"JUST stay still," wika sa akin ni Andrew pagkatapos niyang initin ang dala kong bagoong. "Let me prepare for everything."
Inilapag niya iyon sa mesa kasabay ang isang bowl ng kare-kare.
"Hindi. Tulungan na kita."
"Don't." He shook his head. "Let me do this, Caress," Sumulyap siya sa akin. "Ikaw na ang nagluto kaya maupo ka na lang muna." Pagkatapos niyang ilapag ang bandehado ng kanin sa mesa ay ipinaghila niya ako ng silya. "Sit here, please."
Wala akong nagawa kundi sumunod sa kanya. Naupo ako silya.
Pinanood ko siyang ilapag sa tapat ko ang plato at kubyertos. Pagkatapos niyang ilapag pitsel ng orange juice at tubig ay hinila niya ang silya sa harap ko at naupo roon. "Now, we can finally eat."
"LOKI, 'wag ka na magpasaway," sambit ko sa alaga. Yumuko ako at hinaplos ang mukha niya. "Tara na, please."Muli kong ginalaw ang leash na ikinabit ko sa kanya subalit nanatiling nakaupo sa tapat ng pinto ang alaga.Buong araw nang matamlay si Loki. Nang mapansin ko kanina na mahina rin siyang kumain ay nagsimula na akong mag-alala sa kanya. Nagpasya na akong dalhin siya sa vet. Pero pagdating namin sa labas ng unit ay bigla siyang nahiga siya sa tapat ng pinto.Bumuntong-hininga ako at pinagmasdan ang alaga. Kung kaya ko lang siyang buhatin, eh."Hey."Natigilan ako nang marinig ang pamilyar na boses ni Andrew. Mula kay Loki ay nag-angat ako ng tingin sa kapitbahay. Nakatayo siya sa tapat ng unit niy
"BE good here, Loki," bilin ko sa alaga. Suhestiyon sa akin ng vet na tumingin kay Loki kailangang mag-stay doon ng alaga pansamantala para obserbahan. Mas mabuti na rin iyon para matingnan siyang mabuti ng doktor. Kapag nasa unit siya ay hindi ko siya mababantayang mabuti."I'll miss you." Isang beses ko pa siyang hinalikan bago ko siya iwan."How was he?" tanong sa akin ni Andrew nang makita ko siya sa waiting area ng clinic. Mula sa pagkakaupo sa sofa ay tumayo siya at lumapit sa akin.Sinabihan ko siya kanina na pwede na siyang umalis pagkatapos kaming ihatid ni Loki. But he stayed."Kailangan pa siyang obserbahan dito ng ilang araw," sagot ko sa kanya. "Pero sabi naman ng doktor, wala akong dapat ipag-alala."
"HAPPY birthday, Loki," masayang bati ko sa alaga. Niyakap ko siya at hinalikan. Pagkatapos ay bumaling ako ang cake na nasa harap namin. Hinipan ko ang ilaw sa kandila at muling hinalikan ang alaga.Pagkatapos ng klase ko kanina ay dinalaw ko si Loki sa clinic. Ngayon kasi ang birthday niya: March 28. Well, technically, it's not really his birthdate. Iyon ang date kung kailan napulot namin ni Mama si Loki five years ago kaya iyon na rin ang araw kung isine-celebrate namin ang birthday niya.Nang makita ako ni Loki kanina ay sinalubong niya agad ako ng halik. Taliwas noong iwan namin siya ni Andrew doon ay masigla na si Loki ngayon. Sabi ng vet ay magaling na ang alaga mula sa virus na tumama sa kanya. Pagkatapos niya akong bigyan ng vitamins ay binigyan niya ako ng go signal na pwede ko nang iuwi ang alaga.
"GOOD morning!"Napabaling ako sa veranda ng kabilang unit nang marinig ko ang pamilyar na boses ni Andrew.Naabutan ko siyang nagkakape sa veranda ng unit niya. He was in his pajamas while holding a mug on his other hand."Good morning," bati ko sa kanya. Naalala ko ang nangyari kagabi—kung paanong sa unang pagkakataon ay bumilis ang tibok ng puso ko sa harap niya.Pinakiramdaman ko ngayon ang sarili. My heart beat was normal. Wala akong nararamdamang kakaiba sa dibdib. Marahil ang naramdaman kong kakaiba kagabi sa harap ni Andrew ay epekto lamang ng naranasan kong takot sa dilim."Your coffee smells incredibly good," sambit niya. "What coffee brand do you use?"
AGAD akong inatake ng lamig pagpasok ko kotse niya. Napansin kong hininaan ni Andrew ang aircon pagkatapos ay binuksan niya ang drawer. Kumuha siya ng tissue at inabot sa akin."Thank you," mahinang sambit ko. Pagkatapos kong ikabit ang seatbelt ay pinunasan ko ang mukha at braso.I looked at him. Napatingin ako sa kamay niya na nakahawak sa steering wheel ng sasakyan. Nakatupi hanggang siko ang long sleeve niya. Bumaba ang mga mata ko sa daliri niya. Mahahaba iyon at hugis kandila."Tell me if you still feel cold," Bahagya siyang sumulyap sa akin. "I'll turn off the aircon.""Okay na." Bahagya akong ngumiti. "Hindi naman ako masyadong basa."I saw him purse his lips. "Did you run in the rain?"
MUNTIK ko nang mabitawan ang hawak na susi sa narinig. "Andrew…" napasinghap ako sa sinabi niya.He looked at me, his dark eyes serious and unwavering. “I like you, Caress.”“Wha...Ha?”I like you…Caress.Nagpaulit-ulit sa utak ko ang sinabi niya. "Hindi ko maintindihan, Andrew."He looked at me. “I know, it's been days since we met. But the truth is I already liked you the first time I saw you…in the supermarket.”Hindi ko namalayang napaawang na ang mga labi ko sa narinig. Hindi ako nakapagsalita. Patuloy
NAGISING ako na nakahiga ako sa sariling kama. Naalala ko si Andrew. Pinagbuksan ko siya ng pinto kanina. Panaginip lang ba iyon? Napahawak ako sa ulo ko. Parang binibiyak iyon sa sakit.Subalit sa kabila ng nararamdaman ay pinilit kong bumangon. Lumabas ako ng kwarto. Natigilan ako nang marinig ang ingay sa kusina. Dumating na ba si Carlos?Umiling ako. No. Noong huli siyang tumawag sa akin ay sinabi niya na kasasakay lang niya sa cruise. That was only a week ago.Naalala ko ang nangyari kanina bago ako nawalan ng malay. Si Andrew. Naabutan ko siya sa labas ng unit ko. Natigilan ako. Possible kaya na…Naglakad ako papunta sa kusina. Tama nga ang hinala ko. Naabutan ko roon si Andrew. I looked at him. Nakaputing t-shirt siya at cargo shorts
“MA'AM, kumusta na po ang pakiramdam nyo?”Isang nakangiting mukha ng nurse ang bumungad sa akin nang idilat ko ang mga mata.Nandito ako ngayon sa ospital. Pagkatapos dumugo ng ilong ko kanina ay dinala ako ni Andrew sa ospital. I was diagnosed with mild fever and anemia. Ayon sa doktor, mabuti na lang at bago pa lumala ang nararamdaman ko ay nadala na ako sa ospital.Ngumiti ako sa nurse. "Medyo okay na." Nilapitan niya ako para i-check ang bag ng IV fluid na nakakabit sa akin.Iginala ko ang mga mata sa kwarto. Hindi ko alam kung ilang oras na akong nandito sa ospital. Pagkatapos kong bigyan ng gamot ay bigla na lang akong nakatulog."Miss, anong oras na?" tanong ko sa nurse.
"ARE you ready?"Mula sa labas ng simbahan ay tanong sa akin ni Carlos. Today was my wedding day. I was going to marry Craig who was already inside the church waiting for me.Hindi ako makapaniwala na darating ang araw na ito.Malaki ang ngiting tumango ako kay Carlos at bahagyang inayos ang laylayan ng wedding gown.I was wearing a wedding gown designed by Ada. Sabi niya ay iyon na daw ang wedding gift niya sa amin ni Craig. Last week siya bumalik ng Pilipinas kasama ang anak na si James para iuwi ang wedding gown ko at umattend sa kasal namin ni Craig.Ada and I… we were already friends. Noong araw na pinuntahan ko si Craig sa ospital at nagkaayos kaming dalawa, nagkausap kami ni Ada. Na
"CRAIG, what happened?"Nag-angat ako ng tingin kay Ada nang marinig ko ang boses niya.I was drinking at the bar when she called me."Masyado pang maaga para uminom," litanya bago maupo sa tabi ko."She was gone," mahinang sagot ko habang nakatingin sa baso ng alak sa harap ko. "I lost."Sumenyas siya sa bartender bago bumaling sa akin. "But Caress loves you." Her forehead creased.Mapait akong natawa bago muling nagsalin ng alak sa bago at nilagok iyon. "Akala ko rin, eh. But she choose that fucking doctor, Ada."Caress' reactions toward me in that one week we were together confirmed one thing—that she was sti
Craig's POV"CARESS…" I whispered in the air as I saw her. I blinked my eyes. I couldn't believe that after five years, I'd finally see her again.Five years ago, she decided to leave me and never show herself to me again. Naalala ko pa ang galit sa akin ni Dad nang ipagtapat ko sa kanya ang tungkol sa naging relasyon namin ni Caress—ng babaeng inakala kong kabit niya."How could you do that, Craig?" My father angrily said to me after giving me another punch in the face. I just told him everything. Including the real reason I came back to the Philippines—my plan to seduce the woman I mistook as his mistress.But my plan to seduce Caressa Ilea Mendoza backfired on me. Because in the end, I was the one who fell for that woman. In
"CHEF, thank you sa pasalubong, ah. Naubos ko agad iyong hopia."Pangalawang araw ko ngayon sa trabaho matapos kong bumalik ng Patar.Pagpasok ko pa lang kaninang umaga ay kanya-kanyang pasalamat ulit sila sa pasalubong na ibinigay ko kahapon. Pare-parehong nilang nagustuhan ang hopia na dala ko."Chef, sabihin mo kapag babalik ka ulit ng Manila, ah," wika ni Allen. "Magpapabili ako ng madaming hopia."Mula sa pagpe-plating ng salad na order na isang customer ay napatingin ako babae. Ngumiti na lang ako kahit alam ko sa sarili ko kung makakabalik pa ba ako ng Maynila."Chef, okay ka lang?" tanong sa akin ni Andrea habang kumakain kami ng lunch sa lounge. "Parang kahapon ka pa tahimik."
NATUTULOG na mukha ni Craig ang bumungad sa akin nang magising ako. Iginila ko ang tingin sa paligid. We were inside his bedroom, and I was naked beside him. Napahawak ako sa noo nang maalala ang mga nangyari kagabi. We were stranded here last night. And then… something happened to me. Mariing pumikit ako. It was all my fault.Damn. Anong pumasok sa isip ko at nagawa ko iyon? I was the only one to blame here.I was the one who kissed him. Last night… I let my emotions get the best of me.Mabilis kong isinuot ang damit at lumabas ng kwarto. Sumalubong sa akin ang nakakalat na pinagkainan namin sa sala. Tumama ang mga mata ko sa bote ng wine na nasa center table. Was it the wine? Napahawak ako sa mga labi. I could still remember the taste of his lips against mine.
OUR way back to Manila was awkward. Walang nagsasalita sa aming dalawa ni Craig. I couldn't believe I managed to walk out on him. Was he mad at me? I don't know. And I shouldn't care.I knew what I did was right. But my heart… it was breaking.Sa kalagitnaan ng byahe ay pumikit ako at nagpanggap na tulog. Napadilat lang ako nang marinig ko ang isang malakas na kulog. Nagulat ako nang makitang malakas ang ulan sa labas.Tumikhim ako at nag-aalangang bumaling kay Craig. Iginala ko ang tingin sa paligid. "Nasaan na tayo?""Quezon City," tipid na sagot niya. Bumaling ako sa bintana. Wala akong masyadong makita sa labas dahil sa lakas ng ulan subalit sa kabila niyon ay napansin ko na pamilyar sa akin ang kalsadang ito. Muli ko sanang ipipikit an
"PARA kay Ate Lena lahat ito?" tanong ni Craig habang nakatingin sa basket na dala niya. Nasa loob kami ng sikat na hopia store sa Binondo.Bukod sa Cafe Mezzanine ay pinuntahan din namin ang iba pang sikat na restaurant doon. Niyaya ko rin si Craig sa Estero Street para tikman ilang street foods na binebenta roon. Hindi ko makalimutan ang ekspresyon ng mukha niya nang pakainin ko siya ng piniritong frog legs kanina.Muli akong kumuha ng panibagong flavor ng hopia sa estante at inilagay iyon sa basket. "Hindi. Magbibigay din ako sa mga ka-work ko. Saka kay Sky. Favorite niya iyong hopia dito."He slightly cocked his brows. "I thought we're not going to talk about other people today?""Ikaw iyong nagtanong, eh." Ibinaba ko ang tingin sa basket na halos m
"MAMA, ingat po kayo ni Papa sa date nyong dalawa."Napahinto ako sa pagsusuot ng sapatos nang marinig ko si Carina. Nakaupo siya sa kama habang nakatingin sa akin."Date?"Nginitian niya ako. "Di ba, magde-date kayo ni Papa?""Kanino mo nalaman iyan?""Iyong date? Eh, di kay Papa. Di ba nanliligaw siya sayo? Kaya kayo magde-date?"Hindi ako makasagot sa anak. Minsan, hindi ako makapaniwala na napakarami na niyang alam. Pakiramdam ko ay ang bilis niyang lumaki. Parang kailan lang, baby pa siya at hindi nakapagsalita. Ngayon, pati date ay alam na niya.
AKALA ko nananaginip ako nang magising ako na nakabalot sa katawan ko ang braso ni Craig. Subalit naalala ko ang ilang bahagi ng nangyari kagabi. Nagising ako sa kalagitnaan ng gabi na nilalamig. I found Craig in my room. Then I asked him the craziest thing I could ever do in my life. I asked Craig to cuddle with me.Kinagat ko ang ibabang labi. What have I done last night?I miss you, baby. So much. I miss you so damn much.Naalala ko ang huling sinabi niya bago ako nakatulog kagabi. I even remembered shedding a tear last night.Maingat kong inalis ang braso niya sa katawan ko. Halos mahigit ko ang hininga habang lumalayo sa kanya. I didn't want him to wake up just yet. Hindi ko alam kung paano ko siya haharapin pagkatapos ng inasta ko kagabi.