Ilang segundo lang ang binilang bago may bumaba mula sa kaparehong sasakyan.
Isang babae na nakapulang dress ngunit nagkulang sa tela. Slim lang ang katawan nito pero nagmamalaki ang kanyang dibdib. Hindi na nakapagtataka. Kaya naman pala nag stay sa kanya ang demonyong si Jacob.
Sakto lang din ang height nito para sa isang babae. Hanggang balikat siya ni Jacob pero dahil sa takong na suot nito ay halos umabot na siya sa tainga ng demonyo.
Hindi ko maitatanggi na maganda ito. Pero dala ng make-up sa mukha ay halos magmukha na itong clown.
Napairap ako sa kawalan. Jusq. Hindi man lang marunong magblend ng eye-shadow.
"Bitch, kumalma ka lang," sabi ni Cyril sa mahinahon na paraan.
Napatiimbagang ako. "May magagawa ba 'ko?"
Hindi ba nanonood ng tutorial ang babaeng 'to? Tanong ko sa aking isipan.
Tuluyan kong pinarada ang e-bike sa gilid kung
"Good morning," bati ko sa mga bata.Sabay sabay silang tumayo ngunit nanatiling nakaupo ang isa sa kanila. Sabay sabay silang bumati ngunit nanatiling tikom ang bibig nito.Tatlong araw na ang nakalipas at sa tatlong araw na 'yon ay laging ganito ang sitwasyon. Laging tahimik ang anak ni Jacob gaya ng sinasabi nila Aling Wency."Okay, kids!" Masigla kong panimula. Dahil doon lahat sila ay nakatingin na sa akin. "Get your coloring book and coloring materials!"Muli na naman silang nag-ingay. Nagpagandahan sila ng mga coloring books. Nagpasosyalan kumbaga."Teacher Mel! I have many many colors po!" bibong sigaw ni Itzy.Ngumiti na naman ako ng pilit, "Good! Pahiramin mo mga classmate mo kapag nanghiram sila!" Tapos pahiram din ako ng daddy mo.Kahit papaano ay nababawasan ang sakit ng ulo ko kapag kausap ko si Itzy. Nakakaintindi kasi ito ng tagalog at maru
"Bitch, you need to get some files daw as soon as possible," bungad sa akin ni Cyril gamit ang earpiece na suot ko sa aking tainga. "Nalulugi na raw kasi ang ilan sa mga kompanya na hawak niya," dagdag nito.Pero tila ako isang robot na naglalakad papasok ng bahay. Hindi ko alam ang gagawin ko. Masyado akong nalilito. Kahit sila Aling Wency ay hindi ko nabati kanina. Hindi tuloy ako nakapagplastikan sa kanila.Hindi pa rin mawala sa aking isip ang nangyari kanina. Ang pag-aalala sa mukha ni Jacob nang makita niya ang kanyang anak.Hindi ko kasi lubos maisip kung bakit kailangan niyang malungkot sa bagay na siya naman mismo ang gumawa.Naiinis ako sa sarili ko. Hindi ako 'to.Hindi ko mahina.Hindi ako kailan man naawa."Jose! Baka gusto mong magsalita? Aswang na 'to!" sigaw ni Nicko sa kabilang linya.Mukhang magkasama silang dalawa. At mu
"Kumain ka ng marami, ah." Tumango ito dahilan para mapangiti ako.Nandito kami ngayon sa isang karinderya na malapit sa pinuntahan naming bahay. Buti na lang at hindi maarte sa pagkain itong si Kyro.Sumenyas sa akin si Ryan. Tinaas nito ang cellphone niya na siyang tinanguan ko."Wow, ang cute niyo namang mag-ama," bungad sa'min ng tindera. Nilapag nito ang extrang kanin na inorder ko. "Pareho pa kayong nakapajama," natatawang dagdag nito.Nag-angat ng tingin si Kyro. Ngumiti ito at hindi ko na naman tuloy maiwasang matuwa."Nako, manang. Hindi po kami mag-ama pero salamat po," sagot ko.Ang kaninang ngiti ni Kyro ay nawala. Kaya agad akong napatingin sa tindera. "Joke lang po, mag-ama po talaga kami." Pagbawi ko sa sinabi ko kanina.Lihim akong tumingin sa bata. Muling bumalik ang ngiti nito."Buti na lang at hindi kayo maarte sa
"Mukhang enjoy na enjoy ka sa misyon mo ngayon, ah?" bungad sa akin ni Cyril pagkasuot ko ng earpiece.Kakauwi ko lang at kakaalis lang din ni Ryan kanina. Alas onse na ng gabi ngayon kaya napakabigat na ng talukap ng aking mga mata. Hindi kasi kami nakauwi kaagad dahil kay Kyro. Nag-iiiyak kasi 'yung bata nung sinubukan kong umalis."At talagang pinapunta ka pa niya sa bahay nila?" dagdag nito na tila ba nang-aasar.Nakakagulat isipin na ang demonyong si Jacob ay mag-iimbita sa kanilang bahay. Hindi ko maiwasang mabigla. Masyado siyang padalos dalos. Buti na lang at sinabi ko sa kanya na nasa kabilang kalsada lang ang bahay ko. Nung sinabi ko 'yon ay tsaka lang kumalma na si Kyro."Paano mo naman nalaman, aber?" nagtataka kong tanong sa kanya."Bitch, baka nakakalimutan mong Cyril ang pangalan ko." Rinig ko ang pagtawa nito sa kabilang linya. "Kaya kong gawin lahat ng gusto kong gaw
Halos masabunutan ko na ang aking sarili dahil sa inis. Hindi matigil ang mabilis na pagtibok ng aking puso dahil sa kaba.Bwisit na demonyo na 'yon. Bakit ba ang lakas ng loob niya? Talagang pumasok pa siya sa bahay ko and worst! Sa kwarto ko pa.Teka?Kwarto?Agad nanlaki ang aking mata.Yung earpiece!Agad kong hinanap ang earpiece at ang baril na ginamit ko kagabi.God, Marco!Paano kung nakita niya? Mabubuking ka nito sa kapabayaan mo!Hinalughog ko ang lahat ng gamit sa kwarto. Mula sa gulo gulong kama hanggang sa cabinet na puro damit.Muli kong nasabunutan ang sarili.Bwisit! Nasaan na ba 'yun!Patuloy ako sa paghahanap. Wala akong pake kung naghihintay pa rin sila sa baba. Huling araw ko naman na sa school na 'yon. Alas syete pa lang naman at mas importante ang misyon ko kesa
Napangisi ako sa aking isipan. Mukhang kailangan na kailangan niya talaga ako para sa anak niya. Buti na lang talaga at napalapit sa akin si Kyro. Hindi ko akalain na ito ang bunga ng ginawa ko.Kaunting kaunti na lang.Nasaikalawang hakbang na ako sa aking plano at kaunti na lang ang bibilangin ko bago ko maikasatuparan ang lahat. Maipaghihiganti ko na sila Mama at Ate. Mananahimik na ang kanilang mga kaluluwa sa itaas."Good Morning, Sir," wika ng mga gwardya nang makapasok kami sa isang matayog na gusali. Puro salamin 'yon at nagsisisigaw ito sa karangyaan.Hindi nagsalita si Jacob, nagpatuloy lang sila ni Rebecca sa paglalakad na siyang nagpairap sa akin. Mga walang pagmamahal sa mga empleyado. Bumagsak sana kompanya mo.Kasunod nila kami ni Kyro sa likuran kaya naman ako na lang ang bumati sa kanila."Good Morning po kuya," ani ko bago yumuko. Bahagya akong nagulat da
Napangisi ako sa aking isipan. Mukhang kailangan na kailangan niya talaga ako para sa anak niya. Buti na lang talaga at napalapit sa akin si Kyro. Hindi ko akalain na ito ang bunga ng ginawa ko.Kaunting kaunti na lang.Nasaikalawang hakbang na ako sa aking plano at kaunti na lang ang bibilangin ko bago ko maikasatuparan ang lahat. Maipaghihiganti ko na sila Mama at Ate. Mananahimik na ang kanilang mga kaluluwa sa itaas."Good Morning, Sir," wika ng mga gwardya nang makapasok kami sa isang matayog na gusali. Puro salamin 'yon at nagsisisigaw ito sa karangyaan.Hindi nagsalita si Jacob, nagpatuloy lang sila ni Rebecca sa paglalakad na siyang nagpairap sa akin. Mga walang pagmamahal sa mga empleyado. Bumagsak sana kompanya mo.Kasunod nila kami ni Kyro sa likuran kaya naman ako na lang ang bumati sa kanila."Good Morning po kuya," ani ko bago yumuko. Bahagya akong nagulat da
Pagdating namin sa palapag ay halos naunang maglakad itong si Kyle. Nagtataka tuloy ako ngayon. Kung bakit siya nandito, at kung bakit siya nagmamadali.Baka pupuntahan niya si Jacob?Teka.Kilala ba niya si Jacob?Kung kilala niya nga, bakit hindi niya hinatid si Kyro do'n mismo sa bahay nila? Bakit kailangan niya pa akong sundan para lang maihatid si Kyro?Agad nitong pinihit ang mga doorknob ng pinto. Hindi na ako nagsayang ng oras at agad na hinawakan ang kanyang braso gamit ang isa kong kamay."Kyle, sino bang hinahanap mo?" tanong ko dahilan para mapalingon siya. "Baka makulong ka sa ginagawa mo, trespassing ka!" dagdag ko.Napahinga ito ng malalim. "Kilala mo ba 'yung sekretarya ni Mr.Perez?" tanong nito na tila ba nagtitimpi. Namumula na ang tainga niya na nagdadagdag sa kanyang kagwapuhan. Hindi ko tuloy maiwasang kiligin.Teka, sekretarya ba kamo?Sa pagkakatanda ko ay si Aileen pa lang
JACOB PEREZ"Son? Where are you?" That is the exact words that I heard to my father a years ago. Rinig ko pa ang malalim nitong paghinga. Na tila ba takot na takot at kinakabahan."School," simpleng sagot ko.Napatingin pa ako sa mga estudyanteng nakakasalubong ko sa hallway. They keep on staring at me and as usual, I always put my devilish smirk. "Come here, track my phone. Son, please, do your best to come here on time," aniya bago patayin ang tawag. And that is my go signal. Nagmadali akong naglakad at pumunta s
"A-Ano pang kailangan mong sabihin, Rebecca? Alam kong meron pa," ani ko na nagtitimpi.Para akong naduduwal. Hindi ako mapakali sa kung ano man ang maririnig ko. Para akong isang bata na nag-aabang ng candy.Napailing siya bago magsalita. "Mel. . . Jacob is planning to kill you. Kaya ngayon pa lang lumayo ka na."Natawa ako ng mahina sa mga narinig ko. Papatayin niya ako? Sana noon pa. Pero may kung ano sa dibdib ko na tila ba nasaktan dahil sa kirot na narinig ko."Hindi ka ba nagtataka? In a short periodof time ay naging mabait siya sa'yo. Nakapasok ka sa bahay nila kahit na full security ang bahay. Hindi ka pa hinanapan ng resume or tinanong ang back ground mo."Hindi ko magawang maniwala. Umaasa ako na nagbibiro lang siya pero napakaseryoso ng mukha niya. Tila ba hindi mabibiro."Alam kong hindi ka manini
"Mel, may gagawin ka ba mamaya? Let's have a bake session. I will teach the both of you the basics recipe na alam ko." Nagtaas baba ang kilay nito. Nagtataka naman akong tumingin sa kaniya. "Di ba may pasok ka?" Nagkibit balikat lang ito. "I already did the things that I need to do for today. Natapos ko na lahat kahapon," sagot niya."Ok, sige."Nakita ko kung paano magliwanag ang mukha ng mag-ama. Oo nga pala. Hindi nga pala noon masyadong naaasikaso ni Jacob ang anak niya. Ito lang ang ilan sa mga pagkakataon na makakapagbonding sila. At ang mas nakakaloka ay kasama pa talaga ako.Matapos kumain ay tinuruan ko muna si Kyro. Nakatingin lang sa amin si Jacob na tila ba tuwang tuwa na makita ang anak niya na nakangiti. Kahit naman sino ay mapapangiti kay Kyro. Bibo ito sa akin ewan ko lang sa kaniya. Naalala ko tuloy yung sinigawan ni
"Wow, anong meron at ang saya mo?" bungad sa 'kin ni Cyril pagbaba niya ng sasakyan niya.Nakat-shirt itong itim. Nakakagulat dahil mas makinis siya sa personal. Medyo pangit kasi ang kapatid kong ito lalo na kapag nagvivideo call kami. Para siyang isang hapones sa itsura niya dahil sa singkit niyang mata. Nakakapagtaka dahil hindi niya kasama si Ryan.Nasa labas ako ngayon ng mansyon ni Jacob. Nasa kusina siya at magluluto raw siya ng kung ano para sa movie marathon mamaya. Ewan, pero kinilig ako kanina. Hindi na mawala ang ngiti sa labi ko at napakagaan na ng pakiramdam ko."Wala naman," sagot ko at kinuha ang isang paperbag sa kamay niya.Napangisi siya sa sagot ko. Tinignan niya ang kabuuan ko na tila ba sinusuri ang bawat detalye."Umuwi ka nang hindi nagsasabi tapos maabutan kitang nakangiti? Sagutin mo nga ako kuya..."Muli siyang ngumisi at sinundot pa ang tagilira
"Hey," bati nito. Hindi ko siya nilingon hanggang sa maramdaman ko ang pag-upo nito sa aking tabi. "You look unfamiliar. You must be new here." Tumango ako. Ngayon lang naman kasi talaga ako napadpad dito. "You--." Inangat ko ang daliri ko at tinapat sa kanyang bibig. "Wag mo na lang akong kausapin kung mag-eenglish ka." Napairap ako na siya namang kinatawa niya. Tinaas nito ang dalawang kamay. "Ok, fine." Tumawa pa ito ng bahagya bago umorder sa lalaking nag-aalog ng kung ano sa aming harapan. "Margarita, please.""I'm the--." Muli itong napatigil dahil sa aking pagharap. "Ok, hmm s-sorry.." Muli itong natawa. "Marcus Peralta, you can me Marcus."Mukhang galing ibang bansa ang isang to. At mukhang siya ang nawawalang tatay ng mga estudyante ko. Siya siguro si daddy pig. Mga englishero. Sasakit niyo sa ulo
"Let's go." Tumingin ito sa kanyang relo. "It's already 7:30, late na tayo Ky. Napakabagal naman kasing kumilos ng teacher mo," ani ng demonyo bago lumabas ng bahay. "Teacher your face," bulong ko na siyang tinawanan ni Kyro. "I'm asking you! Where is your father! Tell me!" Maririnig din ang pag hikbi. Si Kyro. Nilagpasan ko ang maid at nakita si Rebecca na nakaduro kay Kyro na ngayon ay humihikbi na."Answer me!" muling sigaw nito.Hindi ko maiwasang mapairap. Bobo pala tong manananggal na 'to. Alam nang hindi nagsasalita yung bata tapos sisigawan pa."Hoy! Anong karapatan mong sigawan si Kyro?" tanong ko at dahan dahang naglakad papunta sa kanya.Nakita ako ni Kyro kaya dali dali siyang pumunta sa akin. Nagtago ito sa aking likuran."Ikaw na naman? What are yo
"Hey," bati ko rito.Ngunit hindi ito natinag. Para akong hangin dahil nanatili pa rin siyang nakatingin sa bintana. Bahagya kong ginulo ang buhok nito, "Kyro," mahinang usal ko.Dahan dahan itong lumingon sa akin. Muli ko na namang nasilayan ang maamo nitong mukha. Napakainosente. Malayong malayo sa kanyang ama.Kusang sumilay ang ngiti sa aking labi. "Get your coloring book and coloring materials na," masuyong saad ko. Tumango naman ito. Ilang sandali lang ay kinuha na nito sa kanyang bag ang kanyang mga gamit. Hindi ko mapigilang matuwa. "Vey good!" Nang makita ko itong busy sa pag-aayos ng kanyang gagamitin ay tumayo ako. Maglalakad na sana ako pabalik sa aking upuan nang maramdaman ko ang paghawak ng maliit niyang kamay sa laylayan ng aking damit.Hi
"Magcucut ka na naman ng class?" tanong sa akin ni Cyril. Nadaanan ko ang room niya at mukhang nahuli pa ako ng wala sa oras."May nakalimutan lang ako sa bahay. Babalik din naman ako kaagad," sagot ko na kinunotan niya ng noo."Totoo? Baka mamaya hindi kita makita, ah! Alalahanin mong aabangan ka ni mama mamayang uwian!" sigaw niya na nagpairap sa akin."Oo na, oo na! Letse," sagot ko bago tuluyang umalis.Bumaba ako ng building. Nang makahanap ako ng tiyempo ay kaagad akong lumabas ng campus. Nakakatamad kasi sa room. Masyado akong uugatin do'n. Mas mabuti pang mag mall. Mas marami pa akong makikita. Inubos ko ang oras ko sa pamimili. Ang daming sale ngayon kaya paniguradong mauubos ang pera ko. Madami na akong bitbit na paper bag sa dalawa kong kamay. Kulang pa. Kulang na kulang pa an
Kung may gusto man akong maalalang pangyayari sa nakaraan ko, hinding hindi ako magdadalawang isip na kunin ang pagkakataon na 'yon.Palabas na ako ng apartment ko kaya naman agad akong sinalubong ng malamig na hangin.Nakakainis. Gusto ko talagang maalala ang past ko. Masyado kasing pormal ang buhay ko ngayon. Para bang hindi ganito yung nakasanayan ko dati. Parang napakalayo ss dati kong buhay.Gusto kong may maalala kahit kaunti man lang. Siguradong ako ang may pinaka magandang karanasan noon. Marami siguro akong masasayang memorya na paniguradong ikatutuwa ko."Last week pa 'yon! Puro ka trabaho! Kapag ikaw tumandang dalaga!"Itong si Cyril. Paano ako tatadang dalaga, eh, marami ngang afam ang umaaligid sa akin. Kahit saan ako magpunta merong lumalapit. Kahit saan ako tumingin may nahuhuli akong nakatingin sa akin. Sa ganda kong 'to? Hello?Pero kahit ma