LOGINShare
บทที่ 25 ครั้งหน้าเรามาเดตกันจริง ๆ นะ
Last Updated:
2024-10-29 19:42:56Chapter 25
“หมอนั่นงั้นเหรอ” “คะ ?!” ลฎาภากะพริบตามองด้วยความงุนงงก่อนเบี่ยงใบหน้าหลบหนีเมื่อเขาโน้มเข้ามาใกล้ “หมอนั่นใช่ไหม ?” อวิ่นเยว่ถามย้ำอีกครั้ง “คือว่าฉันแค่นัดคนที่ช่วยเก็บของ ตะ...ตอน” ลฎาภาอ้ำอึ้งไม่ยอมพูด ทั้งใบหน้าก็เริ่มผ่าวร้อนขึ้นมาแม้จะเบี่ยงหลบหนีก็ตาม “ตะ...ตอนที่ฉันไป สัมภาษณ์งานแล้วเข้าห้องน้ำผิดน่ะค่ะ !” หมดกันยัยจอม...ทำไมต้องพูดออกไปหมดแบบนั้น “เข้าห้องน้ำผิด ?” อวิ่นเยว่หรี่ตามองพลางครุ่นคิดแล้วถอยตัวออกห่าง จำได้ว่าเคยเจอเธออยู่สองครั้งตอนที่เข้าห้องน้ำชาย ครั้งแรกไม่ได้ใส่ใจนักแค่เลขา ฯ จัดการนำของไปคืนให้ก็เท่านั้นดูเหมือนว่าจะลืมไปสนิทด้วย ลฎาภาตั้งสติและอธิบายรายละเอียดให้เขาฟัง “ฉันก็แค่อยากขอบคุณเขาที่เก็บเอกสารและโทรศัพท์มาคืนให้ก็เท่านั้นเองค่ะ” อวิ่นเยว่ขมวดคิ้วแทบจะชนกัน ความรู้สึกและประโยคคุ้นเคยของผู้ช่วยเมื่อตอนบ่ายแล่นเข้ามาในหัวทันที “ก็ไปสิ” ลฎาภากะพริบตามองชายหนุ่มที่เดินขึ้นบันไดชั้นสองไปอย่างงุนงง อวิ่นเยว่เปิดประตูเดินเข้ามาในห้องทำงานวางเอกสารลงบนโต๊ะทำงานและหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาRelated chapters
SWEET SITUATION หนีรักมาพบคุณ บทที่ 26 มีสามีเหมือนไม่มี
Chapter 26 “ครั้งหน้าเรามาเดตกันจริง ๆ นะ” “คะ ?” อวิ่นเยว่ปล่อยมือหญิงสาว “แล้วผมจะรอ” หญิงสาวเบี่ยงหน้าหลบโดยไม่ตอบก่อนจะรีบเปิดประตูลงทันที ครั้นหันหลังกลับไปมองรถยนต์ของอวิ่นเยว่ก็ขับออกไปแล้ว ดวงตากลมหรี่ลงมองที่พื้นด้วยความสับสนใจก่อนเธอจะเดินเข้าไปในอพาร์ตเมนต์ ประตูห้องพักถูกปิดลงพร้อมกับเสียงหัวใจที่ยังคงเต้นดังเป็นจังหวะไม่หาย นับวันมันยิ่งดังและชัดเจนมากขึ้น “ไม่หรอก...จะไปหลงรักได้ยังไงกัน” หญิงสาวพูดด้วยน้ำเสียงสั่นขณะที่นั่งลงกับพื้น ทั้งที่การหลงรักใครสักคนอาจจะเป็นความสุขทำให้โลกทั้งใบเป็นสีชมพู แต่ทว่าในใจตอนนี้กลับรู้สึกเจ็บปวดยิ่งกว่า ทำไมถึงต้องรู้สึกเจ็บปวด สมองของลฎาภาเริ่มขาวโพลนไปหมด เธอไม่รู้เลยสักนิดว่าน้ำตาไหลออกมาตอนไหน ทั้งภาพ ความรู้สึกบางอย่างก็แทรกซึมเข้ามา ‘ผม...ขอโทษ’ นั่นมันเสียงของเผิงอวิ่นเย่ว ! เขากำลังพูดกับใครทำไมถึงมองไม่เห็น เงาสีดำนั่นทำให้เธอมองไม่เห็นอะไรเลยสักนิด มีเพียงเสียงและความรู้สึกทรมานเท่านั้นที่รับรู้ได้ ก่อนทุกอย่างจะหายไปและเสียงของใครบางคนก็ดังขึ้นอีกครั้ง ‘อาหยูต้อง
SWEET SITUATION หนีรักมาพบคุณ บทที่ 27 ป๊ะป๋าหิว
Chapter 27 ♣ Lucky(̂ώ̂): (ส่งสติ๊กเกอร์ร้องไห้ไปให้) Ü : 555555+ ลองคุยกันดูหรือยังครับ ♣ Lucky(̂ώ̂): ไม่แล้วค่ะ คิดว่าปลงไปแล้ว ว่าแต่คุณกินข้าวหรือยังคะ ฉันมากวนหรือเปล่า Ü: ไม่ครับ ๆ ผมกำลังว่างเลย ถลัชนันท์ถอนหายใจออกมานับไม่ถ้วน ก่อนจะพิมพ์คุยกับชายหนุ่มไปโดยที่เขาก็ตอบกลับมาในทันที หญิงสาวรู้ดีว่าถึงต่อให้อยู่ด้วยกันไปนานแค่ไหนถ้าเป็นเรื่อย ๆ แบบนี้ต่อไปก็ไม่มีทางที่เขาจะรักเธอ หรือเธอจะรักเขาได้ เพียงแต่ว่า...ไม่อยากได้ชีวิตหลังแต่งงานที่เป็นแบบนี้ ♣ Lucky(̂ώ̂): ใช่ค่ะ ขอโทษที่ต้องมาถามอะไรแบบนี้ออกไปนะคะ Ü : ไม่เป็นไรครับ ♣ Lucky(̂ώ̂): ขอบคุณจริง ๆ นะคะ Ü : (ส่งสติ๊กเกอร์ยิ้มมาให้) ถลัชนันท์ไม่รู้ว่าจะพิมพ์หรือชวนคุยอะไรต่อไปดีทั้งที่ปกติก็คุยกันยาวมากกว่านี้ ถ้าผู้ชายในแชทเป็นสามีเธอก็ดีหรอก เขาดูใจดีอ่อนโยน อยู่ด้วยแล้วสบายใจ ไม่อึดอัดเวลาเจอหน้ากันด้วย “สุดท้ายแล้วเราก็ตัดสินใจอะไรไม่ได้อยู่ดี” ในที่สุดก็มาถึงสัปดาห์สุดท้ายที่จะได้ทำงานในบ้านหลังนี้ ลฎาภายังคงทำงานตามปกติแต่ทว่าหลังจากนี้ เธออาจจะไม่มาที่นี่อีกก็
SWEET SITUATION หนีรักมาพบคุณ บทที่ 28 ปฏิเสธไม่ได้สินะ
Chapter 28 ลฎาภาทำได้แค่เปิดอ่านแต่ไม่ตอบกลับอะไร ไม่ใช่ว่าไม่อยากตอบแต่เธอไม่รู้ว่าจะตอบอย่างไรดี ทั้งใบหน้าก็ผ่าวร้อนขึ้นมาทุกทีพานนึกถึงเรื่องที่ถูกจูบเมื่อช่วงบ่ายอีกด้วย ตึก...ตึก...จนตอนนี้เสียงหัวใจเต้นดังมากขึ้นและคิดว่าจะหลุดออกมาจากร่างกายซะแล้ว “ทำยังไงดี...” เธอบ่นพึมพำเบา ๆ ยกมือขึ้นกุมขมับพลางถอนหายใจออกมา ก่อนจะเดินไปหยิบอาหารที่เพิ่งซื้อออกมาอุ่น นั่งรับประทาน ขณะที่สมองก็เอาแต่คิดเรื่องของอวิ่นเยว่ ที่ยังลังเลใจแท้จริงแล้วคืออะไรกันแน่ เป็นเพราะเขาเคยแต่งงานแล้วอย่างนั้นเหรอ ทั้งที่เธอไม่ได้รังเกียจอาหยูเลยแต่พอเข้าใกล้กันมากขึ้นแล้วกลับรู้สึกว่ามีบางอย่างที่ยังกั้นไว้ เลิกคิดเรื่องนี้ดีกว่า... เธอถอนหายใจออกมาจนนับครั้งไม่ถ้วน ก่อนจะรีบกินอาหารมื้อดึกแล้วจัดการเก็บกวาด ก่อนอาบน้ำและเข้านอนในทันที เช้าวันต่อมา เข้าสู่ชีวิตมนุษย์เงินเดือนอย่างเต็มรูปแบบ ทั้งที่คิดว่าตื่นแบบไม่ต้องรีบอาบน้ำมีเวลาแต่งตัวแต่สุดท้ายดันพลาดไปซะได้ กว่าจะรอรถเมล์มาก็ใช้เวลาเกือบสิบห้านาที พอลงจากรถหญิงสาวก็รีบวิ่งไปที่แผนกอย่างรวดเร็ว ไม่คิดว่าจะมาเฉียดเวลาเข้
SWEET SITUATION หนีรักมาพบคุณ บทที่ 29 ความจริงที่เจ็บปวด
Chapter 29 เส้นทางจากโรงเรียนของอาหยูไปยังร้านอาหารนั้นไม่ไกลมากนักทั้งยังใกล้ ๆ กับอพาร์ตเมนต์เธอซึ่งสามารถนั่งรถเมล์ต่อกลับไปได้ อวิ่นเยว่จอดรถลงขณะที่อาหยูเปิดประตูลงจากรถ ลฎาภาได้แต่ถอนหายใจอย่างจำใจ แล้วหันไปเปิดประตูทว่า...เขากลับรั้งมือของเธอไว้ “ไม่ชอบเหรอ ?” ลฎาภาเงยหน้าขึ้นสบตาเขาก่อนเบี่ยงหลบเมื่อเห็นแววตาจริงจังและเปลี่ยนไปจากเดิม “ปะ...เปล่าค่ะ คือฉันคิดว่าอยากกลับไปพักผ่อนเฉย ๆ” อวิ่นเยว่ยิ้มที่มุมปาก “งั้นก็...ชอบสินะ” “คะ ?” เธอกะพริบตางุนงง “มาเป็นหม่า...” ก๊อก ๆ เสียงเคาะกระจกดังขึ้น ตามด้วยเสียงอาหยูที่พูดอู้อี้จากด้านนอก “อาหยู...หิวแย้ว” หญิงสาวผละจากชายหนุ่มและเปิดประตูลงจากรถทันที ทางด้าน อวิ่นเยว่ก็ดึงสติกลับมาและเปิดประตูลง “ไปกันเถอะ” อวิ่นเยว่พูดก่อนจะเดินนำไป ลฎาภาสังเกตเห็นใบหน้าของชายหนุ่มที่ดูแดงผิดปกติ เขากำลังเขินเธอ... น่ารักดีเหมือนกันนะเนี่ย ! ดึง—ดึง อาหยูดึงชายเสื้อของหญิงสาว “หืม มีอะไรหรือเปล่า” อาหยูยื่นมือจับมือเธอก่อนพูดขึ้น “หม่าม้าไปกันเถอะ ป๊ะป๋ารออยู่” เอ๊ะ
SWEET SITUATION หนีรักมาพบคุณ บทที่ 30 อาหยูกลัวคุณปีศาจ
Chapter 30“หม่าม้า !” เสียงใสของอาหยูดังขึ้น นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เจ้าตัวกลมเปลี่ยนคำเรียกเธอจาก ‘คุณป้า’ เป็น ‘หม่าม้า’ ทีแรกก็รู้สึกตกใจและสับสน เหมือนกัน แต่...‘เรียกแบบเดิม...คุณป้าน่าจะดีกว่านะ หม่าม้า คงไม่ดีเท่าไหร่...’‘ไม่ได้เหรอ ?’‘ก็ หม่าม้าเอาไว้เรียก เอ่อ...’ เธออ้ำอึ้งไปต่อไม่ถูก ‘คนที่ป๊ะป๋ารัก มาก ๆ ไง‘แต่ป๊ะป๋าก็รักคุณป้าเหมือนกัน อาหยูก็รักด้วย’พูดไม่ออก ตอบไม่ถูกเลย...ได้แต่ยิ้มเขินให้‘แต่ว่า...’อวิ่นเยว่พูดแทรกขึ้น ‘ผมชอบที่อาหยูเรียกคุณแบบนี้’ท้ายสุดแล้วก็ไม่ได้ปฏิเสธอะไร ทำให้อาหยูเรียกแบบนี้มาทุกวันจนถึงตอนนี้ ไม่รู้ว่าเป็นเพราะความน่ารักของเจ้าตัวกลม หรือเป็นเพราะห้ามหัวใจตัวเองที่มีความรู้สึกต่อเขาไม่ได้“ขอโทษค่ะ คือฉัน...”เขาหันมองเจ้าตัวกลม ส่งสายตาเป็นเชิงบอกว่า ‘ขึ้นรถไปนั่งรอก่อน’อาหยูพยักหน้ารับและยอมทำตามแต่โดยดี“คือว่า ฉันต้องค้างที่บ้านคุณจริง ๆ เหรอคะ” ลฎาภาถาม ไม่ใช่เพราะไม่แน่ใจแต่รู้สึกแปลก ๆ ก็เท่านั้น ถึงแม้จะยอมรับและเปิดใจกับเขาก็ตาม แต่มันเร็วเกินไปที่จะไปนอนค้างบ้านเขาแบบนี้อวิ่นเยว่ทำหน้านิ่งแต่ก็แอบยิ้มที่มุมปาก ก่อนเดินเข้ามาร
SWEET SITUATION หนีรักมาพบคุณ บทที่ 31 ความรู้สึกที่ทรมาน
Chapter 31ลฎาภาเดินเข้ามายื่นถ้วยไอศกรีมโยเกิร์ตสตรอว์เบอร์รี่ให้เจ้าตัวกลม แต่อาหยูไม่ได้เอื้อมมือรับหนำซ้ำอ้าปากเป็นเชิงบอกว่า ‘ป้อนหน่อยน้า’เธอหัวเราะพลางตักไอศกรีมคำแรกเข้าปาก แก้มป่องของเจ้าตัวกลมเคี้ยวสตรอว์เบอร์รี่อย่างมีความสุขอวิ่นเยว่มองก่อนโน้มใบหน้าเข้ามาใกล้ เอื้อมมือสะกิดหญิงสาวและชี้ไปที่ปากของตนเองเป็นเชิงบอกว่า ‘ป้อนด้วยสิ’ ดวงตากลมกะพริบมองใบหน้านิ่งขรึมแล้วหัวเราะออกมา เธอส่งถ้วยไอศกรีมให้กับเขา แต่ดูเหมือนว่าเขาจะแสดงสีหน้าน้อยใจออกมาลฎาภาหลุดขำ หันไปหัวเราะอีกฝั่งเพราะไม่คิดว่าจะเห็นสีหน้าและการกระทำแบบนี้จากเขา หญิงสาวกลั้นเสียงหันกลับมาก่อนจะตักไอศกรีมอีกช้อนป้อนให้เขาทันทีที่ช้อนเข้าปากอวิ่นเยว่ก็รั้งมือของเธอเอาไว้ขณะปล่อยช้อนออกจากปากช้า ๆ ลฎาภารู้สึกประหม่าจนทำอะไรไม่ถูกเพราะฝ่ามือใหญ่กุมอยู่“คุณเผิงคะ อาหยู...”เจ้าตัวกลมเหมือนจะรู้งาน เธอพูดไม่ทันจบก็ทำท่าปิดหูปิดตาแบบที่เคยทำประจำ แต่คราวนี้อาหยูลงจากเก้าอี้เดินออกห่างเว้นระยะทำเหมือนว่า ‘อาหยูไม่เห็น ไม่ได้ยินอะไรทั้งนั้
SWEET SITUATION หนีรักมาพบคุณ บทที่ 32 หม่าม้า(ตัวจริง)ของอาหยู
Chapter 32ลฎาภานั่งรถมาลงที่ป้ายก่อนจะเดินต่อเข้าไปในซอย ของร้านอาหารริมทางอาหารตามสั่ง กึ่งร้านเหล้าที่นัดกันไว้ เอื้อมมือผลักประตูและก้าวเข้ามาด้านใน ทันทีที่กวาดสายตาหาก็เห็นมือโบกเรียกทักทาย จึงสาวเท้าเข้าไปหาอย่างรวดเร็ว“โทษทีรถติดเลยมาช้า” หญิงสาวนั่งลงและวางกระเป๋าขณะที่กล่าว “รอนานไหม”“ไม่เท่าไหร่” ถลัชนันท์ตอบขณะยกมือเรียกขอเมนูเพื่อสั่งอาหาร“นัดออกมาเลี้ยงจอมแบบนี้ มีเรื่องอะไรเหรอ ?” ลฎาภาเอ่ยถามขึ้นขณะที่ขยับตัวเอื้อมมือหยิบน้ำแข็งใส่ลงในแก้ว “หรือว่าจะหย่าแล้ว”“จะบ้าหรือไง !” ถลัชนันท์พูดด้วยน้ำเสียงขุ่นเคือง“แล้ว...มีอะไรเหรอ”“ก็แค่เบื่อ”ลฎาภาส่งสายตามองพี่สาวด้วยความแปลกใจและสงสัย น้อยมากที่จะเป็นฝ่ายเสนอว่าเลี้ยงข้าวเอง ทั้งยังเป็นร้านอาหารที่เธอชอบมากินด้วย รองจากบุฟเฟต์ปิ้งย่างเลย“ว่าไง อยากจะระบายอะไรล่ะ” หลังจากที่มองสีหน้าของพี่สาวอยู่นานก็พอเดาออกว่ามีเรื่องอึดอัดใจที่อยากจะระบายออกมา ครั้งก่อนที่โทร.
SWEET SITUATION หนีรักมาพบคุณ บทที่ 33 ผู้หญิงอันตราย
Chapter 33ช่วงเที่ยงของวันทำงานหลังจากที่อวิ่นเยว่รับประทานอาหารเสร็จแล้ว ยังพอมีเวลาเหลือที่จะนัดพบเจอหน้าหญิงสาวบ้างจึงหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาพิมพ์ส่งข้อความหาทันที ถึงแม้จะผ่านมาหลายวันแล้วตั้งแต่ที่พูดว่า ‘มาเป็นหม่าม้าของอาหยูได้ไหม ?’ แน่นอนว่ายังไม่ได้คำตอบในทันที และคราวนี้ไม่ได้ใจร้อนเร่งรัดเธอด้วย เพียงแต่พยายามเฝ้ารอและค่อย ๆ ขยับเข้าหาทีละน้อยลฎาภาเดินเข้ามาหาอวิ่นเยว่หลังจากที่ได้รับข้อความว่าให้ขึ้นมาคุยกันบนดาดฟ้า อันที่จริงเธอก็ลังเลอยู่ว่าควรจะมาพบดีไหม...“มีอะไรหรือเปล่าคะ ?” ลฎาภาเอ่ยถามขึ้นอวิ่นเยว่ยื่นกาแฟส่งให้ขณะหันหลังพิงกับระเบียงดาดฟ้าลฎาภามองก่อนเอื้อมมือรับ “ฉันต้องกลับไปทำงาน...”“ยังไม่หมดเวลาพักเที่ยง” อวิ่นเยว่ส่งสายตามอง นี่เป็นครั้งแรกที่เขานัดเธอออกมาพบในตอนเที่ยง เจอหน้ากันเพียงไม่กี่นาทีก็ยังดีกว่าไม่ได้เจอ พอเธอเข้าเวลางานแล้วคงไม่มีเวลามาคุยกับเขา อีกทั้งเย็นนี้ก็ไม่ได้เจอกัน“เย็นนี้ผมให้ป้าผ่องไปรับอาหยู” ชายหนุ่มเกริ่นขึ้น พลางถอนหายใจออกมาอย่างเสี
Latest chapter
SWEET SITUATION หนีรักมาพบคุณ บทที่ 48 หม่าม้าคนนั้นถูกคูณปีศาจลงโทษไปแล้ว
Chapter 48“แล้วอาหยูเคยเจอหม่าม้าไหม ?”“เจอสิ เจอเกือบทุกวันเลย พอวันที่อาหยูไม่ไปโรงเรียน ป๊ะป๋าก็จะพาอาหยูกะหม่าม้าไปเที่ยวด้วยกัน ~” น้ำเสียงน่ารักของเจ้าตัวกลมเอ่ยออกมา พอพูดแล้วก็ยิ่งแสดงสีหน้ามีความสุข ตรงข้ามกับอวี้หลันที่แทบจะทนฟังต่อไปไม่ได้“หมายถึงหม่าม้าที่คลอดอาหยูออกมาน่ะ”เจ้าตัวกลมกะพริบตามองพลางเอียงคอ “หม่าม้าที่คลอดอาหยู ?”“หม่าม้าแท้ ๆ ของอาหยูไง คนที่คลอดอาหยูออกมา”เด็กชายทำท่าทางคิดหนักแล้วพยักหน้าอีกครั้ง “หม่าม้าคนนั้นนี่เอง ป๊ะป๋าบอกว่าหม่าม้าคนนั้นถูกคูณปีศาจลงโทษไปแล้ว”“หา ?”“เพราะว่าเป็นคนไม่ดี คูณปีศาจเลยลงโทษ”อวี้หลันอึ้งจนทำอะไรไม่ถูก นี่คือคำตอบที่อวิ่นเยว่บอกลูกชายหรือไงกัน ?! เด็ก ๆ ก็ต้องการอยู่ใกล้แม่มากที่สุด ใช่ว่าจะไม่เคยถามเลย คงเป็นไปไม่ได้ แต่ทำไมถึงพูดอะไรที่ทำให้เข้าใจยากแบบนี้ออกไป“แล้วถ้าหม่าม้าคนนั้นโดนคูณปีศาจปล่อยตัวมาแล้ว อยากให้กลับมาไหม”“ไม่เอา” เจ้าต
SWEET SITUATION หนีรักมาพบคุณ บทที่ 47 คนแปลกหน้า
Chapter 47“ถ้าไม่มีอะไรแล้วขอตัวก่อนนะคะ” ลฎาภาพูดพร้อมหยิบกระเป๋าและลุกขึ้น ทว่าอวี้หลันลุกขึ้นและเข้ามานั่งเกาะขาไว้ทันที ดวงตากลมเบิกกว้างด้วยความตกใจกับการกระทำของอีกฝ่าย “คุณจะทำอะไร ?!”“ขอร้องนะคะ คืนสามีให้ฉันเถอะค่ะ !”แน่นอนว่าไม่ใช่คำพูดเบา ๆ เหมือนที่สนทนากันก่อนหน้านี้ อวี้หลันจงใจพูดเสียงดังให้พนักงานในร้านและคนที่นั่งอยู่ออกไปไม่ไกลได้ยินอย่างชัดเจนลฎาภาอึ้งและตกใจจนทำอะไรไม่ถูก เมื่อได้สติก็รีบพยายามแกะมือของอีกฝ่ายออกจากขา“คืนครอบครัวของฉันมาเถอะค่ะ ได้โปรด...ฉันแค่อยากอยู่กับลูกและสามีก็เท่านั้น”คำพูดนี้ยิ่งทำให้ลฎาภารู้สึกอายเมื่อคนที่นั่งอยู่ในร้านต่างหันมามอง หล่อนจงใจอยู่แล้วสินะ จงใจให้คนในร้านเห็นราวกับสร้างเรื่องว่าเธอเป็นเมียน้อยที่แย่งสามีมา จนสุดท้ายก็เลิกที่จะยื้อแกะมือของอีกฝ่ายออก“ฉันไม่รู้เหตุผลที่คุณทำแบบนี้นะคะ แต่คุณก็ทิ้งลูกกับสามีไปไม่ใช่เหรอคะ ? ทิ้งให้เขาอยู่ลำพัง...” หญิงสาวพูดด้วยน้ำเสียงสั่น “คุณไปอยู่ที่ไหนมาคะ ? ทำไมถึงต้องทิ้งลูกตัวเอ
SWEET SITUATION หนีรักมาพบคุณ บทที่ 46 แค่อยากได้ครอบครัวคืน
Chapter 46วันเวลาล่วงผ่านไปเกือบเดือนอวี้หลันไม่รู้เรื่องข่าวของบริษัทอวิ่นเยว่อีกเลย ทั้งที่พยายามถามแต่เขาไม่ค่อยจะบอก หน้าที่ตอนนี้เป็นเพียงสะใภ้ที่ต้องคอยดูลูกชายเท่านั้นหญิงสาวรู้สึกไม่ค่อยพอใจมากนักเพราะอวิ่นเยว่ดูเหมือนจะทำงานทั้งวันจนไม่มีเวลาให้ อีกทั้งเงินใช้จ่ายที่เคยได้ก็ลดลงไป“ป้าผ่อง คุณแม่ออกไปไหน”“ไม่ทราบเหมือนกันค่ะ เห็นว่าช่วงเย็น ๆ จะกลับมาค่ะ”หญิงสาวพยักหน้ารับก่อนจะพูดขึ้นต่อไปว่า “ป้าผ่องว่างอยู่ใช่ไหม ? ฉันอยากจะฝากอาหยูไว้สักสามชั่วโมง”“จะออกไปซื้อของใช้เหรอคะ ให้ป้าไปแทนดีกว่าไหม”อวี้หลันมีสีหน้าหงุดหงิด“ไม่ค่ะ ฉันอยากจะออกไปเอง”“ได้ค่ะ เดี๋ยวป้าจะดูแลอาหยูให้เอง” ป้าผ่องตอบรับก่อนที่จะเดินเข้าไปหาเด็กทารกที่นอนอยู่ในแปลของห้องนั่งเล่น ส่วนหญิงสาวมองด้วยสายตารำคาญและใส่รองเท้าเดินออกจากบ้านไปทันทีอวี้หลันเดินออกมาขึ้นรถแท็กซี่เพื่อไปห้างสรรพสินค้า ทั้งที่ก่อนหน้าตั้งใจจะอดทนอีกนิดเพื่อรั้งความสัมพันธ์นี้ไว้ให้ถึงที่สุด ทว่าอวิ่น
SWEET SITUATION หนีรักมาพบคุณ บทที่ 45 แม่ใจร้าย
Chapter 45“อวิ่นเยว่ !” อวี้หลันกำมือจิกแน่นด้วยความรู้สึกเจ็บใจ เพราะความเจ็บปวดและรักแทบจะไม่หลงเหลืออยู่ในใจ “ฉันรักคุณค่ะ”อวิ่นเยว่ทำเป็นไม่ได้ยินคำพูดของอีกฝ่าย เขากุมมือของลฎาภาเดินกลับเข้าไปข้างในทันที“จะไม่คุยกับเธอหน่อยหรือคะ”หญิงสาวเอ่ยถามขึ้นเมื่อเดินเข้ามาในห้องทำงานเขาอวิ่นเยว่คลายมือออกจากมือของเธอโดยที่ไม่หันกลับมา“ไม่มีความจำเป็น”น้ำเสียงเยือกเย็นทำให้ลฎาภารู้สึกตกใจเล็กน้อย ถึงแม้ว่าอยากจะเห็นแก่ตัวมากกว่านี้แต่ผู้หญิงคนนั้นคือแม่ผู้ให้กำเนิดเจ้าตัวกลมออกมาจึงทำใจไม่ลง “แต่เธอเป็นหม่าม้าของอาหยูนะคะ”ชายหนุ่มสะอึกก่อนจะหันมามองหญิงสาว “คุณรู้ตั้งแต่เมื่อไหร่ ?” พอรู้ตัวว่าอารมณ์กำลังขุ่นมัวอยู่ก็คิดได้ว่านั่นเป็นคำถามที่ไม่ควรเอ่ยเลย“สักพักแล้วค่ะ” ลฎาภาพูดต่อไป “เธอเคยมาหาฉัน...เรื่องของคุณ”อวิ่นเยว่มองด้วยสายตาเรียบนิ่ง ก่อนหันหน้าหนีเบือนไปทางอื่น“ผมขอโทษที่ไม่เคยบอกคุณ”นั่นไม่ใช่ประเด็น
SWEET SITUATION หนีรักมาพบคุณ บทที่ 44 อดีต
Chapter 44วันรุ่งขึ้นหลังจากที่รับประทานอาหารเช้าเสร็จแล้ว ลฎาภาก็อยู่เป็นเพื่อนเจ้าตัวกลมเพราะบอกว่าอยากวาดภาพด้วยกันกับเธอ ทั้งยังทำเสียงอ้อนงอแงด้วย ส่วนอวิ่นเยว่นั้นกลับไปที่ห้องทำงานบอกว่ามีงานต้องสะสางให้เสร็จ จวบจนเวลาผ่านไปเกือบเที่ยงเธอจึงปล่อยให้อาหยูนั่งระบายสีอยู่ที่ห้องนั่งเล่นตามลำพังและเดินเข้ามาในครัว ช่วยป้าผ่องเตรียมโต๊ะเพื่อรับประทานอาหารมื้อกลางวัน“วันนี้มื้อเย็นป้าผ่องจะทำอะไรบ้างคะ”หญิงสาวเอ่ยถามขึ้นด้วยความเคยชิน“ป้าทำเสร็จหมดแล้วละเพราะช่วงเย็นป้าไม่อยู่ ลูกสะใภ้ป้าไม่สบายไม่มีใครดูแลหลาน ๆ เลย”“ป้ากลับเลยก็ได้นะคะ เดี๋ยวตรงนี้จอมจัดการเองค่ะ” ลฎาภาพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงเป็นห่วง ทำให้ป้าผ่องมองหญิงสาวอย่างเอ็นดูและคิดว่าคุณเผิงคงเลือกผู้หญิงไม่ผิดแล้วจริง ๆ“เดี๋ยวป้าจัดการครัวและเก็บเสื้อผ้าก่อน ค่อยกลับจ้ะ”ลฎาภาพยักหน้ายิ้มรับขณะที่ยกกับข้าวออกไปวางที่โต๊ะอาหาร“หม่าม้า” อาหยูเดินจ้ำ ๆ เข้ามาหาพลางเอื้อมมือดึงชายเสื้อของเธอหญิงสาวหันไปหาเจ้าตัวกลม &l
SWEET SITUATION หนีรักมาพบคุณ บทที่ 43 คุณหมีแย่งเตียงอาหยู
Chapter 43เจ้าตัวกลมสะดุ้งและพยักหน้าหงึก ๆ เป็นการตกลงอย่างปฏิเสธไม่ได้ ในเมื่อสีหน้าของป๊ะป๋าน่ากลัวกว่าคุณปีศาจซะอีกอวิ่นเยว่ยิ้มอย่างพึงใจก่อนหันมาพูดกับหญิงสาว“คุณนั่งรออยู่แถวนี้ก่อนก็ได้”“คุณจะไปไหนคะ ?” ลฎาภาเอ่ยถามขึ้นด้วยความสงสัยชายหนุ่มยิ้มที่มุมปาก “ผมจะไปซื้อคุณหมีให้อาหยู”“ให้ฉันไปช่วยไหมคะ ?”อวิ่นเยว่ส่ายหน้า “ผมฝากคุณดูอาหยูสักพักแล้วจะรีบมา”“ได้ค่ะ” ลฎาภาตอบรับขณะเขาพยักหน้าและเดินกลับเข้าไปในย่านซื้อของฝากทันทีทางด้านอาหยูพอป๊ะป๋าตอบรับว่าจะซื้อให้ก็ไม่ได้ดีใจ ตรงข้ามกันกลับงอนแก้มป่องควันออกหูอีก ลฎาภาสังเกตเจ้าตัวกลมก้มนั่งนิ่งแล้วยิ้มออกมาด้วยความเอ็นดูเธอยกมือลูบศีรษะของเด็กน้อย ขณะที่เจ้าตัวกลมหันมองและก้มหน้าซบลงที่ตักเป็นเชิงอ้อน“หม่าม้ารักอาหยูไหม”ลฎาภาชะงักมองอาหยูที่เงยหน้าส่งสายตารอคำตอบ“รักสิ” เธอตอบพลางใช้มือขยี้เส้นผมของเจ้าตัวกลม“ก็อาหยูน่ารักนี่นา”เจ้าตั
SWEET SITUATION หนีรักมาพบคุณ บทที่ 42 หาเพื่อนให้คุณหมี
Chapter 42‘ได้โปรดให้ฉันได้พบเขานะคะ’‘คืนเขาให้ฉันนะคะ ได้โปรด...คืนครอบครัวให้ฉันนะคะ’หญิงสาวยกมือขึ้นปิดเสียงที่ดังขึ้นผ่านเข้ามาในหูจนไม่อาจทนรับได้อีกทั้งความเจ็บปวดที่ไม่เข้าใจตัวเอง ทั้งความเศร้าที่ไม่สามารถรับไหว แววตาสั่นระริกด้วยความหวาดกลัวและสับสน หยดน้ำตาไหลออกมาไม่รู้ตัว มือที่ปิดหูอยู่คลายออกเมื่อเสียงนั้นหายไป‘คุณยังรักเธอไหมคะ ?’เสียงของเธอ ไม่ผิดแน่ !แววตาลฎาภาสั่นระริกเมื่อได้ยินเสียงของตัวเองก้องในหู เธอหลับตาลง อยากหนีไปให้ไกล หากคำถามนี้เป็นคำถามที่ถามเขาเพื่อให้เลือกระหว่างเธอกับอวี้หลันแล้ว ไม่อยากรับรู้ ...หญิงสาวส่ายหน้าหนี ขยับตัวขึ้นจากบ่อน้ำพลางเอื้อมมือหยิบผ้าขนหนู แต่จู่ ๆ ทุกอย่างรอบกายกลับกลายเป็นสีดำมืดมิดไปหมด เธอก้มลงมองร่างกายที่สวมเสื้อผ้าชุดทำงานที่ใส่ประจำเต็มไปด้วยเลือดสีแดง !ลฎาภาไม่เข้าใจเลยสักนิดว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่ ดวงตากลมสั่นระริกมองไปยังความมืดเป็นแค่ความฝันเท่านั้น ! นี่คงเป็นความฝันของเธอพื้นที่มืดมิดจนมองไม่เห็นแสง แม้สองเท้าจะพยายามก้าวเดินไปข
SWEET SITUATION หนีรักมาพบคุณ บทที่ 41 แช่น้ำร้อน
Chapter 41เพราะเหนื่อยจากการเดินทางในช่วงเช้าจึงไม่ได้ไปไหนนอกจากอยู่ที่พัก จนกระทั่งตะวันเริ่มลับขอบฟ้า เสียงร้องประท้วงถึงอาหารมื้อเย็นก็ดังขึ้นเป็นระยะ ๆ จากเจ้าตัวกลมที่เพิ่งนอนตื่นขยับตัวลุกขึ้นจากโซฟาเดินออกมาหาลฎาภาที่นั่งอ่านหนังสืออยู่ริมระเบียงด้วยท่าทางงัวเงีย“หม่าม้า”ลฎาภาละสายตาจากหนังสือวางไว้บนตักก่อนจะหันมาหาเจ้าตัวกลม“อาหยูหิวแล้วใช่ไหม ?”อาหยูพยักหน้าพลางใช้มือลูบท้องน้อยหญิงสาวขยับตัวลุกขึ้นและพาเจ้าตัวกลมเดินเข้ามาด้านใน “อาหยูรอตรงนี้ก่อนนะ เดี๋ยวหม่าม้าจะไปเรียกป๊ะป๋าก่อน”เมื่อพูดจบลฎาภาก็เดินไปเปิดประตูห้องนอน ดวงตากลมมอง ชายหนุ่มนั่งทำงานอยู่ที่โต๊ะโซฟาตัวเล็ก ใบหน้าคมขรึมจดจ้องกับงานตรงหน้า เธอหันปิดประตูและเดินเข้าไปอย่างเงียบ ๆชายหนุ่มรู้ว่าหญิงสาวเดินเข้ามาจึงละสายตาขึ้น “ขอโทษผมทำงานจนลืมเวลา”ลฎาภามองใบหน้าภายใต้กรอบแว่นสีดำเป็นครั้งแรก คงเป็นเพราะเขานั่งทำงานล้ามาทั้งวัน ทั้งยังต้องจ้องแสงไฟจากโทรศัพท์และจอโน้ตบุ๊กเป็นเวลานานอวิ่นเยว่ปิดหน้าจอโน้ต
SWEET SITUATION หนีรักมาพบคุณ บทที่ 40 พักที่ต่างจังหวัด
Chapter 40เธอมองเขาก่อนหลบสายตา “ไม่มีอะไรค่ะ”อวิ่นเยว่ไม่ได้ถามต่อแต่ก็จ้องมองเธอกระทั่งลฎาภาเงยหน้าขึ้นสบตา“ผมเป็นห่วงคุณ”ดวงตากลมมองชายหนุ่มด้วยความรู้สึกที่เอ่อล้นอย่างบอกไม่ถูก ความปรารถนาและเสียงเรียกร้องภายในใจผลักดันให้ก้าวเข้าไปหาชายหนุ่มเขย่งปลายเท้ายื่นใบหน้าไปประทับริมฝีปากที่ปากของชายหนุ่ม“ขอโทษค่ะ” เธอผละออกยกมือขึ้นสัมผัสที่ปากตัวเอง ไม่คิดว่าจะเผลอสติหลุดถึงขนาดนี้อวิ่นเยว่ยิ้มมุมปากเอื้อมมือคว้าแขนของหญิงสาวแล้วดึงเข้ามาประชิดที่ตัวเขา ลฎาภาเบิกตากว้างด้วยความตกใจพลางยกมือดันแผ่นอกแกร่งออกห่าง ทว่าชายหนุ่มกลับใช้มืออีกข้างรั้งตัวเธอเข้ามาแนบชิด ก่อนโน้มใบหน้าลงประทับจุมพิตที่ริมฝีปากอิ่มในทันทีมือเรียวเล็กที่ออกแรงดันเขาออกหยุดลงเมื่อริมฝีปากประทับลงจูบอย่างอ่อนโยน ลฎาภาหลับตาพริ้มรับสัมผัสและการเล้าโลมเพียงเล็กน้อย นั่นอาจเป็นเพราะความรู้สึกที่อยู่ในใจของเธอทำให้ไม่ต่อต้านหรือขัดขืนเลยสักนิด หากเพียงแต่เป็นความจริงและได้อยู่ในอ้อมกอดเขาแบบนี้นานอีกหน่อย...เนิ่นนานกว่าที่อวิ่นเยว่จะปล่อยเธ
