakaibang kinang sa mga mata ko. I felt so beautiful. Ngayon ko lang naramdaman iyon.Habang sinusuklay ang basang buhok ay napansin ko ang isang papel na nakapatong sa side table. Kinuha ko iyon. It was a note from Andrew.
DINNER outside later?Napangiti ako nang mabasa ang text message sakin ni Andrew.Kinagat ko ang ibabang labi habang nagta-type ng reply.Ayaw mo na ng luto ko?Ilang araw na ang nakalilipas mula nang makabalik kami galing sa Baler. Simula nang pagbalik namin ng Maynila ay napansin kong mas lalo pang naging sweet si Andrew sa akin. We would always get dinner together, sometimes even breakfast.We spend the weekends watching movies at home and cooking something. Sometimes, I teach him Filipino food, and sometimes he's the one teaching me how to cook foreign dishes.I learned things about him. He graduated civil engineer, but he
"ANDREW, do you think there's a multiverse?" tanong ko kay Andrew habang natutok ang mga mata sa screen.Nasa unit kami ng binata. Magkatabi kaming nakaupo sa couch. We were watching a documentary film on his living room. Andrew's right arm was wrapped around my body while my head was resting on his shoulder.Inalis ko ang ulo sa balikat ni Andrew at nag-angat ng tingin sa kanya. "Andrew…""Hmm?" sagot niya na hindi inaalis ang mga mata sa screen."Is there something bothering you?" nag-aalalang tanong ko sa kanya. "Uh, may problema ka ba?"Napansin ko nitong nakaraang araw na madalas siyang mapatulala at tila may malalim na iniisip. I felt like there's something bothering him.
"CARLOS!" nabiglang bati ko sa lalaki."Caress," malaki ang ngiting bati niya. Subalit napalitan iyon ng kunot-noo ng mapansin ang reaksyon ko. "Bakit gulat na gulat ka yata?""Ah, hindi," sagot ko nang makabawi. "Hindi ko lang inaasahan na pupunta ka. Pasok ka." Niluwagan ko ang bukas ng pinto at hinayaan siyang pumasok."I'm sorry kung bigla akong pumunta," wika ni Carlos habang hinuhubad ang suot na sapatos.He was wearing a black short sleeve shirt and slacks."Nag-alala ako na hindi mo sinasagot ang tawag ko." Tumingin siya sa akin. "You always answers my call even though you're busy. That's why I got worried. I thought something's wrong."I bit the in
"HELLO?" sambit ko nang itapat ko ang hawak na cellphone sa tenga."Hi, baby."Napangiti ako nang marinig ang pamilyar na boses ni Andrew sa kabilang linya. Katatapos lang ng klase lo nang tumawag siya.It was Monday. Tatlong araw na ang nakalipas mula noong nagpaalam siya sa akin para umuwi ng Cebu."Hi. Napatawag ka?"Kagabi ay tinawagan din ako ng binata. He asked me if I was doing fine. Pero hindi ko pa sinasabi sa kanya na nakausap ko na si Carlos. Mas mainam na saka ko na lang sabihin pagdating niya."I miss you," sagot ni Andrew sa kabilang linya. I heard him let out a deep breath. "It's just three days but I'm already dying to see you."
"LOKI, p-please, wag ka munang magpasaway, ah." Hinawakan ko ang mukha ng alaga. Sa kabila ng nagbabadyang luha ay pilit kong ngumiti sa kanya. "Aalis na tayo dito, okay?" Maingat ko siyang kinabitan ng leash.Tumahol sa akin ang alaga na tila naiintindihan ang sinabi ko. Hinawakan ko ang mukha niya at mahigpit siyang niyakap. Kailangan naming makaalis dito bago pa—Napabitiw ako kay Loki nang narinig ko ang tunog ng doorbell.Andrew?Naramdaman ko ang pagkirot ng puso. Bumalot sa akin ang magkahalong takot, galit, sakit…Isinukbit ko ang bag sa balikat at hinawakan ang leash ni Loki.Humugot ako ng malalim na hininga at sinilip ang peep hole.
Five years later…"MAMA!"Malayo pa lang ay narinig ko na ang matinis na boses ni Carina. Halos patakbo niya akong sinalubong mula sa pinto ng bahay."Di ba sabi ko sa 'yo wag kang tatakbo kapag sasalubungin ako?" wika ko sa kanya nang yakapin niya ako. "Madilim na, oh. Paano kung madapa ka, anak?" Bahagya akong yumuko at hinaplos ang buhok niya. "At bakit hindi na naman nakapusod ang buhok mo?"Bahagya siyang kumawala sa akin at nag-angat ng tingin. "Mama, natanggal kasi noong naglalaro ako." Ngumuso siya sa akin na tila nagpapa-cute. "Sorry na kung tumakbo ako, eh namiss kita." Lalo pa niyang pinahaba ang nguso dahilan upang matawa ko. Lagi niya iyong ginagawa sa akin kapag may kasalanan siya o kapag inutos ako na h