Thank you po sa mga nag-iwan ng comments at mga patuloy na nagbabasa.. Thank you po sa inyong lahat!
MEC-MECNakasimangot akong pumasok sa loob ng bahay nila mommy. Nakangiti naman niya akong sinalubong.“O anak, bakit nandito ka? Nasaan ang asawa mo?” tanong sa akin ni mommy.“Ewan ko po, hindi ko alam.” sagot ko sa kanya.Pero tumawa lang ang mommy ko sa sinabi ko. “Mukhang may nangyari sa office kaya ka nandito. Umiral na naman siguro ng pagiging selosa mo.” sabi niya sa akin.Tinatanong ko sa sarili ko kung paano ba nalaman ng mommy ko.“Paan–”“Memorya lang ang nawala sa ‘yo pero ikaw pa rin ang Mec-mec ko. Selosa ka pa naman sa kuya mo I mean sa asawa mo. Kahit noon pa man ay ayaw na ayaw mo na may ibang nagpapansin sa kanya,” natatawa ba sabi niya sa akin kaya napanguso na lang ako.“Nakakainis naman kasi mommy.” “Okay lang ‘yan sanay naman sa ‘yo ang asawa mo. Kayang-kaya na niya ito kaya wala na akong sasabihin,” sabi niya sa akin habang natatawa.“Kumain ka na d’yan. Dahil malapit na siguro dito ang asawa mo. Para pa rin kayong mga bata kahit na may anak na kayo. Hindi ko
MARK“Kuya, wrong timing naman ng joke mo. Asawa ko ang kasama ko at may amnesia siya.” sabi ko kay kuyang guard.“Sorry, Sir akala ko kasi bagong secretary mo lang.”“Its’ okay, kuya. Next time ‘wag ka ng magjoke sa akin kasi mapapahamak ako.” natatawa na sabi ko sa kanya.“Sorry talaga, Sir.”“Sige, kuya. Uuwi na muna ako,” paalam ko sa kanya at mabilis na sumakay sa kotse ko.Alam ko na nagagalit sa akin ang asawa ko. Pero hindi ko pa rin maiwasan na maging masaya dahil palagi siyang nagseselos. Kahit na wala siyang maalala ay selosa pa rin siya. Kahit naman ako ay seloso rin kaya nga ayaw ko siyang magsuot ng skirt dahil sigurado ako na maging takaw tingin siya sa office.Habang nagmamaneho ako ay nakangiti ako dahil naalala ko ang nangyari kanina. Ayaw na niya gamitin ang mesa ng mga naging secretary ko. Simula ngayon ay lalaki na lang talaga ang kukunin ko na secretary. Umalis na kasi ang dati kong secretary kaya wala akong choice at si Tina na lang ang kinuha ko. Dati kasi ay
MEC-MECMay naririnig akong umiiyak kaya ako nagising. Nang imulat ko ang mga mata ko ay bumungad sa akin si Mark at hawak niya ang kamay ko.“M–Mark,” tawag ko sa kanya.“Mahal, may masakit ba sa ‘yo? May nararamdaman ka ba?” sunod-sunod na tanong niya sa akin.“Okay lang ako. Bakit ka umiiyak?” tanong ko sa kanya.“I’m sorry, mahal. Sorry dahil palagi kang nahihirapan ng dahil sa akin. Ako ang dahilan kaya lagi kang napapahamak.” sagot niya sa akin.“Huwag mo ngang sabihin ‘yan. Hindi mo naman kasalanan kaya may bagyo. At hindi naman ikaw ang nanakit sa akin. Kaya ‘wag mong sisihin ang sarili mo sa mga bagay na hindi mo naman ginawa.” sabi ko sa kanya.“Ako pa rin ang dapat sisihin dahil pinabayaan kita.” sabi niya sa akin.“Mahal, maraming mga bagay na hindi natin sakop. May mga pangyayari na hindi natin inaasahan. Hindi natin kontrolado ang ikot ng mundo. Pero ang mas mahalaga ay kung ano tayong dalawa. Ikaw at ako kasama ng anak natin ang mas mahalaga sa ngayon. Sa totoo lang nal
MARK (Two months later)“Good morning, mahal. Ayaw mo pa rin bang gumising?” pabiro na tanong ko sa asawa ko at hinalikan ko ang noo niya.Nandito pa rin kami sa hospital. Nasa private room na kami. Naging office ko na ito dahil na rin sa dito na ako nagtatrabaho. Ayaw kong umalis dito dahil nais ko na ako ang unang makita ng asawa ko kapag nagising na siya.Hanggang ngayon ay nilalakasan ko pa rin ang loob ko dahil kailangan ako ng asawa ko. Kailangan positive lang ako palagi habang hinihintay ko siyang gumising.“Mahal, I miss you. Miss ko na ang maganda mong ngiti. Alam mo ba pumasok na sa school ngayong araw ang anak natin. Malungkot siya dahil hindi daw ikaw ang naghatid sa kanya. Pero alam ko na sa mga susunod na araw ay ikaw na.”“Kung talagang gusto mo pa ng maraming pahinga at tulog ay sige lang magpahinga ka lang. Matulog ka pa pero sana ‘wag masyadong matagal ha. Kasi gusto na kitang makasama sa bahay.” kausap ko sa kanya.At kagaya pa rin ng dati ay wala pa rin siyang res
MARK Ang bilis ng t*bok ng puso ko habang nakatingin sa kamay ni Macky na hawak ang kamay ng mama niya. Nakita ko rin na gumalaw ang kamay ni Mec-mec. “Papa, gumagalaw po ang kamay ni mama. Gising na po kaya siya?” tanong niya sa akin. “Hindi ko alam, anak. Parating na ang doktor,” sabi ko sa kanya dahil pinindot ko na ang button dito. Ilang sandali lang ay pumasok na ang doktor niya. Tumabi kami ni Macky para ma-check niya ang asawa ko. Kinakabahan ako dahil hindi ko alam ang nangyayari. “Kumusta, dok?” tanong ko sa doktor. “Sa tingin ko ay sinusubukan niyang gumising pero hindi pa niya maimulat ang mga mata niya. Good sign na ito para sa atin. Alam natin na anytime ay gigising na siya.” nakangiti na sabi niya sa akin. “Thank you, dok.” Masaya ako dahil alam ko na may progress na siya. Matagal ko na itong gustong marinig na sabihin ng doktor niya. “Narinig mo ‘yon, anak? Malapit ng gumising ang mama mo.” “Opo, papa. Excited na po ako, excited na po ako na gumising si mama.
MEC-MECNaririnig ko ang anak at asawa ko pero hindi ko kayang imulat ang mga mata ko. Pinipilit ko pero ko magawa. Ang iyak ni Macky ang naririnig ko. Ang anak ko, ayaw kong marinig ang iyak niya. Hindi ko kaya ang ganito, kailangan kong subukan ulit. Kailangan ko ng imulat ang mga mata ko.Hanggang sa tuluyan ko ng iminulat ang mga mata ko. Bumungad sa akin ang asawa at anak ko. Nauuhaw ako, parang nanunuyo ang lalamunan ko kaya humingi ako ng tubig sa asawa ko.Hindi na ako makapaghintay na sabihin sa asawa ko na naalala ko na ang lahat. At nang sabihin ko sa kanya ay kitang-kita ko sa mga mata niya na masaya siya. Kahit ako ay ganun rin ang nararamdaman ko.Ayaw na ayaw ko talaga ang amoy ng ospital pero hindi pa kami pwedeng umuwi. Hindi ko rin pa kayang maglakad ng maayos dahil nahihirapan ako. Dalawang buwan din akong tulog at hindi gumagalaw ang katawan ko.“Mahal, tulungan mo ako. Gusto kong maglakad-lakad doon sa garden.” sabi ko sa asawa ko.“Sige, mahal.” sabi niya sa aki
MEC-MEC Ang gaan ng pakiramdam ko dahil maayos na talaga kami ni Theo. Marami mang pagkakataon na hindi ko siya maintindihan. Pero all this time ay ako pala talaga ang may kasalanan. Alam ko na nasaktan ko ang kakambal ko at wala akong excuse na maibibigay sa naging kasalanan ko. Nakahiga na kaming dalawa ng asawa ko at masaya kaming nagkukwentuhan. “Mahal, kung okay lang sa ‘yo ay—” “Ay ano?” Putol ko sa sasabihin niya. “Ay gusto ko sanang malaman ang nangyari sa ‘yo. Kung paano ka nakarating sa isla? Kung ano ang naging buhay mo doon?” Ang nangyari sa akin? Ang naging buhay ko doon? Ngumiti ako sa asawa ko. “Ang naging buhay ko doon? Masaya kahit mahirap,” nakangiti na sabi ko sa kanya. (FLASHBACK) Nagising ako sa hindi pamilyar na lugar. May dalawang matanda ang bumungad sa akin. Nakakaramdam din ako ng sakit sa ulo. “Okay ka lang ba?” tanong nila sa akin. “Nasaan po ako? At sino ako?” tanong ko sa kanila. “Hindi mo ba maalala kung sino ka?” tanong niya sa akin. Umilin
(CONTINUATION OF FLASHBACKS)MEC-MECLimang taon ang lumipas at hindi ko ito namalayan. Hindi ko alam kung paano kami naka-survive ng anak ko. Oo mahirap pero ang mahalaga ay malusog ang anak ko. Malaki na si Macky at natutuwa ako dahil naiintindihan niya ang lahat ng sinasabi ko sa kanya. Ipinaliwanag ko ang tungkol sa akin. Na wala akong naalala sa nakaraan ko at naiintindihan naman niya ito. Malambing at mabait ang anak ko. Nawawala ang pagod ko kapag niyayakap ako ng anak ko.Sa patag ay may sideline ako. Nag-tutor ako doon every weekend. Doon ako kumukuha ng ng pambili ko ng bigas namin dito sa isla. Ang halaga sa akin palagi ay may bigas kami. Marami namang ulam dito sa isla. Maraming isda at gulay ang narito na puwede naming i-ulam.“Mama, may mga dumating po na dayo.” Sabi sa akin ng anak ko.“Anak, dito ka lang. ‘Wag kang pumunta sa kung saan.” Sabi ko sa anak ko.“Opo, mama.” Sagot niya sa akin.Pero may kakulitan talaga na taglay ang anak ko. Kahit pa sinabi ko sa kanya na ‘
HELLO po sa inyong lahat,Nais ko lang po magpasalamat sa lahat ng sumubaybay sa story na ito. Alam ko na marami po akong absent dito at humihingi po ako ng pasensya sa inyong mga naghintay ng matagal. Masaya po ako na kahit medyo matagal akong nawala ay hindi niyo ako iniwan. Ang story po ni Theo ay ihihiwalay ko po dito. Hindi ko pa po alam kung kailan ko isusulat dahil may bago akong story na ilalabas soon. Sana ay suportahan niyo rin po ito kapag lumabas na. Thank you po sa inyong mga nag-add nitong story, sa mga nagbigay ng Gems, sa mga comments. at sa inyong lahat na nagbabasa sa story na ito. May mga pagkakataon na nakakapagod magsulat pero dahil sa inyo kaya ko pinipili pa rin na magsulat. Magpapahinga pero magsusulat pa rin. Thank you so much po sa inyong lahat and God bless you!STAY HAPPY AND HEALTHY!LIST OF MY COMPLETED STORIES1. MY SECRETARY IS A SINGLE MOM2. LOVING, MR. CHEF3. MR. BLAKE, THE MYSTERIOUS BILLIONAIRE4. PROFESSOR'S MAID5. TRAPPED BY A HOT PROFESSOR6.
MEC-MEC3 YEARS LATER…“Mama, may gusto ka po bang kainin?” tanong sa akin ni Macky.“Wala po,” nakangiti na sagot ko sa kanya.“Hindi po ba nagugutom si baby?” nakangiti na tanong niya at hinaplos ang tiyan ko.“Hindi pa po siya nagugutom.” malambing na sagot ko sa panganay kong anak.“Kapag may gusto ka po ay sabihin mo po sa akin, mama. Ang sabi ni papa ay ako po muna ang mag-aalaga sa ‘yo habang wala siya. Ako po muna ang mag-aalaga sa inyo.” “Ang galing naman ng Kuya Macky namin. Maasahan na talaga ni papa. Sigurado ako na matutuwa ang papa mo kapag nalaman niya na sobrang maasahan na ang kuya namin,” sabi ko sa kanya.Nasa business trip kasi ang asawa ko at limang buwan na akong buntis. Sa dami ng nangyari sa buhay namin talagang hindi naging madali ang lahat. Mahirap pero kinaya namin.Minsan ay naaalala ko pa ang nangyari three years ago. Parang bangungot pero dahil nasa tabi ko ang mag-ama ko ay nalagpasan namin ni Macky ang lahat. Hindi lang ako ang nahihirapan kundi pati na
MEC-MEC Hindi ko alam ang gagawin ko kung sakali man na may nangyari sa anak namin. Mabuti na lang at mabilis namin siyang nadala sa pinakamalapit na ospital. Ligtas na siya ngayon dahil ang tubig na iniinom niya kanina ay may lason pala. “Kasalanan ko ito, sana hindi ko na lang siya pinainom ng tubig niya.” umiiyak na sabi ko habang nakaupo sa tabi ng anak ko at hawak ko ang kamay niya. “Mahal, wala kang kasalanan. Hindi mo kasalanan, okay. Pina-imbestigahan ko na ito. At hindi ko hahayaan na hindi managot ang tunay na may gawa nito. Kahit pa kilala ko na kung sino.” sabi sa akin ni Mark. “Huwag siyang magpapakita sa akin dahil baka mapatay ko siya. Baliw siya, papatayin niya ang anak natin.” umiiyak na sambit ko. “Sorry, mahal. Alam ko na may pagkukulang ako. Alam ko na ako ang may kasalanan kaya ito nangyayari. I’m really sorry dahil wala na naman akong nagawa,” umiiyak na sabi ng asawa ko. “Wala kang kasalanan at may ginawa ka. Kung hindi natin dinala agad ang anak natin dito
MEC-MEC“Mahal, sa tingin mo tama ang ginawa natin?” tanong ko sa asawa ko na ngayon ay paakyat na kami sa office niya.Tinawagan niya kasi ako kung gusto ko daw siyang puntahan. Hindi ko naman alam na nasa labas pala si Tina kaya tuloy hindi ko na napigilan ang sarili ko na magmaldita sa kanya.Nakaramdam rin ako ng awa sa anak niya pero kasi kaysa ang anak ko naman ang pagbantaan niya. Umaasa kami na sa ginawa ng asawa ko ay mapapaalis namin siya sa school. Sila ng anak niya, gustong-gusto ko ang tahimik na buhay pero itong mga babae na baliw sa asawa ko ang nagiging dahilan kaya kami nagugulo.“May problema ba?” tanong niya sa akin.“Nag-aalala lang ako kay Macky.” sagot ko sa kanya.“Okay lang siya, sinabihan ko na rin ang school na tingnan nila ang anak natin. Hindi ko hahayaan na masaktan ang anak natin.” malambing na sabi niya sa akin.“Pinapunta mo ako dito. Ano naman ang gagawin ko dito?” tanong ko sa kanya.“Wala, gusto lang kitang kasama dito.” sabi niya sa akin.“Akala ko p
THIRD PERSON POV Lihim na napangiti si Tina dahil ang buong akala niya ay natalo na niya si Mec-mec. Alam niya na natatakot na ito sa kanya dahil pinagbantaan niya ang anak nito. Napahawak siya sa kanyang pisngi dahil sa sampal sa kanya ni Mec-mec.. Hindi niya hahayaan na maging masaya ito. Dahil sa babaeng ito ay nawala sa kanya ang lahat. Nawala ang trabaho niya at higit sa lahat ay nawala sa kanya si Mark. Ang lalaking mahal na mahal niya. Ngayon lang siya naging baliw sa isang lalaki. Ito kasi ang nagparamdam sa kanya na kamahal-mahal siya. Ang nagbigay halaga sa kanya at sa anak niya. Napangiti siya dahil nakita niya na tumatawag sa kanya si Mark. mabilis niya itong sinagot. “Hello, Sir.” “What do you want?” tanong ni Mark sa kanya. “I want you, Sir.” nakangiti na sagot niya pero bigla na lang pinatay ni Mark ang tawag kaya nakaramdam ng inis si Tina. “Bwisit!” bulalas niya. “Miss Tina, pinapatawag po kayo sa principal’s office.” saad ng isang teacher. “Bakit po?” “Hindi
WARNING: THIS IS NOT SUITABLE FOR YOUNG READERS! PLEASE READ AT YOUR OWN RISK! MATURE CONTENT! FOR ADULT ONLY…MEC-MECHinalikan niya muna ako bago siya pumwesto sa pagitan ng mga hita ko. Aaminin ko na nakakaramdam ako ng kaba at excitement. Kinakabahan kasi alam ko kung gaano kalaki ang ipinagmamalaki ng asawa ko at excitement dahil sa loob ng limang taon ay magagawa namin ito ulit.Sa loob ng limang taon ay umiikot lang ang buhay ko sa anak ko. Ni hindi ko man lang naisip ang ganitong bagay.“Are you nervous?” nakangisi na tanong niya sa akin.“Hindi ah,” sagot ko agad sa kanya.“Really?” panunukso pa niya sa akin.“Bakit naman ako kakabahan? Baka ikaw ang kinakabahan d’yan?” nakangiti na sabi ko sa kanya at pilit na tinatago ang nararamdaman ko.“Okay, sabi mo.” nakangiti na sabi niya at naramdaman ko ang pagk*lalaki niya sa bukana ko.Napalunok ako habang nakatingin ako sa kanya. “Sh*t! Hindi pa nga ako nakapasok pero ang sarap na.” sabi niya habang ikinikiskis ang ulo ng pagk*l
MEC-MEC (PRESENT TIME)“Alam mo ang hirap ng buhay ko doon dahil may mga bagay ako na hindi ko maibigay sa anak natin. Pero kahit ganun ay hindi ko alam kung paano ba kami naka-survive na dalawa. Basta ang alam ko ay umasa ako. May mga pagkakataon na iniisip ko na baka hindi na ako hahanapin ng pamilya ko. Na hindi na ako hahanapin ni Mark. Ang pangalan na nakaukit dito sa singsing ko. Minsan pa nga ay naisip ko na ibenta ito para lang may pambili ako ng damit at pagkain namin. Pero pinigilan ako ni nanay. Kasi naniniwala siya na ito ang magdadala sa akin sa pamilya ko.” umiiyak na sabi ko sa asawa ko.“Sorry, mahal. Sorry kung wala ako sa tabi. Pero hinahanap kita, hindi ako tumigil na ipa-hanap ka. Kasi naniniwala ako na buhay ka pa.” sabi niya sa akin.“Aaminin ko na nakaramdam ako ng inis dahil iniisip ko noon na hindi niyo man lang ba ako hinanap? Wala man lang ba naghahanap sa akin? Pero nang malaman ko kung gaano kalayo ang Maynila sa Isla ay doon ko naintindihan na imposible ng
(CONTINUATION OF FLASHBACK)MEC-MECNagising ako na puting kisame ang bumungad sa akin. Mag-isa lang ako dito at sa naamoy ko ay nasa ospital ako. Ibig sabihin ay dinala nila ako dito. Pero malayo ito sa isla. Ilang oras na ba akong tulog? Nahihilo pa rin ako kaya naman humiga ako pero bumangon rin ako ulit dahil na-aalala ako sa anak ko.Hanggang sa bumungad sa akin ang lalaki at hawak niya ang kamay ng anak ko. Tinanong niya ako kung nagugutom ako at ang totoo ay gutom na nga ako. Bumili siya ng pagkain at naiwan si Macky sa tabi ko.“Mama, kumain po kami sa labas. Ang sarap po ng mga pagkain na binili sa akin ni papa.” sabi niya sa akin.Hindi ko mapigilan ang sarili ko na hindi umiyak dahil sa narinig ko mula sa anak ko. Ngayon lang kasi siya nakakain ng masarap. Masarap naman ang isda at gulay pero laging ganun ang ulam namin. At nakakain lang yata siya ng karne ay isang beses pa lang.“Marami ba ang kinain mo?” tanong ko sa kanya.“Opo, marami po. Ang sabi po sa akin ni papa ay k
(CONTINUATION OF FLASHBACKS)MEC-MECLimang taon ang lumipas at hindi ko ito namalayan. Hindi ko alam kung paano kami naka-survive ng anak ko. Oo mahirap pero ang mahalaga ay malusog ang anak ko. Malaki na si Macky at natutuwa ako dahil naiintindihan niya ang lahat ng sinasabi ko sa kanya. Ipinaliwanag ko ang tungkol sa akin. Na wala akong naalala sa nakaraan ko at naiintindihan naman niya ito. Malambing at mabait ang anak ko. Nawawala ang pagod ko kapag niyayakap ako ng anak ko.Sa patag ay may sideline ako. Nag-tutor ako doon every weekend. Doon ako kumukuha ng ng pambili ko ng bigas namin dito sa isla. Ang halaga sa akin palagi ay may bigas kami. Marami namang ulam dito sa isla. Maraming isda at gulay ang narito na puwede naming i-ulam.“Mama, may mga dumating po na dayo.” Sabi sa akin ng anak ko.“Anak, dito ka lang. ‘Wag kang pumunta sa kung saan.” Sabi ko sa anak ko.“Opo, mama.” Sagot niya sa akin.Pero may kakulitan talaga na taglay ang anak ko. Kahit pa sinabi ko sa kanya na ‘