Ang tahimik at payapa kong buhay ay naging magulo simula ng makilala ko ang pangit at palaaway na apo ni Lola Asunta. Wala itong nagawang matino sa akin simula ng magkita kami. Ginawa niya na atang libangan ang asarin ako. Daig niya pa si Milagring at Mariposa. Isip bata kahit ang tanda na. Hindi bagay sa kanya ang malaki niyang katawan dahil isip bata sya. Para syang bonjing!Ayaw ko na nga sanang magdeliver dito kay Lola Asun dahil naiinis ako sa apo niya pero pinahanap ako ni Lola sa palengke sa mga tauhan niya. Sa isip ko sayang din naman ang tip ni binibigay ni Lola sa akin. Malaking tulong din yun para sa aming tatlo. Lalo na kung minsan matumal ang bentahan ni Milagring at Mariposa. Kung si Lola Asun lang wala naman talagang problema. Ang ginawa ko nalang ay tinetyempohan ko na wala itong apo niyang pangit sa tuwing nahahatid ako ng mga pinapabili sa akin pero nitong mga nakaraan palagi itong nasa opisina ni Lola. Hindi ko nga alam kung nag-aaral pa ba ito. Ginawa niya na ata
Di mawala-wala ang ngiti ko habang naglalakad ako pauwi ng bahay. Patalon talon pa ako at may malawak na ngiti sa aking mga labi. Sobrang saya ko dahil hindi lang ako nanalo ng tsokolate, kundi higit sa lahat nainis ko pa si pangit. Nanalo ako sa kalokohan nya. Akala siguro ng pangit na yun maiisahan niya ako? Haha! Neknek nya.Kita ko yung inis niya kanina eh. Galit na galit si pangit dun sa sinabi ko. Ano kaya ibig sabihin nung pang-inis ni Kuya Ford sa kanya at galit na galit sya dun? Chura daw katsuri gamay pitoy? Pati ako gusto kong matawa sa reaksyon nya. Ano kaya ibig sabihin nun noh? Bahala nga sya sa buhay nya! Basta ako, may toblerone na ako.Ang isang toblerone na may tatlong pirasong tatsulok na tira ni pangit ay kinain ko na. Hindi ko na pinansin ang laway ni pangit na dumikit doon. Wala naman sigurong rabies ang pangit na yun. Tsaka mukhang malinis naman si pangit. Mukhang nag-toothbrush naman.Ewan ko kasi kung anong trip ng mamang yun. Apaka damot at talagang sinasadya
"Gusto mo maging Endyiner? Ako gusto ko maging titser.""Ako gusto ko maging doktor.""Gusto ko maging macho dancer.""Ako gusto ko maging snatcher.""Ako bold star.""Ako blager"Hindi ko alam kung matutuwa ba ako o malulungkot sa mga pangarap ng mga kasamahan kong bata dito sa lansangan. Endyiner, titser, doktor, snatcher, bold star, blager, ako kaya? Libre lang naman mangarap sabi nila. Pinapili ko pa nga si Ate Chichay kung gusto nya ba maging abugado, doktor, nars, titser, stewardes o di kaya yung mga nagtatrabaho sa opisina. Pero ako pala mismo walang maisip na pangarap para sa sarili ko. Sa totoo lang hindi ko alam kung ano ba talaga ang gusto ko. Mabuti pa nga itong mga batang kasama namin dito kahit papano may gusto silang marating sa buhay. Ako kaya, kapag tumanda ako, ano kaya ang mangyayari sa akin? Minsan napapatanong din ako sa sarili ko. Habang buhay na bang ganito ang buhay ko? Dito na kaya ako tatanda at mamamatay sa lansangan? Magagaya kaya ako sa iba na itong l
"How is she?" Hindi ko alam kung gaano ako katagal natulog pero pagkagising ko ang pamilyar na boses ng isang lalaki ang una kong narinig. Tatlong salita lang mula sa kanya pero tandang-tanda ko pa ang mapang-asar na boses na yun. Kahit limang taon na ang lumipas, naalala ko pa rin kung sino ang may-ari nun. Pero ang tanong bakit sya nandito? Saang ospital ba ako nadala nina Ate?Naalala ko may lalaking kumuha sa akin mula kay Ate Chichay bago ako nawalan ng malay, possible kayang sya yun? Natatandaan niya pa kaya ako? Hindi naman na siguro, limang taon na ang lumipas. Tsaka sino ba ako para maalala niya? "Hinihintay nalang po naming magising si Ningning, Sir. Na-check na po sya ng doktor kanina. Okay naman na daw po yung result ng laboratory test nya. Kailangan lang daw magpahinga ng ilang araw tapos pwede na kaming lumabas." Boses yun ni Ate Chichay."How old are you again, Chiara?""Sixteen po.""Oh! So that explains. Tsk! tsk! Anyway, don't call me, Sir. Kuya Gus won't like it
"Kuya!"Excited kong tawag kay Kuya Lexus pagkababa nya ng sasakyan. Ngayon ang unang araw ko para mabayaran ang utang ko sa kanya. Hindi ito dumating sa tamang oras kaya akala ko hindi na ito pupunta ngayon. Kumaway ako na may malawak na ngiti. Akala ko hindi nya ako makikila pero agad itong ngumiti pagkakita sa akin. "Sino yan? Artista ba yan? Ang gwapo ah!" Narinig kong komento nung mga babae na nag-aabang ng sasakyan. "Hindi ata artista, mukhang modelo. Gwapo. Mukhang masarap. Daks oh!""Kuya ko yan!" Maldita kong sabi ko sa kanila pero alam kong hindi naman nila pinaniwalaan. Tinaasan pa nga ako ng kilay nung isa. Maldita di naman pantay pagkaguhit ng kilay niya. "Assumera! Kuya your face! Feeling yern?" Sabi niya sa akin. Sasagot pa sana ako pero pinili ko nalang ang tumahimik. Sabagay tama naman sila. Sa ayos ko ba at sa porma ni Kuya Lexus, mapagkamalan kaming mag-kuya? Syempre hindi! Baka anak pa ng katulong kamo, pwede.Parang modelo si Kuya lexus sa porma nya. Nakaput
"Good day, Kuya Lexus! How is you today? Finish gym?"Maaga palang nandito na ako sa penthouse ni Kuya. Sabado ngayon at wala kaming pasok. Maaga ako pumunta dito dahil gusto ko maaga matapos ang mga gawain ko. Pero sa totoo lang halos wala naman talaga akong trabaho dito sa kanya, mas madami pa nga ang pahinga ko at nood ng tv kapag nandito ako sa penthouse ni Kuya. Pagdating ko kanina ay sya namang pag-alis ni Kuya dahil pumunta itong gym kaya ngayon lang talaga kami nakapag-usap. Tapos ko na ang mga gawaing bahay. Nakapaglaba na ako gamit ang washing machine niya at nakapaglinis na rin. Nakapagsaing na rin ako dahil si Kuya ang magluluto ng tanghalian.Ganito ang routine naming dalawa tuwing sabado. Ggawin niya ang mga kailangan nyang gawin at gagawin ko din ang trabaho ko. Magluluto sya ng ulam at sabay kaming managhalian, tuturuan nya ako sa mga assignments ko, pagkatapos papasok ito sa silid niya para magtrabaho habang ako naman ay gagawa ng mga bagong burloloy na binebenta k
Three weeks. Tatlong linggo na ang nakalipas mula nang huling punta ko sa penthouse ni Kuya Lexus. Hindi ako nagpaalam sa kanya na hindi muna ako papasok sa trabaho pero mukhang hindi niya rin naman ako hinanap. Wala lang, wala ako sa mood na magpakita muna sa kanya. Wala namang rason kung bakit ako nagkaganito pero parang bigla nalang ako tinamad at nawalan ng gana. Kahit dito sa bahay hindi din ako masyadong nagsasalita. Alam kong naninibago sila sa kinikilos ko pero hindi din naman sila nagtanong sa akin. Si Ate Chichay lang tinanong ako kung masama ba ang pakiramdam ko at nang makapagpa-check up kami pero sinabi kong ayos lang ako. Hindi naman masama ang pakiramdam ko. Hindi rin ako inatake ng hika ko. Ganun lang talaga, wala ako sa mood sa lahat ng bagay. Sa paaralan din, tahimik lang ako buong araw. Nagsasalita lang ako kapag may tinatanong si teacher. Kapag wala naman, tahimik lang akong nakikinig sa upuan ko. Kahit ang mga kaklase kong makukulit hindi rin ako ginugulo. Ila
"Kuya Lexus, ano ba? Bitawan mo nga kamay ko!" Kanina niya pa ako hawak. Pilit kong kinukuha ang kamay ko mula sa pagkakahawak niya pero ayaw niya talaga. Pinagtitinginan na kami ng mga tao at namumula na ako sa kahihiyan. Pumipiglas ako habang sya ay diritso lang ang lakad at walang pakialam sa mga taong nakatingin sa amin. Para akong nakababatang kapatid na nahuli ng kuyang nagbubulakbol sa mall. Umalis kami sa restoran ng hindi man lang nagpapaalam kay Kuya Ford. Akala ko nagbibiro lang ito nang sinabi niyang uuwi na kami pero hindi pala. Diritso kaming lumabas ng walang lingon-lingon. Naiwan pa ang mga gamit na pinamili ko doon sa loob. Gusto kong kunin ang kamay ko sa kanya dahil babalikan ko ang mga pinamili ko. Kahit na hindi na ako kakain kasama si Kuya Ford basta makuha ko lang yung mga pinamili kong gamit. Sayang ang pera ko kung mawala lang din yun. "Kuya ano ba—""Stop wiggling Selene or else I will carry you." Masungit nitong putol sa akin saka nakipagsukatan ng tingi
Nagising ako kaninang umaga na mabigat ang loob. Maganda naman ang tulog ko kagabi, may natapos akong isang desinyo, nagawa ko lahat ng mga assignments ko at maaga akong natulog pero bad mood ako nang magising. Wala naman akong buwanang dalaw pero beast mood talaga ako. Lahat na lang ata ng mga nakikita ko pangit sa aking paningin. Pero hindi naman ako nang-aaway o naghahanap ng gulo, tahimik lang ako at ayaw ko na kinakausap. Kahit si Papa napansin ang pagiging tahimik ko kanina kaya binilin lang ako kay Lexus. Hindi na rin ito nagtanong pa. Napansin ko nga pala kay Papa kapag ganitong sa tingin nya wala ako sa mood, hindi niya rin ako kinakausap. Yun bang tipong he respects my silence, ganun. Siguro ganun ang upbringing ng ibang lahi. Pero sa gabi tinatanong nya ako kung kamusta ang araw ko. May mga panahon talaga na ganito ako. Mabigat ang pakiramdam ko kahit wala namang nangyari sa akin. Maybe, unconsciously madami akong iniisip. Ang daming gumugulo sa utak ko. Malakas ako
"Why are you here again? I already wired you the fifty thousand payment for your service."Natigil ako sa pagguguhit ng mga bagong desinyo ng gagawin kong mga bracelets pagkarinig ko sa boses ni Daddy na may kausap sa pintuan. Andito na naman sya, hindi talaga nadadala. Ibig sabihin din ba totoo yung paniningil niya para sa paglinis ng sasakyan ni Dad at nang mga tauhan niya?"Good evening po Sir, magpapaalam po sana ako. Aakyat po sana ako ng ligaw sa anak niyo po." Kunot noo ko akong napatingin sa kanila at sakto namang nagpang-abot ang tingin naming dalawa ng lalaking kausap ni Papa. Hindi ko pa man sabihin alam niyo naman siguro kung sino ang tinutukoy ko. Nakapagpalit na ito ng damit ngayon, maayos at pormal na ang suot. White polo shirt na hapit sa malapad niyang dibdib at namumutok na braso. Pinaresan niya ito ng maong na pantalon at puting sapatos. Ito yung nakasanayan kong porma niya dati mukhang bagets kahit na matanda na. Bagong paligo na rin at kahit na malayo ito amoy k
I was nervous when the day came that my mother and father has too see each other again, after quite a long time. And I was scared at the same time sa maaring gawin ni Papa kay Mama. Hindi ko pa alam kung paano sya magalit. Sa kabilang banda, hindi ko pa man nakikita si Mama nararamdaman ko na ang galit niya. Parang nakikita ko na sa utak ko ang magiging reaksyon nya 'pag nakita niya si Papa na kasama ako. Sigurado akong magagalit ito, siguro isusumpa niya kaming dalawa ni Papa kung bakit pa kami nagpakita ulit sa kanya. I know how my mother hated my father. Bukambibig nya sa akin dati na papatayin nya si Papa kapag nabigyan sya ng pagkakataon. I can't help but feel sad. I feel that my broken heart broke into pieces again. This is not what I prayed for. This is not the kind of reunion I pictured in my brain. Hindi ito ang gusto kong mangyari. Nalulungkot ako na sa ganitong pagkakataon kami magkikitang muli. Lumaki akong walang ibang hinihiling kundi, sana dumating ang araw na ma
"What?!" Parang nagsabayang bigkas kaming apat sa lakas ng mga boses namin pero si Lexus ay mukhang nagulat pa na ganun ang magiging reaksyon namin. Napahawak pa ako sa aking dibdib sa sobrang pagkabigla. Para akong nabingi. Kulang ang salitang gulat para ipaliwanag ang reaksyon ko. Ang tatay ko na kanina kalmado na ay muling kinasa ang baril at tinutok sa kanya. Pagtingin ko kay Kuya North nakita ko ang pag-igting ng panga nya at ang muling pagtutok ng baril nya sa pangit na Sandoval. Si Kuya Ford naman, bagamat nagulat ay pumalakpak pa. "Forda gow Kuya!" Gusto ko pag-umpugin ang ulo nilang magkakapatid. Para talaga silang may mga saltik. Ito na siguro ang tinatawag na reject at may factory defect sa lahi ng mga Sandoval. Hindi naman kasi ganyan si Kuya Gustavo at Kuya Gaston. Mukhang maayos din naman yung dalawang kambal na Thunder at Hunter. Silang dalawa lang ang bagsak sa quality inspection kaya ganito kung umasta. Payapa na sana eh, maayos at kalmado na ang lahat pero
"Where's my daughter?" My heart hammered inside my chest as I stared at the old man. He is tall, well built body and probably in his late 50's. Parang syang yung bida sa mga pelikulang pinapanood ko dati, yung si Sylvester Stallone. His hair is gray, his stubbles are growing, his wrinkles are showing but nevertheless he looks fine. He still looks handsome for his age. He looks like an action star in his black tuxedo. He is holding a gun and he's pointing it to the old and ugly Sandoval who's now looking at him like a scared cat. Nakasalampak pa rin ito sa sahig, may maliit na sugat ang gilid ng kanyang labi. Nakatingin lang sa matandang lalaki at sa isa pa dahil hindi lang isa kundi dalawang baril ang nakatutok sa kanya. Ang isa galing kay Kuya North at ang isa naman ay galing sa matandang kamukha ko. "Wow! Si Rambo! Ang astig! Tatay mo Ning?" Mahinang tanong ni Kuya Ford sa akin. Hindi ko sya magawang sagutin dahil hindi ko rin alam kung sya ba ang tatay ko. Pero base sa mukha
"Miss, are you okay?" Someone asked in his thick English accent but I didn't mind looking at his face. I remained seated looking at nowhere. Nagtataka nga ako bakit pa ito huminto para lang tanungin ako. Hindi niya naman ako kilala. "Ayows kha lhang?" Ulit niyang tanong.Do I look like I'm okay? Sitting near the road side gutter with my two big bags beside me, looking miserable, my hair is everywhere, eyes and face were swollen and crying like a lost kid? Para akong batang galing pakipagsabunutan tapos natalo kaya ayan, heto umiiyak sa tabing daan. Hindi ko pa napansin na may punit ang damit ko sa sobrang pagmamadali ko kanina. Parang deja vu lang itong nangyayari sa akin. Paulit-ulit nalang at lagi pang sa tabi ng daan. Mabuti nalang ngayon ay walang ulan. Pero this time hindi na ganun kasakit para sa akin. I feel like this is the best decision I've ever made my whole life.All my life ako ang palaging naghahabol sa mga tao. Palaging ako nalang ang naghahanap ng pagmamahal, pa
Trigger Warning: Contains sensitive scenes. (If may pinagdadaanan ka, please skip.)Eight years later..."Hi Luna, why are you alone?"Natigil ako sa pagbabasa ng libro ko pagkarinig ko sa malambing na boses ng isang babae. Pag-angat ko ng tingin ang magandang kulay ng mga mata nya ang sumalubong sa akin. Palakaibigan itong ngumiti sa akin. Nahihiya man ngumiti ako pabalik sa kanya. She is the famous model Samantha Corrine Dela Vega. Mayaman, maganda, matalino at higit sa lahat mabait. Lahat na ata ng magagandang katangian nasa kanya na. Sa lahat ng mga mayayamang nakakasalamuha ko si Sam lang ata ang hindi matapobre. Madaming lalaking nagkakagusto kay Sam, madamin din gustong makipagkaibigan sa kanya. She is so sweet and kind. Mahilig mangamusta. Kapag kausap mo sya hindi mo aakalain na sya ang nag-iisang prinsesa at bunsong anak ng may-ari ng Dela Vega Airwyas. Sam is so humble.Mula ng pumasok ako dito sa university sya at si Belle Marie ang masasabi kong naging kaibigan ko. Sil
"Ooouch!!! What the fuck did you do?" Malakas at umiiyak na sigaw ni Amanda hawak ang tyan niya. "Ahm? Sinipa ka, I think?" Nakakaloko at nang-uuyam na sagot ni Milagring sa kanya. "Ano sa palagay mo? Hindi ba masakit? Gusto mo ng replay?" "Caleb help me." Tawag niya sa lalaki pero hindi man lang sya nito tinulungan. Ang mga mata nito ay nakatingin sa akin. "Psycho! You and your friends are crazy!" "Oh! Are we? " Tinakpan ni Milagring ang bibig nya gamit ang bakanteng kamay."But yeah you're right. We're more than crazy. Especially me, I'm not so very mabait, I shoot people in the head when I'm bored. Wanna try?" Hindi sumagot ang babae pero malakas itong napatili ng kunwaring pinutok ni Milagring ang baril. "Bang! Bang!" Panggaya ni Milagring sa putok ng baril. Pagkatapos malakas itong tumawa ng makita niyang tinakpan ni Amanda ang tenga niya. "Gusto mo iputok ko ng totoo? Sagot!" Napapikit ako dahil akala ko ipuputok niya ulit ang baril. "Milagring, tama na..." Tawag
"Who are you? Why are you here? Are you related to this thief?" Dinuro nya ako pero tinabig ng lalaki ang kamay niya. Umiiyak pa rin ako sa isang sulok. Yung lalaking pumasok at ang doktora lang ang nag-uusap ngayon. Lahat ng iba pa ay tahimik din. Tiningnan ko yung babaeng nagpapasok sa akin kanina pero hindi na ito makatingin sa akin. Umiiyak din ito. Akala ko pa naman mabait sya pero parehas lang din pala sya sa iba. Hindi pa nga tapos ang isang problema ko, meron na agad kasunod. Gusto ko lang naman magtingin-tingin sa mga alahas nila. Wala naman akong balak magnakaw. Kung alam ko lang na ganito ang aabutin ko sana pala nagkasya na lang ako sa pagsilip doon sa labas kanina. Kasalanan ko rin dahil ambisyosa ako. Ambisyosang wala naman sa lugar. Alam ko namang hindi ko afford ang mga alahas nila pero nagpadala pa rin ako sa pagka-ambisyosa ko. Kung sana nilugar ko ang pagka ambisyosa ko wala ako dito ngayon. "Magkasabwat siguro kayo ano? Sige lang parating na ang mga pulis. Mas