Sayna's POV (Part 2)“Huwag mo akong bigyan ng rason na paghinalaan ka.”“Wala akong kinalaman dito, Sayna. Oo, pinasundan nga kita at dahil lang iyon sa nag-aalala ako sa ‘yo. In case na may mangyari at least alam ko kung papaano ka tutulungan na makalabas sa eskandalo. Hindi ko alam na tuluyan ka ng napasailalim ng mga Servencio.”“Don’t waste your time on me, Vince. Hindi mo naman kailangang gawin ‘yon dahil hindi ako mapapahamak. Hindi ko rin naman iyon hahayaan. And I’m working on them. My loyalty is for the Servencio. I’m safe here and they are treating me right. Hindi ako ipapahamak ng kahit sino lalo na si Enver.”“How can you be so sure?”“Basta alam ko lang. Tsaka isa pa ako naman ang nagsabi kay Enver. Bakit ba sinisisi mo siya? Hindi na ako bata para pa ipasundan mo at alamin kung anong nangyayari sa buhay ko. Vince, this is not your business,” mariin kong sabi. “Don’t be a fool by him. Malalaman mo rin ang totoo kung hindi mo hahayaan na lamunin ka ng mga Servencio. They
Enver’s POV Natulala ako kay Sayna at hindi ko alam kung papaano sasagutin ang kanyang sinabi. Kung nung una, nag-race lang ako para mainis sa akin si Papa at makuha ang atensyon niya pero kalaunan naman ay napamahal na sa akin ang magulong at malayang laro ng racing na sinalihan ko. Naisip ko rin naman na sumali sa legal, sinubukan ko pa nga kaya lang napapabalik ako sa matagal ko ng nakasanayan. Pero ngayon na si Sayna ang nagsabi at tila nagmamakaawa, hindi ko na pinag-isipan pa ang mabilis kong pagtango bilang pagpayag. Naglaho ang pag-aalala niya at napalitan ng malakas na buga ng hininga at may magandang ngiti sa labi. “Talaga?” “Sinubukan ko na naman noon pero hindi ko pa rin sigurado kung babalik ako sa racing pagkatapos ng nangyari. Marami pa akong dapat gawin ngayong alam kong aalis ka.” "Hindi naman nagmamadali si Mr. Clinton." May pag-aalinlangan sa kanyang sagot na hindi niya alam kung puputulin na ba ang salita o hindi."That's not true. Matagal nang gusto ni Papa n
NANG magising ako hindi ko alam kung nasaan ako dahil sa ibang kwarto na ako nagising. Doon ko lang napansin na may dextrose pala sa aking kamay ngunit walang tao kundi ako lang. Pansin ko na naka-hospital gown na rin ako. Pero napansin ko rin ang handbag ni Sayna sa sofa kaya alam kong nandito siya. Kaya lang anong ginagawa ko dito? Wala akong maalala bukod sa biglang nandilim ang paningin ko kanina. Nahimatay ba ako? Wala na naman akong maramdaman na kahit ano. Marahil okay na ako? Mabilis na dumapo ang mata ko nang marinig ko ang pagbukas ng pintuan ng aking kwarto. Hinintay ko kung sino ang papasok at kaagad na napangiti nang makita si Sayna. Minsan gusto kong batukan ang aking sarili sa pag ngiti kapag nakikita ko si Sayna. Para akong bata na hindi alam kung anong gagawin kapag wala siya at sobrang saya naman kapag alam kong malapit lang siya sa akin. I feel like a dog wagging his tail on his owner. “Kumusta ang pakiramdam mo? May masakit ba sa ulo mo?” nag-aalala niyang tanon
Sayna’s POV I regretted it. Iyon ang sumagi sa isip ko kaya lang hindi ko ito maramdaman. Makailang beses akong napakurap ng aking mga mata bago napaatras. Walang mali sa paghalik ko sa kanyan pero mali ang lumabas sa aking bibig. Nakatulala lang ako kay Enver bago ako tuluyang umalis sa bathroom nang hindi lumilingon sa kanya. Hindi rin naman niya ako tinawag para patigilin sa pag-alis kaya nagtuloy-tuloy ako at makalabas na sa private room niya. Dere-deresto ang lakad ko hanggang sa makarating sa lobby. “Sayna.” Mabilis akong napalingon sa gilid ko at kumaway sa akin si Doc Mike, ang private doctor ni Enver. Lumapit siya sa akin. He’s wearing a blue scrub suit and there’s a stethoscope arounds his sharp shoulder and neck. He looks fine and clean. Matangkad din siya pero mas matanda sa amin ni Enver. Sa pagkakaalam ko kaedaran niya si Mr. Clinton. “Doc Mike,” bati ko at hindi ko alam kung anong idudugtong dahil okupado pa ang isip ko sa nangyari kanina. “May magandang balita ako
Sayna's POV (Part 2) "I just want to. No particular reason at all. Just one week extension is enough for me," sagot naman ni Enver. "Pero in exchange, gusto kong mangako ka sa akin na hindi ka na babalik sa illegal racing," aniya ni Mr. Clinton. "Kung sa tingin mo babalik ako na ganito ang kalagayan ko, malabong mangyari iyon. Pero mukhang hindi na." Bigla silang natahimik at kaagad naman akong lumapit sa sofa bago pa nila ako maabutan na palihim na nakikinig sa kanilang usapan. Kakahiga ko pa lang sa sofa nang biglang bumukas ang pintuan. Kaagad na nagsalubong ang tingin namin ni Enver. May dala siyang paper bag at mamahalin na kape na lagi kong iniinom sa kanyang kamay pero wala naman lumagpas ang tingin ko sa kanyang tingin ngunit wala namang sumunod na papasok pa. Nasaan na si Mr. Clinton? Umalis na ba rin? Binalik ko ang tingin ko kay Enver nang lumapit na siya sa akin. I examined him. He was wearing a maroon tight t-shirt that hugged his toned body and black sweatpants. Wala
Enver's POVNALILITO ako kung bakit hindi ako pinapansin ni Sayna simula pa kahapon nung umuwi ako. Gusto ko pa naman sanang gamitin ang oras na ito para makasama siya bago siya umalis. Inumaga na ako ng uwi dahil pagkatapos kong malaman ang tungkol kung sino ang may gawa ng pagbangga sa akin ay hindi ko alam na pupunta pala kami sa party ni Charred. Nagkaroon lang ng simpleng kasiyahan dahil birthday niya. Hindi ko sana gustong magtagal kaya lang nalaman ko na si Charred pala ang tumulong para makilala ko kung sino ang bumangga sa akin kaya hindi nanatili muna ako doon. Kailangan ko na lang itong makaharap pero hindi pa ngayon dahil nandito pa si Sayna. Gusto ko itong makausap kapag pumunta na siya sa Europe dahil ramdam kong magkakaroon ng problema. Hindi ako umuwi na amoy alak ako kaya nakitulog ako kila Leo. Sapat naman ang tulog ko kaya pumasok pa rin ako sa trabaho pero late na nga lang kaya hindi na ako nagbreak. Ginawa ko muna ang trabaho ko na kinagulat ko na biglang dumami
Enver's POV (Part 2) Huminga lang ako ng malalim na hininga. “Huwag muna nating pag-usapan ang tungkol sa kanya.” “Akala ko ba sasabihin mo sa akin kung anong tungkol sa inyong dalawa, sa buhay mo?” “Oo at pinakita ko sa ‘yo ang buhay ko tungkol sa sarili ko pero ang tungkol kay Papa,” umiling ako. “Hindi ko pa kaya sa ngayon.”Tumango siya at binasa ang kanyang labi. I got attracted. I lifted her chin again but now to get closer to me. Malapit ng maglapat ang mga labi namin nang bahagya niya akong itulak. Umiwas siya ng tingin. “Hindi ko kayang halikan ka sa ngayon. Naaalala ko ‘yong babae. Sorry.” Dali-dali siyang tumayo at iniwan ako sa sala. Hinawi ko ang aking buhok papunta sa likod kasabay ng aking paghinga. Kasalanan ko ‘to. Kung hindi na lang sana ako sumama pa kay Leo, sana hindi galit ngayon sa akin si Sayna. Bakit ko kasi hinayaan na halikan ako?! Binulong na ito sa akin ng babae pero akala ko tinanggap niya ang pagtanggi ko. Fvck it! Hindi ako pinansin ni Sayna. D
Sayna’s POVHABANG nag-aayos ng aking gamit ay nagunita ko ang mga sinabi sa akin ni Vince. Never kong naisip na makikita ko pa ang maganda niyang ngiti dahil palagi siyang galit sa akin dahil nga sa pagpayag ko na magpakasal kay Enver. Kahit na sinabi niyang susuportahan niya ako ay alam kong mabigat ang kanyang loob kaya naman nakakatuwa na nakakagulat na makita muli ang kanyang ngiti. Subalit kaakibat pala nito ang isang mabigat na balita. Hindi ko alam kung tama ba ang salitang iyon para tapatan ang nararamdaman ko pero masaya ako para sa kanya. He really deserves all the best in this world. Sinabi niya sa akin na sa Almarez na siya nagtatrabaho bilang corporate lawyer. Alam kong sinubukan niya dati dito sa Servencio pero hindi siya natanggap at sobrang nasaktan talaga siya. Kaya naman ngayong nahanap niya ang para sa kanya ay sobrang saya ko kahit na may inaalam ako sa Almarez. Wala namang masyadong alam doon si Vince pero mas lalong hindi ko na siya pwedeng pagkatiwalaan tungk
Enver’s POV“Congrats, bro. Hindi ko alam na talagang seryoso ang pagsali mo sa legal racing team,” bati sa akin ni Leo sabay tapik sa aking balikat. I just smirked as I shook my head. “Kailangan ko lang.”“Kailangan ba talaga o sadyang napilitan ka lang dahil kay Sayna?”“Hindi naman sa napilitan pero gusto ko rin talagang gawin para sa kanya… para na rin sa sarili ko.” Ngumuso siya at marahan na tumango. Mukhang hindi pa rin siya makapaniwala sa ginawa kong pag-alis sa grupo niya at lumipat sa legal race.Kung gusto kong magpatuloy sa passion ko at hindi mag-alala sa akin si Sayna, kailangan ko itong gawin kahit na mahirap para sa akin. I don’t know if I would be able to get the thrill I found in my own type of racing before. There’s so much fun and excitement there. Hindi pa naman ako sumusubok ngayon sa legal na race dahil kakasali ko lang kahapon. Naging mabilis lang din ang pagpasok ko dahil sa kilala naman ako.My name brings me privilege.“So, wala na talagang balikan?” he c
Enver's POV (Part II) Nagtiim bagang ako sa sinabi ko. Tuwing naiisip ko na boyfriend ni Sayna si Vince, kumukulo ang dugo ko. Tiningnan niya lahat ng papel. I already emailed him beforehand. Galing din naman ito sa kanya kaya alam niya ang lahat ng tinutukoy. “Gusto ko pang maibestigahan ang tungkol sa buhay ni Vince Poblacion. His personal life. Family life,” pagdidiin ko sa huli kong sinabi. Tumingin siya sa akin na kita kong naintindihan niya agad ang gusto kong malaman bago napatingin siya ulit sa papeles na nilapag ko. Ito naman ay mga college application at ilan pang dokumento kung saan pare-parehiong naroon ang pangalan ni Dad. Mr. Nichael dela Torre read it. Muli pa siyang napatingin sa akin bago niya kinuha ang mga iyon. “It says here that her father is Clinton Ven Servencio. My father is Clinton Ven Servencio…” biglang may kung anong bumara sa aking lalamunan kaya tila napapaos ko itong nasabi. “To be honest, I’m confused. Wala akong kilala na may half brother ako
Enver's POV (Part I) Hindi naman sa nawala ako sa focus sa aking trabaho pero hindi ako mapakali sa nitong mga sumunod na araw. Ayokong maapektuhan ang iilang meeting at projects na hawak ko kaya lang alam kong medyo apektado ito dahil sa nalaman ko. Even seeing my Dad makes me feel uncomfortable, too. Tuwing nagkakasalubong kami sa lobby ay pilit ko rin siyang iniiwasan. Mas nakakapag-isip ako kapag hindi ko siya nakikita pero kasabay nun ay ang pag-iisip ko rin ng kung ano-ano. What I have learned made me a bit distant to him. May mga oras na gusto ko siyang makausap kaya lang mas pinipili ng isipan ko na lumayo muna kay Dad. Alam kong hindi pa naman napapatunayan lahat ng nalaman ko. I don’t know if Vince Poblacion is even my half-brother and a part of me doesn’t believe it but it made me confused and this issue stuck in my head now. I have been looking forward to this day because I will meet the investigator. Magkikita kami sa isang malapit na resto sa office at dahil sa pag
Ngunit malaki ang posibilidad ng sinabi ni Alicia. Something has been off with Vince. He's confident enough to pissed me off. Hindi naman siya mapo-protektahan ng mga Almarez in case na lumaban ako sa kanya. Ito ang nasa isip ko kung bakit malakas ang loob niya na hamunin ako dahil kung totoo ang sinabi ni Alicia, malamang magkapatid kami. At iyon pa ay kung totoo na anak nga siya ni Realyn Mondez - ang dating sekretarya ni Papa na nahuli kong nahalikan niya.Nasapo ko ang noo ko. Sumakit ang ulo ko dahil sa mga nalaman ko at wala man lang naging epekto ang alak sa katawan ko.["Kasama mo si Leo kanina?"]Humilig ako sa headboard at hinilot ang sentido ko. Sayna is my everything and I can't lose her dahil lang sa paghihinala ko kay Vince. Wala siyang alam sa nangyayari sa ginawa ng kaibigan niya at gusto ko siyang protektahan."Yeah. Pero hindi ko na siya kasamang umuwi dahil bigla na lang siyang nawala," sinubukan kong pagaanin ang atmosphere sa usapan naming dalawa. I want to bring
Enver’s POV (Part I) NAGING abala ako sa trabaho at madalang na lang din ang pag-uusap namin ni Sayna kahit pa may nakalaan na kaming oras para makapag-usap. Minsan talaga ay hindi na kinakaya kaya naman lumilipas ang araw na hindi ko man lang naririnig ang kanyang boses. “Bakit tayo nandito?” malakas na tanong ni Leo at luminga sa paligid. Kailangan niyang lakasan ang boses niya para magkarinigan kaming dalawa. Nasa isang bar kami ngayon. Pinaalam ko naman ito kay Sayna at pumayag naman siya na pumunta ako dito at kasama ko naman din si Leo. Wala rin naman akong balak na gumawa ng kalokohan. Kailangan ko lang ng pampainit sa aking lalamunan dahil lamig na lamig na ang katawan ko para sa asawa ko. “Marami lang akong iniisip at gusto ko lang munang umalis sa bahay.” Wala rin naman si Sayna doon. “Bakit naman?” Kinuha niya ang isang beer at nilagok ito bago muling nagsalita. “Alam ba ito ni Sayna? Ayokong madawit sa away mag-asawa.” “Alam niya. Nagpaalam ako.” Tila nakahinga ng m
Enver's POV (Part 2)“Bakit? Hindi ko hahayaan na ginawa niya iyon sa iyo. He’s the mastermind. Makukulong siya at-”“Gusto ko rin iyon, ‘Pa. Gusto ko siyang makita sa loob ng rehas dahil alam kong siya ang mastermind sa aksidente ko.” Hinawi ko ang aking buhok papunta sa likod. “Kanina nung nakita ko siya gusto ko siyang saktan pero hindi pa ngayon. I was bothered that he wasn’t bustling about it. Para may iba pa siyang plano kaya alam ko kung sasabihin natin ngayon makakalusot siya at isa pa, illegal racing iyon, ‘Pa. Malamang nasa isip niya na kahit sabihin natin sa mga pulis, mahihirapan tayong i-justify ang totoo. Lahat pwedeng mangyari sa race.”Tumango si Papa kahit hindi naman niya gusto ang sinabi ko. But somehow he looks pleased and proud. “You grew up, Enver. I’m proud of you.”“This is for Sayna,” maagap kong sagot. Napaayos ng upo si Dad. Sumingkit ang kanyang mata sa akin. “We’re trying to make our relationship work for real, ‘Pa,” dugtong ko pa. Nagulat siya pero mabil
Enver’s POV Nalaman ko lang naman kung nasaan si Sayna dahil sa tracker na nilagay ko sa kanya phone. Nagpatulong ako kay Leo na mailagay ko iyon sa phone ni Sayna dahil nag-alala ako sa safety niya nang sadyain ang pagkabangga sa akin. Buti na lang din at ginawa ko iyon kung hindi ay hindi ko malalaman kung nasaan siya. Labis akong nag-alala nang hindi ko siya makita sa condo ng ilang oras. Doon ko talaga napagtanto na hindi ko na siya kayang mawala sa aking buhay. Wala nang pagdududa sa aking sarili na gusto ko talaga siya. Pero hindi rin talaga nagtagal ang lahat at kailangan niyang umalis para naman kunin ang kanyang ambisyon. Patuloy naman ang communication naming dalawa kahit na magkaiba ang oras. I just want her to know that she’s mine and I’m willing to wait for her. At ang isa ko pang gagawin ngayon ay ang harapin kung sino ang bumangga sa akin. Napatingin ako sa aking wrist watch. Gusto kong matawa dahil nagpa-late na nga ako pero wala pa rin siya dito ngayon. Five mi
Sayna’s POVHINATID ako ni Enver sa airport at hindi ko akalain na labis akong magiging emosyon. Parang gusto ko na lang tuloy umatras at sabihin kay Mr. Clinton na ibalik na lang ako sa dati kong puwesto sa kompanya habang tinuturuan ko si Enver na maging Chairman ng Servencio Group pero hindi ko ginawa. Inisip ko na mawawala lang ang sakripisyo naming dalawa kung hindi namin susubukan ang ganitong relasyon. Pareho man kaming bago ang ganitong set up pero kapag nakayanan namin, alam kong malalagpasan pa namin ang iba pang problema. Pumunta kaagad ako sa suite ko. Nilibot ko ang paningin ko sa buong kwarto at nakaramdam ako ng kalungkutan na hindi ko inaasahan. Para sa akin masyadong malaki ang suite na ito para sa isang tao at hindi ko na maalala kung kailan ba ako naging mag-isa sa isang kwarto. Inayos ko na rin ang mga gamit ko habang nagmumuni-muni sa bago kong magiging tahanan sa loob ng hindi ko pa alam na panahon. Binagsak ko ang katawan ko sa kama nang matapos ako sa lahat n
Sayna's POV (Part 2)Wala ako sa aking sarili na napangiti. “Sana hinintay mo na lang ako sa condo. Pauwi na rin naman ako.” Ngunit hindi ko iyon naisip maliban ngayong nakita ko siya. Tila wala akong lakas na bumalik dahil alam kong hindi na naman kami magpapansinan at bigo naman ako na pigilan kung anong nararamdaman ko para sa kanya. Mas lalo akong kumapit ng yakap kay Enver. Binaon ko ang dibdib ko at hinayaan ang aking sarili na umiyak tutal hindi naman siguro mahahalata dahil umuulan. “Please don’t cry.”Hinawakan niya ang magkabila kong pisngi at inangat ito para magtama ang paningin naming dalawa. Pinunasan niya ang luha ko na humalo na sa ulan. “Let’s try.”Napakunot-noo ako. “Anong ibig mong sabihin?” “I’ve changed and I want us together.”“Ilang araw lang naman tayong hindi nagpasinan. Paano mo nasabing-”“I want to try, Sayna. I want this to be real. I wanted what we have to make it real.”Hinanap ko sa mata niya kung totoo ba ang naririnig ko. Nagsasabi man siya ng t