Chapter 25
The Lost Between Crazy.
Matagal silang naghintay sa resulta ang alam lang ni Range ay gumaling ang mag ina niya, hindi siya mapakaling nagpaiko't-ikot sa harap ng operating room, the fear on his heart is going crazy, hindi niya alam kung saan siya aabutin at ano pamang kaba ang matatanggap niya kung sakaling mawala ang anak nila ni Crizza.
Nang lumabas ang doctor siya agad ang sumalubong rito at saka kinausap ang doctor, Simula nang lumapit siya ay ganoon narin ang mama niya at ang mga pamilya ni Crizza, the doctor doesn't have enough emotion to get and jump in conclusion.
"We have only two choices, it is either the mother or the baby would be save, one of them will lost life, if we didn't decide any moment there is possibility that the two of them will die." Sabi ng doctor, Range heart beat got slow, he doesn't know who to save, Crizza or the baby. Napahilamukos siya sa mukha.
"W-Wala ba t
Hi! Kamusta sa pagbabasa!! Sana okiiieee kalang have a nice day ahead!!!!!!
Chapter 26 Pain Morning Crizza's Pov Ilang saglit ay nag mulat ang mata ko, para akong nababalot ng puting bahay, naikot ko pa ang tingin ko nang makita ko ang monitor na nasa tabi ko, napatingin ako sa kama ko at duon sumalubong sa mga mata ko ang tulog na si Range habang ang kanyang ulo ay nasa kamay ko, Nakita ko ang mapupula niyang mata. He woke up while scratching his eyes, hindi ako nagsalita nang magawi nang mata niya ako. "You already woke up na pala, I prepare the breakfast." Sabi niya at saka tumayo, agad siyang lumapit sa table at saka mahinahong kumikilos. Nakita ko parin na namumula ang mga mata niya, he looks so sad. "B-Binigay mo ba k-kay ate Hannah?"Tanong ko, but he kept himself silent, para akong nakakalunok ng bato sa kaba, paano nga naman ako mapupunta rito kung hindi niya binigay, napapikit ako sa sakit ng hita ko. Nakita ko si Range na may dalang cereal at saka iniabot 'yon saakin. Namumula talaga ang
Chapter 27 Lost. Dalawang araw na ang nakakalipas nang hindi ako mag pakita kay Crizza, at kahit dalawang araw na ang nakalilipas hindi parin ako maka get over sa pagka wala ng anak namin, I decided to go in the hospital and make things right, pero wala na siya d'on, I didn't know kung saan siya pumunta, pumunta narin ako sa bahay nila and all of her friends house pero wala siya d'on. "Ano 'tol, wala parin?" Tanong ni Red sa'kin, tumango ako at tinititigan parin ang alak, if you will think kung ilang araw na akong alak ng alak, three days na. Three days narin akong walang progress, all of my shoots were not taking seriously dahil ang nasa isip ko lang ay kung nasaan si Crizza. "Hm, what if you forget her nalang Range, I mean after all she is the reason why your life turns in to mess, kalat na kaya sa social media ang about sa kambal na 'yon, let the karma attack them." Aniya naman ni Elisha, hindi ako nag sal
Hi! Nabitin ba kayo sa book 1? sa watty hanggang duon lang talaga kaya 'wag kayong mag alala, isasama ko na ang book 1 na ang title ay 'Safest Place' hindi rin ako mag s-spoil ah? haha, anyways sana maenjoy nyo parin po ang book 2, dito ay iba na ang ating destinasyon, kung saan kailangan na nga ba maka move on?PROLOGUECrizza Verdin change her attitude and lifestyle and even her physical appearance so that she will never brought back the past again, after the hurtful break up in the Philippines she thinks trying again is a waste until Tristan Gallero came to her life. Is this one another heartbreak? Or still there is no end game?"Kapag nasaktan ba, kailangan saktan mo narin ang susunod."DON'T COPY RIGHT OR PLAGIARIZE IT IS A CRIME!
Agad nilang tinanggal ang bandage na mayroon sa mukha ko, paunti unti kong nasisilayan ang salamin na nasa harap ko nang lagpas kalahati na ng mukha ko ay unti-unti ko nang natatanaw ang aking mukha, nang tuluyan nang matanggal ang bandage ay agad akong nanlaki ang mata nang makita ko ang sarili ko sa salamin, hindi ako makapaniwalang napakapit sa mukha nang makita na ito, agad akong napaluha sa itsura ko. "You like it?" Tanong ni Tristan, hindi ako nakasagot at nanatiling naluha sa nakikita ko sa salamin, ako na ba talaga ito. "Ako ba ito, mas lalo akong naging maganda." Pagbibiro ko, hinaplos ni Tristan ang likod ko at saka ngumiti saakin. "It is really you, nagustuhan mo ba?" Tanong niya, ngumiti ako at saka tumango, muling tumingin sa salamin, hindi ako makapaniwalang hinahawakan padin ang mukha ko, hindi parin nalalayo ang mukha ko sa dati pero this time, hindi ko na mapapagkamalang si ate, nangingiti kong niyakap si Tristan. "Thank you Tristan,
Chapter 1 Tristan Gallero. "Kinakabahan ka ba?" Narinig ko ang boses ni Tristan, ngumiti akong naiilang, hinaplos niya ang balikat ko at saka ngumiti saakin. "This is now your home, Ireland is your home." Sabi niya saakin, nangingiti akong tumango. Simula nung lumipat ako sa Ireland, I found my peace, the life I want, the thing that I ask when I was at Philippines, nahirapan akong huminga nang dahil sa pagkakayakap namin ni Tristan, hindi dahil sa mahigpit ang yakap niya kun'di ay nahihirapan akong ibigay sakanya ang kung ano mang nararamdaman niya. I'm now three years and the baby in front of the mirror is Jacob Verdin, my son. He is alive kaya pa man nung sinabi ni Range saakin na patay na ang anak ko ay matagal kong matanggap na wala na ang anak ko dahil alam at ramdam kong andito pa siya sa loob ng tiyan ko. "Tito Tristan, are we going to play bubbles?" Aniya ni Jacob, Tristan automatically lift up Jacob. "Not today Jacob, your mom
Chapter 2 The guy who asked me earlier came to me and asking where in the Philippines I lived in, kinausap ko siya habang busy pa si tristan sa pagkausap ng mga stock-holders. "So, what is your relationship with Tristan?" Tanong niya, agad akong ngumiti at saka ininom ang bottled water. "More likely he's a suitor." Aniya ko, tumawa siya at saka tinitigan si Tristan. "More likely body guard kamo, ang sama sa'kin ng tingin." sabi niya, napatingin tuloy ako kay Tristan na nagbago ang itsura nang makita niya akong nakaharap na sakanya. Natawa nalang akong umiwas ng tingin, nakita kong lumapit sakanya ang isa pang dalagang nagtanong saakin kanina. She doesn't look like a Filipina. "Khiel? Let's go?" Aniya ng babae, nagulat siya nang makita ako, she automatically get my hand at saka 'yon, i-winave sakanya para mag shake hands kami. "You and Tristan has a chemistry isn't it Khiel?" Aniya nito, natawa kami parehas, sasagot na sana ako nang may
Chapter 3 Nagising ako sa sinag ng araw, napapangiti akong tumingin kay Jacob, kahit din ako hindi ko inaakala na ganito ka guwapo ang kalalabasan ng pagsasalik ng itsura naming dalawa, I smiled as I kissed my son on his cheek. Narinig ko ang pag bukas ng pinto, Tristan grinned on me. "Breakfast is ready." He smiled, I nodded at saka ginigising si Jacob, he woked up like his father, kung saan niyayakap ako agad. I don't know, what is the sense remembering him anyway? "Let's eat na anak." Sabi ko, he nodded and crawl in top of me sign na gusto niyang mag pabuhat, tumayo ako at saka inayos ang slipper ko, Tristan grabbed Jacob's hand at sinabi saaking siya na ang magbubuhat. Everyday ito ang scene namin, I wanted to tell how lucky I am to Tristan pero sa kada sasabihin ko 'yon, he keeps telling me that I must that when I am ready to be his girlfriend. Umupo kami sa lamesa nang makababa na kami, nakita ko ang iba't-ibang putahe na mayroon duon, I promised myself that when Jacob alread
Chapter 4: Philippines. Wala na akong ibang nagawa kun’di pumayag, after all ayoko parin namang maiwang mag isa doon at ayoko rin magkaroon siya ng expectations saakin and how I handle his business. Hindi makaluwag-luwag ang pag hinga ko habang pa biyahe kami papuntang manila. Some of the place change, still there is still city lights. “Mommy, are you okay?” Tanong ni Jacob, I suddenly looked at him as I smiled. “Yes, how about you?” Tanong ko, ngumuso siya at saka inayos ang pagkakaupo sa back seat. “It’s hot here, right papa?” Baling ni Jacob kay Tristan na abala sa pagmamaneho, even he’s busy ay ngumiti siya kay Jacob. “Yes, but this is where papa and mama came from.” Sagot ni Tristan habang nagmamaneho, ngumuso naman si Jacob bago lumuhod sa upuan at pinagmasdan ang ibang tao sa labas, I could see he’s just trying to understand how Filipino’s live in here. Marami siyang tinuro at marami rin siyang naibigay na mga pagkakaparehas sa Ireland, ang tanging problema lang ay ang mai
Chapter 11As the day goes by hindi pa rin naalis ang rumor na meron saamin, I could tell they all think that we're doing something inside kahit ang katotohanan ay wala naman talaga. Napabuntong hininga ako at saka inayos ang mga laruan ni Jacob.They can't see? I have my son and I don't have time to deal with the lust."Should we eat something? gabi na and I bet Tristan isn't coming home yet." Sabi nya kaya natigilan ako, talaga nga bang alam niyang hindi uuwi si Tristan. Since wala rin naman kaming meal pag uwi ay pumayag ako.We decided to use his car than mine para ibabalik niya nalang kami kung saan kami nag park for no hassle, sa sobrang pagod naman ni Jacob ay agad naman siyang nakatulog habang nasa biyahe so it's really akward to the both of us to be silent in one car kaya agad akong nag salita."You see, I don't know if Tristan told you already but really Jacob is not your son." Sabi ko but he didn't gave me even one a bit to reaction dahil mukhang hindi naman talaga niya ito
'Chapter 10: Know'Napag usapan nanamin ni Tristan ang gagawin namin para hindi kami mahalata ni Jacob, I even asked him to pull me out nalang to avoid it really pero sabi nya ay mas mahahalata raw na parang may tinatago kami kaya he decided na mag stay ako for a meantime.Nauna nang pumasok si Tristan while me and Jacob are still on the house, after I get dressed Jacob ay makakaalis na rin kaming dalawa. Jacob looked at me as he smile."Mama, Jacob is handsomt." Sabi niya kaya ngumiti ako habang nakikita naman niya ang reflection ko na nakikita sa harapan ng salamin, binuhat ko siya when I'm already done putting his zipper off."Let's behave in office okay?" Sabi ko bilang paalala, Jacob raised his thumb as a sign of like kaya napangiti naman akong i-kiniss siya sa noo bago ibaba, nauna siyang bumaba palabas habang sinasarado ko naman ang ibang kuwarto sa tinutuluyan namin.Lately I've been thinking how it happened na bilang isang walang alam saamin ni Jacob ay napapansing anak niya
'Chapter 9: Talk'Simula ng umuwi rito si Tristan kasama namin for few days only ay hindi ako mapakali kung sasabihin ko ba sakanya na ang pinsan niya ang tatay ng anak ko o hindi. I kept on thinking about it pero wala pari akong ma come up na better answer."Hey, come." Narinig kong aniya ni Tristan kaya agad akong lumingon sakanya habang hawak ko ang labi kong nag iisip, ilang beses pang kumurap ang mga mata ko bago lumapit sakanya at umupo. He held my arms as he rapped his on my body."Anong problema? You seem so bothered." Pag uusisa niya saakin, huminga ako ng malalim bago tumingin sakanya."W-Wala..." I replied but he seems not so believing me kaya umiwas ako ng tingin at niyakap siya, hinalikan niya ang noo ko."I know there is something wrong so... I should be open in it." Sabi niya saakin kaya agad na kumurap ng may pag aalinlangan ang mga mata ko and I don't know but I'm doubt about it.Agad akong humarap sakanya at binigyan siya ng malungkot na tingin, kaya naramdaman ko na
'Chapter 8: Don't Know.'I can't believe what just happened, I almost didn't want to show up on him dahil sa nangyari last time sa parking lot. I mean, who wouldn't be ashamed for that, he's really right, I almost lost my son two times in a row-I lied that his son died too. I feel drained."Mommy why aren't we moving?" Jacob asked and I fixed my hair symbolizing that I've gotten in to my mind again, liningon ko siya from the back seat at nginitian."Mommy just thought of something." Sagot ko, he smiled and nodded as he played to his stuff toys again kaya huminga ako ng ilang beses at lahat iyon ay mabigat.Sinasabi ko nang ayaw kong umuwi ng PIlipinas because I knew this will happen, mag ku-krus nanaman ang landas naming dalawa, 'yong tipong sasakit nanaman ang ulo kakaisip kung paano ko ma po-protektahan at mapapanindigan ang aniya kong hindi niya anak si Jacob.As I drive, I have thoughts in my mind-hindi naman ako pupunta sa office niya ngayon pero pakiramdam ko ay nasa paligid lan
'Chapter 7: Insulto'"No, I think we should not talk about my personal life." Aniya ko, nakita ko ang pag ngisi ni Range kaya umiwas ako ng tingin at nag papanggap na inaasikaso ang anak ko. Habang tinititigan ko siyang binabasa ang files ay agad akong nagtataka.Sa usap-usapan ng mga iilan na babae... Ilan na kaya ang nadiligan niya?"Ehem..." Nabigla ako nang madinig na tumikhim siya kaya hindi ako muling tumitig pa sakanya, he's looking at my baby boy kaya agad kong binago ang usapan."Is everything done? I'm leaving." Pambabara ko, ngumiti siya at saka umiling."Tristan just told me that I will guide you all the way round here but it's quite not interesting anymore-ikaw ba naman maputulan ng takong." Sabi niya habang ginagawang pang turo ang ballpen niya, napatingin ako sa takong ko nasira-nabigla ako ng kuhanin ni Jacob iyon at ilagay sa desk ni Range.Crizza's Deal...Agad kong binawi ang sapatos dahil anduon ang brand ko ng sapatos at baka maisip niya talaga saakin ay ako si Cr
'Chapter 6: Bad Day.' "Come on Jacob, let's go anak." Sabi ko, no choice ako kung'di ay dalhin siya habang hinahanap ko ang pinsan ni Tristan. I just don't expect na andito nanaman ako, nasa Pilipinas at gagawa nanaman ng mundo. Ilang araw ko tiniis ang buhay ng nakatago kaya hindi ko alam kung anong pakiramdam maging malaya rito sa Pilipinas, hindi kagaya sa Ireland kung saan hindi ko kinakailangang mangamba. Tumitingin lang ako sa ila't-ilang stations ng candy para bilhan si Jacob nang mapansin kong wala na siya sa tabi ko, halos manginig ang kalamnan kong tumakbo at nagsisisigaw ng pangalan niya. "Jacob! Anak!?" Sigaw ko pa, I don't even see his shadow anywhere, nakatingin na saakin ang ibang tao at nagbubulong-bulungan, i don't care anymore, ang importante saakin ay ang anak ko. Ilan pang pag iikot ko nang bigla kong natanaw si Jacob kasama ng isang lalaki kaya halos madapa-dapa akong hinabol siya, I even broke my heels kaya nahirapan akong maglakad. Nang maabot ko ang balik
Chapter 5: Ilo-Ilo’s Surprise. After we eat ay agad kaming pumunta sa kotse ni Tristan, I’m really disappointed he didn’t ask me what are my plans, and am I really okay with his plans. Tahimik lang ako nakaupo sa back ride habang pinupunasan ng pawis si Jacob. “I know it is hard but, 2 months left lang naman Crizza.” He said, bumuntong hininga ako as I looked at him. “Hindi ko alam Tristan, I don’t even know how is my life without your guide.” “I know, but I have cousin here okay? He could show you around, with city lights of course.” Sabi nito, hindi ako sumagot. I mean, hindi pa ba sapat na sumama na ako rito sa pinas? tapos ngayon iiwan niya ako rito sa Ilo-Ilo at mag isa siya sa Manila, you’ve gotten be kidding me fate! “Please? I know it is very hard, but I know Jacob is in my side.” Sabi niya while trying to reach my hands, he’s right, simula nang tawagin na siyang papa ni Jacob ay mas kinakampihan na siya nito keysa saakin. “2 months is long!” “Do we have to argue?” Tanon
Chapter 4: Philippines. Wala na akong ibang nagawa kun’di pumayag, after all ayoko parin namang maiwang mag isa doon at ayoko rin magkaroon siya ng expectations saakin and how I handle his business. Hindi makaluwag-luwag ang pag hinga ko habang pa biyahe kami papuntang manila. Some of the place change, still there is still city lights. “Mommy, are you okay?” Tanong ni Jacob, I suddenly looked at him as I smiled. “Yes, how about you?” Tanong ko, ngumuso siya at saka inayos ang pagkakaupo sa back seat. “It’s hot here, right papa?” Baling ni Jacob kay Tristan na abala sa pagmamaneho, even he’s busy ay ngumiti siya kay Jacob. “Yes, but this is where papa and mama came from.” Sagot ni Tristan habang nagmamaneho, ngumuso naman si Jacob bago lumuhod sa upuan at pinagmasdan ang ibang tao sa labas, I could see he’s just trying to understand how Filipino’s live in here. Marami siyang tinuro at marami rin siyang naibigay na mga pagkakaparehas sa Ireland, ang tanging problema lang ay ang mai
Chapter 3 Nagising ako sa sinag ng araw, napapangiti akong tumingin kay Jacob, kahit din ako hindi ko inaakala na ganito ka guwapo ang kalalabasan ng pagsasalik ng itsura naming dalawa, I smiled as I kissed my son on his cheek. Narinig ko ang pag bukas ng pinto, Tristan grinned on me. "Breakfast is ready." He smiled, I nodded at saka ginigising si Jacob, he woked up like his father, kung saan niyayakap ako agad. I don't know, what is the sense remembering him anyway? "Let's eat na anak." Sabi ko, he nodded and crawl in top of me sign na gusto niyang mag pabuhat, tumayo ako at saka inayos ang slipper ko, Tristan grabbed Jacob's hand at sinabi saaking siya na ang magbubuhat. Everyday ito ang scene namin, I wanted to tell how lucky I am to Tristan pero sa kada sasabihin ko 'yon, he keeps telling me that I must that when I am ready to be his girlfriend. Umupo kami sa lamesa nang makababa na kami, nakita ko ang iba't-ibang putahe na mayroon duon, I promised myself that when Jacob alread