"PARA kay Ate Lena lahat ito?" tanong ni Craig habang nakatingin sa basket na dala niya. Nasa loob kami ng sikat na hopia store sa Binondo.
Bukod sa Cafe Mezzanine ay pinuntahan din namin ang iba pang sikat na restaurant doon. Niyaya ko rin si Craig sa Estero Street para tikman ilang street foods na binebenta roon. Hindi ko makalimutan ang ekspresyon ng mukha niya nang pakainin ko siya ng piniritong frog legs kanina.
Muli akong kumuha ng panibagong flavor ng hopia sa estante at inilagay iyon sa basket. "Hindi. Magbibigay din ako sa mga ka-work ko. Saka kay Sky. Favorite niya iyong hopia dito."
He slightly cocked his brows. "I thought we're not going to talk about other people today?"
"Ikaw iyong nagtanong, eh." Ibinaba ko ang tingin sa basket na halos m
OUR way back to Manila was awkward. Walang nagsasalita sa aming dalawa ni Craig. I couldn't believe I managed to walk out on him. Was he mad at me? I don't know. And I shouldn't care.I knew what I did was right. But my heart… it was breaking.Sa kalagitnaan ng byahe ay pumikit ako at nagpanggap na tulog. Napadilat lang ako nang marinig ko ang isang malakas na kulog. Nagulat ako nang makitang malakas ang ulan sa labas.Tumikhim ako at nag-aalangang bumaling kay Craig. Iginala ko ang tingin sa paligid. "Nasaan na tayo?""Quezon City," tipid na sagot niya. Bumaling ako sa bintana. Wala akong masyadong makita sa labas dahil sa lakas ng ulan subalit sa kabila niyon ay napansin ko na pamilyar sa akin ang kalsadang ito. Muli ko sanang ipipikit an
NATUTULOG na mukha ni Craig ang bumungad sa akin nang magising ako. Iginila ko ang tingin sa paligid. We were inside his bedroom, and I was naked beside him. Napahawak ako sa noo nang maalala ang mga nangyari kagabi. We were stranded here last night. And then… something happened to me. Mariing pumikit ako. It was all my fault.Damn. Anong pumasok sa isip ko at nagawa ko iyon? I was the only one to blame here.I was the one who kissed him. Last night… I let my emotions get the best of me.Mabilis kong isinuot ang damit at lumabas ng kwarto. Sumalubong sa akin ang nakakalat na pinagkainan namin sa sala. Tumama ang mga mata ko sa bote ng wine na nasa center table. Was it the wine? Napahawak ako sa mga labi. I could still remember the taste of his lips against mine.
"CHEF, thank you sa pasalubong, ah. Naubos ko agad iyong hopia."Pangalawang araw ko ngayon sa trabaho matapos kong bumalik ng Patar.Pagpasok ko pa lang kaninang umaga ay kanya-kanyang pasalamat ulit sila sa pasalubong na ibinigay ko kahapon. Pare-parehong nilang nagustuhan ang hopia na dala ko."Chef, sabihin mo kapag babalik ka ulit ng Manila, ah," wika ni Allen. "Magpapabili ako ng madaming hopia."Mula sa pagpe-plating ng salad na order na isang customer ay napatingin ako babae. Ngumiti na lang ako kahit alam ko sa sarili ko kung makakabalik pa ba ako ng Maynila."Chef, okay ka lang?" tanong sa akin ni Andrea habang kumakain kami ng lunch sa lounge. "Parang kahapon ka pa tahimik."
Craig's POV"CARESS…" I whispered in the air as I saw her. I blinked my eyes. I couldn't believe that after five years, I'd finally see her again.Five years ago, she decided to leave me and never show herself to me again. Naalala ko pa ang galit sa akin ni Dad nang ipagtapat ko sa kanya ang tungkol sa naging relasyon namin ni Caress—ng babaeng inakala kong kabit niya."How could you do that, Craig?" My father angrily said to me after giving me another punch in the face. I just told him everything. Including the real reason I came back to the Philippines—my plan to seduce the woman I mistook as his mistress.But my plan to seduce Caressa Ilea Mendoza backfired on me. Because in the end, I was the one who fell for that woman. In
"CRAIG, what happened?"Nag-angat ako ng tingin kay Ada nang marinig ko ang boses niya.I was drinking at the bar when she called me."Masyado pang maaga para uminom," litanya bago maupo sa tabi ko."She was gone," mahinang sagot ko habang nakatingin sa baso ng alak sa harap ko. "I lost."Sumenyas siya sa bartender bago bumaling sa akin. "But Caress loves you." Her forehead creased.Mapait akong natawa bago muling nagsalin ng alak sa bago at nilagok iyon. "Akala ko rin, eh. But she choose that fucking doctor, Ada."Caress' reactions toward me in that one week we were together confirmed one thing—that she was sti
"ARE you ready?"Mula sa labas ng simbahan ay tanong sa akin ni Carlos. Today was my wedding day. I was going to marry Craig who was already inside the church waiting for me.Hindi ako makapaniwala na darating ang araw na ito.Malaki ang ngiting tumango ako kay Carlos at bahagyang inayos ang laylayan ng wedding gown.I was wearing a wedding gown designed by Ada. Sabi niya ay iyon na daw ang wedding gift niya sa amin ni Craig. Last week siya bumalik ng Pilipinas kasama ang anak na si James para iuwi ang wedding gown ko at umattend sa kasal namin ni Craig.Ada and I… we were already friends. Noong araw na pinuntahan ko si Craig sa ospital at nagkaayos kaming dalawa, nagkausap kami ni Ada. Na
“AYOKO na! Tama na! P-please… tama na!”“Caress…”Naramdaman ko ang marahang pagyugyog sa balikat ko. Kasabay niyon ay ang pamilyar na boses ni Carlos."Caress, wake up. You're dreaming again."Idinilat ko ang mga mata. Bumungad sa akin ang nag-aalalang mukha ng tanging lalaking pinagkakatiwalaan ko.“Sshh… I’m here, sweetheart.”Kumurap-kurap ako pagkatapos ay iginala ko ang mga mata. Nakita ko ang pamilyar na TV na nakadisplay sa sala. Ang painting na nakasabit sa isang bahagi ng dingding. Ang libro na naiwan kong nakabukas sa ibabaw ng coffee table.
“HEY, you’re spacing out again.” Ipinatong ni Carlos ang kamay sa akin. “What are you thinking?"Isang taon na ang nakakalipas mula nang iahon ako ni Carlos sa impyernong iyon.Pagkatapos kong umalis sa escort service, tinulungan niya akong makabalik sa pag-aaral. Tulad ng sabi niya, pumasok ako sa university at itinuloy ko ang pag-aaral ng architecture.Wala akong anumang hiningi sa kanya pero kusa niyang ibinibigay sa akin ang lahat. Bumili siya ng unit at ipinangalan sa akin. Ipinasok niya ako sa magandang eskwelahan. He provided me with my basic needs in life. Hindi lang material na bagay ang ibinigay niya sa akin. He also gave me the will to live. He encourage me to give myself a second chance. He gave me hope…Carlos, he w