Mabilis na lumipas ang mga araw. Ang linggo ay naging buwan, ang buwan ay naging taon.Nagawan ko ng paraan ang pag-aaral ni Luningning, Milagring at Mariposa. Nagpatulong ako kay Sir Gustavo para makakuha ng mga dokumento nila. Nakakuha kami ng birth certificate nilang tatlo at yun ang ginamit ko para makapag-enroll sila.Nasa grade 5 na silang tatlo ngayon. Pagkatapos nilang mag-grade-1 noong isang taon pinatake sila ng exam at pinalad na makapasa kaya ngayon ay nasa grade 5 na sila.Nakapag-enrol din ako sa ALS. Nakuha ko ang mga dati kong papeles na sya ring ginamit ko. Sabado at Linggo ang pasok ko. Nagtake ako ng exam nung nakaraang taon at pinalad din ako.Gabi-gabi kaming nag-aaral apat. Tinuturuan ko silang tatlo sa mga aralin nila. Tinatyaga ko ang pagturo sa kanilang magbasa at magbilang. Mabuti na lang din at masipag silang mag-aral.Alam kong malayo pa, madami pa kaming kailangan pagdaanan pero kahit papano masasabi kong umuusad kami.Malayo pa, pero malayo na. Yung ang p
"Bakit wife, Sir?"Agad kong tanong pagkasara niya ng pintuan. Ano nalang ang sasabihin ng sekretary niya at mas masaklap pa kung ipagkalat niya na naman ito. Tiyak magiging pulutan na naman kami ni Sir Gustavo dito sa buong kompanya. Isa din kasing mahadera si Miss Santos at hindi ko alam kung bakit galit na galit ito sa akin. Wala na man akong ginagawang masama sa kanya. Sinusunod ko pa nga mga utos nya kahit hindi ko na trabaho mga yun. "Kita mo ba ang mukha ng sekretarya mo? Hindi lang nabigla, talagang ginulat mo po.""You're soon to be my wife, Baby and I don't care what she thinks." Hinila niya pa ako palapit sa kanya. Kulang nalang ay yakapin ako.Ayos lang sa kanya na pagchismisan kami dahil sya naman ang may-ari nitong kompanya pero paano naman ako. Sigurado akong mas dadami ang may galit sa akin. Dagdagan pa sa nangyaring pagtanggal niya kay Maribeth at Cherry ngayon."Bakit kasi wife agad, Sir?""Bakit hindi? Doon din naman tayo papunta. Need I remind you Andromeda, my
"Kuya G, si Ate Chichay ay tahimik lang sa umpisa."Mula sa pagtutupi ng mga damit, parang nag 180 degrees ang ulo ko sa sobrang bilis ng paglingon ko kay Milagring na ka-video chat ngayon si Sir Gustavo. Tatlo silang nasa harap ng cellhone. Nasa America ang amo at soon-to-be husband ko ngayon dahil may kailangan itong daluhang business conference.Naks! Maypa soon to be husband na akong nalalaman pero seryoso yun. Nga lang hindi pa alam ng iba dahil hiniling ko sa kanya na sa amin lang muna hanggang sa makapagtapos ako ng pag-aaral at makasal kami. Konting tiis lang naman at matutupad na ang hiling niya. May iniwan siyang cellphone sa akin na tinatawagan niya para magkausap kami araw-araw. Sa isang araw ilang beses itong tumatawag sa akin para kamustahin ako at ang mga bata. At heto nga ngayon kausap niya ang tatlo. "Yeah, I know. " Narinig kong sagot nito at naghagikhikan ang tatlo. Seryoso at walang idea ang Baba ko sa kalokohan na naman ng tatlong bata. Narinig ko na ang kalok
"You know me Lisa, sanay na ako sa kaliwat kanang babae ni Gustavo. Hindi ka pa ba sanay sa akin? Kita mo naman sa bandang huli, saan ba sya umuuwi? Diba sa akin di naman?"Hindi ko alam kung sadya bang pinaparinig ni Dra. Thrishia at Miss Santos ang usapan nilang dalawa sa akin. Kanina pa silang dalawa nag-uusap tungkol kay Sir Gustavo. Wala na atang ibang topic kundi yun lang.Halatang sobrang close nila sa isa't -isa. Mukhang matagal nang magkakilala. Ngayon, hindi na ako magtataka kung bakit nagmamaldita itong sekretarya ni Sir Gustavo sa akin. "Sabagay, ilang babae na ba ang dumaan kay Boss? Yung iba, ikaw pa nga nagpapadala ng bulaklak eh. Alam mo Doc, bilib din ako sa pagiging understanding mo. Sa ganda mong yan? Naku!""Men will always be men Lisa. Natural na sa kanila ang mambabae and I don't give a damn about that. What's important to me is that at the end of the day he always comes back home running to me."Ganun na ba talaga ngayon? Normal lang sa mga lalaki na mambabae a
Saktong bonding lang AVAngers! Pero need ko mga ambag niyo dun sa baba. Pag walang comments at votes next year na ang next update! Hahaha______________________________"May problema po ba , Ma'am? " Tanong ni Manong Dom sa akin. "Si Sir Gustavo po ba ang tumawag?"Umiiyak akong tumango sa kanya. Inabot ko ang folder na inutos sa aking ihatid sa Leviste Farms at dinala ito sa aking dibdib. Umaasa na ito ang magsasalba, hindi lang sa relasyon namin kundi sa kung ano mang mali na nagawa ko para sa kompanya niya.Abot langit ang pagsisisi ko ngayon. Dahil sa pagkakamaling nagawa ko mawawala ang taong nagbigay ng pagmamahal at pagtitiwala nya sa akin."Nakauwi na po sya Manong, nasa opisina na. Bumalik na po tayo." Umiiyak kong sabi, hindi ko na napigilan ang pagbuhos ng mga luha ko. Kita ko ang awa at pang-unawa sa mga mata ni Manong para sa akin dahilan para lalo akong maiyak.Napakatanga ko kasi. Bakit hinayaan kong mangyari sa akin ito? Bakit labis akong nagtiwala? Hindi ko man lang n
Let's end this...Hindi ako nakapagsalita agad. Kahit na inaasahan ko na ganito ang mangyayari masakit pa rin pala. Masakit palang marinig mula sa taong pinagbuksan ko ng aking puso ang mga katagang ito. Sabi ko kanina ayos lang, pero hindi pala. Sobrang sakit pala sa dibdib. Akala ko wala na akong ikakadurog pa pero meron pa pala. Ang kaninang sakit na naramdaman ko ay tila ba ilang ulit na dinoble. Sobrang sakit, literal na sakit na para bang hindi ako makahinga. Sakit na nakakapanghina. Nararamdaman ko ang sakit hanggang sa kaibuturan. Nanginginig ang aking katawan. Para akong sinasakal. Parang may pumipiga sa puso ko.Naninikip ang aking dibdib, namamanhid ang utak ko, parang may matinis na tunog akong narinig sa loob ng tenga ko. Para akong nabibingi. Naramdaman ko ang sobrang lakas na tibok ng aking puso. Para na itong lalabas sa aking dibdib. "I'm so tired." His voice broke. His shoulder started trembling. He started crying. Halos hindi ko na sya makita sa dami nang luhang
Pagsinabi kong magbo-bonding tayo, magbo-bonding tayo! Hahah. Walang iwanan syempre.Trigger Warning: Sensitive content below. Read responsibly. Please skip this chapter if you are going through a rough time. _________________________Nanginginig ang katawan ko pagkapasok sa elevator niya. Hindi na kinaya ng tuhod ko ang panghihin. Napaluhod ako at tuluyan ng bumigay. Ang mga hikbing kanina ko pa pinipigilan ay tuluyan ng kumawala. Iyak lang ako ng iyak. Wala na akong pakialam kung may makakarinig man sa akin. Gusto kong ilabas lahat ng sakit. Awang-awa ako sa sarili ko. Puno ng kalmot ang braso ko. Humahapdi ang anit ko. Pakiramdaman ko namamanhid ang buong mukha ko. Pero lahat ng sakit na yun ay hindi mapapantayan ang sakit na nararamdaman ng puso ko. Nanghihina ako sa sakit. Literal na sakit na parang may kutsilyong sumasaksak doon ng paulit ulit.Bakit kailangan kong maranasan lahat ng 'to?Nagmahal lang naman ako. Nagtiwala at umasa pero bakit ganito?Lintek na pagmamahal. S
"Time is up class, that's all for today." Nakangiti kong sabi sabay pahid sa kaonting luhang namuo sa gilid ng mga mata ko. Tiningnan ko sila isa-isa, wala ni isang tumayo sa kanila. Ang iba nagpapahid pa ng luha, habang ang iba naman ay nakayuko. I just finished telling them some parts my life story. Those parts that I can only share. Yung parte ng buhay na pakiramdam ko pwede ko lang ibahagi at hindi na mabigat sa puso ko."Why are you crying? I told you not to cry, diba? I'm okay now. Those were just part of my past at kapag past na ibig sabihin parte na yun ng nakaraan at hindi na binabalikan pa." Sabi ko pero walang sagot ang mga ito.I am now a teacher. Graduated Cum Laude and luckily top 8 in licensure exam. I am teaching in high school here in Davao."There are some lessons in life that we need to learn the hard way but it's okay. That's how life is and we have to deal with it in order for us to survive." I said softly and smiled. That's the reality of life sometimes we ar
Present time...______________"Chiara, how many months you've been working as Tasha's tutor again?"Nag-angat ako ng tingin mula sa hinahanda kong material para sa next topic namin ni Natasha nang magsalita ang Mommy nito. Ang sikat na modela na si Veronica Chrystelle Valderama. Andito ako ngayon sa hacienda nila."Almost a year na po, Miss Ver." Magalang kong sagot sa kanya.Miss Ver is the youngest daughter of the Valderama's. Madalas kong marinig noon na maldita ito pero ang totoo, mukha lang itong maldita. Kapag nakilala mo na sya, isa sya sa masasabing kong totoong tao. Hindi mapagkunwari.Hindi uso sa kanya ang paliguy-ligoy. Sobrang prangka nito at diretso kung magsalita. Sobrang honest na minsan nami-misinterprete ng iba. She may be a brat but she's kind hearted. Kahit nandito ito sa Davao minsan naririnig kong kausap nya ang accountant nya at nagpapa-transfer sya ng funds para sa mga foundations nya. Hindi lang halata pero madami syang foundations at orphanage na tinutulunga
Warning: ESPEGE! Sa mga ayaw magbasa ng ganitong part, please skip this chapter. Read responsibly. Wag niyo akong ma-gross, eww, yuck! You've been warned.———————————————-Mahigpit akong napayakap sa balikat ni Gustavo. Pakiramdam ko bumaon pa ang mga kuko ko sa balat nya sa higpit ng pagkakahawak ko sa kanya. Ang sakit parang may napunit sa pagkababae ko.Tuluyan na nyang tinanggal ang damit na suot ko. Inayos nya ang pagkakapatong ko sa kanya. Hindi pa ito gumagalaw hinayaan nya muna akong maka-adjust sa laki at haba niya.Pakiramdam ko sobrang nainat ang pagkababae ko. Punong-puno ako at hindi ko alam kung saan umabot ang kabahaan nya sa kaloob-looban ko. Wala naman sigurong organ na natamaan dahil wala naman akong naramdamang sakit. Sa halip nararamdaman ko na pumipintig ang pagkalalaki nya sa loob.Bumaba ang halik niya mula sa balikat ko hanggang sa nadako ito sa aking dibdib. Napaliyad ako at napahawak sa buhok niya nang muling sakupin ng mainit nyang bibig ang utong ko, salita
Warning: ESPEGE! - Gustavo 'Sobrang Patay Gutom' SandovalSa mga hindi naman gutom dyan, skip nyo nalang ito. Hahaha!_______________________Flashback continue... "Yes baby. I'm hungry and I want to eat you." he whispered, almost losing his breath. Bumaba ang tingin nito sa mga labi ko at narinig ko ang mahina nyang pagmura. Nilapit ko ang mukha sa kanya. Sobrang lapit na halos nararamdaman ko na ang hangin mula sa mainit niyang hininga. Bahagyang nakanganga ang bibig nito. Nalalasing ang mga matang nakatitig sa akin. Wala sa sariling nakagat ko ang aking pang-ibabang labi. Ang kagustuhan kong mahalikan sya ay lalong sumidhi. "Fuck, Baby I wanna eat you here."Napalunok ako. Nag-iinit na naman ang katawan ko. "I want to eat you, right here, right now." Lalong tumindi ang kuryusidad at kagustuhan kong masubukan ang hinihiling niya. Pero nagdadalawang isip ako na baka may makakakita sa amin dito. Isang malaking eskandalo. "I own this hotel, Baby and this is my private parking s
Flashback continue...***"Let me correct my mistake Baby. Let's get married today. Please be my wife."Kahit nasasaktan man ako, sa muling pagkakataong pinili ko pa rin na biglang laya ang aking puso ko. Tinraydor ko na naman ang akin sarili at sumama ako kay Gustavo."Yes, Ba. I will marry you."Hindi kagaya ng ibang kasal na may mahabang paghahanda, ang kasal namin ni Gustavo ay minadali. Pagkatapos naming magpunta sa sementeryo, may tinawagan lang ito pagkatapos doon na kami dumiritso."Good thing Judge Gonzales is available. We'll meet him after an hour."Tumango lang ako sa kanya. Hawak niya ang kaliwang kamay ko habang nagmamaneho at panaka nakang dinadampian ng halik.Tahimik lang ako, pinapakiramdaman ko ang aking puso . Pwede pa akong umatras pero wala akong nararamdamang ganun.Hindi ko alam kung bakit pagdating sa kanya ang daling mawala ng galit ko.I should be hating him sa lahat ng ginawa niya sa akin pero ang traydor kong puso ay hindi ito kayang gawin."I love you, And
"Apo, sino yung dumat— o, anong nangyari sa labi mo senyorito bakit may sugat yan?"Lumagpas ang tingin ni Lolo sa labas, nahabol pa nito ng tingin ang papaalis na sasakyan ni Damon. "Si Damon ba yun apo? Bakit umalis agad?"Palipat-lipat ang tingin niya sa aming dalawa ni Gustavo dahil walang sumagot sa kanya. Si Gustavo naman ay hindi ko alam kung ano ang iniisip. Tahimik ito pero umiigting ang mga panga."Si Damon po yun, Lo, pero umalis na." Hindi ko na hinabaan ang sagot ko. Nakakaunawa namang tumango si Lolo sa akin. Hinila ko na si Gustavo papasok ng bahay dahil madami na ring mga kapitbahay ang nasa labas. Sigurado na naman akong pagpi-pyestahan na naman nila kami. Ewan ko ba kahit saan ata ako mapunta, lapitin talaga ako na kontrobersya. "Umupo ka muna, kunin ko lang ang first aid kit ko." Sabi ko kay Gustavo. Hindi ito nagsalita pero sinunod nya naman ang sinabi ko. Tahimik itong umupo sa sofa. "May damit ka ba? Magbihis ka muna." Utos ko sa kanya dahil yung tuwalya ko lan
Present time...***Hindi ko alam kung anong oras ako nakatulog kagabi sa sobrang pag-iisip kung bakit sya andito ulit. Bakit ginugulo na naman nya na naman ako? Tahimik na ang buhay ko. Pinaubaya ko na siya pero bakit ba nagpakita sya ulit sa akin ngayon? Ang dami kong katanungan sa aking isip. Gulong-gulo ang utak ko. Nasira na naman ang sistema ko. Ang resulta, mataas na ang araw ng magising ako at medyo masama ang aking pakiramdam. Saan na kaya ang lalaking yun ngayon? Umuwi na kaya ito? Dito kaya talaga sya natulog kagabi?Nauulinigan kong may nag-uusap sa labas ng bahay at parang may lumalagitik na para bang tunog galing sa pagsisibak. Ang aga namang nagsibak ni Lolo at sino ang kausap nya? Kailangan ko na palang bumangon para maghanda ng agahan namin. Mabilis kong inayos ang aking sarili. Kahit na medyo nahihilo pa ako lumabas na ako ng silid. Tinali ko ang mahabang buhok, naghilamos at nagtoothbrush bago ako nagpakita sa kanila. "Tama na yan, Senyorito. Madami-dami na ito
Flashback...***"Anak, birthday mo na bukas. Anong gusto mong ihanda natin?"Birthday ko na pala bukas muntik ko pang makalimutan. Bukas na pala sana yun.Mula sa pagtutupi ng mga damit nag-angat ako ng tingin kay Nanay at Tatay. Magaan ang mukha at nakangiti silang dalawa sa akin pero napansin ko ang kanilang pag-aatubili.Kahit dalawang buwan na kaming magkasama dito sa probinsya hindi pa rin ako masyadong nakikipag-usap sa kanila. Madalas, tahimik lang akong tumutulong sa mga gawaing bahay.Pakiramdam ko bumalik ako muli sa dati. Ang dating pader na binuo ko para sa aking sarili ay muli na namang nakaangat. Muli na namang nawala ang tiwala ko sa mga tao sa aking paligid."Magiging eighteen ka na anak. Magiging ganap ka nang dalaga. Madadagdagan na naman ng isang taon ang buhay mo. Panibagong buhay, panibagong pag-asa." Si Tatay Dom.Hindi ako nagkomento dahil hindi ko alam kung ano ang aking sasabihin. Panibagong buhay at pag-asa nga ba? May pag-asa pa kaya para sa akin na sinukua
I went inside my room to get some beddings for Gustavo. I'm not sure if he's really serious na dito sya matutulog o nang-go-good time lang pero naghanda pa rin ako. Wala din naman akong choice dahil pumayag na si Lolo tsaka konsenysa ko pa kapag nadisgrasya sa daan.Dalawa lang ang silid dito sa bahay ni Lolo. Ang isa ay doon natutulog si Lolo at ang isa naman ay ang silid na ginagamit ko. Maliit lang ang kama ni Lolo at hindi sya pwedeng tumabi doon. Medyo malaki ang kama sa silid ko dahil ito ang dating ginagamit ni Nanay at Tatay kapag dumadalaw sila dito pero hindi ibig sabihin na pwede siyang tumabi sa akin dito. Ano sya sinuswerte?Pinalitan ko ng punda ng mga unan at kumuha din ako ng kumot at banig para ibigay sa kanya sakaling totohanin niyang dito siya matutulog. Which I doubt kung kaya nya ba? I'm sure hindi ito sanay matulog sa matigas na higaan. Bahala sya! Wala kaming extrang foam pero meron akong manipis na conforter. Meron din kaming extrang kulambo na ginagamit lan
"Hala nakuyapan! Unsay gibuhat nimo apo? Ginoo ko! E-prc dayon. Dalii! ["Hala nahimatay! Anong ginawa mo apo? Juskopo! E-prc mo. Bilis!"]Nagkukumahog si Lolo Domeng na hinila ako palabas ng bahay. Wala pa itong tsinelas sa sobrang pagmamadali niya pagkarinig ng malakas na kalabog. Lumuhod ito para e-check ang palapulsuhan ng lalaki pati ang sa gilid ng leeg nito. Nakatingin lang ako sa kanilang dalawa ni Lolo. Nagulat din ako sa aking nagawa. Hindi ko naman inaasahan na ganun kalakas ang pagkasara ko sa pintuan at lalong hindi ko inaasahan na tatamaan sya sa mukha. "E-prc na Andromeda tawon malooy ka." [E-prc mo na Andromeda parang awa mo na.]"Anong prc Lo? Di ko alam kung anong prc.." Nanginginig na rin ako at kinakabahan dahil hindi parin ito gumagalaw. Parang hindi na humihinga. Mahina kong sinipa ang paa nito pero parang wala itong naramdaman. "Huy lalaki gumising ka!""E-prc na ba, katong lips to lips gud para makaginhawa! Giatay kang bataa ka giunsa man gud nimo ni?" [E-prc