3 ก่ออะไรไว้ก็ต้องรับผิดชอบ

3

ก่ออะไรไว้ก็ต้องรับผิดชอบ

         “แต่งตัวมาแบบนี้ค่อยพอคุยกันได้หน่อย”

         “ดีพอที่พี่จะตามไปกับหนูมั้ยคะ” แขนเพรียวยกขึ้นโอบรอบคอชายหนุ่มอย่างออดอ้อน

         เธออุตส่าห์ลงทุนตีสนิทกับหญิงสาววัยรุ่นคนหนึ่งจนยืมเสื้อผ้าของเธอมาแต่งองค์ทรงเครื่องได้ขนาดนี้ ซานต้าจะต้องใจอ่อนจนยอมกลับไปเมืองหิมะกับเธอบ้างล่ะ

         “อยากให้พี่เล่นสนุกด้วยอย่างนั้นเหรอ”

         นิ้วมือร้อนไล้ไปตามใบหน้าสวย ผิวของเธอนุ่มจนเขาอดไม่ได้ที่จะลูบไล้ไม่หยุด

         “เปล่าค่ะ อยากให้พี่กลับไปทำหน้าที่ที่เมืองหิมะ”

         “โอ๊ย!” จิงเจอร์ร้องอุทานลั่นเมื่อแก้มป่องๆ ของเธอถูกดึงออกจนยืดย้วย

         “ยังไม่เลิกเพ้อเจ้ออีก”

         แอชเชอร์ผลักเธอออกอย่างอารมณ์เสีย เดินหนีไปเข้าห้องน้ำทันที ปล่อยให้หญิงสาวได้แต่นั่งงงในดงสาวสวยที่พากันเขม่นหน้าเธอไม่หยุด

         “หึ! นึกว่าจะแน่ ที่แท้ก็พวกผู้หญิงเร่ขาย”

         “เสียใจด้วยนะที่เขาไม่เอา”

         “เขาไม่เอาอะไรกัน เดี๋ยวเขาก็ต้องตามฉันไปแหละน่า” จิงเจอร์เถียงกลับ

         “ถ้าคิดว่าแน่จริงก็ลองมาแข่งกันดูมั้ยล่ะ” สาวผมสั้นประบ่าท้า

         “แข่งอะไร?”

         “แดนซ์แบทเทิล ใครที่มีคนทิปเงินให้มากกว่า คนนั้นก็ชนะไป”

         ขนมปังขิงสาวหยุดคิดนิดหนึ่ง เรื่องการเต้น เธอมั่นใจว่าไม่เป็นสองรองใคร เธอเต้นเป็นตั้งแต่ท่าสมัยเก่ายันสมัยปัจจุบัน และเต้นเป็นแทบจะทุกรูปแบบ แต่เธอเพียงแค่รู้สึกว่าการเต้นเพื่อให้ได้รับทิปเป็นอาชีพของผู้หญิงกลางคืน เธอไม่ควรจะแย่งงานคนทำอาชีพนั้น และไม่ควรทำให้ภาพลักษณ์ของเธอเสียหาย ไม่งั้นเธอก็จะเป็นได้แค่นางร้ายในละคร

         ...เธออยากเป็นนางเอก

         “ไม่ล่ะ”

         “เหอะ ไม่กล้าละซี้”

         “แค่เต้นยังเต้นไม่เป็น จะเอาอะไรไปชนะใจแอชเชอร์ได้”

         “อย่างน้อยหน้าอกหน้าใจของฉันก็เอาชนะได้ก็แล้วกัน” จิงเจอร์ก้มมองหน้าอกตัวเองสลับกับมองอกแบนๆ ของอีกฝ่ายที่ดูก็รู้ว่าพยายามดันมาอย่างเต็มที่แล้วก็เบ้ปาก จนหญิงสาวคนนั้นรู้สึกเหมือนโดนตบหน้า

         “เอาล่ะ สาวๆ อย่าทะเลาะกันเลย” ในที่สุดเคเลบก็เป็นฝ่ายห้าม เขาส่งยิ้มให้กับจิงเจอร์ “ผมชื่อเคเลบ ส่วนเจ้านี่เลียม เป็นเพื่อนของแอชเชอร์”

         “ฉันชื่อจิงเจอร์ค่ะ” เจ้าของชื่อส่งยิ้มให้อีกฝ่าย ขณะที่สาวทั้งสองคนของแอชเชอร์ทำหน้าบอกบุญไม่รับ พวกเธอลุกขึ้นเดินกระฟัดกระเฟียดไปทางห้องน้ำ กะจะไปตามหาตัวชายหนุ่ม

         “ทำไมไม่แทนตัวเองว่าหนูเหมือนที่คุยกับเจ้าแอชมันล่ะ” เคเลบถาม

         “ก็ยังไม่สนิทนี่คะ”

         เพราะซานต้าอายุสามร้อยปี ในขณะที่เธออายุเพียงแค่ร้อยปี เธอจึงให้ความเคารพกับซานต้า แม้ว่าตอนนี้อีกฝ่ายจะดูร้ายแค่ไหนก็ตาม

         “แล้วต้องทำยังไงถึงจะสนิทละคะ”

         เลียมพูดคะขาเสียงหวานพร้อมกับย้ายมานั่งข้างหญิงสาว

         “ก็ต้องรู้จักกันอีกสักหนึ่งร้อยปีน่ะค่ะ”

         “ฮ่าๆๆ น้องเป็นคนตลกนะเนี่ย”

         “...” เธอพูดจริง กว่าเธอจะสนิทกับซานต้าได้ ก็โดนใช้งานโดนดุที่คุมงานไม่ดีพอมาเกือบร้อยปี เพิ่งมาปีหลังๆ ที่เธอทำได้เนี้ยบจนไม่โดนดุอีก

         “อะแฮ่มๆ” เมื่อเห็นหน้าตาไม่เหมือนคนล้อเล่นของหญิงสาว เลียมก็เข้าสู่โหมดจริงจังต่อ “แล้วนี่รู้จักกับแอชได้ยังไงละคะ”

         “นั่นสิ ปกติถ้ามันรู้จักกับคนสวยขนาดนี้คงอดใจไม่อวดพวกพี่ไม่ได้หรอกนะ” เคเลบสงสัย

         “ดื่มสักหน่อยสิคะ” เป็นพีอาร์สาวที่รู้งาน ยื่นแก้วเหล้ามาให้จิงเจอร์

         “โอ้ จริงด้วยค่ะ พวกพี่มัวแต่ชวนคุย น้องน่าจะกระหายน้ำแย่แล้ว ดื่มสักหน่อยสิ” เลียมยกแก้วของตัวเองขึ้นมาชนด้วย

         จิงเจอร์มองแก้วในมือด้วยสายตาเป็นประกาย แม้จะเคยเห็นพวกคนแคระไปสังสรรค์ดื่มเบียร์หลังเลิกงาน แต่เธอไม่เคยได้ลองเองเลยสักครั้ง เพราะซานตาคลอสออกกฎห้ามไว้ หาว่าเธอยังเด็กอยู่ ใครยอมให้เธอดื่มเหล้าจะโดนลงโทษ เธอก็เลยได้แต่มองคนอื่นดื่มอย่างเซ็งๆ

         แต่ขณะที่กำลังยกแก้วขึ้นจ่อริมฝีปาก เสียงห้ามก็ดังขึ้นเสียก่อน

         “ไม่ต้องเลย ยัยเด็กนี่ดื่มไม่ได้”

         แอชเชอร์เดินเข้ามาคว้าแก้วออกไปจากมือของเธอ

         “ทำไมวะ” เคเลบถาม

         “เออน่า ดื่มไม่ได้ก็คือดื่มไม่ได้” แอชเชอร์ก็ไม่รู้จะตอบยังไงเหมือนกัน มันเหมือนเป็นสัญชาตญาณของเขาที่สั่งให้ห้ามไว้ “ส่วนนายก็ช่วยกลับไปที่ของตัวเองด้วย อย่ามายุ่งกับของคนอื่น” เขาไล่เลียม

         “มีหวงด้วยว่ะ แสดงว่ายังไม่ได้เหรอวะ” เลียมหัวเราะอย่างล้อเลียน ไม่ยอมลุก

         “เต้นก็ไม่เป็น ดื่มก็ไม่ได้ แอชเชอร์อย่าไปสนใจนังเด็กนี่เลยค่ะ คงจะทำอะไรไม่เป็นสักอย่าง เอาใจแอชเชอร์ไม่ได้หรอก” หญิงสาวผมประบ่าที่ตามหลังมายิ้มเหยียด เธอเดินมาคล้องแขนเขาไว้

         “เต้นเป็นค่ะ แค่ไม่ได้อยากเต้นอวดใครไปทั่วเหมือนของไร้ค่า”

         จิงเจอร์ลุกขึ้นยืนประจันหน้ากับอีกฝ่าย ดึงมือสกปรกที่มายุ่งกับซานต้าออก ก่อนจะลากเขาไปยังฟลอร์เต้นรำโดยที่หญิงสาวคนอื่นไม่ทันตั้งตัว

         เห็นสายตาที่จ้องมองมาของชายหนุ่มที่ให้ความร่วมมือเป็นอย่างดี จิงเจอร์ก็เริ่มรู้สึกเขิน แต่ในเมื่อเริ่มแล้ว เธอก็ต้องทำต่อให้จบ

         หญิงสาวเริ่มโยกย้ายไปตามจังหวะเพลง มือเรียวข้างหนึ่งจับไหล่หนุ่มผมเงินเหมือนเป็นเสาค้ำ ก่อนจะใช้เรือนร่างอันโดดเด่นของเธอขยับเลื้อยไปตามร่างกายของชายหนุ่มอย่างมีศิลปะ

         ท่าทางและจังหวะการเต้นของเธอบ่งบอกความเป็นมืออาชีพ

         ...ยั่วยวนชวนฝันเสียจนผู้ชายทั้งบาร์มองมาอย่างอิจฉาและอยากจะกลืนกิน

         พอได้เห็นสายตาอาฆาตแค้นของหญิงสาวที่เหยียดหยามเธอไม่หยุดก็ยิ่งสะใจ ขนมปังขิงสาวใช้มือลูบไล้ไปตามลำตัวของชายหนุ่มที่ยืนขยับกายช้าๆ มากยิ่งขึ้น ลากผ่านแผงอกที่โชว์อยู่รำไรจากเสื้อเชิ้ตสีดำที่ถูกปลดกระดุมบนไว้สามเม็ด จากนั้นจึงจับขอบเสื้อกระชากอีกฝ่ายเข้ามาให้ร่างกายแนบสนิท แกล้งเขย่งตัวขึ้นให้ปากอยู่ข้างหูชายหนุ่ม

         ...ดูสนิทสนมจนคนเห็นอารมณ์เสียส่งเสียงร้องกรี๊ดดังลั่น ก่อนจะวิ่งหนีไปให้พ้นกับภาพอันแสนระคายเคืองตานี้

         “กรี๊ดดด นังบ้า!”

         เธอหรืออุตส่าห์ใช้เส้นสายทุกอย่างเพื่อจะเข้าถึงไฮโซเพลย์บอยคนนี้ได้ ไม่นึกว่าจะโดนแย่งไปง่ายๆ อย่างนี้... ซวยจริงๆ เลย!

         “เล่นสนุกพอหรือยัง” แอชเชอร์ถามเสียงขรึม เพราะเขาถูกหญิงสาวปลุกเร้าจนใจกลางตัวเครียดเขม็ง

         “ไม่ค่ะ ขอเต้นต่ออีกหน่อย”

         หลังจากที่คู่อริจากไปแล้ว จิงเจอร์ก็เต้นได้อย่างสบายใจมากขึ้น ท่าทางยั่วยวนแนบชิดในตอนแรกเปลี่ยนเป็นเต้นแบบมีระยะห่างแทน

         เสียงเพลงที่เปลี่ยนเป็นสนุกสนาน ทำให้เธอเต้นโยกหัวไปมาพร้อมกับทำไม้ทำมือด้วยท่าทางอันแสนน่ารักเหมือนไอดอลเกิร์ลกรุ๊ป

         “ใช้ประโยชน์เสร็จแล้วคิดจะทิ้งกันหรือไง”

         เห็นสายตาของเหล่าชายหนุ่มที่ลอบมองหญิงสาวตรงหน้าเขาแล้ว แอชเชอร์ก็เริ่มไม่พอใจ เขาเข้าไปหยุดตัวคนที่เริ่มเต้นเลยเถิดจนกระโปรงแทบเปิดเห็นแก้มก้นไปถึงไหนต่อไหน

         “เดี๋ยวก่อนสิ หนูยังเต้นไม่จบเพลงเลย”

         “ไม่ต้องเต้นอะไรทั้งนั้นแหละ ก่ออะไรไว้ก็ต้องรับผิดชอบ”

         พูดจบ หญิงสาวก็ถูกชายหนุ่มลากแขนไปยังรถที่จอดอยู่หน้าทางเข้าร้านทันที