Bukas ko po dugtungan ang update.. 3am na po hehehe need ko na matulog.. ingat po kayo palagi at maraming salamat po sa inyong lahat...God bless you po ❤️
WARNING MATURE CONTENT! BAWAL PO SA BATA HAHAHA… READ AT YOUR OWN RISK! (R18+)DAHLIA“Mister ko, ‘wag na kaya natin ituloy. Baka madisgrasya tayo,” sabi ko sa kanya dahil bigla akong kinakabahan. Baka kasi ano ang mangyari sa amin. Mahirap na at nakakahiya kapag nangyari ‘yun. Ayaw kong makita ang sarili ko sa balita. Baka maging headlines pa kami.“Trust your husband, Misis ko.” Nakangiti na sabi niya sa akin.“Okay, pero kapag talaga ikaw—”Sinilyuhan niya ang labi ko gamit ang labi niya. Pero hindi naman nagtagal dahil nagsimula na siyang magmaneho.“Ang ingay mo, Misis ko. Let's enjoy this ride. Trust me, alam ko ang ginagawa ko. Hindi ko hahayaan na mapahamak tayo. You're in good hands.” Sabi niya sa akin.“Okay po, i love you.” malambing na sabi ko sa kanya.“I love you so much, Misis ko.” malambing rin na sabi niya bago niya binilisan ang pagpapatakbo sa kotse niya.Habang tumatagal ay parang mas lumalaki siya sa loob ko. Napapikit ako dahil kakaibang sensasyon ang nararamdaman
DAHLIADahil sa mga kissmarks at dahil na rin sa masakit ang katawan ko ay mas pinili ko na lang na manatili dito sa condo ko. Naiinip ako dahil wala akong ginagawa. Naghapon lang akong nakatunganga dito at hindi ko alam ang gagawin ko. Nami-miss ko na rin kasi ang mister ko. Kinuha ko ang phone ko at mabilis ko siyang tinawagan. Nakailang tawag rin ako bago niya ako sinagot. “Sorry, Misis ko. Nasa meeting ako at naiwan ko ang phone ko dito sa office.” nagpaliwanag agad siya dahil takot yata na magalit ako.“Hindi ka pa ba uuwi?” malambing na tanong ko sa kanya dahil four thirty na ng hapon.“Gusto mo na ba akong umuwi?” tanong niya sa akin.“Opo, naiinip po kasi ako dito sa condo. Gusto ko ng umuwi sa bahay.” sagot ko sa kanya.“Sorry, Misis ko. Pero marami kasi akong kailangan tapusin. Bibilisan ko na lang para makauwi na ako.” sabi niya sa akin.“It’s okay, Mister ko. Take your time okay lang ako dito. Sorry kasi naistubo kita.” sabi ko sa kanya.“Don’t say that, mas na-energize n
DAHLIA“Kilala niyo po ba ang mommy namin?” tanong ko kay nanay.“Pinsan ko siya, but we’re not close. Ang alam ko lang ay ipinakasal siya sa isang mayaman na kasosyo ng tito ko.” sagot niya sa akin.“Pinsan po?” hindi naman ako makapaniwala. Ibig sabihin ay nanggaling si nanay sa isang mayamang pamilya.“Marami kasing nangyari sa akin kaya mas pinili ko na lang na lumayo sa pamilya ko.” nakangiti siya pero alam ko na hindi madali sa kanya ang mga nangyari at tingin ko ay alam niya ang nasa isipan ko.“Okay na po, nanay. Huwag na lang po nating pag-usap ang tungkol sa nakaraan. Patay na po si mommy at ayaw ko na rin po siyang maalala dahil never naman niya akong itinuturing na anak.” saad ko kay Nanay Chen.“Hindi ko alam na naging masama siya, hindi rin kasi kami close na dalawa dahil lumaki ako sa states.” sabi niya sa akin.“Malaking problema ang iniwan niya sa amin, nay. Hanggang ngayon ay hindi pa rin namin alam kung saan ba niya kinuha si Axel. Siya lang ang tanging nakakaalam sa
DAHLIA “Ako, anak. AB+ ako,” sabi sa akin ni nanay. “Talaga po, AB+ po kayo?” tanong ko kay nanay. “Oo, anak. Ako na ang magdonate sa kanya ng dugo,” nakangiti na sabi niya sa akin. “Thank you po, nanay. Maraming salamat po,” umiiyak ko siyang niyakap. “Huwag ka ng umiyak. Magiging maayos rin ang lahat. Malakas si pogi at hindi ka niya iiwan.” nakangiti na sabi sa akin ni nanay. “Dapat lang, kasi hindi ko pa siya niyaya na magpakasal.” sagot ko kay nanay. Tinawanan lang ako ni nanay. Kahit paano ay gumaan ang pakiramdam ko. Sinamahan ko si nanay ng kuhaan na siya ng dugo. Nakaalalay lang ako sa kanya. Pagkatapos ay kaagad nilang isinalin kay Axel ang dugo. At naging stable na ang kalagayan niya. Hanggang ngayon ay natutulog pa rin si Axel. Wala rin akong maayos na tulog. Nakaidlip lang ako dahil binabantayan ko siya. “Mister ko, gising na. Sorry, kung ako na naman ang dahilan kaya napahamak ka. Gumising kana, pangako hindi na ako mag-iinarte. Promise, hahayaan na kita na lamb
DAHLIA “Kasi…” “Bakit po?” tanong ko sa kanya dahil nanginginig na ngayon ang mga kamay niya. “D–Dahlia, sa tingin mo. Posible kaya na buhay pa ang anak ko?” tanong niya sa akin. “Paano niyo po nasabi na–” “I–Ito, ang name tag na ‘to. Doon rin ako nanganak at itong date na nandito ay same date sa birthday ng baby ko.” umiiyak na sagot niya sa akin. Napatulala ako at hindi ko maintindihan ang nararamdaman ko. Hindi ko alam ang sasabihin ko. Ang nasa isipan ko ngayon ay napapatanong na lang rin ako. “Posible nga kaya?” “Dahlia, papayag ka ba na magpa-DNA test kami ni Axel?” Tanong niya sa akin na inaasahan ko na talaga dahil iniisip ko na. “Opo, opo payag ako.” umiiyak na sagot ko sa kanya. “Salamat, anak.” “Subukan po natin. Malay mo mahanap na ni Axel ang tunay niyang pamilya at ikaw po ‘yun. Hindi malabo na may ginawa si mommy. Kaya siguro mahal niya si Axel dahil pamangkin niya ito. Habang lumalaki kami ay siya lang ang bukod tanging mahal ni mommy. Siya lang ang inaalagaan
DAHLIA“Misis ko, okay ka lang ba? Kanina ka pa palakad-lakad diyan. Ako ang nahihilo sa ‘yo.” Sabi sa akin ni Axel.“Okay lang ako, Mister ko.” Sagot ko sa kanya.Kinakabahan kasi ako. Ngayon kasi namin malalaman ang resulta ng DNA test ni nanay at ni Axel. At kanina ko pa hinihintay si nanay.“Kanina kapa lakad ng lakad. Nahihilo ako, Misis ko.”“Matulog ka na lang d’yan. Magpahinga ka na lang para hindi ka mahilo. Hinihintay ko kasi si nanay at ang tagal niya.” Sabi ko sa kanya.“May lakad ba kayo?”“Oo, may pupuntahan kami.” Pagsisinungaling ko.“Saan kayo pupunta?” tanong niya sa akin.“May date, char. May bibilhin lang kami sa labas.” “Babalik naman kayo kaagad, diba?” Tanong niya sa akin.“Opo, babalik po. Babalikan kita, gagawa pa tayo ng baby.” Pabiro na sabi ko sa kanya.“Fvck! Bakit ka ba ganyan? Ilang araw mo na akong inaasar. Humanda ka talaga sa akin.” Namumula ang buong mukha niya ngayon.“Hahaha, binibiro ka lang naman.” “Misis ko, hindi talaga maganda ang biro mo.”
DAHLIA“Misis ko,” tawag niya sa akin.“Sige, magpakasal tayo kapag okay na ang records mo.” Sagot ko sa kanya.“Thank you, Misis ko.” Nakangiti na sabi niya sa akin.Naging tahimik naman ako dahil bumubuo ako ng plano sa isipan ko. Kung ganito siya ay paano na lang talaga ang mga pangarap ko. Baka kasi nakalimutan niya na babae pa rin ako. Na gusto ko rin ng romantic proposal. Kung hindi niya kayang ibigay sa akin ay ako na lang ang gagawa. Ganun ko siya kamahal kaya pati proposal na dapat ang lalaki ang gumagawa ay binabalak ko na rin na gawin.“Labas muna ako,” paalam ko sa kanya.“Saan ka pupunta?” “Uuwi muna ako, may kailangan lang akong gawin. Okay ka lang naman dito diba?” tanong ko sa kanya.“Opo,” nakangiti na sagot niya sa akin.Lumabas na ako dahil kailangan kong palamigin ang ulo ko. Kapag kasi nagtagal pa ako sa loob ay baka mabulyawan ko pa siya. Hindi naman talaga ako uuwi kailangan ko lang tumambay dito sa labas. Kinuha ko ang phone ko at tinawagan ko si Ate Mireya.
DAHLIATampororot talaga dahil hindi na siya lumabas sa silid namin simula pa kanina. Siya pa talaga ang may ganang magtampo. Kung hindi ko lang siya mahal ay hindi ko siya papansinin. Tumayo na ako dito sa may couch para pumasok sa loob ng silid namin. Pagpasok ko ay nakahiga na siya at mukhang natutulog. Lumapit ako sa kanya at humiga ako sa tabi niya.“Mister ko, galit ka pa rin ba sa akin?” tanong ko sa kanya. Pero hindi siya sumasagot.“Mister ko,” tawag ko ulit sa kanya.“Ayaw mo ba akong kausap? Galit ka ba talaga sa akin. Nakakainis ka naman kasi, inaalok mo ako pero wala man lang singsing.” sabi ko sa kanya.“Naririnig mo ba ang mga sinasabi mo?” tanong niya bigla sa akin.“Oo, naririnig ko hindi naman ako bingi.” naiinis na sagot ko sa kanya.“Sa tingin mo paano ako bibili ng singsing kung nasa hospital ako? Gusto ko na ako mismo ang pipili ng singsing para sa ‘yo. E hindi mo man lang ako hinintay, nagmamadali ka masyado. Eh hindi ko pa nga napalitan ang apelyido ko.” sabi ni
HELLO po sa inyong lahat,Nais ko lang po magpasalamat sa lahat ng sumubaybay sa story na ito. Alam ko na marami po akong absent dito at humihingi po ako ng pasensya sa inyong mga naghintay ng matagal. Masaya po ako na kahit medyo matagal akong nawala ay hindi niyo ako iniwan. Ang story po ni Theo ay ihihiwalay ko po dito. Hindi ko pa po alam kung kailan ko isusulat dahil may bago akong story na ilalabas soon. Sana ay suportahan niyo rin po ito kapag lumabas na. Thank you po sa inyong mga nag-add nitong story, sa mga nagbigay ng Gems, sa mga comments. at sa inyong lahat na nagbabasa sa story na ito. May mga pagkakataon na nakakapagod magsulat pero dahil sa inyo kaya ko pinipili pa rin na magsulat. Magpapahinga pero magsusulat pa rin. Thank you so much po sa inyong lahat and God bless you!STAY HAPPY AND HEALTHY!LIST OF MY COMPLETED STORIES1. MY SECRETARY IS A SINGLE MOM2. LOVING, MR. CHEF3. MR. BLAKE, THE MYSTERIOUS BILLIONAIRE4. PROFESSOR'S MAID5. TRAPPED BY A HOT PROFESSOR6.
MEC-MEC3 YEARS LATER…“Mama, may gusto ka po bang kainin?” tanong sa akin ni Macky.“Wala po,” nakangiti na sagot ko sa kanya.“Hindi po ba nagugutom si baby?” nakangiti na tanong niya at hinaplos ang tiyan ko.“Hindi pa po siya nagugutom.” malambing na sagot ko sa panganay kong anak.“Kapag may gusto ka po ay sabihin mo po sa akin, mama. Ang sabi ni papa ay ako po muna ang mag-aalaga sa ‘yo habang wala siya. Ako po muna ang mag-aalaga sa inyo.” “Ang galing naman ng Kuya Macky namin. Maasahan na talaga ni papa. Sigurado ako na matutuwa ang papa mo kapag nalaman niya na sobrang maasahan na ang kuya namin,” sabi ko sa kanya.Nasa business trip kasi ang asawa ko at limang buwan na akong buntis. Sa dami ng nangyari sa buhay namin talagang hindi naging madali ang lahat. Mahirap pero kinaya namin.Minsan ay naaalala ko pa ang nangyari three years ago. Parang bangungot pero dahil nasa tabi ko ang mag-ama ko ay nalagpasan namin ni Macky ang lahat. Hindi lang ako ang nahihirapan kundi pati na
MEC-MEC Hindi ko alam ang gagawin ko kung sakali man na may nangyari sa anak namin. Mabuti na lang at mabilis namin siyang nadala sa pinakamalapit na ospital. Ligtas na siya ngayon dahil ang tubig na iniinom niya kanina ay may lason pala. “Kasalanan ko ito, sana hindi ko na lang siya pinainom ng tubig niya.” umiiyak na sabi ko habang nakaupo sa tabi ng anak ko at hawak ko ang kamay niya. “Mahal, wala kang kasalanan. Hindi mo kasalanan, okay. Pina-imbestigahan ko na ito. At hindi ko hahayaan na hindi managot ang tunay na may gawa nito. Kahit pa kilala ko na kung sino.” sabi sa akin ni Mark. “Huwag siyang magpapakita sa akin dahil baka mapatay ko siya. Baliw siya, papatayin niya ang anak natin.” umiiyak na sambit ko. “Sorry, mahal. Alam ko na may pagkukulang ako. Alam ko na ako ang may kasalanan kaya ito nangyayari. I’m really sorry dahil wala na naman akong nagawa,” umiiyak na sabi ng asawa ko. “Wala kang kasalanan at may ginawa ka. Kung hindi natin dinala agad ang anak natin dito
MEC-MEC“Mahal, sa tingin mo tama ang ginawa natin?” tanong ko sa asawa ko na ngayon ay paakyat na kami sa office niya.Tinawagan niya kasi ako kung gusto ko daw siyang puntahan. Hindi ko naman alam na nasa labas pala si Tina kaya tuloy hindi ko na napigilan ang sarili ko na magmaldita sa kanya.Nakaramdam rin ako ng awa sa anak niya pero kasi kaysa ang anak ko naman ang pagbantaan niya. Umaasa kami na sa ginawa ng asawa ko ay mapapaalis namin siya sa school. Sila ng anak niya, gustong-gusto ko ang tahimik na buhay pero itong mga babae na baliw sa asawa ko ang nagiging dahilan kaya kami nagugulo.“May problema ba?” tanong niya sa akin.“Nag-aalala lang ako kay Macky.” sagot ko sa kanya.“Okay lang siya, sinabihan ko na rin ang school na tingnan nila ang anak natin. Hindi ko hahayaan na masaktan ang anak natin.” malambing na sabi niya sa akin.“Pinapunta mo ako dito. Ano naman ang gagawin ko dito?” tanong ko sa kanya.“Wala, gusto lang kitang kasama dito.” sabi niya sa akin.“Akala ko p
THIRD PERSON POV Lihim na napangiti si Tina dahil ang buong akala niya ay natalo na niya si Mec-mec. Alam niya na natatakot na ito sa kanya dahil pinagbantaan niya ang anak nito. Napahawak siya sa kanyang pisngi dahil sa sampal sa kanya ni Mec-mec.. Hindi niya hahayaan na maging masaya ito. Dahil sa babaeng ito ay nawala sa kanya ang lahat. Nawala ang trabaho niya at higit sa lahat ay nawala sa kanya si Mark. Ang lalaking mahal na mahal niya. Ngayon lang siya naging baliw sa isang lalaki. Ito kasi ang nagparamdam sa kanya na kamahal-mahal siya. Ang nagbigay halaga sa kanya at sa anak niya. Napangiti siya dahil nakita niya na tumatawag sa kanya si Mark. mabilis niya itong sinagot. “Hello, Sir.” “What do you want?” tanong ni Mark sa kanya. “I want you, Sir.” nakangiti na sagot niya pero bigla na lang pinatay ni Mark ang tawag kaya nakaramdam ng inis si Tina. “Bwisit!” bulalas niya. “Miss Tina, pinapatawag po kayo sa principal’s office.” saad ng isang teacher. “Bakit po?” “Hindi
WARNING: THIS IS NOT SUITABLE FOR YOUNG READERS! PLEASE READ AT YOUR OWN RISK! MATURE CONTENT! FOR ADULT ONLY…MEC-MECHinalikan niya muna ako bago siya pumwesto sa pagitan ng mga hita ko. Aaminin ko na nakakaramdam ako ng kaba at excitement. Kinakabahan kasi alam ko kung gaano kalaki ang ipinagmamalaki ng asawa ko at excitement dahil sa loob ng limang taon ay magagawa namin ito ulit.Sa loob ng limang taon ay umiikot lang ang buhay ko sa anak ko. Ni hindi ko man lang naisip ang ganitong bagay.“Are you nervous?” nakangisi na tanong niya sa akin.“Hindi ah,” sagot ko agad sa kanya.“Really?” panunukso pa niya sa akin.“Bakit naman ako kakabahan? Baka ikaw ang kinakabahan d’yan?” nakangiti na sabi ko sa kanya at pilit na tinatago ang nararamdaman ko.“Okay, sabi mo.” nakangiti na sabi niya at naramdaman ko ang pagk*lalaki niya sa bukana ko.Napalunok ako habang nakatingin ako sa kanya. “Sh*t! Hindi pa nga ako nakapasok pero ang sarap na.” sabi niya habang ikinikiskis ang ulo ng pagk*l
MEC-MEC (PRESENT TIME)“Alam mo ang hirap ng buhay ko doon dahil may mga bagay ako na hindi ko maibigay sa anak natin. Pero kahit ganun ay hindi ko alam kung paano ba kami naka-survive na dalawa. Basta ang alam ko ay umasa ako. May mga pagkakataon na iniisip ko na baka hindi na ako hahanapin ng pamilya ko. Na hindi na ako hahanapin ni Mark. Ang pangalan na nakaukit dito sa singsing ko. Minsan pa nga ay naisip ko na ibenta ito para lang may pambili ako ng damit at pagkain namin. Pero pinigilan ako ni nanay. Kasi naniniwala siya na ito ang magdadala sa akin sa pamilya ko.” umiiyak na sabi ko sa asawa ko.“Sorry, mahal. Sorry kung wala ako sa tabi. Pero hinahanap kita, hindi ako tumigil na ipa-hanap ka. Kasi naniniwala ako na buhay ka pa.” sabi niya sa akin.“Aaminin ko na nakaramdam ako ng inis dahil iniisip ko noon na hindi niyo man lang ba ako hinanap? Wala man lang ba naghahanap sa akin? Pero nang malaman ko kung gaano kalayo ang Maynila sa Isla ay doon ko naintindihan na imposible ng
(CONTINUATION OF FLASHBACK)MEC-MECNagising ako na puting kisame ang bumungad sa akin. Mag-isa lang ako dito at sa naamoy ko ay nasa ospital ako. Ibig sabihin ay dinala nila ako dito. Pero malayo ito sa isla. Ilang oras na ba akong tulog? Nahihilo pa rin ako kaya naman humiga ako pero bumangon rin ako ulit dahil na-aalala ako sa anak ko.Hanggang sa bumungad sa akin ang lalaki at hawak niya ang kamay ng anak ko. Tinanong niya ako kung nagugutom ako at ang totoo ay gutom na nga ako. Bumili siya ng pagkain at naiwan si Macky sa tabi ko.“Mama, kumain po kami sa labas. Ang sarap po ng mga pagkain na binili sa akin ni papa.” sabi niya sa akin.Hindi ko mapigilan ang sarili ko na hindi umiyak dahil sa narinig ko mula sa anak ko. Ngayon lang kasi siya nakakain ng masarap. Masarap naman ang isda at gulay pero laging ganun ang ulam namin. At nakakain lang yata siya ng karne ay isang beses pa lang.“Marami ba ang kinain mo?” tanong ko sa kanya.“Opo, marami po. Ang sabi po sa akin ni papa ay k
(CONTINUATION OF FLASHBACKS)MEC-MECLimang taon ang lumipas at hindi ko ito namalayan. Hindi ko alam kung paano kami naka-survive ng anak ko. Oo mahirap pero ang mahalaga ay malusog ang anak ko. Malaki na si Macky at natutuwa ako dahil naiintindihan niya ang lahat ng sinasabi ko sa kanya. Ipinaliwanag ko ang tungkol sa akin. Na wala akong naalala sa nakaraan ko at naiintindihan naman niya ito. Malambing at mabait ang anak ko. Nawawala ang pagod ko kapag niyayakap ako ng anak ko.Sa patag ay may sideline ako. Nag-tutor ako doon every weekend. Doon ako kumukuha ng ng pambili ko ng bigas namin dito sa isla. Ang halaga sa akin palagi ay may bigas kami. Marami namang ulam dito sa isla. Maraming isda at gulay ang narito na puwede naming i-ulam.“Mama, may mga dumating po na dayo.” Sabi sa akin ng anak ko.“Anak, dito ka lang. ‘Wag kang pumunta sa kung saan.” Sabi ko sa anak ko.“Opo, mama.” Sagot niya sa akin.Pero may kakulitan talaga na taglay ang anak ko. Kahit pa sinabi ko sa kanya na ‘