Sayna's POV (Part 2) Umalis si Enver para umuwi sa kanila at makausap si Mr. Clinton. Gusto niya raw sabihin kung pwede munang iatras ang pag-alis ko hanggang sa tuluyan na niyang magamay. Sinabi ko sa kanya na hindi na niya kailangang gawin iyon at may tiwala kami sa kanya lalo pa’t ako naman ang magtuturo. Hindi ko alam kung bakit gusto pang iatras ni Enver ang pag-alis ko gayong wala na namang dahilan pa para magtagal kami sa kasal na ito. Inalam ko ang problema na kinakaharap namin ngayon sa Almarez at tama nga ang espekulasyon namin na nagiging parehas na nga kami sa kanila na tila may nakakaalam ng bawat hakbang namin. Ngunit kaagad din akong napahinto nang makatanggap ako ng text mula kay Vince. Vince: Let’s talk. May itatanong ako at kung pwede sana ikaw lang mag-isa. Not urgent but if you have time now, pwede tayong sabay na magmeryenda. Pero seryoso ang pag-uusapan natin. Pumunta sa lugar na sinabi ni Vince at pumayag na sabay kaming magmeryenda. Nakaramdam ako ng ka
Enver's POV Nang magkita kami ni Papa sa bathroom, medyo alangan siya sa amin at lagi naman kaming ganun. Matapos kong marinig ang pag-uusap nila ni Sayna kanina, hindi ko alam kung paano magre-react sa harap niya pero hindi ko na iyon masyadong inisip at umakto na lang ng maayos. Binanggit niya sa akin ang plano niyang ipasa sa akin ang kompanya pero wala siyang masyadong idenitalye pero gusto niya akong pumunta sa conference room pagkatapos ng meeting nila. Naliwanagan lang ako sa lahat ng plano niya nang magkaharap kaming tatlo. Wala naman akong reklamo dahil iyon ang plano. Nagunita ko tutol ako sa kasal na ito kaya naman hindi ko maintindihan kung bakit nahihirapan akong isipin na matatapos na ang pagsasama namin ni Sayna. Ganun din ba siya? Pero ano ngayon kung pareho kami? May magbabago ba? Pero malabo ring mangyari iyon dahil alam kong mas priority niya ang kanyang ambisyon kaysa sa ibang bagay. Kaya nga niya nagawang isakripsyo ang kanyang kalayaan para lang mailigtas ako
Enver's POV (Part 2) “Bakit ka umiyak?” mabilis siyang umiling bilang pagtatanggi. Sinubukan kong ngumiti para pagaanin ang kanyang kalooban. Hinaplos ko ng pababa at angat ang kanyang gilid para maramdaman niya ang presensya. Pero pinigilan niya ang kamay ko at mahinang tumawa. “Nakakakiliti, Enver.” sinubukan ko ulit siya kilitiin pero pinigilan niya lang ulit ako. “Bakit ka nga umiyak?” umiwas siya ng tingin at pinilit kong iangat ang tingin niya sa akin. “Bigla lang akong nalungkot sa sinabi mo. Hindi ko alam kung bakit pero masaya ako kung anong meron tayong dalawa. Hindi maganda ang simula natin pero alam kong dapat na rin nating tapusin kung anong meron tayo kapag nasa Europe na ako.” “Hindi naman tayo kaagad maghihiwalay. Basta hangga’t walang annulment, mag-asawa pa rin tayo.” Natitilan si Sayna at mariing tumitig sa akin. Kinagat niya ang kanyang pang-ibabang labi at mas lalo akong na-turn on. Hinawakan ko ang kanyang magkabilang panga at bahagyang hinaplos ng ak
Sayna’s POV Kinakabahan ako sa kung anong namamagitan sa amin ni Enver. Hindi ko alam kung anong gagawin para pigilan ang isipan ko na alamin kung ano ba ang meron sa aming dalawa. Hindi ko gusto na pangunahan ang lahat nang dahil lang sa maayos kami at maganda na ang pakikitungo naman sa isa't isa. Paano kung nakikisama lang pala dahil pareho kaming may pangangailan sa aming katawan? Baka kapag tinanong ko siya tungkol doon muling kaming bumalik sa dati. It will become more awkward if I just ask him without strong evidence that he likes me or strong will to ask him. Pero kailangan ba ng matibay na ebidensya para doon? “Handa ka na ba?” Natauhan ako sa malalim kong pag-iisip at kaagad napatayo. Mabilis akong tumango at lumapit sa kanya. Nagtataka na tila gusto niyang magtanong ngunit hindi siya nagsalita. Lumakad na kami papunta sa sasakyan niya at naging tahimik kami hanggang sa makarating sa venue ng racing nila ngayong gabi. Abala pa ako sa mga Almarez pero wala pa naman akong
Sayna's POV (Part 2) Kumunot ang noo ko at hindi pa rin maintindihan kung bakit ganito ka-tense ang buong paligid. Lagi namang tensyonado ang lugar dahil iba't iba ang dahilan ng mga racer na nandito - maging tungkol man iyon sa kasiyahan o pero. Subalit may kakaiba akong kutob. Naiintindihan ko na iyon nga ang dahilan ni Enver. Ilang beses na niya itong nabanggit sa akin. Hindi na kailangan ng pera ng isang Enver Servencio. He's racing because it was fun. Pwede nga siyang sumali sa racing na legal pero mas pinili niya dito. Napansin marahil ni Leo na hindi nawala ang pagkalito ko kaya naman muli siyang nagsalita. "Feeling ko masamang balita itong bago na sumali," tinuro niya ang screen kaya muli akong napatingin doon. Nasa unahan pa rin si Enver pero hindi naman nalalayo ang ilan at sila lang din 'yong mga nakasali na nung nakaraan. Hindi ko alam kung sino ang bago ngunit bago ko pa ito matanong ay sinagot na ni Leo. "Iyong itim na Ferrari. He's kind of reckless and eager. Kung
Enver’s POV“Putcha!” malakas kong singhal at maiging kinokontrol ang aking paghinga. Kanina ako lang at ang kalsada pero ngayon nakadikit na sa akin ang isa sa bagong racer na sinabi ni Leo nung nakaraang araw. Talagang dumidikit siya para pabagalin ako.Dulot na rin marahil ng adrenaline sa aking katawan mas pinabilis ko pa ang sasakyan ko hanggang sa malampasan ko siya pero nakasunod din kaagad at walang balak na magpaiwan. He comes up next to mine at one of the curves. His engine roars. Hindi ko na pinigilan ang aking sarili at gumawa ako ng delikadong galaw nang apakan ko ang brake ilang segundo bago ang recommended para sa curb bago ako gumawa ng isang paliko. Soft tires screeching against the asphalt. It was like a music to my ears. Naiwan ko sa aking likod ang baguhan na iyon - nakalimutan ko ang pangalan niya at mukhang kailangan kong alamin kung sino siya. Natawa ako sa ginawa ko pero desperado akong manalo dito. Gusto kong alamin kung anong gustong malaman ni Sayna sa akin
Enver's POV (Part 2) Hindi man lang ako nagulat o kaya mabilis na tinanggi ang alegasyon. Tila alam ko na ang tungkol sa nararamdaman ko at kailangan ko na lamang ng pagkumpirma. Sa tanang buhay ko mas natakot pa akong aminin ang tibok ng puso ko para kay Sayna. Sa unang pagkakataon, hindi ko alam kung anong gagawin ko sa nararamdaman kong ito. Nagtatanong ang isip ko kung dapat ko bang balewalain dahil alam kong aalis siya at walang permanente sa aming dalawa. Dapat ko bang isipin na merong walang hanggan sa aming dalawa? “Good luck, bro. Pero subukan mo na umamin dahil baka parehas kayo ng nararamdaman.” iyong ang nais kong marinig ngayong araw at ang sign na hindi ko pa gustong harapin. “Hindi tayo sigurado,” mapait kong tinig habang nakatingin na kay Sayna at marahang hinaplos ang kanyang kamay gamit ang aking hintuturo. NAGPAALAM si Leo dahil aasikasuhin niya pa kung sino ang lalaking gumawa nito sa akin. Malakas ang loob ng lalaking iyon para hindi siya matakot na maaaring ma
Sayna’s POVMalinaw na sa aking ang sagot. Iyon ang huli kong sinabi sa kanya bago ako tuluyan na umalis sa kwarto niya at asikasuhin ang ibang bagay imbes na samahan siya bilang asawa ko at kahit gusto ko. Ngunit alam ko rin na kailangan na matigil kung anong meron kami. Mas mabuti kung lalayo muna ako para mapag-isip. Alam kong gusto niya ako. Kita ko sa kanyang mata na gusto niya ako at walang kahit anong salita ang makakatumbas kung gaano ako natatakot na baka pareho kami. Aalis ka, Sayna! At baka hindi na rin ako babalik pa dito para maging totoo ang paghihiwalay namin. Wala naman kaming malalim na pinagsamahan bukod sa pisikal na pagsasama. Subalit, kailangan ko pa itong paulit-ulit na ipaalala sa aking sarili para hindi ko makalimutan. “Mr. Clinton, I’m sorry to disappoint you. Gusto ko lang naman sanang makilala si Enver lalo pa’t nagkakasama kami lagi. Hindi naman ito makakaapekto sa trabaho ko. Pangako ‘yan,” magalang kong sabi. Kaagad akong pumunta dito sa kanyang baha
Enver’s POV“Congrats, bro. Hindi ko alam na talagang seryoso ang pagsali mo sa legal racing team,” bati sa akin ni Leo sabay tapik sa aking balikat. I just smirked as I shook my head. “Kailangan ko lang.”“Kailangan ba talaga o sadyang napilitan ka lang dahil kay Sayna?”“Hindi naman sa napilitan pero gusto ko rin talagang gawin para sa kanya… para na rin sa sarili ko.” Ngumuso siya at marahan na tumango. Mukhang hindi pa rin siya makapaniwala sa ginawa kong pag-alis sa grupo niya at lumipat sa legal race.Kung gusto kong magpatuloy sa passion ko at hindi mag-alala sa akin si Sayna, kailangan ko itong gawin kahit na mahirap para sa akin. I don’t know if I would be able to get the thrill I found in my own type of racing before. There’s so much fun and excitement there. Hindi pa naman ako sumusubok ngayon sa legal na race dahil kakasali ko lang kahapon. Naging mabilis lang din ang pagpasok ko dahil sa kilala naman ako.My name brings me privilege.“So, wala na talagang balikan?” he c
Enver's POV (Part II) Nagtiim bagang ako sa sinabi ko. Tuwing naiisip ko na boyfriend ni Sayna si Vince, kumukulo ang dugo ko. Tiningnan niya lahat ng papel. I already emailed him beforehand. Galing din naman ito sa kanya kaya alam niya ang lahat ng tinutukoy. “Gusto ko pang maibestigahan ang tungkol sa buhay ni Vince Poblacion. His personal life. Family life,” pagdidiin ko sa huli kong sinabi. Tumingin siya sa akin na kita kong naintindihan niya agad ang gusto kong malaman bago napatingin siya ulit sa papeles na nilapag ko. Ito naman ay mga college application at ilan pang dokumento kung saan pare-parehiong naroon ang pangalan ni Dad. Mr. Nichael dela Torre read it. Muli pa siyang napatingin sa akin bago niya kinuha ang mga iyon. “It says here that her father is Clinton Ven Servencio. My father is Clinton Ven Servencio…” biglang may kung anong bumara sa aking lalamunan kaya tila napapaos ko itong nasabi. “To be honest, I’m confused. Wala akong kilala na may half brother ako
Enver's POV (Part I) Hindi naman sa nawala ako sa focus sa aking trabaho pero hindi ako mapakali sa nitong mga sumunod na araw. Ayokong maapektuhan ang iilang meeting at projects na hawak ko kaya lang alam kong medyo apektado ito dahil sa nalaman ko. Even seeing my Dad makes me feel uncomfortable, too. Tuwing nagkakasalubong kami sa lobby ay pilit ko rin siyang iniiwasan. Mas nakakapag-isip ako kapag hindi ko siya nakikita pero kasabay nun ay ang pag-iisip ko rin ng kung ano-ano. What I have learned made me a bit distant to him. May mga oras na gusto ko siyang makausap kaya lang mas pinipili ng isipan ko na lumayo muna kay Dad. Alam kong hindi pa naman napapatunayan lahat ng nalaman ko. I don’t know if Vince Poblacion is even my half-brother and a part of me doesn’t believe it but it made me confused and this issue stuck in my head now. I have been looking forward to this day because I will meet the investigator. Magkikita kami sa isang malapit na resto sa office at dahil sa pag
Ngunit malaki ang posibilidad ng sinabi ni Alicia. Something has been off with Vince. He's confident enough to pissed me off. Hindi naman siya mapo-protektahan ng mga Almarez in case na lumaban ako sa kanya. Ito ang nasa isip ko kung bakit malakas ang loob niya na hamunin ako dahil kung totoo ang sinabi ni Alicia, malamang magkapatid kami. At iyon pa ay kung totoo na anak nga siya ni Realyn Mondez - ang dating sekretarya ni Papa na nahuli kong nahalikan niya.Nasapo ko ang noo ko. Sumakit ang ulo ko dahil sa mga nalaman ko at wala man lang naging epekto ang alak sa katawan ko.["Kasama mo si Leo kanina?"]Humilig ako sa headboard at hinilot ang sentido ko. Sayna is my everything and I can't lose her dahil lang sa paghihinala ko kay Vince. Wala siyang alam sa nangyayari sa ginawa ng kaibigan niya at gusto ko siyang protektahan."Yeah. Pero hindi ko na siya kasamang umuwi dahil bigla na lang siyang nawala," sinubukan kong pagaanin ang atmosphere sa usapan naming dalawa. I want to bring
Enver’s POV (Part I) NAGING abala ako sa trabaho at madalang na lang din ang pag-uusap namin ni Sayna kahit pa may nakalaan na kaming oras para makapag-usap. Minsan talaga ay hindi na kinakaya kaya naman lumilipas ang araw na hindi ko man lang naririnig ang kanyang boses. “Bakit tayo nandito?” malakas na tanong ni Leo at luminga sa paligid. Kailangan niyang lakasan ang boses niya para magkarinigan kaming dalawa. Nasa isang bar kami ngayon. Pinaalam ko naman ito kay Sayna at pumayag naman siya na pumunta ako dito at kasama ko naman din si Leo. Wala rin naman akong balak na gumawa ng kalokohan. Kailangan ko lang ng pampainit sa aking lalamunan dahil lamig na lamig na ang katawan ko para sa asawa ko. “Marami lang akong iniisip at gusto ko lang munang umalis sa bahay.” Wala rin naman si Sayna doon. “Bakit naman?” Kinuha niya ang isang beer at nilagok ito bago muling nagsalita. “Alam ba ito ni Sayna? Ayokong madawit sa away mag-asawa.” “Alam niya. Nagpaalam ako.” Tila nakahinga ng m
Enver's POV (Part 2)“Bakit? Hindi ko hahayaan na ginawa niya iyon sa iyo. He’s the mastermind. Makukulong siya at-”“Gusto ko rin iyon, ‘Pa. Gusto ko siyang makita sa loob ng rehas dahil alam kong siya ang mastermind sa aksidente ko.” Hinawi ko ang aking buhok papunta sa likod. “Kanina nung nakita ko siya gusto ko siyang saktan pero hindi pa ngayon. I was bothered that he wasn’t bustling about it. Para may iba pa siyang plano kaya alam ko kung sasabihin natin ngayon makakalusot siya at isa pa, illegal racing iyon, ‘Pa. Malamang nasa isip niya na kahit sabihin natin sa mga pulis, mahihirapan tayong i-justify ang totoo. Lahat pwedeng mangyari sa race.”Tumango si Papa kahit hindi naman niya gusto ang sinabi ko. But somehow he looks pleased and proud. “You grew up, Enver. I’m proud of you.”“This is for Sayna,” maagap kong sagot. Napaayos ng upo si Dad. Sumingkit ang kanyang mata sa akin. “We’re trying to make our relationship work for real, ‘Pa,” dugtong ko pa. Nagulat siya pero mabil
Enver’s POV Nalaman ko lang naman kung nasaan si Sayna dahil sa tracker na nilagay ko sa kanya phone. Nagpatulong ako kay Leo na mailagay ko iyon sa phone ni Sayna dahil nag-alala ako sa safety niya nang sadyain ang pagkabangga sa akin. Buti na lang din at ginawa ko iyon kung hindi ay hindi ko malalaman kung nasaan siya. Labis akong nag-alala nang hindi ko siya makita sa condo ng ilang oras. Doon ko talaga napagtanto na hindi ko na siya kayang mawala sa aking buhay. Wala nang pagdududa sa aking sarili na gusto ko talaga siya. Pero hindi rin talaga nagtagal ang lahat at kailangan niyang umalis para naman kunin ang kanyang ambisyon. Patuloy naman ang communication naming dalawa kahit na magkaiba ang oras. I just want her to know that she’s mine and I’m willing to wait for her. At ang isa ko pang gagawin ngayon ay ang harapin kung sino ang bumangga sa akin. Napatingin ako sa aking wrist watch. Gusto kong matawa dahil nagpa-late na nga ako pero wala pa rin siya dito ngayon. Five mi
Sayna’s POVHINATID ako ni Enver sa airport at hindi ko akalain na labis akong magiging emosyon. Parang gusto ko na lang tuloy umatras at sabihin kay Mr. Clinton na ibalik na lang ako sa dati kong puwesto sa kompanya habang tinuturuan ko si Enver na maging Chairman ng Servencio Group pero hindi ko ginawa. Inisip ko na mawawala lang ang sakripisyo naming dalawa kung hindi namin susubukan ang ganitong relasyon. Pareho man kaming bago ang ganitong set up pero kapag nakayanan namin, alam kong malalagpasan pa namin ang iba pang problema. Pumunta kaagad ako sa suite ko. Nilibot ko ang paningin ko sa buong kwarto at nakaramdam ako ng kalungkutan na hindi ko inaasahan. Para sa akin masyadong malaki ang suite na ito para sa isang tao at hindi ko na maalala kung kailan ba ako naging mag-isa sa isang kwarto. Inayos ko na rin ang mga gamit ko habang nagmumuni-muni sa bago kong magiging tahanan sa loob ng hindi ko pa alam na panahon. Binagsak ko ang katawan ko sa kama nang matapos ako sa lahat n
Sayna's POV (Part 2)Wala ako sa aking sarili na napangiti. “Sana hinintay mo na lang ako sa condo. Pauwi na rin naman ako.” Ngunit hindi ko iyon naisip maliban ngayong nakita ko siya. Tila wala akong lakas na bumalik dahil alam kong hindi na naman kami magpapansinan at bigo naman ako na pigilan kung anong nararamdaman ko para sa kanya. Mas lalo akong kumapit ng yakap kay Enver. Binaon ko ang dibdib ko at hinayaan ang aking sarili na umiyak tutal hindi naman siguro mahahalata dahil umuulan. “Please don’t cry.”Hinawakan niya ang magkabila kong pisngi at inangat ito para magtama ang paningin naming dalawa. Pinunasan niya ang luha ko na humalo na sa ulan. “Let’s try.”Napakunot-noo ako. “Anong ibig mong sabihin?” “I’ve changed and I want us together.”“Ilang araw lang naman tayong hindi nagpasinan. Paano mo nasabing-”“I want to try, Sayna. I want this to be real. I wanted what we have to make it real.”Hinanap ko sa mata niya kung totoo ba ang naririnig ko. Nagsasabi man siya ng t