"I don't want to stay here anymore Mom, please let's go back to Canada." He said. His eyes are almost begging and it is too painful for me to see that. "I don't want to see you cry anymore."Nararamdaman ko na ang paninikip ng aking dibdib. Caius shouldn't be suffering like this pero kapag bumalik kami ng Canada at hindi hinarap ang mga problema hindi ito matatapos. Darating ang araw na muli itong babalik sa amin kaya ngayon pa lang gusto ko nang tapusin lahat ng 'to. Hindi pwedeng habang buhay na lang kaming magtatago at lalayo. Kailangan ko nang harapin ang lahat ng mga taong involved dito para makapamuhay na kami ng tahimik. Running away won't help us. Lalo lang hindi mareresolba ang problema. Inabot niya ang kamay ko. Nangilid ang mga luha ko nang maramdaman ko ang mainit nyang palad na marahang pumisil sa akin."I don't want o see you hurting again, Mommy. We can stand without him, right? We are okay even before we came here." May kasalanan ang tatay niya sa akin pero meron
Sa nanginginig kong mga paa walang pagdadalawang isip akong lumapit sa kanya. Una kong tiningnan ang vitals nya. He is unconscious but I can still feel his pulse. I am shaking but I have to stay calm and attend to him. Hindi ako pwedeng mataranta."We need air, please move everyone." Mahina kong sabi na narinig naman ng kapatid niya kaya ito ang sumigaw sa mga taong gustong makiusyoso."Move away people!" Malakas nitong sabi na kulang na lang ay itulak ang mga taong nakapalibot sa amin. May mga lalaking nakaitim ang syang humawi sa mga tao. Tiningnan ko kung saang parte ng katawan nya nanggaling ang dugo. Maingat ko syang ginalaw. May tama sya ng baril sa tagiliran at sa bandang hita. I need handkerchief to stop the bleeding. "Kuya, panyo." Sabi ko kay Kuya Gustavo. May kinuha itong panyo sa bulsa niya at yun ang binigay sa akin. Tinanggap ko pero maliit ang panyo. Naalala ko ang panyo ni Caius na nasa bulsa ko. Kinuha ko ito at yung ang pinandugtong ko para pantali sa hita niya.
Pauwi na kami ng anak ko. Parehas kaming dalawang tahimik sa loob ng sasakyan. Mabuti na lang at hindi pa dumating ang mga kapatid na lalaki ni Kuya Gustavo nung dumating sila ni Kuya William at Kuya Ethan. Si Kuya Gaston lang at ang mga tauhan nila ang nandun. Lumabas daw si Cleo kasama ang bodyguard nya para bumili ng pagkain. Si Kuya Gaston hindi naman nakakita hindi niya alam na nandun ang anak ko. Nagtanong lang daw ito kung bakit may bata at sinagot lang nila Kuya William na anak ng kaibigan nila. Halos takbuhin ko na ang distansya namin kanina ni Caius nung sinabi nitong nakatingin sya sa tatay niya. Tama nga dahil pagdating ko doon nakatayo ito ilang dipa mula sa kanyang ama. Naguguluhan ako. Hindi ko alam kung ano ang dapat kong gawin. Galit pa rin ako sa kanya pero may parte sa puso ko na naawa nung nakita ang angyari sa kanya.I hope he's fine."He is okay Mom, right?"Malayo na ang tinakbo ng sasakyan pero ngayon lang nagsalita ang anak ko. Tumingin ako sa mga mata niya
Hindi ko alam kung gaano ako katagal nawalan ng malay. Nagising ako sa marahang haplos sa noo ko at sa nag-aalalang boses ni Caius. "Mommy, please wake up." My son said softly. "She's going to be okay, Ody." Narinig kong sabi ni te Chichay. "The doctor said she just passed out.""This is why I don't want my mommy to cry. I don't want to see her like this again."Dahan-dahan kong dinilat ang mga mata at ang nag-aalalang mukha ng anak ko at ni Ate Chichay ang bumungad sa akin. "Mommy!" Agad na yumakap ang anak ko sa akin. Si Ate Chichay ay tinulungan din akong maupo. Niyakap ko lang si Caius at Ate Chichay. Hindi ko alam kung anong sasabihin ko. Ang mga kapatid niya at nakatingin lang sa akin.Muli na naman akong naiyak, naalala ko naman ang kalagayan niya. Ang sabi ng doktor maayos naman sya nung umalis kami ah, bakit bigla na lang naging ganito. "Ate Chay, A-ate, si Ford Ate."Para akong batang yakap si Ate. Natatakot bumitaw at kumukuha sa kanya ng lakas. Umiiyak din si Ate pero
" Y-yes Mom, I w-want to m-meet h-him. I want to meet my, Dad."Hinawakan ko ang aking anak at dahan-dahan ko siyang pinihit paharap kay Ford na ngayon ay punong-puno na ng luha ang mga mata. Another set of tears pooled in his eyes but I saw happiness as he looked gently at Caius. Marahan kong hinaplos ang likod ng bata."Cai, he is your father." Mahinahon kong sabi sa kanya.Hindi siya gumalaw ngunit mataman siyang tumitig sa mukha ng ama niya. Ang mga luha ay patuloy pa ring nahuhulog sa mga pisngi niya. Isa-isa niyang tiningna ang bawat bahagi ng mukha ng daddy niya. Mula buhok, mata, ilong, labi hanggang sa muli itong humikbi. Kasunod nito ang dahan-dahang paggalaw ng kanyang balikat habang umiiyak. "I'm so sorry if it took me this long to introduce you to your dad, anak." Hindi ko na rin mapigilan ang mga hikbi ko. Ibinalik ng anak ko ang kanyang tingin sa akin. " I'm so sorry if Mom took time to find the courage. I hope that you can forgive me on this Cai. I hope you will not
"Si Apollo nasa emergency room."Para akong napako sa kinatayuan ko pagkarinig sa sinabi ni Kuya Derick. Pagtingin ko kay Ford ay naguguluhang ang mga mata nitong palipat lipat ang tingin sa akin, kay Caius at sa dalawang batang buhat ni Kuya Gaden at Kuya Nate. Ang ibang kapatid niya ay nagulat din. "Mommy!?Mom!" The two kids are crying. Sinalubong ko silang dalawa pero di na sila binigay ng mga Kuya sa akin. "Puntahan mo nalang muna si Apollo."Sabi ni Kuya Gaden. Si Caius naman ay agad na nilapitan ang mga kapatid. Sya na ang nagpatahan sa dalawa. "Hey stop crying, Kuya' s here." "Bakit anong nangyari kay Apollo Kuya?" Tanong ko. Ang kaba ko ay di ko na mawari. "Nakagat si Apollo ng bubuyog.""Oh God." Natataranta na ako. "Nasa labas silang tatlo naghihintay na bumalik kayo, kasama si Nana Selma nang bigla na lang umiyak si Soleil. Namumunga kasi ngayon ang mga mangga kaya madaming bubuyog. Hindi ko alam na pati si Apollo ay allergic din pala. Mabuti na lang at narinig namin
Warning: Contains sensitive scenes. Please read responsibly."Is this how you want us to end up, P-pangit?" Agad na nabasag ang boses ng anak ko pagkasabi ng mga salitang yun. Nandito kami sa silid ni Ford dahil muli na naman itong nawalan ng malay. Kaming dalawa lang dahil ang mga kapatid niya ay kinuha ni Ate Chichay at Kuya Gustavo. "You're so pangit. You're so weak. That's not how I pictured you in my brain. I imagined you as someone strong, hard, determined. Someone who is tireless, patient, insistent and most of all stubborn."Tuluyan na itong umiyak. Inabot niya ang kamy ng daddy niya at maingat itong hinawakan. Nung nawalan ng malay si Ford kanina at kinuha ng mga doctor labis itong umiyak."I've waited for years to see you because I am mad at you but why like this? Why are you giving up that easy? You want to give up without putting a good fight for all of us? You will just give up just like that? Are you just making this drama so you can get away with my questions?""I ha
Kuya Mackoy didn't show up after that day. Tumawag lang ito sa akin para ipaalam na saglit siyang mawawala dahil may aasikasuhin sya. Hindi na ako nagtanong dahil ganun naman talaga si Kuya, nawawala tapos bigla na lang magpapakita. Wala din akong balita sa kung anong nangyari kay Doc Ralph at kay Aurora. Basta ang sabi lang sa akin ni Kuya Gustavo siya na at ang mga kaibigan ni Kuya Mackoy ang bahala sa lahat. Hindi na umalis ang mga bata sa tabi ng daddy nila. Si Apollo bagamat hindi masyadong nagsasalita ay hindi na rin nagsusungit. Nung magising si Ford nag-usap na sila na silang dalawa lang. Nung tinanong ko si Apollo kung ano ang napag-usapan nila ng Daddy niya ayaw niya naman sabihin sa akin. Alam na rin ng mga magulang niya ang tungkol sa mga bata. Nakilala na rin nila ako pero hanggang doon na lang muna. Busy ang lahat ngayon sa paghahanda para sa operasyon ni Kuya Gaston sa mata. Hindi pa nakakalakad si Ford. May nurse na nag-aasikaso sa kanya pero sinusungitan nya ito. K
This is the last part, hinati ko sa lima dahil gusto ko ding malaman niyo kung anong ganap sa buhay ng ating pinaka mahangin, pinaka ggss pero pinaka sweet na Blue Eyed Maligno. Sana may napulot kayong aral sa pagmamahalan nina Ford at Margarette. Maraming salamat sa suporta ninyong lahat. See you in my next story, Avangers!Life is short always choose to be happy!Labyu! Amping mong tanan! :)__________________________I though everything was okay between us but my heart crushed when Aelia told me that we can't be together anymore. She don't want me to be part of her life anymore. Ayaw niya na sa akin at kung gusto kong bumawi sa mga bata na lang. She's only good to me because she's doing the kids a favor. She changed a lot. She's no longer the Aelia that I used to know. Hindi na siya ang Aelia na basta na lang pumapayag sa kung ano ang gusto ko. She had her words now. She decides for us, on her own, on her terms.Pero inintindi ko lahat dahil kasalanan ko naman. Mabuti na nga lan
"Kuya! Kuya! You won't believe this. Guess who I bumped into the airport?"Lahat kami natigil at napalingon sa bagong dating at humahangos pa na si Hunter. Kadarating lang nito galing ibang bansa. Nandito kaming magkakapatid ngayon sa opisina ni Kuya Gustavo dahil nagpa-plano kami paano kumbinsihin si Kuya Gaston na magpa-opera ng mata niya. "Woah Kuya! You really won't believe it. I saw..." but he was cut off when Thunder stood up and gave him a meaningful look. ""Why are you just now, Hunter Cole? Take your seat. You're interrupting the meeting." Pormal nitong sabi. "Oh you're having a meeting? I'm sorry. I didn't know. I just have to tell Kuya Ford what I saw in the airport today." Nagtataka akong tumingin sa kanya pero pagtingin ko kay Thunder lalong kumunot ang noo nito sa kakambal niya."So Kuya Ford, here's the thing, when I was on my way out—""Talk about it later, Hunter Cole." Putol ulit ni Thunder kay Hunter. "H-huh?""I said later." Thunder said firmly. Anong proble
But of course I won't allow that. The next morning I asked the HR head to assign Miss Gasis to my office. Sakto lang din dahil tinanggal ko ang magnanakaw kong driver at nag-resign naman ang asawa niya na dating sekretarya ni Kuya Kambal. Kampi talaga sa akin ang tadhana sa pagkakataong ito. Isa pa hindi ako papayag na dededmahin niya ako nang ganun ganun lang. I am Cairo Ford Myers Sandoval and no has ever done that to me. She's a challenge. She's not like any other girls and I want her. Now I am sure that she's not a minor anymore. She's no longer a kid. Call me possessive and territorial but that's who I am. I have to guard my Sunshine. I can't allow someone to have her. That's how our beautiful love story started. Being with my Sunshine is one of the happiest days of my life. Kahit pa sinusungitan niya lang ako ayos na iyon sa akin basta kasama ko lang siya. That day when something special happened between us I feel like I'm the luckiest man on earth. I couldn't wish for more,
"Kiki?" Nanlaki ang mga mata kong tumingin sa kanya. Narinig kong nagsinghapan ang mga studyante dahil sobrang bulgar yung pagkabigkas ni Hunter ng salitang kiki. "Anong kiki?" Lintek na 'to! Ang bastos. Kung anong lumalabas sa bibig. "Kiki like kiki. I don't know what it is but that's what Buwboy called that. "It taste different but yeah it's yummy."Fuck! Kailangan pa ba talagang sabihin yun Hunter Cole?Pagtingin ko sa mga studyanteng nandun pigil na ang mga ngiti sa mga labi ni. Pero ang bebegirl ko, chill lang, no reaction pa rin."Agh! And that unlimited BJ—"Mabilis kong tinakpan ang bibig niya. "Enought. You don't need to say that angmore. There are students here. Ang bastos mo."He looked at me annoyed and confuse. Masungit nitong tinanggal ang kamay kong tumakip sa bibig niya at maldito itong tumingin sa akin. "What bastows? I'm not bastows. You are asking me, what did I eat before coming with you so that's it. I ate kiki-yum with unlimited bj for only sixty nine pesos. A
"What's wrong with you Hunter? Kanina ka pa pabalik-balik sa washroom ah."Naa-alibadbaran na ako sa nakababata kong stateside na kapatid dahil kanina pa labas masok sa washroom. Hindi ako makapag- concentrate sa report na binabasa ko dahil sa kanya. Sinama ko ito galing Davao dahil may kikitain akong kliyente mamaya para sa itatayong bagong branch ng ospital namin. Kaso mula nang dumating kami dito sa hotel si Hunter wala nang ginawa kundi ang maglabas masok sa washroom. Nakabakasyon kasi sila ngayon ng kambal niyang si Thunder dito sa Pilipinas pero ito lang ang sumama sa akin. Si Thunder may sariling lakad. "Kuya, please bring me to the hospital. I think I'm dying." Yudeputa! Dying agad? "Lintian! Naano ka haw?" Tumayo na ako at lumapit sa kanya. Namumutla na ito at pawisan na ang noo habang hawak ang tiyan nya. Magtatanong pa sana ako ulit pero hindi ko na nagawa dahil muli itong tumakbo pabalik sa washroom. Sunod kong narinig ang pagsusuka niya at malakas na tunog ng ut8t
Mabilis na lumipas ang mga araw. Ang saya ng bakasyon namin ng mga bata. Hindi ito nauubasan ng mga kwento tungkol sa mga ginagawa nila ng mga pinsan nila. Kung nag-eenjoy ang mga anak ko kasama ang mga pinsan nila, lalo naman ako.Sobrang saya ng mga araw ko dahil sa horse backriding namin ni Ford. Araw-araw may session kaming dalawa. Kung saan-saan kami nakakarating at syempre kasama na dun sa horseback riding namin alam mo na. Pero syempre nag-iingat kaming dalawa. Hindi na rin kami nawawala ngayon ng cabana. Hindi ako tinitigilan ni Ford, kapag nakabenta tumitira. Kulang na lang na ihi ang pahinga ko. Hindi na nga ito tumutulong sa mga kuya niya dito sa hacienda dahil ayaw lumayo sa akin. Kung tumutulong man, ilang oras lang, umuuwi ito para magmeyenda kuno. Pero ibang meryenda naman ang gusto. Ayaw niyang patalo sa mga kapatid niya na minsan narinig kong nag-uusap kung ilan ang gustong anak nila.Si Kuya Gustavo at Ate Chichay ay magli-lima na ang anak. May kambal, si Hera at
Finally another story has come to an end. We're in the last chapter of the fourth installment of Sandoval Series, Avangers! Maraming salamat sa pagsama niyo sa akin, sa iyakan, tampuhan kiligan, bakbakan at hanapan!Sana may natutunan kayong aral sa kwentong pag-ibig nina Cairo Ford at Ville Margarette. Hanggang sa susunod na kwento ng isa sa mga blue eyed maligno. Daghang Salamat sa inyong tanan!'Til my next story. Amping ta!________________________________"Hold on Baby." Sinunod ko ang sinabi niya, hindi ako gumalaw at niyakap ko ang kamay sa balikat niya. Nasa ibabaw pa rin kami ng kabayo. I'm still straddling him. My both legs are wrapped on his hips while my hands are hugging his nape. His one hand is hugging me preventing me from falling. I'm slowly moving on top of him, grinding, rubbing my wetness making him wet of my juice.Tuluyan na akong nagupok ng apoy ng kamunduhan. Iniliayad ko ang aking katawan at patuloy na gumagalaw na tila sumasayaw sa ibabaw niya. Saksi an
"C'mon Baby, swim with me! The water is so nice. Jump!"Natatakot ako pero parang may kung anong pwersang humihila sa akin para sumama sa kanya. Well it's not bad to be adventurous sometimes, yeah? Wala naman sigurong tao sa parteng ito ng hacienda. "No one's coming here today. I already told the guards."Ah kaya pala malakas ang loob maghubad.Panty at bra lang ang natira sa akin at tuluyan na rin akong tumalon para samahan siya. Pagkatalon ko agad niya akong niyakap. Napuno ng halakhakan namin ang buong paligid. Ang sarap ng tubig, hindi ito malamig.Nagpapaligsahan kaming dalawa kung sino ang magaling lumangoy at sumisid. Marunog akong lumangoy dahil pina-train ako ni Mommy at Daddy nung maliit pa ako pero hindi ako gaano magaling sumisid, talo ako ni Ford. Bigla nalang itong sumusulpot sa harapan ko, nagugulat lang ako kapag niyayakap niya ako sabay hawak sa pagkababae ko. Cairo Ford and his dirty and naughty tricks. Matagal kaming naghaharutan sa tubig nang mag-aya ito sa aking
"Sunshine meet Pocholo. He is an Arabian black horse, my big buddy."The horse neighed as if he understands that Ford is introducing him to me. He is a very handsome black horse. He has a finely chiseled head, dished face, long arching neck and high tail carriage."Poch, this is my Sunshine, the one I'm telling you before, my baby." Ngumiti siya sa akin at nilahad ang kamay para lumapit sa kanya. "Come here Baby. Don't be scared, Pocholo is a nice boy."Tumingin naman sa akin ang kabayo at kahit hindi ito nagsasalita parang sinasabi nito sa aking wag akong matakot sa kanya.Humakbang ako palapit sa kanila at marahang hinaplos ang ulo ng kabayo. "Hi Pocholo! Nice to meet you." I greeted the horse smiling and as if he understands what I said because he moved his head a little. "Woah, that's nice. I like Pocholo, Daddy."Ford smiled and held my hand. "I told you, you will like my big buddy. C'mon let me and Pocholo tour you around the hacienda."With that maingat niya akong pinasakay sa