Chapter 2

"Nurse V, tumawag ang secretary ng Boss. Pinapatawag ka sa Office of the Director ngayon din."

Kunot noo akong tumingin sa kasamahan kong nurse na kumausap sa akin." Bakit daw?" Kakasimula ko pa lang kumain.

"Walang sinabi eh. Basta hinanap ka lang at pinapapunta doon. Bilisan mo na Nurse V at baka importante. Now daw kasi eh."

Agad akong napatayo at nagmamadaling iwan ang pagkain na hindi pa nangalahati. Ilang subo pa lang ang nagawa ko dahil kaka-break ko lang. Ang kape na bagong timpla ay hindi ko man lang nainom. Gutom pa ako.

"Narinig niyo ba ang balita? Kaya pala nandito si M2 kahapon dahil—"

"Nars V!"

"Yes po!" Nagmamadali kong niligpit ang baonan ko. 

"Bilisan mo na, iwan mo na yan dyan kami na bahala." 

"Yes po! Andyan na po." Uminom ako ng tubig at binalik ang baonan ko sa locker. Kakainin ko nalang mamaya pagbalik ko. 

Ganito madalas ang senaryo dito sa ospital hindi lang naman ngayon kaya sanay na ako. Minsan nga sa dami ng pasyente hindi na kami nakakakain ng maayos. 

"Maaga pa daw badtrip na si M2. Gulat nga sila dahil sobrang aga daw nito kanina.

"Oh talaga?"

"At heto pa, may chismis sinungitan daw si M2  ng isa sa mga nurse kahapon kaya siguro bumalik ngayon." 

Narinig kong usapan ng mga kasamahan ko pagdaan ko sa umpukan nila. 

"Wow! Ang lakas naman ng loob ng  nurse na yun! Sino syang feeling maganda para sungitan si M2? Kung andun lang ako baka sinabunutan ko na sya. Kilala niyo ba kung sino at ng masabunutan ko?"

Hindi ko na pinakinggan ang iba pang pinag-uusapan nila dahil nagmamadali na akong lumabas. Ang daming tao sa hallway. Marami na naman kasing pasyente ngayon. 

Diritso kong tinahak ang daan papunta sa elevator. Nasa third floor ang office ng Director. Tahimik at wala masyadong nagagawi sa floor na yun dahil para lang yun sa mga namamahala sa ospital. 

Pagdating ko sa third floor diritso na ako sa opisina niya. Kumatok muna ako ng tatlong beses bago pumasok. Ang babaeng sekretarya niya ang nakita kong nakaupo sa table nito. Pagkakita niya sa akin alangan itong ngumiti.  

"Good morning po Ma'am." Magalang kong bati sa kanya. " Nurse Gasis po. Pinatawag niyo daw po ako?"

Tumango ito at minwestra ang upuan sa tapat niya. Mukhang pati ito ay hindi rin mapakali. Nakita ko pa ang pagsulyap niya sa pintuan ng amo niya. 

"Take your seat. May kausap lang si Sir sa loob." Umupo ako sa upuang tinuro niya. "Kanina pa mainit ang ulo niyan. Lahat ng pumapasok sa opisina niya pinagalitan."

Kinabahan ako. Biglang pumasok sa utak ko ang nangyari sa parking lot kahapon. 

Pero hindi naman siguro ang lalaking yun ang Director na sinasabi nila diba? 

"You're fired! Get out!" 

Sabay kaming napaigtad ng secretary sa lakas ng boses ng lalaki mula sa loob. Kasunod nun ay tila ba parang may nabasag. Ilang segundo lang din may lumabas na lalaki mula sa loob ng silid.Laglag ang balikat pero matapang anyo nitong lumingon sa pintong nilabasan niya. 

Agad na tumayo ang secretary at sinalubong ang lalaki. "Ramon, anong nangyari? Bakit nagalit si Sir Ford?"

Sir Ford?

Shet! Siya nga ata.

"Demonyo talaga yang amo mo Roselyn!" Matapang na sagot ng lalaki sa secretary. "Walang utang na loob! Pagkatapos ko siyang pagsilbihan ganito lang igaganti niya sa akin?" 

"Bakit mo naman kasi ginawa yun? Alam mo naman kung paano sila magalit diba? Mabuti pa umuwi ka nalang muna ako na bahala kumausap kay Sir—"

"Wag na! Aalis na din naman talaga ako sa kompanyang to!" Nilagpasan nito ang babae pero ilang hakbang pa lang ang ginawa niya muli itong bumalik. "At ikaw din Roselyn! Aalis ka na din sa trabaho mo ngayon!"

"Anong sinasabi mo? Mag-isip ka nga Ramon!" Inalis ng babae ang kamay nitong nakahawak sa kanya. "Alam mo namang wala pa tayong sapat na ipon."

"Wala akong pakialam! Mamili ka Roselyn ako o yang demonyo mong amo?"

"Ramon! Ano bang pinagsasasabi mo?!"

Nakatingin lang ako sa kanilang dalawa. 

"Kung gusto mong ipagpatuloy ang relasyon natin, sumama ka sa akin ngayon din! Hindi na tatayo tatapak sa kompanyang 'to! Demonyo yang amo mo! Wala tayong mapapala dito. Tara na!"

Hinila nya na ang babae.

"Teka lang Ramon ang bag ko." 

Nagmamadaling kinuha ng babae ang bag niya. Ni hindi niya na ako nagawang tapunan ng tingin. 

"Bakit ka kasi nagnakaw? Kung sana—"

"Tara na! Dami mo pang sinasabi."

Tigagal akong naiwan mag-isa nang lumabas silang dalawa. Lalabas na rin sana ako pero sakto na mang bumukas ang pintuan ng opisina at doon lumabas ang lalaking hindi ko inaasahang makita ngayong araw. Ang hambog na kapatid ni Kuya Gustavo.

"Rosanna where's the—" Pero hindi nito natapos ang sasahin dahil nabaling ang tingin niya sa akin. 

Kung kahapon kakaiba ang kislap ng pilyong mga mata niya, ngayon ay wala akong mabasang emosyon doon. He's magnetic blue eyes is just staring at me blankly. 

I felt my heart thumped weirdly by just simply looking at him. His baddass look made him more attractive. 

Damn!

It's been six years since I last saw his face clearly. Ngayon ko lang ulit sya natitigan ng ganito sa malapitan and I can't deny that this annoying brute is really handsome. Oo gwapo nga pero saksakan naman ng yabang. Plus the mere fact that I heard yesterday too much negativity  about the girls he met really turns me off.

"What are you doing here?" He asked in a cold tone. Nakasampok pa ang dalawang kilay niya. "I thought you're not interested. The offer is no longer available. I'm not interested too."

Kumunot naman ang noo ko sa kanya. Ang yabang talaga. Akala niya siguro pumunta ako dito para sa offer niya. Neknek mo uy!

"If you will just stand there and say nothing better go out. I'm not in the mood for another shit today." 

Umayos ako ng tayo at pormal na tumingin sa mukha niya. Sinalubong ko ang matapang na titig ng kulay asul niyang mga mata. He's not doing anything but I can feel his stares piercing through my soul.

"I didn't come here for that. I was informed that the director wants to see me. That's the reason I'm here."

I saw the corner of his lips rose for a smirk. Then, he opened the first three buttons of his polo shirt and I saw his exposed chest. It was a bit hairy and muscular but what caught my attention is the blood that's dripping from his hands down to his shirt. 

"Are you okay?" I asked politely but the brute's reaction changes. 

"Do I look okay to you?"

Tama nga naman. He's not okay. But that's because of his attitude.

"You're bleeding." I muttered. Tiningnan niya ang kamay niyang dumudugo tapos nakita ko ang pag-igting ng panga niya.

"It's nothing." He said but I saw the fear in his eyes. 

Oh? Nothing pala ha? Okay.

"Where's Rosanna?" Tanong niya sa akin. Balik ito sa pagiging masungit. 

"Rosanna po?" I asked confused. Roselyn kasi ang narinig kong tawag nung lalaki kanina sa seretary niya. 

"Po? What the fuck!?" He murmured pero hindi ko na sya pinatulan. Pasalamat pa nga sya at ginalang ko sya. Tsaka I'm sure he is older than me. 

"Where's my secretary. I need the first aid kit. Agh! Fuck!" He cursed looking at his hands. Mas dumami na ang dugong tumutulo mula sa kamay niya. Ang iba ay nasa sahig na rin. 

"Tangna baka ito pa ang ikamatay ko! Saan na ba ang babaeng yun? I need the fucking first aid now." 

Napansin kong medyo namumutla na ito. I know he paled not because of the loss blood but because of the his blood that's everywhere. Sa daming dugo para tuloy may kinatay sa loob ng opisina niya. 

"Where the fuck is Rosalinda? I'm losing too much blood." 

Nagsimula na itong guluhin ang drawer ng sekretarya niya. Lalong dumami ang dugo na lumabas sa kamay niya at nagkalat na ito pati sa mesa at sa mga papel na nandoon.

"Rosanna! I'm bleeding! Where the fuck are you?"

Hah! Nothing pala ha? Akala ko ba wala lang ang dugong yan sayo?

"Tanginang dugo 'to ayaw tumigil." Nagmumura na ito at binuksan na pati ang cabinet sa likuran ng upuan ng secretary nya. Wala itong nakitang first aid kit doon at patuloy na tumutulo ang dugo mula sa kanya.

"Yudeputa amo lang siguro ni magpatay sa akon! Kahuluya! Ano nalang hambalon sa mga tawo sini?"

He is talking using Ilonggo words and I can't understand him. Gusto ko siyang tulungan pero natatakot ako at baka sa akin niya ibaling ang galit niya.

"Rosamarie! What the fuck! Where the hell is —"

"I think her name is Roselyn." Di ko napagilang sabat sa kanya kasi kung ano-anong pangalan na ang tinawatawag niya sa babae. Nabaling ang tingin niya sa akin. Namumula na ang leeg nito at malalaki na ang pawis sa noo. 

"She left already." Kita ko ang pagsalubong ng kilay niya sa akin. "Sumama sya sa lalaking lumabas mula sa opisina mo kanina. Sabay silang umalis dalawa."

"What a bunch of idiots!" He cursed loudly again. "She's fired!"

Oh no! She resigned! Gusto kong sabihin sa kanya pero pinili ko nalang na itikom ang bibig ko. 

"I'm bleeding."

Sabi mo kanina it's nothing. What now?

"Why are you just standing there? Aren't you gonna help me? You're a nurse right?"

I saw the panic in his eyes and I know any minute from now this brute will pass out kung hindi ko sya tutulungan. Namumutla na ito habang nakatingin sa pala niyang dumdugo. 

 Lumapit ako sa kanya at kinuha ko ang kamay niya. Akala ko magpo-protesta ito pero hinayaan lang ako. Tiningnan ko ang palad niya at malaki ang sugat nito. 

"Your wound is deep."

Kinuha ko ang panyo sa bulsa ko at nilagay sa palad niya."Put pressure in here to stop the bleeding."

"It's not that deep, deep right? " Kita ko ang kaba sa mukha niya. "I'm not gonna die because of this, right?"

Oh takot ka palang mamatay?

"I'm not gonna die right?"

"Di mo sure." That's supposed to be a joke but I saw how the brute paled more.

"What!? Tell me you're just joking. " Gusto kong matawa sa reaksyon nya. 

"Malalim ang sugat mo, madaming dugong lumabas mula sa katawan mo—"

"No! Stop!"

I really want to laugh at his face but I have to stop myself at baka bugahan niya pa ako. By now he look like a scared but angry dragon. 

 "Wait here. I will call someone." 

Lalabas na sana ako pero bago ko pa nagawa yun hinawakan niya ang kamay ko. And for some weird reason I felt something crept all over my body. Para akong nakuryente dahil sa paghawak niya sa akin.

"You're a nurse. There's no need to call someone. Treat me." Masungit niyang sabi saka tumalikod sa akin at bumalik sa opisina nya. 

I was stunned for like a minute or two. Kung hindi pa siya lumingon sa akin baka natutula na ako doon ng tuluyan. 

"What are you gonna stand there and do nothing? I know I'm handsome and I understand your reaction but not now! Treat me first."

And before I could answer back he already close the door of his office.

What the hell?