It was Tia vejar's eighteenth birthday and everyone in the family was invited. That night we were inside the Consunji Hotel's premises. Lahat ay naroon – mula sa lahat ng pinsan ni Mama hanggang sa mga pinsan ko – and because it was Tia's birthday – naroon din si Percy at ang mga kapatid nito. Tulad ng dati ay hindi ako sumasayaw kahit na halos lahat ng mga anak ng ka-business partner ng mga magulang at tyuhin ko ay inaayaw ko. Hindi ako sumasayaw dahil naroon si Percy – hindi ko lang talaga gusto.It was Tia's night and she really owned it. Napaka-emotional noong father and daughter dance nila ni Uncle Hades. It made me a bit teary eyed at dahil doon, niyaya kong sumayaw ang Daddy ko."Dad... dad..." May kausap siyang mga business people but he stopped talking to them the moment I called him."Everyone, this is my princess, Haley Demitri." Pakilala ni Daddy sa akin."Good evening..." I flashed my sweetest smile. Hinatak ko ang kamay ni Daddy tapos ay hinarap ko siya. "Dad, sayaw tayo
I am twenty – four now – and so far, I haven't forgotten what happened to me in the Philippines, almost eight years ago.Somehow, I think about coming back now, and it makes me feel different.I was looking at the window – all I could see were clouds and that little sunshine that's trying to break free from the clouds surrounding it. Tumaas ang sulok ng bibig ko."Perc, are you alright?" The woman beside me asked me. Her name was Alaina and right now, she's the girl I wanna fuck and I'm taking her home to the Philippines – just to fuck her there. Hindi ko naman siya kailangan ipakilala sa mga magulang ko lalo naman sa Mama ko, ma-stress lang ang Mama ko sa kanya.Lumapag ang eroplano sa lupaing sinilangan ko. I inhaled the air and felt a bit nostalgic."So, when are you going to introduce me to your parents?""Hindi kita ipapakilala sa mga magulang ko, Alaina. I'm going home, you're staying in a hotel and n Thursday, susunduin kita dahil pupunta tayo ng Boracay and in that place, I am
"Ma, sigurado ka bang anak mo ako? Hindi ba ako ampon o kaya man anak ni Papa sa ibang babae tapos bago mo pinatay iyong babae ni Papa kinuha mo ako and you raised me that will make me just a Vejar not a Consunji - Vejar as your own o kaya man, napulot lang ako sa tae ng kalabaw tulad ng panay sinasabi ni Kuya Pol sa akin noong bata ako o kaya man naiwan lang ako sa labas ng gate ng bahay natin o sa parking lot malapit sa kotse mo o kaya napalitan ako sa ospital? Anak mo ba talaga ako? Kasi baka nakalimutan mo lang tapos hindi mo talaga ako anak..."My mother's mouth fell open after hearing what I had to say. Alam ko naman ang tungkol sa sakit niya. In fact, lahat kami ay alam na ang sakit niya and true to my words, I avcted surprised. Nangyari iyon nang minsang mag-away sila ni Eleithiya at nawala si Mama sa sarili niya. She got lost. Natagpuan namin siya sa dati niyang silid sa ancestral home nila kung saan si Uncle Hermes na ang nakatira.I was hurt badly when I realized that she d
"Get in the fucking car! Get in the car! Now, Asshole!"Kinuha ako ni Uncle Helios sa kwelyo at pilit pinasasakay sa kotse niya. Kita ko ang galit sa mga mata niya and now, I was wishing that I told him it was a joke and that I didn't mean to piss him off but how can I be free if I say that? Kung papatayin niya ako at least mamamatay akong sinusubukang ipaglaban ang nararamaman ko. Hindi kami magiging malaya kung patuloy akong tatahimik.Haley doesn't need war but I wanna give it toher. She deserves to be fought for. I deserve her and I will fight for her because I love her – love has no boundaries. Love knows no blood relationship – when you love, you love – love has no exceptions.Sumakay nga ako sa kotse ni Uncle Helios. He told the driver to drive away. Humabol ako nang tingin sa mansion namin dahil malaki ang posibilidad na hindi ko na masilayan ang sikat ng araw bukas.Alam ko, papatayin niya ako at dahil siya si Helos Demitri – malaki ang posibilidad na wala nang maghanap sa ak
He ruined everything."Manong pakibilisan po. Kailangan kong maabutan sila Daddy."I couldn't contain my feels anymore. I was crying while in the car. I needed to let it out bago ako humarap kay Daddy at Mama. I couldn't believe that Percy did this to me. Ang akala ko ay maayos na siya sa kung anong meron kami at kung hanggang saan na lang kami. Hindi niya ba talaga maintindihan na ayaw ko at hindi na pwede?I loved him. I really did. I was happy back then. My heart beats faster when he holds my hand or when I see him just around the corner. Tumitigil ang mundo ko kapag naririnig ko ang boses niya.It was back then, now it's all over. I have made my choice and I will stand by it whatever happens.But Percy just have to ruin the things that I worked so hard for!When I reached home, halos takbuhin ko ang distansya ng parking lot papunta sa bahay namin. I went upstairs and looked for my parents. I found Mama in their room. She was sitting on the side of the bed, she was holding a cold c
Life was a lot easier when I didn't know who I really was. I used to bea normal college student. I was the star varsity player of our university. Mahirap ang buhay ko kaya seryoso ako sa paglalaro ng basketball dahil doon sa larong iyon nanggaling ang scholarship ko. Kapag nawala ang scholarship ko, hindi ko na alam kung saan ako pupulutin.I don't have real parents. I was stuck with my adoptive father, isa siyang constructions worker. Magkasundo naman kaming dalawa. Tinutulungan ko siya sa pagtatrabaho kapag wala akong pasok at kapag wala akong laro. Mahal ko ang tatay ko iyon nga lang, walang nakaalam sa university kung ano talaga ang estado ng buhay ko.They all thought that I am rich – a son of a CEO, a very rich man. Kung alam lang nila kung ano talaga ako, siguro ay hindi nila gugustuhin na maging kaibigan ako. Hindi ko alam kung bakit ganoon ang naisip nila sa akin. Wala naman akong binanggit na galing ako sa mayamang pamilya. Hindi rin naman ako magarang magsuot ng damit, wala
"Magkano ang isang order nitong, dinuguan?"Dumako ang tingin ni Adelina sa lalaking nakatayo sa kanyang harapan. Inis na inis na siya dito dahil kanina pa nito binubuklat ang mga lalagyanan ng ulam na kanilang tinda ngunit hanggang ngayon ay hindi pa rin ito nakakapili. Nayayamot na siya. Nakatayo siya doon habang nakahalukipkip at nakataas ang kilay. Pinakikita niya ang inip sa kanyang mukha. Inis na inis na siya. Kulang na lang ay tikman nito ang lahat ng putaheng niluto ni Aling Chona. Si Aling Chona ang may-ari ng karinderya na pinagtatrabahuhan niya."Kahit magkano pa iyan, ang tanong, bibili ka ba?" Lalong tumaas ang kilay niya. Noon lang dumako ang tingin sa kanya ng namimili. Napapailing ito at saka binuksan na naman ang isang kaldero. Sa inis niya ay hinampas niya ang kamay nito at sinimulan niyang bungangaan. Ayaw na ayaw niya ng mga customer na ganito. Iyong buklat nang buklat tapos hindi naman malaman kung anong bibilihin."Kung hindi ka naman bibili, 'wag ka nang magbukl
What's your name?"Matapos ang isang 'di kapani-paniwalang pangyayari ay natagpuan ni Adel ang kanyang sarili sa malaking hardin ng mansyon kasama ang lalaking humalik sa kanya. Hindi siya makapaniwala talaga. Iniisip niiya ang sinabi sa kanya ni Gracia noong nakaraang araw. Iyong tungkol sa unang halik nito kasama si Sebastian. Alam niyang hindi naman si Sebastian ang unang nobyo ng kaibigan at alam niyang hindi talaga ito ang unang halik ni Gracia at iyon ang nakakapagtaka. Tuwing may nobyo ang kaibigan ay ganoon na lamang ang kasabikan nito sa unang halik.At ngayon ay alam na niya kung bakit.Ang nangyari kanina ay ang kanyang unang halik. Isang bagay na hindi talaga niya makakalimutan.Hindi niya makakalimutan ang bawat dampi ng labi ng di-kilalang lalaki. She will never forget the way his lips felt against her. Kumakabog pa rin ang dibdib niya sa tuwing naaalala niya ang nangyari kanina. Gustong-gusto niyang tanungin kung bakit siya hinalikan nito. Wala naman silang relasyon. Ga
"Is he going to be okay? Pakiramdam ko ang dami nang nangyari simula nang bumalik ako para idemanda sana ang asawa mo, hindi naman natuloy."Ngumiti si Bathseeba sa akin habang nakaupo kami sa chapel nang ospital kung nasaan si Ares Consunji – ang asawa niya. She was holding my hand tapos sa kabilang kamay niya ay may hawak siyang rosary. Mugto ang mga mata niya, sino ba naman ang hindi maiiyak dahil sa mga nangyayari sa ngayon?A week ago, I was inside this chapel, bargaining to the Lord abve to save Ares so Bathseeba will be spared the pain. Hindi ko kayang makitang masaktan nang lubusan ang babaeng itinuring kong kapatid sa napakahabang panahon. Isa pa, naging mabuting tao naman si Ares sa halos kalahati ng buhay niya. He was a good man, he became a good man because of this woman beside me and for that I adore her more.Sinong mag-aakala na isang tulad ni Bathseeba ang magpapabago sa lalaking minamahal naming dalawa.Yes... naming dalawa. After all this years, I realized that my lo
The letter – Eos' letter – did well to me, I guess. Ang akala ko lang ay sakit lang ang hatid niyon sa akin pero habang tumatagal ay napapansin kong nagiging malaya ako. I realized that I don't have to be stuck in his memories anymore, that somehow, he wanted be happy and he wanted me to move on with my life.Isa na lang siyang distant memory sa ngayon and he will stay that way for a very long time. Isa na lang siyang magandang alaala. Iyong sa Greece, iyong sa prom – lahat ng masasaya, iyon na lang ang tatandaan ko."So, why are we shopping again?" I was with Perseus that morning. We were in the mall at ibinibili ko ng damit si Mama, si Papa at pati na rin siya. Gusto ko lang na magmukhang tao si Perseus even once in a while lang tapos si Papa siyempre, given na gwapo na ang Papa ko, mas gagwapo pa siya dahil sa mga suits na ito."Because you need to look like you're worth something." Mataray na sagot ko. Napakamot lang siya ng ulo. I saw him made a face kaya sinapak ko siya nang pab
"Kapag naka-italicized ang mga letters, feeling ko ang tahimik noong nagsulat ng letter na iyon."Napangiti ako, heto na naman si Yana at ang mga weird thoughts niya. Nasa bahay kami noon at nakaharap siya kay Mommy. Si Mommy ang kinukwentuhan niya at ako ay nakikinig lang. Panay lang nakangiti sa kanya si Mommy, may times na hinahaplos niya ang buhok ni Yana tapos ay ngingiti at titigan lang ito. I guess she really likes Yanessa.Who wouldn't like her? Kahit na panay siyang hindi mapakali ay nakakatuwa naman siyang kasama. Ang sabi ni Yohan sa akin noon, kailangan daw ni Yana ang palaging may ginagawa para hindi siya maging restless. She needs to get busy kasi ang taong may ADHD madaling mawala ang focus sa isang bagay.I don't know if Yana still undergoes therapy but she seems fine now with Mommy."Tapos nababasa ko iyong snail mails ng Lolo ko sa Lola ko, nakakatuwa lang po kasi ang tawagan nila Honey samantalang iyong Mymy ko at Dydy ko, naririnig ko po, Abnoy at saka Bobo minsan
Alam mo iyong sa mall? When you break it, it is considered sold. Apply it to my sister and then the saying "kapag ang baso nagkalamat na hindi na mawawala iyon." Apply it to our friendship.Hindi iilang beses kong narinig kay Yohan Consunji ang mga pahaging na salitang iyon tuwing kausap niya ang isa sa nga kaibigab namin na nagkakagusto sa nakababata niyang kapatid na si Yanessa.Para siyang guard dog na nakakaamoy ng lalaking nagkakagusto sa kapatid niya within twenty blocks. Sabi niya, tingin palang daw alam na niya at kailangan niyang salagin lahat ng lalaking iyon dahil iyon ang tungkulin niya bilang isang "Kuya.""Dude, hindi ka ba naiilang? Binabara mo lahat nawawalan tuloy sila ng gana sa'yo bilang kaibigan."Nagkibit - balikat lang si Yohann sa akin. Kasalukuyan kaming nasa entertainment room ng bahay nila at nanonood ng Inferno. Assignment namin iyon sa Literature at seryoso si Yohann sa mga pangyayari."I frankly don't care, Alester" Matabang na wika niya. "As long as Yanna
The letter broke my heart into tiny million pieces. Ang buong akala ko ay makakalaya na ako sa oras na mabigyan ng tuldok ang nangyari sa amin ni Eos Demitri but I was wrong. I love him and the fact that he thought that our love wasn't meant to be shattered my hopes of us being together.Bakit mas masakit ngayon? Bakit ba kailangan kong magmahal ng taong hindi naman para sa akin. He said he did love me. How can I be sure of that now?"Tia, what are you still doing here?"Bahagya akong nagulat nang marinig ko ang boses ni Perseus. I looked at his direction. He was standing near the glass house's door. He looked as if he just got out of bed. Tiningnan ko kung anong oras na sa aking relo. It was almost four am, and yet I am wide awake. I hate sleepless nights like this. It makes me want to question my judgment. Mali ba na minahal ko siya?Perseus sat beside me."What's happening to us, T? Why do we love the people we can never have?""I guess Mama's karma is bouncing back at us."Perseus
"You're avoiding me."It was more of a statement than a question. I realized that while I pretend to look at the painting of the girl walking under the rain in front of me. I didn't realized that Lenos Demitri was standing before me. If I only knew, I would've runaway by now."I'm not avoiding you..." I answered back. I saw him smirk."It's been three months, Eleithiya." He said again. "Hindi ka na nagpupunta sa puntod ni Eos. Bakit hindi ko maiisip na iniiwasan mo ako?"Muli akong napabuntong-hininga. Finally, I gained the courage to look at his green eyes."You kissed me." I stated. "You kissed me in front of him.""Don't be dramatic. We were on his grave.""That was my sanctuary. Now I can't even go there because all I can think of is that I cheated on the man who loves me."His jaw clenched."If he loves you, if he really did love you, Eleithiya, why did he choose his revenge to Eos over his love for you?"Well that hit a muscle. I couldn't control it anymore, I slapped him. I his
I was never a fan of love and happy endings, but that changed when I met Eleithiya Makaria Consunji- VejarHindi ko siya pinagtutunan ng pansin kahit na madalas ko siyang madatnan na dinadalaw niya ang puntod ng kapatid ko. Maliban sa akin at sa anak ni Eos na si Chaos, ay si Eleithiya lamang ang nagdadala ng bulaklak, dumadalaw at umiiyak sa puntod ni Eos.Noong una ay palaisipan sa akin kung para saan ang mga luha niya. Was she crying because he died? Or was it because of regret?Alam ko kung ano si Tia para sa kapatid ko. Si Tia ang dahilan kung bakit kahit kailan ay hindi nagawang mahalin ni Eos ang ina ni Chaos. He was so much in love with this woman – he waited for her.Though Eos never told me about her – directly, hind naman ako tanga para hindi ma-figure out ang mga pangyayari. He was in love with her.She was his light.And I realized that Tia was crying because her love for Eos Demitri was genuine. Pero kahit na anong iyak niya ay hindi na niya maibabalik ang buhay ng kapa
"Bakit hindi ka sasama?"Kinukulit ako ni Gonzalo tungkol sa field trip na gaganapin bukas."May family something kasi kami saka isa pa, birthday ni Uncle Hermes. Medyo may handaan kaya pass muna ako. Kwentuhan mo na lang ako pagbalik ninyo."Halatang hindi naman siya natuwa sa isinagot ko pero wala naman siyang magagawa kaya hinawakan na lang niya ang mga kamay ko at hinagkan ako sa gilid ng sentido ko. I smiled at him. Nasa bleachers kaming dalawa. Nanonood ako ng practice nila. Break lang noon kaya nakatabi siya sa akin pero sinesenyasan na rin naman siya ng coach niya."Babalik na ako doon." Ngumisi siya tapos nagnakaw na naman ng halik sa labi ko. "Pampaswerte.""Mora! Baka naman maubos ang labi ng girlfriend mo!" Namula ang mukha ko nang sumigaw ang coach niya."Humabol lang ng pampaswerte coach! Mahal ko ito eh.""Oh my god!" Iyon lang ang tanging nasambit ko. Loko talaga ito. Sinundan ko siya nang tingin. Hinati sila ng coach sa dalawang team. Siyempre, si Gonzalo ang captain
Isang taon na lang ay ga-graduate na kami. Hindi ko nga alam kung paano kami naka-survive ni Gonzalo nng paganoon-ganoon lang. Naubos ang ipon ko pero para sa kanya ay okay lang. Wala naman kasi ang pera, ang mahalaga sa akin ay ang maabot niya ang pangarap niya. Sulit naman lahat tuwing nakikita ko na nananalo siya sa games at unti-unti siyang nakikilala bilang isang magaling na basketball player.Hindi naman perpekto ang relasyon naming dalawa. Siyempre, nag-aaway kami at ang madalas naming pag-awayan ay ang pera. Ayaw na ayaw niyang binibigyan ko siya. Hangga't maaari daw, h'wag na lang dahil iyong katotohanan na ako ang nagpaaaral sa kanya, ay nakakapagpababa na ng tingin niya sa sarili niya.Madalas ko namang sabihin sa kanya na wala lang iyon. Mas mahalaga na makatapos kaming dalawa. Ayokong iwan niya ang pangarap niya. Nakilala ko si Gonzalo dahil sa passion niya sa basketball and if that will be taken away from him, what will happen to his soul?"Mazikeen, kanina pa kita hinin