Share

Chapter 3

Author: LadyAva16
last update Huling Na-update: 2024-11-16 16:40:52

Kahit na hindi pa ako pwedeng lumabas ng ospital sinundan ko si Mama. Pinakiusapan ko lang ang nurse na tanggalin ang mga nakakabit sa akin pagkatapos mabilis na akong tumakbo palabas.

Sinubukan pa akong pigilan ng mga nurse pero dahil maliit ako, mabilis ko silang nalusutan. Hindi ako pwedeng magpaiwan sa ospital. Kailangan kong masundan si Mama. Hindi niya ako pwedeng iiwan. Kahit na magmakaawa ako gagawin ko.

Pagkalabas ko ng gusali sakto namang paghinto ng taxi napinara ni Mama.

"Mamaaaaa!" Malakas kong sigaw pero nagmamadali syang pumasok sa taxi.

"Mamaaaaaa! Please sama ako. Wag mo akong iiwan sama ako, Ma." Nagmamakaawa kong sigaw pero hindi niya ako pinakinggang.

Alam kong narinig niya ako dahil nakita kong tumingin sya sa akin. Nagpang-abot ang mga mata namin. Tumakbo ako palapit sa kanya pero iniwas nya ang tingin sa akin. Pagktapos nagsimula nang tumakbo ang taxi na sinasakyan niya.

Umiiyak akong tumakbo habang humahabol sa kanya. Kahit na nanginginig at nanghihina ang mga paa ko, kahit wala pa akong tsinelas pinilit kong tumakbo.

"Ineng wag kang humabol, masasagasaan ka!"

"Hoy ang bata!"

"Jusko! Ang bata! Ineng tumigil ka!"

Maraming sumubok na pigilan ako pero hindi ko sila pinakinggan. Tuloy lang ako sa pagtakbo.

"Mama, sama ako. Ma! Sama ako Ma!"

Tinatawag ko ang pangalan niya habang umiiyak at nagmamakaawa. Nakita kong lumingon sya ulit sa akin pero hindi huminto ang sinasakyan niya.

"Maaaaa!" Binilisan ko ang pagtakbo. Iyak ako ng iyak. Pilit ko pari ang sariling humabol sa kanya pero wala na talaga. Kahit anong habol ko lumalayo na ang sinasakyan niya.

"Mamaaaaa!"

Hindi ko kayang mag-isa. Natatakot akong mag-isa. Hindi ako pwedeng mag-isa. Hindi ako pwedeng iwan ni Mama.

Kahit na bugbugin niya pa ko araw-araw. Kahit na pahirapan niya pa ako, ayos lang. Basta wag niya lang akong iwan. Hindi ko kayang mag-isa. Hindi ko kaya.

"Mamaaaaa! Parang awa mo na wag mo na wag mo akong iwan."

Halos hindi ko na makita ang dinadaanan ko sa dami ng aking luha.

"Magpapakabait ako Mama. Hindi na ako magpapasaway. Wag mo lang ako iiwan please. Mamaaaaaa please!"

Maraming tao na ang napapatingin sa akin. Sineserbatuhan na ako ng mga sasakyan pero patuloy pa rin ako sa paghabol sa sinasakyan ni Mama.

Nakita ko itong huminto, akala ko babain niya ako at isasama pero saglit lang pala dahil humarurot na ito. Hanggang sa hindi ko na makita ang taxi na sinasakyan nya.

Hindi ako tumigil sa paghabol sa kanya. Takbo lang ako ng takbo kahit hindi ko na sila nakikita. Hindi ako tumigil sa pagtawag ng pangalan nya. Nagbabasakaling baka marinig niya ako at maawa sya sa akin pagkatapos isasama niya ako. Pero hindi yun nangyari, hindi ako binalikan ni Mama.

Hindi ko alam kung gaano kalayo ang tinakbo ko pero nahinto ako dahil nanginginig na ang mga tuhod ko. Hanggang sa napaluhod nalang ako sa tabi ng kalsada.

Iyak ako ng iyak. Namamaos na ako at nahihirapan na akong huminga. Hindi alam kung ano ang aking gagawin. Hindi ko alam kung saan ako pupunta. Tuluyan na akong iniwan ni Mama. Tuluyan na akong mag-isa.

May mga taong lumapit sa akin, tinatanong nila ako kung ano ang nangyari sa akin pero nakatulala lang ako sa kanila. Pakiramdam ko naubos ang lakas ko.

"Taga saan ka Ineng? Gusto mo ba ihatid ka namin?"

"Walang puso naman ang mga magulang ng batang 'to, basta nalang iniwan."

"Tumawag nalang kaya tayo ng pulis, baka kung ano pa ang mangyari sa batang 'to dito eh."

Pulis? Na naman?

Hindi ko alam kung gaano ako katagal na natulala sa tabi ng kalsada. Nakatingin lang sa mga sasakyang dumadaan, sa mga taong nagtatanong sa akin. Napapalibutan nila ako.

Isa-isa ko silang tiningnan, pagkatapos dahan-dahan akong tumayo at pinagpagan ang tuhod ko bago ako naglakad palayo sa kanila. Ilang tao pa ang sumubok na pigilan ako pero diritso lang ako sa paglakad.

Walang direksyon, walang patutunguhan. Lakad lang ako ng lakad. May mga tumatawag sa aking nag-iinuman sa tabing daan pero diritso lang ako ng lakad. Malalim na ang gabi, kaunti nalang ang mga tao sa paligid.

Nanunuyo na ang lalamunan ko sa uhaw. Tumutunog na ang tyan ko sa gutom. Sugatan na ang paa ko sa paglalakad nang nakapaa pero tuloy pa rin ako. Hanggang sa matagpuan ko nalang ang aking sariling nakatayo sa harapan ng bahay namin.

"O ba't andito ka Selene? Gabing-gabi na. Di ka ba sinama ng Mama mo?"

Isa sa mga kapitbahay ang nakakita sa aking nakatayo sa labas ng gate namin. Nanginginig na ako sa gutom at uhaw. Para na akong nahihilo.

Tumingin ako sa loob ng bahay namin. Wala itong ilaw ngayon, madilim kahit sa labas.

"Si Mama po?" Mahinang tanong ko. Kahit narinig ko na ang sinabi niya sa akin, nagbabakasali pa rin akong nagkamali lang ako ng dinig.

"Nagmamadaling umalis si Chona kanina. Akala ko pinuntahan ka nya sa ospital."

Gusto kong sabihing pinuntahan niya ako sa ospital dahil totoo namang pinuntahan nya ako dun. Pero pinuntahan nya ako hindi para sunduin ako kundi para sabihin lang sa akin na tinatapos nya nya kung anuman ang ugnayan naming dalawa.

"Jusko kang bata ka. Bakit ka nandito? Nanginginig ka pa." Lumakas ang boses nito dahilan para magsilabasan din ang ibang kapitbahay namin.

"Si M-mama ko po?" Nagsimula nang mag-unahan ang mga luha sa aking pisngi. Hanggang sa napahagulhol na ako.

"Sino yan, Narsing?"

"Si Selene, nandito. Tumakas pa ata sa ospital ang batang 'to."

Nagkagulo ang ang mga kapitbahay. Pinapalibutan na nila ako. Nagtatanong kung ano ang nangyari sa akin pero wala akong sinagot ni isa sa kanila.

"Ma! Andito na ako Ma!" Nanginginig at basag ang boses kong tawag kay Mama.

Lumapit pa ako sa gate para buksan ito pero bago ko pa yun magawa biglang nagkailaw sa buong bahay.

Nabuhayan ako ng loob, hindi ako iniwan ni Mama. Hindi totoong umalis na ito.

"Ma! Si Selene 'to Ma. Andito na ako Ma. Promise hindi na ako magpapasaway sayo, Mama."Umiiyak kong tawag sa kanya.

Bumukas ang aming pintuan pero hindi si Mama ang nakita kong bumungad doon kundi yung lalaking nagngangalang Ramon na kainoman ni Mama. Wala itong suot na t-shirt at pupungas-pungas pa. Mukhang nagising lang dahil sa ingay ng mga kapitbahay.

"Ano ba! Anong oras na ah! Hindi niyo ba alam na may natutulog dito?" Galit nitong sigaw mula sa pintuan. Nasisilawan pa kaya hindi niya ako naaninagan.

"Hoy Ramon, andito ang anak ni Chona. Hinahanap ang nanay nya! Papasukin mo!" Sigaw ni Aling Narsing sa kanya.

"Narsing baka mapahamak pa yang bata kung dyan mo patutulugin."

"Bat mas marunong ka pa sa akin? Gusto mo ba sa inyo?" Nagtatalo pa sila pero hindi ko na sila pinakinggan. Diritso ang tingin ko sa lalaking nasa aking harapan.

Lumabas ang lalaki sa pintuan nang nakapaa lang. Sinuklay nya lang ang magulo nyang buhok gami ang kanyang darili. Hindi na rin ito nag-abalang kumuha ng t-shirt para suotin kaya kita ko ang buong katawan nya na nabalot ng tattoo.

"Anak kamo ni Chona? Akala ko ba nasa ospital pa ang batang 'to? Ba't ka nandito? Alam mo ba na umalis na ang nanay mo dito?"

Sunod-sunod nyang tanong sa akin. Binuksan nya ang gate at pinasadahan nya ako ng tingin.

"Lintek na babaeng yun! Ninakawan na nga ako nag-iwan pa ng problema sa akin."

"Si Mama ko po?"

"Nilayasan ako na lintek mong nanay. Tinakbo pa ang perang hindi kanya." Sagot nito sa akin.

"Alam niyo po ba kung saan sya pumunta?"

"Kung alam ko ba sa tingin mo hindi ko sya hu-hunting-in?"

Di ako nakasagot. Tama. Sa klase ng pagkatao nya sigurado akong hindi nya tatantanan si Mama hanggat hindi nito mababawi ang pera nya.

Tumingin ako sa bahay namin. Ito siguro ang sinasabi ni Mama na binenta nya na ang bahay. Kung ganun saan ako pupulutin nito ngayon? Saan ako titira?

" Sa laki ng pera na ninakaw ng nanay mo sa akin kulang pa itong bahay nyo pambayad." Kapagkway sabi ng lalaki sa akin. Siguro nabasa nya kung ano ang nasa isip ko.

"Tangna talaga yung nanay mo, bata! Napaka walang hiya! Muntik pa akong nadamay sa katarantaduhan nya sa 'yo. Ngayon paano ko ibebenta tong bahay niyo kung nandito ka? Bwesit yung nanay mo nag-iwan pa ng problema!"

"Hoy Ramon hindi yan problema, alas mo yan! Hindi mo ba alam na hindi nakapangalan kay Chona ang bahay na yan. Kung gusto mo may panghawakan ka sa kanya, ampunin mo itong anak nya. Ito nalang ang hawak mo sa kanya. Sigurado akong kapag nalaman nyang nandito itong anak nya babalik yun." Si Aling Narsing.

Nag-uusap sila na para bang wala ako sa harapan nila.

Totoong hindi nakapangalan kay Mama ang bahay dahil nakapangalan ito sa akin. Narinig ko minsan si Mama na binanggit sa mga kainuman nya na itong bahay namin ay pinangalan daw sa akin ni Papa kaya hindi niya maibenta. Hintayin pa daw umabot ako sa tamang edad para maebenta nya ito.

"Babalik yun, babalikan nya yang anak nya. Wala namang ibang pupuntahan yun si Chona."

"Hindi niyo ba alam na may chikwa si Chona, Narsing, Ramon? Balita ko dadalhin nung hapon ang nanay nyan sa Japan eh. Naghahanap lang ng timing."

"Babalik yun, wag kayong ano."

"Anong babalik, Aling Narsing? Kita niyo naman ang ginawa ni Chona sa batang yan diba? Kung hindi ko nga lang yan naabutan baka malamig na bangkay na yan ngayon. Lintek na babae! Aanak-anak di naman pala kaya! Ngayon kargo ko pa ito." Muli niya akong tinapunan ng tingin. Hanggang sa dumako ang tingin nya sa madumi at sugatan kong mga paa.

"Saan ang tsinelas mo bata? Bat nakayapak ka?"

Hindi ako sumagot sa halip ay pasalampa akong naupo sa may lupa. Hindi na kaya ng katawan ko ang pagod, uhaw at gutom.

"Wag mong sabihin tumakas kalang ng ospital para umuwi dito?"

Hindi ako sumagot dahil yung ang totoo.

" Hindi mo ba alam na wala ka nang aabutan dito? Wala na kayong mga gamit dito, binenta na ng magaling mong nanay dahil itutubos nya daw sayo. Mahanap ko lang talaga ang babeng yun, makakatikim sya sa akin."

"Tatanga-tanga ka rin kasi Ramon eh, alam mo namang swetik ang babaeng yun, pinatulan mo pa rin." Si Aling Narsing ulit.Hindi na sumagot ang lalaki at problemado lang itong tumingin sa akin.

"Saan ba kasi ang Tatay mo, bata? Bakit di ka nalang doon sa kanya pumunta?"

Iniwas ko ang tingin ko sa kanya at tumingin ako sa bahay.

"Sa tingin niyo po ba babalik ako dito kung alam ko nasaan si Papa?" Pumiyok ang boses ko.

Unti-unti nang nalalabo ang mga mata ko dahil sa luha. Binalik ko ang tingin ko sa kanila, nakatingin silang lahat sa akin ngayon pero ni isa walang lumapit para tulungan akong tumayo.

Wala lang, ganun lang, nakatingin lang sila sa akin na tila ba wala namang pakialam kahit na humiga pa ako sa lupa. Kahit pa kita nilang nanginginig ako. Pero ganun naman siguro talaga ang buhay. Aasa pa ba akong tutulungan nila ako kung sarili kong nanay tinalikuran na ako?

"Anong plano mo ngayon?" Tanong ng lalaki sa akin.

Napatanong din ako sa aking sarili. Ano nga ba ang plano ko?

Sa mura kong edad hindi ko alam na kailangan ko na palang magplano. Ganito na ba talaga ang buhay na tatahakin ko. Mag-isa na lang?

"Sino ba kasi ang Tatay mo? Bakit hindi ka doon pumunta."

"Kayo po ang madalas kasama ni Mama diba? Hindi niya po ba nabanggit sa inyo saan nakatira ang Papa ko? Dahil kung ako po ang tanungin niyo, hindi ko po alam. Ni hindi ko alam kung ano ang pangalan ng Papa ko." Tuluyan na akong umiyak.

Sa mga sandaling ito pakiramdam ko para akong hayop na walang gustong kumupkop. Mas maswerte pa nga siguro ang hayop dahil kahit papano may gusto pang umampon sa kanila samantalang ako, sarili kong mga magulang basta na lang ako iniwan.

Hindi ko naman ginusto na mabuhay dito sa mundo bakit pa nila ako inanak. Kung ayaw naman pala nila sa akin sana hindi nalang nila ako binuhay. Hindi yung ganito na buhay nga ako pero parang araw-araw naman akong pinapatay.

"Ngayon, kung tatanungin niyo po ako bakit ako nandito, ang sagot ko po ay wala na po akong mapuntahang iba. Dito lang ang lugar na alam ko." At alam kong dito ako babalikan ni Mama.

"Tangnang buhay naman 'to oh. Sa lagay ako pa ang bubuhay sa 'yo—"

"Kaya ko po buhayin ang sarili ko. Kahit ako lang po mag-isa dito sa bahay ayos lang po sa akin."

"Anong ayos lang sayo? Hindi pwede yan! May utang ang nanay mo sa akin at itong bahay niyo ang collateral nya. Ano, sa lagay ba ay thank you nalang yung tinakbong pera ng Nanay mo? Kung tutuusuin pwede kitang hindi papasukin tdito sa bahay niyo sa laki ng atraso ng nanay mo."

Hindi ako sumagot. Luhaan ang mga mata kong tumingin sa kanya. Pati ang mga kapitbahay ay tumahimik din. Alam kong sa pagkakataong ito talo ako. Kapag nagsumbong naman ako sa mga pulis sigurado akong kukunin nila ako at ibigay sa DSWD.

Ayoko doon, dito lang ako sa bahay. Aasa pa rin akong isang araw babalik si Mama sa akin. Babalikan niya ako dito. Dito sa bahay na 'to mismo.

"Tumayo ka na dyan at pumasok sa loob. Siguraduhin mo lang na hindi mo ako bibigyan ng problema kundi pare-parehas tayong malilintikan dito!"

Kaugnay na kabanata

  • Sandoval Series #3 : Beneath the Moonlight Caleb Lexus Sando   Chapter 4

    Kahit nanghihina, pinilit kong tumayo at pumasok sa loob ng bahay. Naiwan pa ang lalaki doon para makipag-usap sa mga kapitbahay. Diritso ako sa kusina para uminom ng tubig pero may nakita akong tinakpan na pagkain sa mesa. Pritong tuyo pero ulo na lang at pritong itlog na kalahati nalang din. May kaunting kanin na matigas na dahil basta na lang tinakpan doon. Hindi na ako nag-inarte pa, tinggal ko lang ang tinik nung tuyo, sinabay ang itlog at kanin at inisang subo ko lahat. Halos hindi ako makapagsalita dahil sa pagkaing pinasak ko sa aking bibig. Ngayon ko naramdaman na gutom na gutom ako. Hindi ko na maalala kung anong oras ang huling kain ko kanina. Pagkatapos kong kainin ang pagkaing nasa mesa ay uminom na ako ng tubig. Nagugutom pa ako pero wala ng pagkain.Dinamihan ko nalang ang pag-inom ng tubig. Pagkatapos pumunta na ako sa aking silid. Magulo at may tuyong dugo pa sa sahig pero hindi ko na ito pinansin. Sinarado ko lang ang sirang pintuan at dumiritso na ako sa kama. Di

    Huling Na-update : 2024-11-18
  • Sandoval Series #3 : Beneath the Moonlight Caleb Lexus Sando   Chapter 5

    "Ramon, ba't ang tagal mo—" Natigil sa pagpasok ang lalaki sa loob ng silid ko pagkakita sa nakahandusay na katawan ni Uncle Ramon. "Shit! Anong ginawa mo bata? Tulong!" Nagsisisigaw na ito. Sunod-sunod namang nagsipasukan ang iba pang kalalakihan. Mabilis nilang dinaluhan si Uncle Ramon at binitbit palabas ng silid. Hindi ko alam kung buhay pa ba ito pero hindi na ito gumagalaw. Yung dugo niya tumutulo sa sahig habang buhat sya ng mga kalalakihan palabas. "Wag kang umalis dyan." Sigaw nung isa sa akin. Nanlilisik ang mga mata nyang tumingin sa akin. Siya yung lalaking nakikita kong madalas kausap ni Uncle Ramon. Yung palaging pumapasok sa silid niya para maghanda nung mga binebenta nila. "Malalagot ka sa akin 'pag may nangyaring masama kay Boss." banta nya bago tuluyang lumabas. Naiwan akong mag-isa. Nanginginig ako sa takot. Hindi ko alam kung ano ang aking gagawin. Gusto kong sumigaw at humingi ng tulong pero walang boses ang gustong lumabas mula sa aking bibig. Tiningnan ko

    Huling Na-update : 2024-11-19
  • Sandoval Series #3 : Beneath the Moonlight Caleb Lexus Sando   Chapter 6

    "Kainin mo na yang burger mo, kundi, ibibigay ko yan sa batang katabi mo." Mahina pero may diing sabi ng babae sa batang katabi nya. Ako naman ay nabuhayan ng loob at tahimik na naghihintay na kalabitin niya para ibigay ang burger pero hindi ito nangyari. Ilang beses niya na itong inulit kanina pero hanggang ngayon di nya naman binibigay sa akin. Tinatakam nya lang ata ako.Paasa!Malayo na ang binyahe namin at sa totoo lang kanina pa ako nagugutom. Lalo pang kumakalam ang sikmura ko sa amoy ng burger na hawak nung bata. Ewan ko sa batang 'to kung anong trip nya at ayaw nyang kainin ang burger. Eh kung binigay nila yan sa akin, kanina pa yan ubos. Wala pang five minutes ubos na yan."Kainin mo na kasi yan Therese, wag na matigas ang ulo, kanina mo pa hawak yan. Last nalang talaga Therese, ibibigay ko na talaga yan sa bata, sige ka."Dumilat na ako sa kunwaring pagtutulug-tulugan pagkarinig ulit sa sinabi ng babae. Nag-inat ako at tumingin sa labas, mataas na ang araw. Hindi ko alam

    Huling Na-update : 2024-11-19
  • Sandoval Series #3 : Beneath the Moonlight Caleb Lexus Sando   Chapter 7

    "Naliligo ka ba?"Natigil ako sa pag-aayos ng nagulo kong buhok dahil sa maarteng tanong nung batang maldita dun sa batang maiksi ang buhok at hindi pantay ang gupit ng bangs.Nag-aayos din ito ng buhok niya. Ang kaninang buhok na maayos ang pagkatirintas ay magulo na rin ngayon. Nadumihan din ang damit nya dahil na nagpagulong-gulong kaming tatlo kanina sa lupa.Samantalang yung batang hindi pantay ang bangs ay walang pakialam na umupo sa karton na nakalatag sa lupa. Hindi din nito alintana kung magulo ang buhok niya. Wala lang, blangko lang ang tingin nito sa amin pero kalmado na ito ngayon."I'm asking you, naliligo ka ba?" Ulit nung batang maldita sabay tingin sa mga kuko nya. Siguro may nakapasok na mga lupa doon o baka libag nung batang hindi pantay ang bangs."Anong tingin mo sa akin 'di kilala ang tubig? Malamang naliligo."Pabalang na sagot nito at sumulyap sa akin. Wala akong reaksyon. Nakatingin lang ako sa kanilang dalawa. Yung batang maldita ay lumapit sa kanya at umupo sa

    Huling Na-update : 2024-11-24
  • Sandoval Series #3 : Beneath the Moonlight Caleb Lexus Sando   Chapter 8

    Ang tahimik at payapa kong buhay ay naging magulo simula ng makilala ko ang pangit at palaaway na apo ni Lola Asunta. Wala itong nagawang matino sa akin simula ng magkita kami. Ginawa niya na atang libangan ang asarin ako. Daig niya pa si Milagring at Mariposa. Isip bata kahit ang tanda na. Hindi bagay sa kanya ang malaki niyang katawan dahil isip bata sya. Para syang bonjing!Ayaw ko na nga sanang magdeliver dito kay Lola Asun dahil naiinis ako sa apo niya pero pinahanap ako ni Lola sa palengke sa mga tauhan niya. Sa isip ko sayang din naman ang tip ni binibigay ni Lola sa akin. Malaking tulong din yun para sa aming tatlo. Lalo na kung minsan matumal ang bentahan ni Milagring at Mariposa. Kung si Lola Asun lang wala naman talagang problema. Ang ginawa ko nalang ay tinetyempohan ko na wala itong apo niyang pangit sa tuwing nahahatid ako ng mga pinapabili sa akin pero nitong mga nakaraan palagi itong nasa opisina ni Lola. Hindi ko nga alam kung nag-aaral pa ba ito. Ginawa niya na ata

    Huling Na-update : 2024-11-25
  • Sandoval Series #3 : Beneath the Moonlight Caleb Lexus Sando   Chapter 9

    Di mawala-wala ang ngiti ko habang naglalakad ako pauwi ng bahay. Patalon talon pa ako at may malawak na ngiti sa aking mga labi. Sobrang saya ko dahil hindi lang ako nanalo ng tsokolate, kundi higit sa lahat nainis ko pa si pangit. Nanalo ako sa kalokohan nya. Akala siguro ng pangit na yun maiisahan niya ako? Haha! Neknek nya.Kita ko yung inis niya kanina eh. Galit na galit si pangit dun sa sinabi ko. Ano kaya ibig sabihin nung pang-inis ni Kuya Ford sa kanya at galit na galit sya dun? Chura daw katsuri gamay pitoy? Pati ako gusto kong matawa sa reaksyon nya. Ano kaya ibig sabihin nun noh? Bahala nga sya sa buhay nya! Basta ako, may toblerone na ako.Ang isang toblerone na may tatlong pirasong tatsulok na tira ni pangit ay kinain ko na. Hindi ko na pinansin ang laway ni pangit na dumikit doon. Wala naman sigurong rabies ang pangit na yun. Tsaka mukhang malinis naman si pangit. Mukhang nag-toothbrush naman.Ewan ko kasi kung anong trip ng mamang yun. Apaka damot at talagang sinasadya

    Huling Na-update : 2024-11-27
  • Sandoval Series #3 : Beneath the Moonlight Caleb Lexus Sando   Chapter 10

    "Gusto mo maging Endyiner? Ako gusto ko maging titser.""Ako gusto ko maging doktor.""Gusto ko maging macho dancer.""Ako gusto ko maging snatcher.""Ako bold star.""Ako blager"Hindi ko alam kung matutuwa ba ako o malulungkot sa mga pangarap ng mga kasamahan kong bata dito sa lansangan. Endyiner, titser, doktor, snatcher, bold star, blager, ako kaya? Libre lang naman mangarap sabi nila. Pinapili ko pa nga si Ate Chichay kung gusto nya ba maging abugado, doktor, nars, titser, stewardes o di kaya yung mga nagtatrabaho sa opisina. Pero ako pala mismo walang maisip na pangarap para sa sarili ko. Sa totoo lang hindi ko alam kung ano ba talaga ang gusto ko. Mabuti pa nga itong mga batang kasama namin dito kahit papano may gusto silang marating sa buhay. Ako kaya, kapag tumanda ako, ano kaya ang mangyayari sa akin? Minsan napapatanong din ako sa sarili ko. Habang buhay na bang ganito ang buhay ko? Dito na kaya ako tatanda at mamamatay sa lansangan? Magagaya kaya ako sa iba na itong l

    Huling Na-update : 2024-11-28
  • Sandoval Series #3 : Beneath the Moonlight Caleb Lexus Sando   Chapter 11

    "How is she?" Hindi ko alam kung gaano ako katagal natulog pero pagkagising ko ang pamilyar na boses ng isang lalaki ang una kong narinig. Tatlong salita lang mula sa kanya pero tandang-tanda ko pa ang mapang-asar na boses na yun. Kahit limang taon na ang lumipas, naalala ko pa rin kung sino ang may-ari nun. Pero ang tanong bakit sya nandito? Saang ospital ba ako nadala nina Ate?Naalala ko may lalaking kumuha sa akin mula kay Ate Chichay bago ako nawalan ng malay, possible kayang sya yun? Natatandaan niya pa kaya ako? Hindi naman na siguro, limang taon na ang lumipas. Tsaka sino ba ako para maalala niya? "Hinihintay nalang po naming magising si Ningning, Sir. Na-check na po sya ng doktor kanina. Okay naman na daw po yung result ng laboratory test nya. Kailangan lang daw magpahinga ng ilang araw tapos pwede na kaming lumabas." Boses yun ni Ate Chichay."How old are you again, Chiara?""Sixteen po.""Oh! So that explains. Tsk! tsk! Anyway, don't call me, Sir. Kuya Gus won't like it

    Huling Na-update : 2024-11-29

Pinakabagong kabanata

  • Sandoval Series #3 : Beneath the Moonlight Caleb Lexus Sando   Chapter 28

    Nagising ako kaninang umaga na mabigat ang loob. Maganda naman ang tulog ko kagabi, may natapos akong isang desinyo, nagawa ko lahat ng mga assignments ko at maaga akong natulog pero bad mood ako nang magising. Wala naman akong buwanang dalaw pero beast mood talaga ako. Lahat na lang ata ng mga nakikita ko pangit sa aking paningin. Pero hindi naman ako nang-aaway o naghahanap ng gulo, tahimik lang ako at ayaw ko na kinakausap. Kahit si Papa napansin ang pagiging tahimik ko kanina kaya binilin lang ako kay Lexus. Hindi na rin ito nagtanong pa. Napansin ko nga pala kay Papa kapag ganitong sa tingin nya wala ako sa mood, hindi niya rin ako kinakausap. Yun bang tipong he respects my silence, ganun. Siguro ganun ang upbringing ng ibang lahi. Pero sa gabi tinatanong nya ako kung kamusta ang araw ko. May mga panahon talaga na ganito ako. Mabigat ang pakiramdam ko kahit wala namang nangyari sa akin. Maybe, unconsciously madami akong iniisip. Ang daming gumugulo sa utak ko. Malakas ako

  • Sandoval Series #3 : Beneath the Moonlight Caleb Lexus Sando   Chapter 27

    "Why are you here again? I already wired you the fifty thousand payment for your service."Natigil ako sa pagguguhit ng mga bagong desinyo ng gagawin kong mga bracelets pagkarinig ko sa boses ni Daddy na may kausap sa pintuan. Andito na naman sya, hindi talaga nadadala. Ibig sabihin din ba totoo yung paniningil niya para sa paglinis ng sasakyan ni Dad at nang mga tauhan niya?"Good evening po Sir, magpapaalam po sana ako. Aakyat po sana ako ng ligaw sa anak niyo po." Kunot noo ko akong napatingin sa kanila at sakto namang nagpang-abot ang tingin naming dalawa ng lalaking kausap ni Papa. Hindi ko pa man sabihin alam niyo naman siguro kung sino ang tinutukoy ko. Nakapagpalit na ito ng damit ngayon, maayos at pormal na ang suot. White polo shirt na hapit sa malapad niyang dibdib at namumutok na braso. Pinaresan niya ito ng maong na pantalon at puting sapatos. Ito yung nakasanayan kong porma niya dati mukhang bagets kahit na matanda na. Bagong paligo na rin at kahit na malayo ito amoy k

  • Sandoval Series #3 : Beneath the Moonlight Caleb Lexus Sando   Chapter 26

    I was nervous when the day came that my mother and father has too see each other again, after quite a long time. And I was scared at the same time sa maaring gawin ni Papa kay Mama. Hindi ko pa alam kung paano sya magalit. Sa kabilang banda, hindi ko pa man nakikita si Mama nararamdaman ko na ang galit niya. Parang nakikita ko na sa utak ko ang magiging reaksyon nya 'pag nakita niya si Papa na kasama ako. Sigurado akong magagalit ito, siguro isusumpa niya kaming dalawa ni Papa kung bakit pa kami nagpakita ulit sa kanya. I know how my mother hated my father. Bukambibig nya sa akin dati na papatayin nya si Papa kapag nabigyan sya ng pagkakataon. I can't help but feel sad. I feel that my broken heart broke into pieces again. This is not what I prayed for. This is not the kind of reunion I pictured in my brain. Hindi ito ang gusto kong mangyari. Nalulungkot ako na sa ganitong pagkakataon kami magkikitang muli. Lumaki akong walang ibang hinihiling kundi, sana dumating ang araw na ma

  • Sandoval Series #3 : Beneath the Moonlight Caleb Lexus Sando   Chapter 25

    "What?!" Parang nagsabayang bigkas kaming apat sa lakas ng mga boses namin pero si Lexus ay mukhang nagulat pa na ganun ang magiging reaksyon namin. Napahawak pa ako sa aking dibdib sa sobrang pagkabigla. Para akong nabingi. Kulang ang salitang gulat para ipaliwanag ang reaksyon ko. Ang tatay ko na kanina kalmado na ay muling kinasa ang baril at tinutok sa kanya. Pagtingin ko kay Kuya North nakita ko ang pag-igting ng panga nya at ang muling pagtutok ng baril nya sa pangit na Sandoval. Si Kuya Ford naman, bagamat nagulat ay pumalakpak pa. "Forda gow Kuya!" Gusto ko pag-umpugin ang ulo nilang magkakapatid. Para talaga silang may mga saltik. Ito na siguro ang tinatawag na reject at may factory defect sa lahi ng mga Sandoval. Hindi naman kasi ganyan si Kuya Gustavo at Kuya Gaston. Mukhang maayos din naman yung dalawang kambal na Thunder at Hunter. Silang dalawa lang ang bagsak sa quality inspection kaya ganito kung umasta. Payapa na sana eh, maayos at kalmado na ang lahat pero

  • Sandoval Series #3 : Beneath the Moonlight Caleb Lexus Sando   Chapter 24

    "Where's my daughter?" My heart hammered inside my chest as I stared at the old man. He is tall, well built body and probably in his late 50's. Parang syang yung bida sa mga pelikulang pinapanood ko dati, yung si Sylvester Stallone. His hair is gray, his stubbles are growing, his wrinkles are showing but nevertheless he looks fine. He still looks handsome for his age. He looks like an action star in his black tuxedo. He is holding a gun and he's pointing it to the old and ugly Sandoval who's now looking at him like a scared cat. Nakasalampak pa rin ito sa sahig, may maliit na sugat ang gilid ng kanyang labi. Nakatingin lang sa matandang lalaki at sa isa pa dahil hindi lang isa kundi dalawang baril ang nakatutok sa kanya. Ang isa galing kay Kuya North at ang isa naman ay galing sa matandang kamukha ko. "Wow! Si Rambo! Ang astig! Tatay mo Ning?" Mahinang tanong ni Kuya Ford sa akin. Hindi ko sya magawang sagutin dahil hindi ko rin alam kung sya ba ang tatay ko. Pero base sa mukha

  • Sandoval Series #3 : Beneath the Moonlight Caleb Lexus Sando   Chapter 23

    "Miss, are you okay?" Someone asked in his thick English accent but I didn't mind looking at his face. I remained seated looking at nowhere. Nagtataka nga ako bakit pa ito huminto para lang tanungin ako. Hindi niya naman ako kilala. "Ayows kha lhang?" Ulit niyang tanong.Do I look like I'm okay? Sitting near the road side gutter with my two big bags beside me, looking miserable, my hair is everywhere, eyes and face were swollen and crying like a lost kid? Para akong batang galing pakipagsabunutan tapos natalo kaya ayan, heto umiiyak sa tabing daan. Hindi ko pa napansin na may punit ang damit ko sa sobrang pagmamadali ko kanina. Parang deja vu lang itong nangyayari sa akin. Paulit-ulit nalang at lagi pang sa tabi ng daan. Mabuti nalang ngayon ay walang ulan. Pero this time hindi na ganun kasakit para sa akin. I feel like this is the best decision I've ever made my whole life.All my life ako ang palaging naghahabol sa mga tao. Palaging ako nalang ang naghahanap ng pagmamahal, pa

  • Sandoval Series #3 : Beneath the Moonlight Caleb Lexus Sando   Chapter 22

    Trigger Warning: Contains sensitive scenes. (If may pinagdadaanan ka, please skip.)Eight years later..."Hi Luna, why are you alone?"Natigil ako sa pagbabasa ng libro ko pagkarinig ko sa malambing na boses ng isang babae. Pag-angat ko ng tingin ang magandang kulay ng mga mata nya ang sumalubong sa akin. Palakaibigan itong ngumiti sa akin. Nahihiya man ngumiti ako pabalik sa kanya. She is the famous model Samantha Corrine Dela Vega. Mayaman, maganda, matalino at higit sa lahat mabait. Lahat na ata ng magagandang katangian nasa kanya na. Sa lahat ng mga mayayamang nakakasalamuha ko si Sam lang ata ang hindi matapobre. Madaming lalaking nagkakagusto kay Sam, madamin din gustong makipagkaibigan sa kanya. She is so sweet and kind. Mahilig mangamusta. Kapag kausap mo sya hindi mo aakalain na sya ang nag-iisang prinsesa at bunsong anak ng may-ari ng Dela Vega Airwyas. Sam is so humble.Mula ng pumasok ako dito sa university sya at si Belle Marie ang masasabi kong naging kaibigan ko. Sil

  • Sandoval Series #3 : Beneath the Moonlight Caleb Lexus Sando   Chapter 21

    "Ooouch!!! What the fuck did you do?" Malakas at umiiyak na sigaw ni Amanda hawak ang tyan niya. "Ahm? Sinipa ka, I think?" Nakakaloko at nang-uuyam na sagot ni Milagring sa kanya. "Ano sa palagay mo? Hindi ba masakit? Gusto mo ng replay?" "Caleb help me." Tawag niya sa lalaki pero hindi man lang sya nito tinulungan. Ang mga mata nito ay nakatingin sa akin. "Psycho! You and your friends are crazy!" "Oh! Are we? " Tinakpan ni Milagring ang bibig nya gamit ang bakanteng kamay."But yeah you're right. We're more than crazy. Especially me, I'm not so very mabait, I shoot people in the head when I'm bored. Wanna try?" Hindi sumagot ang babae pero malakas itong napatili ng kunwaring pinutok ni Milagring ang baril. "Bang! Bang!" Panggaya ni Milagring sa putok ng baril. Pagkatapos malakas itong tumawa ng makita niyang tinakpan ni Amanda ang tenga niya. "Gusto mo iputok ko ng totoo? Sagot!" Napapikit ako dahil akala ko ipuputok niya ulit ang baril. "Milagring, tama na..." Tawag

  • Sandoval Series #3 : Beneath the Moonlight Caleb Lexus Sando   Chapter 20

    "Who are you? Why are you here? Are you related to this thief?" Dinuro nya ako pero tinabig ng lalaki ang kamay niya. Umiiyak pa rin ako sa isang sulok. Yung lalaking pumasok at ang doktora lang ang nag-uusap ngayon. Lahat ng iba pa ay tahimik din. Tiningnan ko yung babaeng nagpapasok sa akin kanina pero hindi na ito makatingin sa akin. Umiiyak din ito. Akala ko pa naman mabait sya pero parehas lang din pala sya sa iba. Hindi pa nga tapos ang isang problema ko, meron na agad kasunod. Gusto ko lang naman magtingin-tingin sa mga alahas nila. Wala naman akong balak magnakaw. Kung alam ko lang na ganito ang aabutin ko sana pala nagkasya na lang ako sa pagsilip doon sa labas kanina. Kasalanan ko rin dahil ambisyosa ako. Ambisyosang wala naman sa lugar. Alam ko namang hindi ko afford ang mga alahas nila pero nagpadala pa rin ako sa pagka-ambisyosa ko. Kung sana nilugar ko ang pagka ambisyosa ko wala ako dito ngayon. "Magkasabwat siguro kayo ano? Sige lang parating na ang mga pulis. Mas

DMCA.com Protection Status