LIKE 👍
HININTAY ni Freya na sabihin ni Alexander na mali ang narinig niya, na hindi totoo ang sinasabi ng daddy nito pero nanatiling tikom ang bibig ni Alexander. “S-sabihin mo nga sa akin, Alexander. A-ano bang kalokohan ang sinasabi ng daddy mo?” Nagsimulang mabasag ang kanyang tinig. Hindi! Nabibingi lang siya! Hindi totoo ang sinasabi ng matandang kaharap nila. Gusto lang nito na magkahiwalay sila ni Alexander—pero bakit gano’n. Bakit imbis na itanggi nito ang sinasabi ng daddy nito ay nanatiling tikom ang bibig nito? S-saka bakit namumula ang mga mata nito at nakatingin sa kanya na parang humihingi ng tawad? “You heard it right, Miss Davis. Ang anak kong si Alexander ang may kasalanan kaya namatay ang magulang mo. Nahuli ng magulang mo na nagcheat itong anak ko kaya umalis sila ng masama ang loob. At nabangga sila dahil hinabol sila ni Alexander. Gano’n kadesparado ang anak ko na makuha ang posisyon sa Evans Industry kaya sinubukan niyang habulin ang magulang mo. Ngayon sabihin mo sa
Dalawang linggo na simula ng huli silang magkausap—o mas tamang sabihin na hindi niya ito kinakausap. Wala itong ginawa kundi pumunta sa office at maghintay sa kanya. Pero hindi pa siya handang harapin ito. Hanggang ngayon ay napakasama ng loob niya sa ginawa nito sa kanila. Alas dose na. Nagugutom na siya pero hindi naman siya makalabas dahil nasa lobby si Alexander at naghihintay sa kanya. Nang mapatingin siya sa singsing na nasa daliri ay napabuntong-hininga siya. Tumingala siya para labanan ang pag iinit ng sulok ng kanyang mata. Aaminin niya na miss na miss na niya ito. Hindi siya sanay na hindi ito ang una niyang nakikita sa tuwing gigising siya. Hindi siya sanay na hindi ito kasabay kumain. Hindi siya sanay na walang Alexander na nakangiti at babati sa kanya ng ‘good morning’ at ‘good evening.’ She missed him. Pero gusto niya munang alisin sa puso niya ang sama ng loob niya bago sila mag usap. Naniniwala siya na hindi pwedeng magsama ang dalawang tao na may sama pa ng loob
NAPAIYAK si Freya ng maramdaman ang mahigpit na yakap ni Alexander sa kanya kasabay ng pangako nito. “Hindi na, Freya. Nangangako ako sayo na hindi na ako ulit maglilihim. Salamat kasi bumalik ka. A-akala ko hindi mo na ako babalikan.” Inilingan niya si Alexander. “Ako hindi babalik? Hindi mangyayari ‘yon, no. Mahal na mahal kaya kita, kaya bakit kita iiwan? Umalis lang naman ako kasi masama ang loob ko. Pero hindi ibig sabihin no’n ay aalis na ako at hindi babalik.” Nahihiyang iniwas niya ang tingin. “Pangarap ko kayang makasal sayo… kaya bakit ako lalayo.” Napangiti si Alexander sa sinabi ni Freya. Kinabig niya itong muli at niyakap. Inaamin niya na sobra siyang natakot na baka hindi siya mapatawad ni Freya. Maisip palang niya na magkakalayo silang muli ay nasasaktan na siya. Mahal na mahal niya ang mag ina at alam niyang hindi siya magiging masaya kapag nawala ang mga ito sa kanya. Lumayo si Freya sa kanya at pinakita ang daliri. “Nakita mo itong singsing? Hindi ko inalis s
KUMUNOT ang noo ni Mike ng maramdaman na mayro’ng kamay na humahaplos sa kanyang dibdib. Hindi nito mapigilan ang mapaung0l, mainit ang kamay na humahagod sa kanyang dibdib pababa sa kanyang matigas na tiyan— “What the fvck, Rose!” Bulalas ni Mike ng matauhan. Nang magising siya ay nakapatong na sa kanya si Rose na tanging manipis na nighties lamang ang suot. Mukhang bago itong paligo dahil mamasa-masa pa ang buhok nito. Tinabig niya ito paalis sa ibabaw niya. “Ano bang ginagawa mo? Nahihibang ka na ba?!” Bukas na ang butones ng polo ni Mike, maging ang kanyang sinturon ay nakatanggal na. Marahil dahil sa pagod kaya hindi siya nagising habang ginagawa ito sa kanya ni Rose. “Mike naman. Mag asawa naman tayo, ah. Walang mali sa ginagawa ko.” Hinabol ni Rose ang asawa ng tumayo ito at umalis ng kama. Nang hawakan niya ito sa braso ay malakas nitong tinabig ang kamay niya. Nasaktan man siya ay hindi niya ito pinahalata. Ayaw niyang bigyan si Mike ng dahilan para sabihin na nag iinart
HABANG abala ang lahat sa paghahanda at pagluluto sa malaki at malawak na kusina sa tahanan ng mag asawang Grayson.m, hindi nakaligtas sa mata ni Freya ang pananahimik ng kanyang anak na si Rose. Nilapitan ito ng ginang at hinawakan sa balikat at nag aalalang tinanong. “May problema ba, anak? Napansin ko kasi kanina ka pa tulala at parang may malalim na iniisip.” Bumuntong-hininga ang ginang. “Kung iniisip mo ang sinabi ng daddy mo tungkol do’n. Wag mo nalang siyang pansinin. Alam mo naman ang daddy mo. Mukhang impatient, pero hindi naman.” Parehong natawa ang dalawa. Ang tinutukoy nito ay ang pagbibiro ng daddy niya na gusto na nito magkaro’n ng apo. Alam ni Rose na nagbibiro lang ang kanyang ama, subalit hindi niya maiwasang isipin ang tungkol sa bagay na ‘yon. Tumingin si Ross sa kanyang ina ng hawakan nito ang kamay niya. “Don’t pressure yourself, anak.” Ngumiti si Rose sa mommy niya at pilit na tinago ang lungkot niya. “I understand po, mommy. Wag kayong mag alala dahil hin
TINAKIP ni Rose ang dalawang kamay sa bibig para itago ang tunog ng kanyang paghikbi. Nagmamadali siyang pumunta ng restroom dito saglit na umiyak. Tiningnan niya ang sarili niya sa salamin. Puno ng kalungkutan ang mga mata niya. Ngumiti siya—subalit hindi iyon umabot sa kanyang mga mata. Parang niloloko lang niya ang sarili niya na maging masaya. Pagkatapos niyang ayusin ang mukha ay nakangiting lumabas siya ng restroom. Napahawak siya sa dibdib sa gulat ng makita ang kapatid niyang prenteng nakaupo sa kama. “Frank…” napaatras si Rose ng nakapamulsang tumayo ang kanyang kapatid. Puno ng kalamigan ang awra nito, walang emosyon o anumang ekspresyon ang mukha nito ng lumapit sa kanya. Kung si Rose ay kamukhang-kamukha ng kanilang ina, si Frank naman ay kamukhang-kamukha ng kanilang ama. Ang lahat ay napapalunok at napapaatras sa nakaka-intimidate nitong awra. Hindi ito kayang tingnan ng sinuman sa kaniyang mga mata. Nang sandaling iniwas ni Rose ang mata sa kapatid, ay agad
Pinahid ni Rose ang luha ng marinig na bumukas ang pintuan ng kwarto nila ni Mike. Mali, kwarto lang pala niya. Hindi naman kasi nagtatagal ang asawa niya sa kwarto nilang mag asawa simula ng ikasal silang dalawa. Makita palang siya nitong papasok ay agad na itong umaalis. Mas gusto nito ang mag isa sa study room o kaya ay matulog sa guest room kesa ang makatabi siya sa kanilang kama. At sobrang sakit no’n para sa kanya. Hinanda ni Rose ang pinakamagandang ngiti na pwede niyang ibigay sa kanyang asawa bago siya humarap dito. Pero agad na nabahiran ng pag aalala ang kanyang mukha ng makitang may sugat ito sa gilid ng labi. “Mike, ano ang nangyari bakit may sugat ka?” Wala pa ito kanina bago siya umakyat ng silid nilang mag asawa. Ang naiwan na kausap ni Mike ay ang daddy at kapatid niyang si Frank. Nagpapahinga na kasi ang mommy at ninang niya sa kanya-kanyang guest room na tinutuluyan ng mga ito. Pumunta si Rose sa bathroom at kinuha ang first aid kit na naroon. Pagkabalik niya s
“Ano ba ang ginagawa mo, Frank? Hindi ba sinabi ko naman sayo na okay kami ng asawa ko? Hindi mo siya kailangan saktan at lalong hindi mo dapat ako pakialamanan. Malaki na ako, Frank. Saka mas matanda ako sayo kaya hindi mo ako kailangan alalahanin katulad noon!” Ani Ross sa kapatid ng umalis na ang kanilang ama. Natauhan lamang siya pagkatapos niyang sabihin ang lahat ng ‘yon sa kapatid niya. “I…I’m sorry, Frank. H-hindi mo kasi ako naiintindihan.“ Hindi naman magkakaganito si Mike kung hindi dahil sa ginawa niya. Kaya nga naiintindihan niya kung saan nagmumula ang galit nito para sa kanya. Imbes magalit sa sinabi ni Ross ay lumapit si Frank sa kapatid at tinapik ito sa balikat. “I’m sorry. Nadala lang ako ng galit ko kaya hindi ako nakapagpigil. Hindi ko lang kasi matanggap na… na parang hindi na ikaw ang Rose na kilala ko, namin. Do you see how lonely your eyes now? Hindi na kitang nakitang ngumiti ng totoo, Rose.” Iniwas ni Rose ang tingin. Kahit na halos anim na taon ang tand
“Aling Fatima, nasaan ho si Frank?” Tanong niya pagkadating niya. Ngayong araw kasi ay may usapan silang magkikita. Pero hanggang ngayon ay hindi pa rin ito tumatawag at nagtetext kaya nagtataka siya, at pumunta na siya dito. “Naku, Hazel, hindi ba niya nasabi sayo? Umalis siya at pumunta ng Germany… ahm, sa Canada yata. Ah basta nagpunta siya ng ibang bansa,” hindi sigurado na sabi nito. Kumunot ang noo niya. “Ibang bansa?” “Oo. Bakit, hindi ba talaga niya nasabi sayo?” Nang umiling siya ay nagtaka din ito, “Hayaan mo at tatawagan ko siya agad para ipaalam na nandito ka. Kanina lang ay halatang excited siya. Ang sabi niya pa nga ay pupuntahan ka niya,” Pupuntahan? Bigla tuloy siyang kinabahan. Kahit si Aling Fatima ay hindi ito makontak. Bakit kaya? Wala sanang nangyaring masama sa nobyo niya. Pagdating sa bahay ay naabutan niya ang ate Sharie at kuya Yael niya. “Ate, kuya!” “Hazel!” Yumakap agad si ate sa kanya, maging ang kuya niya. “Napadalaw kayo,” “Siyempre n
Alam niya kasi na hindi titigil ang papa niya at sila Yassie kung hahayaan niya ang nga ito. Noong isang araw ay may sumubok na sagasaan siya at nalaman niyang si Yassie ang gumawa nito. Sumusobra ang babaeng iyon! Dahil hindi safe kung pupunta siya doon ng mag-isa ay nagsama siya ng mga bodyguards. Hindi naman sila natagalan sa biyahe dahil nasa Maynila lang ang mga ito. “Dapat ipakulong mo na ang babaeng iyon, Hazel. Delikado siya. Paano kung sa sunod ay magtagumpay na siyang saktan ka?” Naaawa na tumingin ito sa kanya. “Kahit ang papa mo ay napakasama ng ugali. Hindi ko talaga akalain na pamilya mo sila!” Pagbubunga pa ng kaibigan niya. Pagdating nila ay agad na bumaba sila ng sasakyan ni Toni kasama ang mga bodyguards na kasama niya. Kumunot ang noo ni Hazel ng makita si Mr. Mendoza, pero ng kumurap siya ay bigla itong nawala. Mukhang namamalikmata lang siya. “Tara na,” kumapit si Toni sa braso niya. Habang sakay sila ng elevator ay kinuha niya ang cellphone at tinawa
[Hazel] Tinikman niya ang niluluto niya. Nang ma-satisfy siya sa lasa ay ngumiti siya. Pagkatapos utusan ang kasambahay na tawagin ang lolo niya ay naghain na siya. “Mukhang napakasaya mo ngayon, apo,” puna ng lolo niya ng makita ang malaking ngiti sa labi niya. “Siyempre po, lolo. Hindi lang po ako masaya dahil legal na kami ni Frank, masaya din po ako kasi pumayag ka nang magpakasal kami,” pagkatapos lagyan ng pagkain ang plato nito ay lumapit siya sa kanyang lolo at parang batang yumakap dito, “Thank you po talaga, lolo,” Kumalat ang halakhak nito sa buong dining area, “Ang totoo apo ay gusto kong bawiin ang mga sinabi ko,” “Lolo!” Lalong lumakas ang tawa nito, “Mawawala ka na kasi sa akin… at hindi pa ako handa,” Lumamlam ang mata niya ng marinig ang sinabi nito. “Matanda na ako ng makita ka. Sayang, kung noon pa sana kita natagpuan ay nagkasama tayo ng mas matagal. Ngayon malapit ka nang ikasal, mayron sa puso ko na pakiramdam na para akong nanakawan,” hinawakan ng lolo
Umiiyak na yumakap si Lolo sa kanyang lolo, “Lolo, maraming salamat po,” akala niya ay hindi sila agad matatanggap ni Frank ngunit mali siya, matatanggap pala agad silang dalawa ng lolo niya. Ang lahat ng worries niya nitong mga nakaraan ay tuluyan ng tinangay ng hangin, Hinawakan ng lolo niya ang kamay niya at puno ng pagmamahal na tumingin ito sa kanya, “Apo, patawarin mo si lolo. Inisip ko na gaganda ang buhay mo kaya ipinagkasundo kita, ganun din dati ang inisip ko ng ipagkasundo ko ang iyong ina. Inisip ko na para iyon sa inyo… hindi ko inisip ang nararamdaman ninyo,” “Nang dumating dito si Frank at sinasabi sa akin na nasa panganib ang buhay mo, saka ko lamang napagtanto ang mga maling nagawa ko… mali ako na ipagkasundo ka at pilitin ka katulad ng ginawa ko sa iyong ina,” tumulo ang luha ni Lolo, puno ito ng pagsisisi, “A-ako ang dahilan kaya nasira ang pamilya namin… kung noong una palang sana ay nakinig na ako sa kanya at kina Arcellie… kung pinakinggan ko lang sana ang mg
Pagdating sa bahay, binuhat siya ni Frank papasok. Mahina niya itong tinampal sa braso. “Frank, kaya kong maglakad,” sabi niya rito, “Shhh. Paano ako makakapasok sa inyo kung wala akong dahilan,” sabi nito. Kahit na mabigat ang dibdib niya dahil sa mga nangyari kanina, hindi niya maiwasan na matawa sa sinabi ng nito. Ginamit pa siyang dahilan para makapasok. Pagdating sa dala, naabutan nila si lolo Henry kasama sila Allan at Mr. Mendoza. Nang makita siya ni Aling Nita ay luhaan itong tumakbo para lumapit sa kanya at hawakan ang kamay niya. “Diyos ko! Mabuti naman at ligtas kang bata ka,” sabi nito na bakas ang labis na pag-aalala sa mukha. Nang mapansin nito na buhat siya ni Frank ay lalo itong nag-alala, “Ranz! Dalhin natin sa ospital si Hazel, mukhang hindi maganda ang lagay niya,” pagkatapos ay bumaling ito sa kanya, “m-may sugat ka ba? M-may masakit ba sayo?” Umiling siya dito, “Wala po, Aling Nita. Nanghihina lang po ako dahil sa kakaiyak,” pagdadahilan niya. Tumikhim
“Sinungaling! Wag mo akong daanin sa mga kasinungalingan mo! Kilala ko si papa, hinding-hindi niya sasabihin iyan! Wala akong halaga sa kanya! Wala kaming halaga ng anak ko sa kanya!” Galit na singhal ni Arcellie. Hinablot niya ang mga papeles para umalis, pero bago iyon, nilingon muna nito si Hazel. “Hindi kayang baguhin ng mga salita mo ang lahat ng galit sa dibdib ko.” Sabi nito bago lumabas ng silid. Pinahid ni Hazel ang luha at tahimik na umiyak. Hindi natagal, nakarinig siya ng malakas na putukan sa labas, kaya takot na takot siyang tumakbo sa sulok ng silid at nanginginig na sumandal doon. Malakas siyang napatili ng biglang bumukas ang pinto. “F-frank…” agad siyang tumakbo at yumakap dito, at parang bata na umiyak siya sa dibdib nito. “Shhh, stop crying, baby. You’re safe now,” alo ng binata sa nobya. Umigting ang kanyang panga ng maramdaman na nanginginig ito. Halatang takot na takot ito. Humigpit ang yakap niya kay Hazel, ligtas na ito ngayon habang nasa bisig ni
Ang sakit ng ulo ni Hazel ng magising siya. Nilibot niya ang mata sa paligid, at nakita na nasa isang hindi pamilyar na silid siya. “Anong ginagawa ko dito?” Ang huli niyang natatandaan ay kasama niya si Aika sa loob ng sasakyan, tapos biglang may humarang na mga sasakyan sa daanan nila at sapilitan silang isinama. ‘Na-kidnapped kami!’ Iyon agad ang pumasok sa isip niya. Lumapit siya sa pintuan, binuksan niya ito pero naka-lock ito mula sa labas. Naisip niya bigla si Aika. Hindi niya mapigilan na mag-alala dito. Kasama niya kasi ito ng madukot sila. Takot na umatras siya at umupo sa gilid ng kama, pumikit siya habang nanginginig sa takot. Bigla niyang naalala si Aika. Nasan kaya ito? Napasuksok siya sa sulok ng biglang bumukas ang pintuan. “Tita Arcellie?” Kung ganon ay ito pala ang nagpadukot sa kanila. “Mabuti naman at gising ka na, hindi na kita kailangan buhusan nitong malamig na tubig,” nilapag nito ang dalang balde na may lamang tubig sa gilid. “Dahil gising ka na, gu
“Ma’am, nasa baba ho si Sir Frank,” imporma kay Freya ni Inday, ang kanilang kasambahay. “Pakisabi na bababa na kami,” “Sige po, ma’am.” Sabi ng kasambahay at umalis na. “Ano kaya ang kailangan ng anak mo? Aba, himala at dumaan siya dito kahit hindi weekend.” sabi ni Freya na ikinatawa ng kanyang asawa na si Alexander. “Sa palagay ko ay may mahalaga siyang sadya dahil hindi niya dinaan sa tawag. Halika ka na at bumaba na tayo.” “Sabagay, tama ka,” Kasalukuyan silang nasa kwarto at naghahanda ng mga gamit dahil nagpasya silang sumama kina Rose sa Switzerland para magbakasyon na rin. Niyakag ni Alexander si Freya pababa. Habang pababa sila ng hagdan ay magkahawak sila ng kamay ng kanyang asawa. Naabutan nila si Frank sa sala na hindi mapakali, nang makalapit ay bume-so ito sa ina at bumati sa kanila. “Dad, I need your help,” sinabi agad nang binata ang pakay niya. “Dinukot si Hazel?!” Gulat na gulat naman si Freya, agad siyang nag-aalala sa dalaga. “Yes, mom. Si Arcel
Kinuha ni Aika ang kanyang cellphone ng tumunog ito. “Ate Aika, may nakakita kay kuya Spencer na dinukot siya!” Umiiyak na bungad sa kanya ng kapatid ni Spencer ng sagutin niya ang tawag. Walang namutawing salita sa labi ni Aika, nahulog ang cellphone sa nanginginig niyang kamay. “H-hindi…!!!” Bumalong ang luha sa mga mata niya, bago pa makapag-isip ng tama, nilapitan niya ang mommy niya. “Sa-saan mo dinala si Spencer?” Napahinto naman si Arcellie ng harangan siya ng anak. “What are you talking about, Aika—“ “Pwede ba, mommy! Wag ka nang magsinungaling! Someone saw Spencer kidnapped, a-alam kong ikaw ang gumawa noon sa kanya!” “Calm down, anak—“ “Paano ako kakalma kung pinadukot mo siya!” Luhaang sigaw ni Aika. Galit naman na sinunggaban ni Arcellie ang anak at dinala sa loob ng opisinq niya. “Wag kang gumawa ng gulo, Aika! Nasa opisina na tayo!” Hinila nang dalaga ang braso sa kanyang ina at luhaang tumingin dito, “Bakit? Dahil nahihiya kang marinig nila kung gaano ka k