Thank you so much po sa inyong lahat.. ingat po kayo palagi ❤️❤️❤️
DAHLIAAlas sais pa lang ay gising na ako. Actually ay hindi naman ako nakatulog ng maayos. Lumabas ako dahil balak ko ng maligo.“Good morning po,” nakangiti na bati ko sa landlady namin.“Good morning, ganda. Maliligo kana ba?” tanong niya sa akin.“Opo, sana.” sagot ko naman sa kanya.“Naku, hintayin mo na lang ang kuya mo na mag-igib ng tubig para sa ‘yo. Nasira kasi ang tubo na naka-konekta sa banyo.” “Ako na lang po ang mag-iigib,” nakangiti na sabi ko sa kanya.“Sandali maghahanap lang ako ng magbubuhat.” saad niya at iniwan ako.“Huwag na p–”Pero hindi niya ako pinansin. Pagbalik niya ay may kasama na siyang matangkad na lalaki na siyang nagbubuhat ng dalawang balde na may lamang tubig.“Mabuti na lang at gising na itong pamangkin ko.” “Naku, nakakahiya naman po. Kaya ko naman po na magbuhat ng tubig.” saad ko sa kanya.“Okay lang, ganda. Ito pala ang pamangkin ko si Aikee. Nagtatrabaho siya sa bangko.” pakilala niya sa akin sa lalaking kasama niya.“Hi, Aikee. I’m Dahlia,”
DAHLIANagising ako na nandito na ako sa silid ko. Siguro ay nilipat niya ako kanina. Ganun yata niya ako kaayaw na humiga o matulog doon sa kwarto niya. Hindi ko alam pero biglang sumama ang pakiramdam ko. Nang tumingin ako sa orasan ay alas siyete na ng gabi. “Ganda!” rinig ko na tawag sa akin ni Nanay Chen.“Po?” sagot ko sa kanya at pinilit ko na bumangon. Pagbukas ko ng pinto ay nakangiti siyang bumungad sa akin.“Sabay kana sa amin kumain.” nakangiti na sabi niya sa akin.“Busog pa po ako, kakainin ko lang rin po kasi ng prutas na binili ko kanina. Pasensya na po kayo,” nahihiya na tanggi ko sa kanya dahil kailangan ko pang magsinungaling.“Okay, ganda.” nakangiti na sabi niya sa akin.Ni-lock ko ang pintuan at bumalik ako sa higaan ko. Humiga ulit ako, hindi ko alam pero bigla na lang tumulo ang mga luha ko. Niyakap ko ang cute na unan na binili ko kanina. Habang nakatingin ako sa kisame ay maraming pumapasok sa isipan ko. Never ko kasi naisip na darating ako sa puntong ito. K
DAHLIANandito na naman ako sa point ng buhay ko na nasasaktan na naman ako. Hindi ko talaga alam na buntis pala ako. At ang sakit kasi sa pangalawang pagkakataon ay nawala na naman siya sa akin.“Ano ba ang naging kasalanan ko? Bakit paulit-ulit na lang? Sign na ba ito na sumuko na ako? Ito na ba ang sign na tumigil na ako at hayaan ko na lang si Axel? Siguro nga kailangan ko na siyang bitiwan. Kailangan ko na yatang tanggapin na hindi kami ang para sa isa’t-isa.” umiiyak na sabi ko.Bumukas ang pinto at pumasok si Axel. Pinaalis ko na siya kanina pero nandito pa rin siya.“Babe,” tawag niya sa akin.“Kung naaawa ka lang sa akin kaya ka nandito ay umalis kana. Hindi ko kailangan ang awa mo,” malamig na sabi ko sa kanya.“I’m sorry,” sabi niya sa akin kaya matic na lumambot ang puso ko sa sinabi niya.“Para saan? Don’t be sorry dahil ako lang talaga itong makulit. Siguro ay ito na rin ang sign para sumuko na ako. Mahirap naman kung ipipilit ko pa ang ssarili ko sa’yo.” malungkot na sab
DAHLIA“Sure ka ba na pupunta tayo doon?” Tanong ko kay Axel.“Opo, ayaw ko pumunta na ako lang. Dapat kasama kita, pero kung hindi pa okay ang pakiramdam mo ay hindi na lang tayo pupunta.” Saad niya.“Ikaw na lang ang pumunta,” sabi ko pa sa kanya dahil parang tinatamad ako.“No, babe. Hindi ako pupunta doon na ako lang.”“Pumunta kana, nakakahiya naman kung umu-oo ka tapos hindi ka naman pupunta.” Saad ko sa kanya.“Alam ko na maiintindihan nila ako lalo na masama ang pakiramdam mo. Alam nila na galing ka sa ospital.”“Okay, ikaw ang bahala. Pero pwede ka naman pumunta. Baka kasi magtampo pa ang Marie mo.”“Nagseselos na naman yata ang Misis ko.” nakangisi niya na sabi pero ikinatulala ko.“Misis?” tanong ko sa kanya.“Ayaw mo ba?” namumula ang pisngi niya na tanong sa akin.“Hindi, I mean gustong-gusto ko. Sino ba naman ang may ayaw. Puwede na nga akong kunin ni Lord kasi na-grant na wish ko,” pabiro na sabi ko sa kanya.“Fvck! Don’t say that,” naiinis ang gwapo niyang mukha.“I’m j
DAHLIA “Misis ko, pansinin mo naman ako.” sabi niya sa akin habang pauwi kami sa bahay na inuupahan namin. Gusto ko lang siyang asarin dahil nga nagselos ako. Kung puwede ko lang talaga hilain palayo kay Axel si Marie ay ginawa ko na. Feeling talaga siya, noong una ay mahinhin pa siya pero ngayon may pasimpleng hawak siya sa Mister ko. Kaya ito ako ngayon pinapangatawanan ang pagiging selosa ko. “Misis ko,” tawag sa akin ni Axel. “Tsk!” asik ko sa kanya. “Huwag ka ng magselos. Ikaw naman ang mahal ko e.” sabi pa niya sa akin. “Mahal daw,” inis na bulalas ko sa kanya. “Opo, ikaw lang.” nakangiti pa na saad niya. “Kung ako lang layuan mo na nga ang babaeng ‘yun.” parang bata na sabi ko sa kanya. “Opo, gagawin ko po. Sorry na Misis ko. Bati na tayo,” malambing na sabi niya. “Saka na tayo m*****i kapag binasted mo na ang babae mo.” naiinis na sabi ko sa kanya. “Hahaha, basted talaga?” natatawa pa na tanong niya sa akin. “Ako nga binasted mo tapos siya hindi.” bigla na lang umin
AXEL LUISMatagal ko ng pangarap na matulog habang kayakap siya. Hindi bilang kapatid kundi bilang lalaki na mahal niya. Naging biktima kami ng nakaraan. Naisip ko na bakit kailangan ko pang pigilan ang sarili ko? Mahal ko siya at ayoko na tuluyan siyang mawala sa akin.Mahal ko siya sa loob ng maraming taon. Kaya bakit ko kailangan pigilan ang sarili ko na angkinin siyan akin? Ito na e, nandito na ang pangarap ko. Kaya i-grab ko na kaysa magsisi ako pa ako sa bandang huli. Ayoko ng pairalin ang pride ko. Lalo na dalawa ng anak ko ang nawala sa amin. Ipinangako ko sa sarili ko na hindi ako puwedeng maging ganito. Kailangan kong ayusin ang buhay ko. Lalo na ngayon na kasama ko siya. Na handa si Dahlia na samahan ako. Kaya bakit hindi ko siya pipiliin? Tanga na talaga ako kung hahayaan ko pa siyang mawala sa akin. Maulan at malamig ang panahon. Napangiti ako dahil ang himbing ng tulog niya habang nakayakap sa akin.Hindi ako makatulog at nakatitig lang ako sa maganda niyang mukha. Nga
DAHLIA “Misis ko, ‘wag kana magalit. Hindi naman kasi totoo ang sinasabi niya. She’s not my type.” sabi niya sa akin.“Nakakainis lang kasi. Alam mo ba ‘yun, kung puwede ko lang isigaw sa mukha niya na ako ang mahal mo ay ginawa ko talaga. Nakakairita, ang kapal ng mukha niya na sabihin na buntis siya at ikaw ang ama. Ano ‘yun nagsarili siya tapos nabuntis siya? Kung nakakabuntis pala ang daliri ay sana matagal ko na rin ginawa. Tapos sabihin ko rin na ikaw ang ama. ” nanggagalaiti talaga ako sa galit kaya hindi ko na napansin ang mga lumalabas sa bibig ko.“Kalma ka lang kasi. Hayaan mo na lang siya. Kakausapin ko na lang siya.”“Dapat kasama ako,” sabi ko sa kanya.“Okay po,” sagot niya sa akin at hinila niya ako paupo sa kandungan niya.Kanina pa kasi ako nagpupumiglas sa kanya. Naiinis kasi ako at hindi talaga maalis-alis sa sistema ko. “Bakit ba ang selosa mo?” tanong niya sa akin.“Kasi naman, ikaw kaya magtago ng feelings for 12 years. Malamang ipagdadamot mo rin. Kunwari ka
WARNING: MATURE CONTENT! THIS IS NOT SUITABLE FOR YOUNG READERS! READ AT YOUR OWN RISK (R18+)DAHLIAGabi na at wala pa rin si Axel. Pero matiyaga pa rin akong naghihintay sa kanya. Alam ko rin na busy siya sa trabaho niya. Gusto ko sana na maghanap na lang siya ng ibang trabaho. ‘Yong hindi masyadong mabigat. Alam ko na malakas siya pero nakakapagod rin kapag laging mabigat at binubuhat niya. Panay ang tingin ko sa orasan. Hanggang sa sumapit na ang alas nuebe ng gabi. May narinig ako na kumakatok sa may pintuan.Naglakad ako papunta sa pinto at binuksan ko ito. “Hi, Misis ko.” Nakangiti na sabi sa akin ni Axel.Pagpasok niya ay hinalikan niya ako sa labi. At tinugon ko naman ito kaagad. Amoy alak siya kaya alam ko na uminom siya.“Lasing ka?”“Nakainom lang, ang kulit kasi ng mga ka-trabaho ko. Pinipilit nila ako.” Sabi niya sa akin.“Sasabayan mo pa ba ako kumain?” Tanong ko sa kanya.“Of course, Misis ko.” Sagot niya sa akin.“Sige, maghahain lang po ako.” Sabi ko sa kanya.“Sho
HELLO po sa inyong lahat,Nais ko lang po magpasalamat sa lahat ng sumubaybay sa story na ito. Alam ko na marami po akong absent dito at humihingi po ako ng pasensya sa inyong mga naghintay ng matagal. Masaya po ako na kahit medyo matagal akong nawala ay hindi niyo ako iniwan. Ang story po ni Theo ay ihihiwalay ko po dito. Hindi ko pa po alam kung kailan ko isusulat dahil may bago akong story na ilalabas soon. Sana ay suportahan niyo rin po ito kapag lumabas na. Thank you po sa inyong mga nag-add nitong story, sa mga nagbigay ng Gems, sa mga comments. at sa inyong lahat na nagbabasa sa story na ito. May mga pagkakataon na nakakapagod magsulat pero dahil sa inyo kaya ko pinipili pa rin na magsulat. Magpapahinga pero magsusulat pa rin. Thank you so much po sa inyong lahat and God bless you!STAY HAPPY AND HEALTHY!LIST OF MY COMPLETED STORIES1. MY SECRETARY IS A SINGLE MOM2. LOVING, MR. CHEF3. MR. BLAKE, THE MYSTERIOUS BILLIONAIRE4. PROFESSOR'S MAID5. TRAPPED BY A HOT PROFESSOR6.
MEC-MEC3 YEARS LATER…“Mama, may gusto ka po bang kainin?” tanong sa akin ni Macky.“Wala po,” nakangiti na sagot ko sa kanya.“Hindi po ba nagugutom si baby?” nakangiti na tanong niya at hinaplos ang tiyan ko.“Hindi pa po siya nagugutom.” malambing na sagot ko sa panganay kong anak.“Kapag may gusto ka po ay sabihin mo po sa akin, mama. Ang sabi ni papa ay ako po muna ang mag-aalaga sa ‘yo habang wala siya. Ako po muna ang mag-aalaga sa inyo.” “Ang galing naman ng Kuya Macky namin. Maasahan na talaga ni papa. Sigurado ako na matutuwa ang papa mo kapag nalaman niya na sobrang maasahan na ang kuya namin,” sabi ko sa kanya.Nasa business trip kasi ang asawa ko at limang buwan na akong buntis. Sa dami ng nangyari sa buhay namin talagang hindi naging madali ang lahat. Mahirap pero kinaya namin.Minsan ay naaalala ko pa ang nangyari three years ago. Parang bangungot pero dahil nasa tabi ko ang mag-ama ko ay nalagpasan namin ni Macky ang lahat. Hindi lang ako ang nahihirapan kundi pati na
MEC-MEC Hindi ko alam ang gagawin ko kung sakali man na may nangyari sa anak namin. Mabuti na lang at mabilis namin siyang nadala sa pinakamalapit na ospital. Ligtas na siya ngayon dahil ang tubig na iniinom niya kanina ay may lason pala. “Kasalanan ko ito, sana hindi ko na lang siya pinainom ng tubig niya.” umiiyak na sabi ko habang nakaupo sa tabi ng anak ko at hawak ko ang kamay niya. “Mahal, wala kang kasalanan. Hindi mo kasalanan, okay. Pina-imbestigahan ko na ito. At hindi ko hahayaan na hindi managot ang tunay na may gawa nito. Kahit pa kilala ko na kung sino.” sabi sa akin ni Mark. “Huwag siyang magpapakita sa akin dahil baka mapatay ko siya. Baliw siya, papatayin niya ang anak natin.” umiiyak na sambit ko. “Sorry, mahal. Alam ko na may pagkukulang ako. Alam ko na ako ang may kasalanan kaya ito nangyayari. I’m really sorry dahil wala na naman akong nagawa,” umiiyak na sabi ng asawa ko. “Wala kang kasalanan at may ginawa ka. Kung hindi natin dinala agad ang anak natin dito
MEC-MEC“Mahal, sa tingin mo tama ang ginawa natin?” tanong ko sa asawa ko na ngayon ay paakyat na kami sa office niya.Tinawagan niya kasi ako kung gusto ko daw siyang puntahan. Hindi ko naman alam na nasa labas pala si Tina kaya tuloy hindi ko na napigilan ang sarili ko na magmaldita sa kanya.Nakaramdam rin ako ng awa sa anak niya pero kasi kaysa ang anak ko naman ang pagbantaan niya. Umaasa kami na sa ginawa ng asawa ko ay mapapaalis namin siya sa school. Sila ng anak niya, gustong-gusto ko ang tahimik na buhay pero itong mga babae na baliw sa asawa ko ang nagiging dahilan kaya kami nagugulo.“May problema ba?” tanong niya sa akin.“Nag-aalala lang ako kay Macky.” sagot ko sa kanya.“Okay lang siya, sinabihan ko na rin ang school na tingnan nila ang anak natin. Hindi ko hahayaan na masaktan ang anak natin.” malambing na sabi niya sa akin.“Pinapunta mo ako dito. Ano naman ang gagawin ko dito?” tanong ko sa kanya.“Wala, gusto lang kitang kasama dito.” sabi niya sa akin.“Akala ko p
THIRD PERSON POV Lihim na napangiti si Tina dahil ang buong akala niya ay natalo na niya si Mec-mec. Alam niya na natatakot na ito sa kanya dahil pinagbantaan niya ang anak nito. Napahawak siya sa kanyang pisngi dahil sa sampal sa kanya ni Mec-mec.. Hindi niya hahayaan na maging masaya ito. Dahil sa babaeng ito ay nawala sa kanya ang lahat. Nawala ang trabaho niya at higit sa lahat ay nawala sa kanya si Mark. Ang lalaking mahal na mahal niya. Ngayon lang siya naging baliw sa isang lalaki. Ito kasi ang nagparamdam sa kanya na kamahal-mahal siya. Ang nagbigay halaga sa kanya at sa anak niya. Napangiti siya dahil nakita niya na tumatawag sa kanya si Mark. mabilis niya itong sinagot. “Hello, Sir.” “What do you want?” tanong ni Mark sa kanya. “I want you, Sir.” nakangiti na sagot niya pero bigla na lang pinatay ni Mark ang tawag kaya nakaramdam ng inis si Tina. “Bwisit!” bulalas niya. “Miss Tina, pinapatawag po kayo sa principal’s office.” saad ng isang teacher. “Bakit po?” “Hindi
WARNING: THIS IS NOT SUITABLE FOR YOUNG READERS! PLEASE READ AT YOUR OWN RISK! MATURE CONTENT! FOR ADULT ONLY…MEC-MECHinalikan niya muna ako bago siya pumwesto sa pagitan ng mga hita ko. Aaminin ko na nakakaramdam ako ng kaba at excitement. Kinakabahan kasi alam ko kung gaano kalaki ang ipinagmamalaki ng asawa ko at excitement dahil sa loob ng limang taon ay magagawa namin ito ulit.Sa loob ng limang taon ay umiikot lang ang buhay ko sa anak ko. Ni hindi ko man lang naisip ang ganitong bagay.“Are you nervous?” nakangisi na tanong niya sa akin.“Hindi ah,” sagot ko agad sa kanya.“Really?” panunukso pa niya sa akin.“Bakit naman ako kakabahan? Baka ikaw ang kinakabahan d’yan?” nakangiti na sabi ko sa kanya at pilit na tinatago ang nararamdaman ko.“Okay, sabi mo.” nakangiti na sabi niya at naramdaman ko ang pagk*lalaki niya sa bukana ko.Napalunok ako habang nakatingin ako sa kanya. “Sh*t! Hindi pa nga ako nakapasok pero ang sarap na.” sabi niya habang ikinikiskis ang ulo ng pagk*l
MEC-MEC (PRESENT TIME)“Alam mo ang hirap ng buhay ko doon dahil may mga bagay ako na hindi ko maibigay sa anak natin. Pero kahit ganun ay hindi ko alam kung paano ba kami naka-survive na dalawa. Basta ang alam ko ay umasa ako. May mga pagkakataon na iniisip ko na baka hindi na ako hahanapin ng pamilya ko. Na hindi na ako hahanapin ni Mark. Ang pangalan na nakaukit dito sa singsing ko. Minsan pa nga ay naisip ko na ibenta ito para lang may pambili ako ng damit at pagkain namin. Pero pinigilan ako ni nanay. Kasi naniniwala siya na ito ang magdadala sa akin sa pamilya ko.” umiiyak na sabi ko sa asawa ko.“Sorry, mahal. Sorry kung wala ako sa tabi. Pero hinahanap kita, hindi ako tumigil na ipa-hanap ka. Kasi naniniwala ako na buhay ka pa.” sabi niya sa akin.“Aaminin ko na nakaramdam ako ng inis dahil iniisip ko noon na hindi niyo man lang ba ako hinanap? Wala man lang ba naghahanap sa akin? Pero nang malaman ko kung gaano kalayo ang Maynila sa Isla ay doon ko naintindihan na imposible ng
(CONTINUATION OF FLASHBACK)MEC-MECNagising ako na puting kisame ang bumungad sa akin. Mag-isa lang ako dito at sa naamoy ko ay nasa ospital ako. Ibig sabihin ay dinala nila ako dito. Pero malayo ito sa isla. Ilang oras na ba akong tulog? Nahihilo pa rin ako kaya naman humiga ako pero bumangon rin ako ulit dahil na-aalala ako sa anak ko.Hanggang sa bumungad sa akin ang lalaki at hawak niya ang kamay ng anak ko. Tinanong niya ako kung nagugutom ako at ang totoo ay gutom na nga ako. Bumili siya ng pagkain at naiwan si Macky sa tabi ko.“Mama, kumain po kami sa labas. Ang sarap po ng mga pagkain na binili sa akin ni papa.” sabi niya sa akin.Hindi ko mapigilan ang sarili ko na hindi umiyak dahil sa narinig ko mula sa anak ko. Ngayon lang kasi siya nakakain ng masarap. Masarap naman ang isda at gulay pero laging ganun ang ulam namin. At nakakain lang yata siya ng karne ay isang beses pa lang.“Marami ba ang kinain mo?” tanong ko sa kanya.“Opo, marami po. Ang sabi po sa akin ni papa ay k
(CONTINUATION OF FLASHBACKS)MEC-MECLimang taon ang lumipas at hindi ko ito namalayan. Hindi ko alam kung paano kami naka-survive ng anak ko. Oo mahirap pero ang mahalaga ay malusog ang anak ko. Malaki na si Macky at natutuwa ako dahil naiintindihan niya ang lahat ng sinasabi ko sa kanya. Ipinaliwanag ko ang tungkol sa akin. Na wala akong naalala sa nakaraan ko at naiintindihan naman niya ito. Malambing at mabait ang anak ko. Nawawala ang pagod ko kapag niyayakap ako ng anak ko.Sa patag ay may sideline ako. Nag-tutor ako doon every weekend. Doon ako kumukuha ng ng pambili ko ng bigas namin dito sa isla. Ang halaga sa akin palagi ay may bigas kami. Marami namang ulam dito sa isla. Maraming isda at gulay ang narito na puwede naming i-ulam.“Mama, may mga dumating po na dayo.” Sabi sa akin ng anak ko.“Anak, dito ka lang. ‘Wag kang pumunta sa kung saan.” Sabi ko sa anak ko.“Opo, mama.” Sagot niya sa akin.Pero may kakulitan talaga na taglay ang anak ko. Kahit pa sinabi ko sa kanya na ‘