Thank you po sa inyong lahat ❤️ God bless you po.
MEC-MEC “Lola, nakauwi na po ako–” Hindi ko inaasahan ang bubungad sa akin. Si Mark, nandito siya at katabi niya si lola na nakaupo sa sofa. “Apo, dinalaw ako ni Mark.” sabi niya sa akin. “Hi,” bati niya sa akin na para bang nahihiya siya sa akin. I didn’t respond to him. Hindi ko siya binati pabalik. Hindi naman kasi kailangan. Umiwas rin ako ng tingin sa kanya. “Pasok po muna ako sa silid ko, lola.” paalam ko kay lola. “Sige, apo. Napagod ka ba sa kakalakad mo?” nakangiti na sabi niya sa akin. Mabilis akong pumasok sa room ko. “Bakit siya nandito?” tanong ko sa sarili ko. Hindi ko inaasahan na makikita ko siya ulit. Ilang linggo rin kaming hindi nagkita. Napansin ko na parang pagod na pagod ang mukha niya. Aaminin ko na may saya akong nararamdaman ngayon. Ilang araw ko na rin kasi talang gusto na makita siya. Hindi dahil sa gusto ko kundi dahil gusto ni baby. “Baby, nakita mo ba ang daddy mo? Siguro naman ngayon ay masaya kana?” kausap ko sa anak ko. “Lihim na lang tayon
MEC-MEC“Nagsisinungaling ka na naman sa akin.” sabi ko sa kanya.“Alam ko na mahirap paniwalaan pero ‘yon ang totoo, baby. Maniwala ka man o hindi pero totoo ang sinasabi ko.” nakangiti na sabi niya sa akin.“Tama na nga, ayaw ko ng marinig pa. Sinasabi mo na naman ‘yan dahil paglalaruan mo na naman ako.” sabi ko sa kanya.“Hindi kita pipilitin kung ayaw mo, baby. Pero isa lang ang sigurado ako hindi ka naging kabit.” sabi niya sa akin at walang pasabi akong hinalikan sa labi.“Ano ba?! Huwag mo nga akong halikan.” naiinis na sabi ko sa kanya.“Sorry, baby.” hingi niya ng paumanhin sa akin.“Umalis kana.” sabi ko sa kanya.“Sige, aalis na ako. Ayaw ko na dagdagan pa ang galit mo sa akin. Babalik ako dito, baby.” sabi niya.“Kahit ‘wag ka ng bumalik.” sabi ko at pumasok na ako sa loob ng bahay.Dumiretso ako sa silid ko at hindi na ako lumingon pa. Umupo ako sa kama ko. Naguguluhan ako sa sinabi niya. Hindi ko alam kung maniniwala ba ako. Kaya naman mabilis kong tinawagan ang daddy ko.
MARKAlam ko na galit siya akin. At tanggap ko na malamig ang pakikitungo niya sa akin. Pero hindi ko inaasahan na malalaman ko. She hid her pregnancy sa ‘kin. Ganoon siya ka galit sa akin. At nasaktan ako nang sumagot siya na may balak siyang itago ang bata sa akin. At isa ‘yon sa mga masasakit na salita na narinig ko.Wala akong pakialam kung lumuhod man ako sa harapan niya. Alam ko na hindi niya ako kayang patawarin pero ayaw ko na mawala sa akin ang anak ko. Sobrang saya ko. Masaya ako dahil sa wakas ay may dahilan pa ako para lumaban. Para makuha ulit siya. “Tumayo ka na d’yan at umalis ka na. Ngayon ay alam mo na ang tungkol sa anak mo. Hindi ko ipagkakait ang karapatan mo sa kanya. Ayaw ko lang na guluhin mo ang buhay ko.” sabi niya sa akin.“Thank you,” sabi ko sa kanya.“Lumabas kana,” utos niya sa akin.Hindi na ako kumontra pa. Lumabas ako sa silid niya. At malungkot na nakatingin sa akin si lola. Mabilis akong lumapit sa kanya at niyakap ko siya. Umiyak ako ng umiyak. “Ok
MEC-MECMaaga ulit akong gumising para maglakad. Gusto ko na itong gawin na daily routine ko. Ang sabi ni Tita Mireya ay maganda rin daw itong exercise. Kung noon ay bihira lang akong magpa-araw. Ngayon naman ay gusto ko na itong gawin palagi.“Apo, sasama ka ba sa akin mamaya?” tanong sa akin ni lola.“Saan po, lola?”“Sa bahay ni Mayor. May party kasi at imbitado ako.” sagot niya sa akin.“Sige po, lola.” saad ko sa kanya.“Sige, apo umalis kana baka mamaya ay sobrang init na sa labas.” sabi niya sa akin.“Sige po, alis na ako lola.” Habang palabas ako sa bahay ay biglang dumating si Mark. May dala na naman siyang bulaklak.“Good morning, baby.” bati niya sa akin habang nakangiti.“Bakit ka nandito? Wala kana bang hang-over?” tanong ko sa kanya.“Wala na,” sagot niya sa akin.“For you,” sabi niya sabay abot ng bulaklak.Nakatingin lang ako sa bulaklak na hawak niya. Hindi ko alam kung tatanggapin ko ba o hindi?“Paki-lagay na lang sa loob.” sabi ko sa kanya at nilagpasan ko siya.“S
MEC-MECPinakalma ko ang sarili ko bago ako lumabas. At nang lumabas na ako ay wala na si Mark. Ang sabi ni lola ay umuwi na daw ito. Pero tapos na rin itong nagluto. Kami na lang ni lola ang kumain ng tanghalian. At habang kumakain kami ay pinupuri ni lola ang luto ni Mark. Hindi naman ako kumontra dahil tama naman siya. Masarap talagang magluto si Mark. Kaya nga gustong-gusto ko tuwing ipinagluluti niya ako.“Pero alam mo apo, ang swerte mo kay Mark. Dahil mabait at masipag na bata. At alam namin na nasa tamang tao ka.” sabi niya sa akin.“Ayaw mo mang aminin apo ko pero alam ko na mahal na mahal mo siya. Ayaw mo ba siyang bigyan ng chance? Alam ko na nagkamali siya pero alam ko rin na pinagsisihan na niya ito.” saad sa akin ni lola.“I need more time, lola.” ang tanging nasabi ko sa kanya.“Okay, apo. Just take your time.” Sabi niya sa akin.Ngumiti ako sa lola ko. Alam ko naman ang gusto nilang sabihin sa akin. Siya at si daddy ay walang pinagkaiba. Alam na alam namin ang love stor
MEC-MEC“We’re here,” sabi sa akin ni Mark nang tumigil kami sa isang bahay.“Dito ka nakatira?” tanong ko sa kanya.“Yeah, dito.” nakangiti na sagot niya sa akin.Inalalayan niya akong bumaba. Pagpasok namin sa loob ng bahay niya ay bumungad sa amin ang malinis at spacious na living room. Wala naman gaanong gamit dito sa bahay niya. Siguro dahil siya lang naman ang narito.“Gusto mo ba ng juice o water?” tanong niya sa akin.“Tubig na lang,” sagot ko sa kanya.“Okay, baby.” nakangiti na sabi niya at mabilis na pumasok sa may kusina. Ako naman ay umupo sa may couch niya. Paglabas niya mula sa kusina ay may dala siyang isang basong tubig. Binigay niya ito sa akin. Mabilis ko naman itong ininom. Nagulat ako dahil bigla na lang siyang bumaba sa paanan ko.“Masakit ba ang paa mo?” tanong niya sa akin.“Okay lang ako,” sabi ko sa kanya sabay iwas ng tingin.“Okay, baby.” sabi niya sa akin at tumayo na para dalhin ang baso sa kusina.“Nagugutom ka ba? Hindi ka pa pala kumain?” tanong niya s
MEC-MECNang magising ako ay hindi ko mapigilan ang sarili ko na hindi ngumiti. Katabi ko kasi ngayon ang lalaking mahal ko. Hindi ko alam pero wala na ang galit ko sa kanya. Ganito ba talaga? Ganito ba kapag mahal mo? Alam ko na hindi rin naging madali sa kanya ang lahat. Alam ko na nahihirapan rin siya. Lalo na ng isuko niya ang pagiging Ventura niya para lang sa akin.“Good morning, baby.” nakangiti na bati niya sa akin at hinalikan niya ako sa labi.“Baby, nagugutom na ako.” sabi ko sa kanya pero nakatulala lang siya sa akin.“Baby?”“Say it again, please.” utos niya sa akin.“Say what?”“Baby,” sagot niya sa akin kaya naman napangiti ako.“I love you, baby.” sabi ko sa kanya.“Am I dreaming?” tanong niya sa akin.“No, you’re not.”“Para kasing hindi totoo. Hindi kana ba galit sa akin? Bati na ba tayong dalawa?”“Galit pa rin naman. Pero wala akong choice kasi ikaw ang pinaglilihian ko. Gustong-gusto ka ng anak mo.”sabi ko sa kanya pero pabiro lang naman. Kasi ang totoo ay wala na
MEC-MECNagsama kami ni Mark bilang mag-asawa kahit na hindi pa kami kasal. Wala namang problema sa akin dahil hindi naman kami nagmamadali. Ako ang naiiwan dito sa bahay habang siya ay pumapasok palagi sa trabaho niya sa company ng lolo niya. Tinutulungan niya kasi ito dahil pabagsak na ang company. Hindi naman ako naiinip dahil palagi naman siyang tumatawag sa akin. Minsan nga ay late na siyang pumapasok sa work niya dahil sa morning sickness ko. Ang buong akala ko ay nawala na pero after three days ay bumalik na naman ito ulit. Maselan ang amoy at panlasa ko na hindi ko alam kung ano ba ang kakainin ko na hindi ako masusuka.“Baby, hindi na muna ako papasok ngayon.” sabi niya sa akin.“Baby, okay lang ako. Don’t worry about me.” sabi ko sa kanya dahil ayaw ko naman na hindi siya magtrabaho ng dahil lang sa akin.“No, baby. I’ll stay here,” sabi niya sa akin.“Alam ko na nag-aalala ka sa akin but I’m fine. Pero kung talagang ayaw mong pumasok ngayon ay ipagluto mo na lang ako.” naka
HELLO po sa inyong lahat,Nais ko lang po magpasalamat sa lahat ng sumubaybay sa story na ito. Alam ko na marami po akong absent dito at humihingi po ako ng pasensya sa inyong mga naghintay ng matagal. Masaya po ako na kahit medyo matagal akong nawala ay hindi niyo ako iniwan. Ang story po ni Theo ay ihihiwalay ko po dito. Hindi ko pa po alam kung kailan ko isusulat dahil may bago akong story na ilalabas soon. Sana ay suportahan niyo rin po ito kapag lumabas na. Thank you po sa inyong mga nag-add nitong story, sa mga nagbigay ng Gems, sa mga comments. at sa inyong lahat na nagbabasa sa story na ito. May mga pagkakataon na nakakapagod magsulat pero dahil sa inyo kaya ko pinipili pa rin na magsulat. Magpapahinga pero magsusulat pa rin. Thank you so much po sa inyong lahat and God bless you!STAY HAPPY AND HEALTHY!LIST OF MY COMPLETED STORIES1. MY SECRETARY IS A SINGLE MOM2. LOVING, MR. CHEF3. MR. BLAKE, THE MYSTERIOUS BILLIONAIRE4. PROFESSOR'S MAID5. TRAPPED BY A HOT PROFESSOR6.
MEC-MEC3 YEARS LATER…“Mama, may gusto ka po bang kainin?” tanong sa akin ni Macky.“Wala po,” nakangiti na sagot ko sa kanya.“Hindi po ba nagugutom si baby?” nakangiti na tanong niya at hinaplos ang tiyan ko.“Hindi pa po siya nagugutom.” malambing na sagot ko sa panganay kong anak.“Kapag may gusto ka po ay sabihin mo po sa akin, mama. Ang sabi ni papa ay ako po muna ang mag-aalaga sa ‘yo habang wala siya. Ako po muna ang mag-aalaga sa inyo.” “Ang galing naman ng Kuya Macky namin. Maasahan na talaga ni papa. Sigurado ako na matutuwa ang papa mo kapag nalaman niya na sobrang maasahan na ang kuya namin,” sabi ko sa kanya.Nasa business trip kasi ang asawa ko at limang buwan na akong buntis. Sa dami ng nangyari sa buhay namin talagang hindi naging madali ang lahat. Mahirap pero kinaya namin.Minsan ay naaalala ko pa ang nangyari three years ago. Parang bangungot pero dahil nasa tabi ko ang mag-ama ko ay nalagpasan namin ni Macky ang lahat. Hindi lang ako ang nahihirapan kundi pati na
MEC-MEC Hindi ko alam ang gagawin ko kung sakali man na may nangyari sa anak namin. Mabuti na lang at mabilis namin siyang nadala sa pinakamalapit na ospital. Ligtas na siya ngayon dahil ang tubig na iniinom niya kanina ay may lason pala. “Kasalanan ko ito, sana hindi ko na lang siya pinainom ng tubig niya.” umiiyak na sabi ko habang nakaupo sa tabi ng anak ko at hawak ko ang kamay niya. “Mahal, wala kang kasalanan. Hindi mo kasalanan, okay. Pina-imbestigahan ko na ito. At hindi ko hahayaan na hindi managot ang tunay na may gawa nito. Kahit pa kilala ko na kung sino.” sabi sa akin ni Mark. “Huwag siyang magpapakita sa akin dahil baka mapatay ko siya. Baliw siya, papatayin niya ang anak natin.” umiiyak na sambit ko. “Sorry, mahal. Alam ko na may pagkukulang ako. Alam ko na ako ang may kasalanan kaya ito nangyayari. I’m really sorry dahil wala na naman akong nagawa,” umiiyak na sabi ng asawa ko. “Wala kang kasalanan at may ginawa ka. Kung hindi natin dinala agad ang anak natin dito
MEC-MEC“Mahal, sa tingin mo tama ang ginawa natin?” tanong ko sa asawa ko na ngayon ay paakyat na kami sa office niya.Tinawagan niya kasi ako kung gusto ko daw siyang puntahan. Hindi ko naman alam na nasa labas pala si Tina kaya tuloy hindi ko na napigilan ang sarili ko na magmaldita sa kanya.Nakaramdam rin ako ng awa sa anak niya pero kasi kaysa ang anak ko naman ang pagbantaan niya. Umaasa kami na sa ginawa ng asawa ko ay mapapaalis namin siya sa school. Sila ng anak niya, gustong-gusto ko ang tahimik na buhay pero itong mga babae na baliw sa asawa ko ang nagiging dahilan kaya kami nagugulo.“May problema ba?” tanong niya sa akin.“Nag-aalala lang ako kay Macky.” sagot ko sa kanya.“Okay lang siya, sinabihan ko na rin ang school na tingnan nila ang anak natin. Hindi ko hahayaan na masaktan ang anak natin.” malambing na sabi niya sa akin.“Pinapunta mo ako dito. Ano naman ang gagawin ko dito?” tanong ko sa kanya.“Wala, gusto lang kitang kasama dito.” sabi niya sa akin.“Akala ko p
THIRD PERSON POV Lihim na napangiti si Tina dahil ang buong akala niya ay natalo na niya si Mec-mec. Alam niya na natatakot na ito sa kanya dahil pinagbantaan niya ang anak nito. Napahawak siya sa kanyang pisngi dahil sa sampal sa kanya ni Mec-mec.. Hindi niya hahayaan na maging masaya ito. Dahil sa babaeng ito ay nawala sa kanya ang lahat. Nawala ang trabaho niya at higit sa lahat ay nawala sa kanya si Mark. Ang lalaking mahal na mahal niya. Ngayon lang siya naging baliw sa isang lalaki. Ito kasi ang nagparamdam sa kanya na kamahal-mahal siya. Ang nagbigay halaga sa kanya at sa anak niya. Napangiti siya dahil nakita niya na tumatawag sa kanya si Mark. mabilis niya itong sinagot. “Hello, Sir.” “What do you want?” tanong ni Mark sa kanya. “I want you, Sir.” nakangiti na sagot niya pero bigla na lang pinatay ni Mark ang tawag kaya nakaramdam ng inis si Tina. “Bwisit!” bulalas niya. “Miss Tina, pinapatawag po kayo sa principal’s office.” saad ng isang teacher. “Bakit po?” “Hindi
WARNING: THIS IS NOT SUITABLE FOR YOUNG READERS! PLEASE READ AT YOUR OWN RISK! MATURE CONTENT! FOR ADULT ONLY…MEC-MECHinalikan niya muna ako bago siya pumwesto sa pagitan ng mga hita ko. Aaminin ko na nakakaramdam ako ng kaba at excitement. Kinakabahan kasi alam ko kung gaano kalaki ang ipinagmamalaki ng asawa ko at excitement dahil sa loob ng limang taon ay magagawa namin ito ulit.Sa loob ng limang taon ay umiikot lang ang buhay ko sa anak ko. Ni hindi ko man lang naisip ang ganitong bagay.“Are you nervous?” nakangisi na tanong niya sa akin.“Hindi ah,” sagot ko agad sa kanya.“Really?” panunukso pa niya sa akin.“Bakit naman ako kakabahan? Baka ikaw ang kinakabahan d’yan?” nakangiti na sabi ko sa kanya at pilit na tinatago ang nararamdaman ko.“Okay, sabi mo.” nakangiti na sabi niya at naramdaman ko ang pagk*lalaki niya sa bukana ko.Napalunok ako habang nakatingin ako sa kanya. “Sh*t! Hindi pa nga ako nakapasok pero ang sarap na.” sabi niya habang ikinikiskis ang ulo ng pagk*l
MEC-MEC (PRESENT TIME)“Alam mo ang hirap ng buhay ko doon dahil may mga bagay ako na hindi ko maibigay sa anak natin. Pero kahit ganun ay hindi ko alam kung paano ba kami naka-survive na dalawa. Basta ang alam ko ay umasa ako. May mga pagkakataon na iniisip ko na baka hindi na ako hahanapin ng pamilya ko. Na hindi na ako hahanapin ni Mark. Ang pangalan na nakaukit dito sa singsing ko. Minsan pa nga ay naisip ko na ibenta ito para lang may pambili ako ng damit at pagkain namin. Pero pinigilan ako ni nanay. Kasi naniniwala siya na ito ang magdadala sa akin sa pamilya ko.” umiiyak na sabi ko sa asawa ko.“Sorry, mahal. Sorry kung wala ako sa tabi. Pero hinahanap kita, hindi ako tumigil na ipa-hanap ka. Kasi naniniwala ako na buhay ka pa.” sabi niya sa akin.“Aaminin ko na nakaramdam ako ng inis dahil iniisip ko noon na hindi niyo man lang ba ako hinanap? Wala man lang ba naghahanap sa akin? Pero nang malaman ko kung gaano kalayo ang Maynila sa Isla ay doon ko naintindihan na imposible ng
(CONTINUATION OF FLASHBACK)MEC-MECNagising ako na puting kisame ang bumungad sa akin. Mag-isa lang ako dito at sa naamoy ko ay nasa ospital ako. Ibig sabihin ay dinala nila ako dito. Pero malayo ito sa isla. Ilang oras na ba akong tulog? Nahihilo pa rin ako kaya naman humiga ako pero bumangon rin ako ulit dahil na-aalala ako sa anak ko.Hanggang sa bumungad sa akin ang lalaki at hawak niya ang kamay ng anak ko. Tinanong niya ako kung nagugutom ako at ang totoo ay gutom na nga ako. Bumili siya ng pagkain at naiwan si Macky sa tabi ko.“Mama, kumain po kami sa labas. Ang sarap po ng mga pagkain na binili sa akin ni papa.” sabi niya sa akin.Hindi ko mapigilan ang sarili ko na hindi umiyak dahil sa narinig ko mula sa anak ko. Ngayon lang kasi siya nakakain ng masarap. Masarap naman ang isda at gulay pero laging ganun ang ulam namin. At nakakain lang yata siya ng karne ay isang beses pa lang.“Marami ba ang kinain mo?” tanong ko sa kanya.“Opo, marami po. Ang sabi po sa akin ni papa ay k
(CONTINUATION OF FLASHBACKS)MEC-MECLimang taon ang lumipas at hindi ko ito namalayan. Hindi ko alam kung paano kami naka-survive ng anak ko. Oo mahirap pero ang mahalaga ay malusog ang anak ko. Malaki na si Macky at natutuwa ako dahil naiintindihan niya ang lahat ng sinasabi ko sa kanya. Ipinaliwanag ko ang tungkol sa akin. Na wala akong naalala sa nakaraan ko at naiintindihan naman niya ito. Malambing at mabait ang anak ko. Nawawala ang pagod ko kapag niyayakap ako ng anak ko.Sa patag ay may sideline ako. Nag-tutor ako doon every weekend. Doon ako kumukuha ng ng pambili ko ng bigas namin dito sa isla. Ang halaga sa akin palagi ay may bigas kami. Marami namang ulam dito sa isla. Maraming isda at gulay ang narito na puwede naming i-ulam.“Mama, may mga dumating po na dayo.” Sabi sa akin ng anak ko.“Anak, dito ka lang. ‘Wag kang pumunta sa kung saan.” Sabi ko sa anak ko.“Opo, mama.” Sagot niya sa akin.Pero may kakulitan talaga na taglay ang anak ko. Kahit pa sinabi ko sa kanya na ‘