"Fine, 500 million dollars." Ngumisi ako. "What for?" tanong ko. "To kill my brother," wika niya at tumayo rin. "500 million dollars lang?" mabilis akong napatingin sa nagsalita at dahil doon ay napangiti ako ng makita si Kent Axel na nakasuot ng black slacks at black polo na naka tucked in pa. Ang gwapo nga naman talaga ng boyfriend ko. "Who is he? Your boyfriend?" tanong ng kapatid ni Gavin. "I am, I heard you give some million dollar what is that for?" tanong ni Kent Axel showing some interest in purpose. "500 million dollars, make my brother weak." Nakita ko naman na ibinulsa ni Kent Axel ang kamay. I gulped as he playfully licked his lower lip. "500 million dollars?" Kent said with his tone questioning how small is that cost. "1,000,000,000 dollars." Ngumisi si Kent Axel. "To kill your brother?" tanong ni Kent Axel. "Yes." "Wait let me get my calling card," wika ni Kent Axel at dinukot ang wallet niya nangunot naman ang noo ko ng ngumiti ang kapatid ni Gavi
"Let's go home, can we?" mahinahon niyang tanong at hinarap ako, pinagmasdan ko ang hitsura niya tapos matipid na tumango. "Good, let me sleep with you." Inakbayan niya ako at tinangay sa kung saan niya nais. Nang makarating sa penthouse ko ay binuksan ko 'yon habang nasa likuran ko siya ngunit natigilan ako ng makaramdam ng kakaiba hanggang sa may parang hangin na anino ang dumaan ngunit hindi niya naiwasan ang tunog ng paa. "Y-Ya!" sigaw ni Kent at akmang hahabulin pa ng pigilan ko siya. "L-Let's just rest, okay?" pansin ko kasi na pagod talaga siya pero hindi siya nagsasabi. Bumuntong hininga siya at tumango ng makapasok ay sinarado kong mabuti ang penthouse sinundan naman ako ni Kent hanggang sa makarating sa kwarto. Ibinagsak niya ag katawan at hindi na inalis ang medyas na suot kaya naman pumunta ako sa closet ko para kumuha ng pamalit. Nang makapagbihis ay inabot ko ang isang longsleeve na kakasya kay Kent at tsaka ko siya sinilip. "Magbihis ka para mas kumportab
Nakaupo ako ngayon sa harap ni Gavin na sandaling nakatulala sa kung saan. "Gavin," pagtawag ko rito dahilan para lingunin niya ako."Thank you doctor," wika niya at matipid na ngumiti."Laban lang, malalagpasan mo rin yan." Nginitian ko siya at tsaka ako nag thumbs up."Salamat, sana nga. Pakiramdam ko kasi bilang na rin ang oras ko," napalunok ako sa itinuran niya."Sumasakit ba ang dibdib mo?" tanong ko."Minsan doc, minsan hindi." Tumango ako bilang sagot."Uminom ka lang parati ng gamot, kumain ka ng healthy, control your emotions." Habilin ko."Doctor, I actually like you." Napaubo ako sa biglaang sinabi niya."Thank you if you like me as your doctor—""No, I like you as a lady." Lumunok ako at pabirong tumawa."I have a boyfriend," nakangiting sagot ko pinipilit maging propesyunal."I know, but I can't help myself." Ngumiti rin siya kaya naman natatawa akong napailing."You better take care of yourself, hindi kita pinagbabawalan magkagusto pero doon ka sa kaya ka ring gustuhin
"Doc!" muntik na akong mapatalon ng sandaling marinig ang tawag sa akin ng dalawang nurse ng makalapit sila ay napatitig pa sila kay Kent Axel. "Hmm yes?" "Based on your schedule po you have 3 patients to operate," tumango tango ako tapos tinignan si Kent Axel na seryoso pa rin ang mukha. "I'll get ready then," saad ko at tsaka ko hinawakan ni Kent Axel sa braso at tinangay sa office ko ngunit nangunot lalo ang noo ko ng makita ang dalawang codal books na nandoon. "May patient kasi ako, hintayin mo na lang ako rito o di kaya mag-iwan ka na lang ng text kung aalis ka." Habilin ko ngunit napalunok ako ng ngumiti siya at tumango. "Would that take long?" tanong niya. "It's a heart so yes, every patient minsan pinakamabilis ay 2-3 hours. Pinakamatagal ay 5-6 hours." Tumango si Kent Axel at tsaka niya ako niyakap kaya naman napangiti ako at tinapik tapik ang likod niya. "Mamimiss mo ako?" nakangiting tanong ko ngunit ang sagot niya ay simpleng hmm lang. "Baka gabi na tayo ma
Tumawa lang siya at umiling iling. "Matutulog lang tayo, 'wag ka ng mag-imagine ng sobra." Ngumuso ako at umirap sa pang-aasar niya.Kinuha niya ang bag ko at sunod ay ang kamay ko tapos ay sabay kaming naglakad papalabas. 11 PM na kasi.Sa penthouse niya kami dumeretso kung kaya't hinayaan ko na siyang ihanda ang pamalit ko na damit ko raw pero damit niya naman 'yon."Naiwan mo codal mo sa office ko," sadya kong huli na ng sabihin dahilan para manlaki ang mata niya."I did?" "Yeah," wika ko."No way, how could I forget that?" bulong niya sa sarili."Because you grabbed my bag and this precious hand of mine." Nakangisi kong sabi."Get rest then, babalikan ko—""Seryoso ka?" hindi makapaniwala kong tanong."Y-Yeah?" sagot niya kaya natawa ako."Iiwan mo ako rito?" tanong ko, kunyare ay nagtatampo."B-Bukas na lang pala," he stated and glance.I immediately looked away when he removed his shirt in front of me. "Tingin ka na, nahiya ka pa,” asar niya kaya naman umirap ako."You love you
A month past.."Nurse kim naman," sabi ko at nasapo ko ang noo dahil ayokong magalit talaga."Sorry doc," bulong nito."I guess you should go to your kid," mahina kong kinagat ang ibabang labi at inalis ang surgery gloves tapos ay sinunod kong alisin ang coat na suot ko at lumabas ng operation room.Nang makalabas ay mariin akong pumikit at naupo sandali sa waiting area. "Doc sorry talaga, h-hindi ko sinasadya ang nangyari." Hindi ako tumugon at bumuntong hininga na lang."Umuwi ka muna at puntahan ang anak mo nurse," maayos kong wika ng hindi pa siya umalis sa harapan ko kaya naman tumayo na ako at lumabas sa mismong parents at family ng patient.Yumuko ako at tsaka huminga ng malalim. "I'm so sorry but he couldn't make it." Nang marinig ang mga iyak nila ay yumuko lang ako.Maililigtas pa sana ang pasyente, kung hindi lang nagkamali, kung wala sanang nagkamali pero anong magagawa ko?It's a 12 years old boy, he's in sixth grade. Mahina ang puso niya at nadawit siya sa hit and run.N
Habang papunta kami sa penthouse ay hindi niya talaga ako kinakausap, at hindi niya man lang hinawakan ang kamay ko o inakbayan para siyang bumalik sa attorney na sobrang professional at isa ako sa kliyente niya. "Kent Axel," kinalabit ko siya ngunit kahit lingon ay wala ng nasa floor ko na ay ngumuso ako ng lumabas lang siya ng elevator at hinintay akong buksan ang penthouse ko. Nang mabuksan ay tinalikuran niya na ako kaya naman napanguso ako at hinabol siya at hinarangan dahilan para seryoso niya akong tignan. "Galit ka?" tanong ko ngunit nagsalubong ang kilay niya at naglapat ang labi. "How old I am?" tanong niya kaya naman napaisip ako, if he's older than me then maybe he's 27? I just turn 27 eh. "27?" tanong ko. "Get inside, bukas na tayo magkita—" "Love," malambing kong sabi. He glared at me then started playing his tongue on the insides of his cheeks. His hands hiding inside his pockets, "You're 28 then?" bulong ko kinakabahan, bumuntong hininga siya at tsaka
Panay ang buntong hininga ko ng nandidito si Gavin at may dala dalang pagkain, tinitigan ko siya at kinuha 'yon tapos ay ng mabuksan ay hinarap ko sa kaniya."Why don't you eat this?" dinampot ko ang lettuce at naglagay ng lean meat doon at tsaka ko binalot at inabot sa kaniya."You need that more than I do, are you not aware?" tanong ko napalunok siya at kinain yon."Well it taste good, but I bought it for you." Tila inosente niyang sabi kaya naman napabuntong hininga ako at tinanggap na lang 'yon."Thanks then you can go back to your room and rest," tugon ko at kumain na lang. Nang tignan ko siya ay nakangiti siya kaya bumuntong hininga ako.Nang tumayo siya at umalis ay napasandal ako sa swivel chair at ipinikit ang mga mata. Kinain ko na lang ang binigay niya at tsaka inabot ang drink na kasama ng food.I want to eat samgyeopsal with my lovely love, wait that sounds so corny right?I'm sure he's super busy, nakita ko lang naman yung case load something niya napakarami. What if ako