Chapter 5.2: Agreement

KINABUKASAN ay nagising na lamang si Venus na mag-isa sa kama. Kaagad na hinanap ng kanyang mga mata ang lalaki subalit wala ito sa kwarto. Napagtanto din niya na malapit ng magdilim, hindi niya alam na halos isang araw din siyang nakatulog.

She felt so frustrated, tired, and stressed out. And not to mention her only one round sex with Mathis, can you blame her? She had not sex for a decade now.

Kaagad niyang isinuot ang bathrobe na nasa loob ng wardrobe. Good thing Mathis bought clothed before kidnapping her. Pagkatapos niyang isinuot iyon ay kaagad siyang lumabas ng kwarto at hinanap ang binata sa penthouse.

Wala si Mathis sa kusina, wala din ito sa sala, at isa lang ang nasa isip niya kundi nasa terasa ito. Kaya dinala siya ng kanyang mga paa sa ikalawang palapag at hindi nga siya nagkakamali, natagpuan nga niya si Mathis dun at hindi lang basta si Mathis lang.

Her eyebrows furrowed when she saw a round table in the center, petals of red roses are scattered on the floor, foods and a wine was present above the table, and a nice view of the full moon Luna above.

Everything was perfect and just romantic.

"Mathis..." Napalingon naman sa kanya si Mathis nang tinawag niya ito. Naabutan niya kasi ang lalaki na nakatingin sa kawalan habang ang dalawang kamay ay nakatukod sa balkonahe.

He smiled and then he walked towards her. "Akala ko hindi ka na magigising."

"Para saan yan?" Tanong niya sa lalaki at itinuro ang lamesa na nasa gitna gamit ang kanyang nguso.

"Let's have a dinner date..." He chuckled and then he grabbed her wrist. Lumapit naman silang dalawa sa lamesa at pinaupo naman siya sa upuan ng lalaki. "Have a seat, milady."

She glared at him. "Oh! What a gentleman..."

Mathis just laughed at her sarcasm and then he also sat in front of her. He doesn't know why kidnapped her in the first place but he was sure that he wanted her back. One way or another.

Then Venus stilled when she remembered something from the past as she looked at his tentalizing purple eyes. Kaagad naman siyang nag-iwas ng tingin, hindi niya alam subalit bigla siyang nakaramdam ng sakit nang maalala niya ang kanilang unang dinner date noon.

It was nice and romantic too, just like this. Everything went good and magical.

"Let's eat..." Sabi naman ni Mathis. Tumango na lang si Venus at nag-umpisa na lang sila kumain.

The dinner went great and everything was fine. Pagkatapos ng dinner ay kaagad na pumasok ulit si Venus sa kwarto at hindi na nag-abala pang kausapin si Mathis. Hindi niya alam subalit simula nang may nangyari sa kanila kagabi ay nahihiya na siya sa binata. Humiga na siya sa kama pagkapasok niya sa kwarto habang nakatitig sa kisame. Gulong-gulo na ang isip niya at ayaw pa niya itong dagdagan sa pag-iisip ng kung ano-ano kay Mathis.

Bigla na lang pumasok sa isip niya si Ezra, ano na lang kaya ang mararamdaman nito kapag malaman ng binata na nakipagtalik siya sa ibang lalaki para makalaya?

But she scratched that thought, she only had sex with Mathis so that she will no longer be trapped in this freaking island together with her fucking ex. And Venus know that Ezra will understand if he will find out about this somehow.

Ilang oras din siyang nag-isip tungkol sa kanyang anak, kay Ezra, sa kanyang papa at kapatid, at sa flower shop na naiwan niya sa West Carolina. Kinakabahan siya sa mga nangyari at mangyayari pa lamang kapag nagtagal pa siya dito sa isla kasama ang letseng lalaki na iyon.

Time flies so fast, it was already five in the morning yet she was still awake and unable to sleep because of overthinking. So, she sighed and then she walked out in the room, hoping that Mathis is now awake so that she can have a talked with him.

Hindi nga siya nadismaya nang makitang nagkakape si Mathis sa kusina. Nakatulala lang ito at mukhang malalim ang iniisip, nababasa nga niya sa magagandang kulay lila nitong mga mata na may pinagdadaanan na mabigat na problema.

Then she sighed. Why she has to care about his freaking problem? All she needs to care is all about escaping and staying away from Mathis.

She cleared her throat and she eventually caught Mathis attention. He instantly looked at her. "Can we talk?"

"Of course..." He smirked and then sipped a cup of coffee.

Umupo naman si Venus sa upuan katapat ni Mathis at tumingin ng diritso sa mga mata nito. "Our agreement, remember?"

"What about it?" Patay malisya na sagot ni Mathis. Bahagyang pinigilan naman ni Venus ang kanyang sarili na magalit baka masapak pa niya ito.

"Sex for my freedom remember? Kaya pakawalan mo na ako ngayon din..." She raised an eyebrow at him while throwing death glares.

He chuckled and then looked at her intimately. "Yes, we have an agreement but it doesn't say something like when will I gave you your freedom."

"But you promise—"

"I do..." Pinutol naman niya sa pagsasalita ang babae at inubos muna niya ang kanyang kape bago tumingin ng diritso kay Venus. "We agreed that I'll set you free but we never talked about when will I make you go..."

That's it, she heard enough. Then she stood up and walked away from him. But before she can walk a meter away, she glanced at him for a second.

She tsked. "What a man with his words."

Kaagad naman siyang lumabas ng penthouse at hinayaan ang sarili na kumalma habang tinitignan ang kulay asul na karagatan. Ano pa nga ba ang inaasahan niya kay Mathis? Nagawa na nga siyang iwan nito isang dekada na ang nakakalipas, ano na lang kaya sa napagkasunduan nila?

Naglakad naman siya papunta sa baybayin ng beach. Sumalubong sa kanya ang maalat na hangin at hinayaan niyang tangayin nito ang dulo ng kanyang mahabang buhok, naramdaman naman niya ang maliliit na mga alon na humahampas sa kanyang dalawang paa, at kinalma ang sarili habang pinagmamasdan ang natural na ganda ng isla.  

Then she stared again at the sea, she's sure she was miles and miles away from her daughter and she totally missed her so much.

Lahat ay nagawa na niya para makumbensi si Mathis na palayain siya subalit matigas talaga ang binata. Hindi niya alam kung ano ang kailangan nito sa buhay niya, kung bakit pa ito bumalik matapos siyang pabayaan ng isang dekada.

Pero kung ano man ang dahilan ng lalaki ay wala na siyang pakialam. Ang gusto lang niya ay makauwi sa piling ng kanyang anak at kalimutan na lang ang lahat na parang walang nangyari.

Saglit na ipinikit niya ang kanyang mga mata habang dinadama ang mainit na sinag ng araw sa kanyang balat.

"Vee!"

She then opened her eyes and she sighed when she heard his pathetic voice. Venus turned around just to see Mathis walking towards her with a serious face.

"What do you want!?" Sigaw niya sa lalaki nang makarating ito sa kanyang harapan. "Hindi pa ba sapat sayo na makita akong nahihirapan? Marami na akong paghihirap na nadaanan simula nung iwan mo ako. Masaya ka na ba? Kuntento ka na ba sa panggugulo sa buhay ko?"

She saw pain on his face and his lovely purple eyes wandered for a bit before looking at her again. "It's not like that, Vee—"

"Eh ano, Mathis!?" Pinutol niya sa pagsasalita ang binata. Tapos na siya, hindi na niya kaya pa. Mababaliw na talaga siya kapag hindi na niya nailabas ang galit sa dibdib niya. "Kasi Mathis, wala akong maisip na sapat na rason para pahirapan mo ako ng ganito. Ayaw na kitang makita at kinamumuhian kita!"

His face dropped. "I know..."

Sa sandaling iyon, napagtanto ni Venus ang kanyang mga sinabi sa lalaki pero hindi na niya pweding bawiin pa dahil nasabi na niya.

She felt sorry and then moment she stared at his lovely purple eyes; she instantly felt the same pain inside those perfect eyes of him.

"Mathis—"

"You're right, Vee." He cut her sentence off then he let out a deep breath. "Masyado na akong maraming atraso sayo, kaya wala akong karapatan para pahirapan ka pa ng ganito..."

Nagulat naman siya nang bigla siyang yakapin ng mahigpit ni Mathis at bumulong ito sa kanyang tenga. "I'm sorry and I'm setting you free..."