MARYCOLE"Uhm," ng maalimpungatan akong hinalikan ako ni Rowan sa labi ko. "Anong oras ka dumating?" tanong ko kahit nakapikit ang mata ko alam kong nakatunghay ito sa akin."12 midnight. Balik ka lang sa pagtulog, baby, don't mind me. Bibihis lang ako," paos niyang boses. Hindi ko na rin siya pinansin at tinatalo din ako sa sobra kong antok.Naramdaman ko na lang na tumabi siya sa akin. At nakagapos na ako sa kanya. Hanggang kinabukasan na ako ay nagising ganun pa rin ang posisyon namin. Dahan-dahan akong humarap sa kaniya sabay ngiti ng bumungad sa akin ang mahimbing na tulog kong asawa.Malakas akong naghikab kaya nagising ito. "Good morning," he said. "Aalis tayo ngayon baby, nasa bahay sila Mommy ngayon inaantay tayo," aniya."Okay," sagot ko at umaktong babangon ako ngunit naunahan niya ako."Winner kaya dapat meron akong prize," sinabi niyang 'yon sabay inalalayan ako bumangon."Anong gusto mo?" sakay ko sa biro niya. Napalunok ito animo hindi inaasahan na sasakyan ko ang biro
MARYCOLE"Rina, naihanda mo na ba ang dadalhin kong pagkain sa office ni Sir Rowan mo?" pagsungaw ko sa pinto ng komedor. Galing kasi ako sa k'warto nagbihis."Opo Ma'am ito na po tapos na," sagot agad niya sa akin. Pagkakuha ko sa kamay niya. Nagpaalam din ako na aalis na."Lock mo na lang ang pinto Rina, tutuloy na ako," saad ko sa kaniya. Wala akong kotse dahil gusto kong surprised ito sa asawa ko ang pagpunta sa office niya. Doon na rin ako kakain ng tanghalian kasama siya.Napangiti ako. Ngayon pa ako makakapunta sa office ni Rowan. I giggled dahil napi-picture ko ang itsura ng office nito. Panigurado napakaganda ng office ng asawa ko.Hindi nito alam na dadalhan ko siya ng tanghalian. Excited na ako masilayan kung anong magiging reaksyon nito.Pagbaba ko sa ground floor meron pa rin iilan nakakakilala sa akin bilang modelo binabati nila ako. Nag-abang ako ng taxi. Hindi ako nahirapan dahil meron agad huminto ng magtawag ako.Sinabi ko na sa Martinez Empire. Alam na agad ng drive
MARYCOLELihim akong napalunok pagkasambit ko niyon. Gusto ko na lang magtago sa dibdib ni Rowan dahil sa kahihiyan. Subalit hindi ko mapigilan na tugunin ang halik nito sa akin. Tila isang posporo ang nasindihan sa pagitan namin ni Rowan na mabilis nagliyab. Isang iglap nakaupo na ito ito swivel chair niya at binuka ang magkabila kong hita. Napalunok ako ng matitigan ko itong kumikislap ang mata nakatitig sa akin. Nagmamadali na inalis ni Rowan ang aking suot na palda at kasama na ang sot kong panty.Gusto kung mahiya sa oras na iyon ng tumitig siya sa hiyas ko na puno ng paghanga. Uminit ang mukha ko at hindi ko maiwasan ng nag-iwas ng tingin sa kaniya. My God ang laki pa ng pagkabukaka ko sa harapan niya habang walang suot na underwear. Gusto ko iyon pangdikitin ang magkabila kong hita subalit naunahan ako ni Rowan. Agad itong bumaba sa aking pagkab*ba* at inumpisahan ang paghagod ng dila niya sa aking basa ng gitna."Rowan! Uhm the door," saad ko sa kaniya ng maalala ang pinto ng
MARYCOLENapakabilis ng araw ilang buwan na ang nakaraan simula ng mag-alsa balutan ako ay wala ng naging problema sa amin ni Rowan. Tampo lang kalimitan ay ko iyon masyado kasi akong matampuhin dahil nga siguro dala ng paglilihi ko. Ngunit matiyaga ang asawa ko kapag masungit na ako hindi ito sasabay.Five months na ang malaki kong tiyan. Mabuti talaga pumayag ako na bigyan kami ng Mommy ni Rowan ng kasama ko sa bahay at naging madali sa akin ng buwan ng paglilihi ko. Hindi kasi talaga ako makakilos kapag umaatake ang dizziness ko. Dagdagan pang nagduduwal ako maya-maya. Malaking tulong na meron ako kasama kaysa hindi makakapasok si Rowan sa labis na pag-aalala sa akin.Nakapasok na si Rowan kanina. Hindi na ako nito pinabangon bago siya umalis. Ayaw ko rin at tamad pa akong umalis sa kama ng maaga pa.Napag-usapan namin ni Rina ay maggro-grocery kami ngayon ng stock sa bahay mga tanghalian. Ngunit ako pala ang magpapatagal dahil hindi agad ako bumangon. Paglabas ko ng kwarto nakabih
MARYCOLENakalabas na kami ng mall ni Rina, at patungo na kami sa parking ng sasakyan namin ng nakaramdam ako ng pagka-ihi. Shit bakit naman wrong timing ito? Kung kailan narito na kami sa labas 'tsaka umatake. At isa pa malapit na rin sa sasakyan namin.Hindi ko naman p'wede tiisin at malayo pa kaming makakarating sa bahay kung hindi ako babalik sa mall upang mag bawas. Tinawag ko si Rina, na una na ito ng isang hakbang sa akin dahil hindi na ako komportable lumakad."Psssttt… Rina." tawag ko sa kaniya. Tumigil ito sa paghakbang at humarap sa akin."Ate Cole, bakit meron bang masakit sa'yo? Ano tatawag na ba ako ng ambulance?" taranta pa nitong tanong sa akin.Sinamaan ko s'ya ng tingin "Shunga hindi ganun. Ano babalik ako sa mall at gusto kong magbawas. Hindi kakayanin kung pigilan ko hanggang makauwi tayo ng bahay,""Ganun ba? Sige tara na Ate Cole, balik na tayo," ani pa ni Rina."Hindi ako na lang ayan na kasi ang sasakyan natin nginuso ko pa sa hindi kalayuan ang sasakyan namin.
ROWANNasa pagpirma ng mga papeles ang atensyon ko nang tumatawag si Rina sa akin. Bigla akong sinalakay ng kaba. Umiiyak? Bakit ito ang tumawag bahit hindi ang asawa ko? Fuck masyado pa naman akong praning kapag ganito. Kapag tungkol sa asawa ko ang pag-uusapan."Hello, mabilis kong sagot," hindi nagsasalita si Rina sa kabilang linya puro iyak ang naririnig ko. Mas tumindi pa ang kabang nararamdaman ko. Shit 'wag naman sanang meron masamang nangyari sa asawa ko. Dahil hindi ko kakayanin."Hello Rina, what happened?" mahinahon ko pang tanong sa kaniya, kahit sinasalakay na ako ng kaba lalo pa at matagal itong hindi makasagot sa akin.Shit anong nagyyari? Halo-halo katanungan agad ang sumalakay sa isipan ko. Tumikhim ako upang kunin ang atensyon ni Rina dahil puro iyak lang ang naririnig ko."S-sir sorry po….huhuhu…. Sir Rowan, tatlong oras na po nawawala si Ma'am Cole, kanina pa namin pinaghahanap ni Mang Raul, hindi po talaga namin makita. Huhuhu Sir Rowan, patawarin n'yo po ako kung
ROWAN"Hello, Rina. Yes, uwi na kayo ni Mang Raul. Yes wala r'yan si, Ma'am Marycole mo, kahit anong gawin n'yo hindi n'yo talaga siya makikita. Okay bye,"Nagpatuloy akong magmaneho patungo sa condo ko. Meron pa akong pagmamadali sa pagmamaneho binilisan ko. Nauna ako dumating sa mga kaibigan ko. Subalit bubuksan ko pa lang ang pinto ng unit ko ay dumating si Wyatt at Theo.Si Wyatt ay seryoso ito masama ang tingin sa akin. Anong aasahan ko pinsan niya si Marycole talaga magagalit ang ungas na ito sa akin.Mga tahimik kaming tatlo pagpasok sa loob ng unit ko. Ako, tamad akong umupo at kaagad isinandal ang ulo ko sa likuran ng upuan.Mariin akong napapikit ng mata ko. Hindi talaga ako matatahimik hangga't hindi nakakauwi ang asawa ko rito."Ehem! Dude, anong plano?" sa wakas nagsalita ang dalawa sa harapan ko. "Of course we need to save my wife immediately. Habang humahaba ang oras nakakabahala," I answered. Tumango-tango ang dalawa."Wait ano nga pala ang nangyari?" sabi nilang dala
MARYCOLEMakalipas ng isang buwan.."Ate Cole meron po naghahanap sa'yo," sabi ni Rina sa akin. Nasa k'warto kasi ako nagpapahinga. Katatapos lang din namin magtanghalian ni Rina."Sino?" matipid kong sagot kay Rina."Magulang po ni Ms. Nadine, Ate Cole," napatingin ako kay Rina baka nagkamali lang ako ng dining sa sinabi nito. Napaisip ako kung kaya ko ba silang kausapin. Ngunit nanaig ang binubulong ng isip at puso ko, haharapin ko sila upang maging malinaw ang lahat."Sige susunod ako Rina. Sandali pinapasok mo ba sila?""Yes Ate," aniya."Ok sige lalabas na ako,"Nang makalabas si Rina, napa buntong-hininga ako. Dahan-dahan pa ako bumangon upang lumabas. Siguro naman maganda ang sadya nila at hindi ako aawayin. Simula ng madukot ako ni Nadine, hindi na ako lumalabas ng bahay kung hindi lang kasama si Rowan. Lalabas man ako meron mga nakabuntot na bodyguard sa akin. Nagkaroon kasi ako ng phobia sa nangyari lalo pa hindi pa ako nakakapagsilang. Ayaw kong ilagay sa peligro ang buhay
MatthiasIt's been 3 years, simula ng ikinasal kami ni Lorelei, sa Sanctuary Hotel pero feeling ko noong isang Linggo lang nangyari ‘yon.Araw-araw kasi mas lalo kong minahal ang mabait kong asawa. Oo minsan may away kami ngunit inaayos agad namin ‘yon. Nag-uusap agad kami at gumagawa ng maganda solusyon. Ngunit ang away lang naman namin ay simpleng hindi lang pagkakaunawaan bilang buhay mag-asawa.Ayaw kasi rin namin patatagalin kung sino sa aming dalawa ang may tampo kailangan solve agad hindi pinaabot kinabukasan.If I look back to the past, when Lorelei was Mommy's daughter, it seemed impossible for us to be together. She can never be mine because everyone believes we are siblings.Marami na nga kaming sinuong na pagsubok. But thankful kay God, kasi nalampasan namin ang pinagdaanang unos, at sa kung may darating man na matinding problema kaya naman namin ‘yon lampasan. Ngayon pa ba na may mga anak na kami at mas mahal namin ang isa't isa.Lalo pa nga naging matibay ang aming pagsas
LoreleiAfter four months…“Uh? Anong masamang hangin ang nagdala sa inyo dalawa at alam ko may trabaho pa kayo ngayon?” kunot ang noo ko pareho ko silang tiningnan.“Besh…punta tayo ngayon sa Sanctuary Hotel and resort n'yo,” wika ni Ricky at Regina. Pumasok agad sa loob ng condo hindi ko pa man naaya pumasok. Tsk, ang weird ng mga bestfriend ko.“Lorelei! Tara minsan lang magyaya–”“Ha? Walang kasama si Zanelle, besh, si Tatay kasi nagpaalam maaga pa pumunta sa kaibigan niya.”“Edi isama natin,” wika nilang dalawa.“Paano? Wala si Mang Raul, baka hindi pumayag si Matthias. Pinagmaneho kasi siya patungo raw sa Sanctuary, may asikasuhin.”“Pak na pak? Sakto malilibre tayo ng asawa mo sa entrance ng beach,” palatak ng dalawa.“Sure kayo? Malayo ang Zambales pagod din mag-drive,” paliwanag ko sa kanila.“Girl Scout itong mga BFF mo, may driver akong kasama. Grabe kasi besh, ang init gusto naming mag-swimming,” magpanabay na saad nila.Pumayag ako OA pa ang dalawa nag-apir pa ng sumang-ay
Lorelei“Babe, it's not obvious that you're the excited one,” tudyo ng asawa ko dahil kanina ko pa ito minamadali ng magbihis.Ngayon nasa labas na kami ng pinto sa kwarto ni Tatay. Ngayon araw na kasi ang birthday nito at ang pangako kong sorpresa sa kanya.Bitbit ni Matthias ang ginawa kong vanilla cake, na pinagtatalunan pa namin ‘to, kasi nga suggestion nito paglabas na ni Tatay ng silid niya ngunit mahigpit akong tumutol.Eh, bakit ba? Gusto kong ito agad ang bubungad pag gising ni Tatay ngayong umaga sobrang pakialamero lang itong asawa ko pero nasunod din naman.“Ako ang napapagod sa'yo, Misis. Kasi kagabi ka pa isip nang isip kung anong pagkain ang iluluto mo at hanggang umaga ala-sais pa lang maingay ka na,” wika ulit ni Matthias.Natawa na lang ako sa kaniya.“Hindi ko naman itatangi kasi totoo naman na excited ako kaya ‘wag ka ng komontra, Mister. Para happy tayong dalawa,” wika ko sa kanya kinaangat ng sulok ng taas ng labi niya.“Bakit may mali ba sa sinabi ko?” ulit kong
Lorelei“Mang Raul, sa Pasig po ulit tayo. Sa Manggahan po sa dating apartment na pinuntahan natin ng dalawang beses,” magalang kong sabi rito.“Sige Lorelei," wika ni Mang Raul. "Mabuti na lang pinayagan ka ng asawa mo," mahina itong tumawa tila ba may naalala."Bakit po?" nangiti na rin ako."Noong una, nagalit sa akin iyon at pumayag daw akong ipagmaneho ka rito sa Pasig.”“Inaway ko po masyadong maarte. Ayon wala siyang nagawa,”Masayang humalakhak si Mang Raul.“Kaya pala nakasimangot na lang ng sabihin ko paalis tayo,” natatawa pa wika ni Mang Raul.Kasama ko rin si Ricky at Regina, full support itong dalawa kong bestfriend. Dumating na kasi ang isa ko pang Ate na galing pa ng Province pumayag na mag-usap kami.Sakto lang dahil nangako tutulungan daw ako mapapayag ang panganay naming kapatid.Dalawang Linggo ko rin ito kinumbinsi na pumayag. Kasi grabeng sungit noong una. Mabuti talaga mabilis nalusaw ang kasungitan nito ng mai-kwento ko rito kung gaano pangarap ni Tatay, na mak
Lorelei“Lo!”“Lolo…” napahagulgol ako nang tuluyan itong sumuko nasa sasakyan pa lang kami.Sa ospital dapat ang punta ng ambulance ngunit sa St. Martin funeral home napunta.Busy na si Matthias na tawagan sila Mommy at Lola. Ako tahimik lang habang pinagmamasdan ko ang payapang tulog na si Lolo.Humahangos sila Mommy at Lola Liza maging si Kuya Mattheus at si ate Mayang namumula ang mata katulad kay Daddy.Hinanap ko si Zanelle kila Mommy kasi hindi nila kasama.“Si Rina ang kasama nasa bahay, ‘nak,” wika ni Mommy.“Eh, si Tatay po Mhie?”“Nasa mansyon pa anak. Gusto nga umuwi sa condo n'yo kaya lang sabi ng Dad n'yo, sa bahay muna kasi nandito pa kayo wala siyang kasama roon,”Nilapitan ko si Lola, sa harapan ng Lolo Ronald. Tahimik ito umiiyak sa harapan ng tila tulog lang na si Lolo.“Lola, ayos lang po ba kayo?” ani ko nginitian siya at tumabi ako rito ng tayo hinaplos ang likuran niya.“Apo,” hikbi nito kaya kinabig ko upang yakapin at hinayaan itong umiyak habang yakap ko.“Nag
LoreleiWedding day…Tapos na akong mag-ayos, si Zanelle na ngayon ang binibihisan ko. Twiny kami ng suot na dress ng anak ko kaya hindi ko mapigil mangiti at nanggigil sa cuteness overload nito.“Ang pretty naman ng Zanelle ko,” I giggled. Magkabilang pisngi niya pinanggigilan kong hinalikan.“Itaw lin po Mama, same po Zael, pletty,” aniya niyakap ako sa leeg, tapos ulit-ulit na hinahalikan ako sa pisngi. Iyon ang naabutan ng ka papasok na si Matthias.Tinaasan ako nito ng kilay ng mapansin nito napapangiti ako tiningnan siya mula ulo hanggang paa.“Daddy!” nilapitan ni Zanelle ang ama. “Wow…wapo Daddy ni Zael,” wika nito akala mo matanda na kung nagsalita.“Ikaw din anak ang ganda-ganda,” sagot ni Matthias.“Hehehe opo Daddy, same Mama to danda,” sagot pa nito sa ama.“Sobra! Same kayo ni Mama mo ang pinakamaganda para sa Daddy.”“Babe, tapos ka na?” saad ni Matthias.“Patapos na. Mauna na kayo lumabas ni Zanelle, dadaanan ko pa si Tatay.”“Nauna na, babe kasama nila Mommy,”“Ay hind
Lorelei“Tay!” masaya kung sigaw sabay tinakbo ko ang pinto upang salubungin si Tatay, kasama na siya ni Matthias at si Kuya Mattheus na seryoso.Hindi kasama si Eleazar, kasi may pasok pa sa school ngunit susunod daw kapag naka graduate na payag naman si Tita Candy. Isa pa ayaw na ni Eleazar. Mag-transfer. Kung nakatapos na raw luluwas ng Maynila.Dito na kami nakatira ni Zanelle sa condo unit ni Matthias. Pag-alis kahapon, iniwan naman ang susi sa condo niya bago kami iwanan sa bahay nila Mommy.Nakangiti si Tatay kahit hindi niya ako nakikita. Mahigpit ko itong niyakap. Larawan pareho naming mukha ng saya. I looked at Matthias.“Thank you,” I uttered.Inalalayan ko si Tatay patungo sa sala at pinaupo. Pinagmasdan ko ito baka napagod sa biyahe ngunit mukhang maaliwalas naman ang bukas ng mukha nito.“Tatay ayos lang po ba ang naging biyahe n'yo?” wika ko.“Oo naman ‘nak, ngunit mahinang tumawa. Aba'y nagmamadali itong katipan mo dahil nga kasal n'yo na bukas, ginawa lang pasyalan an
Lorelei“Mommy,” nakanguso kong sabi. Nahihiya akong tumingin sa kaniya kasi kanina pa ako nito tinutukso kung saan daw ako natulog kahit alam niyang magkasama kaming dumating ni Matthias.“Halika ka nga rito anak,” wika nito hinila ako upang mayakap niya.Napangiti ako at hindi na ako nag-aksaya ng oras. Niyakap ko si Mommy Cole ng husto.“Salamat naman nagkabalikan na kayo ni Matthias. Ako ang unang masaya para sa inyong dalawa ‘nak. Mapapanatag na ako kaso mabubuo na rin ang pamilya n'yo ni Matthias,” aniya.“Mhie, susunduin ko lang po pala si Zanelle ha? Diba nagpaalam na si Matthias kanina umalis agad?” “Bukas na kayo umuwi hija,” sagot nito.“Inantay po kasi ako nila Ricky at Regina, Mommy.”“Ganoon ba? Sige, binilin pala ni Matthias, ihatid daw kayo ni Mang Raul,”“Opo Mhie, kaka tawag lang din ulit sa akin akala naman nakakalimot ako.”“Siya sige na baka abutin kayo ng gabi. Naroon ang anak mo sa silid ng ate Mayang mo,”“Sige po tatawagin ko na lang Mommy,” paalam ko sabay
Lorelei“Ang lamig!” tili ko kahit ako'y nakapikit.Gusto kong may mayakap kaso alam ko, wala ang anak ko. Mamaya pa 'yon ibablik nila Mommy kasi hapon pa ang flight namin ni Zanelle.Iniisip ko nasa k'warto ako ni Regina. Nakangiti pa ako kinapa ko ang tabi ko upang hilahin ang gamit na unan ni Zanelle, upang iyon ang yapusin.Gusto kong yakapin upang maibsan ang ginaw. Maybe it rained last night, so it was cold. Electric fan lang naman ang gamit namin ni Zanelle, sa silid na bigay ni Regina, pero dinaig pa ngayon ang naka aircon.Mahigpit kong niyakap ang unan at sinubsob ko pa ang aking mukha dahil nanuot sa ilong ko ang mabangong amoy ni Matthias.Sandali...natigilan ako...hanggang dito ba naman sa silid ni Regina, ginugulo ako ng hudas na si Matthias?Ganito talaga ang amoy ng lalaking 'yon hindi ako maaaring magkamali. Letse pati ba naman sa pagtulog ko, ang lalaking ‘yon sumasagi sa isip ko?Pero paano naman mapupunta ang unan ni Matthias sa silid namin ni Zanelle? Grabe na ba a